การเขียนโปรแกรมบนมาตรฐานเปิด

2.  ภาษาคอมพิวเตอร์ หมายถึง ภาษาใดๆ ที่ผู้ใช้งานใช้สื่อสารกับคอมพิวเตอร์ หรือคอมพิวเตอร์ด้วยกัน แล้วคอมพิวเตอร์สามารถ
ทางานตามคาสั่งนั้นได้คานี้มักใช้เรียกแทนภาษาโปรแกรม แต่ความเป็นจริงภาษาโปรแกรมคือส่วนหนึ่งของภาษาคอมพิวเตอร์
เท่านั้น และมีภาษาอื่นๆ ที่เป็นภาษาคอมพิวเตอร์เช่นกัน ยกตัวอย่างเช่นHTML เป็นทั้งภาษามาร์กอัป และภาษาคอมพิวเตอร์ด้วย
แม้ว่ามันจะไม่ใช่ภาษาโปรแกรม หรือภาษาเครื่อง นั้นก็นับเป็นภาษาคอมพิวเตอร์ ซึ่งโดยทางเทคนิคสามารถใช้ในการเขียน
โปรแกรมได้ แต่ก็ไม่จัดว่าเป็นภาษาโปรแกรม
 ภาษาคอมพิวเตอร์สามารถแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือ ภาษาระดับสูง (high level) และภาษาระดับต่า (low level) ภาษา
ระดับสูงถูกออกแบบมาเพื่อให้ใช้งานง่ายและสะดวกสบายมากกว่าภาษาระดับต่า โปรแกรมที่เขียนถูกต้องตามกฎเกณฑ์และ
ไวยากรณ์ของภาษาจะถูกแปล (compile) ไปเป็นภาษาระดับต่าเพื่อให้คอมพิวเตอร์สามารถนาไปใช้งานหรือปฏิบัติตามคาสั่ง
ได้ต่อไป ซอฟต์แวร์สมัยใหม่ส่วนมากเขียนด้วยภาษาระดับสูง แปลไปเป็นออบเจกต์โคด (object code) แล้วเปลี่ยนให้เป็น
ชุดคาสั่งในภาษาเครื่อง

3.  ภาษาระดับต่าที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนั้นมีเพียงภาษาเดียวก็คือ ภาษาแอสแซมบลี(Assembly) โดย
ภาษานี้จะมีการนาตัวอักษรย่อหรือสัญลักษณ์ต่างๆ มาใช้แทนชุดคาสั่งที่เป็นเลขฐานสอง ซึ่งทาให้ผู้ใช้
สามารถจาชุดคาสั่งได้ง่ายขึ้น เช่น ADD หมายถึง บวก, SUB หมายถึง ลบ เช่น A SUB X, Y
หมายถึงให้นาค่า A ลบออกจากค่า X และนาค่าที่ได้ไปเก็บไว้ที่ Y เป็นเต้น

4.  ภาษาระดับสูงเป็นภาษาที่เขียนได้ง่าย เพราะมีการน่าคาศัพท์และข้อความต่าง ๆ ที่บุคคล ทั่วไปใช้ใน
ชีวิตประจาวันอยู่แล้วมาเขียนเป็นชุดคาสั่งเพื่อให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน เช่น คาว่า Read,
Print, Goto, End, เป็นต้น ส่วนการคานวณต่าง ๆ ก็เขียนเป็นคาสั่งที่มีลักษณ์คล้ายกับสูตร
ทางคณิตศาสตร์ ทาให้ผู้ใช้สามารถศึกษาและเขียนชุดคาสั่งได้ง่ายขึ้น

5.  หากเขียนโปรแกรมด้วยภาษาระดับสูง จาเป็นต้องมีตัวกลางในการแปลภาษาระดับสูงที่เขียนให้เป็นภาษาเครื่อง เพื่อให้
เครื่องเข้าใจชุดคาสั่งต่าง ๆ ที่เขียน เครื่องจึงจะสามารถปฏิบัติตามชุดคาสั่ง ต่าง ๆ ที่เขียนโปรแกรมแปลภาษามีอยู่ด้วยกัน
2 ประเภทดังนี้
 1. อินเทอร์พรีเตอร์ (Interpreter) เป็นโปรแกรมแปลภาษาระดับสูง เป็นภาษาเครื่องซึ่งจะแปลคาสั่งทีละคาสั่ง เมื่อ
แปลเสร็จก็จะทางานตามคาสั่งนั้นจึงแปลคาสั่งอื่นต่อไปจนกว่าจะจบโปรแกรม
 2. คอมไฟเลอร์ (Compiler) เป็นโปรแกรมแปลภาษาซึ่งทาการแปลภาษาระดับสูงเป็น ภาษาเครื่อง โดยจะทาการแปล
คาสั่งทั้งหมดให้เสร็จก่อนทั้งโปรแกรม แล้วจึงรายงานข้อผิดพลาดของคาสั่งให้แก้ไข แต่ในขณะที่แปลจะยังไม่มีการทางาน
ของโปรแกรมที่เขียน

7.  การวิเคราะห์โปรแกรมว่ามีการทางานอย่างไร ใช้ข้อมูลและตัวแปลอะไรบ้าง และ
ต้องการให้ผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบใด โดยขั้นตอนจะเป็นการรวบรวมปัญหาต่าง ๆ
กาหนดขอบเขตของปัญหา และสรุปความต้องการถือว่าเป็นขั้นตอนแรกและเป็น
ขั้นตอนที่สาคัญที่สุดในการเขียนโปรแกรม

8. การวิเคราะห์ขั้นตอนเพื่อแก้ปัญหาอย่างง่าย
 ขั้นตอนนี้เป็นขั้นตอนแรกสุดก่อนที่จะลงมือแก้ปัญหา แต่ผู้แก้ปัญหามักจะมองข้ามความสาคัญของ
ขั้นตอนนี้อยู่เสมอ จุดประสงค์ของขั้นตอนนี้คือการทาความเข้าใจกับปัญหาเพื่อแยกให้ออกว่าข้อมูลที่
กาหนดมาในปัญหาหรือเงื่อนไขของปัญหาคืออะไร โดยขั้นตอนในการแก้ไขปัญหาโดยสรุปมีดังนี้
 1.กาหนดปัญหาต่าง ๆ และสิ่งที่ต้องการ (Requirement)
 2.กาหนดข้อมูลเข้า (Input) และข้อมูลออก (Output)
 3.ทดลองแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง (Hand Example)

9.  ตัวแปร (Variable) และชนิดข้อมูลเป็นสิ่งที่ต้องมีอยู่คู่กันเสมอ ไม่สามารถแยกจาก
กันได้เพราะเมื่อกาหนดตัวแปรขึ้นมาเมื่อใดก็ตามจะต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้กับตัว
แปรนั้นด้วยเสมอ โปรแกรมที่มีความเข้มงวดในเรื่องของกฎหมาย เช่น ภาษา C ก่อน
นาตัวแปรมาใช้จะต้องทาการประกาศตัวแปรเสียก่อน

10.  การเขียนอัลกอริทึม (Algorithm) หมายถึง การอธิบายลาดับขั้นตอนการทางานในลักษณะของ
ข้อความตั้งแต่ต้นจนจบว่ามีลาดับขั้นตอนการทางานอย่างไรบ้าง
 การเขียนรหัสเทียม (Pseudo Code) เป็นส่วนที่ต่อจากการเขียนอัลกอริทึม โดยรหัสเทียมจะ
เป็นการเขียนขั้นตอนการทางานของโปรแกรม ตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั้งได้ผลลัพธ์และการแสดงผลลัพธ์
ตามที่ได้วิเคราะห์ออกมา โดยจะใช้ภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาที่ใช้ในการเขียนโปรแกรม