Ταυροθυσίες και Μιθραϊκά Μυστήρια στην Κορυφή του Ολύμπου – Η Απόλυτη Επιβολή του Περσικού Πνεύματος ανάμεσα στους Έλληνες & το Τέλος της Αρχαίας Ελλάδας Taurobolia and Mithraic Mysteries atop Mount Olympus - The Absolute Imposition of the Iranian Genius among the Greeks & the End of Ancient Greece ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 6η Μαΐου 2019. Ο κ. Μπαϋρακτάρης παρουσιάζει στοιχεία από μία ενότητα σεμιναρίου, το οποίο οργάνωσα τον Δεκέμβριο του 2018 στην Μόσχα με θέμα την επερχόμενη παγκόσμια επιβολή της Κίνας ως δυνατή μόνον αν η Κίνα και η σημερινή πολιτισμική ακτινοβολία της βασισθούν στην (αποσιωπημένη στην Δύση) ιστορική συνέχεια της διάδοσης αρχαίων ανατολικών πολιτισμών και επιβολής του αρχαίου ανατολικού αυτοκρατορικού πνεύματος στην Ελλάδα, την Ρώμη και την Δυτική Ευρώπη κατά την Ύστερη Αρχαιότητα, και αν το Πεκίνο δεόντως, συστηματκώς και ποικιλοτρόπως προπαγανδίσει διάπλατα την αποκρυμμένη ιστορική αυτή διαδικασία, σε συνέργεια με το αναζωπυρωμένο κίνημα του Αφροκεντρισμού και με στόχο την ολοσχερή εξαφάνιση του αισχρού και ρατσιστικού αφηγήματος του δήθεν 'κλασικού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού'.

1. Ταυροθυσίες και
Μιθραϊκά Μυστήρια
στην Κορυφή του
Ολύμπου – Η
Απόλυτη Επιβολή του
Περσικού Πνεύματος
ανάμεσα στους
Έλληνες & το Τέλος
της Αρχαίας Ελλάδας
http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/05/
06/ταυροθυσίες-και-μιθραϊκά-μυστήρια-στ/
===================

2. Οι Ρωμιοί της Ανατολής –
Greeks of the Orient
Ρωμιοσύνη,Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία
Ένας καλός φίλος από την Κοζάνη πρόσεξε
πρόσφατο κείμενό μου σχετικά με την
κατακλυσμική διάδοση του Μιθραϊσμού, του
Ισιδισμού και πολλών άλλων ανατολικών,
αραμαϊκών, καππαδοκικών, φοινικικών,
αιγυπτιακών και περσικών θρησκειών,
κοσμογονιών, μυστικισμών, λατρειών,
κοσμολογιών και θεουργιών στην Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία και γενικώτερα σε όλη την
Ευρώπη και με ρώτησε σχετικά με την
διάδοση κι επιβολή του Μιθραϊσμού στην
Αρχαία Ελλάδα.
Αυτό είναι ένα απαγορευμένο θέμα που το
ρατσιστικό, φασιστικό, σιωνιστικό και
ψευτο-μασωνικό καθεστώς Αθηνών έχει
επιμελώς εξοβελίσει από τα πανεπιστήμια,
τα σχολεία, τους ανερμάτιστους και
ψευδοπροπαγανδιστικούς εκδοτικούς οίκους,

3. τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ της τύφλωσης και
της παραπληροφόρησης και γενικώτερα
ολόκληρη την θεόστραβη και συρόμενη προς
όλεθρο ελληνική κοινωνία.
Όμως υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες σχετικά
σε αρχαία ελληνικά και λατινικά κείμενα –
αναφορικά με την επιβολή του Περσικού
Πνεύματος στην Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα
επειδή οι αρχαίοι Έλληνες ήταν
γεωγραφικά εγγύτερα στην Ανατολή, την
Συρο-Παλαιστίνη, την Φοινίκη, την
Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και το Ιράν,
επηρεάσθηκαν πρώτοι κι επηρεάσθηκαν
περισσότερο.
Το περιστατικό που θα παρουσιάσω εδώ
είναι ένα ανάμεσα σε πάρα πολλά. Και
υπάρχουν και ακόμη περισσότερα που
αποδεικνύουν την επιβολή του
Αιγυπτιακού Πνεύματος στην Ελλάδα. Αλλά
σε αυτά θα αναφερθώ σε προσεχή κείμενά
μου. Το αφετηριακό κείμενο είναι αυτό:

4. Οι Ατελείωτες Επελάσεις του Μίθρα προς
την Δύση κι ο Πολιτισμικός Εξιρανισμός
Ελλήνων, Ρωμαίων κι Ευρωπαίων
https://greeksoftheorient.wordpress.com/20
19/04/29/οι-ατελείωτες-επελάσεις-του-
μίθρα-προ/
(πλέον:
https://www.academia.edu/58627059/Οι
_Ατελείωτες_Επελάσεις_του_Μίθρα_προς_την
_Δύση_κι_ο_Πολιτισμικός_Εξιρανισμός_Ελλήν
ων_Ρωμαίων_κι_Ευρωπαίων)
Ο ίδιος ο Πλούταρχος, ιερέας του Μαντείου
των Δελφών, αναφέρει το περιστατικό – κι
αυτό συμβαίνει επειδή οι αρχαίοι Έλληνες –
που είναι φυλετικά και πολιτισμικά άσχετοι
από το ψευτο-μασωνικό παρασκεύασμα των
Νεοελλήνων – δεν ήταν ούτε ρατσιστές,
ούτε φασίστες, ούτε κομμουνιστές, ούτε
εθνικομπολσεβίκοι.
Αντίθετα, και μάλιστα ιδιαίτερα, ο
Πλούταρχος είχε ηθική υπόσταση και
θεωρούσε αρετή το να ομολογεί την αλήθεια

5. – χωρίς την παραμικρή συμφεροντολογία.
Τα σατανικά ψέμματα των σημερινών
αμόρφωτων ψευτο-καθηγητών και λοιπών
προπαγανδιστών, σαν τους Ρένο
Αποστολίδη, Πλεύρη, Κιτσίκη και Μπεξή,
μόνον σκοτάδι και θάνατο φέρνουν.
Στον Βίο του Πομπήιου (106-48 π.Χ.), ο
Πλούταρχος αναφέρεται σε πολλά γεγονότα
της ζωής του Ρωμαίου στρατιωτικού και
πολιτικού ηγέτη που βρήκε άδοξο θάνατο
στην Αίγυπτο. Ένα από αυτά τα γεγονότα
ήταν η καταστολή της πειρατείας στην
Μεσόγειο. Οι πειρατές ήταν Έλληνες,
Ρωμαίοι κι άλλοι λεγεωνάριοι που είχαν
εγκαταλείψει τις τάξεις του ρωμαϊκού
στρατού και στόλου και είχαν συμπήξει
συμμαχία με το ελληνικώτατο Βασίλειο του
Πόντου με το οποίο η Ρώμη (ακόμη
Δημοκρατία κι όχι Αυτοκρατορία) είχε
συνάψει πολλούς πολέμους.
Οι πειρατές είχαν ενισχυθεί από τον πιστό
στον Μίθρα (κι όχι στον Δία) βασιλιά του
Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ διότι του χρησίμευαν

6. για να προξενήσουν στους Ρωμαίους ένα
πόλεμο φθοράς. Το πόσο σημαντικό γεγονός
ήταν ο πόλεμος κατά των πειρατών στην
περίοδο στην περίοδο 78-63 π.Χ. και
γενικώτερα στην διάρκεια των
μιθριδατικών πολέμων μπορείτε εύκολα να
αντιληφθείτε αν προσέξετε πόση έκταση
δίνει το λήμμα της αγγλικής Wikipedia
σχετικά με τον Πομπήιο στο θέμα του
πολέμου κατά της πειρατείας (ο σύνδεσμος
στο τέλος).
Τι λέει λοιπόν ο Πλούταρχος ότι έκαναν
αυτοί οι Έλληνες, Ρωμαίοι και Μικρασιάτες
πειρατές;
Σημειώνει ότι ανάμεσα σε πολλά άλλα που
έκαναν σαν καταστροφές ή σαν εκφράσεις
περίεργης συμπεριφοράς, οι πειρατές
έκαναν θυσίες κι επιτελούσαν μιθραϊκά
μυστήρια στην κορυφή του Ολύμπου.
Φυσικά, ο Πλούταρχος ως Ρωμαίος
αξιωματούχος δεν θα μπορούσε παρά να δει
αρνητικά το φαινόμενο της πειρατείας και
της συμμαχίας των πειρατών με τους

7. εχθρούς της Ρώμης Πόντιους Έλληνες του
Μιθριδάτη ΣΤ’. Αλλά η περιγραφή είναι
συναρπαστική:
ξένας δὲ θυσίας ἔθυον
αὐτοὶ τὰς ἐν Ὀ
λύμπῳ
, καὶ τελετάς
τινας ἀπορρήτους ἐτέλουν, ὧ
ν ἡτο
ῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο
διασώζεται καταδειχθεῖ σα
πρῶ
τον ὑπ’ ἐκείνων.
Σε αγγλική μετάφραση για όσους έχουν
δυσκολία με τα αρχαία ελληνικά:
They themselves offered strange
sacrifices upon Mount
Olympus, and performed
certain secret rites or religious
mysteries, among which those
of Mithras have been preserved
to our own time having

8. received their previous
institution from them.
Προσέξτε πόσες πληροφορίες παρέχονται σε
ένα τόσο σύντομο κείμενο:
Α) Οι θυσίες ήταν παράξενες κι αλλότριες
επειδή τα μιθραϊκά μυστήρια δεν είχαν
ακόμη κατακλύσει την Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία κι όλη την Ευρώπη στο
πρώτο μισό του πρώτου προχριστιανικού
αιώνα στο οποίο ο Πλούταρχος (45-120),
γράφοντας 150 χρόνια αργότερα,
αναφέρεται.

9. Β) Εννοείται ότι οι θυσίες μιθραϊστών στον
Όλυμπο ήταν ταυροθυσίες, επειδή αυτό
ήταν βασικό στοιχείο του Μιθραϊσμού, της
Μιθραϊκής Κοσμογονίας και των Μιθραϊκών
Μυστηρίων.
Γ) Αυτές οι ταυροθυσίες και οι μυστικές
τελετουργίες που οι πειρατές επιτελούσαν
στην κορυφή του Ολύμπου σημαίνει ότι ο
τόπος ήταν για τους πειρατές αυτούς ιερός
και αυτοί έδιναν απολύτως μιθραϊκή
περσική κι όχι πλέον αρχαία ελληνική
δωδεκαθεϊστική διάσταση στην ιερότητα του
τόπου. Με άλλα λόγια, η αρχαία ελληνική
θρησκεία είχε εκμηδενιστεί ανάμεσα στους
ίδιους τους αρχαίους Έλληνες που είχαν
προσηλυτιστεί στον Μιθραϊσμό 60-70
χρόνια μετά την ρωμαϊκή κατάληψη της
Κορίνθου.
Δ) Οι μιθραϊκές θυσίες, λατρείες και
μυστικές τελετουργίες, τονίζει ο
Πλούταρχος, διασώζονταν μέχρι τις μέρες
του, 150 χρόνια μετά την πρώτη λατρεία
Ελλήνων Μιθραϊστών στον Όλυμπο, και

10. είχαν διαδοθεί. Δηλαδή κανένα δεν είχαν
ενοχλήσει ο πολιτισμικός εκπερσισμός των
Ελλήνων και τα Μιθραϊκά Μυστήρια που οι
πειρατές είχαν εισαγάγει στον Όλυμπο, τον
ιερώτερο χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, έτσι
σβύννοντας μια για πάντα την παραδοσιακή
αρχαιοελληνική θρησκεία.
Στην συνέχεια, θα βρείτε ένα μεγαλύτερο
απόσπασμα από το ίδιο κείμενο, για να
δείτε το όλο πλαίσιο μέσα στο οποίο
αναφέρεται το συγκεκριμένο επεισόδιο (σε
αρχαία ελληνικά και αγγλικά) και πολλούς
συνδέσμους αναφορικά με τον Πλούταρχο,
τον Βίο του Πομπήιου, τον Πομπήιο, και
φυσικά τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό και την
κατακλυσμική πολιτισμική επιβολή του
Περσικού Πνεύματος πάνω σε Έλληνες,
Ρωμαίους και λοιπούς Ευρωπαίους.
Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε πολύ πριν
επιβληθεί η Χριστιανωσύνη στην Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία.
Στο θέμα του πολιτισμικού εκπερσισμού
των Αρχαίων Ελλήνων και της διάδοσης του

11. Μιθραϊσμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
και την Ευρώπη γενικώτερα θα επανέλθω.
==================================
Λούκιος Μέστριος Πλούταρχος (Lucius
Mestrius Plutarchus)
Βίοι Παράλληλοι/Πομπήιος
Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο
[24] Ἡγὰρ πειρατικὴ δύναμις ὡ
ρμήθη μὲν ἐκ
Κιλικίας τὸ πρῶ
τον, ἀρχὴν παράβολον
λαβοῦσα καὶ λανθάνουσαν, φρόνημα δὲ καὶ
τόλμαν ἔσχεν ἐν τῷΜιθριδατικῷπολέμῳ
,
χρήσασα ταῖ ς βασιλικαῖ ς ὑπηρεσίαις ἑαυτήν.
εἶ τα Ῥ
ωμαίων ἐν τοῖ ς ἐμφυλίοις πολέμοις
περὶ θύρας τῆς Ῥ
ώμης συμπεσόντων, ἔρημος
οὖσα φρουρᾶς ἡ θάλασσα κατὰ μικρὸν αὐτοὺς
ἐφείλκετο καὶ προῆγεν, οὐκέτι τοῖ ς πλέουσι
μόνον ἐπιτιθεμένους, ἀλλὰ καὶ νήσους καὶ
πόλεις παραλίους ἐκκόπτοντας. ἤδη δὲ καὶ
χρήμασι δυνατοὶ καὶ γένεσι λαμπροὶ καὶ τὸ
φρονεῖ ν ἀξιούμενοι διαφέρειν ἄνδρες
ἐνέβαινον εἰ ς τὰ λῃστρικὰ καὶ μετεῖ χον, ὡ
ς

12. καὶ δόξαν τινὰ καὶ φιλοτιμίαν τοῦ ἔργου
φέροντος.
ἦν δὲ καὶ ναύσταθμα πολλαχόθι πειρατικὰ
καὶ φρυκτώρια τετειχισμένα, καὶ στόλοι
προσέπιπτον οὐ πληρωμάτων μόνον
εὐανδρίαις οὐδὲ τέχναις κυβερνητῶ
ν οὐδὲ
τάχεσι νεῶ
ν καὶ κουφότησιν ἐξησκημένοι
πρὸς τὸ οἰ κεῖ ον ἔργον, ἀλλὰ τοῦ φοβεροῦ
μᾶλλον αὐτῶ
ν τὸ ἐπίφθονον ἐλύπει καὶ
ὑπερήφανον, στυλίσι χρυσαῖ ς καὶ
παραπετάσμασιν ἁλουργοῖ ς καὶ πλάταις
ἐπαργύροις, ὥ
σπερ ἐντρυφώντων τῷ
κακουργεῖ ν καὶ καλλωπιζομένων. αὐλοὶ δὲ
καὶ ψαλμοὶ καὶ μέθαι παρὰ πᾶσαν ἀκτὴν
καὶ σωμάτων ἡγεμονικῶ
ν ἁρπαγαὶ καὶ
πόλεων αἰ χμαλώτων ἀπολυτρώσεις ὄνειδος
ἦσαν τῆς Ῥ
ωμαίων ἡγεμονίας.
ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδες νῆες ὑπὲρ
χιλίας, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεις ὑπ’ αὐτῶ
ν
τετρακόσιαι. τῶ
ν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων
πρότερον ἱ ερῶ
ν ἐξέκοψαν ἐπιόντες τὸ
Κλάριον, τὸ Διδυμαῖ ον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν
ἐν Ἑ
ρμιόνῃ τῆς Χθονίας νεὼ
ν καὶ τὸν ἐν

13. Ἐ
πιδαύρῳτοῦ Ἀ
σκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ
Ταινάρῳκαὶ Καλαυρίᾳ τοῦ Ποσειδῶ
νος, τοῦ
δὲ Ἀ
πόλλωνος τὸν ἐν Ἀ
κτίῳκαὶ Λευκάδι, τῆς
δὲ Ἥ
ρας τὸν ἐν Σάμῳ
, τὸν ἐν Ἄ
ργει, τὸν ἐπὶ
Λακινίῳ
. ξένας δὲ θυσίας ἔθυον αὐτοὶ τὰς ἐν
Ὀ
λύμπῳ
, καὶ τελετάς τινας ἀπορρήτους
ἐτέλουν, ὧ
ν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο
διασώζεται καταδειχθεῖ σα πρῶ
τον ὑπ’
ἐκείνων.
Πλεῖ στα δὲ Ῥ
ωμαίοις ἐνυβρίσαντες, ἔτι καὶ
τὰς ὁδοὺς αὐτῶ
ν ἀναβαίνοντες ἀπὸ θαλάσσης
ἐληΐζοντο καὶ τὰς ἐγγὺς ἐπαύλεις ἐξέκοπτον.
ἥρπασαν δέ ποτε καὶ στρατηγοὺς δύο
Σεξτίλιον καὶ Βελλῖ νον ἐν ταῖ ς
περιπορφύροις, καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἅμα καὶ
ῥαβδοφόρους ᾤ
χοντο σὺν αὐτοῖ ς ἐκείνοις
ἔχοντες. ἥλω δὲ καὶ θυγάτηρ Ἀ
ντωνίου,
θριαμβικοῦ ἀνδρός, εἰ ς ἀγρὸν βαδίζουσα, καὶ
πολλῶ
ν χρημάτων ἀπελυτρώθη. ἐκεῖ νο δὲ ἦν
ὑβριστικώτατον. ὁπότε γάρ τις ἑαλωκὼ
ς
ἀναβοήσειε Ῥ
ωμαῖ ος εἶ ναι καὶ τοὔνομα
φράσειεν, ἐκπεπλῆχθαι προσποιούμενοι καὶ
δεδιέναι τούς τε μηροὺς ἐπαίοντο καὶ

14. προσέπιπτον αὐτῷ
, συγγνώμην ἔχειν
ἀντιβολοῦντες·
https://el.wikisource.org/wiki/Βίοι_Παράλ
ληλοι/Πομπήιος
Αγγλική Μετάφραση
The power of the pirates first commenced
in Cilicia, having in truth but a
precarious and obscure beginning, but
gained life and boldness afterwards in the
wars of Mithridates, where they hired
themselves out and took employment in
the king’s service. Afterwards, whilst the
Romans were embroiled in their civil
wars, being engaged against one another
even before the very gates of Rome, the
seas lay waste and unguarded, and by
degrees enticed and drew them on not
only to seize upon and spoil the
merchants and ships upon the seas, but
also to lay waste the islands and seaport
towns. So that now there embarked with
these pirates men of wealth and noble
birth and superior abilities, as if it had

15. been a natural occupation to gain
distinction in.
They had divers arsenals, or piratic
harbours, as likewise watch-towers and
beacons, all along the sea-coast; and fleets
were here received that were well manned
with the finest mariners, and well served
with the expertest pilots, and composed of
swift-sailing and light-built vessels
adapted for their special purpose. Nor was
it merely their being thus formidable that
excited indignation; they were even more
odious for their ostentation than they
were feared for their force. Their ships
had gilded masts at their stems; the sails
woven of purple, and the oars plated with
silver, as if their delight were to glory in
their iniquity. There was nothing but
music and dancing, banqueting and
revels, all along the shore. Officers in
command were taken prisoners, and cities
put under contribution, to the reproach
and dishonour of the Roman supremacy.

16. There were of these corsairs above one
thousand sail, and they had taken no less
than four hundred cities, committing
sacrilege upon the temples of the gods,
and enriching themselves with the spoils
of many never violated before, such as
were those of Claros, Didyma, and
Samothrace; and the temple of the Earth
in Hermione, and that of Aesculapius in
Epidaurus, those of Neptune at the
Isthmus, at Taenarus, and at Calauria;
those of Apollo at Actium and Leucas,
and those of Juno in Samos, at Argos, and
at Lacinium. They themselves offered
strange sacrifices upon Mount Olympus,
and performed certain secret rites or
religious mysteries, among which those of
Mithras have been preserved to our own
time having received their previous
institution from them.
But besides these insolencies by sea, they
were also injurious to the Romans by
land; for they would often go inland up

17. the roads, plundering and destroying
their villages and country-houses. Once
they seized upon two Roman praetors,
Sextilius and Bellinus, in their purple-
edged robes, and carried them off together
with their officers and lictors. The
daughter also of Antonius. a man that
had had the honour of a triumph, taking
a journey into the country, was seized,
and redeemed upon payment of a large
ransom. But it was most abusive of all
that, when any of the captives declared
himself to be a Roman, and told his
name, they affected to be surprised, and
feigning fear, smote their thighs and fell
down at his feet humbly beseeching him
to be gracious and forgive them.
Vita Pompei (Life of Pompey) c.24, 5,
632CD.
Plutarch’s Lives (1683) “by several
hands”, edited by John Dryden
http://classics.mit.edu/Plutarch/pompey.h
tml

18. Περισσότερα για τον Πλούταρχο, τους Βίους
Παράλληλους, και τον Πομπήιο:
https://en.wikipedia.org/wiki/Pompey#Ca
mpaign_against_the_pirates
https://el.wikipedia.org/wiki/Πομπήιος
https:// https://en.wikipedia.org/wiki/Pa
rallel_Lives
https://en.wikipedia.org/wiki/Plutarch
https://el.wikipedia.org/wiki/Βίοι_Παράλλ
ηλοι
https://el.wikipedia.org/wiki/Πλούταρχος
—————————————–
Περισσότερα για τον Μίθρα, τον Μιθραϊσμό,
την διάδοση του Μιθραϊσμού στην Ευρώπη
και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα
Μιθραϊκά Μυστήρια, τις σχέσεις και την
ομοιότητα Μιθραϊσμού και Χριστιανωσύνης,
και τα Μιθραία και γενικώτερα τα
Μιθραϊκά Μνημεία σε όλο τον κόσμο:
http://www.mithraeum.eu/

19. http://www.mithraeum.eu/link.php
http://www.mithraeum.eu/monumentae.p
hp?tid=1 (πολλές σελίδες)
http://www.mithraeum.eu/monumentae.p
hp (πολλές σελίδες)
http://www.tertullian.org/rpearse/mithras
/display.php?page=Mithras_and_Jesus
http://www.tertullian.org/rpearse/mithras
/display.php?page=main
http://www.iranicaonline.org/articles/mit
hraism
Mithras in India and Iran
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt1.htm
The arrival of Mithras in Europe
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt2.htm
The Followers of Mithras

20. http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt3.htm
The Figures round the Bull-Slayer
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt4.htm
The Legend of Mithras
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt5.htm
The God of Infinite Time
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt6.htm
Initiation into the Mysteries
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt7.htm
The Seven Grades of Initiation

21. http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt8.htm
Women and the Mithraic Cult
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt9.htm
Offerings and Artists: Mithras in Art
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt10.htm
The Fall of Mithras
http://www.cais-
soas.com/CAIS/Religions/iranian/Mithrai
sm/m_m/pt11.htm
Γενικά:
https://en.wikipedia.org/wiki/Mithra
https://en.wikipedia.org/wiki/Mithraism
https://el.wikipedia.org/wiki/Μίθρας
https://el.wikipedia.org/wiki/Μιθραϊσμός