Segunda metade do século XIX: Sexenio Democrático. Reinado de Alfonso XII e rexencia de Mª Cristina de Hasburgo.

1. 0 1 de DECEMBRO de 1874 facíase público O MANIFESTO DE SANDHURST, firmado polo
príncipe ALFONSO DE BORBÓN, que moi pronto se convertiría no rei ALFONSO XII.
Chámase así porque o xove borbón estaba estudando na academia militar británica de
Sandhurst, ao atoparse no exilio, despois da marcha da familia real a raíz da
REVOLUCIÓN DE 1868, no transcurso do chamado SEXENIO DEMOCRÁTICO.
El mesmo manifestaba a vontade para ser rei, e porque nel comenzaban a facerse
públicas as ideas do seu verdadeiro autor, ANTONIO CÁNOVAS DO CASTELO, como
construir un réxime político que superase os defectos do isabelismo, pero distinto ao
establecido en 1869 coa MONARQUÍA DEMOCRÁTICA de AMADEO DE SABOYA e por
suposto radicalmente contrario ao réximen repúblicano, que se liquidara uns meses
antes. Este sistema político era a restauración con algúns cambios e reformas, duraría
ata o golpe de estado PRIMO DE RIVERA en 1923.
O manifestó está fechado o 1 de decembro, non se publicou na nosa prensa española
ata o 27 de decembro, dous días antes do famoso pronunciamento de MARTÍNEZ
CAMPOS EN SAGUNTO, no que se proclamou como rei ALFONSO XII, adiantándose aos
propósitos de CÁNOVAS de traer a monarquía a ESPAÑA por un método distinto,
alonxándose da intervención do éxercito na política.
A ALFONSO recoñecérono como o lexítimo herdeiro da COROA ESPAÑOLA, a súa nai
abdicara en 1870 en PARÍS.
A monarquía tería salvado a crise da guerra da independencia e superado en 1840 a
guerra civil, referiéndose a guerra carlista.
ALFONSO XII

2. Trala morte de Alfonso XII o 25 de novembro de 1885, a reina Mª Cristina asume a rexencia;
presta xuramento ás cortes o 30 de decembro de 1885, no palacio do congreso dos deputados ,
na sesión conxunta de ambas cámaras. Durante a rexencia de Mª Cristina, celébranse sete
eleccións: 4 de abril de 1886, 1 de febrero de 1881, 5 de marzo de 1893, 5 de abril de 1896, 27
de marzo de 1899, 16 de abril de 1899 e 19 de maio de 1901.
O 17 de maio de 1886, nace o futuro rei Alfonso XIII, que alcanza a maioría de idade en 1902
(certificación da acta de inscripción no rexistro do Estado Civil Da Familia Real De España, do
nacemento do REI ALFONSO XIII)
Na lexislatura de 1887, apróbase a lei reguladora do dereito da asociación (25 de maio), que
supón un triunfo do goberno liberal presidido por SAGASTA, e permite a legalización de
sindicatos e asociacións obreiras. Na lexislatura, o 20 de maio de 1888, a raiña REXENTE, o seu
fillo e SAGASTA como presidente do goberno asisten á inauguración da EXPOSICIÓN UNIVERSAL
DE BARCELONA.
O 12 de agosto de 1888, fúndase en BARCELONA a UNIÓN XERAL DE TRABALLADORES (UXT) e
Pablo Iglesias é elexido presidente do PSOE.
Durante a nova lexislatura, que se abre o 30 de novembro de 1888, a internacional socialista,
reunida en Paris, declara o 1 de Maio como DÍA INTERNACIONAL DOS TRABALLADORES.
O feito máis notable dos últimos anos da rexencia é o asasinato do PRESIDENTE CÁNOVAS DO
CASTELO, polo anarquista Angiolilo, o 8 de agosto de 1897, no balneario de Santa Águeda
(GUIPUZCOA).
No ano 1902 Alfonso XIII alcanza a maioría de idade aos 16 anos. Prodúcese un debate entorno
aomatrimonioen 1901, da princesa de ASTURIAS,a infanta MERCEDES, con CARLOSDE BORBÓN
Y BORBÓN. Oponse SAGASTA por pertencer este a unha familia carlista.
INFORMACIÓN RECOLLIDA NO PORTAL WWW.CONGRESO.ES
MARCOS ÁLVAREZ CHAVES 6ºA