3. ◦ A obra consta de XXVI
capítulos nos cales o autor
expresa sobradamente a súa
ambición de ver unha
república unida.
◦ Defende o que foi destruído
en Florencia polas
constantes invasións de
Francia, España e Italia,
◦ e contra todo aquilo que
ameace a *liberdade
(*“virtude sen a cal ningún
pobo pode construír a súa
grandeza”).
4. • Pero, a verdade é que a figura de
Maquiavelo non se atopa demasiado
asociada á idea de liberdade, senón máis
ben todo o contrario.
• Hai unha corrente antimaquiavélica na
que se vincula a figura de Maquiavelo co
astuto, malicioso, pérfido, inmoral e ata
maligno.
5. • Pero en numerosas oportunidades Maquiavelo
demostra ser un lexítimo defensor da liberdade
dos seus compatriotas e da lei.
• En realidade, o florentino comprendeu, grazas á
súa ampla experiencia, que era necesario:
-Construír un Estado forte
-Rexido por un soberano cunha suma
de poder absoluto, como noutros Estados
europeos da época,
-para lograr a ansiada unificación e o
fortalecemento das institucións.
6. Maquiavelo estimaba que:
Se a tarefa de acceso e conservación do poder
se levaba a cabo
con pruritos e limitacións morais podía fracasar.
7. “El príncipe nuevo que crea necesario defenderse
de enemigos, conquistar amigos, vencer por la
fuerza o por el fraude, hacerse amar o temer de los
habitantes, respetar y obedecer por los soldados,
matar a los que puedan perjudicarlo, reemplazar
con nuevas las leyes antiguas, ser severo y amable,
magnánimo y liberal, disolver las milicias infieles,
crear nuevas, conservar la amistad de reyes y
príncipes de modo que lo favorezcan de buen
grado o lo ataquen con recelos; el que juzgue
indispensable hacer todo esto, digo, no puede
hallar ejemplos más recientes que los actos del
duque” [César Borgia]
8. Unha república unida e forte,
inspirada na antiga República Romana,
pode converterse nunha realidade se:
◦ O príncipe ou gobernante
desempeña o seu labor sen reparos de
ningunha clase e debe estar exento de
toda moral.
9. Quizá pola súa idea de que:
-O home ten certa maldade por natureza,
e seguro das limitacións intelectuais e políticas do pobo,
◦entende que o gobernante necesita ser un mestre da
manipulación e a sedución, para manexar a vontade,
preferencias e opinións do pobo, e así asegurarse a súa
adhesión.
◦A súa virtude será actuar coas necesarias aparencias para
non perder o favor, e, menos aínda, o temor do seu pobo.
10. Todo aquilo que atente contra o ben
común debe ser evitado.
Hai dous xeitos de combater: coas leis e
coa forza.
Só en casos excepcionais farase uso da
forza:
Para a defensa do exercicio do
poder, co fin do lograr o benestar do
pobo.
11. •O florentino non quere unha tiranía que soxulgue o pobo senón
un Estado forte baixo o imperio da lei e a idea do ben común.
•Dixo Maquiavelo con respecto á súa obra:
“Ensinei aos Príncipes a ser tiranos, pero ensinei aos pobos a
destruílos”.
“Ten maior transcendencia para o espírito humano un acto
nobre e cheo de caridade, que un feito feroz e violento”.
12. A súa revolucionaria concepción dun
Estado separado da relixión, creoulle
tamén a a inimizade da Igrexa
católica, e que se manifestou
basicamente na declaración de “obra
impía” e “libro maldito” que recibiu O
Príncipe, o que implicou a súa
prohibición.
