Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (16)
Similar to Τὰ θεόπνευστα τὰ Ἀλάθητα
Similar to Τὰ θεόπνευστα τὰ Ἀλάθητα (20)
More from ssuserc13fb9
More from ssuserc13fb9 (20)
Τὰ θεόπνευστα τὰ Ἀλάθητα
- 1. 1 Τὰ θεόπνευστα, τὰ Ἀλάθητα Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν ἔννοιαν τοῦ θεοπνεύστου καὶ ἀλαθήτου Περὶ τῶν ἐννοιῶν «θεόπνευστον» καὶ ἄρα «ἀλάθητον» ἔχουν γραφεῖ πολλὰ καὶ ἐνταῦθα ἐπαναλαμβάνονται στοιχειώδεις περὶ τῶν ἐννοιῶν τούτων πληροφορίαι. Πρόκειται περὶ ὁρολογίας θεσπισθείσης ὑπὸ τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων τοῦ χριστιανισμοῦ, αἱ ὁποῖαι ἐθεμελίωσαν τὰς ἀρχὰς καὶ δόγματα τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Κατὰ τὰς ἐν λόγῳ συνόδους ἐθεσπίσθησαν τὰ λεγόμενα «ἱερὰ βιβλία» τῶν παλαιᾶς καὶ νέας διαθηκῶν. Ὡς «παλαιὰ διαθήκη» ὁρίσθη τὸ σύνολον τῶν ἐνσωματωθέντων εἰς τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν πεντήκοντα ἑνὸς (51) βιβλίων1 ἐκ τῶν ἐξήκοντα τριῶν (63) τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Ταλμοὺδ . Ὡς «καινὴ διαθήκη» ὡρίσθησαν τὰ τέσσαρα ἐξ ὅλων τῶν εὐαγγελίων, αἱ πράξεις τῶν ἀποστόλων, αἱ ἐπιστολαὶ καὶ ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου. Εἰς τὸ τέλος τοῦ παρόντος πονήματος παρατίθεται πίναξ δυκνείον τὴν ἀνὰ τοὺς αἰώνας διακύμανσιν ἀναγνωρίσεως βιβλίων ἐντασσομένων εἰς τὴν καινὴν διαθήκην. Διὰ τὴν ἱστορίαν μνημονεύεται ὅτι τὸ Ἰουδαϊκὸν Ταλμοὺδ ἀποτελεῖ τὸν κορμὸν τριῶν μονοθεϊστικῶν θεωρουμένων θρησκειῶν ἤτοι τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Μουσουλμανισμοῦ. Καὶ αἱ τρεῖς, ὡς ἄνω, θρησκεῖαι ἀποδέχονται ὡς γενάρχην καὶ πατριάρχην των τὸν Ἁβραάμ. Τὸ ἀρχικὸν Ὄνομα τούτου ἦτο Ἅβραμ, μετωνομάσθη δὲ εἰς Ἁβραάμ κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διότι ἐτέθη ὡς πατέρας πολλῶν ἐθνῶν, Γένεσις, κεφ. 17, 5: Γένεσις 17.5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου Ἅβραμ, ἀλλ’ ἔσται τὸ ὄνομά σου Ἁβραάμ, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε.2 1 1-Γένεσις, 2-Ἔξοδος, 3-Λευιτικὸν, 4-Ἀριθμοὶ, 5-Δευτερονόμιον, 6-Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, 7-Κριταί, 8-Ρούθ, 9- Βασιλειῶν Α’, 10-Βασιλειῶν Β’, 11-Βασιλειῶν Γ’, 12-Βασιλειῶν Δ’, 13-Παραλειπομένων Α’, 14- Παραλειπομένων Β’, 15-Ἐσδράς Α’, 16-Ἐσδράς Β’, 15-Νεεμίας, 18-Τωβίτ, 19-Ἰουδήθ, 20-Ἐσθήρ, 21- Μακκαβαίων Α’, 22-Μακκαβαίων Β’, 23-Μακκαβαίων Γ’, 24-Ψαλμοί, 25-Ἰώβ, 26-Παροιμίαι Σολομώντος, 27-Ἐκκλησιαστὴς, 28-Ἅσμα Ἁσμάτων, 29-Σοφία Σολομῶντος, 30-Σοφία Σειράχ, 31-Ὠσηέ, 32-Ἀμώς, 33- Μιχαίας, 34-Ἰωήλ, 35-Ὀβδιοῦ, 36-Ἰωνᾶς, 37-Ναούμ, 38-Ἀβακούμ, 39-Σοφονίας, 40-Ἀγγαῖος, 41-Ζαχαρίας, 42-Μαλαχίας, 43-Ἠσαΐας, 44-Ἱερεμίας, 45-Βαρούχ, 46-Θρῆνοι Ἱερεμίου, 47-Ἐπιστολὴ Ἱερεμίου, 48- Ἰεζεκιήλ, 49-Σωσαννά, 50-Δανιήλ, 51-Μακαβαίων Δ’ Παράρτημα 2 Κεφ. 17 1. Ἐγένετο δὲ Ἅβραμ ἐτῶν ἐνενηκονταεννέα, καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Ἅβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου· εὐαρέστει ἐνώπιον ἐμοῦ καὶ γίνου ἄμεμπτος, 2. καὶ θήσομαι τὴν διαθήκην μου ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ πληθυνῶ σε σφόδρα. 3. καὶ ἔπεσεν Ἅβραμ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ ὁ Θεὸς λέγων· 4. καὶ ἐγὼ ἰδοὺ ἡ διαθήκη μου μετὰ σοῦ, καὶ ἔσῃ πατὴρ πλήθους ἐθνῶν, 5. καὶ οὐ
- 2. 2 Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτον ἐπιβάλλεται ἀναφορὰ εἰς δύο φράσεις. Ἡ μία ἀνήκει εἰς τὸν εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, ὅστις ἐν κεφ. 1.18 ἀναγράφει: Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ἀντιθέτως, εἰς τὴν παλαιὰν διαθήκην, Γένεσις κεφ. 17.1 μελετῶμεν: Ἐγένετο δὲ Ἅβραμ ἐτῶν ἐνενηκονταεννέα, καὶ ὤφθη Κύριος τῷ Ἅβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμὶ ὁ Θεός σου· εὐαρέστει ἐνώπιον ἐμοῦ καὶ γίνου ἄμεμπτος! Ἀνευρίσκομεν οὕτω δύο θεοπνεύστους καὶ ἀλανθάστους γραφάς: • Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε (Ἰωάννης 1.18) καὶ • ὤφθη Κύριος τῷ Ἅβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμὶ ὁ Θεός σου· (Γένεσις κεφ. 17.1) ἑώρακεν: παρακείμενος, γ’ πληθ. τοῦ ῥήματος ὁράω - ὀρῶ (πρᾶξις ἰσχύουσα μέχρι σήμερον). ὤφθη: παθητικὸς ἀόριστος, γ’ ἐνικ. τοῦ ῥήματος ὁράω - ὀρῶ (πρᾶξις τελεσθεῖσα ὑφ᾿ ἑτέρου κατὰ τὸ παρελθόν). Εἶναι ἄξιον θαυμασμοῦ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μεταφρασταὶ τῆς βίβλου ἐκ τῆς ἀραμαϊκῆς εἰς τὴν ἑλληνικὴν ἐπέλεξαν παθητικὸν ἀόριστον καὶ ὄχι ἄλλον χρόνον καὶ δὴ ἐνεργητικῆς φωνῆς! Ἐπαρουσιάσθη ὁ Θεὸς αὐτοβούλως καὶ αὐτοπροσώπως εἰς τὸν Ἅβραμ καὶ οὐχὶ κατόπιν προσευχῆς καὶ αἰτήματος τοῦ τελευταίου! Οὐδεὶς ἑώρακεν κατὰ Ἰωάννην, πλὴν ἑώρακεν Ἅβραμ καὶ δὴ θεϊκῇ πρωτοβουλίᾳ κατὰ τὸν/τοὺς θεόπνευστον/θεοπνεύστους συγγραφέα/φεῖς τοῦ 1ου βιβλίου (Γένεσις) τῆς βίβλου. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς, αὐτοπροσώπως, διέταξεν τὴν μετωνομασία τοῦ Ἅβραμ εἰς Ἁβραάμ ὡς πατριάρχου ἐθνῶν. Καὶ ἐγένετο οὕτω· λαμβανομένης ὑπ᾿ ὄψιν τῆς πίστεως δυσεκατομμυρίων Ἰουδαίων, Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων αἵτινες θεωροῦν ὡς γενάρχην καὶ πατριάρχην των τὸν Ἁβραάμ. Πρὸ αὐτῆς τῆς πραγματικότητος τὶ δύναται νὰ συμπεράνῃ τις σήμερον; ἑώρακεν ἤ δὲν ἑώρακεν ὁ Ἅβραμ τὸν Θεὸν; Καὶ ἐὰν Ἅβραμ ἐώρακεν Θεὸν, τὶ μᾶς πληροφορεῖ ὁ θεόπνευστος εὐαγγελιστὴς ὅτι: Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε! Τὰ ἀνωτέρω κείμενα ἐχαρακτηρισθησαν δογματικῶς ὡς θεόπνευστα καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀλάθητα. Ὅστις δὲ ἀποτολμήσει νὰ διερωτηθῇ περὶ αὐτῶν, χαρακτηρίζεται ὑβριστικῶς παρὰ τοῦ χριστιανισμοῦ μὲ πλῆθος κοσμητικῶν ἐπιθέτων ὡς, ἐπὶ παραδείγματι: ἄθεος, ὑλιστὴς, σκεπτικιστής, ἀγνωστικιστής, νεοπαγανιστής, θεωριολόγος, αἱρετικὸς καὶ... συνομοσιολόγος! Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φρᾶσις τοῦ πατρὸς τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ προστάτου τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων Ἰωάννου κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου Ἅβραμ, ἀλλ’ ἔσται τὸ ὄνομά σου Ἁβραάμ, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε.
- 3. 3 Χρυσοστόμου, τῷ τῇ γλῶττα χρυσοῤῥήμονι ὡς ψάλλεται εἰς τὸ ἀπολυτίκιον τῶν τριῶν ἱεραρχῶν τοῦ χριστιανισμοῦ τὴν 30ην Ἰανουαρίου ἑκάστου ἔτους. Συγκεκριμένως, εἰς τὸν πρόλογον τῆς, κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐκδοθείσης, τῆ ἐγκρίσει τῆς ἱερᾶς Συνόδου, ὑπὸ τοῦ Παναγιώτου Ἀθ. Τζελάτη, τῆ διορθώσει Ι. Μαρτίνου Ἀρχιμανδρίτου, ἐν ἔτῃ 1892 ὑπὸ τύποις «Παρασκευᾶ Λεώνη»3, γράφεται: ...Εἴ τις δὲ τῶν ἁπλουστέρων καὶ ἀμυήτων τῆς ὀρθοδόξου Θεολογίας ἐν τῷ ἀναγινώσκειν οὖ κατανοεῖ τὴν ἔννοιαν χωρίου τινός, ἑαυτοῦ καταγνέτω, ὡς μὴ δυναμένου κατανοῆσαι ἅ ὁ Θεὸς ἀψευδῶς ἐλάλησεν. Αἰτία τῆς ἀκαταληψίας ἐστὶν ἡ ἀτέλεια τοῦ ἀναγιγνώσκοντος, οὐχὶ δὲ ὅτι ὁ Θεὸς ἀσαφῶς ἤ ἀτελῶς ἐλάλησεν, ἄ π α γ ε ! Πᾶσα ἡ Ἁγία Γραφὴ ὡς θεόπνευστος, εἶνε καὶ ἀλάθητος. Ἀντιθέτως πρὸς τὸν πατέρα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ὁ ἱδρυτὴς ταύτης καὶ ἔως σήμερον ὡς Θεὸς λατρευόμενος ὑπὸ ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων Ἰησοῦς Χριστός, φέρεται ἔχων διάφορον ἄποψιν, συμφώνως πρὸς τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον, κεφ. 5.3. Ἐνταῦθα, ὁ Ἰησοῦς, εἰς τὴν ἐπὶ τῷ ὄρῃ ὁμιλίαν, φέρεται εἰπών: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι»· εἰς τὸν ἀντίποδα, ὁ ἑρμηνευτὴς τοῦ Ἰησοῦ ἀφορίζει τοὺς πτωχοὺς τῷ πνεύματι καὶ μὴ δυναμένους νὰ κατανοήσουν τὰ θεόπνευστα, διὰ τῆς προσταγῆς «ἄ π αγ ε ». Ὁ Ἰησοῦς δὲν σταματᾶ εἰς τὸ ἀνωτέρω καὶ ἐπαναλαμβάνει τὴν θέσιν του εἰς τὸ κατὰ Μᾶρκον εὐαγγέλιον, κεφ. 2.16 ὅπου περιγράφεται τὸ ἑξῆς περιστατικὸν: «οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαίοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει;». Ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἰησοῦ δίδεται εἰς τὴν ἀμέσως ἐπομένην παράγραφον, ἤτοι εἰς τὸ κεφ. 2.17 ὅπου ὁ θεάνθρωπος φέρεται λέγων: «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν.» Ἐν τούτοις, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος φαίνεται νὰ μὴν συμφωνῇ μὲ τὸν Θεὸν εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύει καὶ τοῦ ὁποίου τὰς θέσεις φέρεται ὑποστηρίζων διὰ τῆς καθ᾿ ὅλης θεολογικῆς του γραμματείας, καὶ προστάζει «ἄ π α γ ε » εἰς ὅσους ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν «ἅ ὁ Θεὸς ἀψευδῶς ἐλάλησεν». Βεβαίως, δὲν ἀποβάλλει τὸν μὴ κατανοῦντα μόνον ὁ Ἰωάννης Χρυσόστομος ἀλλὰ ἅπασα ἡ κοινωνία τῶν χριστιανῶν. Ἐν τούτοις, ὁ θεμελιωτὴς τῆς χριστιανικῆς πίστεως Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει τελείως διάφορον ἄποψιν καὶ οὐδένα ἀφορίζει ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: κεφ. 16.24 Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω 3 Διὰ τὴν ἱστορὶαν, διὰ τὴν ἀγορὰν τῆς ἐν λόγῳ ἐκδόσεως ἐδαπανήθη ὁ πρῶτος μισθὸς ἅμα τῇ ἐξόδῳ ἐκ τῆς ἱερᾶς Σ.Σ.Ε. ἐν ἔτῃ 1971 καὶ τῆς ὀνομάσιας τοῦ γράφοντος ὡς Ἀνθυπολοχαγοῦ ΠΒ
- 4. 4 ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς θεωρεῖ ὅτι ὁ καθεὶς εἶναι ἀπολύτως ἐλεύθερος νὰ ἀποφασίσῃ ἐὰν ἀκολουθήσῃ ἤ ὄχι τὸν Χριστὸν· οἱ ἐκπρόσωποί του ὅμως δὲν συμφωνοῦν! Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀποδέχεται τὸν σκεπτικισμὸν καὶ ἀνταποκρίνεται πρὸς τὴν δυσπιστίαν τοῦ μαθητοῦ του Θωμᾶ, κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην: κεφ.20. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Ὁ Θεὸς ἀποδέχεται, οἱ ὁπαδοὶ του ἀφορίζουν· ἄπαγε σκεπτικιστά! Βεβαίως, ἐνταῦθα γεννᾶται τὸ προφανὲς ἐρώτημα: «εἶναι δυνατὸν ὁ πάνσοφος Θεός, γνώστης τῶν ἀδυναμιῶν τοῦ δημιουργήματός του, νὰ ὑπαγόρευσεν τὴν συγγραφὴν ἀκατονήτων νοημάτων;». Ἡ ἀπάντησις εἶναι θέμα τοῦ θυμικοῦ, τοῦ ὑποβάθρου, τῆς προδιαθέσεως, τῶν καταβολῶν καὶ πλήθους ἑτέρων παραμέτρων τοῦ κάθε ἀναγνώστου τῶν κειμένων, τὰ ὁποῖα θεωροῦνται καὶ πιστεύονται ἐπὶ χιλιετηρίδας ὡς θεόπνευστα. Οἱ τρεῖς πατέρες τῆς ὀρθδοξίας, Ἰωάννης Χρυσόστομος, Βασίλειος ὁ Μέγας καὶ Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς, ἐφοίτευσαν εἰς τὰς φιλοσοφικὰς σχολὰς τῶν Ἀθηνῶν, καὶ δὴ τοῦ Πλάτωνος, τὰς ὁποίας ἐν συνεχείᾳ διέβαλον ὡς «κέντρα τελέσεως ὀργίων καὶ σχήματι λόγου φιλοσοφικὰς σχολὰς». Τελικῶς, ἅπασαι αἱ φιλοσοφικαὶ σχολαὶ ὑπεχρεώθησαν εἰς διακοπὴν τῆς λειτουργίας των κατόπιν αὐτοκρατορικοῦ διατάγματος τοῦ Ἰουστινιανοῦ τὸ 529 μ.χ. Περιττὸν νὰ τονισθῇ ὅτι σήμερον ὑπάρχει πληθώρα ὀρθοδόξου βιβλιογραφίας ὑποστηρίζουσα, ἐπὶ τοῦ θέματος, τὰ ἀκόλουθα: α) αἱ σχολαὶ ἔκλεισαν διότι εἶχον ἀφ᾿ ἑαυτοῖς καὶ ἀνεπιστρεπτὶ εἰσέλθει εἰς πορείαν παρακμῆς. β) αἱ σχολαί, καὶ δὴ ἡ τοῦ Πλάτωνος δὲν ἀπετέλουν, πλέον, χῶρον γνησίας κλασσικῆς σκέψεως ἀλλὰ εἶχον μεταμορφωθεῖ εἰς κέντρα «παγανισμοῦ» καὶ ἀντὶ φιλοσοφίας παρήγαγον διδασκαλίας περὶ «μαγείας» καὶ «δεισιδαιμονίας» παραποιοῦσαι, τελικῶς, τὴν τοῦ Πλάτωνος φιλοσοφίαν. γ) τὸ λεγόμενον «κλείσιμον» τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν ὑπὸ τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἀποτελεῖ μέγα ψεῦδος τῶν νεοπαγανιστῶν. Ὁ χαρακτηριζόμενος ὡς «μέγας Χριστιανὸς Ἕλλην Αὐτοκράτωρ», ὁ ἅγιος Ἰουστινιανὸς (ἑορτάζεται τὴν 02.08 ἑκάστου ἔτους) Φλάβιος Πέτρος Σαββάστιος ἦτο, κατὰ τὸν Παπαρηγόπουλον, σλαβικῆς καταγωγῆς μὲ ἀρχικὸν ὄνομα «Οὐτπράδα» φέρεται γεννηθεὶς εἰς τὴν περιοχὴν «Ταυρίσιον» τῆς Δαρδανίας, σημερινοῦ κρατιδίου τῶν σκοπίων, καὶ πιθανῶς εἰς τὸ χωρίον «Βεδεριανὰ» τὰ ὁποῖα καὶ ἀνῳκοδόμησεν.
- 5. 5 Ἰδοῦ ὁ πίναξ διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Rafaello Sanzio (1483 - 1520), εἷς ἐκ τῶν σημαντικοτέρων ζωγράφων καὶ ἀρχιτεκτόνων τῆς ἀναγεννήσεως, ἀπεικόνισεν τὴν, ὑπὸ τοῦ Ἰουστινιανοῦ καταργηθεῖσαν καὶ δημευθεῖσαν, ἀκαδημίαν τοῦ Πλάτωνος: Ἰδοῦ καὶ τὸ, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, κα- τάντημα τοῦ, πάλαι ποτὲ, ἀκτινοβο- λοῦντος πνευματικοῦ ἱδρύματος τοῦ τιτάνος τῆς γνώσεως, τοῦ φιλοσόφου τῆς ἀνθρωπότητος Πλάτωνος. Ποῖος, πῶς, ποῦ καὶ διὰ ποῖον, ἄραγε, σκοπὸν μετεκίνησεν τὰ ὀγκώδη τμήματα μαρ- μάρου τῆς ἀκαδημίας! Τὶ ἐπικαλούμε- θα οἱ νεοέλληνες· τὴν καταστροφὴν, τὸ πνεῦμα ἤ τὴν μαγείαν τῆς ἀκαδημίας; Μετὰ τὴν, ὄντως, μακροσκελὴν καὶ, ἐν πολλοῖς, κουραστικὴν ἀναφορὰν εἰς τὴν φοίτησιν τῶν τριῶν ἱεραρχῶν εἰς τὴν ἀκαδημίαν τοῦ Πλάτωνος, ἐπανερχόμεθα εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ θέματός μας ἤτοι εἰς τὸ «ἄπαγε» εἰς ὅσους ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν «ἅ ὁ Θεὸς ἀψευδῶς ἐλάλησεν» καὶ, πρὸς χάριν συντομίας, ἀναφερόμεθα εἰς ἕνα, πλὴν κατὰ τὸν γράφοντα, μᾶλλον οὐσιαστικὸν σημεῖον «ὅ ὁ Θεὸς ἀψευδῶς ἐλάλησεν» καὶ συγκεκριμένως εἰς τὸ γενεαλογικὸν δένδρον τοῦ Χριστοῦ. Γενεαλογία Ἰησοῦ Χριστοῦ Μικρὰ ἔρευνα ἀπέδειξεν ὅτι ἀκόμη καὶ ἱερεῖς ἀγνοοῦν τὴν ὕπαρξιν δύο θεοπνεύστων καὶ, ἄρα, κατὰ τὰ προαναφερθέντα, ἀλανθάστων γενεαλογιῶν περὶ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀναμένει τις ὅτι αἱ δύο γενεαλογίαι ὡς θεόπνευσται καὶ ἀλάνθασται ταυτίζονται· εἶναι ὅντος οὕτω; ὀψόμεθα. Πρώτη Γενεαλογία: Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον κεφ. 1. Τὸ κείμενον παρατίθεται αὐτούσιον, οὐχί βεβαίως πρὸς ἀνάγνωσιν ἀλλὰ πρὸς παροχὴν δυνατότητος ἐπαληθεύσεως ἤ διαψεύσεως τῶν ἐν συνεχείᾳ παρατιθεμένων συγκριτικῶν πινάκων. Οἱ ἐρυθροῦ χρώματος ἀριθμοὶ προσετέθησαν ὑπὸ τοῦ γράφοντος πρὸς διευκόλυνσιν
- 6. 6 τοῦ ἀναγνώστου εἰς τὴν ἀνεύρεσιν τῶν, εἰς τὸν ἀκολουθοῦντα πίνακα, ἀναφερομένων. 1 Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἁβραάμ. 2. 1 Ἁβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ, 2Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, 3Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 34 Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, 5Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, 6Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ, 4 7Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ, 8Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών, 9Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών, 5 10Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, 11Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, 12Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί, 6 13Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. 14Δαυῒδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 7 15Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ροβοάμ, 16Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά, 17Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσά, 8 18Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ, 19Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ, 20Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν, 9 21Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωάθαμ, 22Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχαζ, 23Ἀχαζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν, 10 24Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ, 25Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμών, 26Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν, 11 27Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. 12 Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος 28Ἰεχονίας ἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, 29Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβάβελ, 13 30Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιούδ, 31Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ, 32Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ, 14 33Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ, 34Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ, 35Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ, 15 36Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ, 37Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν, 38Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, 16 39Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν 40Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος 41Χριστός. 17 Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἁβραὰμ(1) ἕως Δαυῒδ(14) γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ(14) ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος(27) γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος(27) ἕως τοῦ Χριστοῦ(41) γενεαὶ δεκατέσσαρες. 18 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις οὕτως ἦν· μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ἁγίου. Δευτέρα Γενεολογία: Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον κεφ. 3. Τὸ κείμενον παρατίθεται διὰ τοὺς αὐτοὺς ὡς ἄνω λόγους:
- 7. 7 23 Καὶ αὐτὸς ἦν ὁ Ἰησοῦς ὡσεὶ ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος, ὢν, ὡς ἐνομίζετο, υἱός 77Ἰωσήφ, τοῦ 76Ἠλί, 24 τοῦ 75Ματθάν, τοῦ 74Λευΐ, τοῦ 73Μελχί, τοῦ 72Ἰωαννᾶ, τοῦ 71Ἰωσήφ, 25 τοῦ 70Ματταθίου, τοῦ 69Ἀμώς, τοῦ 68Ναούμ, τοῦ 67Ἑσλίμ, τοῦ 66Ναγγαί, 26 τοῦ 65Μαάθ, τοῦ 64Ματταθίου τοῦ 63Σεμεΰ, τοῦ 62Ἰωσήφ, τοῦ 61Ἰωδᾶ, 27 τοῦ 60Ἰωαννάν, τοῦ 59Ρησᾶ, τοῦ 58Ζοροβάβελ, τοῦ 57Σαλαθιήλ, τοῦ 56Νηρί, 28 τοῦ 55Μελχί, τοῦ 54Ἀδδί, τοῦ 53Κωσάμ, τοῦ 52Ἐλμωδάμ, τοῦ 51Ἢρ, 29 τοῦ 50Ἰωσῆ, τοῦ 49Ἐλιέζερ, τοῦ 48Ἰωρείμ, τοῦ 47Ματθάτ, τοῦ 46Λευΐ, 30 τοῦ 45Συμεών, τοῦ 44Ἰούδα, τοῦ 43Ἰωσήφ, τοῦ 42Ἰωνᾶ, τοῦ 41Ἐλιακείμ, 31 τοῦ 40Μελεᾶ, τοῦ 39Μαϊνάν, τοῦ 38Ματταθᾶ, τοῦ 37Νάθαν, τοῦ 36Δαυΐδ, 32 τοῦ 35Ἰεσσαί, τοῦ 34Ὠβήδ, τοῦ 33Βοόζ, τοῦ 32Σαλμών, τοῦ 31Ναασσών, 33 τοῦ 30Ἀμιναδάβ, τοῦ 29Ἀράμ, τοῦ 28Ἰωράμ, τοῦ 27Ἑσρώμ, τοῦ 26Φαρές, τοῦ 25Ἰούδα, 34 τοῦ 24Ἰακώβ, τοῦ 23Ἰσαάκ, τοῦ 22Ἁβραάμ, τοῦ 21Θάρα, τοῦ 20Ναχώρ, 35 τοῦ 19Σερούχ, τοῦ 18Ραγαῦ, τοῦ 17Φάλεκ, τοῦ 16Ἔβερ, τοῦ 15Σαλᾶ, 36 τοῦ 14Καϊνάν, τοῦ 13Ἀρφαξάδ, τοῦ 12Σήμ, τοῦ 11Νῶε, τοῦ 10Λάμεχ, 37 τοῦ 9Μαθουσάλα, τοῦ 8Ἑνώχ, τοῦ 7Ἰάρεδ, τοῦ 6Μαλελεήλ, τοῦ 5Καϊνάν, 38 τοῦ 4Ἐνώς, τοῦ 3Σήθ, τοῦ 2Ἀδάμ, τοῦ 1Θεοῦ. Τῇ βοηθείᾳ τοῦ λογισμικοῦ κυψελοειδοῦς συντάξεως, τὸ κατὰ Ματθαῖον γενεαλογικὸν δένδρον μᾶς δίδει τὴν ἀκόλουθον πίνακα: κατὰ Ματθαῖον γενεαλογικὸν δένδρον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ 1 Ἁβραὰμ 15 Σολομὼν 29 Σαλαθιήλ 2 Ἰσαὰκ 16 Ροβοὰμ 30 Ζοροβάβελ 3 Ἰακὼβ 17 Ἀβιὰ 31 Ἀβιοὺδ 4 Ἰούδας 18 Ἀσὰ 32 Ἐλιακεὶμ 5 Φαρὲς 19 Ἰωσαφὰτ 33 Ἀζὼρ 6 Ἑσρὼμ 20 Ἰωρὰμ 34 Σαδὼκ 7 Ἀρὰμ 21 Ὀζίας 35 Ἀχεὶμ 8 Ἀμιναδὰβ 22 Ἰωάθαμ 36 Ἐλιοὺδ 9 Ναασσὼν 23 Ἀχαζ 37 Ἐλεάζαρ 10 Σαλμὼν 24 Ἑζεκίας 38 Ματθὰν 11 Βοὸζ 25 Μανασσῆς 39 Ἰακὼβ 12 Ὠβὴδ 26 Ἀμὼν 40 Ἰωσὴφ 13 Ἰεσσαὶ 27 Ἰωσίας 41 Ἰησοῦς 14 Δαυῒδ 28 Ἰεχονίας
- 8. 8 Τὸ κατὰ Λουκὰν Εὐαγγέλιον παρουσιάζει τὸ γενεολογικὸν δένδρον τοῦ Ἰησοῦ κατ᾿ ἀντίστροφον σειρὰν ἐκείνης τοῦ Ματθαίου. Οὕτω, ὁ μὲν Ματθαῖος ἄρχεται ἀπὸ τοῦ Πατριάρχου τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ Ἁβραὰμ καὶ καταλήγει εἰς τὸν Ἰησοῦν, ὁ δὲ Λουκᾶς ἄρχεται ἀπὸ Ἰησοῦ καὶ μέσῳ Ἁβραὰμ καὶ Ἀδὰμ καταλήγει εἰς τὸν Θεὸν. Τῇ βοηθείᾳ, καὶ πάλιν, τοῦ λογισμικοῦ κυψελοειδοῦς συντάξεως συντάσσεται πίναξ κατὰ τὴν τοῦ Εὐαγγελίου σειρὰν καὶ ἀκολούθως δι᾿ ἀντιστροφῆς τοῦ πίνακος λαμβάνομεν τὸ γενεαλογικὸν δένδρον ἀνεστραμένον, ἤτοι ἀπὸ Θεοῦ, Ἀδὰμ καὶ μέσῳ Ἁβραὰμ ἔως τοῦ Ἰησοῦ. Οἱ δύο προκύψαντες, κατὰ Λουκὰν καὶ Ματθαῖον, πίνακες εἶναι οὕτω ὁμογενεῖς ὡς παρουσιάζοντες τὸ γενεαλογικὸν δένδρον τοῦ Ἰησοῦ βαίνοντες ἀπὸ τοῦ ἀρχαιοτέρου πρὸς τὸν νεώτερον. κατὰ Λουκᾶν γενεαλογικὸν δένδρον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ 20 Ναχώρ 40 Μελεᾶ 60 Ἰωαννάν 1 Θεοῦ 21 Θάρα 41 Ἐλιακείμ 61 Ἰωδᾶ 2 Ἀδάμ 22 Ἁβραάμ 42 Ἰωνᾶ 62 Ἰωσήφ 3 Σήθ 23 Ἰσαάκ 43 Ἰωσήφ 63 Σεμεΰ 4 Ἐνώς 24 Ἰακώβ 44 Ἰούδα 64 Ματταθίου 5 Καϊνάν 25 Ἰούδα 45 Συμεών 65 Μαάθ 6 Μαλελεήλ 26 Φαρές 46 Λευΐ 66 Ναγγαί 7 Ἰάρεδ 27 Ἑσρώμ 47 Ματθάτ 67 Ἑσλίμ 8 Ἑνώχ 28 Ἰωράμ 48 Ἰωρείμ 68 Ναούμ 9 Μαθουσάλα 29 Ἀράμ 49 Ἐλιέζερ 69 Ἀμώς 10 Λάμεχ 30 Ἀμιναδάβ 50 Ἰωσῆ 70 Ματταθίου 11 Νῶε 31 Ναασσών 51 Ἢρ 71 Ἰωσήφ 12 Σήμ 32 Σαλμών 52 Ἐλμωδάμ 72 Ἰωαννᾶ 13 Ἀρφαξάδ 33 Βοόζ 53 Κωσάμ 73 Μελχί 14 Καϊνάν 34 Ὠβήδ 54 Ἀδδί 74 Λευΐ 15 Σαλᾶ 35 Ἰεσσαί 55 Μελχί 75 Ματθάν 16 Ἔβερ 36 Δαυΐδ 56 Νηρί 76 Ἠλί 17 Φάλεκ 37 Νάθαν 57 Σαλαθιήλ 77 Ἰωσήφ 18 Ραγαῦ 38 Ματταθᾶ 58 Ζοροβάβελ 78 Ἰησοῦς 19 Σερούχ 39 Μαϊνάν 59 Ρησᾶ
- 9. 9 Κατωτέρω παρατίθενται οἱ δύο ὡς ἄνω ἀνωτέρω πίνακες παραπλεύρως πρὸς σύγκρισιν: Α/Α Λουκᾶς Α/ Α Λουκᾶς Α/Α Λουκᾶς Α/Α Λουκᾶς Α/Α Ματθαῖος Α/Α Ματθαῖος Α/Α Ματθαῖος 20 Ναχώρ 40 Μελεᾶ 60 Ἰωαννάν 20 Ἰωρὰμ 40 Ἰωσὴφ 1 Θεοῦ 21 Θάρα 41 Ἐλιακείμ 61 Ἰωδᾶ 1 Ἁβραὰμ 21 Ὀζίας 41 Ἰησοῦς 2 Ἀδάμ 22 Ἁβραάμ 42 Ἰωνᾶ 62 Ἰωσήφ 2 Ἰσαὰκ 22 Ἰωάθαμ 3 Σήθ 23 Ἰσαάκ 43 Ἰωσήφ 63 Σεμεΰ 3 Ἰακὼβ 23 Ἀχαζ 4 Ἐνώς 24 Ἰακώβ 44 Ἰούδα 64 Ματταθίου 4 Ἰούδας 24 Ἑζεκίας 5 Καϊνάν 25 Ἰούδα 45 Συμεών 65 Μαάθ 5 Φαρὲς 25 Μανασσῆς 6 Μαλελεήλ 26 Φαρές 46 Λευΐ 66 Ναγγαί 6 Ἑσρὼμ 26 Ἀμὼν 7 Ἰάρεδ 27 Ἑσρώμ 47 Ματθάτ 67 Ἑσλίμ 7 Ἀρὰμ 27 Ἰωσίας 8 Ἑνώχ 28 Ἰωράμ 48 Ἰωρείμ 68 Ναούμ 8 Ἀμιναδὰβ 28 Ἰεχονίας 9 Μαθουσάλα 29 Ἀράμ 49 Ἐλιέζερ 69 Ἀμώς 9 Ναασσὼν 29 Σαλαθιήλ 10 Λάμεχ 30 Ἀμιναδάβ 50 Ἰωσῆ 70 Ματταθίου 10 Σαλμὼν 30 Ζοροβάβελ 11 Νῶε 31 Ναασσών 51 Ἢρ 71 Ἰωσήφ 11 Βοὸζ 31 Ἀβιοὺδ 12 Σήμ 32 Σαλμών 52 Ἐλμωδάμ 72 Ἰωαννᾶ 12 Ὠβὴδ 32 Ἐλιακεὶμ 13 Ἀρφαξάδ 33 Βοόζ 53 Κωσάμ 73 Μελχί 13 Ἰεσσαὶ 33 Ἀζὼρ 14 Καϊνάν 34 Ὠβήδ 54 Ἀδδί 74 Λευΐ 14 Δαυῒδ 34 Σαδὼκ 15 Σαλᾶ 35 Ἰεσσαί 55 Μελχί 75 Ματθάν 15 Σολομὼν 35 Ἀχεὶμ 16 Ἔβερ 36 Δαυΐδ 56 Νηρί 76 Ἠλί 16 Ροβοὰμ 36 Ἐλιοὺδ 17 Φάλεκ 37 Νάθαν 57 Σαλαθιήλ 77 Ἰωσήφ 17 Ἀβιὰ 37 Ἐλεάζαρ 18 Ραγαῦ 38 Ματταθᾶ 58 Ζοροβάβελ 78 Ἰησοῦς 18 Ἀσὰ 38 Ματθὰν 19 Σερούχ 39 Μαϊνάν 59 Ρησᾶ 19 Ἰωσαφὰτ 39 Ἰακὼβ Προκειμένου νὰ καταστῇ εὐχερεστέρα ἡ σύγκρισις τῶν δύο γενεολογικῶν δένδρων, παρουσιάζονται ταῦτα κατὰ τρόπον ὥστε ὁ Ἁβραὰμ νὰ εὑρίσκεται ἐπὶ τῆς αὐτῆς σειρᾶς τοῦ ἀκολούθως παρατιθεμένου συγκριτικοῦ πίνακος τῶν θεοπνεύστων καὶ ἀλανθάστων θείων γραφῶν. Α/Α Λουκᾶς Ματθαῖος Γενεαὶ 14 1 Θεοῦ 2 Ἀδάμ 3 Σήθ 4 Ἐνώς 5 Καϊνάν 6 Μαλελεήλ 7 Ἰάρεδ 8 Ἑνώχ 9 Μαθουσάλα
- 10. 10 10 Λάμεχ 11 Νῶε 12 Σήμ 13 Ἀρφαξάδ 14 Καϊνάν 15 Σαλᾶ 16 Ἔβερ 17 Φάλεκ 18 Ραγαῦ 19 Σερούχ 20 Ναχώρ 21 Θάρα Α/Α Λουκᾶς Ματθαῖος Γενεαὶ 14 22 1 Ἁβραάμ Ἁβραὰμ 1 23 2 Ἰσαάκ Ἰσαὰκ 2 24 3 Ἰακώβ Ἰακὼβ 3 25 4 Ἰούδα Ἰούδας 4 26 5 Φαρές Φαρὲς 5 27 6 Ἑσρώμ Ἑσρὼμ 6 28 7 Ἰωράμ Ἀρὰμ 7 29 8 Ἀράμ Ἀμιναδὰβ 8 30 9 Ἀμιναδάβ Ναασσὼν 9 31 10 Ναασσών Σαλμὼν 10 32 11 Σαλμών Βοὸζ 11 33 12 Βοόζ Ὠβὴδ 12 34 13 Ὠβήδ Ἰεσσαὶ 13 35 14 Ἰεσσαί Δαυῒδ 14 1 36 15 Δαυΐδ Σολομὼν 2 37 16 Νάθαν Ροβοὰμ 3 38 17 Ματταθᾶ Ἀβιὰ 4 39 18 Μαϊνάν Ἀσὰ 5 40 19 Μελεᾶ Ἰωσαφὰτ 6 41 20 Ἐλιακείμ Ἰωρὰμ 7 42 21 Ἰωνᾶ Ὀζίας 8 43 22 Ἰωσήφ Ἰωάθαμ 9 44 23 Ἰούδα Ἀχαζ 10
- 11. 11 45 24 Συμεών Ἑζεκίας 11 46 25 Λευΐ Μανασσῆς 12 47 26 Ματθάτ Ἀμὼν 13 48 27 Ἰωρείμ Ἰωσίας 14 49 28 Ἐλιέζερ Ἰεχονίας 1 Μετοικεσία Βαβυλῶνος 50 29 Ἰωσῆ Σαλαθιήλ 2 51 30 Ἢρ Ζοροβάβελ 3 52 31 Ἐλμωδάμ Ἀβιοὺδ 4 53 32 Κωσάμ Ἐλιακεὶμ 5 54 33 Ἀδδί Ἀζὼρ 6 55 34 Μελχί Σαδὼκ 7 56 35 Νηρί Ἀχεὶμ 8 57 36 Σαλαθιήλ Ἐλιοὺδ 9 58 37 Ζοροβάβελ Ἐλεάζαρ 10 59 38 Ρησᾶ Ματθὰν 11 60 39 Ἰωαννάν Ἰακὼβ 12 61 40 Ἰωδᾶ Ἰωσὴφ 13 ἀνὴρ Μαρίας 62 41 Ἰωσήφ Ἰησοῦς 14 63 Σεμεΰ 64 Ματταθίου 65 Μαάθ 66 Ναγγαί 67 Ἑσλίμ 68 Ναούμ 69 Ἀμώς 70 Ματταθίου 71 Ἰωσήφ 72 Ἰωαννᾶ 73 Μελχί 74 Λευΐ 75 Ματθάν 76 Ἠλί 77 Ἰωσήφ 78 Ἰησοῦς υἱός Ἰωσήφ Παρατηρεῖται ὅτι τὰ δύο γενεαλογικὰ δένδρα μᾶλλον δὲν συμφωνοῦν οὔτε ὡς πρὸς τὴν σχέσιν τοῦ Ἰωσὴφ πρὸς τὸν Ἰησοῦ, ὅπου ὁ μὲν Λουκᾶς τὸν ἀναφέρει τὸν Ἰησοῦν
- 12. 12 ὡς «υἱὸν Ἰωσὴφ», ὁ δὲ Ματθαῖος ἀναφέρει τὸν Ἰωσὴφ ὡς ἄνδρα Μαρίας, οὔτε ὡς πρὸς τὸν πάππον τοῦ Ἰησοῦ ὅπου ὁ μὲν Ματθαῖος ἀναφέρει ὡς πάππον τὸν Ἰακώβ, ὁ δὲ Λουκᾶς ἀναφέρει ὡς πάππον τὸν Ἠλί. Ὁ κατωτέρω πίναξ παρουσιάζει, συνοπτικῶς, τὰς συμπτώσεις καὶ ἀποκλίσεις τῶν δύο γενεαλογικῶν δένδρων. Λουκᾶς Ματθαῖος αἱ πρῶται ἕξ γενεαὶ συμπίπτουν ἀπὸ Ἁβραὰμ ἔως Δαυίδ 15 γενεαὶ 14 γενεαὶ ἀπὸ Ἁβραὰμ ἔως Ἰησοῦ 57 γενεαὶ 41 γενεαὶ Σολομὼν Παραλεὶπεται Συμπεριλαμβάνεται ἀπὸ Δαυὶδ ἔως Ἰωσὴφ Οὐδεμία σύμπτωσις γενεαρχῶν Πάππος Ἰησοῦ Ἠλὶ Ἰακὼβ Ἰησοῦς Υἱὸς Ἰωσὴφ ἀνὴρ Μαρίας Ἀμφότεροι Λουκᾶς καὶ Ματθαῖος θεόπνευστοι καὶ ἀλάθητοι. Τὸ συμπέρασμα ἀνήκει εἰς τὸν ἀναγνώστην. Ἄξιον προσοχῆς εἶναι ἐπίσης ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀριθμεῖ τὰς 14, ἑκάστοτε, γενεάς. Ἡ ἀριθμησις φαίνεται εἰς τὸν προαναφερθέντα συγκριτικὸν πίνακα. Κατὰ τρὸπον κουραστικὸν ἐπαναλαμβάνεται ἡ θέσις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου περὶ εὐθύνης τοῦ μὴ κατανοοῦντος. Ἔστω, ὅτι τὶς δὲν κατανοεῖ καὶ δέχεται ἀδιερευνήτως τὴν θεόπνευστον ἀλήθειαν κατὰ τὴν Ἑρμηνείαν τῶν Πατέρων τῆς ἑκκλησίας. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἔχει ἐμπλουτίσει τὴν χριστιανικὴν βιβλιοθήκην μὲ πλουσιότατον ἀνθελληνικὸν ἔργον, ὅπου προβάλλει τὸ ἀνυπέρβλητον σύγγραμμὰ του τιτλοφορούμενον ὑπὸ τοῦ πατρὸς Ἀθανασίου καὶ συγγραφέως ὡς «κατὰ Ἑλλὴνων» τὸ ὁποῖον ἡ σύγχρονος ἱερὰ Σύνοδος μετωνόμασε εἰς «κατὰ εἰδώλων» ὡς ἐὰν οἱ πρόγονοί μας ἐπίστευσαν ποτὲ εἰς εἴδωλα. Ἐπίστευον εἰς δώδεκα θεοὺς αἵτινες ὠχριοῦν ἐνώπιον τῆς μυριάδος ἁγίων τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἐποίουν μεγαλοπρεπὴ ἀγάλματα συμβολίζοντα τὸ θεῖον ἔναντι τὸ θεῖον συμβολιζουσῶν μυριάδων εἰκόνων τοῦ χριστιανισμοῦ, ἐξ ὧν, μολονότι συμβολίζουν τὴν αὐτὴν ἁγιότητα, ἄλλαι εἶναι θαυματουργαὶ καὶ ἄλλαι ὄχι ὡς ἐὰν ἡ ἁγιότητης ἐπιλέγει εἰκόνισμα εἰς τὸ ὁποῖον προσδίδει θαυματουργὰς ἰδιότητας, ἀπο΄ρ¨ρίπτουσα ταυτοχρόνως τὰς ἄλλας, τὶ οἶδεν διατί! Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τονίζει: «Ἐκ τῶν θείων γραφῶν [προέρχεται] ἡ τῶν ἀδήλων φανέρωσις, ἡ τῶν ἐλπίδων βεβαίωσις, ἡ τῶν ὑποσχέσεων ἔκβασις, ἡ τοῦ Σωτῆρος εὕρεσις»· καὶ προσθέτει: «Ὁ μὴ ἐρευνών τὰς γραφὰς, οὐχ εὑρίσκει ζωὴν αἰώνιον, καταλεὶπει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕρμαιον τῶν λογισμῶν, καταδακνομένην καὶ συρομένην ὑπὸ τούτων ἔνθεν κἀκεῖθεν, ὥσπερ κυνῶν·
- 13. 13 διέρχεται τὸν τρομερὸν κλύδωνα τοῦ βίου ἄνευ πηδαλίου, περιπατεῖ ἐν τῷ σκότει καὶ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει». Ὁμοίως διδάσκει καὶ ἐντέλλεται ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ στόματος τοῦ θεοπνεύστου καὶ ἀγαπημένου τοῦ Ἰησοῦ μαθητοῦ, ἐυαγγελιστοῦ Ἰωάννου: κεφ. 5.39 ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· Συμπέρασμα: Δὲν μελετᾶς τὰς γραφὰς; «διέρχεσαι τὸν τρομερὸν κλύδωνα τοῦ βίου ἄνευ πηδαλίου, περιπατεῖς ἐν τῷ σκότει καὶ οὐκ οἶδες ποῦ ὑπάγεις». Μελετᾶς τὰς γραφὰς καὶ δὲν καταλαβαίνεις; «ἄπαγε!!!». Ἀντιλαμβάνεσαι τὰς γραφὰς διαφοροτρόπως τῶν πατέρων τῆς ἐκκλησίας; «εἶσαι αἰρετικὸς, σκεπτικιστὴς, ἄθεος, νεοπαγανιστὴς, παράγεις διδασκαλίαν μαγείας καὶ δεισιδαιμονίας». Οὐδεμίαν ἐπιλογὴν ἔχεις εἰ μὴ τὴν ἀπόλυτον ἀποδοχὴν τῶν θεοπνεύστων καὶ ἀλαθήτων. Οὐδεμία ἐλευθερία γνώμης ἐπιτρέπεται· πᾶς μὴ μεθ᾿ ἡμῶν καθ᾿ ἡμῶν, εἰς πεῖσμα τῶν διαχῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶ ἐλευθερίας βουλήσεως καὶ ἀναγνωρίσεως τοῦ δικαιώματους τοῦ ἀμφιβάλλειν! Ἐπιπροσθέτως, διὰ λόγους ἀκαδημαϊκοῦ πλεονασμοῦ, ἀναφέρεται ὅτι ἕνα σύγγραμμα ἤ εἷς διδάσκων κρίνονται ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ βαθμοῦ καὶ εὐκολίας κατανοήσεως τὴν ὁποίαν ἐπιτυγχάνουν καὶ προσφέρουν εἰς τὸν ἀναγνώστην - ἀκροατὴν. Πολλῷ μᾶλλῳ τὸ «θεόπνευστον» ὡς προερχόμενον τῇ πνευματικῇ ἐπενεργείᾳ τοῦ Παντοδυνάμου, Παντογνώστου, Παντοκράτορος Θεοῦ. Ὁ Θεὸς, ὡς δημιουργὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ παντογνώστης καὶ μεστὸς ἀγάπης διὰ τὸ δημιούργημά του, τοῦ ὁποίου τὴν σωτηρίαν ἐπιθυμεῖ καὶ ἐπιδιώκει, ὤφειλεν νὰ ἐμπνεύσῃ σύνταξιν κειμένου ἀναλόγου τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τοῦ δημιουργήματός του καὶ τῆς ἐν τῇ δημιουργίᾳ ἐμφυτευθείσης ἀτελείας καὶ οὐχί διὰ στόματος Ἰωάννου Χρυσοστόμου, νὰ τὸν ψέγῃ διὰ τὴν «ἀτέλεια τοῦ ἀναγιγνώσκοντος» ὡς «αἰτίας τῆς ἀκαταληψίας» καθ᾿ ἧν στιγμὴν, μάλιστα, ὁ ἀναγινώσκων, ἐὰν εἶναι ἀτελὴς, ὀφείλει τὴν ἀτέλειάν του οὐχὶ εἰς τοὺς γονεῖς, ἀλλὰ εἰς τὸν Δημιουργὸν ὅστις τοὺς τῆς ἀναπαραγωγῆς νόμους ἐπέβαλλεν. Συμπεραίνεται, ἄρα, ὅτι ὁ πολυτονισθεὶς ἀνωτέρω ἀφορισμὸς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πατέρος Ἰωάννου Χρυσοστόμου καθίσταται οὐσίᾳ ἀντικειμενικῶς διαμορφούμενος ὡς ἀκολούθως: «Αἰτία τῆς ἀκαταληψίας ἐστὶν ἡ εἰς τὸν Θεὸν ὀφειλομένη ἀτέλεια τοῦ ἀναγιγνώσκοντος, οὐχὶ δὲ ὅτι ὁ Θεὸς ἀσαφῶς ἤ ἀτελῶς ἐλάλησεν· ἄ π α γ ε !» Δὲν ἐλάλησεν ἀσαφῶς ἤ ἀτελῶς πλὴν μὲ ἐδημιούργησεν μὲ ὑψίστην ἀτέλειαν τὴν ἀδυναμίαν κατανοήσεως τῶν ὅσων σαφῶς καὶ τελείως ἐλάλησεν!
- 14. 14 Ἄπαγε Ἀπάγω, ὅθεν, καὶ γαλήνην εὑρίσκω ὅπου καὶ ἡ θεία καὶ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων παράδοσις τὴν ὁποίαν τολμοῦμεν ἀδιακρίτως ἅπαντες ἐπικαλούμενοι, ἀνίκανοι ὄντες νὰ προβληθῶμεν καὶ δόξαν διεκδικήσωμεν ἰδίοις ἐπιτεύγμασιν. Ἐπικαλούμεθα, εἰς ἐπικουρίαν, τοὺς ἐνδόξους προγόνους μας ἅμα δὲ καὶ ἀφορίζομεν ὡς εἰδωλολάτρας, ἀγνοοῦντες τὴν λαϊκὴν θυμοσοφίαν τὴν λέγουσαν «ὅποιος δὲν εὐλογεῖ τὸν οἶκον του, πέφτει καὶ τὸν πλακώνει». Ἀπάγων εἰς τὴν ἱερὰν τῶν Ἑλλήνων παράδοσιν, πᾶς σκεπτικιστὴς ἀνευρίσκει καὶ μελετᾶ τὴν βίβλον τῶν Ἑλλήνων, θεοπνεύστου ἐπίσης οὔσης ὡς ὁ, ποιμὴν τῷ ἐπάγγελμᾳ, συγγραφεὺς ταύτης ὁμολογεῖ. Εἰς τὸν ποιμένα Ἡσίοδον δὲν ἐπαρουσιάσθη ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς αὐτοπροσώπως· ἄλλωστε διὰ στόματος Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὄχι μόνον4, μανθάνομεν ὅτι: Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε. Τὸν ἀγράμματον ποιμένα ἐφώτισαν, ἐνέπνευσαν καὶ ὁδήγησαν εἰς τὴν γραφὴν τῆς βίβλου τῶν Ἑλλήνων, αἱ θυγατέραι τοῦ Ζηνὸς Ἐλικωνιάδαι Μοῦσαι· καὶ ἔπραξαν τοῦτο καθαρθεῖσαι τὸ πρῶτον βαπτισθεῖσαι ἐν ὕδατι περὶ κρήνην ἱοειδέα καὶ τε λοεσσάμεναι τέρενα χρόα Περμησσοῖο ἡ Ἴππου κρήνης ἡ Ὀλμειοῦ ζαθέοιο, καὶ ὑμνήσασαι αὖθις Δία τ’ αἰγίοχον καὶ πότνιαν Ἥρην ἀλλὰ καὶ λοιποὺς θεοὺς καὶ ὀρχεύσασαι πόσσ᾿ ἁπαλοῖσιν περὶ βωμὸν ἐρισθενέος Κρονίωνος. Πῶς ἦτο δυνατὸν, ἄλλωστε, ἄνευ θείας ἐμπνεύσεως, εἷς ἀμόρφωτος ποιμὴν νὰ συγγράψῃ τοιοῦτον ἔργον θαυμαζόμενον, ἔως σήμερον, παρὰ τῶν σοφῶν τῆς χθονὸς, ὡς ἀριστουργήματος, ὅ καὶ διδάσκεται εἰς τὰς πανεπιστημιακὰς σχολὰς διδαχῆς τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνος Λόγου καὶ Πνεύματος! Ἰωάννης Καραδημητρόπουλος 4 Ἡ τολμήσασα, ἀφελὴς, τῇ προτροπῇ τῆς Ἥρας, νὰ ἀπαιτήσῃ ὄψεται ἰδίοις ὄμμασιν τὸν Θεὸν ἐν πᾶσι λαμπρότητι, παρὰ τὰς προτροπὰς τοῦς Θεοῦ ὅτι ἄνθρωπος οὐ δύναται ἐπιβιώσει ἐνώπιον τῆς θεϊκῆς λάμψεως, τοῦ θεϊκοῦ φωτὸς, ἅμα τῇ ἐμφανίσει τοῦ θείου φωτὸς διεσπάσθη εἰς μέλη (σὲ+μέλη Σεμέλη, μητέρα τοῦ Διονύσου). Ἰκανοποίησεν ὁ Θεὸς τὸ αἴτημα πρὸς τὸ ἀγαπημένον του πρόσωπον, πλὴν ἡ θεϊκὴ ποινὴ δὲν ἀπεφεύχθη, πρὸς ἰκανοποίησιν τῆς ζηλοτύπου Ἥρας. Ἐνώπιον τοῦ θεϊκοῦ φωτὸς τὰ πάντα νεκροῦνται πλὴν ἑνὸς. Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε πλὴν ἑνός εἰς πεὶσμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
- 15. 15 Πίναξ κανονικότητος βιβλίων τῆς καινῆς διαθήκης5 5 Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Καινή_Διαθήκη#Τα_βιβλία_της_Καινής_Διαθήκης