บทที่ 4 การเปรียบเทียบภาษาของผู้เรียนกับภาษาเป้าหมาย

2. รายชื่อสมาชิก
1. นางสาวขนิษฐา โพธิ รหัส 5681124008
2. นางสาวนันทยา ส่งเสริม รหัส 5681124025
3. นางสาวมาริษา กุนันตา รหัส 5681124046
4. นางสาวภัทราพร เรืองบุศ รหัส 5681124051
5. นางสาวชฎาพร สีวอ รหัส 5681124059
6. นางสาวสาวิตรี แขมคา รหัส 5681124075
7. นางสาววรรณา สมบัติวงศ์ รหัส 5681124078
คณะครุศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย

3. การศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบภาษาที่สอน
ในการสอนภาษาไทยสาหรับชาวต่างประเทศนั้น ถือเป็นการสอน
ข้ามวัฒนธรรมทั้งด้านความคิด ความเชื่อ ค่านิยม และประเพณี ซึ่งมีทั้งสิ่ง
ที่แตกต่างและคล้ายคลึงกัน ทาให้เกิดปัญหา คือ ผู้เรียนถูกอิทธิพลภาษา
ที่หนึ่งหรือภาษาแม่เข้ามาแทรกแซงขณะที่เรียนภาษาเป้าหมาย
ดังนั้นหลักการของการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ จึงควร
เริ่มต้นจากการวางแผนด้วยการ “วิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างภาษา
ของผู้เรียนกับภาษาเป้าหมาย” (Contrastive Analysis) ซึ่งเป็นวิธีการของ
Jack C. Richards

4. การศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบภาษาที่สอน (ต่อ)
การวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างภาษาของผู้เรียนกับ
ภาษาเป้าหมาย (Contrastive Analysis) นี้ เป็นการวิเคราะห์ความ
คล้ายคลึงและความแตกต่างของภาษาทั้งสองก่อนที่จะสอน ซึ่งถือว่า
มีความสาคัญมากในกระบวนการสอน เนื่องจากลักษณะทางภาษาที่มี
ความคล้ายคลึงกันจะเป็นการเอื้อหนุนการเรียนรู้ให้เร็วยิ่งขึ้น และช่วย
ให้กระบวนการสอนมีความง่ายยิ่งขึ้น

5. การให้โอกาสผู้เรียนเตรียมตัวในการเรียนภาษาใหม่
ครูอาจจะให้ผู้เรียนดูแผนภูมิเสียงภาษาไทย (Table of Thai
consonants and vowels) แล้วครูสอนออกเสียงแล้วให้นักเรียน
ออกเสียงตาม หากเสียงใดมีหรือไม่มีในภาษาอังกฤษก็จะ
แนะนาวิธีการออกเสียงที่ถูกต้อง เช่น คาว่า “เงิน” เสียง ง / ng /
ของไทยมีทั้งตาแหน่งต้นคาและท้ายคา แต่ในภาษาอังกฤษมีเฉพาะ
ตาแหน่งท้ายในคาว่า singing เวลาจะออกเสียงคาว่า “เงิน” ควรออก
คาว่า sing ก่อน แล้วค่อยออกเสียง ngәәn ตาม จากนั้นให้ออกเสียง
ngәәn เดี่ยวๆ

6. การให้โอกาสผู้เรียนเตรียมตัวในการเรียนภาษาใหม่ (ต่อ)
ส่วนเสียง อือ /uu / ไม่มีในภาษาอังกฤษไม่สามารถ
ยกตัวอย่างคาในภาษาอังกฤษให้ดูได้ แต่แนะนาให้ออกเสียง /uu/ ก่อน
แล้วยิ้มหรือแสยะยิ้ม เมื่อแนะนาอย่างนี้ ผู้เรียนก็จะเปรียบเทียบกับ
ภาษาของตนเองได้

7. การให้โอกาสผู้เรียนเตรียมตัวในการเรียนภาษาใหม่ (ต่อ)
นอกจากนี้ในการสอนโครงสร้างประโยคครูจะต้องชี้แจ้งให้
ผู้เรียนเข้าใจก่อนว่า ภาษาไทยบางอย่างก็เหมือนภาษาอังกฤษและ
บางอย่างก็แตกต่างกับภาษาอังกฤษ เช่น It’s not far form here (มัน
ไม่ไกลจากที่นี่) แปลตรงตัวได้ทันที และในภาษาไทยวางส่วนขยายหลัง
คาที่ขยาย แต่ภาษาอังกฤษจะวางส่วนขยายหน้าคาขยาย ซึ่งผู้เรียน
อาจจะยังเคยชินกับภาษาที่หนึ่งหรือภาษาแม่อยู่ การฝึกจะช่วยแก้นิสัย
ละปลูกฝังความเคยชินใหม่ ดังนั้น “การสอนแบบตรง” (Direct
method) จึงมีข้อดี คือ ช่วยไม่ให้ผู้เรียนใช้การแปลเป็นภาษาของตนอยู่
ตลอดเวลา

8. การทาความเข้าใจความรู้สึกของผู้เรียน
บางครั้งผู้เรียนชาวต่างประเทศอาจจะไม่เข้าใจประโยค
คาถามซ้อนปฏิเสธและวิธีการตอบของไทย เช่น
คาถาม ไม่หิวหรือ, ไม่ชอบหรือ, ไม่อร่อยหรือ
คาตอบ ใช่ ไม่หิว, เปล่าครับ ชอบ, ครับ ไม่อร่อย
ประโยคเหล่านี้สาหรับผู้เรียนชาวต่างประเทศรู้สึกว่ายาก แต่
ผู้สอนเคยชินอยู่แล้ว จึงไม่รู้สึกเช่นนั้น จึงทาให้ไม่เข้าใจความรู้สึกของ
ผู้เรียน เพราะฉะนั้นจึงจาเป็นต้องทาการ วิเคราะห์เปรียบเทียบภาษา
ก่อน เพื่อให้ผู้เรียนและผู้สอนเข้าใจก่อนว่าสองภาษานี้เหมือนหรือแตกต่าง
กันในด้านใด อย่างไร

9. การทาความเข้าใจความรู้สึกของผู้เรียน (ต่อ)
ประโยชน์ของการวิเคราะห์และเปรียบเทียบภาษา
 ช่วยให้ผู้สอนเข้าถึงปัญหาล่วงหน้า และเตรียมการสอนให้ถูกต้องรัดกุม
 ช่วยชี้ขอบข่ายของความลาบาก หรือปัญหาที่เกิดขึ้นในการเรียนรู้
 ช่วยให้ผู้สอนสามารถจัดเตรียมเนื้อหาในการสอนได้เหมาะสมยิ่งขึ้น
 สามารถให้เหตุผลกับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้
 ช่วยในการจัดทาแบบทดสอบและประเมินผล

11. การวิเคราะห์และเปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาญี่ปุ่น
เสียงพยัญชนะ
1. ในกรณีที่ภาษาไทยถือเป็น 2 หน่วยเสียง แต่ภาษาญี่ปุ่นถือเป็นหน่วย
เสียงเดียว
ภาษาไทย ภาษาญี่ปุ่น
P (ป), ph (ผ พ ภ) P
t (ต ฏ), th (ถ ท ธ ฑ ฒ) t
k (ก), kh (ข ค ฆ) k

12. การวิเคราะห์และเปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาญี่ปุ่น (ต่อ)
2. เสียงพยัญชนะบางเสียงคล้ายคลึงกันบางส่วน แต่ไม่เหมือนกันทีเดียว
เช่น / r / , / j /
3. เสียงที่ไม่มีในภาษาไทย แต่มีในภาษาญี่ปุ่น เช่น g, ts, dz, t∫, d3, Ø,
z, ∫, 3, N
4. เสียงที่ไม่มีในภาษาญี่ปุ่น แต่มีในภาษาไทย เช่น ph, th, kh, ng, ?
5. เสียงตัวสะกดในภาษาญี่ปุ่นมีเพียงเสียง /- n/ และเปลี่ยนได้เป็น
/ -m /, / -n /, / - ng / แล้วแต่พยัญชนะที่ตามมา แต่ตัวสะกดใน
ภาษาไทยมี 9 เสียง

13. การวิเคราะห์และเปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาญี่ปุ่น (ต่อ)
1. ภาษาไทยมีเสียงสระมากกว่าภาษาญี่ปุ่น คือ ในภาษาญี่ปุ่นไม่มี แ – ะ
กับ แ - ในและมีเสียงสระบางเสียงมีความคล้ายคลึงกัน ทาให้ผู้เรียน
มีปัญหาในการออกเสียง เช่น เ-ะ กับ เ- ของญี่ปุ่นเมื่ออกเสียงลิ้นจะ
ต่ากว่า เ-ะ กับ เ- ของไทย
2. เสียงที่ไม่มีในภาษาญี่ปุ่น แต่มีในภาษาไทย เช่น e, æ, i, ∂, ‫כ‬u, ia, ua
รวมทั้งการออกเสียงสระให้สั้น – ยาว เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝน ชี้ให้เห็น
ถึงความแตกต่างโดยใช้แบบฝึก เช่น ไข – ขาย, ไกล – กลาย
เสียงสระ

14. การวิเคราะห์และเปรียบเทียบภาษาไทยกับภาษาญี่ปุ่น (ต่อ)
ในภาษาญี่ปุ่นไม่มีเสียงวรรณยุกต์ แต่มีการเน้นเสียง (accent)
คือ มีระดับเสียงในคาหรือวลี เช่น
hí ga พระอาทิตย์
hì ga ไฟ
kì ga ความรู้สึก
kí ga ต้นไม้
hashì ตะเกียบ
hashí สะพาน

15. วิธีการเปรียบเทียบภาษา
(Suggest Produces for Contrastive Analysis)
สุธินี สุขตระกูล (2526) เสนอวิธีการเปรียบเทียบภาษาที่ดี คือ
การนาวิธีของแรนดัล วิทแมน (Randal L. Whitman) ผสมผสานกับ
วิธีการของ ดี เพียโทร (De Phiatro) โดยวิธีของวิทแมนเป็นการแบ่ง
ขั้นตอน การเตรียมการวิเคราะห์และเปรียบเทียบอย่างกว้างๆ ส่วนวิธีของ
ดี เพียโทร เป็นรายละเอียดของการเปรียบเทียบภาษา

16. แผนภูมิแสดงขั้นตอนวิธีการเปรียบเทียบภาษา
L1 (D1)
(X)
(X/Y) (P)
(Y)
L2 (D2)

17. วิธีการเปรียบเทียบเพื่อความชัดเจนควรเป็น 3 ขั้นตอน ดังนี้
1. ต้องสังเกตความแตกต่างระหว่างโครงสร้างผิวของทั้งสองภาษา
อาจสังเกตได้จากส่วนที่ขาดไปจากภาษาหนึ่งหรือเกิดขึ้นมาจากภาษา
หนึ่ง
2. ต้องพิจารณาส่วนที่เป็นสากล แล้วพยายามหาข้ออ้างอิงมาอธิบาย
ปัญหานั้น
3. ควรหาขั้นตอนและกฎที่เปลี่ยนรูปแบบของส่วนนั้นจากโครงสร้าง
ลึกมาสู่โครงสร้างผิวในการวิเคราะห์และเปรียบ โดยพยายามหากฎที่
ร่วมกันให้มากที่สุด

18. ต่อจากการเปรียบเทียบขั้นสุดท้าย คือ ขั้นทานายสิ่งที่เป็น
ปัญหา อาจจะทาได้ 2 วิธี คือ
1. จากขั้นตอนของการเปรียบเทียบซึ่งไม่ได้เป็นการทานายโดย
แท้จริง แต่เป็นปัญหาที่เห็นได้จากการเปรียบเทียบ
2. การทานายปัญหาจากการใช้ทฤษฎีภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยา
อธิบาย โดยใช้หลักจิตวิทยาเข้ามาเสริมส่วนที่เป็นปัญหา