2. Dit zijn de Heartly's. Owen en Fiona zijn getrouwd en hebben 3
kinderen: (van oud naar jong) Alison, Eric en April. Ook de moeder
van Owen: Yvonne woont bij ze. Ze zijn net verhuisd en komen aan
bij hun nieuwe huis.
3. Alison loopt het tuinpad op en grijpt zenuwachtig naar haar ketting. Het
huis is veel groter dan het vorige, want nu woont ook haar oma in het
huis, en die wil graag haar ruimte. Iedereen is tevreden met zijn of haar
kamer.
4. Maar ze weet zeker, zij het meest. Ze had altijd graag een eigen
balkonnetje willen hebben en nu waren haar smeekbeden verhoord.
Enthousiast had ze plantjes gekocht en alles vrolijk naar boven
gesleept.
5. Haar favoriete plekje in het huis is in de grote kas. Het staat er
vol planten en is dicht begroeid. Helaas was er geen ruimte
meer voor kweek plantjes, maar wel gelukkig wel voor een
schilders ezel. Het liefste had Alison toch plantjes gehad,
maar hier moest ze maar genoegen mee nemen.
6. Opgelaten rent Eric naar binnen. “We hebben een playstasion!”
schreeuwt hij tegen niemand in het bijzonder als hij de
spelcomputer ziet staan.
7. Als er niemand reageert haalt hij zijn schouders op en begint
te spelen. Dan maar in zijn eentje. Kan ook leuk zijn.
8. Owen loopt met April naar buiten. Het is een prachtige zomerse
dag. Hij herinnert zich dat zijn moeder zei hoeveel zijn jongste
dochter op hem leek. Hij glimlacht en zet April op de grond neer,
9. Voorzichtig begint hij wat woordjes tegen haar te zeggen en
spoort haar aan ze te herhalen, zodat ze wat leert praten, en
hoewel April er aan het begin totaal geen zin in heeft, aan het
eind kent ze een hoop woordjes meer.
10. Yvonne loopt voetje voor voetje de trap op. Ze is nieuwsgierig
naar haar kamer en die is boven.
11. Eenmaal op haar kamer aangekomen ploft ze op de bank. Ze
houd van al haar kleinkinderen. Maar voor Alison heeft ze
stiekem wel een zwak plekje.
12. Fiona haalt ondertussen haar vruchtengebakjes uit de oven. Met
een klein beetje oefening zullen ze vast heerlijk zijn. Ze legt een
plakje op elk bord en zet ze op tafel neer. Dan roept ze de rest.
13. Even later zit iedereen rustig te eten. Er gaan gezellige gesprekken
rond en iedereen eet met smaak van de -overigens heerlijke-
vruchtengebakjes.
14. Er word niet opgemerkt dat April geen lepel heeft, maar daar
heeft zij zelf geen problemen mee. Met haar ene hand schept
ze het papje naar binnen en met haar andere hand houd ze
het kommetje vast.
15. Owen, die snel weer verder wil met leren merkt op dat de
laatste die zijn eten op heeft de afwas mag doen.
16. Fiona neemt een laaste hap van haar baksel. “Goed idee.” antwoord
ze dan. Ze kijkt naar April die al een tijd in het rond loopt te schoppen
omdat ze haar eten op heeft, en uit de stoel wil. “April hoeft dus in
ieder geval niet op te ruimen.”
17. Aangespoord door deze nieuwe regel neemt iedereen snel een
paar laatste happen van zijn vruchtengebak en schuift zijn bord
weg. Yvonne, die nog maar de helft van haar gebak op heeft,
begint te lachen. “Ik ruim wel af.”
18. Iedereen gaat van tafel af en Fiona zegt tegen Yvonne: “Ik help wel
even hoor.” “Graag, dankje.” antwoord Yvonne en ze begint de
bordjes van de tafel op te stapelen, om ze daarna in de vaatwasser
te zetten.
19. Als de vaatwasser aanstaat besluiten ze buiten in de kleine
serre te gaan schaken. Ze kletsen even gezellig en zetten
dan ieder een zet.
20. Als het potje afgelopen is probeert Yvonne April nog wat te
leren lopen, maar April blijft volhouden dat kruipen
gemakkelijker is.
21. Alison is ondertussen begonnen aan een nieuw schilderij. Het
oude kwam er toch niet zo uit als ze in gedachten had.
22. De middag is kort en Fiona begint na een paar
kookboeken doorgebladerd te hebben aan het avondeten.
Spaghetti. Ze is heel blij met de keukenmachine. In het
vorige huis hadden ze die niet, en haar vingers hebben
heel wat te verduren gehad.
23. Ze dient het eten op en de kamer begint vol te stromen.
24. Na een tijdje zit iedereen aan tafel te eten. “En Alison, hoe is
het met je vriendje uit Aruba?” begint Yvonne.
25. Alison springt meteen woedend op en gilt: “Slecht!” ze pakt het
dichtstbijzijnde bord van tafel -in dit geval dus die van Yvonne-
en stormt naar buiten.
26. Owen kijkt Alison een beetje boos na. “Wat was dat nou?” “Ach,
het kind pubert, laat haar maar.” verdedigd Yvonne Alison. “Ik
pak haar spaghetti wel, net zo lekker.” maar ze vraagt zich toch
wel af wat er is.
27. Alison, die haar (of beter gezegd die van Yvonne) bord buiten
op tafel heeft gezet. Heeft spijt van haar geschreeuw. Maar ja,
gedaan is gedaan.
28. Ze sluipt zachtjes de trap om en trekt haar pyama aan. In de kamer
naast haar hoort ze de regelmatige ademhaling van haar broertje
al.
29. Ze glijdt in haar konijnen sloffen en gaat op haar bed liggen.
Stilletjes luistert ze naar de geluiden op de trap. Er klinken snelle
voetstappen. Haar vader die April naar bed brengt, concludeert
ze. Dan iets langzamere voetstappen. Haar moeder. Dan hoort ze
als laatste toch ze zachte stappen van haar oma. Ze is heel goed
geworden in het herkennen van geluiden. Ze wacht even en sluipt
dan naar de kamer van haar oma.
30. Yvonne staat al in haar pyama en schrikt lichtjes van het
binnenkomen van Alison. “Sorry oma, het was gewoon dat
Peter het vanochtend uitgemaakt had via sms.” fluistert Alison.
Yvonne knikt begrijpend. “Het geeft niet hoor, ik zag dat je er
spijt van had zodra je het zei.”
31. “Ik zal met je ouders praten goed?” Alison knikt heftig en vliegt
haar oma om de hals. “Maar nu moet je gaan slapen, morgen een
nieuwe dag, op een nieuwe school.”
