Ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης που μιλά για το μικρό παιδί που αναγεννάται κάθε στιγμή και ωριμάζει μέσα μας!

1. ΞΕΝΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 1 8/11/2010 5:25:08 μμ

2. Συγγραφέας: ΞΕΝΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Copyright © 2010 LIFESHARE
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΔΕΔΑΚΗ 28, Σχηματάρι
Τηλ.: 2262058656
email: info@lifeshare.gr
www.lifeshare.gr
Επιμέλεια κειμένου / Διόρθωση / Σχεδιασμός: LIFESHARE
Παραγωγή: ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΕΠΕ
Α΄ έκδοση: Νοέμβριος 2010
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις
της ελληνικής νομοθεσίας (Ν.2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και
ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, και γενικά η αναπαραγωγή
αυτών των κειμένων με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, ολική ή μερική, τμηματικά
ή περιληπτικά, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου
του βιβλίου χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του δημιουργού και εκδότη.
ISBN 978-960-93-2332-1
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 2 8/11/2010 5:25:08 μμ

3. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
•
Εισαγωγή .......................................... 5
Το θαύμα .......................................... 10
Ηνία .......................................... 15
Απόφαση ευτυχίας .......................................... 20
Απογαλακτισμός .......................................... 24
Καθρέφτες .......................................... 30
Προβολές .......................................... 35
Εκπαιδευτής .......................................... 42
Αποδοχή .......................................... 50
Ελεύθερη θέληση .......................................... 62
Εγώ κι εσύ .......................................... 73
Σκέψη και λόγος .......................................... 82
Ακροβασίες .......................................... 88
Ακροατήριο .......................................... 94
Πρόβα .......................................... 101
Καμβάς .......................................... 108
Αναγέννηση .......................................... 114
Κρυψώνες .......................................... 118
Εκκίνηση .......................................... 123
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 3 8/11/2010 5:25:09 μμ

4. βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 4 8/11/2010 5:25:09 μμ

5. Εισαγωγή
“...οι ρόλοι του εκπαιδευτή και του
εκπαιδευόμενου εναλλάσσονται,
συνειδητοποιώντας ως γονείς, πως δεν είμαστε
εμείς πάντα αυτοί που πρέπει να διδάσκουμε
και πως μπορούμε να διδαχτούμε από τα
παιδιά μας ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται σε
μικρή ηλικία.”
Εισαγωγή
•
Είναι πραγματική ευλογία να έχεις τη δυνατότητα να γίνεσαι
γονιός. Ένα δώρο Θεού που δεν αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο
που εμπλουτίζει την προσωπική μας ταυτότητα, αλλά αναγεννά
την πνευματική μας οντότητα, προάγοντάς τη σε ανώτερα
επίπεδα συνειδητότητας του πραγματικού και προσωπικού λόγου
ύπαρξης.
Η μεταβολή μας σε ρόλο γονέα συνήθως μας βρίσκει
απροετοίμαστους, ακόμη κι αν έχουμε λάβει γνώση από βιβλία,
5
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 5 8/11/2010 5:25:09 μμ

6. περιοδικά, ημερίδες, σεμινάρια, γιατρούς.
Πρόκειται για ένα νέο, πρωτόγνωρο συναίσθημα,
διαφορετικό για κάθε παιδί που κυοφορεί η μητέρα ή πρόκειται
για ένα νέο μέλος που υιοθετεί μία οικογένεια.
Το συναίσθημα αυτό γεννιέται με τη είδηση πως θα γίνουμε
γονείς, πλαισιώνεται με σκέψεις ελπίδας και προσμονής για
όλη τη διάρκεια της κύησης και ωριμάζει κατά την πορεία της
ανάπτυξης του αιώνιου «παιδιού». Γιατί οι γονείς αποκτούν
μόνιμα την ιδιότητα αυτή, ώστε να παραμένουν πάντα γονείς και
τα παιδιά παραμένουν πάντα παιδιά, ανεξάρτητα από την ηλικία
που έχουν.
Στις σελίδες του βιβλίου θα ανακαλύψετε μία διαφορετική
πρόταση εκπαίδευσης των παιδιών, που αφορά στα κριτήρια που
βασίζεται η επιλογή του τρόπου διαπαιδαγώγησης, αλλά κυρίως
μαθαίνουμε τον τρόπο να είμαστε γονείς που στέκονται δίπλα
στα παιδιά τους και όχι απέναντι, σε όλη τη διάρκεια της ζωής
τους.
Μέσα από το ρόλο του γονιού, ανακαλύπτουμε διαφορετικές
πηγές ευχάριστων ή δυσάρεστων καταστάσεων. Μαθαίνουμε
πως οι πηγές των προβλημάτων, μπορεί να είναι διαφορετικές
από αυτές που νομίζουμε ανάλογα με το επίπεδο επίγνωσης
της κατάστασης, το οποίο διαφοροποιείται καθώς ωριμάζουμε
εφαρμόζοντας το γονεϊκό ρόλο. Πολλές φορές σε κάθε τι που
λέγεται, ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας μπορεί να υπάρχουν
πολλά κρυμμένα συναισθήματα, που μπλοκάρουν την ειλικρινή
επικοινωνία των μελών, τα οποία πρέπει να διακρίνουμε αλλά κι
αυτά όμως, αποτελούν στάδια της πνευματικής και γονεϊκής μας
6
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 6 8/11/2010 5:25:09 μμ

7. Εισαγωγή
ωρίμανσης και διακρίνονται με ιδιαίτερη προσοχή, επιδεξιότητα,
οξυδέρκεια και παρατηρητικότητα.
Ανακαλύπτουμε επίσης διαφορετικές πηγές χαράς,
ακόμη και αντίθετες από αυτές που μέχρι τώρα γνωρίζαμε,
αξιολογώντας το πραγματικό νόημα της ζωής, που υπάρχει μόνο
στον πνευματικό και όχι στον υλικό κόσμο που μας περιβάλλει.
Οι πάντα αρχάριοι γονείς βαδίζουν στο δρόμο τους
με την αμφιβολία. Δεν είναι ποτέ σίγουροι για την επιλογή
της στάσης τους. Όσο επιστημονικά κι αν δουν το θέμα της
ανάπτυξης του παιδιού, όσο και αν γνωρίζουν τον τρόπο που
λειτουργούν οι μηχανισμοί συμπεριφοράς και των δύο (γονέα
και παιδιού) υπάρχουν πάντα πολλές συνιστώσες (εξωτερικοί
παράγοντες, περιβάλλον, πολιτισμός, παιδεία, υπόβαθρο,
κίνητρα συμπεριφοράς, προσωπικές αναζητήσεις, προσδοκίες,
ανεκπλήρωτα σενάρια) που παρεμβάλλονται στην επικοινωνία
μεταξύ των μελών, αποδυναμώνοντας την ικανότητα ελέγχου της
κατάστασης.
Από τη μικρή ηλικία των παιδιών, όλοι αναζητούν εύκολους
τρόπους σε εγχειρίδια διαπαιδαγώγησης, που ουσιαστικά δεν
υπάρχουν.
Σαν αρχάριοι γονείς όλοι μας, ασχολούμαστε με τη
συστηματική ανάγνωση άρθρων, μελετών για όλα τα στάδια
ανάπτυξης των παιδιών. Εκφράζουμε τις απορίες μας σε
παιδιάτρους, βρεφοκόμους, παιδαγωγούς για να μάθουμε πως
αντιμετωπίζεται η καθημερινότητα της παιδικής ηλικίας. Αυτό
που συνήθως δε μαθαίνουμε είναι πώς γινόμαστε σωστοί γονείς.
Μαθαίνουμε όμως σίγουρα πολύ καλά πως είναι ο γονεϊκός
7
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 7 8/11/2010 5:25:09 μμ

8. ρόλος, και πόσο επιπόλαια μέχρι τώρα κρίναμε και απορρίπταμε
τους γονείς μας στο ρόλο τους αυτό.
Με οδηγό τη λαχτάρα και τον πόθο ή την ηθική υποχρέωση,
ακόμη και την ανάγκη, ο καθένας από εμάς μόνος του ανακαλύπτει
με όλους τους παραπάνω τρόπους, τις οδούς προς το καλύτερο
αποτέλεσμα. Στην πορεία της ζωής τελικά συνειδητοποιούμε
πως έγιναν πολλά λάθη, που θα μπορούσαν ν’ αποφευχθούν,
αν γνωρίζαμε καλύτερα…Αλλά η ζωή συνεχίζει την πορεία της
κοιτώντας πάντα μπροστά, ποτέ πίσω.
Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, θα μάθετε πως από
τη στιγμή που το έμβρυο σχηματίζεται, γινόμαστε γονείς και
μπαίνουμε στη διαδικασία της εκπαίδευσης. Πρόκειται για μία
αμφίδρομη εκπαίδευση, όπου οι ρόλοι του εκπαιδευτή και του
εκπαιδευόμενου εναλλάσσονται, συνειδητοποιώντας ως γονείς,
πως δεν είμαστε εμείς πάντα αυτοί που πρέπει να διδάσκουμε
και πως μπορούμε να διδαχτούμε από τα παιδιά μας ακόμη κι
αν αυτά βρίσκονται σε μικρή ηλικία. Είναι λάθος να πιστεύουμε
πως το παιδί είναι ανίκανο να εκπαιδεύσει τους γονείς του. Στην
πραγματικότητα αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του στη ζωή μας.
Να μας εκπαιδεύσει ως γονείς. Ν’ ανακαλύψουμε μία διαφορετική
μας πλευρά, κάποια που δεν γνωρίζαμε πως υπήρχε. Πολλοί
πιστεύουμε πως ένα παιδί πρέπει να υπακούει τους γονείς του και
να ακολουθεί ρητά τις εντολές τους. Θα μάθουμε λοιπόν, πόσο
αυταρχικοί ή αδιάφοροι είμαστε σε μία σχέση που μας δόθηκε
ως δώρο. Ας συνειδητοποιήσουμε όμως αρχικά, πως σ’ αυτήν τη
νέα σχέση που αναπτύσσεται, είμαστε μόνο διαχειριστές ξένης
περιουσίας και παράλληλα εκτιμητές του εαυτού μας.
8
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 8 8/11/2010 5:25:09 μμ

9. Εισαγωγή
Επίσημα όμως με την αναγγελία της εγκυμοσύνης είμαστε
νεογέννητοι γονείς. Κολυμπάμε με το έμβρυο στη θάλασσα της
ζωής σε μία κοινή, παράλληλη όμως πορεία με οδηγό μόνο την
αγάπη.
Καλούμαστε να γίνουμε πιο ώριμοι στο πνεύμα. Μαθαίνουμε
να αγαπάμε με κατανόηση αποκτώντας υπομονή, συνείδηση και
προσοχή. Η επιπολαιότητα της μη γονεϊκής μας ταυτότητας έχει
παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αλλάζουμε. Πρώτα απ’ όλα τίποτα δε
μπορεί να οριστεί στη γονεϊκή σχέση, χωρίς να περάσει μέσα από το
κανάλι ροής αγάπης που γεννά πλήθος συγγενών συναισθημάτων:
Κατανόηση, πραότητα, συγχώρεση. Αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας,
δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε το παιδί μας. Θα μου πείτε: “Ποιος
γονιός δεν αγαπάει το παιδί του;”. Κι όμως αν προσέξετε τον τρόπο
που αγαπάτε το παιδί σας, ίσως και να εκπλαγείτε. Αγάπη σημαίνει
κυρίως σεβασμός και ελεύθερη θέληση. Οι περισσότεροι γονείς
ξεχνούν πως το δώρο της νέας ζωής, το παιδί τους, απαιτεί σεβασμό
ως ανθρώπινο, μοναδικό δημιούργημα, εικόνα θεϊκής προβολής
και έχει το δικαίωμα να λειτουργεί χωρίς να παρεμβαίνει κάποιος
καταπιεστικά στον τρόπο που επιλέγει να εξελιχτεί στη ζωή.
Ζήσε το ταξίδι της ζωής του παιδιού σου με αγάπη και νιώσε
το, όπως θα ήθελες και εσύ να το νοιώσεις σα νεογέννητο. Μάθε να
αποφεύγεις τα λάθη των γονιών σου, κατανόησε τις αδυναμίες τους,
συγχώρησε τον εαυτό σου για τη ζωή που δεν έζησες και γίνε πάλι
το παιδί, που επιθυμεί με λαχτάρα να αδράξει κάθε στιγμή αγάπης
από τους γονείς του. Η δύναμη της απόφασης και η θέληση της
αλλαγής είναι μέσα σου και είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να τις
αξιοποιήσεις.
9
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 9 8/11/2010 5:25:09 μμ

10. “Η γέννηση ενός παιδιού είναι
μία πρόκληση να δούμε πέρα από
τον μικρό εαυτό μας και τα στενά
όρια του μυαλού μας, που μας έχει
παγιδεύσει σε λανθασμένες και
απαρχαιωμένες τεχνικές
στον τρόπο ζωής μας.”
Το θαύμα
•
Κανένας επιστήμονας, ιερέας, παιδαγωγός, μιλώντας για
την αναγκαιότητα της ολοκληρωμένης οικογένειας, φέρνοντας
στον κόσμο παιδιά, εξετάζοντας γεννετικό υλικό, διδάσκοντας
στη νέα γενιά, δεν μπόρεσε να εξηγήσει αυτό το θαύμα της
ύπαρξης, της μετουσίωσης σε σάρκα, οστά και πνεύμα, που
ενώ στη σύλληψη φαίνεται τόσο κοινότυπη ιδέα, παρ’ όλα αυτά
αποτελεί ακόμη ανεξερεύνητο γεγονός και μοναδικό θαύμα.
Η σύλληψη της νέας ζωής, το μοναδικό αυτό θαύμα, μπορεί
10
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 10 8/11/2010 5:25:09 μμ

11. Το θαύμα
ν΄αποδειχτεί για όλους τους γονείς μία νέα αρχή θαυμαστής
πνευματικής αναγέννησης.
Είναι ίσως μία μοναδική ευκαιρία να αναγεννηθούμε
μέσα από την απόφαση να γίνουμε γονείς και να ζήσουμε μία
ευτυχισμένη ζωή, σαν αυτή που επιθυμούμε για το παιδί μας.
Απαλλαγμένοι από το φόβο, τη συνήθεια, το κατεστημένο και
την αμφιβολία μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να ζήσουμε
μία νέα ζωή σε έναν κόσμο ευγνωμοσύνης, αισιοδοξίας και
αγάπης. Αν αυτός ο κόσμος δημιουργηθεί μέσα μας θα γίνει
σίγουρα η εικόνα των παιδιών μας για τη ζωή. Ας θυμηθούμε όλα
αυτά τα θετικά συναισθήματα και τα μαθήματα που διδαχτήκαμε
σαν παιδιά, όπως το να παίζουμε απολαμβάνοντας το παιχνίδι
και τους φίλους μας, να λέμε ευχαριστώ, να μη λέμε ψέματα, να
αγαπάμε, να χαιρόμαστε... να τα θυμηθούμε πάλι από την αρχή
και να τα ζήσουμε όχι τυπικά, αλλά ουσιαστικά. Ας αφήσουμε
τον υπεραναλυτικό μας νου στην άκρη κι ας δώσουμε τα ηνία
στην καρδιά, να μας οδηγήσει στη νέα μας ζωή. Τίποτα δεν
είναι δεδομένο για το αύριο. Ας ζήσουμε λοιπόν το τώρα και την
ομορφιά του, χωρίς την αμφιβολία, την ανασφάλεια και το φόβο
του αύριο.
Η γέννηση ενός παιδιού είναι μία πρόκληση να δούμε
πέρα από τον μικρό εαυτό μας και τα στενά όρια του μυαλού
μας, που μας έχει παγιδεύσει σε λανθασμένες και απαρχαιωμένες
τεχνικές στον τρόπο ζωής μας. Το συναίσθημα της ευτυχίας
είναι το καλύτερο κίνητρο στην απόφαση να γίνουμε καλύτεροι,
για μας και για τα παιδιά μας. Με ευγνωμοσύνη και αγάπη για
τη νέα ζωή, υιοθετούμε στην καθημερινότητά μας λόγια και
11
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 11 8/11/2010 5:25:09 μμ

12. πράξεις καλοσύνης, ταπεινοφροσύνη και δοτική στάση ζωής.
Ενηλικιώνουμε τον εσωτερικό μας εαυτό, συγχωρώντας τον
περισσότερο και κατηγορώντας τον λιγότερο. Ξεκινώντας απ’
αυτό το μονοπάτι, σύντομα θα πορευόμαστε στη λεωφόρο της
ζωής.
Πρέπει να ξέρουμε ό,τι αν γινόμαστε καλύτεροι και τα
παιδιά μας θα ακολουθήσουν το δρόμο μας. Σύντομα το θαύμα
της αναγέννησης θα έλξει και άλλους, που αναζητούν τον τρόπο
για να γίνουν καλύτεροι. Αν εμείς ξεχειλίσουμε από αγάπη και
θετικά συναισθήματα τότε και οι φίλοι μας θα ποτιστούν από
το νερό της ζωής. Είναι η κατάλληλη στιγμή να γεμίσουμε το
μισοάδειο ποτήρι μας.
Δεν υπάρχουν μυστικά στην αλλαγή στάσης ζωής. Μόνο
θέληση για νέα ζωή. Ο ερχομός ενός νέου παιδιού είναι ένα
ισχυρό κίνητρο για ν’ αλλάξουμε οπτική. Να δούμε πέρα από
το “εγώ” και την κάλυψη των αναγκών του. Να εστιάζουμε στο
“εμείς” και όχι το “εγώ”. Να στρέφουμε την προσοχή μας έξω
από εμάς, για ν’ αντιληφθούμε όμως καλύτερα τον εαυτό μας. Τα
παιδιά μας είναι καθρέφτες κατανόησης του εαυτού μας.
Γονείς δεν μας κάνει η εικόνα της οικογενειακής
ολοκλήρωσης, αλλά η ώριμη αγάπη που πηγάζει από την
εσωτερική μας ισορροπία.
Απελευθερώνοντας το μυαλό μας από τον εγωϊσμό και
τη ματαιοδοξία απολαμβάνουμε τη χαρά της οικογένειας,
βιώνουμε τη χαρά της διαφορετικότητας του κάθε μέλους της
και νοιώθουμε οικείοι και δοτικοί. Ανθρώπινοι. Μπορούμε πιο
εύκολα να αισθανθούμε ευγνώμονες για την ομορφιά της ζωής
12
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 12 8/11/2010 5:25:09 μμ

13. Το θαύμα
που ξεκινά και ετοιμάζεται να μας προσφέρει τα δώρα της νέας
αυτής πραγματικότητας.
Αισθανόμαστε κάποιες στιγμές πως η προσκόλλησή μας
σε μάταιες αξίες (επιτυχία, καριέρα) δεν μας αφήνει ήσυχο νου
και ανοιχτή καρδιά, για ν’ απολαύσουμε την οικογένεια και ν’
αδειάσουμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο από την πληθώρα
άχρηστων εικόνων, συναισθημάτων και πληροφοριών, που
κλέβουν χρόνο απ’ όσα θεωρούμε σημαντικά και καθοριστικά
για την εξέλιξή μας. Αυτές είναι στιγμές συνείδησης, επίγνωσης
του σκοπού μας ως γονείς.
Οι προσδοκίες που στηρίζονται σε εικονική πραγματικότητα
είναι μία από τις βασικότερες αιτίες της δυστυχίας μας (αν εργαστώ
λίγο περισσότερο τώρα, σε πέντε χρόνια θα είμαι ανώτερο
στέλεχος της επιχείρησης, θα κερδίζω περισσότερα χρήματα......
αυτό όμως σημαίνει πως θα βάλω άλλες προτεραιότητες για πέντε
χρόνια, πέρα από την οικογενειακή μου ζωή. Αν όμως η επιχείρηση
δεν με ανταμείψει ανάλογα;). Η εικονική πραγματικότητα λοιπόν
δημιουργεί και την εικονική δυστυχία, που αν και είναι ψεύτικη και
μελλοντική, τορπιλίζει το παρόν και την ησυχία του νου μας.
Μπορούμε να κάνουμε σκέψεις για τη νέα μας οικογένεια, να
ονειρευόμαστε, να δημιουργούμε ένα σενάριο που μας ικανοποιεί,
αλλά ποτέ δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι σε αυτό. Η
προσκόλληση σε συγκεκριμένα σενάρια δεν επιτρέπει στο θαύμα
να επιτευχθεί, γι αυτό οφείλουμε να είμαστε ευέλικτοι έχοντας
πίστη στο καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί.
Εμπιστευόμαστε την Ανώτερη Δύναμη που καθοδηγεί την
ύπαρξή μας και την αφήνουμε να πάρει στα χέρια της το δικό
13
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 13 8/11/2010 5:25:09 μμ

14. μας πλάνο προσφέροντας το καλύτερο για όλους. Η πίστη και η
ελευθερία που ενέχει η εναπόθεση της ευθύνης για το αύριο στο
Θεό, απελευθερώνει πρώτα απ΄ όλα εμάς τους γονείς από την
προσκόλληση στην επίτευξη του στόχου και την ματαιοδοξία μας
για την τελειότητα, αλλά και την νέα αυτή ύπαρξη (το παιδί μας)
από την “υποχρέωση” που μας έχει να ικανοποιήσει τα σχέδιά
μας.
Πολλές φορές η αγάπη μας μπορεί να γίνει τόσο καταπιεστική,
ώστε κάθε άλλο παρά θαύμα μπορεί να ειπωθεί. Ακόμη και
κάποιος γονιός που δέρνει το παιδί του συστηματικά, πιστεύει
πως το αγαπά. Προσπαθώντας ανεπιτυχώς να επιβάλλει το “εγώ”
του, καταφεύγει στη βία. Ο φόβος της τιμωρίας είναι σίγουρα ο
ευκολότερος τρόπος να χειραγωγήσεις τη θέληση του παιδιού,
αλλά και ο δυσκολότερος να τον αντιμετωπίσεις στην ενήλικη ζωή.
Αν απελευθερώσουμε τη ζωή από την καταπίεση που
δέχεται, μένει μόνο η ομορφιά και ο θαυμασμός. Αλλά αυτό
επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την ώριμη αγάπη. Αυτό θέλουμε
να πετύχουμε με την αλλαγή στάσης. Να ζήσουμε το θαυμάσιο
της ζωής. Να ενθουσιαστούμε με τη ζωή. Να ζήσουμε εν Θεώ. Να
αναγνωρίσουμε μέσα μας, αυτό που υπάρχει γύρω μας. Ποιο; Το
θαύμα της ώριμης αγάπης, που μας επιτρέπει να δώσουμε πέρα και
πάνω από την αγάπη που δεχτήκαμε.
14
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 14 8/11/2010 5:25:09 μμ

15. “Όταν αποφασίζουν οι σύζυγοι να γίνουν
γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν τι είδους,
τι ποιότητας άνθρωποι είναι, ώστε να
κατανοήσουν την ποιότητα των εμπειριών που
θα δημιουργήσουν στο παιδί τους.”
Ηνία
•
Αν κατανοήσουμε τη δύναμη ελέγχου που ασκούν τα
παιδικά μας βιώματα στην ενήλικη ζωή μας, ίσως μπορέσουμε να
κατανοήσουμε τους λόγους που μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε
άλλοτε καταπιεστικά και άλλοτε ως θύματα ανακαλύπτοντας
επίσης για ποιο λόγο έλκουμε επώδυνες καταστάσεις στη ζωή
μας.
Οι σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους γονείς μας καθορίζουν
όλες τις μετέπειτα σχέσεις μας λειτουργώντας με αναπαραγωγικό
15
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 15 8/11/2010 5:25:09 μμ

16. τρόπο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που οι περισσότεροι άνθρωποι
τείνουν να έλκουν συντρόφους που μοιάζουν με τους γονείς τους
εξωτερικά ή εσωτερικά. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται ένας
ανολοκλήρωτος δεσμός που διακόπηκε και αναζητά το πρότυπό
του μέσα στη συζυγική σχέση. Αυτό σημαίνει πως κάθε σύζυγος
ψάχνει να βρει τον ιδανικό σύντροφο που θα τον κάνει να νοιώσει
ολοκληρωμένος. Και ενώ μπορεί να μη μοιάζει εξωτερικά (π.χ.
σωματότυπο), μπορεί να μοιάζει εσωτερικά ( π.χ. το άτομο τείνει
να έλκει σύντροφο που του ασκεί ψυχολογική βία, όμοια με αυτή
που βίωνε στην οικογένειά του).
Σύμφωνα με πολλές μελέτες επιστημόνων, που βασίζονται
κυρίως στον Freud, αποδεικνύεται πως τα γονεϊκά πρότυπα
ασκούν καταλυτική εξουσία στην ενήλικη ζωή μας. Συγκεκριμένα
αναφέρεται πως οι γυναίκες τείνουν να επιλέγουν συντρόφους
που μοιάζουν με τον πατέρα τους και οι άνδρες συντρόφους
που μοιάζουν με τη μητέρα τους. Υποσυνείδητα αυτό γίνεται
από ανάγκη να εξασφαλιστούμε ως προς την οικογενειακή μας
ισορροπία. Αν δηλαδή ο σύντροφός μας μοιάζει με τους γονείς
που μας ανάθρεψαν μπορεί να μας εξασφαλίσει σίγουρα με τον
ίδιο τρόπο, να μας κάνει δηλαδή να αισθανθούμε σιγουριά και
αγάπη και να γίνει επίσης ένας καλός γονιός.
Η επιτυχία του εγχειρήματος όμως αυτού, να επιλέγουμε
συντρόφους ανάλογα με τα οικογενειακά μας πρότυπα, δεν έχει
εγγύηση, αν γίνεται με συνείδηση. Στα πρότυπα αυτά συναντάμε
άλλοτε επιτυχημένους κι άλλοτε δυστυχισμένους γάμους γιατί
είναι πολλοί και διαφορετικοί οι παράγοντες που εμπλέκονται
στην επιτυχημένη συζυγική ζωή: συναισθήματα, αντιλήψεις,
16
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 16 8/11/2010 5:25:09 μμ

17. μόρφωση, βιώματα, προσδοκίες. Όταν όμως αποφασίζουν αυτοί
οι σύζυγοι, - άσχετα αν καθοδηγούνται από το υποσυνείδητο ή το
συνειδητό τους - να γίνουν γονείς, θα πρέπει να γνωρίζουν τι είδους,
τι ποιότητας άνθρωποι είναι, ώστε να κατανοήσουν το είδος, την
ποιότητα των εμπειριών που θα δημιουργήσουν στο παιδί τους.
Οι εμπειρίες αυτές, τα παιδικά βιώματα θα γίνουν οδηγοί της ζωής
τους, ενώ παράλληλα οι ίδιοι οι γονείς θα αποτελέσουν γονεϊκά
πρότυπα για τα παιδιά τους. Αν κατανοήσουμε όλα τα παραπάνω,
για την επίδραση του γονεϊκού προτύπου στην ενήλικη ζωή των
παιδιών μας, θα αισθανθούμε περισσότερο υπεύθυνοι για την
ποιότητά μας ως άνθρωποι και γονείς, που θα προσφέρουν τον
εαυτό τους ως πρότυπο στα παιδιά τους.
Μία κακής ποιότητας σχέση με τα παιδιά μας ή το
σύντροφό μας, δημιουργεί συναισθηματικά μπλοκαρίσματα που
αναπαράγονται στην ενήλικη ζωή των παιδιών μας ζητώντας
λύτρωση. Για παράδειγμα, αν οι γονείς θεωρούν το να ακολουθούν
το καθήκον σημαντικό και την κάλυψη των ηθικών υποχρεώσεων
θέμα πρωταρχικής σημασίας, τα παιδιά δεν θα μάθουν να είναι
ποτέ χαλαρά και ικανοποιημένα απολαμβάνοντας τη ζωή τους,
αν δεν καλύπτουν κάθε ηθική υποχρέωση, θεωρώντας ακόμη
και ντροπή την προσωπική επιθυμία (ακολουθώντας πάντα το
γονεϊκό πρότυπο, π.χ. πρέπει να περάσουμε το Σαββατοκύριακο
με τη μαμά ή πρέπει να είναι όλα πάντα στην εντέλεια). Αν πάλι
δυσανασχετούμε στην ικανοποίηση του γονεϊκού προτύπου, να
κάνουμε δηλαδή αυτό που μας επιτάσσει το καθήκον, σύμφωνα
με το οποίο έχουμε εκπαιδευτεί, συνηθίζουμε να ταπεινώνουμε
τους άλλους, που σημαίνει πως εκδικούμαστε το γονιό μας στο
17
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 17 8/11/2010 5:25:09 μμ

18. πρόσωπό τους.
Αν όμως ο γονιός που αγαπά την οικογένειά του με έντονο
αίσθημα αυτοθυσίας, με διάθεση καταστρατήγισης του “εγώ”
κάτω από την κυριαρχία των άλλων μελών της οικογένειας,
θεωρεί πως είναι το τέλειο γονεϊκό πρότυπο, τότε και πάλι κάνει
λάθος. Ένας γονιός δεν μπορεί να γίνει ποτέ αρκετά καλός αν δεν
είναι καλός άνθρωπος. Ας δούμε όμως, ποιο μπορεί να είναι το
τέλειο γονεϊκό πρότυπο της ζωής των παιδιών μας.
Ένας σωστός γονιός θα πρέπει να γνωρίζει την ποιότητά
του ως άνθρωπος. Όχι αυτό που μπορεί να γίνει, αλλά να ξέρει
ακριβώς αυτό που είναι. Να γνωρίζει τις αδυναμίες και τα
ελαττώματά του, προσπαθώντας παράλληλα να περπατήσει σ’ ένα
δρόμο προσωπικής εξέλιξης και αυτοβελτίωσης. Η προσπάθεια
που καταβάλουμε καθημερινά να εξελιχθούμε ως άνθρωποι,
αλλά συγχρόνως και ως γονείς, μέσα από μία πειθαρχημένη
συμπεριφορά θετικότητας και καλοσύνης, σύντομα θα φανερώσει
ευεργετικές ιδιότητες στην ολότητα της ύπαρξής μας.
Γνωρίζοντας τον εαυτό μας και τον προορισμό μας
αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τους άλλους και τον κόσμο
γενικότερα. Αποκτάμε διευρυμένη αντίληψη των πραγμάτων και
χειριζόμαστε με κατανόηση την επικοινωνία.
Το επίπεδο της αυτογνωσίας που διαθέτει ο κάθένας μας,
προφυλλάσει τα παιδιά μας από κατάλοιπα και απωθημένα
παλαιότερων γενεών. Πολλές φορές για παράδειγμα “βγάζουμε”
τα απωθημένα μας στα παιδιά, για όσα δεν καταφέραμε εμείς και
επιδιώκουμε να επιτύχουν τα παιδιά μας, χωρίς να λαμβάνουμε
υπ’ όψη τις δυνατότητες ή τις προτιμήσεις τους.
18
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 18 8/11/2010 5:25:09 μμ

19. Ένας γονιός που θέλει να λέγεται σωστός, πρέπει να πειθαρχεί
σε ό,τι λέει. Οι πράξεις του θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τα
λόγια και τις σκέψεις του. Αν είναι ασυνεπής, τότε και το παιδί
του θα θεωρήσει σωστό να μην ακολουθεί πάντα αυτό που
του λένε. Ένας γονιός που είναι συνεπής στα λεγόμενά του,
δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και υπευθυνότητας στο παιδί του,
που γνωρίζει τι να περιμένει, αν δεν τηρεί όσα πρέπει.
Ξέρει να επικοινωνεί. Όχι μόνο με το παιδί του αλλά
και με τον κόσμο. Με τον συγγενικό, φιλικό, οικογενειακό,
επαγγελματικό κόσμο. Αν όμως ο ρόλος του είναι μόνο γονιός,
ούτε καν σύζυγος, δεσποτικός και απόλυτος χωρίς κοινωνικές
προεκτάσεις, τότε είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει εμμονές,
συγκρούσεις και παθολογικού τύπου εξαρτήσεις με το παιδί του.
Πρέπει να έχει τεκμηριωμένο και διαλλακτικό τρόπο
επικοινωνίας. Αυτό σημαίνει πως γονιός, παιδί και σύζυγοι
συζητούν με πειθαρχία, λογική και διάλογο. Ακούει ο ένας τον
άλλο με κατανόηση, χωρίς τάσεις επιβολής ή χειρισμού.
Είναι επίσης βασικό ν’ ακούμε το παιδί μας ανεξάρτητα από
την ηλικία του. Αν μάθει να συζητά από μικρή ηλικία σε ενήλικο
περιβάλλον, έτσι θα λειτουργεί μελλοντικά και στην οικογένειά
του. Και στο λάθος ακόμη είναι σημαντικό να επικοινωνούμε με
διάθεση κατανόησης κι συγχώρεσης. Αγαπώ σημαίνει κατανοώ
και συγχωρώ. Αν συγχωρέσουμε το παιδί μας για το λάθος του,
θα μάθει κι αυτό να συγχωρεί.
Γνωρίζοντας πόσο επιρρεάζει η γονεϊκή συμπεριφορά
την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, γινόμαστε πιο
υπεύθυνοι στα λόγια, τις πράξεις και τις εκφράσεις μας.
19
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 19 8/11/2010 5:25:09 μμ

20. “Είναι σίγουρα ανώτερο να θελήσουμε
οι ίδιοι να απολαύσουμε την απόφαση
της αλλαγής μας συνειδητά, παρά να
μας κάνει η ζωή να πονέσουμε για να
αλλάξουμε στάση. ”
•
Απόφαση ευτυχίας
Είναι αστείο ν’ ανακαλύπτουμε πόσο πολύ επιζητούμε την
ευτυχία για μας και την οικογένειά μας, ενώ παράλληλα κάνουμε
ό,τι είναι δυνατό για να την απομακρύνουμε από τη ζωή μας.
Αναζητάμε το σύντροφο που θα μοιραστούμε το ταξίδι
της ζωής και μόλις αυτός έρχεται κοντά μας προσπαθούμε να
τον προσαρμόσουμε “στα μέτρα μας”. Χωρίς ν’ απολαμβάνουμε
την ιδιαιτερότητα του ως μοναδικό δημιούργημα και ν’
ανακαλύψουμε καινούρια πράγματα για τον εαυτό μας μέσα
20
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 20 8/11/2010 5:25:09 μμ

21. Απόφαση ευτυχίας
από τη συνύπαρξη, εφευρίσκουμε τρόπους να τον αλλάξουμε
για να είμαστε ευτυχισμένοι, χωρίς να σκεφτόμαστε κατά πόσο
ευτυχισμένος θα είναι ο ίδιος. Όλη μας η ζωή γίνεται ένα διαρκές
κυνηγητό προς αναζήτηση της ευτυχίας. Ένας circulus vitiosus.
Μοιάζει με τη γάτα που κυνηγά με μανία το μανταλάκι που έχει
πιαστεί στην ουρά της με αποτέλεσμα να γυρνά συνεχώς γύρω
από τον εαυτό της στην προσπάθειά της να ελευθερωθεί. Γιατί
όσο κυνηγάμε την ευτυχία, τόσο μας ξεφεύγει. Αυτός ο φαύλος
κύκλος μπορεί να διασπαστεί μόνο όταν επικεντρωθούμε στο
παρόν, στο σήμερα, στο τώρα.
Η ευτυχία βρίσκεται πάντα στο παρόν. Η απόφαση αλλαγής
επίσης. Αλλαγή ρόλου συνεπάγεται και αλλαγή τρόπου σκέψης.
Αυτά που γνωρίζαμε ως σήμερα μας οδήγησαν σε έναν ενήλικα με
σημεία εμπλοκής, που αν δεν απεμπλακούμε από αυτά σύντομα
θα μεταφέρουμε τα αρνητικά μας βιώματα και τις λανθασμένες
συμπεριφορές του παρελθόντος στην οικογένειά μας.
Στόχος είναι η δημιουργία ενός υγιούς εσωτερικού
ανθρώπου που θα αναδύει άρωμα ζωής. Όποια κι αν είναι τα
προβλήματα που αντιμετωπίζεις, τώρα η ζωή σου προσφέρει ένα
υπέροχο δώρο. Η νέα ύπαρξη αποτελεί και το εισητήριο για τη
νέα ζωή. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σου
για ευτυχία. Τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει την ηρεμία που σου
προσφέρει η σκέψη της οικογένειας. Είσαι πλέον μόλις ένα βήμα
από την αλλαγή. Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις κάτι από τον εαυτό σου
γυρίζοντας πίσω. Μπορείς όμως να γίνεις ένας νέος άνθρωπος
σήμερα.
Η νέα σου ζωή ξεκινά με τις δηλώσεις ευγνωμοσύνης.
21
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 21 8/11/2010 5:25:10 μμ

22. Νιώσε ευγνώμων για το δώρο της δικής σου ύπαρξης και διπλά
ευγνώμων για το νέο δώρο που έλαβες. Χαμογέλασε στη ζωή και
δέξου τα δώρα της. Γίνε μία δεκτική ψυχή, σε όσα η ζωή θέλει να
σου προσφέρει.
Ξεκίνησε τη νέα σου ζωή στηρίζοντας τη θετικότητα.
Ζούμε εξάλλου σ΄ ένα δεκτικό Σύμπαν. Αν προσφέρουμε την
αγάπη μας σε όλους, σύντομα θα λάβουμε δώρα αγάπης, γιατί
όλα στο Σύμπαν λειτουργούν με το νόμο της ανταπόδοσης: “Ό,τι
σπείρεις, αυτό θα θερίσεις”.
Όσοι παραπονιούνται για τη ζωή τους, ακόμη κι αν έχουν
οικογένεια, πλούτο, φίλους και όλα τα αγαθά δεν είναι ποτέ
ευχαριστημένοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ζήσουν στο
τώρα, ευγνωμονώντας το Θεό για όσα τους προσφέρει. Η έλλειψη
αυτή που ζουν στο παρόν διαμορφώνει και το μέλλον τους. Η
μίζερη στάση τους στο παρόν είναι μία δήλωση στο Σύμπαν,
που τους απαντά “ναι”, διαιωνίζοντας τη λανθασμένη στάση στο
συνεχές “τώρα”.
Δεν μπορούμε να γίνουμε καλοί γονείς, αν εμείς δεν έχουμε
γίνει καλύτεροι άνθρωποι. Όσα αδιέξοδα μας παρουσίασε η ζωή
μέχρι τώρα, ήταν για να πάρουμε την απόφαση ν’ αλλάξουμε. Αν
αυτό δεν μπορέσαμε να το κατανοήσουμε ακόμη, τότε η ζωή θα
συνεχίζει να μας στέλνει διαρκώς νέα μαθήματα για να γίνουμε
καλύτεροι. Είναι σίγουρα ανώτερο να θελήσουμε οι ίδιοι να
απολαύσουμε την απόφαση της αλλαγής μας συνειδητά, παρά να
μας κάνει η ζωή να πονέσουμε για να αλλάξουμε στάση.
Και αλλάζουμε συνειδητά μόνο με την αγάπη! Αγαπώντας τον
εαυτό μας, αγαπάμε τον σύντροφό μας, το παιδί μας, τους φίλους
22
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 22 8/11/2010 5:25:10 μμ

23. Απόφαση ευτυχίας
μας, τη ζωή μας. Ανεξάρτητα από τους αρνητικούς παράγοντες
που εμφανίζονται καθημερινά στη ζωή μας, η απόφασή μας πρέπει
να είναι μόνιμη, σταθερή και πλημμυρισμένη με αγάπη. Ας μην
ξεχνάμε, πως οι αρνητικοί παράγοντες αποδεικνύονται θησαυροί
γνώσεων, μαθήματα ζωής, ευκαιρίες να γίνουμε καλύτεροι. Μας
γεμίζουν αρχικά με τοξικά συναισθήματα, που αλλοιώνουν την
ομορφιά της ζωής μας και στη συνέχεια μας κάνουν να θέλουμε ν’
απαλλαγούμε γρήγορα από αυτά. Ας ζήσουμε λοιπόν την κρυφή
σημασία των αρνητικών καταστάσεων που μας εκπαιδεύουν και
μας οδηγούν στον ανώτερο άνθρωπο που βρίσκεται μέσα μας.
Στο ανώτερο αυτό σημείο δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ, αν
συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε τους ίδιους τρόπους επίλυσης
των προβλημάτων. Αλλάζοντας μέσα από τα συνεχή προβλήματα
τη στάση μας σε αυτά, τον τρόπο αντιμετώπισής τους, αλλάζουμε
κι εμείς, αλλάζει και η ζωή μας! Πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει
να βρούν κάτι έξω από τους εαυτούς τους. Η απάντηση είναι
πάντα μέσα μας. Όπως το καλό και το κακό. Αν παρατηρήσουμε
τον εσωτερικό μας κόσμο, θ’ ανακαλύψουμε συμπεριφορές και
τρόπους αντιμετώπισης καταστάσεων, που μας δείχνουν τις δύο
όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αποδεχόμαστε τη φύση μας, επιλέγουμε όμως τη θετική
πλευρά της. Ζούμε με ευγνωμοσύνη, αγάπη, αισιοδοξία και
πίστη για το καλύτερο. Το Σύμπαν αποδέχεται τις δηλώσεις μας
και μας επιστρέφει αυτό που του δίνουμε. Εκεί βρίσκεται και το
δώρο της ζωής και ο μεγαλύτερος πλούτος της. Δωρίζοντας έναν
άνθρωπο αυτής της ποιότητας στο παιδί μας, προσφέρουμε ένα
δώρο ανεκτίμητης αξίας σε όλους.
23
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 23 8/11/2010 5:25:10 μμ

24. “Η λογική των άλλων και όχι οποιωνδήποτε
άλλων, αλλά συγκεκριμένα των γονιών μας,
είναι αποτέλεσμα της λογικής των γονιών τους,
που είναι αποτέλεσμα της λογικής των γονιών
τους, η οποία είναι επίσης αποτέλεσμα των
γονιών τους, κ.ο.κ.”
Απογαλακτισμός
•
Αρχίσαμε τη ζωή των άλλων, θεωρώντας πως είναι η δική
μας. Γελάσαμε, κλάψαμε, πονέσαμε, ταξιδέψαμε, επιλέξαμε,
ζήσαμε με τα πρότυπα των γονιών μας. Οδηγηθήκαμε στη ζωή για
πολλά χρόνια από το μικρό παιδί μέσα μας, που σε ό,τι επέλεγε
να κάνει θα έπρεπε να έλκει την αγάπη των γονιών, που απλά
σημαίνει πως θα έκανε ό,τι οι γονείς επιθυμούσαν.
Με οδηγό τη λογική του υποσυνείδητου συνήθως το παιδί
δεν είναι ποτέ αρκετά καλό, ώστε να αξίζει την επιβράβευση
24
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 24 8/11/2010 5:25:10 μμ

25. Απογαλακτισμός
των γονιών του. Στην πεποίθηση αυτή δημιουργείται και το
μπλοκάρισμα. Μία τραυματισμένη παιδική ηλικία, ανακατεμένο
κουβάρι, που προσπαθούν οι ειδικοί να ξεμπλέξουν και να
οδηγηθούν σαν το μίτο της Αριάδνης, στην αρχή όλων, γίνεται
οδηγός του παρόντος, που παράλληλα σχεδιάζει δρομολόγια
του μέλλοντος. Κι εμείς παραμένοντας παρατηρητές της ζωής
μας που φεύγει, χωρίς να προφτάνουμε να χαρούμε τις στιγμές
της, δημιουργούμε προϋποθέσεις για το μέλλον, “θα είμαι
ευτυχισμένος όταν θα έχω μία οικογένεια, ένα εξοχικό, έναν
τραπεζικό λογαριασμό, μία δουλειά...” ή “όταν θα είμαι κάποιος”,
που σημαίνει ουσιαστικά, πως θα είμαι ευτυχισμένος, όταν οι
γονείς μου χαρούν και με αγκαλιάσουν λέγοντάς μου “μπράβο,
τώρα μάλιστα, τα κατάφερες!”.
Σε όλη μας τη ζωή κυνηγάμε αυτή τη στιγμή, που οι
γονείς μας θα μας αγκαλιάσουν, λέγοντάς μας πόσο υπέροχοι
είμαστε ή πόσο περήφανοι αισθάνονται για μας. Ζούμε δηλαδή
το όνειρό τους. Τη ζωή που ονειρεύτηκαν για μας, χωρίς εμάς,
όταν γεννηθήκαμε. Μάλιστα έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να μας
ενισχύσουν τα “θέλω” τους, μετατρέποντάς τα σε δικά μας “θέλω”.
Μάθαμε λοιπόν να θέλουμε αυτά που ήθελαν και μας έκαναν
στα μάτια τους “τα καλά παιδιά”. Αν οι βαθμοί στο σχολείο δεν
είναι πολύ ικανοποιητικοί, τότε δεν αξίζουμε, γιατί δεν είμαστε
αρκετά καλοί. Μαθαίνουμε να λέμε “ευχαριστώ” επειδή πρέπει,
να φοβόμαστε όσους δεν γνωρίζουμε, να αμφιβάλλουμε για όσα
δεν ξέρουμε και να απορρίπτουμε ό,τι δεν μπορούμε να έχουμε.
Εγωϊσμός, κενοδοξία, απελπισία, παραλογισμός.... ψυχοθεραπεία.
Και φυσικά όσο τροφοδοτούμε το εσωτερικό μας παιδί με τα
25
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 25 8/11/2010 5:25:10 μμ

26. αρνητικά σχόλια των γονιών μας, τόσο το εκπαιδεύουμε με τη
λογική τους. Η λογική αυτή είναι τόσο λογική που μπορεί να σε
τρελάνει ή να σε στείλει για ψυχοθεραπείες ακόμη και για όλη σου
τη ζωή. Η λογική αυτή, των άλλων δηλαδή και όχι οποιωνδήποτε
άλλων, αλλά των γονιών μας είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα της
λογικής των γονιών τους, που είναι αποτέλεσμα της λογικής των
γονιών τους, η οποία είναι επίσης αποτέλεσμα των γονιών τους...
Ας σκεφτούμε τους γονείς μας, φέρνοντας στο μυαλό
μας μία εικόνα του παρελθόντος, όπου είχαμε κάποια διαφωνία
μαζί τους. Ας παρατηρήσουμε πως αντέδρασαν σε κάτι που
τους είπαμε και πως αντιδρούμε εμείς σήμερα στα παιδιά μας
σε παρόμοιες συζητήσεις. Το πιθανότερο είναι, να έχουμε
υιοθετήσει ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. Ο φόβος, η επίκριση,
ο θυμός, η δυσπιστία, η τιμωρία, η δυσαρέσκεια, η αδιαφορία, η
απόρριψη που κάποτε ζήσαμε, εξακολουθούν να στοιχειώνουν τη
ζωή μας και υποσυνείδητα διαιωνίζουμε, αναπαράγοντας την ίδια
κατάσταση, πληγώνοντας τα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο που οι
γονείς μας πλήγωσαν το παιδί μέσα μας!
Αν ο συναισθηματικός απογαλακτισμός από το γονεϊκό
περιβάλλον δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, το πλάνο της ζωής θα
είναι ιδιαίτερο οδυνηρό για τους γονείς που θα μεγαλώνουν
ανικανοποίητα παιδιά και για τα παιδιά που θα επιζητούν να
ικανοποιήσουν τους ανικανοποίητους γονείς τους.
Η ποιότητα της λογικής που διαθέτει καθένας μας
είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τις πληροφορίες που δέχτηκε.
Μόνο ο ελεύθερος, ο ώριμος πνευματικά άνθρωπος, μπορεί
να αξιολογήσει τις πληροφορίες που δέχτηκε ως παιδί και να
26
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 26 8/11/2010 5:25:10 μμ

27. Απογαλακτισμός
περπατήσει στο δρόμο της δικής του λογικής.
Η κατανόηση της λογικής των γονιών μας και η συγχώρεση
είναι το εισητήριο στη νέα ζωή. Ας γίνουμε οι γονείς που
περιμένουν τα παιδιά μας, όπως κι εμείς περιμέναμε. Ας γίνει
η εμπειρία της οικογένειας ένα βήμα για τη γνωριμία και την
επικοινωνία με το εσωτερικό μας παιδί.
Η λογική είναι μία και όλοι καταλαβαίνουμε το νόημά της.
Η διαφορά όμως έγκειται στη σύνθεση της προσωπικότητας του
λογικά σκεπτόμενου. Αν το μείγμα της πίστης μας είναι γεμάτο
αμφιβολία, πονηριά, κατάκριση και ζηλοφθονία έχει διαφορετική
ποιότητα λογικής από κάποιον άλλον που σκέφτεται με μείγμα
πίστης που αποτελείται από αγάπη, αλτρουϊσμό, αισιοδοξία και
κατανόηση. Ανάλογα με τη λογική που μας ορίζει, ορίζουμε κι
εμείς το παρόν και το μέλλον, τόσο το δικό μας όσο και του
παιδιού μας. Γιατί το μείγμα της πίστης που δημιουργούμε στα
παιδιά μας ή στον εαυτό μας, θα μεταβάλλει τη ζωή όλων. Οι
Warner bros, (Πολωνοί μετανάστες στην Αμερική, που κατάφεραν
να δημιουργήσουν έναν κολοσσό θεάματος) αναφέρουν στη
βιογραφία τους, πως έπαιρναν κουράγιο πιστεύοντας ακόμη
περισσότερο στο σχέδιό τους, όταν όλοι τους έλεγαν ότι δεν θα τα
καταφέρουν, αναφέροντας πως: “...εμείς ξέραμε πως είμαστε στο
σωστό δρόμο”. Απορείτε μήπως για το μείγμα της πίστης τους;
Πως περιμένουμε να προοδεύσει ένα παιδί στη ζωή του αν εμείς
βομβαρδίζουμε συνεχώς τα όνειρά του με κατάκριση ή απαξίωση:
“...πως περιμένεις να προκόψεις, αφού δε διαβάζεις!” ή “....με
τι κάθεσαι και ασχολείσαι τώρα, τι το θες το ποδόσφαιρο;”; Αν
όμως σταθούμε υποστηρικτικά στις επιλογές του, δημιουργώντας
27
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 27 8/11/2010 5:25:10 μμ

28. κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης μπορεί και να επικοινωνήσει
μαζί μας, κατανοώντας αυτά που μας προβληματίζουν: “..μήπως
είναι καλύτερα να μοιράζεις το χρόνο σου κάνοντας αυτό που
σου αρέσει (ποδόσφαιρο) και αυτό που πρέπει (διάβασμα) ;”
Πολλές φορές τα παιδιά από αντίδραση και κακή επικοινωνία
μεταξύ της οικογένειας λειτουργούν αντιδραστικά εκφράζοντας
με τον τρόπο αυτό τη δυσαρέσκειά τους.
Όλοι είμαστε κοινωνικά όντα. Το περιβάλλον βρίσκεται
σε άμεση εξάρτηση με το “είναι” μας. Καθημερινά δεχόμαστε
και δίνουμε πληροφορίες, επικοινωνώντας. Οι πληροφορίες που
παίρνουμε σε συνδυασμό με τα πιστεύω και τις αξίες μας, τις
πνευματικές στρατηγικές και τα συναισθήματά μας επιρρεάζουν
το “είναι” μας, διαμορφώνοντας τον κόσμο μας, τον τρόπο που
βλέπουμε τα πράγματα και ζούμε τη ζωή μας. Αν μείνουμε στην
αρνητική όψη των πραγμάτων, στις δυσάρεστες πληροφορίες
που καθημερινά δεχόμαστε, διαμορφώνουμε ανάλογη ποιότητα
λογικής. Σε τροχιά αλλαγής όμως, φιλτράρουμε τις πληροφορίες
που δεχόμαστε, επιλέγουμε μόνο το καλό και μένουμε σε αυτό,
δίνοντάς του τη δύναμη, να μας μεταβάλλει προς τον καλύτερο,
τον αναγεννημένο άνθρωπο. Την αρνητική πλευρά των
πραγμάτων δεν την αφομοιώνουμε και δεν την επικοινωνούμε με
άλλους. Την απομακρύνουμε. Έτσι η αρνητική δύναμη χάνεται.
Πρέπει ν’ αντιληφθούμε πως έχουμε καταναλώσει πολύ
χρόνο, τιμωρώντας το μικρό παιδί μέσα μας, που ποτέ δεν το
αφήσαμε να ενηλικιωθεί, αφήνοντάς το φυλακισμένο στο
υποσυνείδητο να κυβερνά από εκεί τη ζωή μας, που με τη σειρά
της περιμένει να τη ζήσουμε, όταν εμείς θα αποφασίσουμε να
28
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 28 8/11/2010 5:25:10 μμ

29. Απογαλακτισμός
ξεδιαλύνουμε το παρελθόν.
Θα ήταν πραγματικά εξαιρετικό να μπορούν οι γονείς μας
να καταλαβαίνουν τα όνειρά μας, τις φιλοδοξίες μας, να θέλουν
να συζητήσουν για όλα αυτά μαζί μας ήρεμα χωρίς επικρίσεις,
αμφιβολίες και συγκρούσεις αλλά αυτό μάλλον είναι δύσκολο.
Όπως εμείς έχουμε τη δική μας λογική, έτσι έχουν και οι γονείς
μας τη δική τους και οι γονείς τους επίσης τη δική τους. Δεν είναι
σωστό να πιστεύουμε πως δεν μας καταλαβαίνουν ή ότι είναι
άδικοι. Απλώς ακολουθούν τα πρότυπά τους. Κατανοώντας αυτή
την αλήθεια, θα μάθουμε να κατανοούμε καλύτερα τους ίδιους,
να τους συγχωρούμε και να τους αγαπάμε. Να πιστεύουμε πως
κάνουν το καλύτερο που μπορούν σύμφωνα με όσα διδάχτηκαν
και κατανοώντας πως αν ήξεραν και αυτοί όσα ξέρουμε εμείς
σήμερα, θα έπρατταν διαφορετικά. Ας μην αφήσουμε εγωϊστικές
συμπεριφορές να διαλύσουν τη σχέση αυτή. Μία άσχημη σχέση
με τους γονείς, μας κάνει να δημιουργούμε άσχημες σχέσεις και
στο περιβάλλον μας.
Όταν επιλέξουμε την αλλαγή μας στη νέα ζωή, να
περπατήσουμε το δρόμο του φωτός, τίποτα δεν θα μας κάνει να
παλινδρομήσουμε. Αν η θέλησή μας είναι ισχυρή, η λογική θα
ακολουθήσει το νέο δρόμο. Αυτός εξάλλου είναι και ο προορισμός
μας. Γεννηθήκαμε για να ζήσουμε στην καλή πλευρά της ζωής
και να νοιώσουμε τον παράδεισο εσωτερικά και εξωτερικά.
29
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 29 8/11/2010 5:25:10 μμ

30. “Τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν τον εσωτερικό
μας εαυτό και ενστικτωδώς να αντιγράψουν όλα αυτά
που εμείς νοιώθουμε, γιατί αποτελούμε το ισχυρότερο
πρότυπο στη ζωή τους”.
Καθρέφτες
•
Ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα στη διαπαιδαγώγηση
των γονιών είναι η γνώση και συνειδητοποίηση, πως τα παιδιά
μας αποτελούν καθρέφτη του εαυτού μας. Ακούμε πολλές φορές
γονείς να λένε “Πως βγήκε έτσι αυτό το παιδί; Εμείς αλλιώς το
αναθρέψαμε!”. Η αλήθεια είναι πως το παιδί “βγήκε” ακριβώς
όπως ανατράφηκε.
Επιστήμονες αποδεικνύουν, πως μαθαίνουμε καλύτερα
από τα παραδείγματα των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας και
30
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 30 8/11/2010 5:25:10 μμ

31. Καθρέφτες
ιδιαίτερα όσων θαυμάζουμε. Ο θαυμασμός αποτελεί σημαντικό
κίνητρο για τα παιδιά, ώστε να υιοθετήσουν συμπεριφορές
μεγάλων. Ισχύει δηλαδή αυτό που λέμε: “Έδωσε το καλό
παράδειγμα”. Επομένως αν εμείς ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο
μοτίβο συμπεριφοράς, τα παιδιά το υιοθετούν, με το να μας
παρατηρούν.
Τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν σαν καλοί παίκτες του
παιχνιδιού “κάνε ό,τι κάνω”. Για να κατανοήσουμε περισσότερο
την ευθύνη μας ως προς αυτή τη μιμητική συνήθεια των
παιδιών, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, πως κλωνοποιούμε
το “είναι” μας κάθε στιγμή που εκφραζόμαστε με κάθε τρόπο
ή σκεφτόμαστε. Όλες μας οι αντιλήψεις, οι πεποιθήσεις αλλά
και οι σκέψεις μας είναι η συνολική εικόνα των παιδιών μας για
μας. Αν πιστεύουμε πως οι εσώτεροι φόβοι μας, οι αμφιβολίες
ή τα όνειρά μας είναι καλά φυλαγμένα μέσα μας, σίγουρα δεν
έχουμε καταλάβει, πως αυτά δεν μπορούν να μένουν κρυφά.
Τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν τον εσωτερικό μας εαυτό και
ενστικτωδώς να αντιγράψουν όλα αυτά που εμείς νοιώθουμε ή
λέμε, γιατί απλά τα εκπαιδεύουμε να μας “ακούνε”, θεωρώντας
το σύνολό μας (πράξεις, συναισθήματα, συμπεριφορές) πρότυπο
της ζωής τους.
Ίσως το καταλάβουμε καλύτερα αν βγούμε από το ρόλο
του γονιού και δούμε το θέμα όσο γίνεται αντικειμενικά. Για
παράδειγμα στον επιχειρηματικό τομέα, όταν προσλαμβάνονται
νέοι υπάλληλοι, περνούν μία περίοδο ως νεοσσοί. Οι νέοι μυούνται
στη μεθοδολογία των ανώτερων στελεχών που τους εκπαιδεύουν
με ένα τρόπο που παραπέμπει σε οικογενειακό καθεστώς. Σε όλη
31
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 31 8/11/2010 5:25:10 μμ

32. τη διάρκεια της εκπαίδευσης βλέπουμε τους νέους να λειτουργούν
ως αντιγραφικά μηχανήματα, μιμούμενοι τους εκπαιδευτές τους,
χωρίς να χάνουν κάτι από τις κινήσεις τους, τη συμπεριφορά
τους, την ομιλία τους και σιγά - σιγά μαθαίνουν ν’ ακολουθούν
και τον τρόπο σκέψης τους. Γίνονται καλοί μαθητές και ακόμη
καλύτεροι όταν δένονται και συναισθηματικά με τον δάσκαλό
τους, που αποτελεί πλέον γι αυτούς “δεύτερος πατέρας”. Ακούμε
συχνά τη έκφραση “αυτός ξεπέρασε το δάσκαλό του”, όπου ένα
διαφορετικής προσωπικότητας άτομο, ταυτίζεται τόσο πολύ με
το άτομο που θαυμάζει θεωρώντας το πρότυπο, αντιγράφοντας
σε βάθος χρόνου όλα τα στοιχεία της προσωπικότητας του
εκπαιδευτή του.
Τις περισσότερες φορές ο εκπαιδευτής αγνοεί το μέγεθος
της ευθύνης του. Αν ένας γονιός - εκπαιδευτής γνωρίζει
την έννοια “αγάπη” στην πράξη, θα τη μεταφέρει και στο
εκπαιδευόμενο παιδί του. Αν όμως μιλά για την αγάπη, ενώ οι
πράξεις του υποδεικνύουν αίσθημα μίσους και εκδίκησης, τότε
το εκπαιδευόμενο παιδί είναι φυσικό ν’ ακολουθεί τις πράξεις
και όχι τα λεγόμενα του εκπαιδευτή του, αφού το παιχνίδι όπως
είπαμε λέγεται “κάνε, ό,τι κάνω”. Αν σκεφτούμε τον εαυτό μας
ως μαθητή και τους γονείς μας ως εκπαιδευτές, θα δούμε πως
έχουμε μάθει από τα παραδείγματα και όχι από τη θεωρία.
Όσο λοιπόν περισσότερο δείχνουμε την αγάπη μας
έμπρακτα, τόσο περισσότερο καταφέρνουμε να εντυπώσουμε
στο μυαλό του παιδιού μας την πραγματική της έννοια και την
πολύτιμη αξία της.
Ανατρέφοντας λοιπόν ένα παιδί σα γονείς με νέα αντίληψη,
32
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 32 8/11/2010 5:25:10 μμ

33. Καθρέφτες
θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε “αυτά που του
βάζουμε στο κεφάλι”. Το μυαλό του παιδιού λειτουργεί ως ένας
ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αποθηκεύει τις πληροφορίες που
δέχεται σε αρχεία του εγκεφάλου και αναλύει κάθε κατάσταση
που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον, σύμφωνα με τα δεδομένα που
έχει αποθηκευμένα και τα οποία ανασύρει κάθε φορά ανάλογα με
την περίσταση, για να πράξει ανάλογα. Οι παιδικές μνήμες δεν
πετιούνται για να αντικατασταθούν με νέες. Υπάρχουν εκεί που
έχουν τοποθετηθεί και επειδή χρησιμοποιούνται περισσότερο,
λόγω της παλαιότητας των εγγραφών και επομένως των εμπειριών,
ανασύρονται πρώτες, για ν’ αντιμετωπίσουν προβλήματα της
καθημερινότητας.
Αν ένα παιδί βλέπει για αρκετά χρόνια έναν πατέρα
να μιλά άσχημα και να απαξιώνει τους άλλους, το παιδί αυτό
μεγαλώνοντας θα συνεχίσει το ίδιο πρότυπο συμπεριφοράς και
στη δική του ζωή, γιατί αυτή την τακτική έχει αποθηκεύσει στα
αρχεία του. Αν όμως σε αντίθετη περίπτωση, ως παιδί βίωσε
ένα αρμονικό και ειρηνικό περιβάλλον στην οικογένειά του,
τότε είναι σίγουρο πως θα επιλέξει πιο διαλλακτικούς τρόπους
επικοινωνίας.
Είναι γνωστό ότι κάνοντας delete στον υπολογιστή
μας διαγράφουμε ό,τι μας είναι άχρηστο. Με τον τρόπο αυτό,
κατανοώντας την αναποτελεσματικότητα της πρακτικής των
παλαιών εγγραφών, ας κάνουμε delete σε ό,τι άχρηστο έχει
αρχειοθετηθεί και δεν μας οδήγησε στον καλύτερο άνθρωπο.
Ας αντικαταστήσουμε τα παλιά αρχεία με νέες, πιο αισιόδοξες
εγγραφές που προάγουν τόσο τη δική μας ζωή, όσο των ανθρώπων
33
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 33 8/11/2010 5:25:10 μμ

34. που συναναστρεφόμαστε.
Σύμφωνα ωστόσο με τον Piaget και τις θεμελιώδεις
παιδαγωγικές αντιλήψεις του, ο πρωταρχικός σκοπός της
μάθησης είναι η δημιουργία ανθρώπων ικανών να πρωτοτυπούν
και όχι και να επαναλαμβάνουν αυτά που έκαναν οι προηγούμενες
γενιές. Να δημιουργούμε δηλαδή ανθρώπους δημιουργικούς
και εφευρετικούς. Ο δεύτερος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να
δημιουργεί ο άνθρωπος νου που θα κρίνει, θα επαληθεύει και δεν
θα αποδέχεται ό,τι οι άλλοι του προσφέρουν.
Αναθρέφοντας ένα παιδί με αυτοπεποίθηση, που πηγάζει
από την ενθάρρρυνση που του προσφέραμε στην παιδική ηλικία,
απολαμβάνουμε τον ενήλικα που βιώνει όμορφες οικογενειακές
στιγμές, χωρίς τα προβλήματα της δικής μας ζωής ή των γονιών
μας.
Βάζοντας ένα τέλος στην παλιά νοοτροπία που οδηγεί τη
ζωή μας, αποφασίζουμε τώρα να αλλάξουμε και να βαδίσουμε
αποφασιστικά στη νέα ζωή κάνοντας τους εαυτούς μας πρότυπα
ανθρώπων που αγαπούν και σέβονται τον εαυτό τους.
34
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 34 8/11/2010 5:25:10 μμ

35. Προβολές
“Η οικογένεια που δεν ενδιαφέρεται για τις
προβολές και τους “άλλους” και διαμορφώνει
τη δική της αντίληψη για τη θέση στο
κοινωνικό σύνολο, προάγει την αναγεννημένη
ζωή, αλλάζει τα λανθασμένα αρνητικά
στερεότυπα με θετικά πρότυπα”
Προβολές
•
Οι πληροφορίες που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας,
είτε είναι λόγος, είτε είναι εικόνες, δημιουργούν προβολές στο
μυαλό μας, διαμορφώνοντας τον κόσμο γύρω μας.
Τα δεδομένα αυτά μπορεί να είναι για παράδειγμα η εικόνα
του πατέρα μας να σφίγγει το χέρι ενός διάσημου ηθοποιού
και να του εκφράζει το θαυμασμό του. Η προβολή της εικόνας
αυτής, που δημιουργήθηκε τότε στο μυαλό μας, αρχειοθετήθηκε
σε φάκελο της μνήμης μας με την ονομασία “σημαντικός” και
35
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 35 8/11/2010 5:25:10 μμ

36. περιλαμβάνει την εικόνα του πατέρα μας με τον διάσημο ηθοποιό,
καθορίζοντας επακριβώς την έννοια. Για κάποιο άλλο παιδί
όμως στο αρχείο της μνήμης με την ονομασία “σημαντικός” έχει
καταχωρηθεί η εικόνα του πατέρα του να σφίγγει το χέρι ενός
γιατρού, που μόλις τελείωσε μία επέμβαση. Οι εγγραφές είναι
σωστές, οι έννοιες των προβολών όμως διαφέρουν. Το μέγεθος
της προσκόλλησής των παιδιών στο γονεϊκό πρότυπο καθορίζει
και το μέγεθος της επιδίωξης μίας προβολής. Σκεφτείτε όμως
πόσες προβολές καταγράφει καθημερινά σε κάθε έννοια το
υποσυνείδητο των παιδιών μας. Προβολές της ομορφιάς, της
μόρφωσης, της ευτυχίας και τις ανάλογες επιδιώξεις τους.
Οι προβολές των περισσότερων ανθρώπων βασίζονται
πρωταρχικά στα κοσμικά κριτήρια (εξουσία, ομορφιά, χρήματα),
ενώ οι αξίες που καθορίζουν την ποιότητα του ώριμου ανθρώπου
αξιολογούνται ως δευτερεύουσας σημασίας.
Ωριμάζοντας στα χρόνια και στο πνεύμα, προσπαθούμε να
διαφοροποιηθούμε από τις προβολές μας αποκαταστώντας τον
πτωτικό μας άνθρωπο. Αγκαλιάζουμε με στοργή το μικρό παιδί
μέσα μας και το ξαναπερνάμε από τις σχολικές αίθουσες του
πνεύματος. Διαγράφουμε όσα σημαντικά έχουν προβληθεί στον
μαυροπίνακα της ψυχής μας και ζωγραφίζουμε τις εικόνες της
νέας ζωής με γνώμονα τις πνευματικές αξίες.
Είπε κάποτε όλο χαρά, ο γιος στον πατέρα, ενώ περπατούσαν
στην εξοχή ένα όμορφο πρωϊνό:
-“Κοίτα πατέρα πόσο μεγάλος είμαι!” απλώνοντας τα
χέρια με καμάρι, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο το μέγεθος
της σκιάς του στο μονοπάτι. Ο πατέρας του χαμογέλασε χωρίς
36
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 36 8/11/2010 5:25:10 μμ

37. Προβολές
να του απαντήσει. Το απόγευμα καθώς επέστρεφαν στο σπίτι το
πρόσωπο του μικρού μελαγχόλησε, λέγοντας:
-“ Κοίτα πατέρα πόσο μικρός είμαι!” αφού η σκιά του είχε
μικρύνει. Τότε ο πατέρας του έσκυψε και τον αγκάλιασε λέγοντάς
του:
-“Ποτέ να μην αφήνεις τη ζωή σου να εξαρτάται από τους
προβολείς των άλλων. Μόνος σου καθορίζεις την αξία σου. Μη
στηρίξεις ποτέ τη ζωή σου στη γνώμη των άλλων. Κανείς δεν
μπορεί να σου πει πόσο σημαντικός ή ασήμαντος είσαι. Παρά
μόνο εσύ!” Έτσι πορεύτηκαν στο μονοπάτι της ζωής, στο οποίο
περπάτησαν όλοι οι αναγεννημένοι γονείς δίπλα στα γεμάτα
αυτοπεποίθηση παιδιά τους.
Είναι μεγάλη ευλογία να μπορεί το παιδί να αυτοκαθορίζεται,
χωρίς να έχει ανάγκη ακόμη και αυτήν την επιβεβαίωση του
πατέρα του.
Οι προβολές αυτές είναι αδύναμες ή δυνατές ανάλογα με
την αξία που εμείς τους δίνουμε. Η επιρροή των προβολών στη
ζωή των παιδιών είναι όμως μία ύπουλη δύναμη που ανατρέφεται
στο χώρο της οικογένειας και εξελλίσσεται ανάλογα με τις
αντιδράσεις των μελών της στις προβολές αυτές. Αν η επιτυχία
για παράδειγμα είναι το παν για κάποιους γονείς, το παιδί θα
κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει αυτή την προβολή και
αν δεν τα καταφέρει θα πέσει σε κατάθλιψη ή θα δημιουργήσει
άλλες καταστάσεις επώδυνες για όλους.
Ως αναγεννημένοι γονείς, οφείλουμε να διακρίνουμε τη
φύση των προβολών μας, να διαφοροποιηθούμε από αυτές,
διαγράφοντας τις παλιές και εγγράφοντας νέες, προσαρμοσμένες
37
βιβλίο_NEOGENNITOI GONEIS_print.indd 37 8/11/2010 5:25:10 μμ