1. ANTECEDENTES GREGOS:
HERODOTO
XENOFONTE
HISTORIOGRAFÍA LATINA DEFINICIÓN:
Narración en prosa dos
TUCÍDIDES
POLIBIO feitos pasados, cunha
pretensión de verosimilitude.
AUTORES OBRAS CARACTERÍSTICAS
CATÓN (s.II a.C.) Origines: Acerca das orixes e guerras de Roma. 1) Os historiadores romanos escribiron
acerca de Roma e desde unha
perspectiva romana.
De Bello Gallico: Acerca da conquista das Galias
CÉSAR (100-44 a.C.) De Bello Civile: Acerca da guerra entre César e Pompeio. 2) Tendencia a extraer conclusións morais
dos feitos do pasado. A Historia
Coniuratio Catilinae: Acerca da conxuración de Catilina. convértese en magistra uitae.
SALUSTIO (85-35 a.C.) Bellum Iughurtinum: Guerra de Roma contra Numidia.
3) Concepción pesimista da historia e
añoranza do pasado.
Ab Urbe Condita: Historia de Roma desde a súa fundación 4) Os historiadores romanos pertencen á
TITO LIVIO
(64 a.C.-17 d.C.) ata os tempos de Tito Livio. aristocracia e escreben desde unha
perspectica aristocrática.
Agricola: Historia do seu sogro, político e xeneral romano.
Germania: Estudio acerca dos pobos xermanos.
TÁCITO (56-129 d.C.) Historiae: Anos 69-96 d.C. da historia de Roma
Annales: Desde o emperador Tiberio ata Nerón.
SUETONIO De uita duodecim Caesarum: Biografías de doce emperadores
2. Tito Livio (59 a.C. – 17 d.C.)
Ab Vrbe Condita “Desde a fundación da cidade”
Narra os acontementos da historia de Roma, desde a chegada de Eneas al Lacio
ata o ano 9 a.C.
A obra completa estaba
composta por 142 libros;
conservamos enteiros do 1 ao 10
e do 21 ao 45. O contido dos
demáis coñecémolo por periochae
“resumos” de época posterior
3. Características de Tito Livio como historiador
• Ante todo, pretende glorificar o pasado de Roma.
• Consulta fontes diversas, pero non é moi riguroso á hora de
comprobar a súa veracidade. En cuestións dubidosas aporta
as diversas opinións dos historiadores consultados.
• Tito Livio destaca pola calidade literaria da súa obra:
- Períodos longos e rítmicos, ao estilo de Cicerón.
- Pon en boca dos personaxes discursos inventados, que
contribúen a darlle máis dramatismo ás escenas.
- Narra moitos episodios que teñen que ver máis coa
lenda que coa historia.
4. A partir do Renacemento, e sobre todo durante o Neo-
clasicismo, as historias de Tito Livio serviron de inspiración a
moitos artistas
