2. Γιαν Βαν Άικ
Είναι γνωστός για
τις προσωπογραφίες καθώς
και για τις μικρογραφίες του,
πολλές από τις οποίες
κοσμούν μια πλειάδα
ανακτόρων και εκκλησιών της
Ευρώπης. Ο κύριος όγκος του
έργου του Βαν Άικ προέρχεται
από τις παραγγελίες της
βασιλικής αυλής στη Μπρυζ.
Αντίθετα με ότι συνηθιζόταν
στην εποχή του, ο Βαν Άικ
συχνά υπέγραφε τα έργα του
και χρονολογούσε τις κορνίζες
τους.
3. Πάολο Βερονέζε
Ο Πάολο Βερονέζε ήταν
ένας φημισμένος Ιταλός
ζωγράφος της Αναγέννησης
στην Βενετία γνωστός για τους
πίνακές του «Εν Κανά Γάμος»
(σήμερα στο Λούβρο) και « Το
Δείπνο στου Λευί» (Μουσείο
της Ακαδημίας, Βενετία).
Yιοθέτησε το όνομα Πάολο
Κάλιαρι και έγινε γνωστός με
το όνομα Βερονέζε (Veronese)
εξαιτίας της καταγωγής του
από την πόλη της Βερόνας.
4. Ροντόλφο Γκιρλαντάιο
Γνώρισε μεγάλη φήμη ως
προσωπογράφος. Πολλά
έργα του σώζονται στις
εκκλησίες της Φλωρεντίας,
στο ανάκτορο Πίτι, στην
πινακοθήκη της Ακαδημίας,
καθώς και στο Μουσείο του
Λούβρου, όπου υπάρχει
ένας από τους καλύτερους
πίνακές του, «Η Παναγία
στον θρόνο» (Στέψη της
Θεοτόκου).
5. Άντριεν Ίσενμπραντ
Η επίδραση της ιταλικής
Αναγέννησης είναι εμφανής
στη λεπτομερή προσθήκη
σκηνικών στοιχείων, όπως των
ακροκιόνων (volute), αρχαίων
κιόνων και τις κεφαλές
κριαριών, όπως στη σύνθεσή
του »Συνάθροιση του Αγίου
Γρηγορίου του
Μεγάλου» (σήμερα
στο Μουσείο Γκεττύ, Λος
Άντζελες) και στην "Παναγία
με το Βρέφος" (σήμερα
στο Ρέικσμουζεουμ)
6. Κορρέτζο
Θεωρήθηκε ότι η πορεία του
έργου του αντικατόπτριζε την
παρακμή του θρησκευτικού
αισθήματος των μορφωμένων
τάξεων της Ιταλίας.
7. Αντρέα Μαντένια
Στις περίφημες τοιχογραφίες του που
εξιστορούσαν τη ζωή του Αγίου Ιακώβου,
οι οποίες καταστράφηκαν στον Β΄
Παγκόσμιο Πόλεμο , ο Μαντένια ανέπτυξε
σκληρό και σταθερό ύφος με απαράμιλλη
δύναμη. Το 1457 ζωγράφισε μεγάλο
θωράκιο για τον ναό του Αγίου Ζήνωνα
στη Βερόνα («Η Παρθένος στον θρόνο»).
Αργότερα δημιούργησε μία σειρά από
θαυμάσιες τοιχογραφίες στο δουκικό
ανάκτορο της Μάντοβας.Τα χρώματα του
είναι ψυχρά και προς το τέλος της
σταδιοδρομίας του προτιμούσε τη
μονοχρωμία, όπως στον «Θρίαμβο του
Καίσαρα». Το αυστηρό ζωγραφικό του
ύφος διαδόθηκε σε ολόκληρη την Ιταλία,
κυρίως με τη χαρακτική, και είχε
πανεθνική απήχηση.
8.
9. Χανς Μέμλινγκ
Στα θέματά του περιλαμβάνονται απεικονίσεις
θρησκευτικών σκηνών και πολλές προσωπογραφίες –
στο τομέα αυτό διέπρεψε- καθώς κατόρθωσε να
αποδώσει με μοναδική λεπτότητα, ευαισθησία και
χάρη ,την προσωπικότητα και το οικείο περιβάλλον
των απεικονιζομένων.
10. Μιχαήλ Άγγελος
Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι,
γνωστός ως Μιχαήλ Άγγελος, γεννήθηκε στο Καπρέζε της
Φλωρεντίας. Στα 13 του χρόνια πήρε μαθήματα γλυπτικής στην
Ακαδημία Τεχνών των Μεδίκων της Φλωρεντίας.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του γνώρισε δόξα, φήμη και
πλούτο, αφού το ταλέντο του αναγνωρίστηκε πολύ νωρίς στη ζωή
του.
Στα έργα του περιλαμβάνονται τα εμβληματικά αγάλματα «Πιετά»
και «Δαυίδ» στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη, που
άλλαξαν την πορεία της γλυπτικής τέχνης, ενώ εξίσου μνημειώδεις
είναι και οι παραστάσεις του στο θόλο του παρεκκλησιού
του Βατικανού (Καπέλα Σιξτίνα) , αφού παραμένουν ορόσημα στην
ιστορία της τέχνης.
Η συνεισφορά του στην οικοδόμηση της δυτικής τέχνης
υπολογίζεται κολοσσιαία, με το μεγάλο δάσκαλο να έχει αφήσει
ανεξίτηλο σημάδι σε ό,τι κι αν μπήκε ποτέ στο δημιουργικό του
στόχαστρο: γλυπτική, ζωγραφική, αρχιτεκτονική και ποίηση.
11.
12.
13. Τζάκομπο Μπασσάνο
Τα έργα του
παρουσιάζουν επιρροές
από τους
αναγεννησιακούς
ζωγράφους, τον Ντίρερ,
Παρμιτζανίνο, Τιντορέτο
και Ραφαήλ.
Μετά το θάνατο του
πατέρα του το 1539
ανέλαβε το εργαστήριο
του στο Μπασσάνο όπου
και εγκαταστάθηκε.
Έζησε και εργάστηκε σε
μικρές και μεσαίου
μεγέθους πόλεις της
πατρίδας του και
κατάφερε να αποκτήσει
κάποια φήμη στην
Βενετία.
14. Αμπρόσιους Μπένσον
Αν και τα έργα του δεν είναι ιδιαίτερα
γνωστά στο ευρύ κοινό της
αναγεννησιακής τέχνης, διακρίνονται
για την εκλεπτυσμένη τεχνική και
αποπνέουν ξεχωριστή
πνευματικότητα.Ένα αγαπημένο
θέμα του Ambrosius με θρησκευτικό
περιεχόμενο είναι οι γυναίκες
"αναγνώστριες", ένα μάλλον αρκετά
σύνηθες θέμα στην εποχή του.
15. Σάντρο Μποττιτσέλλι
Η αναγέννηση είναι ουσιαστικά η αρχή της απελευθέρωσης από
προκαταλήψεις και οπισθοδρομικές ιδέες που
είχαν γεννηθεί στον μεσαίωνα. Την εποχή που χτίστηκε ένας
πολιτισμός που η γυμνή θεά της σάρκας του ανθρώπου
δεν θεωρούταν ντροπή , και ιδέες για την ζωή και τον κόσμο
που υπήρχε δεν ήταν λάθος ούτε κατακριτέες. Γενικότερα η άνθιση
της αναγέννησης μπόρεσε να δημιουργήσει άξιους φιλοσόφους
και καλλιτέχνες που οι ιδέες τους μελετούνται και στην
σημερινή εποχή. Για τους παραπάνω παράγοντες ο Botticelli είχε
εμπνευστεί τόσο μεγάλα
δημιουργήματα και μπόρεσε να γίνει τόσο ταλαντούχος και
γνωστός μέχρι και σήμερα καθώς ο πολιτισμός που μεγάλωσε του
έδωσε την ικανότητα να αναπτύξει τις ιδεολογικές του απόψεις.
Είχε πάρει την κατάλληλη μόρφωση για να συνειδητοποιήσει την
ελευθερία που μπορεί να έχει ο άνθρωπος όπως και όλοι οι
καλλιτέχνες της τότε εποχής όπως και η πνευματικά διανοούμενοι.
Χαρακτηρίζεται ως ο δάσκαλος της αναγέννησης , αφού
δημιούργησε θαυμαστά έργα, που είναι από τα
κύρια χαρακτηριστικά της Αναγέννησης.
16.
17. Γκέραρντ Ντάβιντ
Ο Γκέραρντ Ντάβιντ ήταν Φλαμανδός
ζωγράφος της πρώιμης
Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης,
από τους τελευταίους μεγάλους
Δασκάλους της Σχολής της Μπριζ.
18. Περουτζίνο
Μερικά έργα του
δείχνουν πως ήξερε να
δίνει μια αίσθηση του
βάθους, δίχως να χαλάει
την ισορροπία της
σύνθεσης , ώστε να
αποφεύγει την τραχύτητα
και την ακαμψία των
μορφών. Τα νεανικά του
έργα έχουν χαθεί ή δεν
τεκμηριώνονται με
βεβαιότητα.
19. Τζάκοπο Ποντόρμο
Σύμφωνα πάντα με τα
αρχεία του Βαζάρι
μαθητεύει με επιτυχία
κοντά στους Πιέρο ντι
Κόζιμο, Λεονάρντο ντα
Βίντσι, Μαριόττο
Αλμπερτινέλλι και ντελ
Σάρτο στο εργαστήριο
του οποίου κάνει τα
πρώτα του έργα. Πολλά
από τα έργα του
καλλιτέχνη έχουν
καταστραφεί ή χαθεί.
20. Ραφαήλ
Το έργο του θαυμάζεται για
τη σαφήνεια των μορφών,
την ευκολία της σύνθεσης
και την οπτική επίτευξη
του νεοπλατωνικού
ιδεώδους του ανθρώπινου
μεγαλείου. Υπήρξε ένας
από τους επιφανέστερους
καλλιτέχνες της εποχής του,
του οποίου η φήμη και η
αξία υπήρξαν ανάλογες με
εκείνες του Μιχαήλ
Άγγελου και του Λεονάρντο
ντα Βίντσι.
21. Τζούλιο Ρομάνο
Ο Τζούλιο Ρομάνο ήταν Ιταλός
ζωγράφος και αρχιτέκτονας,
πολύπλευρη προσωπικότητα
της Αναγέννησης και
του Μανιερισμού.
22. Λούκα Σινιορέλι
Ιταλός ζωγράφος,
γνωστός και ως Λούκα
ντα Κορτόνα.
Επηρεάστηκε από τον
Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα,
με τον οποίο φαίνεται ότι
εργάστηκε γύρω στο
1470, και από τον
Αντόνιο Ντελ Πολαϊόλο,
τον πιο συγγενικό με
αυτόν καλλιτέχνη στο
φλωρεντινό περιβάλλον,
όπου αναπτύχθηκε.
23. Τιντορέττο
Εκτός από θρησκευτικά και
μυθολογικά θέματα, ο
Τιντορέττο ολοκλήρωσε
αρκετές προσωπογραφίες
επιφανών Βενετών, αν και ο
ίδιος ουδέποτε έγινε καθολικά
δεκτός από τις αριστοκρατικές
οικογένειες της Βενετίας, όπως
αποτυπώνεται στις παραγγελίες
έργων που δέχτηκε. Ο γρήγορος
ρυθμός με τον οποίο
ολοκλήρωνε τα έργα του,
προκάλεσε διχασμό μεταξύ των
σύγχρονων κριτικών, καθώς για
πολλούς συνιστούσε δείγμα
προχειρότητας, ενώ τον
κατηγόρησαν ότι παρέκκλινε των
αποδεκτών ορίων της
καλλιτεχνικής παράδοσης της
εποχής.
24. Τιτσιάνο
• Ο Τιτσιάνο όχι μόνο προβάλει τη ψυχολογική έκφραση του προσώπου που
ζωγραφίζει, και μάλιστα χωρίς καμία επιείκεια, αλλά δημιουργεί και μια σχέση
του προσώπου με το χώρο. Ζωγράφιζε πρόσωπα χαρακτηρίζοντας τους ανάλογα
με τη κοινωνική θέση και ιδιότητα τους.
• Η τεχνοτροπία του φθάνει σε ένα επίπεδο χρωματικού κλασικισμού γεμάτο από
φώς, χαρά και γαλήνη, καθώς η εικονογραφία του δέχεται την επίδραση του
Μικελάντζελο.
• Ο μανιερισμός φθάνει και στον Τιτσιάνο. Μορφές καθαρά μανιεριστικές, μυώδης
γυμνά, στάσεις γλυπτικής, κινήσεις σωμάτων σε κυκλικά σχήματα, πολύ
προσωπικές συνθέσεις τον χαρακτηρίζουν τότε.
• Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ήταν ότι αγαπούσε, θαύμαζε, λάτρευε πάρα πολύ
τη γυναίκα του και τη ζωγράφιζε τόσο γοητευτική, όπως στο «Η Αφροδίτη του
Ουρμπίνο».
• Στα τελευταία του χρόνια, ο Τιτσιάνο ζωγράφιζε μόνο για τον εαυτό του.
Απίστευτα σπάνιο για την εποχή! Ζωγράφιζε με τα πινέλα του αλλά και με τα
χέρια του, τα δάχτυλα του, πράγμα αδιανόητο για την εποχή εκείνη!
27. Λεονάρντο Ντα Βίντσι
• Κατά διαστήματα, ο Λεονάρντο συνέτασσε μικρούς καταλόγους των
έργων του, από τους οποίους γνωρίζουμε πως στα πρώτα χρόνια της
παραμονής του στη Φλωρεντία ζωγράφισε αρκετούς πίνακες με την
Παναγία. Παράλληλα, όμως, πειραματίστηκε και με φανταστικά θέματα
που του επέτρεπαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό να εκφραστεί ελεύθερα.
Ωστόσο, η θεματολογία αυτού του είδους δεν ήταν τόσο αποδεκτή εκείνη
την εποχή.
• Ήδη από τη δεκαετία του 1470, ο ντα Βίντσι φαίνεται πως είχε καθιερωθεί
ως σημαντικός ζωγράφος. Η περίοδος μέχρι το 1482 αποτελεί κατά
κάποιο τρόπο την πρώτη εποχή της δημιουργίας του. Ανάμεσα στα
σημαντικά έργα που του αναθέτουν είναι ένας πίνακας με θέμα την
προσκύνηση των μάγων για την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας του Σαν
Ντονάτο. Αυτή η παραγγελία ίσως να αποτέλεσε το λόγο για τον οποίο
εγκατέλειψε ένα προηγούμενο έργο του, τον Άγιο Ιερώνυμο. Ωστόσο, και
η Προσκύνηση των Μάγων τελικά θα μείνει ημιτελής, πιθανόν λόγω της
μετακόμισης του ντα Βίντσι στο Μιλάνο.