स्वत:चे असो वा जगाचे; दु:ख घालवण्यासाठी आपण तळमळतो आणि धडपडतो! पण ज्याप्रमाणे कितीही मीठ घातले तरी “गोडी” वाढू शकत नाही, त्याप्रमाणे नुसते तळमळून आणि धडपडून स्वत;ला किंवा जगालाआनंद मिळू शकत नाही.

1. नाम
आणि
आनंद
डॉ.
श्रीणनवास
कशाळीकर

2. गुरु म्हिजेच ईश्वर. तो अंतर्ााह्य सवा काही व्यापून आहे.
कालातीत आहे.आनंदमय आहे.
पि अहंकाराने आपि त्यापासून वेगळे होतो. वेगळेपिात
अस्वस्थता, असुरणितता, धडपड,फरपट, दुर्ळेपिा, दु:ख
आणि भीती आहे.
दुसऱ्या शब्दात सांगायचे तर; अस्वस्थता, असुरणितता
धडपड,फरपट, दुर्ळेपिा, दु:ख आणि भीती ही अहंकाराची
लििे आहेत. स्वत:चे असो वा जगाचे; दु:ख घालवण्यासाठी
आपि तळमळतो आणि धडपडतो! पि ज्याप्रमािे णकतीही मीठ
घातले तरी “गोडी” वाढू शकत नाही, त्याप्रमािे नुसते तळमळून
आणि धडपडूनस्वत;ला णकं वा जगालाआनंद णमळू शकत नाही.
पि अहंकाराने धडपडताधडपडता आणि तळमळता
तळमळता गुरुकृ पेनेनामस्मरिाचा मागा णमळतो आणि गुरुकृ पेने
नामस्मरि वाढत वाढत जाऊन गुरुकृ पेची म्हिजेच
पररणस्थतीणनरपेि अशा नामानंदाची अणधकाणधक प्रचीती येत
जाते!
श्रीराम समथा!