1. Ο ΑΝΘΡΩΠΟ΢
΢ΣΟ ΑΡΧΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΤ

2. Ἡ Γένεση
γράφτηκε ἀπό τόν προφήτη Μωϋςῆ,
χρονολογεῖται ἀπό τό 13ο αἰῶνα π.Χ.
καί διηγεῖται μέ ἀλληγορικό τρόπο,
μεταξύ ἄλλων,
βαθειές ἀλήθειες
γιά τή δημιουργία
τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου
καί τή σχέση του μέ τό Θεό.

3. Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως
διατυπώθηκε ἀπό τόν
Κάρολο Δαρβῖνο (1809 – 1882)
καί ἑρμηνεύει τήν προέλευση τῆς
ζωῆς ἀπό μονοκύτταρους ὀργανισμούς
καί τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀποτέλεσμα
τυχαίας βιολογικῆς ἐξελίξεως
ἀπό κατώτερα ζωϊκά εἴδη.

4. Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως,
ἄν καί ἔχει ὑποστεῖ «ἐξέλιξη»
ἀπό ἐξελικτικούς ἐπιστήμονες,
εἶναι γενικῶς ἀποδεκτή.
Ἄλλωστε στό α΄ κεφάλαιο τῆς Γενέσεως
διαπιστώνουμε
μία κατευθυνομένη ἀπό τόν Θεό ἐξέλιξη
κατά τή δημιουργία τοῦ κόσμου
σέ ἕξι ἡμέρες.

5. Δέν εἶναι ἀποδεκτό
(καί ὡς ἐπιστημονικῶς ἀναπόδεικτο)
ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται
ἀπό τόν πίθηκο,
διότι ἡ καισαρική διαφορά
τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά ζῶα
ἔγκειται στή «πνοή ζωῆς»
τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο (κατ’ εἰκόνα)
καί ὄχι στή βιολογική ἐξέλιξή του.

6. Ὑπάρχουν δύο διηγήσεις
γιά τή δημιουργία
τοῦ ἀνθρώπου
στή Γένεση
πού
ἀλληλοσυμπληρώνονται :

7. ΢τή πρώτη διήγηση:
«Καί εἶπεν ὁ Θεός:
ποιήσωμεν ἄνθρωπον
κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν
καί καθ’ ὁμοίωσιν»

8. Σό «κατ’ εἰκόνα»
Δηλώνει
τά πνευματικά χαρίσματα τοῦ ἀνθρώπου,
δηλ.
τό αὐτεξούσιο
(ἐλεύθερη βούληση) καί
τή λογική ψυχή.

9. Σό «καθ’ ὁμοίωσιν»
δηλώνει τό βασικό σκοπό
τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι
νά ὁμοιάσει μέ τόν Θεόν
νά γίνει δηλ. θεός κατά χάριν.

10. ΢τή χρήση τοῦ πληθυντικοῦ
ἀριθμοῦ
«ποιήσωμεν»
ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας
διέγνωσε ἕναν πρῶτο ὑπαινιγμό
γιά τήν τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ

11. ΢τή δεύτερη διήγηση:
7. «καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον,
χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς,
καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον
αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς,
καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος
εἰς ψυχὴν ζῶσαν.»

12. ΢υνεπῶς,
ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο
ἀπό χῶμα
πού σημαίνει ὅτι χρησιμοποίησε
προϋπάρχουσα ὕλη, ἄρα εἶναι ὑλικός.
τοῦ φύσηξε «πνοή ζωῆς»
πού σημαίνει ὅτι τοῦ ἔδωσε
κάτι θεϊκό, ἄυλο («κατ’ εἰκόνα»).

13. Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν εἶναι
«μεθόριος»,
δηλαδή μέ τό σῶμά του
μετέχει τοῦ ὑλικοῦ κόσμου,
ἐνῶ μέ τό πνεῦμά του
μετέχει τοῦ πνευματικοῦ κόσμου
(ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).

14. 9. «...καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς
πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν
καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν
καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου
καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι
γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ.»

15. 16. «...καὶ
ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς
τῷ ᾿Αδὰμ λέγων·
ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ
βρώσει φαγῇ,
17. ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν
καλὸν καὶ πονηρόν,
οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ·
ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ,
θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.»

16. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ
νά μή φᾶνε ἀπό τό
«δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ
δηλώνει, ὅτι ὁ Θεός θέλει
τόν ἄνθρωπο ὄντως ἐλεύθερο
καί ὄχι καταναγκαστικῶς κοντά Σου.

17. 19. «... καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς
πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ
καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ
καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν ᾿Αδάμ,
ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά.
καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ ᾿Αδὰμ
ψυχὴν ζῶσαν,
τοῦτο ὄνομα αὐτῷ.»

18. 20. «...καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ
ὀνόματα πᾶσι τοῖς κτήνεσι
καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ
καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ·
τῷ δὲ ᾿Αδὰμ οὐχ εὑρέθη
βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ.»

19. 21. «...καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς
ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε·
καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ
καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς.
22. καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν,
ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ,
εἰς γυναῖκα
καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ.»

20. 23. «...καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ·
τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου
καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου·
αὕτη κληθήσεται γυνή,
ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη·
24. ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος
τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα
καὶ προσκολληθήσεται
πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,
καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.»

21. Ἡ δημιουργία τῆς γυναίκας
ἀπό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ, συμβολίζει :
Σήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους,
ἄρα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἴσοι.
Σήν ἰσοτιμία μεταξύ
ἀνδρός καί γυναικός.
Σόν γάμο, ὡς κοινωνία ἀγάπης
γιά νά φθάσουν στή κατά χάρη
θέωση.

22. 25. «καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί,
ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ,
καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο.»
Σέλος, δηλώνεται ὅτι ὁ Θεός ἔπλασε
τόν ἄνθρωπο ἁγνό, ἀθῶο καί ἀσφαλή
(δέν τόν ἀπειλοῦσε τίποτε).

23. Ε Π Ε Ξ Ε Ρ Γ Α ΢ Ι Α

24. Ἡ Γένεση, πού ἔγραψε ὁ πρ. Μωυσῆς,
μᾶς διηγεῖται γιά τή δημιουργία ὅλου
τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό μέ τρόπο
1. Ἀλληγορικό.
2. Ἐπιστημονικό.
3. Φανταστικό.

25. Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως διατυπώθηκε
ἀπό τόν Κάρολο Δαρβῖνο καί ἑρμηνεύει
τήν προέλευση
1. Σῆς ζωῆς ἀπό μονοκύτταρους
ὀργανισμούς .
2. Σοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀποτέλεσμα
τυχαίας βιολογικῆς ἐξελίξεως ἀπό
κατώτερα ζωϊκά εἴδη.
3. Καί τά δύο τά προηγούμενα ὀρθά.

26. Δέν εἶναι ἀποδεκτό ὅτι ὁ ἄνθρωπος
κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο,
διότι ἡ καισαρική διαφορά τοῦ ἀνθρώπου
ἀπό τά ζῶα βρίσκεται σύμφωνα μέ τήν Α.Γ.
1. ΢τή «πνοή ζωῆς» τοῦ Θεοῦ στόν
ἄνθρωπο (κατ’ εἰκόνα).
2. ΢τή βιολογική ἐξέλιξή του.
3. Καί τά δύο προηγούμενα ὀρθά.

27. Σό «κατ’ εἰκόνα» δηλώνει τά πνευματικά
χαρίσματα τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι
1. Ἡ φωτογραφία τοῦ Θεοῦ στόν
ἄνθρωπο.
2. Σό αὐτεξούσιο καί ἡ λογική ψυχή.
3. Ἡ δουλοπρέπεια καί ἡ ὑποτέλεια τοῦ
ἄνθρώπου στόν Θεό.

28. Σό «καθ’ ὁμοίωσιν» δηλώνει τό βασικό
σκοπό τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι
1. Νά ὁμοιάσει μέ τόν Θεόν καί νά γίνει
δηλ. θεός κατά χάριν.
2. Νά γίνει καλός ἄνθρωπος.
3. Νά γίνει αὐτεξούσιος.

29. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο,
συμφώνως μέ τή δεύτερη διήγηση ἀπό
1. Χῶμα.
2. Πνοή ζωῆς.
3. Καί τά δύο προηγούμενα ὀρθά.

30. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ
νά μή φᾶνε οἱ πρωτόπλαστοι ἀπό τό
«δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ»
δηλώνει, ὅτι ὁ Θεός θέλει τόν ἄνθρωπο
1. Λογικό.
2. Ὑπάκουο.
3. Ὄντως ἐλεύθερο.

31. Ἡ ὀνοματοδοσία τῶν ζώων ἀπό τόν
Ἀδάμ συμβολίζει τήν
1. Ἰσότητα τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ζώων.
2. Κοινή καταγωγή τους.
3. Κυριαρχία τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῶν ζώων.

32. Ἡ δημιουργία τῆς γυναίκας
ἀπό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ, συμβολίζει :
1. Σήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
2. Σήν ἰσοτιμία μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός.
3. Σόν γάμο, ὡς κοινωνία ἀγάπης γιά νά
φθάσουν στή κατά χάρη θέωση.
4. Ὅλα τά προηγούμενα ὀρθά.

33. Σό «καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε ᾿Αδὰμ
καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο»
δηλώνει, ὅτι
1. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ἁγνό, ἀθῶο
καί ἀσφαλή μέσα στόν παράδεισο.
2. Οἱ ἄνθρωποι δέν ντρέπονταν γιατί ἦσαν
μόνοι τους.
3. Μετά ἀπό λίγο θά ντύνονταν μέ φύλλα
συκῆς.