1. a pedra de afiar
as agullas
OS NENOS DA RATA LUÍSAMonDaporta
2. Foron os de Luisa ver ao zapateiro,
un sabio en historias e amigo dos nenos.
3. Sempre os divertía coas súas aquelas.
Era mestre de contos e amigo das lerias.
4. Aquel día pideulles, pois andaba “apurado”,
que tiveran a ben facerlle un recado.
“Unha cousa sinxela, sen ciencia ningunha”.
Ir pedirlle ao albardeiro a pedra de afiar agullas.
5. Os nenos, por suposto, sen dudalo, aceptaron.
Non podían negarse a cumprirlle o mandado.
6. E saíron a escape correndo e contentos
de facerlle un favor ao señor zapateiro.
7. Pero ao chegaren ao sitio comezou o enredo
cando despois do pedido preguntou o albardeiro.
“Que de cales agullas era a que querían.
Si das agullas dereitas ou das agullas torcidas”
19. entrou na trastenda e saiu cun nobelo.
Un bulto cumprido enleado en papel,
ben empaquetado e atado cun cordel
20. E antes de que saíran aínda lles deu instruccións
para facela chegar en boas condicións.
“Que a levaran con coidado que era moi delicada
e se se desaxustaba non servía para nada”.
21. E tiveron que facer mudas, pois non era peso livián.
Pero dixeran que o facían e non iban a fallar.
25. da máis típica chanza da xente da agulla
que é pillar inocentes e facerlles a burla
facendoos andar, a ir e vir, na procura
da ditosa pedra de afiar as agullas.
26. Marcharon ao seu cuarto sen decir nin chío.
Menudo cabreo levaban consigo!
