Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez Molina, onde presenta as principais características do coñecido coma estilo herreriano, que tanta pegada tivo na arquitectura do último terzo do s. XVI na Coroa de Castela

1. O BAIXO RENACEMENTO EN ESPAÑA O ESTILO HERRERIANO (último terzo do s. XVI) 1563-1586 Xoán Bautista de Toledo e Xoán de Herrera Mosteiro, Palacio e Mausoleo de Filipe II Xóan de Herrera

2. PLANTA DO MOSTEIRO DE SAN LOURENZO DO ESCORIAL A planta do mosteiro: un gran rectángulo (207m. x 61m.) do que sobresae a zona destinada aos apousentos reais O seu deseño representa a “grella ” na que foi martirizado San Lourenzo O edificio sería ao mesmo tempo igrexa, mosteiro e mausoleo

3. O mosteiro segundo un gravado do s. XVII

4. A simétrica nudeza do alzado concorda coa harmonía xeométrica da planta É unha obra de grandes proporcións, cadrada , cunha torre en cada ángulo, de 55 m. de altura cada unha A harmónica proporción entre a superficie e a altura, entre as liñas verticais e horizontais, é absoluta

5. Vista xeral A súa construción iniciouse en 1563, para conmemorar a vitoria española na batalla de San Quintín . Concluíuse 20 anos máis tarde Esta obra ou o seu autor, Xoán de Herrera , dan nome a un estilo, Escurialense ou Herreriano Está moi influído pola pureza de formas e a sobriedade decorativa das obras de Bramante e de Miguel Anxo

6. detalles do alzado “ Un inexorable cuadrilátero de pedra ” A fachada é un colosal muro de granito espido, sen máis ornamentación que unhas sinxelas xanela Arredor do edificio existe unha ampla explanada que permite a súa contemplación, acentuando a súa solidez e monumental austeridade Vista xeral da fachada e do lateral norte

9. O conxunto, símbolo do Estado Universal de Filipe II , “o Imperio onde non se puña o sol”, acusa frialdade e un desmesurado racionalismo A severidade decorativa do mosteiro inaugura o estilo herreriano, ligado ao espírito da Contrarreforma católica, encarnado na austera figura do monarca

10. Detalles do alzado As torres cóbrense con chapiteis de lousa, típicos na arquitectura da época

11. Zona central da fachada, de acceso ao Patio dos Reis

12. A fachada principal A austeridade só se suaviza na entrada principal , onde 8 columnas dóricas encostadas sosteñen un pequeno corpo central, algo máis alto, no que se sitúa a estatua de San Lourenzo, rematándose este cun frontón clásico

14. O Patio dos Reis: pórtico da Basílica e as dúas torres que flanquean a fachada

15. Patio dos Reis e fachada da Basílica

17. Detalle da parte inferior da fachada da igrexa, onde se aprecia a robustez e simplicidade das columnas de orde dórica Herrera vai máis alá que Miguel Anxo ou Bramante na súa austeridade e fría racionalidade xeométrica

18. Detalles do Patio dos Reis A decoración do edificio é moi escasa Redúcese a motivos xeométricos puros , como a esfera, a pirámide ou o cubo, que aparece nos vans e nos pináculos

19. Cúpula da igrexa do mosteiro, onde é notoria a influencia do templete de San Pietro in Montorio de Bramante

22. Basílica do Escorial. interior

23. Vista do interior da basílica e da súa cúpula

24. Proxectada entre 1585 e 1590, Herrera aplica o estilo clasicista inaugurado por el, de grande severidade ornamental, aínda que sen renunciar á monumental grandiosidade, de influencia romana, típica da súa concepción arquitectónica Catedral de Valladolid (Xoán de Herrera)

25. Construción ideal da catedral de Valladolid Planta A Catedral de Nosa Señora da Asunción é un amplo edificio de tres naves e tres ábsidas O interior articúlase por medio de xigantescos arcos de medio punto que se apoian sobre fortes piares cadrados con pilastras encostadas, que levan capiteis compostos (estilo romano)

28. Interior da catedral de Valladolid