SlideShare a Scribd company logo
1 of 7
A familia romana
Na cultura romana é fundamental o concepto de GENS (liñaxe, clan); unha
gens está formada por todos os descendentes dun mesmo antepasado
masculino. Todos os membros dunha gens levan o mesmo nomen.
L. Cornelius Scipio Barbatus
                                           (proavus)


                                          P. Cornelius Scipio
                                                (avus)


         Aemilia     P. Cornelius Scipio Africanus             L. Cornelius Scipio Asiaticus
         (mater)                  (pater)                                (patruus)


  P. Cornelius Scipio Africanus         Cornelia (casou con Tiberius Sempronius Gracchus)
             (filius)                                    (filia)


P. Cornelius Scipio Aemilianus      Sempronia     C. Sempronius Grachus          Ti. Sempronius Grachus
           (nepos)


                       Os romanos sentían un profundo respeto polos seus
                       ancestros. As súas imagines eran custodiadas no lararium.
Unha gens está formada por distintas familiae. A familia compóñena
todos os individuos que están baixo a autoridade do pater familias.




             A serpe representaba o Genius do Pater familias
Nacemento e infancia

                    Cando un neno nacía, púñano no chan para que o pai o
                    recollese. Este xesto simbolizaba o recoñecemento e
                    aceptación na familia.

                    Unha vez recoñecido, impúñaselle o nome e a bulla, o
                    amuleto que os nenos levaban ata os 17 anos e as nenas
                    ata o día do seu matrimonio.

                    Aos 17 anos os pueri convertíanse en viri. Quitaban a bulla e
                    vestían a toga virilis.

As familias nobles que non tiñan descendentes varóns soían adoptar nenos
procedentes dalgunha outra gens. Ese foi o caso de Publius Cornelius Scipio
Aemilianus, que procedía da gens Aemilia.
O matrimonio
                                         Confarreatio



Cum manu (a muller pasa a estar
sometida á patria potestade do marido)   Coemptio



                                         Usus



 Sine manu (a muller non está baixo
 a tutela do marido)




 Existía a posibilidade de disolver calquera destes matrimonios.
A morte
          O moribundo era depositado na terra, onde un familiar recollía o
          seu último suspiro.

          O cadáver era exposto no atrio da casa.

          A pompa percorría as rúas da cidade. Escravos da familia
          portaban as máscaras dos antepasados do defunto.

          O normal entre os romanos era a incineración, pero os Cornelii
          tiñan a tradición de inhumarse. Os restos eran levados fora da
          cidade e levantábase un monumento funerario á beira dalgún
          camiño.

More Related Content

More from julioparadayanez (20)

Evolución da historia de grecia
Evolución da historia de greciaEvolución da historia de grecia
Evolución da historia de grecia
 
Literatura grega
Literatura gregaLiteratura grega
Literatura grega
 
A biblia
A bibliaA biblia
A biblia
 
Literatura antiga
Literatura antigaLiteratura antiga
Literatura antiga
 
Alfabeto grego
Alfabeto gregoAlfabeto grego
Alfabeto grego
 
Termas en Roma
Termas en RomaTermas en Roma
Termas en Roma
 
As vangardas europeas
As vangardas europeasAs vangardas europeas
As vangardas europeas
 
Poesía romántica
Poesía románticaPoesía romántica
Poesía romántica
 
Pessoa
PessoaPessoa
Pessoa
 
O teatro do absurdo e o teatro do compromiso
O teatro do absurdo e o teatro do compromisoO teatro do absurdo e o teatro do compromiso
O teatro do absurdo e o teatro do compromiso
 
A renovación do teatro
A renovación do teatroA renovación do teatro
A renovación do teatro
 
Narradores ingleses
Narradores inglesesNarradores ingleses
Narradores ingleses
 
A novela no século xx
A novela no século xxA novela no século xx
A novela no século xx
 
Cicerón e o seu tempo
Cicerón e o seu tempoCicerón e o seu tempo
Cicerón e o seu tempo
 
A revolución romántica
A revolución románticaA revolución romántica
A revolución romántica
 
Mary shelley
Mary shelleyMary shelley
Mary shelley
 
Escritoras na primeira metade do xix
Escritoras na primeira metade do xixEscritoras na primeira metade do xix
Escritoras na primeira metade do xix
 
Narrativa romántica
Narrativa románticaNarrativa romántica
Narrativa romántica
 
Teatro
TeatroTeatro
Teatro
 
Hispania e Gallaecia
Hispania e GallaeciaHispania e Gallaecia
Hispania e Gallaecia
 

Familia

  • 2. Na cultura romana é fundamental o concepto de GENS (liñaxe, clan); unha gens está formada por todos os descendentes dun mesmo antepasado masculino. Todos os membros dunha gens levan o mesmo nomen.
  • 3. L. Cornelius Scipio Barbatus (proavus) P. Cornelius Scipio (avus) Aemilia P. Cornelius Scipio Africanus L. Cornelius Scipio Asiaticus (mater) (pater) (patruus) P. Cornelius Scipio Africanus Cornelia (casou con Tiberius Sempronius Gracchus) (filius) (filia) P. Cornelius Scipio Aemilianus Sempronia C. Sempronius Grachus Ti. Sempronius Grachus (nepos) Os romanos sentían un profundo respeto polos seus ancestros. As súas imagines eran custodiadas no lararium.
  • 4. Unha gens está formada por distintas familiae. A familia compóñena todos os individuos que están baixo a autoridade do pater familias. A serpe representaba o Genius do Pater familias
  • 5. Nacemento e infancia Cando un neno nacía, púñano no chan para que o pai o recollese. Este xesto simbolizaba o recoñecemento e aceptación na familia. Unha vez recoñecido, impúñaselle o nome e a bulla, o amuleto que os nenos levaban ata os 17 anos e as nenas ata o día do seu matrimonio. Aos 17 anos os pueri convertíanse en viri. Quitaban a bulla e vestían a toga virilis. As familias nobles que non tiñan descendentes varóns soían adoptar nenos procedentes dalgunha outra gens. Ese foi o caso de Publius Cornelius Scipio Aemilianus, que procedía da gens Aemilia.
  • 6. O matrimonio Confarreatio Cum manu (a muller pasa a estar sometida á patria potestade do marido) Coemptio Usus Sine manu (a muller non está baixo a tutela do marido) Existía a posibilidade de disolver calquera destes matrimonios.
  • 7. A morte O moribundo era depositado na terra, onde un familiar recollía o seu último suspiro. O cadáver era exposto no atrio da casa. A pompa percorría as rúas da cidade. Escravos da familia portaban as máscaras dos antepasados do defunto. O normal entre os romanos era a incineración, pero os Cornelii tiñan a tradición de inhumarse. Os restos eran levados fora da cidade e levantábase un monumento funerario á beira dalgún camiño.