1. DISCONNECTION NOTICE
By: Marisol D. Villarosa
SCENE 1
Setting: Internet Shop
February 1.. Maaga pa lang, nakita ko na naman ang prinsesa ko. Papalapit. Nakakarinig na naman ako
ng music..Girl I’ve been searching so long all my life…(sung by Guy Next Door) Hayy ang ganda nya
talaga..gusto ko syang lapitan para magpakilala pero parang di ko yata kaya. So all I do was to set my
eyes and from then on, i never lose my sight on her. Kumuha sya ng 1 hour time.
Grace: (May ka-chat.)Oo na. sige na, male-late nako sa office. O pinsan bantayan mo yang si Eric ha. O
sya sige na, alis nako. Sa March 1 na lang ulit.
All along, she was just chatting clearly then suddenly malungkot na naman siya at dali-daling magwo-
walk-out. Lagi na lang sa ganong sitwasyon ko sya nakikita. She looks happy.. After an hour, it would
turn it into solitude and she had been gone. Nung time na yon ako naging curious sa ginagawa nya, and
luckily naiwan nyang bukas ang account nya.
Nabasa ko ang ilan sa mga draft nya.. it’s for his tatay.
April 1, 2004
Tatay graduate na nga pala po ako. Sana nga andon ka. Para sa’yo tong diploma ko. Wag ka mag-alala
tatay, kahit kelan di me magagalit sa’yo..di naman talaga me pwedeng magalit sa’yo dahil kahit anong
mangyari..ikaw pa rin ang tatay ko..Basta whatever happens, tanggap pa rin kita. Miss ka na namin ni
nanay.
May 1, 2004
Tatay happy birthday po pala kahapon. Naghanda kami ni nanay. Iniintay ka namin kahit alam naming di
ka darating. Pero gusto ko malaman mo na di ka namin kinakalimutan. Nandito pa rin kami para sa’yo.
Umaasa pa rin kami na magkakasama-sama tayo.
June 1, 2004
Tatay sana nakikinig ka sa’kin ngayon. Alam ko kasing hirap na hirap na si nanay pero di naman nya
sinasabi sa akin. Nag-apply-apply na rin naman ako ng trabaho pero di pa nila ko tinatawagan. Sana
makuha ako. Sana tay nandito ka, para sumaya naman si nanay. Mas masaya pag kumpleto ang pamilya.
July 1, 2004
Tatay, naku ansaya namin ni nanay ngayon kasi natanggap ako sa trabaho. Alam ko natutuwa ka para sa
akin. Proud din po ako dahil nagmana ako sa inyo. Pag unang sweldo ko, ibo-blow-out ko si nanay. Sana
makasama ka.

2. August 1, 2004
Tatay kailangan kita ngayon. Problemang puso na kasi ito..Gusto ko sana gabayan mo ko sa tamang
pagdedesisyon. Ayokong magkamali sa pagpili sa taong dapat kong mahalin. Baka pagsisisihan ko lang at
baka hindi pala siya ang nararapat sa akin.
September 1, 2004
Tatay mahirap palang magtrabaho. Kailangan nang matinding pagsisikap at pasensiya. Kaya ginagawa ko
ang lahat para maiahon si nanay sa hirap ng buhay ngayon. Ganito pala ang feeling ninyo ni nanay. Pero
masaya naman po ako dahil madami akong natutunan sa aking trabaho, at mababait din po yung mga
officemate ko at siyempre yung boss ko..sobrang down-to-earth, very humble. Basta tay habang wala
kayo, ako muna bahala kay nanay.
October 1, 2004
Tatay magbibirthday na po pala ako sa katapusan. Pero kahit wala kang regalo sa akin, di bale na, basta
makita lang kita. Sa 21 di ba? Magpapalipad ulit tayo ng saranggola gaya ng dati. O kahit sang saglit lang
tay, mayakap lang kita. Pwede na yon. It’s more than a gift to me.
Novemeber 1, 2004
Tatay! As usual, kagaya nung isang taon..naghagilap talaga ko ng bukas na internet shop para
makapagmail lang sa’yo. Ok lang yon tay kahit di tayo nagkita nung 21. Naiintindihan naman kita. Kaya
lang, miss na miss na kita tay.. Dati-rati sabay-sabay tayong dumadalaw kay lolo at lola. Ngayon kaming
dalawa na lang ni nanay.
December 1, 2004
Tatay magandang umaga. Sabado ngayon, wala kaming work pag week-ends. Namiss ko tuloy yung
pagsasaranggola natin. Yun kasi yung huling alaala mo sa akin na magkasama tayo. Kaya lang matagal na
yon! Di ko na magagawa yon. Lalo na kung mag-isa na lang ako. Lapit nang mag-christmas. Ayos lang
naman kami ni nanay. Siguro maghahanda ng kaunti. Pero mas masaya kung makakapiling ka namin.
Hehe.
January 1, 2005
Tatay happy new year po! Sayang wala ka nung pasko. Dumating kasi yung mga katrabaho ko at si Eric,
yung kinukwento ko sa inyo. Nahihiya nga po ako dahil nagpunta sila don sa bahay. Maliit man pero
hindi ko po kinakahiya yung bahay natin, syempre yon na ang pinakamagandang bahay para sa akin
dahil doon nabuo ang pagmamahalan nyo ni nanay at ako ang naging bunga non. Wala sana ako kung
wala yung bahay na yon. Kaya malaki ang pasasalamat ko sa bahay na yon dahil binibigyan nya ako ng
pag-asa at makapiling ang mga iniwan mong mga alaala.
February 1, 2005

3. Tatay medyo malungkot ako. Ewan ko po..basta naguguluhan po ako ngayon. Siguro tay mamalasin ako
ngayong araw na to. Ay mali ngapala…di nga pala ako naniniwala sa malas at swerte..dahil kung tutuusin
tayo naman ang gumagawa ng buhay natin. Advance happy valentine’s day po tay. Kasi di naman kita
mababati ng personal.. pero dapat happy ka at don’t worry, punung-puno ka pa rin ng pagmamahal
mula sa amin ni nanay. Naniniwala ka ba don tay? O sige tay basta mag-iingat ka parati at wag
makakalimot kay Lord! Miss na miss na talaga kita. Love you po!
That’s only what I read. It sounds mysterious. Di ko maintindihan kung tatay ba nya ay tigok na o nasa
malayo lang? At bakit tuwing 1st
day of the month lang siya nagma-mail sa tatay nya? Pero kahit ganon,
nakakatouch siya. And that’s really something to find-out. Pero pano? Di ko kayang simulan. Bahala na.
Ngapala, I’m macoy. 24 years old. At graduation, meron na akong na-ipundar na business. Ang internet
shop ko at ang carwash na regalo ni dad sa akin. Kanya talaga yung carwash, ako na nga lang ang
nagmamanage dahil he left and went to states. Gusto ko kasi simple lang, ako yung boss at mga kaibigan
ko at mga kapitbahay ko ang mga employees ko. Si mama naman ay napakasarap magluto kaya nagtayo
siya ng canteen sa isang company ng water supply. Habang si papa naman, nasa states bilang engineer.
Madalas walang kasama, dahil only child ako. Malungkot pero unti-unti ko na ring nakakasanayan ang
mundo ko. Kaya ibinuhos ko na lang ang oras ko sa pagmamanage ng shop ko.
SCENE 2
Setting: Waterworks Supply
Sa bahay..
Mama: Macoy! Naku naman..
Mac: Bakit ma?
Mama: Bakit di mo pa binabayaran itong waterbill natin. Naku mapuputulan na tayo nito.. Eh may
disconnection notice na tayo nung isang linggo pa. Hala, magbihis ka na at bayaran mo na ito ngayon
din!
Oo nga. Nakalimutan ko na naman. Sa lahat ng bagay, yon na yata ang sakit ko. Limot. Wala naman
talaga kaming mauutusan, dahil ayaw ni mama na pahawakan sa iba ang pera. May mga katulong kami
pero sa business namin sila katulong. Si mama, yung mga pinsan kong di nag-aaral ang kinuha nya sa
canteen. At ako yung mga kapitbahay at kaibigan kong mapagkakatiwalaan. Pero pagdating sa bayaran
ng kuryente, ng tubig, telephone, ng tv at kung anu-ano pang expenses..ako ang nakatoka don.
Dali-dali akong naligo at nagbihis. Total malapit lang naman yon. Walking distance. At kahit doon sa
waterworks na yon ang canteen ng mama ko ay ako pa rin ang kailangang magbayad dahil marami pa
syang ihahandang pagkain. Maaga pa naman. Pinabantayan ko muna kay pareng Miggy ang shop at is
pareng Henry naman ang nag-aasikaso sa carwash. Minsan lang akong dumalaw sa shop dahil smooth
naman ang takbo ng carwash. Pag sa internet shop naman, ako talaga ang over-all in charge. Hobby ko
na rin kasi yon, computer engineering kasi ang natapos ko. Balak ko ding sumunod sa states kasama si
mama pero ayaw ni mamang bitawan ang cafeteria nya sa waterworks. At wala naman daw syang
gagawin sa states, mas mabuti na lang daw na mag-asawa muna ako at bigyan ko sila ng apo para may

4. makasama siya sa bahay. At para may mag-asikaso na rin daw sa carwash at internet shop na iiwanan
ko.
24 years old na’ko pero never akong nagka-girlfriend. Gwapo din naman dahil may pinagmanahan.
Siguro hindi ko pa talaga nahahanap yung babaeng magpapatibok ng puso ko. And when that comes, di
ko na sya pakakawalan. Tumatanda na nga ako kaya I’m searching for the right girl to come. And lately, I
found the girl of my life. Si Grace. Nalaman ko yon nung naiwan nyang nakabukas yung account nya.
Pero ewan ko ba kung bakit natotorpe ako pag dating sa kanya. Bigyan lang nya talaga ako ng chance, I’ll
show everyday how I love her. I’ll give my best to prove I’m woth loving.
Sa isang saglit pa lang, nagbukas na ang waterworks. Dali-dali akong pumasok. And wow! Bang! Nagka-
umpugan kami.
Grace: Ouch! Naman! Di kasi tumitingin sa dinadaanan!
Oh my God! Ni…Grace. Si Grace nga, si Grace yon.
Sa pagmamadali niya, ako pa ang naatraso. I was the first one to enter the door pero nagsumiksik siyang
bigla. Dun pala siya nagwowork. Ang swerte ko yata nung araw na yon.
Kung anu-ano na ang pinagsasasabi nya, pero hindi ko yon naririnig. Parang slow motion yung
pangyayari. At naririnig ko na naman yung kanta…’Cause I’ve been waiting for you…” Nakangiti lang ako
at titig na titig sa kanya. She’s really beautiful. Then I’m back to my senses, and I said sorry to her.
Mac: I’m sorry, Grace. (Nagkandalaglag yung mga dala-dala nya at natumba pa siya. Dahan-dahan ko
siyang inalalayan at tinulungang pulutin ang mga gamit nya.)
Grace: Bwisit! Nagmamadali pa naman ako. Sabi ko na nga ba may kakaibang mangyayari sa’kin ngayon.
Naniniwala na yata ako sa malas at swerte..
Mac: I said sorry. Grace, ikaw naman…(di ko na naituloy yong sinabi ko dahil tinalakan na naman nya ko.)
Grace: Teka..kanina mo pa binabanggit ang pangalan ko. Pano mo nalaman ang name ko ha?! Ha?!
Mac: (Natense ako, pano ko ba lulusutan yong tanong nya.) Ayan o. (Sabay turo ng name clip nya.)
Grace: (Waring napahiya.) Sige na. Late na nga ako.
Pagpasok nya sa loob, sumunod na lang akong napapailing. Umupo ako sa waiting area. Habang
naghihintay, tinitingnan ko syang mabuti.
Officemate: Oh, mukhang masama timpla mo ngayon..
Grace: Hay naku! Tama ka dyan. Bwisit tong araw na’to!
Officemate: Bakit? Ano bang nangyari sa’yo?!
Grace: Eh kasi pagkagaling ko sa internet shop, di ba nga 1 ngayon.. so pagkagaling ko don, nakalimutan
ko palang mag-iwan kay nanay ng pamalengke, naku tanghali na nga.. Eh di yon, umuwi ako kaya ko late.
Tapos nakakainis pa kasi may nakabanggaan ako dyan sa may entrance.
Officemate: Papa?
Grace: Uhm, oo. Infairness, cute nga sya. Pero teka, wag ka maingay andyan yata..magbabayad.
Tinarayan ko.
Afterwards, it’s my turn to pay the bill.

5. Mac: Miss Grace, I’m really sorry for what happened a while ago. Hindi ko naman talaga..
Grace: Oo na. P560.00
Mac: What?
Grace: Nakakaintindi ka naman siguro na nasa bayaran ka ng tubig.
Mac: Ah, okey. Nagagalit ka ba?
Grace: Hindi. Pwede ba, bilisan mo na. Madami pang magbabayad. Nakakaabala ka!
Mac: Eh parang galit ka eh. Ganto na lang, invite na lang kita magsnacks?
Grace: No. Hindi pwede, marami pa akong gagawin at ayoko. Di naman kita kilala no, ba’t sasama ako
sa’yo?
Mac: Kaya nga magpapakilala ko sa’yo. By the way, I’m macky fabella. Dinner na lang gusto mo?
Grace: Sabing hindi pwede. Ba’t ba ng kulit mo? Guard, palabasin mo nga to.
Mac: Wag! Sige, aalis na ‘ko. Pero am I forgiven?!
Grace: AAAAAHHHHH!!!!!
Umalis na’ko dahil ayoko ma-iskandalo. Pero habang nagagalit sya, hay lalo syang gumaganda!
Officemate: Hoy, bakit mo naman sya ginanon. Mukhang mabait naman.
Grace: Halah! Bayaan mo nga siya. Ang kulit kasi. Buti nga umalis na.
Officemate: Pero girl tama ka, cute nga siya. Papalicious!
Ngumiti lang si Grace. Paglabas ko…
Guard: Mission accomplished ba Mac?
Mac: Ang sungit! Pero mas ok yon, nakakachallenge.
Kaibigan ko yong guard, dahil kay mama. Bata pa lang ako yon na yung guard don. At kahit yong boss
nila close kami non. Sanggang-dikit kami. Kaibigan siya ni mama.
SCENE 3
February 2. Andon na naman ako. Kinuntyaba ko yung kanilang utility na ipaghanda nya si Grace ng
coffee pagkadating na pagkadating. Sinamahan ko yon ng chocolates and flowers.
Utility: Mam para po sa inyo.
Grace: Wow, ang sweet mo naman manong. Pero manong baka sugurin ako ng asawa mo kaya di ko
matatanggap yan.
Utility: Naku mam, di po mangyayari yon. Di naman po galing sa kin yan eh. Galing po yan sa isang
consumer natin. Si Mr. Macky Fabella po.
Grace: Talagang binubwisit nya ko. Hindi ako nagkakape!!!!!…..(pasigaw)
February 3. Lunch sa cafeteria ng waterworks.
Mama: Hayy ang ganda talaga ng mamanugangin ko. Naku kung napapadaan lang ang anak ko dito.
Tiyak yon magugustuhan mo. Bagay na bagay kayo. Masipag at gwapo din naman. Napaka-sweet at
napakaresponsableng bata.
Grace: Kayo talaga. Kailan ko po ba makikilala ang anak nyo nang mag-kaalaman na. Hindi po joke lang
po yon. Nay isang sinigang nga po at isang pritong isda.

6. Mama: Oh hija.
Grace: Salamat po.
After ng lunch nila, bigla ko namang pagpunta kay mama.
Mama: O anak. Anong ginagawa mo dito?
Mac: Ma kasi si auntie asa bahay. Hinihintay ka nya don. Importante lang daw.
Mama: O sige, sasama na ko sa’yo.
Sinilip ko muna si Grace sa loob. Uhm, mukhang busy ang prinsesa ko. At habang papalayo kami ni
mama, may bigla naman siyang nasabi.
Mama: Ay naku anak, kaalis nga lang pala nung babaing irereto ko sana sa’yo. Katatapos nya lang
maglunch dito sa canteen eh.
Mac: Ma, wag naman kayong ganyan. Ayoko nang kayo ang pumipili ng babae para sa akin. Di ko pa nga
kilala yon at may iba na akong gusto.
Mama: Tumigil ka nga dyan. Ok sya, maganda. Ano kaba pipili ba naman ako ng di approved sa yo.
Mac: Ma this time, ako ang masusunod.
Mama: O sige na nga. Pero sisiguraduhin ko na pagsisisihan mo at di mo sya nakilala.
February 4. Nagpadeliver ako ng pancit malabon sa office nila. Pero iba ang kumain.
February 5. Sabado. Walang pasok, pano ko kaya siya makikita?
February 6. Linggo. Ganon din. Di ko sya nakita.
February 7. Monday. Yes sa wakas, back to office sya. Wala akong maisip na paraan para makapag-usap
kami kaya ang ginawa ko pinaghihingi ko ang mga waterbills ng mga kapitbahay ko. For the sake of the
chance to talk to her. At ang saya andami kong nakolekta.
Pagpasok ko ng office nila.
Grace: At talagang dinala mo pa lahat ng waterbills ng mga kapitbahay mo. Ano ba talagang kelangan
mo sa akin? Kung magsorry ka man sa akin, ok fine. Ok na yon at tsaka wala din yon kasi di naman kita
kilala at wala naman akong pakialam sa’yo.
Mac: I just want to be your friend. Please give me a chance to prove myself.
Grace: Marami na kong kaibigan.
Mac: Well iba ako sa kanila.
Grace: Ayoko. Pls. wag kang makulit!
Mac: Sige na, Grace. I’m harmless naman. Just give me a chance. What do you want me to do para
maging kaibigan mo?
Grace: Bakit ba ako ang kinukulit mo, bakit hindi sila o? Andami-dami naman dyang iba.
Mac: Ewan ko. I know iba ka sa kanila. I know, you feel the same way too.
Grace: Eh, ang kapal din naman ng mukha mo. O heto na ang mga resibo mo at umalis ka na!
Mac: Grace, hindi nga. I’m sincere. I’m not gonna stop until you say yes.
Walang nangyari sa mga effort ko.

7. February 8. Di pa rin nya ko napapatawad. Naalala ko yung saranggola na gusto niyang gawin kasama
ang tatay nya. Hindi ko alam kung maiinis sya o matutuwa if gagawin ko yon. Pero I’ve decided to do it
or nothing. Last na’to, pag di pa umepekto, I will stop.
4:30 ng hapon. Bago sila maglabasan, inihanda ko na ang surprise ko sa kanya. Kasama yung mga bata,
may mga pinalipad silang saranggola. Bawat saranggola ay may letter. I M S O R R Y
From that moment, I made her cry. I don’t wanna see those tears. Naguilty ako.
Mac: Grace, I’m sorry. Gusto ko lang naman humingi ng tawad sa ‘yo at maging kaibigan mo. Pero kung
di mo nagustuhan ang mga saranggola. Ok, titigil na’ko. Di na ko magpapakita sa’yo.
Grace: Alam mo ba’ng ibig sabihin ng ginawa mo?
Tuloy tuloy ang pagtulo ng kanyang mga luha. Pero sa bandang huli napangiti din siya.
Grace: Ang kulit mo pala talaga no?
That night, magkasama kami. Pumunta kami palengke at bumili kami ng ulam nila. Di siya umiimik pero
nanatili ang mga ngiti nya hanggang sa maihatid ko siya sa kanilang bahay.
SCENE 4
February 9. Kung Hei Fat Choi! Iniintay ko syang lumabas. May pupuntahan daw kami. Pumunta kami sa
plaza dahil may palabas, may dragon dance at may fireworks sa gabi.
Habang pinapanood namin yong dragon dance.
Mac: Kung hei fat choi pala. Sana swertehin ka this year. Kasi ako swerte ngayon.
Grace: Swerte? Hindi ako naniniwala sa swerte o kahit sa malas. Gawa-gawa lang yan ng tao. Eh tayo
naman talaga ang gumagawa ng buhay natin. But I believe in blessing. Naniniwala ako that I’m blessed.
At kung may hindi magandang nangyari sa akin, alam kong may dahilan. At alam kong yon ang
kagustuhan ng Diyos na mangyari para maging matatag ako sa mga kahaharaping kong mga pagsubok.
Mac: Ah yon pala yon.
Grace: Ano?
Mac: I mean, ok yon. If yon yung paniniwala mo. Sige. Pero ako swerte kasi binigyan mo ako ng chance
na makilala ka at makasama ka ngayon.
Grace: Hmm…Echos!
Mac: Totoo.
Then the fireworks followed.
Grace: Tingnan mo!
Grace: Ang ganda no? Ang liwanag. Ang gandang tingnan. Nakakawala ng pagod.
Mac: Oo ang ganda. (Nakatingin lang ako sa kanya.)
After ng fireworks.

8. Grace: Dalian mo. Bili tayo ng tikoy.
Mac: Pampaswerte?
Grace: Argh.. Paborito kasi yun ni nanay.
February 10. Smooth ang pagiging close namin. Nakilala ko yung nanay nya. Kwentuhan kami. I found-
out na pareho kaming di nakakatulog pag walang kulambo sa paa. Sa kanila na ako nag-dinner. Basta
masaya ako pag kasama ko siya. Sana ganon din sya.
February 11. Nanood kami ng sine. Tapos kumain kami sa labas. Sa isang restaurant…
Mac: I have something to give you. It’s a present.
Grace: It’s not my birthday.
Mac: Advanced valentine’s gift ko sa’yo.
Grace: Hmm… kaw talaga. O sige tatanggapin ko to pero promise mo tatanggapin mo din yung ibibigay
kong gift for you. Siguro sa 14 na lang. Thank you dito ha.
Mac: Wait. Open it na lang pag nasa house ka na.
Grace: Pa-mysterious effect ka pa. O sige, sige para suspense.
Pag dating nya sa bahay, she opened it. It was a pair of socks, made of net.
Di pa nakakalayo ang kotse ko, nagtext na sya.
Grace: Thank you. Pinasaya mo ko. don’t worry, I’ll take care of it. 
Mac: No worries. Sleep well and sweet dreams. We have the same pairs. :,p
February 12. Sabado kaya namasyal kami sa park at nagsaranggola kami. Mas nakilala ko siya lalo.
Nalaman ko na rin yung mga sagot sa tanong ko about sa tatay nya.
Grace: Alam mo ba kung bakit kita pinatawad? At alam mo ba kung bakit gustung-gusto kong
magsaranggola? Totoong may kinalaman ang saranggola don. Bata pa lang ako non..
Nagsimula siyang magkwento.
Grace: 12 years old ako, October 21 nung mangyari ang lahat. Weekend, walang pasok pag Sabado.
Katatapos lang naming magsaranggola non, pag dating namin sa bahay, may mga bisita si tatay. Si
attorney at yung mga pulis. Kinabahan ako baka kung ano nang mangyari kay tatay. Nalaman na lang
namin na may iba palang pamilya si tatay at anak lang nya ko sa labas. So ang agreement nila, wala
dapat contact na kahit ano sa amin si tatay at kung hindi, ipakukulong siya ng misis nya. Kaya mas
minabuti nang gawin na lang nya yon. Ang lumayo. Hindi kami galit sa kanya. Naiintindihan namin. Kasi
kailangan nyang gawin yon…
Nakikinig lang ako sa mga sinasabi nya. Alam kong kailangan nya ng kaibigan ngayon..
Grace: Mas nauna naman nya talagang nakilala ang nanay ko. Kaya lang nung magtrabaho na sya don sa
pamilya ng babaeng yon, yon biglang nagbago ang lahat. Hindi na sya pinakawalan. Plinano nung
babaeng yon ang lahat. Sinabi nya na buntis sya kaya’t kailangang panagutan daw yon ng tatay ko. Kaya,
yon, napikot na si tatay. Pinapakasal sya don. Pero ang totoo, wala talagang nangyari sa kanila. sa ibang
lalaki yong dinadala nung babae pero maimpluwensya at mayamang pamilya kasi. Ka-ya nilang gawin
kahit ano sa tatay ko. Pero after nung kasal, napilitang tumakas si tatay. At umuwi sya dito sa probinsya.

9. Ikinuwento nya ke nanay yong nangyari at kaya nagpakasal din sila. Nagsama sila at nagbunga ang
pagmamahalan. Ako yon. Sa ibang banda, matagal na pala syang hinuhunting ng pamilya nung babae
hanggang sa natukoy nila ang tatay ko. Buti na nga lang nakasama ko si tatay kahit ilang taon. Kasi nag-
abroad din si tatay non. Pero di din nagtagal natunton din nila. Nalaman nila na may pamilya si tatay dito
at kasal ito sa nanay ko. Dahil makapangyarihan sila, ginawa nila ang lahat para kunin ang tatay ko.
Kayang-kaya nilang ipakulong si tatay dahil sa bigamy. Kasal sya sa babaeng yon at kasal din sya ke
nanay. Kaya naging miserable ang buhay naming lahat. Ang balita ko, nasa states na sila. Ang layo-layo
nya sa akin. Kaya alam mo ang ginagawa ko, every 1st
day of the month, nagme-mail ako sa kanya. Nung
December 1 ko siya huling nakasama. At yon yung pinakamalungkot na araw sa buhay ko. But I know
someday, wherever he is, matatanggap din nya yung mga mails ko. If there’s only a chance. Nakikibalita
lang ako sa pinsan ko na nasa states din eh.
Hindi pa rin ako nagsasalita.
Grace: Yon ang kwento ng buhay ko. O ano, imik naman dyan! Wag ka nang maawa sa akin, okey lang
ako. Yon nga lang mas okey pag andito sya.
Mac: Natutuwa nga ako for you. Coz you’re too strong to accept everything. Ako kahit malayo dad ko, I
know kami lang ang family nya and kami lang ang mahal nya. Pero if kagaya nung sa’yo, I don’t know if
anong magiging reaction ko at alam kong di yon kakayanin ni mama.
Grace: Ang mommy mo andon din ba?
Mac: No! Andito sya.
Grace: Eh ikaw, ano naman ginagawa mo?
Mac: May business din ako. Internet shop at carwash.
Grace: Talaga. Minsan lang ako pumunta ng internet shop, pag kailangan ko lang. Di ba nag-memail nga
ko ke tatay. Kaya lang may suki na’ko.
Mac: Ganon? Well, ngayong magkaibigan na tayo, kahit hindi every 1st
day of the month pwede ka
magpunta sa shop ko at libre ka.
Grace: Wow! Ang bait mo naman. Sige, minsan punta ko don.
SCENE 5
Linggo. Sumimba kami nung umaga at kumain kami sa labas. We’ve been thinking kung anong maganda
at exciting na gawin.
Namasyal kami sa bundok. I’m driving the car while listening to music. Ang ganda nya talaga..and when
she smiles, I wish I could stop that moment. Coz I know deep inside she feels empty and longing.
Nagsisimula na ang magandang pagkakataon para sa aming dalawa. Sa tuktok ng bundok, walang tigil
ang paghiyaw nya. Ang lakas ng sigaw nya, alam kong kahit sa ganoong paraan makikita ko syang
masaya.
Grace: WOOOHHH!! Ang saya! Ang sarap dito. You never know how happy I am today. At least kahit
pano, nakakalimutan ko ang sarili kong problema. This place is so beautiful. Bilib na talaga ko sa yo. Pano
mo ba natagpuan ang lugar na to?
Mac: I know. Adventurous kasi ako. Nung highschool kami, mahilig kaming mag-tripping ng barkada ko
and magdiscover ng mga places na pwede naming puntahan whenever we need some peace of mind.
Madami pa akong ipapakitang lugar sa’yo. And you will be amazed pag nakita mo.
Grace: Ang romantic mo pala talaga. Nagkagirlfriend ka na ba?

10. Mac: Hindi pa nga eh. Hindi yata kasi tumalab yung charms ko sa kanya.
Grace: Gayumahin mo kasi.
Konting katahimikan. Siya muli.
Grace: Uy thank you talaga ha. I really appreciate it. Nakakahiya nga kasi nung una ang sungit-sungit ko
sa yo, eh ang gentele-gentleman mo pa naman at ang bait pa! Buti na lang makulit ka at nakilala pa rin
kita. Kung hindi, wala sana ko dito and wala din tong friendship na’to.
Mac: You know I’ll do anything to make you happy. Sabi ko naman sa’yo eh, kakailanganin mo din ako.
Grace: Tama ka dyan. Ang lakas mo yata kay Lord. Talab na talab yung spell mo!
Mac: And I’ll tell you this, di ako magdidictate ng oras o ng araw pag kailangan mo ‘ko. There’ll be no
time that I wouldn’t be there to help you. Promise, unlimited ako pag dating ko sa’yo.
Grace: Salamat talaga. Ang swerte ko naman sa’yo. At ang swerte naman ng magiging girlfriend mo.
Hmmm… Promise ko din sa’yo, you will not regret having me in your life. I’ll treasure this friendship.
Pagkatapos non, niyakap nya ko… I feel her warm body touches mine, at hindi namin sinasadyang mag-
kissed kami.
After the kiss, pareho kaming nag-blush at nahiya sa isa’t isa. It was terrible, but it’s a perfect moment. A
sweet memory. I wish she’s mine. I wanna stop the clock so I can be with her forever. But we both know
that it was not right coz we’re not committed to each other.
Back to normal kami pero we were quiet at this time. We had our sweet dance as if there’s a music
playing around. Hindi ko alam if she really feels the same way dahil when we kissed, she responded and
when we danced, she danced with me. Tough luck, Mac.
A minute later, kumain na kami. It goes along so well. And it was very wonderful day to me. It was the
greatest picnic I ever had!
After a long trip, medyo napuno ng alikabok ang sasakyan ko kaya dumiretso kami sa carwash. We
enjoyed a lot. Para kaming mga bata na naglalaro sa ulanan este while washing my car pala. It was a lot
of fun. I never regret this feeling. Sobrang saya ko.
Grace at their house, thinking. “Tay, napakasaya ko ngayon. Bakit ganito ang nararamdaman ko para kay
Mac? He kissed me and I kissed him back. Is this feeling enough to say it’s love? Pero, mali. May
boyfriend nako. Tay tulungan mo ko. Ayokong saktan si Eric. Pero kay Mac ako masaya. Nagkamali nga
yata ako ng pagpili ng mamahalin. Anong gagawin ko, nangako ako sa friendship namin..pero mas
kelangan ko siyang iwasan dahil pag di ko ginawa yon, baka mas lalo akong mahulog sa kanya.”
Kinabukasan, Valentine’s Day na. Tinext ko sya..
Mac: I have a surprise for you.
Hindi sya nag-reply so maybe nahihiya pa sya sa mga nangyari kahapon.
Naghahanda na ko ng surprise para kay Grace. And I give my best shot.

11. 6 PM, a dinner date outside the waterworks. May mga series lights, may background violinist, and
impressive meal. Kinunchaba ko na ang mga officemates, ang boss at yong guard na wag palabasin si
Grace hangga’t hindi dumidilim. Andon din sina mama na katatapos lang magligpit ng canteen.
Mama: (Mula sa malayo.) Hay naku silang dalawa din pala ang magkakagustuhan. Di ko na pala
kelangang ireto ang anak ko. Salamat sa Diyos at dininig din nya ang panalangin ko.
Mac: For you. (Sabay abot ng bouquet of red roses.)I like you and I guess, I’m crazy to tell you and admit
na in-love na ko sa yo from the very 1st
time I met you..but I really do.. I love you, Grace.
Lumuluha si Grace sa kanyang mga nasaksihan. Marahil dahil sa sobrang tuwa, dahil natouch sya sa
ginawa ko. Pabor sa ‘kin ang reaksyon nyang yon. Not until she says these words…
Grace: Mac.. I lke you, too. But I don’t think na love itong nararamdaman ko sa’yo. Hindi ko
matatanggap ang pag-ibig mo. I’m sorry.
Mac: I know masyadong mabilis but I’m gonna wait, Grace. Di naman ako nagmamadali eh.
Grace: It’s not like that. Mac, I wanna tell you the truth nung simula pa lang and I know you didn’t
expect anything from me.
Mac: Bakit? May problema ba?
Grace: May… boyfriend na’ko. Before pa tayo magkakilala…may boyfriend na talaga ako. Nasa states
lang sya kasama yung cousin ko. Pero nang dumating ka, I realized na di ko pala siya mahal. Alam ko,
mali ako. Pero Mac, masaya ako pag kasama ka. Pero kailangan ko din munang ayusin ‘to.
I can’t accept the truth, bigla akong nanghina sa aking mga narinig kahit alam ko namang wala akong
karapatang mag-inarte nang ganon. Ngayon ko lang naramdaman yon, panibagong experience kaya
hindi ko alam kung anong gagawin at pano ko haharapin. Para akong binagsakan ng langit at lupa. Sana
kinilala ko muna syang mabuti, pero what can I do, I have loved her from the start.
Mac: Ah, ganon ba? Pasensya ka na, hindi ko kasi alam. Uhm, alis muna ko ha.
Di ko mapigilan. Mas pinili kong umalis kesa makita nya akong nasasaktan. Wala naman talaga siyang
kasalanan.
SCENE 6
Mama: Okey lang yan anak. At least, na-express mong mahal mo siya. That’s brave enough. Pero hindi
ibig sabihin nito kailangan mo ng itigil ang laban sa buhay mo. Harapin mo siya at mag-usap kayo ng
ayos. Don’t rush things. Maybe you can have her as your friend and with that you will have her forever.
Hindi sya pumasok the next day, so I went to her house to apologize. When I entered their house, may
kausap syang lalaki. I think yon yung boyfriend nya. Sa pag-alis ko, nakita nila ko.
Eric: Sya ba’ng dahilan kung bakit di ka nakapagchat at nakatawag sa’kin these past few days?
Umuwi ito para sa kasal niya. Wala syang reaction, na ikakasal na si eric…sa pinsan nya. Nabuntis nya ito
at matagal-tagal na rin nilang pinagtataksilan si Grace. Pero hindi nya pinansin yon. Instead na magalit,
naintindihan nya. At mas natutuwa pa sya sa mga nangyari…pero mukhang huli na para sa kanila ni Mac.

12. Ilang araw na palang nakaalis si Mac papuntang states. At ilang araw na din syang balisa sa trabaho at
ilang araw na nyang iniisip si Mac. Sa maikling panahon, namimiss na nya ang pangungulit nito, ang mga
sorpresa nya at yung mga times na pinagsamahan nila. Siya lang ang nakakagawa non sa kanya. At siya
din ang nagpapatawa sa kanya at tumutulong na kalimutan ang kanyang problema. Ibinuhos na lang nya
ang oras nya sa pagtatrabaho to make herself busy at hindi nya maisip si Mac. Pero kahit anong busy
nya, hindi mawala sa isip nya si Mac.
Dumating na ang March 1.. nagpunta sya ng shop kung saan sya nag-iinternet.
March 1, 2005
Tatay naguguluhan po ako ngayon. May isang taong nagparamdam sa’kin ng pagmamahal..at ngayon
bigla syang nawala dahil sa mga nalaman nya. Pero ngayong maayos na ang lahat, hinahanap-hanap ko
siya. Feeling ko mahal ko na rin sya, tay. Tay nawala ka na nga sa’min, hindi ko din yata kaya na isa na
namang lalaki ang mawawala sa buhay ko. Pati ba naman siya mawawala pa.
Paglabas nya ng internet shop…napansin nya ang placard na stante sa labas. MACximum SPEED.
Proprietor: Macky Fabella. Nagulat sya at tiningnang muli. Di makapaniwala. To make her believe more,
lumabas ang Mama ni Mac..
Mama: HIja! Kinakamusta ka ni Macky. Yung anak ko. Nasa states na sya, nagbakasyon muna sa daddy
nya. Medyo nagpapalipas lang. Alam mo na.
Grace: Heto po okey lang. Mabuti naman po naisipan nya yon. Mas makabubuti po yon sa kanya.
Mama: Balita ko, ikakasal ka na.
Grace: Naku, hindi po totoo yan! Hindi po ako ang ikakasal, yung pinsan ko po. Sila po nung ex ko.
Medyo nagkadevelopan po kasi.
Mama: Ang alam ni Macky, kayo...
Grace: Uhm, siguro po mas mabuti pong wag nyo na yong sabihin. Okey na po na ganito kami. Uhm,
kanya po ba ‘tong shop?
Mama: Oo. Pinaghirapan nyang mabuti yan, pati na rin yung carwash.
Grace: Aaahhh..O sige po, tuloy na po ako. Kita na lang po tayo sa canteen.
Mama: Napapansin ko nga di ka na masyado nagkakakain don.
Grace: Naku, hindi po. Nagpapabili na lang po ako sa utility. O sige po, bye. Ingat po kayo.
Mama: Ikaw din.
That’s the bottom line, moved on.
That night…
Nanay: Anak, may problema ka ba? Akala ko ba wala ka nang hinanakit sa pinsan mo at kay Eric? Ano pa
ba’ng iniisip mo?
Bakit nga ba si tatay lagi ang hinahanap ko, gayong andyan pa naman ang nanay ko?
Grace: Nay hindi ko po sya ginustong saktan.
Nanay: Sino? Sinaktan mo ba sila?

13. Grace: Nay, si Macky. Wala nga sa akin yung nangyari kay Eric. Mas masaya nga ako para sa kanila. Pero
si macky…nay, ayoko nang marinig na mahal nya ko pero kahit malayo na kami sa isa’t isa, naririnig ko pa
rin yon. Ayoko syang saktan kahit mas nasasaktan ako…mahal ko na rin sya nay eh.
Nanay: Anak, wag mong sisihin ang sarili mo sa mga nangyari. Maaaring hindi naging kayo sa huli,
nasaktan mo siya, at nasaktan ka din.. Ganyan talaga pag nagmamahal. Kagaya namin ng tatay mo, kahit
malayo kami sa isa’t isa, mahal pa rin namin ang isa’t isa. Di ba ang mahalaga ay nagmahal ka. At alam
kong may mas magandang mangyayari na ipagkakaloob sa’yo ng Diyos.
Sa states, dahil sa concern ko kay Grace, I searched his father’s name and looked for his place. And
luckily, I got his address. I went to his house and talk him outside. Nagpakilala ako as client, pero
pasimple kong ibinulong na kaibigan ko si Grace, her daughter.
I went back to the Philippines after accomplishing my very mission. Without knowing na hindi pala sya
ikinasal.
Sa labas ng waterworks, paglabas nya. I waved her when she saw me. Dire-direcho lang sya na para bang
walang nakita.
Mac: Wait Grace. (Habol-habol sya.) I came here to apologize.
Grace: Bumalik ka na don. Ano pa bang ginagawa mo dito?
Mac: Gusto ko lang talagang magsorry. Bumalik ako para ayusin natin to. Gusto ko lang sana i-save yung
friendship natin, kahit man lang yon..yon ay kung welcome pa ko..
Grace: Ano bang mga pinagsasabi mo?!
Mac: O sige, patawarin mo na lang ako. Hindi ko naman pagpipilitan ang sarili ko. Promise I won’t bother
you. I know naman na masaya ka sa kanya at hindi na pwede. Pero kahit may mahal ka nang iba, andito
pa rin ako, you’re unlimited friend.
Grace: Gago ka bang talaga o manhid ka lang? Ikinasal na si Eric!
Mac: Ha? Kelan kayo kinasal?
Grace: Gago ka nga. Hindi ako, sila ng pinsan ko!
Mac: Ha? Pano’ng?
Grace: Basta mahabang story. Ang hirap sa’yo iniwan mo ko agad-agad nang hindi muna ko kinakausap.
Bigla ka na lang umalis nang di man lang nagtatanong kung ano bang nararamdaman ko sa’yo. Ni hindi
ka man lang nagpaalam at umalis ka na lang nang hindi malinaw sa’tin ang lahat. Tapos ngayon, para
kang tanga dyan.
Mac: Hindi ko alam yon.
Nagkatinginan kami.
Mac: So meaning pwede na tayo?
Grace: Ooops! Ayokong magmadali tayo. Mas gusto kong siguraduhin na pagmamahal nga ‘tong
nararamdaman ko sa’yo.
Mac: Ok, we’ll take it slow. Marami pa namang panahon para maipakita ko sa’yo na mahal kita. Basta
ako sure ako na love na love kita.
Ngayon, masasabi kong ayos na ang lahat at pwede na kami.
Mac: Teka, may maganda akong pasalubong sa’yo.

14. Inilabas ko ang digi-cam ko.
“HI GRACE! HOW ARE YOU? HOW’S YOUR MOM? I’M VERY SORRY IF I HAVEN’T GOT THE COURAGE TO
TAKE ANY CHANCE JUST TO GET IN TOUCH WITH YOU. I’M AFRAID BAKA MADAMAY KAYO. BUT GOD
KNOWS HOW MUCH I LOVE YOU AND YOUR MOTHER. YOU’RE MY REAL FAMILY. I’M SORRY, I KNOW
I’VE NEVER BEEN A GOOD FATHER TO YOU BECAUSE OF SOME MISTAKE FROM THE PAST. THANKS FOR
UNDERSTANDING ME. I KNOW GOD WILL FIND A WAY FOR US TO BE TOGETHER IN THE FUTURE.
I THANKED YOUR FRIEND SO MUCH. IS HE YOUR SUITOR OR YOUR LOVER? WELL, I DEMAND THIS MAN
TO BE YOUR PARTNER IN LIFE. I APPROVED THIS GUY, HE TRAVELED AFAR JUST TO REACH ME. HE WAS
AMAZING. LET ME GIVE MY BLESSING TO BOTH OF YOU.
NAK, I WISH I’M THERE TO HANG-OUT WITH YOU AND PLAY OUR KITES. ISN’T THAT FUN? I MISS YOU
SO BAD. I KNOW YOU’RE NOT A BABY ANYMORE BUT YOU WILL ALWAYS BE MY LITTLE GIRL. I WISH I AM
THERE TO MAKE UP WITH YOU. I MISS YOUR NANAY TOO. I LOVE YOU. WE WILL SEE MORE OFTEN
WHEN YOU GET THIS. CHAT TAYO PAG MAY AMPLE TIME AKO.
TAKE CARE MY DAUGHTER AND KAW MUNA BAHALA SA NANAY MO. I WANT TO LIVE AGAIN WITH OUR
SIMPLE LIFE. SEND MY HUGS AND KISSES TO YOUR MOM. I LOVE YOU DEARLY.”
Tuloy-tuloy ang pagluha ng kanyang mga mata. Luha iyon ng matagal na nyang inaasahang kasiyahan.
Grace: Si tatay yon..matutuwa si nanay. Alam na alam mo talaga kung pano ko pasayahin. Thank you so
much.
Pareho na kaming nagsasaya ngayon. I win her heart at sya naman nakakausap na niya ang tatay nya.
Hindi na every 1st
day of the month sila kung magchat, madalas na. May kasunduan sila ng other family
ng tatay nya na pwede na silang mag-usap kahit sa computer lang, but not in person. Okey na yon, at
least masaya na sya. ®