2. O Decamerón de Giovanni Bocaccio (1313 – 1374)
Italia
A Arcadia de Jacopo Sannazaro (1455 – 1530)
Francia Gargantúa e Pantagruel de François Rabelais (1494 – 1553)
A finais do Renacemento aparecen n España a
novela picaresca e a figura destacada de Miguel
de Cervantes (1547 – 1616)
3. Argumento: A causa da peste bubónica de
Decamerón 1348, sete rapazas e tres rapaces duxen de
Florencia e refúxianse durante dez días nunha
finca de campo. Para pasar o tempo, cada un se
compromete a contar unha historia diaria. O
resultado son os cen contos que compoñen o
Decamerón.
Non ten finalidade didáctica; nárrase polo pracer de narrar.
Son moi abundantes os relatos de temática amorosa
Os personaxes non son seres extraordinarios que viven aventuras
sobrenaturais; son persoas do seu tempo, perfectamente recoñecibles.
Na obra, a pesar do marco da peste, hai unha visión agradable da vida,
propia do Renacemento.
Bocaccio é un pioneiro na creación do relato curto europeo. Influiu en
autores como Chaucer e nas Novelas ejemplares de Cervantes.
4. A Arcadia Argumento: Azio Sincero, para esquecer
as súas penas de amor, retírase á Arcadia,
rexión de Grecia idealizada polos poetas. Alí
vive entre ninfas e pastores ata coñecer a
morte da súa amada.
Recupera o xénero pastoril / bucólico, propio da poesía grecolatina: Idilios
de Teócrito e Églogas de Virxilio.
Idealización do mundo dos pastores, que habitan en paisaxes idílicos
cantando as súas penas de amor.
A novela pastoril tivo moito éxito en toda Europa: en España destacan La
Diana de Jorge Montemayor e La Galatea de Cervantes.
5. Gargantúa e Pantagruel En cinco libros nárranse a vida e as
extravagantes aventuras do xigante
Gargantúa e o seu fillo Pantagruel.
Destaca polo seu ton satírico, burlesco e desenfadado.
Describe excesivos banquetes, e abundan as referencias sexuais e
escatolóxicas
Aproveita o ton burlesco para introducir tamén elementos críticos,
aínda que o seu obxectivo principal é o de facer rir.
