1. John Anthony B. Teodosio
Tula # 3 Para sa Folio (kalikasan bilang politika)
1. Balsang Tabla
Nang isang umagang langit ay masungit
Sinikap ko pa ring lumabas, lumusong.
Umindayog ako sa hampas ng alon;
Inihags-hagis ng hanging mabagsik.
Ang paglalayag ko ay naging mabilis
Habang sa kandungan, mga bata’y kalong
Kayanin ko kaya sa buong maghapon,
Sa kabilang kalye, sila’y maitawid?
Ay! Nakakaligaw lumangoy sa s’yudad;
Nagpa-ekis-ekis bago ko sinapit
Paaralang pakay ng kandong kong musmos.
Atras, sulong ako sa ragasa’t hampas
Ng hangin at alon sa buong paligid.
Ngunit nanguyapit at hindi lumubog.
Orihinal
2. SERAMIKA SENTIMENTAL
Mahal kong Inay:
Kumusta na kayo? Anong balita sa inyo? Alm niyo ba, nakatanim sa aking isipan ang
pagkatamis-tamis na paglalaro na aking nasaksihan sa hardin. Naalala kong namamasyal tayo ni
papa kahit hindi naman gumagalaw ang mga paa ko. Habang tinatahak ang hardin ay nagtungo
kayo sa isang bangko upang humiling ang bibig ni papa na halikan ninyo siya. At nangyari nga
iyon pero hindi kayo kundi ako. Dinampihan ko ang kaniyang bibig nang hindi gumagalaw ang
aking bibig.
Nagpatuloy sa pakikipagtago ninyo kay papa. Nagpupumilit siyang makaisa sa inyo. Akala ko
hahalikan niyo siya pero tatapakan lang pala (siyempre, plano ni Kuya Germs iyon).
Humalakhaka ako kahit hindi dinig ang aking tinig sa TV.
Kinakarga ninyo sa inyong mga bisig pero parang nakatayo pa rin ako. Paikot-ikot tayo sa hardin
pero ang talas ng balintataw ni papa. Akala raw niya’y malaya na kayo sa kanyang
panghihimasok sa inyong pagkadalaga. Pero umupo kayo sa bangko at nagsimulang mangusap
ang inyong mga mata. Napapatili ang mga nakasaksi sa inyong walang patid na suyuan. Lumitaw
ang pagkasamyo ng mga bulaklak at sumabay rin ang kantang ginawa ni papa para sa akin.
Kaya pati ako ay sinasambang parang munting Diyosa. Di naman gumagalaw pero kawangis ko
raw ang hitsura ninyo, Inay. Sulit ang pagtatapos ng eksena ng taguan ninyo at ng pangungusap
para bumigay ang isa’t isa.
Pero Inay, naroon pa rin kaya ang panahong si papa ay muling balikan ng pagkagunita ng
walang katapusang pagtimyas ng suyuan noon? Iniwanan ako ng panahon nang mag-isa nang
iwanan ninyo na ang lente at ang makinang na neon lights. Bakit hindi natin tawagin si direk para
muling pagtambalin ang napilas na pagsasama ninyong dalawa. Pati na rni ako, gusto kong
magpataasan ng kinang ‘yung mga bata diyan sa lente ni direk. Nagsesentimental din ako kahit
sa sandali ng pagkupas.
Nagmamahal,

2. Maria Leonora Theresa
Rebisyon 1
LIPAS
Mahal kong Inay:
Kumusta na kayo? Ano ang bailta sa inyo? Alam niyo bang nakatanim sa aking isipan ang
pagkatamis-tamis na paglalaro ninyo nina papa. Ipnakilala ninyo ako dati sa mga tao at
sinasamba nang parang Diyosang tinitingala nila.
Naalala ko tuloy sa isang tagpo sa lente ni direk na kayo’y nagtataguan sa hardin. Sumabay ang
kantang ginawa ni papa para sa akin. Nangungusap ang inyong mga mata at labi na nagpatili sa
tinig ng mga nakasaksi sa inyo. Lumitaw ang pagkasamyo ng mga bulaklak sa tamis ng
pangungusap. Artipisyal lang akong bata sa TV pero ang masasabi ko lang ay kawangis ko o
kayo at bunga ako ng inyong suyuan.
Pero Inay, naroon pa rin kaya ang panahong si papa ay muling balikan ang pagkagunita ng
walang katapusang pagtimyas ng pagkási? Iniwanan na rin ako nang mag-isa nang lumayo na
kayo sa lente ang makinang na neon lights. Bakit hindi natin tawagin si direk para muling
pagsamahin ang napilas na kayo? At kahit de-plastik ako ay kaya ko pang magpatingala ng kahit
sino. Kaya kong palisin ang mga agiw ng pagkakupas ko.
Nagmamahal,
Maria Leonora Theresa