Estudo das características e utilidades do reno e algunhas imaxes curiosas.

1. o reno

2. Os renos son coñecidos
desde a antigüidade e
aparecen representados
en pinturas e gravados
prehistóricos de covas
francesas e españolas
porque nas idades do xeo
a súa distribución chegaba
moito máis ao sur.
Detalle e
representación
plana dun
gravado en óso
atopado na cova
de L´hortet
(Francia) onde
aparecen renos e
salmóns.
Reno. Pintura rupestre da Cova
das Moedas (Cantabria)
Renos cruzando un río. Figura atopada en Montastruc (Francia).
Foron esculpidos hai uns 13.000 anos en marfil de mamút.

3. O reno, en Europa e Asia,
ou caribú, en América,
(Rangifer tarandus)
habita na Zona Ártica, na
Tundra e na Taiga, de
Escandinavia, Rusia,
Groenlandia, Canadá e
Alaska.
Foi domesticado no 1.000
a C en Siberia.
O reno común do norte de
Europa acada unha altura
na cruz de 110 cm e un
peso de 150 kg. Machos e
femias teñen cornos, aínda
que son máis grandes e
ramificados nos machos.
Os domésticos teñen as
patas máis curtas e son
máis pesados que os
silvestres.

4. O reno ten os pezuños grandes e os
dedos de atrás longos, que case tocan
no chan. O conxunto crea unha ampla
superficie da apoio que impide que se
afunda en terreos blandos

5. e facilita o desplazamento pola neve.

6. No inverno, para
protexerse do
frío, o reno ten o
pelo máis mesto
e máis longo; na
primavera
múdao por outro
máis curto e
máis fino.

7. Os renos
perden os
cornos cada ano
(os machos
primeiro, os
novos máis
tarde e por
último as
femias) e volven
a telos de novo
ao remate do
verán cando
empeza a época
de cría.
Diferencia de tamaño entre a cornamenta dos machos e a das femias

8. Os cornos novos nacen cubertos dunha pel, con lanuxe, pola que circula o
sangue que os alimenta mentras medran. Cando remata o desenvolvemento
esa pel séca e despréndese en tiras.
Renos sen cornos Detalle do corno en
desenvolvemento
Cornos completamente
desenvolvidos perdendo a pel
protectora

9. Os renos aliméntanse de
herbas, brións, e follas e
tonas de árbores
(salgueiros e bidueiros
enanos) e no inverno de
liques que localizan polo
olfacto e desenterran coas
patas.
Son ruminantes. Engulen o
alimento case sen
masticalo e máis tarde,
nun sitio tranquilo,
devólveno á boca para
remoelo.

10. Teñen unha vista
que abrangue ata
o campo do
ultravioleta, un bo
oído e o olfacto
moi desenvolvido

11. O reno é un bo corredor,
pode manter unha
velocidade de 40 km á hora
durante moito tempo e
chegar ata a 80 km/h en
tramos curtos. Nas
migracións percorre ata
100 km ao día.

12. Nas viaxes de
migración forma
grupos de varios
miles de
indivíduos, pero
fóra desa época
vive en pequenos
grupos de femias
e crías, grupos de
machos e machos
vellos solitarios.

13. Nos desplazamentos dos renos a auga, a non ser que teña unha corrente forte,
non supón un obstáculo, pois métense nela e nadan sen problemas.

14. Durante a época dos
emparellamentos os
machos exhiben as
súas cualidades
correndo e berrando

15. e perseguen e pelexan
cos rivais polo control
dos grupos de femias.

16. Maduran arredor dos 2 anos,
as femias antes que os
machos. A xestación dura 8
meses e teñen unha cría ou
dúas que empezan a andar
aos poucos minutos de nacer.

17. As crías acompañan
ao grupo desde que
nacen e maman ata os
3 meses

19. Os renos machos
viven uns 10 anos
e as femias 15.
En cautividade
poden vivir ata 20
anos.
Vello reno
solitario
cruzando unha
estrada.

20. Os renos
críanse en
réxime de
pastoreo
nómada ou
seminómada
con
suplementos
alimentarios
no inverno

22. Os renos domésticos son moi mansos

24. O reno é un animal
de utilidade múltiple.
Críase,
fundamentalmente,
como productor de
carne, pero tamén se
lle aproveita o leite, a
pel e os cornos; e
utilízase ademais
como animal de tiro e
carga, e como
montura.

25. A carne
consúmes
e fresca,
enlatada
afumada,
seca e
embutida.
Posto de venda de carne fresca de reno.
Solombos de reno.

26. Carne seca
Carne afumada

27. Paté de carne de reno
Posto de venta de carne de
reno enlatada.
Salchichón de
carne de reno.

28. O leite, doce e espeso, consúmese
fresco, envasado ou transfórmase
en queixo.
Leite de reno
envasado e
transformado
Queixo de
reno. Un
queixo plano
que se deixa
tostar por
fóra preto do
lume.

29. A pel dos renos úsase para abrigarse para facer
prendas de vestir e de calzar, bolsos…

30. Botas tradicionais
Botas modernas
Tambor esquimó con parche de
pel e tensores de tripa.
Bolsos

31. Os cornos e os ósos tamén teñen aplicacións variadas.
Ferramentas tradicionais para traballar
o coiro: trado, de óso co mango de
corno, e agulla de óso.
Figura de reno
tallada nun óso.
Mango de coitelo
feito con madeira
e óso de reno.
Candeeiro feito
cun corno de
reno tallado.

32. Renos de montura
Os tsataan, de Mongolia, son un pobo nómada que vive ao ritmo dos renos, obteñen deles todo o
necesario para vivir e utilízannos habitualmente como animais de montura.

33. Renos de carga

34. Renos de arraste

35. Renos de competición

36. Renos de turismo

37. No mundo hai uns 8 millóns de renos. 2 millóns en Canadá e Alaska e o resto
en Europa e Asia. Aproximadamente a metade da poboación mundial manténse
en estado silvestre. A maior parte dos americanos son silvestres.

38. renos e nenos
Imaxe do
ano 1936

49. fin
As imaxes foron collidas da internet.
Agradezolle aos autores a súa dispoñibilidade e agardo que
saiban disculpar o uso que fixen delas.
Mon Daporta
COUSIÑAS FEITAS NA CASA