2η Διεθνική Συνάντηση μαθητών και καθηγητών στο Σαλέρνο της Ιταλίας
Παραμυθι: η ζωή στο νεροχωριο
1. Παραμύθι για την εξοικονόμηση νερού
Από τα παιδιά της Δ΄2 τάξης του
Δημοτικού Σχολείου ΙΖ΄ Κ. Πολεμιδιών
2. Παραμύθι για την εξοικονόμηση νερού
Από τα παιδιά της Δ΄2 τάξης του
Δημοτικού Σχολείου ΙΖ’ Κ. Πολεμιδιών
3. Μια φορά κι ένα καιρό, στο λόφο ενός πανύψηλου βουνού,
υπήρχε ένα χωριό που ονομαζόταν «Νεροχωριό». Μια
ηλιόλουστη μέρα, όταν τα παιδιά έπαιζαν με τον φίλο τους
γίγαντα, από τη θάλασσα εμφανίστηκε μια πανέμορφη
φανταχτερή γοργόνα. Γίνονται φίλοι και παίζουν όλοι μαζί.
Όλα στο «Νεροχωριό» κυλούσαν ομαλά.
4. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν πρόσεχαν καθόλου.
Σπαταλούσαν αλόγιστα το νερό και γι αυτό έκαναν πολλά
λάθη. Μερικοί άφηναν ανοιχτή τη βρύση όταν έπλεναν τα
δόντια τους. Άλλοι γέμιζαν με νερό την μπανιέρα. Κάποιοι
άλλοι χρησιμοποιούσαν το λάστιχο για να ποτίζουν τα
λουλούδια και να πλένουν το αυτοκίνητο. Οι νοικοκυρές
άφηναν ανοιχτή τη βρύση, όταν έπλεναν τα φρούτα.
5. Επειδή όμως οι άνθρωποι σπαταλούσαν το νερό, η όμορφη
γοργόνα μεταμορφώθηκε σε μάγισσα Κακίστρω και ο
καλόκαρδος γίγαντας έγινε Σπατάλας. Η μάγισσα Κακίστρω
για να τους εκδικηθεί έδιωξε με το ραβδί της τη βροχή, ενώ
ο γίγαντας άνοιξε όλες τις βρύσες του κάστρου για να
εξαντληθεί το νερό του χωριού.
6. Οι άνθρωποι στο Νεροχωριό άρχισαν να νιώθουν
δυστυχισμένοι, επειδή είχε λειψυδρία. Δεν είχαν να πιουν
νερό, να πλυθούν και να κάνουν μπάνιο. Όλα τα ζώα ήταν
εξαντλημένα, γιατί δεν είχε πολύ νερό να πιουν. Τα
χωράφια ξέραναν και οι καρποί καταστράφηκαν. Ένιωθαν
θυμό, λύπη και δεν ήξεραν τι να κάνουν.
7. Όταν τα παιδιά συνειδητοποίησαν το κακό που γινόταν στο
χωριό, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. Έτσι έφτιαξαν το
κέικ φιλίας για τον γίγαντα και τη μάγισσα. Όλα τα παιδιά
επισκέφθηκαν το κάστρο και πρόσφεραν το κέικ φιλίας.
Ζήτησαν από τη μάγισσα Κακίστρω και το γίγαντα συγνώμη.
Υποσχέθηκαν ότι θα αλλάξουν και δε θα σπαταλάνε πλέον
το νερό. Έτσι η μάγισσα Κακίστρω έγινε πάλι γοργόνα και ο
γίγαντας έγινε ξανά καλόκαρδος!
8. Στο τέλος τα παιδιά, όταν πήραν το κέικ στον Σπατάλα και
στην Κακίστρω τους συγχώρεσαν και από τότε έπαιζαν μαζί
με τα παιδιά. Όλα πια ήταν χαρούμενα, ειρηνικά και
ευτυχισμένα. Επίσης τα υδραγωγεία ήταν γεμάτα με νερό.
Με αυτό πότιζαν τα λουλούδια, έπλεναν τα ρούχα τους,
έπλεναν τα πιάτα και μαγείρευαν. Επιπλέον έκαναν
εξοικονόμηση του νερού και από τότε με το σύστημα που
εφάρμοσαν είχαν για πάντα νερό.