2. ‘s Ochtends vroeg wordt de familie De Haes-Robeyn opgeschrikt door hevig hondengejank.
3. Snel komen ze allemaal aanlopen, om te zien dat Medea bevalt van… drie kleine hondjes! Vertederd kijkt Noa toe hoe Odysseus, Herakles en Calypso snuffelend en keffend het huis verkennen, onder goedkeurend oog van ‘grote zus’ Nikè.
4. “Heb je dat gezien, Elena?”, vraagt ze, “Er zijn nu vier kleine hondjes! Mama is goed op weg om haar levenswens te behalen!”
5. Maar Elena ziet de puppy’s toch gewoon als speelkameraadjes, die ze op elk moment van de dag naar hartenlust kan knuffelen: “Nikè lief!”
6. Nu het gezin zes honden telt, moesten er wel enkele kleine aanpassingen gebeuren. Kristian wist ook wel dat hij kattenhokjes bij zich had, maar het was gewoon het goedkoopste wat er in de dierenwinkel te vinden was!
7. Ook Elena krijgt nog alle aandacht die ze nodig heeft.“Zeg eens ‘stoel’, Eleentje?”“Stoel!”
8. “Goed zo, Elena! Ja, jij bent papa’s flinke meisje hé! En zeg eens… hé Noa, wat scheelt er?”, onderbreekt hij zijn zin opeens ongerust, wanneer hij Noa met een hand voor haar mond naar de badkamer ziet lopen.
9. “Geen flauw idee…”, klinkt Noa’s stem tussen de braakgeluiden door, “Misschien is het ontbijt me slecht gevallen. En leven met gebroken nachten is ook niet meteen wat je pure luxe noemt…”
10. “Misschien is het wel iets heel anders…”, fluistert Kristian, terwijl hij Elena knuffelt, “Misschien wordt jij wel grote zus, Elena! Hoe zou je dat vinden?”“Leuk! Ikke grote zus!”, kraait het meisje.
11. Noa heeft van de kleine conversatie tussen vader en dochter niks meer meegekregen. Zij voelde zich opeens zo moe, dat ze zonder nog iets te zeggen in bed is gekropen.
12. En ook voor Elena is het tijd om naar haar bedje te gaan: “Slaap maar lekker, kleine meid! Papa is zo trots op jou!”
13. Kristian is net op weg naar de keuken, als hij de telefoon hoort gaan.“Hé, Isabel!”“…”“Nee, Noa is kan voor het moment niet komen, ze slaapt.”“…”“Goed idee, dat zal ze leuk vinden! Ja, tot vanavond, daag!”
14. “Wie was er daarnet aan de telefoon?”, vraagt Noa die gretig mee aan tafel schuift.“Isabel. Ze nodigt ons uit om te komen eten vanavond. Dus ik zou nu maar niet te veel naar binnen spelen, als ik jou was.”
15. “Ik weet het wel,” antwoordt Noa, terwijl ze hap na hap naar binnen werkt, “Maar ik heb de laatste tijd zo’n honger, dat ik bang ben dat ik vanavond niks meer voor jullie zal overlaten!”Ze staat op: “Ik ga Elena aankleden, jij doet de afwas wel intussen?”
16. “Zo, kleine meid! Het is feest vanavond, we gaan op bezoek bij Martin en Isabel. Die ken je wel, hé?”“Ja, Bel!”, roept Elena enthousiast uit.
17. Even later omhelzen de twee vriendinnen elkaar hartelijk.“Fijn dat je kon komen!”, zegt Isabel, “Ik heb namelijk belangrijk nieuws te vertellen!”
18. Pas dan dringt het tot Noa door wat ze daarnet bij de omhelzing voelde, en ze buigt zich naar Isabels buik: “Je bent zwanger, geweldig!”En dan richt ze zich tot de buik zelf: “Dag kleintje! Ik ben er zeker van dat je de beste moeder krijgt die je je maar kan wensen!”
19. Dan draait Isabel zich om naar Kristian en Elena: “Kom jij mee naar binnen, Elena? We hebben daar heel leuk speelgoed voor jou!”En ze gaat verder tegen Kristian: “En voor jullie lekker eten. Martin heeft vanavond Chinees gekookt!”
20. “Zo, dus jij bent Martin?”, vraagt Kristian aan de man die al aan tafel zit, “We hebben al veel horen vertellen over je geweldige kookkunsten!”Martin buigt zich verlegen over zijn bord, en begint te eten: “De vrienden van Isabel zijn ook mijn vrienden. Dan mag ik toch wel eens iets extra’s doen?”
21. “En zeker nu Belleke zwanger is, mag ik haar toch eens goed verwennen?”Teder legt hij zijn hand over die van Isabel. En zomaar, voor de gezelligheid, steekt Kristian ook zijn hand uit naar Noa, die zijn gebaar meteen beantwoordt.”
22. Dan wordt het romantische moment onderbroken door Elena’s vrolijke gezang: “Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen…”En ze schieten alle vier tegelijk in de lach.
23. “Ik kan niet wachten tot er bij ons ook zo’n lief kleintje rondloopt…”, zucht Isabel dromerig. Dan kijkt ze Noa aan: “We hebben de babykamer al helemaal ingericht, zin om even te gaan kijken?”
24. “En, wat vind je ervan?”, vraagt ze, terwijl ze Noa even later trots de kamer laat zien, “Een leuk bedje, genoeg speelgoed… en geel en blauw gaan perfect, zowel voor een jongen als voor een meisje!”
25. Noa wil net zeggen wat ze ervan vindt, als ze opeens weer overvallen wordt door een golf van misselijkheid.“Wacht even…”, kan ze nog net uitbrengen, voordat ze de kamer uit spurt.
26. Nog net op tijd kan ze het toilet bereiken.“Was het eten te pikant, of… het is al wel de tweede keer vandaag dat ik moet overgeven…”, denkt ze na.
27. “Gaat het wel?”Isabel is haar vriendin achterna gekomen, en kijkt haar met een ongerust gezicht aan.“Geen probleem,” lacht Noa, “En weet je… misschien ben jij niet de enige die binnenkort mama wordt!”
28. “Dat zou fantastisch zijn!”, lacht Isabel, “Maar dan moet jij nu wel direct naar je bed. Je bent misselijk, moe,… een zwangere vrouw moet zichzelf goed verzorgen, dat weet je toch?”
29. “Ja, dokter!”, lacht Noa, en ze geeft haar vriendin een dikke knuffel: “Laat me iets weten als het kindje geboren is!”
30. Een paar uur later komt voor Noa de bevestiging op haar vermoeden: “Ik wist wel dat ik opnieuw zwanger was! En ik kan niet wachten om het Kristian te vertellen!”
31. Maar de eerste die het goede nieuws te weten komt, is Elena.“Mama dikke buik?”, vraagt ze, “Dan ikke grote zus?”
32. “Dat is heel juist, Eleentje!”, lacht Noa, “Jij wordt grote zus. Hoe wist jij dat zo goed?”“Papa”, zegt Elena trots.
33. “Zo, dan heeft papa jou dat al snel verteld!”, zegt Noa, “Maar nu moet je wel naar je bedje, Elena. Want ook grote zussen moeten slapen!”Ze is allang blij om te weten dat Kristian nu wel echt uitkijkt naar het kindje.
34. Deze keer heeft Noa wel geen last van steken in haar buik, maar dat wil niet zeggen dat ze een makkelijke zwangerschap heeft. De hele nacht zweeft ze tussen vreselijke honger en flauwvallen. En jammer genoeg is Kristian naar zijn werk, dus die kan haar ook niet helpen met Elena.
35. Tegen de middag heeft ze eindelijk alles gedaan wat ze moest doen, en kan ze in haar bed kruipen.“Dat werd tijd…”Nog voordat haar hoofd het kussen goed en wel heeft gevoeld, vallen haar ogen al dicht.
36. En Kristian is intussen ook thuisgekomen van zijn werk. Zijn eerste taak hier bestaat er al meteen uit de plas van de honden op te dweilen.“Kijk niet zo, Medea!”, lacht hij, “Het is door jou, je man en je kleintjes dat ik hier nu zo stom sta te poetsen!”
37. Dan wordt zijn aandacht getrokken door Elena die op hem af komt kruipen: “Papa? Mama slaapt, jij mij in badje doen?”“Natuurlijk wil papa dat!”, zegt Kristian, terwijl hij zich afvraagt waarom Noa in het midden van de dag in bed ligt.
38. Het antwoord krijgt hij snel genoeg van zijn dochtertje.“Papa, weet je? Ikke grote zus. Mama heeft baby’tje!”, vertelt Elena trots.
39. Kristian kan zijn geluk niet op wanneer hij dat hoort, maar wat Elena daarna zegt, maakt hem nog veel blijer: “En ikke ga heel lieve grote zus zijn. Ook mee mama spele!”
40. “Ga je dan ook nog even op het potje? Want grote zussen moeten flink alleen een plasje kunnen doen!”, loopt hij daarna met zijn dochtertje naar haar slaapkamer.
41. “Klaar!”, roept Elena even later, “Ikke kan nu alleen op potje gaan! Ikke nu flinke grote zus?”
43. Maar dan is het voor Elena toch tijd om te gaan slapen.“Welterusten, grote zus!”, fluistert Kristian, terwijl hij nog even over haar haren strijkt.
44. Pas dan voelt hij hoe moe hij eigenlijk is, en gaat maar snel naar zijn eigen bed. Net op het moment dat Noa weer wakker wordt!“Hé, schat!”, fluistert hij, “Elena heeft me net het goede nieuws verteld!”
45. Bij het horen van de gelukzalige toon in zijn stem, begint Noa te stralen. Dat ze zwanger is, vindt ze natuurlijk geweldig, maar weten dat Kristian er net zo blij mee is, maakt haar nog eens extra gelukkig!
46. “Je weet het, lief: als er iets is, met jou of met de baby, dan mag je me altijd komen wakker maken!”, hoort ze Kristian nog zeggen, vlak voordat hij in slaap valt.
47. Er is nog helemaal niks mis, behalve dan het feit dat Noa scheurende honger heeft! Daarom gaat ze maar snel een grote kom fruitsalade maken…
48. … waarvan ze niet één, niet twee, maar wel drie borden eet!“Zo, dat voelt al beter hé, kleine?”, zegt ze opgelucht tegen haar buik.
49. Dat vind het kindje ook, en laat het dan maar meteen merken.“Oei, heb ik je misschien wel iets teveel eten gegeven?”, grapt Noa, wanneer ze haar buik een heel stuk ziet groeien.
50. Maar dan wordt haar gezellige momentje met haar buik onderbroken door het gekrijs van Elena: “MAMAAA!! Ikke wakker, ikke uit!”
51. “Natuurlijk kom ik jou eruit halen, Eleentje!”, lacht Noa, “En zullen we dan nu eens proberen of jij zelf al kan stappen?”
52. Noa verbaast zich erover, hoe snel Elena al meteen naar haar komt toegelopen: “Hoe komt het dat jij al zo flink kan lopen, Eleentje?”“Ikke heb lekkere groene melk gekregen van papa!”, antwoordt Elena trots, “Ikke nu hele flinke grote zus worden van baby’tje!”
53. “En groot word je vanavond zeker!”, lacht Noa terwijl ze haar dochtertje in de lucht gooit, “Zooooo groot wordt jij!”
54. Maar dan wordt Noa weer overvallen door een vlaag van vermoeidheid, en ze besluit dat het verstandiger is om maar weer in bed te kruipen. Gelukkig is Kristian intussen alweer wakker om Elena in haar bedje te leggen.
55. Buiten vindt er intussen een verjaardag plaats: Nikè is een mooie volwassen hond geworden. Mama Medea lijkt vooral blij te zijn dat ze toch nog puppy’s heeft om voor te zorgen… terwijl papa Bruno er toch vooral heel kalm onder blijft.
56. Een paar uur later komt Kristian zijn vrouw wakker maken: “Noa… ik denk dat we vanmiddag op kraambezoek kunnen. Martin heeft gebeld, Isabel is gisteren bevallen!”
57. “Echt? Geweldig!”, reageert Noa meteen, “En wat is het geworden? Een jongetje of een meisje?”“Het is een meisje…”, begint Kristian raadselachtig.
58. “… en drie jongetjes!”, voegt hij er na enkele seconden nog aan toe.“Een vierling?!”, roept Noa verrast uit, “Ik ga Elena uit haar bedje halen, we gaan er meteen naartoe!”
59. “Ach, ze zijn zo schattig!”, roept Noa uit, terwijl ze de kleine Xander knuffelt, “Jullie moeten je nu wel echt in de zevende hemel voelen!”
60. “Dat wel,” zucht Martin, die net Maxim uit zijn bedje haalt, “Maar vreselijk druk! Als we de luier van de vierde verschoond hebben, begint de eerste alweer te krijsen!”
61. “Laten we hopen dat het bij jullie ook geen vierling wordt!”, lacht Isabel die Alexia op de arm heeft, “Hoewel, het zou wel leuk zijn… dan hebben ze alle vier een speelkameraadje!”
62. “Laat het alsjeblieft uit!”, roept Kristian, die zich intussen bezighoudt met Felix, “Ik ben dol op Elena en het nieuwe kindje mag gerust op haar lijken, maar het hoeven er nu geen vier te zijn!”
63. “Ikke wil wel vier broertjes of zusjes!”, roept Elena, die de speelgoedkist ontdekt heeft, van op de grond, “Ikke wil heeeeel veel baby’s! En dan ikke mee voor kindjes zorgen!”
64. Dan staat ze op, en hobbelt naar de voordeur: “En nu naar huis. Ikke ga groot worden!”, roept ze enthousiast uit, en ze voegt er nog vrolijker aan toe: “En veel taart eten!”
65. “Je hebt het gehoord!”, lacht Isabel terwijl ze haar vriendin omhelst, “Ik vind het heel jammer dat we vanavond niet naar Elena’s verjaardag kunnen komen, maar je begrijpt het wel hé!”
66. “En bovendien…”, ze buigt zich intussen naar Noa’s buik, “Is het misschien wel beter voor deze kleine jongen of meid dat alles vanavond een beetje rustig verloopt! Laat me iets weten wanneer de baby er is, want vanuit mijn dokterservaring heb ik zo het gevoel dat het wel eens voor vannacht zou kunnen zijn!”
67. Tegen dat ze thuis zijn, is Elena al helemaal niet meer te houden.“Taart, taart, taart!”, roept ze maar de hele tijd, en ze grijpt al verlangend naar de kaarsjes.
68. “Dat gaan we dus niet doen, Elena!”, lacht Noa, terwijl ze zich naar de taart toe buigt, “Maar je mag wel de kaarsjes uitblazen. Doe je mee?”En Elena blaast zo hard, dat de slagroom alle kanten uitvliegt!
69. “Kom op, kleine smeerpoets,” zet Noa haar dochtertje op de grond, “Hopelijk maak je wat minder brokken wanneer je zo meteen groter bent!”
70. En even later voelt Elena de vreemde tintelingen vanuit haar benen omhoog kruipen, en springt met een gilletje omhoog.
71. Maar wanneer ze weer op de grond staat, is ze weer net zo enthousiast als net: “Wauw, dat was cool! Dit wil ik nog eens doen!”Dan bedenkt ze zich plots: “Maar toch eerst een stukje taart!”
72. Noa heeft ook veel zin in taart, maar de baby lijkt het daar niet mee eens te zijn. Daarom kruipt ze maar snel in bed, tenminste nadat Elena haar beloofd heeft nog een stukje over te laten.
73. En dus heeft Kristian de eer om aan hun dochtertje te vertellen wat er waarschijnlijk heel snel gaat gebeuren.“Elena, ik denk dat vandaag of morgen je broertje of zusje geboren gaat worden.”, begint hij. Elena knikt enthousiast.
74. “Maar we hebben voor het moment niet al te veel geld… zou je het erg vinden als de baby bij jou op de kamer slaapt?”, vraagt hij aarzelend.
75. Elena’s oogjes beginnen te twinkelen, en een glimlach breekt door op haar lippen: “Dat zou ik geweldig vinden! Dat kan ik mee voor het kindje zorgen… mag ik nu naar mijn kamer?”En wanneer Kristian opgelucht knikt, springt ze meteen van haar stoel en spurt naar haar kamer.
76. “Pas maar op dat je niet door je bed zakt!”, waarschuwt Kristian wanneer hij zich dochtertje ven later hevig ziet springen, “Hoe vind je de kamer?”
77. “Ik vind het fantastisch, papa! En roze nog wel, mijn lievelingkleur!”Ze laat Kristian even los, en giechelt dan: “Ik hoop wel dat ik een zusje krijg. Stel je voor mijn broertje in een roze kamer!”
78. Kristian geeft zijn dochter nog een dikke knuffel: “Ga nu maar slapen, meisje!”“Ik wil nog niet slapen!”, protesteert Elena, “Ik wil erbij zijn als het kindje geboren wordt!”
79. “Dat zal je echt wel horen, hoor!”, lacht Kristian, “Mama gilt hard genoeg!”Lachend maar gerustgesteld kruipt Elena in bed: “Morgen word ik grote zus!”
80. Ook Kristian gaat slapen, en hij legt zijn handen teder om Noa’s buik.“We hebben een geweldige dochter!”, fluistert hij.Noa draait zich nog even om: “En misschien morgen nog wel een tweede!”
81. En inderdaad: enkele uren later wordt Kristian gewekt door een hevige por in zijn zij. Verstoord en nog half in slaap, mompelt hij: “Wat scheelt er nu weer, schat?”
82. “Niks ‘nu weer’…”, kreunt Noa, terwijl ze opstaat en haar handen om haar buik klemt, “Volgens mij komt er tweede kindje eraan!”
83. Kristian weet niet hoe snel hij uit bed moet komen. Hij is allang blij dat hij deze geboorte ook niet hoeft te missen. Maar zenuwachtig… tja, dat blijf je natuurlijk altijd bij een geboorte.
84. “Het… is er… bijna…”, kreunt Noa. Na nog een paar keer puffen en een harde gil…
85. … houdt ze dan eindelijk haar tweede kindje in haar armen!“Wat ben je mooi! Kijk dan, Kris, ze heeft mijn ogen en haarkleur, maar haar huidskleur is helemaal die van jou!”
87. “Ja!”, lacht Noa door haar vreugdetranen heen, “En ze ziet er kerngezond uit! Kom, we gaan snel Elena wakker maken.”
88. Elena heeft niks van de bevalling gemerkt, en slaapt zelfs nog door wanneer Noa haar zachtjes probeert te wekken. Maar wanneer ze de baby in haar vaders armen ziet, is ze meteen klaarwakker: “Het kindje is er! Heb ik een broertje of een zusje???”
89. “Je hebt een zusje gekregen!”, vertelt Noa. En als Elena haar dolblij omhelst, voegt ze eraan toe: “Ga maar eens dag zeggen tegen onze kleine Danaë!”
90. Elena draait zich meteen om naar de baby: “Hallo Danaë! Ik ben Elena, je grote zus. En ik zal altijd voor je zorgen, dus als er iets is, mag je me altijd vragen om te helpen!”
91. Glimlachend kijken Noa en Kristian eerst naar hun twee dochters, dan naar elkaar. Dolgelukkig met het prachtige gezinnetje dat ze nu hebben!
