1. 2. ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ Συνταγές Σκλαβιᾶσ ἤ Δρόμοι Ἐλευθερίας

2. Σκοπός τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι νά προσφέρει ἕνα σύστημα ἠθκῆς, δηλαδή, λεπτομερεῖς καταλόγους καλῶν καί κακῶν πράξεων ἤ κανόνες καλῆς συμπεριφορᾶς (savoir vivre) .

3. Αὐτό πού προσφέρει εἶναι ἡ δυνατότητα μιᾶς νέας ζωῆς, πού δημιουργεῖται ὡς σχέση μέ τόν Θεό.

4. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία προτείνει στόν ἄνθρωπο τόν τρόπο ζωῆς της, γιά νά ἀποφασίσει ὁ ἴδιος ἐλεύθερα ἄν θά τόν ἐπιλέξει. Αὐτό τόν τρόπο ζωῆς της ἡ Ἐκκλησία τόν ἔχει καταγράψει σέ σύντομες διατυπώσεις, πού ὀνομάζονται δόγματα.

5. Στήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας δόγμα εἶναι:

6. α) ἡ καταγραφή ἀληθειῶν, πού τῆς ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς…»

7. β) ταυτοχρόνως, ἡ συμπύκνωση ἑνός τρόπου ζωῆς (=μαρτυρεῖ γι’ αὐτό, πού τή δομεῖ καί ζωοποιεῖ).

8. Παράδειγμα : Τί μπορεῖ νά σημαίνει γιά μᾶς τό Τριαδικό δόγμα;

9. α) Ἄν τό δοῦμε λεκτικά ἤ ἐγκεφαλικά , τότε δέν φαίνεται, ὅτι θά ἄλλαζε κάτι στή ζωή μας.

10. β) Ἄν ὅμως τό δοῦμε ὡς διατύπωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί ὡς μοντέλο τρόπου ζωῆς , θά βλέπαμε τό ἑξῆς:

11. Ὁ Θεός μας εἶναι Τριάδα Προσώπων ἰσότιμων μεταξύ των καί Πού τό Καθένα εἶναι Μοναδικό καί Ἀνεπανάληπτο . Ὁ Θεός μας δέν εἶναι μοναχική ὕπαρξη, ἀλλά κοινωνία ἀγάπης Προσώπων.

12. Ἔτσι, καλῶντάς μας ἡ Ἐκκλησία νά δημιουργήσουμε σχέση μέ τόν Θεόν, μᾶς καλεῖ νά γίνουμε κοινωνοί τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Θεοῦ…

14. Στό ἴδιο πλαίσιο πρέπει νά κατανοηθοῦν καί οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί οἱ διάφόροι κανόνες Της.

15. Ἡ Ἐκκλησία μας προσεγγίζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μέ ἰατρικό τρόπο παρά μέ δικανικό: α) Οἱ ἐντολές δέν εἶναι ποινικοί νόμοι , πού, ἄν παραβιασθοῦν, θά μᾶς ἐπιβληθεῖ κάποια ποινή ἀπό κάποιο θεό δικαστή,

16. β) Οἱ ἐντολές εἶναι ἰατρικές ὁδηγίες , πού μᾶς δείχνουν πῶς θά ἔχομε ὑγεία, πῶς θά ζήσουμε καί πῶς θά συνδεθοῦμε μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς, πού εἶναι ὁ Θεός.

17. γ) Ὁ χριστιανός εἶναι ἀθλητής , πού ἀναλαμβάνει περιορισμούς ἐκουσίως γιά νά ἔχει καλή φυσική κατάσταση καί πού τοῦ ἐξασφαλίζουν τήν ἐλευθερία ἀπό τό κακό, τά πάθη καί τόν θάνατο.

18. Γιά τήν Ἐκκλησία πνευματικός ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος, πού κινεῖται πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση.

19. Προπάντων ὅμως εἶναι ἐκεῖνος, πού εἶναι: α) Γεμᾶτος μέ τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί

20. β) Τά ἔργα του εἶναι καρπός αὐτῆς τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή του καί ὄχι ἔργα: 1) ὡς αὐτοσκοπός («πρέπει νά πράττω τό καλό…», προσκοπισμός)

21. ἤ 2) ὡς ἀξιόμισθα («εἶμαι καλός, ἀφοῦ κάνω τό καλό», «γιατί τό ἔκανες αὐτό Θεέ μου σέ μένα, ἀφοῦ πηγαίνω στήν Ἐκκλησία…»).

22. Τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δρόμοι βιώσεως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ ἐδῶ καί τώρα, καί πρόγευση τῆς ὁριστικῆς παρουσίας Του καί τῆς ἀνακαινίσεως πού θά πραγματοποηθεῖ στά Ἔσχατα.

23. Αὐτή ἡ συνάντηση μέ τόν Θεόν διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων εἶναι πραγματική καί ὄχι συμβολική ἤ συναισθηματική.

24. Ἔτσι, μέ τήν Θεία Κοινωνία ὁ καθένας μας: α) Ἐμβολιάζεται μέ το «φάρμακο τοῦ μή ἀποθανεῖν», ἀφοῦ ἑνώνεται μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας.

25. β) Βιώνει ἕνα νέο τρόπο ζωῆς, τόν κοινωνικό μέ τήν οὐσιαστική σημασία τῆς λέξεως, ἀφοῦ ἡ Θεία Κοινωνία ἀποτελεῖ ἕνα κοινό τραπέζι, ἕνα συντροφικό γεῦμα.

26. Ε Π Ε Ξ Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α

27. Τί εἶναι τά δόγματα; α) Δογματικές προτάσεις πού δέν ἀλλάζουν καί πού τίς μαθαίνουμε ἀπ ἔξω. β) Ἀποφθέγματα πού κάποτε ἐλέχθησαν. γ) Ἡ καταγραφή ἀληθειῶν, πού τῆς ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ καί, ταυτοχρόνως, ἡ συμπύκνωση τοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

28. Τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος τό κατανοοῦμε α) Λογικά καί ἐγκεφαλικά. β) Ὡς διατύπωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί ὡς μοντέλο τοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. γ) Ἀδιάφορα γιά τήν ζωή μας.

29. Τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς τρόπος ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μᾶς φανερώνει ὅτι α) Ὁ Θεός μας δέν εἶναι μοναχική ὑπαρξη ἀλλά κοινωνία ἀγάπης. β) Εἶναι Τριάδα Προσώπων ἰσότιμων μεταξύ των καί Πού τό Καθένα εἶναι Μοναδικό καί Ἀνεπανάληπτο. γ) Μᾶς καλεῖ νά γίνουμε κοινωνοί τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Θεοῦ. δ) Ὅλα τά παραπάνω.