αρχαία β' γυμνασίου, κεφάλαιο 2, περίπλους

1. …ςυνζχεια
Ένασ άλλοσ τφποσ ανεκδότου καταλιγει όχι ςε λόγουσ του ιρωα,
αλλά ςε λόγουσ άλλων προσ αυτόν ι για αυτόν. Δεν πρόκειται
πάντοτε για πραγματικζσ ιςτορίεσ, αλλά επινοθμζνεσ, οι οποίεσ
ωςτόςο ταιριάηουν ςτον ςυγκεκριμζνο άνκρωπο. Κάτι ςαν τισ
ςθμερινζσ γελοιογραφίεσ. Το ακόλουκο ανζκδοτο αναφζρεται ςτον
Θαλι τον Μιλιςιο.
Ο Θαλισ ιταν φυςικόσ φιλόςοφοσ του 6ου αι. π. Χ. Μαηί με τουσ
ςυμπολίτεσ του Αναξίμανδρο και Αναξιμζνθ υπιρξε από τουσ
πρϊτουσ ςτοχαςτζσ που προςπάκθςαν να εξθγιςουν με τρόπο
ορκολογικό τθν αρχι του ςφμπαντοσ.

2. Θαλῆς ἀστρονομῶν καὶ ἄνω
βλέπων ἔπεσεν εἰς φρέαρ.
Μια φορά που ο Θαλισ εξζταηε τα άςτρα και
κοιτοφςε ψθλά, ζπεςε ςε ζνα πθγάδι.

3. Θρᾷττα δέ τις χαρίεσσα θεραπαινὶς ἔσκωπτε ὡς τὰ
μὲν ἐν οὐρανῷ προθυμεῖται γιγνώσκειν, τὰ δ’
ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ παρὰ πόδας λανθάνει αὐτόν.
Τότε κάποια ξζγνοιαςτθ δοφλθ από τθν Θράκθ τον περιγζλαςε
ότι επικυμεί να μακαίνει όςα είναι ςτον ουρανό, αυτά όμωσ που
είναι μπροςτά του και κοντά ςτα πόδια του, του ξεφεφγουν.

4. Το γνωμικό αυτό προέρχεται από το κείμενο του
Πλάτωνα, Θεαίτητος (περίπου 365 π. Χ.) και
αφηγητής του περιστατικού στον διάλογο είναι ο
Σωκράτης . Σκοπός του Πλάτωνα είναι να δείξει
ότι πράγματι ο φιλόσοφος αναγκαστικά
αποξενώνεται από τον κόσμο, ότι δεν είναι ἐκ
τοῦ κόσμου τούτου. Τα πεζά και τετριμμένα
λανθάνει αὐτόν, έστω και κάποτε σε βαθμό
υπερβολικό. Και τέλος μία γυναίκα, δούλη, ξένη,
ανέμελη και απροβλημάτιστη (χαρίεσσα), δηλαδή
από κάθε άποψη το αντίθετο με τον Θαλή, έρχεται
για να του πει αυτά τα λόγια.