Module4 4.1 presentation_version1.tr

1. Avrupa Komisyonu bu projeyi desteklemektedir. Bu yayındaki içerikler yalnızca yazarların görüşlerini yansıtmakta olup, Avrupa Komisyonu bu içerikten sorumlu
tutulamaz.
MODÜL 4.
AĞ OLUŞTURMA
4.1. Konaklama Endüstrisinde Eko-Yenilikçi
Ağlar Oluşturmak için Sosyal Ağların ve
Faktörlerin Kullanımı

2. Öğrenme Çıktıları
Öğrenme programına katılanlar, sosyal ağların oluşturulması için
gerekli güçleri kullanabilecek ve ağların konaklama endüstrisinde eko-
yenilik için etkinliğini anlamak için farklı araçlar deneyebileceklerdir.

3. Ağ Kavramı
Temel olarak ağ, grubun her bir üyesine fayda sağlamak amacıyla
kurulmuştur. Ağlar, sinerji yaratarak sosyal bir güç oluşturmak için
temel itici güçlerdir. Ayrıca, insanları yaşam kalitelerini en üst düzeye
çıkarmak için herhangi bir fikri savunmaya teşvik etmekte
faydalıdırlar.

4. Ağlar
Ağlar, özellikle bireylerin yanı sıra kuruluşlar için de sosyal sermaye
kazanma kaynaklarıdır. Bir kazan-kazan pozisyonu oluşturmak için
özel iş kollarına ulaşmak veya birini veya bir grubu hedeflenen konu
için ikna etmek ağlar tarafından kolayca gerçekleştirilebilir.
Günümüzde sosyal ağlar bunun en iyi örneği olabilir. Twitter,
Facebook veya Instagram hesabınız varsa, fikir, bilgi veya vizyon sahibi
olmanız oldukça hızlıdır

5. En Popüler Sosyal Ağlar
• LinkedIn
• Facebook
• Twitter
• Instagram
• Socialcast
• Yammer

6. Ağ Oluşturmak için Eko-Yenilikçi Faktörler
• Eko-yenilik, özellikle konaklama endüstrisindeki çevresel maliyetleri
ve etkileri azaltarak sürdürülebilir kalkınmayı hızlandıran bir araçtır.
• Firmaların eko-yenilikçi uygulama kararı hem iç hem de dış
faktörlerden etkilenir. Bunlar;
• • Teknoloji gelişme
• • Pazar ve talep artışı
• • Yönetmelikler
• • Kurumsal sosyal sorumluluk (KSS)
• • Firmaya özgü hususlar.

7. İçsel Faktörler
• Firmaların içsel özellikleri inovasyon için önemli faktörlerdir (Fagerberg
ve ark. 2005) ve rekabet avantajı sağlamaktadır(Bernauer ve ark. 2006).
• Teknolojik Yetenekler; yeniliğe ulaşmada büyük rol oynar (Baumol, 2002;
Pavitt, 1984). Bilgi sermayesi stoğu ve fiziksel yetenekler dahil olmak
üzere bu yetenekler, şirketler için yeni süreçleri ve ürünleri geliştirmek
için önemlidir.
• Çevre Yönetim Sistemi (ÇYS) Uygulaması; organizasyonel yetenekler
oluşturarak, geri dönüşüm, kaynak azaltma, kirliliğin önlenmesi ve yeşil
ürün tasarımı gibi uygulamaları hayata geçirerek işletmelere destek olur.
• Kurumsal Sosyal Sorumluluk; şirketlerin eko-yenilikler gerçekleştirmeleri
için motivasyon oluşturur.

8. Dışsal Faktörler
• Eko-yenilikçilik aynı zamanda bazı dışsal faktörlere de bağlıdır.
Örneğin;
• Düzenleyici kuralların baskıları,
• Müşterilerin yeşil talepleri,
• Rekabetçilik.

9. Sosyal Ağların Kullanımı
• Yenilik, ilgili aktörlerin etkileşimi ve sosyal bağlantıların varlığı
yoluyla üretilir.
• Sosyal ağlar, yerel kaynaklara erişim ve kullanım için bir gerekliliktir,
bunlar olmadan bu tür davranışlarda bulunma imkanı yoktur (Lin,
2006).
• Üniversiteler, tedarikçiler, STK'lar ve hatta rakipler gibi dış aktörlerle
yapılan işbirliğinin, teknik bilgi eksikliği, teknoloji veya kaynak
eksikliği gibi bazı zorlukların üstesinden gelmesi muhtemeldir.
• Uygun inovasyon ağlarıyla işbirliği yapmak, şirketlerin teknolojiye ve
ilgili pazarlara ulaşmasına yardımcı olacaktır.

10. Eko-Yenilikçi Ağ Oluşturma
Eko-yenilikçiliğin uygulanması, çeşitli sosyal aktörlerin beklentilerini
koordine edip bir araya gelmesini gerektirir (Ceschin, 2013).
Aktif katılımla ilgiyi artırmak ve ilgili tüm paydaşları daha sürdürülebilir
bir toplum için güçlendirmek, eko-yenilikçilik ağının oluşturulması için
şarttır. Bu durum, eko-yenilikçiliğin diğer aktörler, paydaşlar ve
müşterilerin gereksinimlerine daha iyi uyum sağlamasına
sağlar(Polonsky ve Ottman, 1998).

11. Eko-İnovasyonda Paydaş Kategorileri
Source: Adapted from Brezet and Van Hemel (1997).

12. Paydaşların Eko-Yenilikçilik Sürecine Katılımı
• Eko-yenilikçilik faaliyetlerinin başlangıç kısımlarında ortak bir
vizyonla tutarlı yeni fikirler ortaya koyan aktör ağları doğru bir
şekilde geliştirilmelidir. Buna Eko-yenilikçiliğin başlangıç noktası
(FEEI) adı verilir (Bocken ve ark., 2014).Yenilikçiliğin başlangıç
noktası, sıralı olmayan beş bileşenden oluşur:
• Fırsat analizi,
• Fırsatın tanımlanması,
• Fikir üretme ve seçme,
• Teknoloji ve kavram gelişimi.

13. Paydaşlar Eko-Yenilikçilik Uygulamalarına Nasıl
Katılmalı?
• Eko-yenilikçilikde, anketler, röportajlar, müşteri toplantıları, odak
grupları, açık inovasyon veya ortak yaratımın yardımıyla paydaşların
doğrudan katılımı düşünülebilir.
• Paydaşlar, tüm bu kritik aşamalara aktif olarak katıldıkları için, eko-
yenilikçi uygulamalara önemli katkılar sunmalıdırlar (Agogué ve ark.,
2017).

14. Yararlanılan Kaynaklar
• Agogué, M., Berthet, E., Fredberg, T., LeMasson, P., Segrestin, B, Stoezel, M., Wiener, M. & Yström, A.
(2017). Explicating the role of innovation intermediaries in the “unknown”: A contingency approach.
Journal of Strategy and Management, 10(1), 19‒ 39.
• Baumol, J.W. (2002). The free-market innovation machine: Analyzing the growth miracle of capitalism.
Princeton University Press, Princeton, New Jersey.
• Bernauer, T., Engels, S., Kammerer, D., & Seijas, J. (2006). Explaining green innovation. Center for
Comparative and International Studies (CIS), ETH Zurich, University of Zurich, Working Paper, (17), 105-19.
• Bocken, N. M. P., Farracho, M., Bosworth, R., & Kemp, R. (2014). The front-end of eco-innovation for eco-
innovative small and medium sized companies. Journal of Engineering and Technology Management, 31,
43-57.
• Brezet, H., Van Hemel, C. (1997). Ecodesign: a promising approach to sustainable production and
consumption. UNEP United Nations Publications, Paris.
• Briggs, R. & Reinig, B. (2007). Bounded ideation theory: a new model of the relationship between idea-
quantity and idea-quality during ideation. In: Proceedings of the 40th Hawaii International Conference on
System Sciences, USA.
• Ceschin, F. (2013). Critical factors for implementing and diffusing sustainable product-Service systems:
insights from innovation studies and companies' experiences. Journal of Cleaner Production, 45, 74-88.
• Fagerberg, J., Mowery, D.C. & Nelson, R.R. (2005). The Oxford Handbook of Innovation. Oxford University
Press, Oxford.
• Jones, E. (2003). Eco-innovation: Tools to Facilitate Early-stage Workshop (PhD thesis). Brunel University,
UK.

15. Yararlanılan Kaynaklar
• Lin, N. (2006). Social Capital, in: J. Beckert & M. Zagiroski (Eds) Encyclopedia of
Economic Sociology. Routledge, New York, NY.
• Maletic, M., Maletic, D., Dahlgaard, J. J., Dahlgaard-Park, S. M., & Gomišček, B. (2014).
Sustainability exploration and sustainability exploitation: From a literature review
towards a conceptual framework. Journal of Cleaner Production, 79, 182-194.
• Mont, O., Neuvonen, A., & Lähteenoja, S. (2014). Sustainable lifestyles 2050:
stakeholder visions, emerging practices and future research. Journal of Cleaner
Production, 63, 24-32.
• Pavitt, K. (1984). Sectoral patterns of technical change: Towards a tax onomy and a
theory. Research Policy, 13(6), 343-373.
• Polonsky, M.J. & Ottman, J. (1998). Stakeholders' contribution to the green new
product development process. Journal of Marketing Management, 14(6), 533-557.
• Thompson, A. W., Hallstedt, S., & Isaksson, O. (2012). Introductory approach for
sustainability integration in conceptual design. In DS 70: Proceedings of DESIGN 2012,
the 12th International Design Conference, Dubrovnik, Croatia.
• Vidal, R. V. V. (2009). Creativity for problem solvers. Ai & Society, 23(3), 409-432.

16. Project web-page: http://eco-mode-project.eu/
This work is licensed under a