sistema nervioso y sistema endocrino

1. OS SISTEMAS DE COORDINACIÓN
Tema 5

2. INTRODUCCIÓN AOS SISTEMAS DE COORDINACIÓN
 O corpo humano é unha
estrutura extraordinariamente
complexa. Todas as súas pezas
(órganos, sistemas e aparatos)
actúan de forma perfectamente
sincronizados para realizar as
distintas tarefas que teñen
asignadas.
 O noso organismo dispón dun
“ordenador” que controla e
coordina todas e cada unha das
súas funcións.
 O Sistema Nervioso leva a cabo
esta labor de coordinación, en
estreita colaboración co sistema
endócrino.

3. A COORDINACIÓN NERVIOSA
 Un atleta que corre 100m en 10s, desencadea
distintos acontecementos:
 O oído capta o son producido polo disparo,
 A información chega ao cerebro que analiza
 Manda mensaxes que controlan o movemento do corpo e
envía ordes aos músculos que impulsan durante a
carreira.
 O intenso traballo dos músculos consome gran cantidade
de O2 e produce CO2
 O cerebro detecta eses cambios e envía sinais ao
diafragma e os músculos intercostais e ao corazón.
 A ventilación pulmonar faise máis rápida e profunda para
obter máis O2 e o corazón latexa con máis forza para
impulsar o sangue con O2 para que a transporte ata os
músculos
 Todas estas accións, así como o funcionamento dos
distintos órganos e sistemas que interveñen na
carreira están coordinados polo Sistema Nervioso.
 Outras accións, como a mobilización de recursos
enerxéticos, están coordinados polo Sistema
Endócrino

4. ORGANIZACIÓN DO SISTEMA NERVIOSO
 O noso organismo pode captar información,
 tanto do medio externo
 coma do interior do corpo
 Esta información é procesada polo SN e utilizada para
elaborar as ordes que gobernan o seu funcionamento.
 No Sistema Nervioso poden distinguirse 2 compoñentes:
a. Sistema nervioso central: formado por:
o Encéfalo e
o Médula espiñal
o Función: encárgase de recibir a información e procesala para
controlar as funcións corporais
b. Sistema nervioso periférico: formado por
o Conxuntos de nervios que conectan o SNC co resto de órganos
do noso corpo
o Ganglios
o Función:
• transmitirlle a información ao SNC e
• conducir as súas ordes aos órganos encargados de as executaren

5. SISTEMA NERVIOSO CENTRAL
 O sistema nervioso central está integrado polo
 Encéfalo (formado polo Cerebro, Cerebelo e Bulbo Raquídeo) e
 Médula espiñal
 O SNC está protexido por
 Unha envoltura membranosa: as Meninxes
 Por estruturas óseas:
 O cranio (encéfalo)
 As vértebras (médula espiñal)

6. SNC: ENCÉFALO: O CEREBRO
 Aparece dividido en 2
hemisferios
 A súa superficie presenta :
 saíntes: circunvolucións e
 fendas: “sucos” ou “gretas”
 A parte máis externa está
formado por substancia gris: o
Cortex cerebral que realiza as
seguintes funcións:
 Recibe a información procedente
dos sentidos
 Elabora ordes de resposta
 Almacena e
 Procesa a información
 Na parte máis interna atópase a
substancia branca.

7. SNC: ENCÉFALO: O CEREBELO
 Situado debaixo do cerebro
 Divídese en 2 hemisferios
e amosa unha serie de
circunvolucións
cerebelosas.
 Funcións
 Coordina movementos
(andar ou manipular
instrumentos) e
 Permítenos manter o
equilibrio

8. SNC: ENCÉFALO: O BULBO RAQUÍDEO
 Enlaza o encéfalo coa
parte superior da médula
espiñal.
 Funcións:
 Controla de forma
automática, importantes
funcións corporais como:
 Fluxo de sangue que circula
polos vasos sanguíneos
 Movementos respiratorios
 Movementos do tubo
dixestivo, etc

9. SNC: MÉDULA ESPIÑAL
 Atópase aloxado no interior da columna
vertebral:
 A parte máis externa componse de
substancia branca
 A parte máis interna componse de
substancia gris
 Dela parten 31 pares de nervios
raquídeos ou espiñais.
 Funcións da médula:
 é unha vía nerviosa a través da cal
ascenden mensaxes ao encéfalo e
 por onde descenden as ordes desde o
encéfalo ao resto dos órganos.
 Encárgase de gobernar algúns
movementos reflexos que se realizan
automáticamente (ex., retirar a mán dun
obxecto quente)

12. SISTEMA NERVIOSO PERIFÉRICO (SNP)
 Está formado polos
 Ganglios
 Nervios craniais (que saen do encéfalo) e
 Nervios raquídeos ou espiñais (31 pares que
saen da médula espiñal)
 Estos nervios conectan o SNC con todos os
órganos do corpo.
 Pola súa función pódese clasificar aos nervios http://docentes.educacion.navarra.es/~metayosa/3esorela2.html animación do
en: arco reflexo
 Nervios sensitivos: que transportan
información desde os órganos dos sentidos e
as vísceras (órganos internos) ao SNC
 Nervios motores: se transportan as ordes
desde o SNC aos músculos e aos órganso
encargados de levaren a cabo a resposta.
 Na maioría dos casos, os músculos que
moven o esqueleto están gobernados polo
cerebro e o seu control voluntario.
 Pola contra, o funcionamento das vísceras
está regulado automáticamente polo SNC e o
seu control é involuntario.
 O SNP subdivídese en:
a. SN Somático
b. SN Vexetativo ou Autónomo

13. SN PERIFÉRICO
a. SN Somático: a el pertencen os nervios
que conectan os músculos esqueléticos co
SNC. É responsable dos actos voluntarios
(escribir, andar, …)
b. SNVexetativo ou SNAutónomo: está
composto polos nervios que conectan as
vísceras co SNC. Regula o funcionamento
involuntario dos órganos (como o corazón,
o estómago, o fígado, as glándulas
salivares ou os pulmóns), de forma que a
súa actividade se acomode en todo
momento ás necesidades do noso
organismo.
Os órganos reciben ordes antagónicas a
través de 2 nervios motores:
I. NERVIOS PARASIMPÁTICOS que forman o SN
PARASIMPÁTICO: inhibe a actividade
II. NERVIOS PARASIMPÁTICOS que forman o SN
SIMPÁTICO: estimula a vida de relación

15. A NEURONA:UNIDADE DO SN
 O SN está integrado por un conxunto de células
especializadas, as NEURONAS.
 As neuronas presentan unha morfoloxía complexa
(a diferenza doutras células), axeitada para
transmitir mensaxes en forma de IMPULSOS
NERVIOSOS de natureza eléctrica.
 Para desempeñar a súa función as neuronas
posúen prolongacións filamentosas que facilitan a
conexión con
 Outras neuronas e
 Con todos os órganos do noso corpo
 Nunha neurona diferéncianse 2 partes:
 O CORPO CELULAR ou SOMA ou PERICARIÓN: que
contén o núcleo e a maior parte do citoplasma
 As prolongacións de 2 tipos:
 As DENDRITAS: curtas e moi ramificadas mediante as
cales se conectan unhas neuronas con outras
 O AXÓN: unha prolongación longa e sen ramificar agás
no seu extremo terminal, o TELEDENDRON. O axón está
protexido por as células de SCHWANN (No que hai
MIELINA, unha substancia branca que envolve ao
axón).
 O Axón + fibra de Mielina: forma as FIBRAS NERVIOSAS
que se agrupan en fascículos e forman os NERVIOS.
 Os NERVIOS son feixes de fibras nerviosas, un conxunto
de axóns protexidos polas envolturas de mielina

16. FUNCIONAMENTO DAS NEURONAS
 Os impulsos nerviosos propáganse polas neuronas
de xeito de pequenas correntes eléctricas de curta
duración.
 O impulso penetra polas dendritas cara ao corpo
neuronal e sae polo axón.
 Para transmitir os impulsos nerviosos establécense
unhas conexións entre as neuronas, a SINAPSE.
 Sinapse= é a unión funcional que non anatómica
entre unha neurona e otra célula para a
transmisión dun impulso nervioso
 Nunha sinapse non existe un contacto físico entre
as neuronas, a transmisión do impulso prodúcese
mediante unhas substancias químicas, os
NEUROTRANSMISORES.
 Durante a etapa de crecemento do organismo, as
neuronas establecen novas sinapses que constrúen
unha complexa rede necesaria para o
funcionamento do SN
 As neuronas non poden ser substituidas cando
morren porque están tan especializadas que
perderon a capacidade de reproducirse. Por esta
razón as lesións no SN son en moitas ocasións
irreversibles.

17. ALTERACIÓNS NO SN: ORGÁNICAS E PSÍQUICAS
A. Trastornos orgánicos: son alteracións
físicas nos órganos do SN. Responden a
diversas causas:
1. Golpes: poden provocar lesións irreversibles
no encéfalo ou na médula espiñal, como os
producidos nun accidente de tráfico
2. Obstrucción (TROMBOSE) ou rotura
(DERRAMO) das arterias cerebrais que
provocan lesións debido a morte de
neuronas por falta de circulación sanguínea
3. Enfermidades infeccionsas, como a
poliomielite ou a meninxite, que lle afectan
ao SNC
4. Enfermidades dexenerativas como a
Demencia senil ou o mal de Alzheimer
B. Trastornos psíquicos: son alteracións no
funcionamento do SN e polo tanto,
afectan ao comportamento. Ex.,
ansiedade, depresión, etc. Xeralmente
relacionanse coa existencia de factores
ambientais agresivos

18. GOLPES OBSTRUCCIÓN OU DERRAMO CEREBRAL
TRASTORNOS ORGÁNCOS

19. ENFERMIDADES INFECCIOSAS ENFERMIDADES DEXENERATIVAS
polio
polio
TRASTORNOS ORGÁNICOS

20. ANSIEDADE DEPRESIÓN
TRASTORNOS PSIQUICOS

21. O MAL DE ALZHEIMER
 É unha enfermidade dexenerativa producida pola
destrucción do tecido nervioso do cortex
cerebral.
 Comeza a manifestarse:
 Coa perda de memoria (amnesia) e
 Con dificultades na linguaxe (como a falta de
palabras)
 Nun estado avanzado:
 Prodúcense cambios importantes na personalidade e
 A imposibilidade deste para recoñecer persoas ou
obxectos.
 O cerebro dun enfermo recibe información
correctamente, oe e ve perfectamente, pero non
pode recoñecer nin as imaxes nin os sons que
percibe
 Causas descoñecidas
 A investigación sobre a súa orixe e a prevención
avanza rápidamente.
 En España hai 600.000 persoas que padecen
esta enfermidade irreversible, por iso, pola
gravidade e indefensión que implica, as persoas
afectadas merecen a nosa axuda e comprensión.

22. INFLUENCIA DO MEDIO NA SAÚDE
MENTAL
Na sociedade actual existen multitude de factores que lle poden
afectar á saúde mental e provocar trastornos como a depresión
ou o estrés.
A publicidade e a presión de grupo inflúen na conducta,
afectando negativamente ao noso comportamento

23. A PUBLICIDADE
 A publicidade ten por obxecto
amosarlle á poboación:
 Informa dos novos produtos que
aparecen no mercado e
 Utilízase tamén para ofrecerlles
información aos cidadáns sobre
servicios ou normas para mellorar
o funcionamento da sociedade.
Ex., velocidade a 110 nas
autoestradas, reducir, reciclar e
reutilizar os residuos, …
 Tamén pretende persuadir
influindo na opinión pública
impoñendo modas e hábitos de
vida (uso do móvil) e creando
novas necesidades (internet,
diversas tecnoloxías: ordenador,
mp3, …) das que nos costa
prescindir.

24. A PRESIÓN DO GRUPO
 Otro factor que inflúe no noso
comportamento é a presión de grupo:
prodúcese cando os compañeiros ou
amigos do noso ámbito inflúen nas
nosas decisións, mesmo sen
decatármonos.
 A influenza pode ser positiva: facer
Influenza positiva deporte, escoitar música, …
 A influenza pode ser negativa: hábitos
como beber alcol ou fumar, consumir
drogas, …
 Adoptar unha actitude crítica e
intelixente ante fenómenos como a
publicidade ou a presión de grupo,
esixe unha forte personalidade.
 Hai que rexeitar os intentos doutros
para convencerte ou facer algo que ti
consideras incorrecto, é unha proba de
fortaleza interna e confianza en ti
Influenza negativa
mesmo
http://kidshealth.org/kid/en_espanol/sentimientos/peer_pressure_esp.html

25. QUE É O ESTRÉS?
 Ante situacións de alarma, o noso
organismo prepárase para
responder da mellor xeito posible,
utilizando os recursos dispoñibles.
 Para iso o SN e o SE desencadean
unha serie de procesos que
provocan entre outras reaccións:
 O aumento do ritmo cardíaco
 O incremento da presión arterial
 A interrupción ou atraso da dixestión
 A elevación da temperatura corporal,
e en consecuencia, un aumento da
transpiración, …
 Afortunadamente, este estado de
tensión cesa en canto desapareza
a situación de alarma.

26. QUE É O ESTRÉS?
 Pero unha situación
continuada de tensión pode
causarnos series trastornos:
 depresión
 ataques de angustia ou pánico
 crise de ansiedade
 insomnio
 gastrite
 úlceras
 hipertensión, …
 O estrés é un estado de
permanente angustia e
ansiedade provocada por
situacións ou cambios que lle
afectan á nosa vida.

27. TRATAMENTO AO ESTRÉS
 Consiste en evitar ou reducir as
causas o factores que o orixinan.
 De no ser posible, hai que tomar
medidas para reducir os seus
efectos:
1. Durmir o tempo necesario, cun
horario fixo
2. Realizar exercicio físico
3. Facer descansos e exercicios de
relaxación en momentos de
tensión
4. Levar unha dieta equilibrada e
seguir un horario regular de
comidas
5. Evitar o consumo de
tranquilizantes, somníferos e
desde logo, das drogas.

28. AS GLÁNDULAS
 Ademáis do SN, o noso organismo posúe un
2º sistema de coordinar as súas funcións: o
Sistema Endócrino ou Sistema hormonal,
constituido por un conxunto de glándulas.
 As glándulas son órganos formados por
células especializadas en fabricar e segregar
substancias.
 As glándulas pódense clasificar en:
a. ENDÓCRINAS (coma a Hipófise ou a
Tiroides): que fabrican unha substancia
denominada HORMONAS que depositan no
sangue.
b. EXÓCRINAS (coma as gland. sudoríparas
ou as salivares ou o fígado) que verten a
súa secreción ao exterior do organismo ou
ao tubo dicestivo. Non forman parte do
sistema endócrino
c. GLANDULAS MIXTAS: ademáis de
hormonas, producen outras substancias.
Exemplo, o páncreas que verte zume
pancreático no interior do tubo dixestivo e
segrega hormonas que libera no sangue

29. O SISTEMA ENDÓCRINO OU HORMONAL
O sistema endócrino está constituido por un conxunto de glándulas que segregan
hormonas no sangue.
As principais hormonas, a súa función e a glándula que aws segrega son:

30. Glándula Hormona Actividade Principal
HIPOTÁLAMO H. Estimulante/Inhibidoras (+) ou (-) a Hipófese
H. do Crecemento ou GH ou Somatotropa
Estimula o crecemento no organismo
(STH)
Tirotropa (TSH) Estimula a secreción do Tiroide
Adrenocorticotropa (ACTH) Estimula a secreción das glándulas suprarrenais
Prolactina ou Lactotropa (LH) Estimula a secreción láctea na muller
Aumenta as contraccións do útero no parto.
HIPÓFESE Oxitocina
Estimula a producción de leite nas mamas
Antidiurética ou Vasopresina Reduce a producción de orina
Estimula o desenvolvemento dos folículos dos
FSH ou H.Folículo Estimulante
ovarios e a Espermatoxénese
Regula a pigmentación da pel (producción de
MSH ou H. Melanocito Estimulante
melanina)
Estimula a actividade química das células,
Tiroxina (aumentando o metabolismo e o consumo de
TIROIDE
osíxeno co que se aumenta a temperatura)
Calcitonina Favorece o depósito de calcio nos ósos
Regula o balance de calcio (activa a saída desde os
PARATIROIDE Paratohormona (PTH)
ósos ó sangue) e fosfatos
Estimula o rítmo cardíaco e respiratorio, preparando
MÉDULA Adrenalina
ó organismo para unha situación de emerxencia.
CÁPSULAS
Estimula a síntese de Glicosa e a destrucción das
SUPRARRENAIS Cortisol ou Cortisona
CODIA graxas
Aldosterona Regula os niveis de Sodio e Potasio
Estimula os procesos de diminúen a cantidade de
Insulina
glicosa en sangue
PÁNCREAS
Estimula os procesos que aumentan a cantidade de
Glicagón
glicosa
Regula a aparición e desenvolvemento dos
TESTÍCULOS Testosterona ou Andróxenos
caracteres sexuais masculinos
Regula o desenvolvemento dos órganos sexuais
femininos e dos caracteres sexuais secundarios
Estróxenos
GÓNADAS Colabora xunto cos Proxestáxenos na regulación do
ciclo ovárico
OVARIOS
Colabora cos Estróxenos na regulación do ciclo
ovárico
Proxesterona
Prepara o organismo para un posible embarazo,
favorece o aniñamento, mantén o embarazo

31. Glándula Hormona Actividade Principal
HIPOTÁLAMO H. Estimulante/Inhibidoras (+) ou (-) a Hipófese
H. do Crecemento ou GH ou
Estimula o crecemento no organismo
Somatotropa (STH)
Tirotropa (TSH) Estimula a secreción do Tiroide
Estimula a secreción das glándulas
Adrenocorticotropa (ACTH)
suprarrenais
Prolactina ou Lactotropa (LH) Estimula a secreción láctea na muller
HIPÓFESE Aumenta as contraccións do útero no parto.
Oxitocina
Estimula a producción de leite nas mamas
Antidiurética ou Vasopresina Reduce a producción de orina
Estimula o desenvolvemento dos folículos
FSH ou H.Folículo Estimulante
dos ovarios e a Espermatoxénese
Regula a pigmentación da pel (producción de
MSH ou H. Melanocito Estimulante
melanina)
Estimula a actividade química das células,
Tiroxina (aumentando o metabolismo e o consumo de
TIROIDE osíxeno co que se aumenta a temperatura)
Calcitonina Favorece o depósito de calcio nos ósos
Regula o balance de calcio (activa a saída
PARATIROIDE Paratohormona (PTH)
desde os ósos ó sangue) e fosfatos

32. Estimula o rítmo cardíaco e respiratorio,
MÉDULA Adrenalina preparando ó organismo para unha
situación de emerxencia.
CÁPSULAS
SUPRARRENAIS Estimula a síntese de Glicosa e a
Cortisol ou Cortisona
CODIA destrucción das graxas
Aldosterona Regula os niveis de Sodio e Potasio
Estimula os procesos de diminúen a
Insulina
cantidade de glicosa en sangue
PÁNCREAS
Estimula os procesos que aumentan a
Glicagón
cantidade de glicosa
Regula a aparición e desenvolvemento dos
TESTÍCULOS Testosterona ou Andróxenos
caracteres sexuais masculinos
Regula o desenvolvemento dos órganos
sexuais femininos e dos caracteres sexuais
Estróxenos secundarios
GÓNADAS Colabora xunto cos Proxestáxenos na
regulación do ciclo ovárico
OVARIOS
Colabora cos Estróxenos na regulación do
ciclo ovárico
Proxesterona Prepara o organismo para un posible
embarazo, favorece o aniñamento, mantén
o embarazo

33. AS HORMONAS: MENSAXEIROS QUÍMICOS
 As HORMONAS son mensaxeiras químicas
de natureza lipídica ou proteica, que
transportadas polo sangue regulan
determinadas funcións do organismo.
Exercen a súa acción sobre as células
controlando e regulando a súa actividade.
 Teñen as seguintes características:
a. Son ESPECÍFICAS: cada hormona actúa
sobre determinadas células, chamadas
células diana, especialmente
programadas para responder ante a súa
presenza.
b. Son moi EFICACES: unha mínima
cantidade de hormona é suficiente para
que esta cumpra a súa función.
c. A súa producción está controlada: o
exceso ou o déficit na cantidade dunha
hormona produce enfermidades
características.

34. O CONTROL DE AZUCRE NO SANGUE: UN EXEMPLO DE ACCIÓN
HORMONAL
 As células utilizan a glicosa entre outros fins, para a
obtención de enerxía mediante a respiración.
 As células toman a glicosa do sangue, onde se atopa
nunha concentración constante de 1g/l. A cantidade de
glicosa no sangue está regulada por 2 hormonas
segregadas polo páncreas: a insulina e o glicagón.
 A Insulina estimula os procesos que diminúen a cantidade
de glicosa no sangue.
 O Glicagón realiza a función inversa, activa a liberación da
glicosa no sangue.
 O mecanismo de control se realiza do seguinte xeito:
1. O sangue cargado de glicosa procedente da dixestión
dos alimentos, atravesa o páncreas e estimula a
secreción da insulina
2. A insulina, transportada e repartida por todo o
organismo, actúa sobre determinados órganos e
estimula o almacenamento da glicosa en forma de
glicóxeno no fígado e nos músculos. Así mesmo
encárgase da transformación do exceso de glicosa en
graxas que se almacenan na capa de tecido adiposo
baixo a pel.
3. Cando o nivel de glicosa é baixo en sangue, o páncreas
produce o glicagón que estimula a liberación de glicosa
desde os órganos onde se almacenan

35. O EQUILIBRIO HORMONAL
 As glándulas endócrinas producen
hormonas a un ritmo que varía en
función das necesidades do
organismo. Isto é así porque existe
un estricto control que fai que se
produza a cantidade axeitada que
se require en cada momento.

36. COMO SE MANTÉN O EQUILIBRIO HORMONAL
 O Hipotálamo controla mediante factores liberadores á
Hipófise
 A actividade endócrina está controlada pola Hipófise, a
glándula directora do sistema endócrino.
 A Hipófise é unha pequena glándula (do tamaño dun
chícharo) situada na base do cerebro que controla o
funcionamento doutras glándulas endócrinas:
1. A hipófise fabrica unha serie de hormonas
denominadas Trópicas que son vertidas ao sangue.
2. Cando as hormonas trópicas chegan a outras glándulas
endócrinas, estimulan a secreción da hormona
correspondente. Exemplo, o Tiroide secreta a Tiroxina
3. O aumento excesivo da cantidade dunha hormona
(coma a tiroxina no sangue) inhibe a hipófise que cesa a
produción das hormonas trópicas.
4. A falta de hormonas trópicas inhibe a súa vez a
glándula endócrina correspondente e interrómpese a
producción da hormona en exceso.

37. A HIPÓFISE

38. ALTERACIÓNS NO EQUILIBRIO HORMONAL
 En ocasións a secreción dunha hormona
aumenta o diminúe debido a que o equilibrio
hormonal rompe por causas patolóxicas.
Entón prodúcense trastornos no
funcionamento do organismo.
 Algunhas destas alteracións son:
a. Alteracións no crecemento: bocio
 A insuficiencia da hormona do crecemento
durante o desenvolvemento infantil provoca
o ANANISMO
 Mentres que o seu exceso causa
XIGANTISMO.
b. Alteracións no metabolismo:
 O déficit da hormona tiroide (tiroxina)
ocasiona tendencia a OBESIDADE
 Mentres que o seu exceso produce o
contrario.
c. Alteracións no nivel de glicosa:
 A diminución ou a ausencia de insulina
provoca HIPERGLUCEMIA ( aumento da
glicosa en sangue)
 A excesiva cantidade ocasiona
HIPOGLUCEMIA (diminución do nivel de
glicosa no sangue).
xigantismo

39. AS DROGAS DANAN A SAÚDE
 Segundo a OMS: “Droga é toda substancia que
introducida no organismo, por calquera vía de
administración, pode alterar dalgún modo o SNC
do individuo e é ademáis capaz de crear
dependencia, xa sexa psicolóxica, física ou ambas
as dúas”
 As drogas son substancias tóxicas, que producen
dependencia e xeran tolerancia.
a. Toxicidade: ningunha droga é inocua. Todas
afectan en maior ou menor medida á saúde e
alteran moitos dos nosos órganos.
b. Dependencia: é a necesidade que sente o
individuo (convertido en adicto) de consumir a
droga para experimentar de novo os seus
efectos ou para evitar o malestar que produce a
súa privación. As alteracións físicas ou psíquicas
que se experimentan debido a falta da droga
constitúen o SINDROME DE ABSTINENCIA.
c. Tolerancia: é a necesidade de aumentar
progresivamente a dose de droga que se
consome para experimentar os mesmos efectos.
http://www.consumodrogas.info/tecnicas-para-decir-no-consumo-drogas

40. TIPOS DE DROGAS
 Polo tipo de acción que exercen sobre o organismo distínguese 4 tipos de drogas:
 EFECTOS DIRECTOS DAS DROGAS:
1. DEPRESORAS: actúan sobre o SNC con efecto sedante.
 Ex., Barbitúricos, tranquilizantes e o alcol.
 Poden provocar fallos na motricidade e perda do equilibrio. O seu consumo prolongado
desencadea graves alteracións no organismo.
2. NARCÓTICOS: mitigan a dor e producen sono ou estupor.
 Ex., opio, morfina e heroína.
 Son moi nocivas porque xeran unha forte dependencia, moi difícil de superar.
3. ESTIMULANTES: estimulan ao SNC e crean sensación de euforia, atrasando a
aparición da fatiga.
 Ex., cocaína, nicotina, anfetaminas e drogas de deseño.
 Son moi perigosas xa que organismo tolera esforzos excesivos que poden provocar ataques
cardíacos. Xeran unha gran dependencia psicolóxica e unha forte tolerancia.
4. ALUCINÓXENOS: producen alucinacións, sensacións non reais.
 Ex., LSD e derivados do cannabis.
 O seu consumo leva consigo alteracións na personalidade, depresión e enfermidades
mentais.

41. TIPOS DE DROGAS
 EFECTOS INDIRECTOS DAS DROGAS:
a. Aumento do risco de accidentes de tráfico e
laborais
b. Problemas escolares e laborais derivados dun
menor rendimento.
c. Relacións conflictivas coa familia, a parella e
os amigos, debido ao deterioro na
comunicación