2. 2
AUTOR:
●
O autor é Xabier P. DoCampo (Rábade, 1946)
●
Ilustrador: Xosé Cobas (Logrosa-Negreira , A
Coruña , 1956)
●
Edicións Xerais de Galicia ( Merlín )
4. 4
Resumo do libro.
●
O libro trata dun pobo chamado Eiranova , que puxeran un reloxo que daba as badaladas. Os primeiros días dabáas ben pero uns días
despois empezou a dar a décimo terceira badalada ás doce noite. Xes que estaba na cama deuse conta e sorprendeuse cando pasou ,
unha rapaza chamada Cristina tamén a oiu e ao día seguinte contóullelo aos seus amigos e decidiron descubrir que era o que pasaba .
●
Cristina ao día seguinte foi ao colexio a contarlle iso a Pedro , Cristina lle dixo que non se o contara a ninguén logo foron a biblioteca e
Cristina colleu 5 dos 6 libros solicitados , desuse conta de que había un trozo de papel . Cristina e máis os seus amigos leronna e todo
indicaba que tiñan que ir buscar na igrexa. Pedro decidiu ir con Miguel a ir mirar a igrexa para ver se encontraron algo , entraron pola
fiestra . Miguel non estaba moi de acordo pero ao final entrou. Non encontraron nada , ao día seguinte se o contaron a Cristina.
Decidiron quedar na casa de Cristina para falar de iso xa que ninguen os poderia oir. Pedro e os seus amigos no deron interpretar a
pista. Uns momentos depois Miguel encontrou a resposta , era o frío . Miguel e os seus amigos pensaron que podia haber no pobo que
estivera relacionado co frío e dixeron : o río, a neve , o ferro o brocé da campa…
●
Ese día era o ultimo dia de colexo. Pola tarde foron a casa de Cristina para falar do tema . Logo colleron as bicicletas , foron dar unha
volta polo río haber se encontraran algo. As rapazas pideronlle a Xes se podían subir ao campanario, ás rapazas insistiron e Xes
dejoulles subir con a condicion de subir con el . Pedro colleu unha pedra e lanzouna e lle deu a campá Elisa e Cristina poseronse a
pensar que alguen podia estar tirando pedras , pero de súpeto Elisa dixo que non porque teria que ser unha pedra moi grande e que
custaria moito tirala. Cando estaban de camino para coller as bicis , no mas chegar o primero que veron foi unha carta no asento de
Miguel , Cristina colleuna e liuna en voz alta. Era como unha especie de laberinto, por detras habia unha mexase que poñia: MEXASE
SEGUNDA Heberá máis . Tantas como sexan precisas para que nos cheguemos a encontrar. Os rapaces quedaron descorcentados
poruqe non tiñan ni idea de que podia ser. Cristina pediulle axuda a o Xuiz e ao Peón , despois da festa das sardiñas foron a igrexa e o
xuiz casi resvala , pero o Peón agarrouno. Un día que quedaron todos foron pola noite á igrexa , Delio traxo unha lanterna e entraron
el e mais Pedro , Pedro buscou por os bancos e Delio polo concesionario. Ao sair encontraron outra pista que os conduciria a igrexa no día
seguinte . Encontraronse a unha persoa , máis tarde deronse conta de que era o Xuiz . Despois de conversar un momento , ao día seguinte
encontraron unha pista . Que les levaba ao campanario e, na fiestra había pintado un signo de interrogacion. Resulta que era unha broma do xuíz
e tiña certo aire a un xogo.
●
5. 5
A miña apinón
●
A min gustoume moito , porque é moi entretido e
misterioso. Eu recoméndoo se che gustan os libros
de misterio.
