1. -1-
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
ΥΠΟ ΤΟΥ
ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΥ Μ. ΡΟΥΣΣΟΥ
TWIN CITIES (MINNEAPOLIS – SAINT PAUL), MINNESOTA, USA
2013

2. Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
-2-
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΤΙΤΛΟΣ: ― ۩ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ή ΜΕΡΟΥΣ
ΣΕΛΙΔΑ
Σύντομο Βιογραφικό
Αφιέρωση - Σημείωση
Ευχαριστίες
― ۩ Πρόλογος
Μήνυμα φίλου ανθρωπιστή
Σύντομη σκιαγραφία του Μουσουλμανισμού
― ۩ Διατί απορρίπτομε τον Χριστιανισμό [εν συντομία]
Φιλοσοφικές αντιρρήσεις
Η άλλη όψη του ζητήματος
Τα ειδικά σημεία κατά του Χριστιανισμού
α) Θεολογία
β) Γραμματεία
γ) Ιστορία
δ) Κοινωνικότητα και Ψυχολογία
Εν κατακλείδι περιληπτικώς
Εννέα εγκλήματα τού Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου
― ۩ Βιβλιογραφία
Κλασσικοί τόμοι
Ξενόγλωσσα βιβλία:
Μεταφράσεις στα Ελληνικά:
Ελληνική βιβλιογραφία:
Εκπαιδευτικές βιντεοταινίες και DVD’s
― ۩ Περί της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού,
έκθεση τού ζητήματος και τι μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος
Παρεμβολή: Ολίγα απλά παραδείγματα τρομακτικών αντιφάσεων και
λαθών μέσα στις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη
Παρεμβολή: Ολίγα περί των Τεσσάρων Κανονικών Ευαγγελίων
Σχόλιον, τό Testimonium Flavianum, υπό Παν. Μαρίνη
Συμπλήρωμα με περισσότερα στοιχεία, υπό τού συγγραφέως
Παράρτημα: Refuting Missionaries, υπό Hayyim ben Yehoshua
(μετάφραση) Απορρίπτοντας Iεραποστόλους
Πρόλογος του μεταφραστή
Μέρος 1ο: Ο μύθος του ιστορικού Ιησού
Μέρος 2ο: Η έλλειψη ιστορικών ενδείξεων για τον Ιησού
Διά περαιτέρω μελέτη
Η Ιστορική Ανυπαρξία του Λεγόμενου Χριστού από τον Υπερίωνα
9
11
12
13
19
21
26
26
30
31
31
32
33
34
36
50
53
53
54
69
71
78
79
81
95
111
117
133
133
138
166
190
191

3. -3-
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
― ۩ Debunking the Laws of Moses, Joseph Wheeless (μετάφραση)
Προειδοποίηση και εισαγωγή (του μεταφραστή)
Η απογύμνωση των νόμων του Μωυσέως.
«Οι νόμοι του Κυρίου διά της χειρός του Μωυσέως»
Οι κυρώσεις για τις παραβάσεις του νόμου
Νόμος της ενοχής του Αθώου
Νόμος της δουλείας
Νόμος των ανθρωποθυσιών
Νόμος περί θυσιών κατόπιν τάματος
Ο Νόμος της ανθρωποφαγίας
Ο Νόμος του πολέμου
Νόμος μοιχείας
Νόμος διαζυγίου
Νόμος της ζηλοτυπίας
Νόμος διά εξέταση παρθενίας
Νόμος της μαγικής μεταβιβάσεως
Ο Νόμος της διαβολολατρείας
Ο Νόμος των μαγισσών
Ex post facto (κατόπιν του πραχθέντος, εκ των
υστέρων, αναδρομικής ισχύος) νόμοι θανάτου
Ignorantia juris non excusat - Άγνοια του νόμου δεν συγχωρείται
Lex Talionis - Νόμος ανταποδόσεως
Διάφοροι ελάσσονες θείοι νόμοι
L’ envoi (Το ρεφρέν, εν κατακλείδι)
Επίλογος του μεταφραστή
Τρεις ενημερωτικές σημειώσεις
― ۩ Γιατί ο Θεός ήταν τόσο σκληρός στις γυναίκες και στα φίδια
(μετάφραση άρθρου του Clarence Darrow, του έτους 1929)
Υποσημειώσεις του συγγραφέα-μεταφραστή
― ۩ Αγαπάτε Αλλήλους
Εισαγωγή
Αιρέσεις και έλλειψη «αγάπης» στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες
«Ιωάννειος» ιδέα η αγάπη
Ουδείς νεωτερισμός έναντι της Παλαιάς Διαθήκης στα λοιπά Ευαγγέλια
Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης σχετικώς με την αγάπη
Ο «Ύμνος της Αγάπης» και οι αντιφάσεις του Παύλου
Κριτική του Sigmund Freud
Η συγχώρεση στον Χριστιανισμό
Εξιλασμός στον Εβραϊσμό – Γιαχβισμό
Η αγάπη και η συγχώρεση στην ιστορία του Χριστιανισμού
Συμπέρασμα: το πραγματικό, ουσιαστικό και
θεμελιώδες θεολογικό μήνυμα του Χριστιανισμού
197
197
210
214
217
221
222
224
225
226
229
231
232
233
234
235
236
237
238
239
239
243
244
250
252
254
256
256
257
263
267
270
274
277
277
285
290
297

4. Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
-4-
― ۩ «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...»
― ۩ Η θεολογική θεμελίωση της ιεράς εξετάσεως (μετάφραση)
Πέτρος και Παύλος
Δόγματα του Παύλου
Προέλευση των δογμάτων αυτών
Δόγματα ιεράς εξετάσεως
Περισσότερες θεμελιώσεις της ιεράς εξετάσεως
Ιερώνυμος και Αυγουστίνος
Ιερώνυμος
Αυγουστίνος
Ιησούς και Παύλος
Υπό τον Κωνσταντίνον
Πέμπτος αιών
Έκτος αιών
Από τον έκτο μέχρι τον δωδέκατο αιώνα
Από τον δωδέκατο μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα
Ισπανική ιερά εξέτασις
[Σύντομος επίλογος του συγγραφέα]
[Σύντομος επίλογος του μεταφραστή]
― ۩ Περί Ορθοδόξου και Βυζαντινής ιεράς εξετάσεως περιληπτικώς
Εισαγωγή
Σύντομο ιστορικό περίγραμμα
Κωνσταντίνος – Θεοδόσιος
Ο αιών των Ιερωνύμου και Αυγουστίνου
Ο αιών του Ιουστινιανού και εντεύθεν
Το αξίωμα του Κοιαισίτωρος (Quaesitor)
Βασανιστήρια διά μεταλλικών οργάνων
Άλλα βασανιστήρια και η σιδηρά προσωπίς
Σύγκριση με την Δύση
Περί Αγίου Όρους, Σαμοθράκης και καταστροφών
Περί Σκυθοπόλεως
Παντός είδους καύσεις, διωγμοί και καταστροφές
Ιεροί πόλεμοι, μοναχοί, εικονομαχία, αιρετικοί, απώλεια περιοχών
Τουρκοκρατία και εκκλησία
Επίλογος
― ۩ Δύο επώνυμα χριστιανικά επιχειρήματα, 1Ο Pascal – 2O Chesterton
Επιχείρημα πρώτο
Επιχείρημα δεύτερο
Σημείωση
― ۩ Ερωτήσεις για τις οποίες ζητάμε σαφείς απαντήσεις
307
321
321
322
327
329
334
339
339
340
342
345
345
346
347
348
349
350
351
353
353
354
355
356
360
364
366
367
367
368
369
370
371
374
375
376
376
384
409
410

5. -5-
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
― ۩ Ο Παύλος μέσα από τις Πράξεις και τις Επιστολές (και όχι μόνον)
Σύντομη εισαγωγή
Περί θεωριών
Περί περιοδειών του Παύλου
Ερώτημα: Είναι ο Παύλος ιστορικό πρόσωπο;
Κύριοι σκοποί αυτής της εργασίας
Ποιος ήταν Παύλος σύμφωνα με τις
ελάχιστες εσωτερικές πηγές που τον αναφέρουν
Περί Επιστολών του Παύλου
Προκαταρκτική γνωριμία με την θεολογία του Παύλου και
οι αντιφάσεις του με τον εαυτόν του και όλη την Βίβλο
Γνωστικιστικά, Νεοπλατωνικά και Ζωροαστρικά στοιχεία στον Παύλο
Αιρέσεις ως συνέπειες της διδασκαλίας του Παύλου
Ερώτημα: Οφείλεται στον Παύλο η επιβίωση του Χριστιανισμού;
Παύλος, καθεστηκυία τάξη και Νέρων
Προκαταρκτική γνωριμία με την ισότητα που διακηρύττει ο Παύλος
Η έννοια της πίστεως στον Παύλο και μερικά δόγματά του
Ο Χριστός του Παύλου
Περιτομή και ακροβυστία
Αποκαλύψεις και εσχατολογία στην θεολογία του Παύλου
Παρέκβαση: Μικρή ιστορική αναδρομή περί Ιουδαϊκών εσχατολογιών
Η πλήρης απαξία του φυσικού κόσμου στην θεολογία του Παύλου
Η ασθένεια του Παύλου
Η αγάπη προς τον θάνατον
Οι μόνοι απόλυτοι εθνισμοί στον Παύλο: Πιστός – Άπιστος
Παύλος και σοφία, φιλοσοφία, μισαλλοδοξία, βία
Οι απανταχού συνδρομές που ζητούσε ο Παύλος
Παύλος και γυναίκες
Παύλος, γυναίκες και Μωσαϊκός Νόμος
Δουλεία και Παύλος
Ψεύδη, δολιότητες και αοριστολογίες του Παύλου
Η φοβέρα ως μέσο του Παύλο
Δαιμονολογία – Διαβολολογία στον Παύλο
Παύλος, ομοφυλοφιλία και ευνουχισμός
Η ουσία της ισότητας του Παύλου
Η θεοπνευστία και τα παράλογα του Παύλου
Ερώτημα: Πώς ο Παύλος υπερσκέλισε τον Πέτρο;
Η εκτός Πράξεων και Επιστολών σιγή περί Παύλου και η σημασία της
Περί «ύμνου της αγάπης»
Επίλογος
Σημαντικό παράρτημα
Δόγματα του Παύλου
Προέλευση των δογμάτων αυτών
Δόγματα ιεράς εξετάσεως
416
416
416
418
420
423
424
430
433
440
443
445
450
454
455
459
492
492
496
499
500
501
503
505
506
509
512
517
520
521
522
522
523
527
530
532
538
540
542
542
547
549

6. Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
-6-
Περισσότερες θεμελιώσεις της ιεράς εξετάσεως
― ۩ Ρωμαιοκαθολικισμός και η Σωτηρία του από τον Προτεσταντισμό
Αντί Προλόγου
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Λίγες Λέξεις για την Παρακίνηση των Καθολικών
Μια Σύντομη Ιστορία του Καθολικισμού
Μερικοί Όροι του Καθολικισμού (από την Καθολική Κατήχηση του 1994)
Μερικές Ρωμαιοκαθολικές Παραδόσεις και τα έτη που εθεσπίστηκαν.
Αντιφάσεις
Της Ρωμαιοκαθολικής Κατηχήσεως με την Ρωμαιοκαθολική Βίβλο
Δόγματα Αφορώντα τον Ιησού
Το Δόγμα της Σωτηρίας
Το Ευαγγέλιο της Χάριτος αποκαλύπτει:
Προετοιμάζοντας τους Καθολικούς για την Αιωνιότητα.
Αντί Επιλόγου
― ۩ Κατά της χριστιανικής απολογητικής
Εισαγωγή
Μέθοδοι και τακτικές
Η επιλεκτική χρήση των γραφών, με παράδειγμα:
Ο χρόνος ελεύσεως της «βασιλείας των ουρανών»
Ανεξέταστη πίστη αντί λογικής συζητήσεως
Επίκληση μαρτυρίων και ασκητισμού
Θαύματα
Ιδιορρυθμίες πρωτοχριστιανών
Αρχαίοι μύθοι και χριστιανικά μυθολογήματα
Εξαφάνιση τεκμηρίων
Θρύμματα παπύρων και Ευαγγέλια
Ψευδεπίγραφα
Βιβλίο του Δανιήλ.
Άλλο ένα χτυπητό παράδειγμα ψευδεπιγραφίας και παραμυθολογίας
Οι απολογητές και η χρήση του Ευσεβίου, με παράδειγμα:
Η υποτιθεμένη έκλειψη ηλίου κατά την σταύρωση του Ιησού
Καταγωγή του Χριστιανισμού και
παραχάραξη της Ιουδαϊκής παραδόσεως
Ερμηνείες, παρερμηνείες, ψευτοδικαιολογίες...
Υποτιθέμενα κοινωνικά επιτεύγματα και ηθική διδασκαλία
Μερικά συμπεράσματα
Παραινέσεις
― ۩ Επί της πολυσυζητημένης μαρτυρίας του Τατιανού
επί των τεσσάρων κανονικών Ευαγγελίων
Πρόλογος
Τατιανός (π. 120 – π. 175 Κ.Ε.)
Το Ευαγγέλιον ή η Αρμονία του Τατιανού
Δύο από τα Αιρετικά Στοιχεία του Τατιανού
554
560
560
561
561
561
563
564
564
564
567
568
570
572
576
576
576
586
591
596
598
599
600
605
607
614
615
621
628
656
665
671
673
674
674
677
677
680

7. -7-
Περί Αθανασίας της Ψυχής
Γνωστικιστικές Απόψεις περί χριστιανικού Θεού
και το Ευαγγέλιο των Εβραίων
Επίλογος
― ۩ Ιατρική και Χριστιανισμός
Επισκόπηση του θέματος
Ενδιαφέροντα ιστορικά σημεία για μελέτη και έρευνα
Δείγματα ιατρικής και ιατροδικαστικής της Βίβλου
Θεολογικές θέσεις για γυναίκα και έρωτα
Άλλα θέματα
― ۩ Ερωτισμός– Γυναίκες– Γάμος– Διαζύγιο – Ομοφυλοφιλία
στον Χριστιανισμό
Εισαγωγή
Μωσαϊκός θεϊκός νόμος περί μοιχείας
Μωσαϊκός θεϊκός νόμος περί παρθενίας γυναικός
Περί ομοφυλοφιλίας στο νόμο και στα λόγια
του Εβραιοχριστιανικού Θεού Πατρός
(α) Νόμος κατά της ομοφυλοφιλίας
(β) Νόμος κατά της ετεροφυλενδεσίας ή παρενδεσίας
(γ) Άλλες απαγορευτικές διατάξεις
(δ) Η ομοφυλοφιλία στην Καινή Διαθήκη
Γάμος και διαζύγιο
Μωσαϊκός νόμος περί διαζυγίου
Διαζύγιο στην Καινή Διαθήκη
Μερικά συμπεράσματα
Αδελφοποίηση κληρικών
Παιδεραστία
Οι Καρποκρατικοί
Βία και σεξ στην Καινή Διαθήκη
Η Αίρεση των Νικολαϊτών
Μερικές επιπλέον χριστιανικές θεολογικές θέσεις
για γυναίκα, έρωτα και ομοφυλοφιλία
Εν κατακλείδι
― ۩ Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
και μερικά από τα ψεύδη των νεοχριστιανών απολογητών
Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς
Ολίγα ακόμα ψεύδη των νεοελλήνων νεοχριστιανών απολογητών
― ۩ Ένα ελάχιστο βιβλικό δείγμα
Ποιους να σκοτώνεις
Ποιους να μισείς
Οφείλομε να πράττομε αυτά;
Εσχατολογική λατρεία και εμμονή
Οικογενειακές και πολιτικές αξίες
Μυθικά Τέρατα
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
680
0B
680
682
683
683
686
689
694
698
1B
703
703
706
707
707
708
708
708
709
711
711
712
716
718
720
722
724
737
738
749
2B
750
753
757
765
765
765
766
766
766
766

8. Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
-8-
Υπερφυσικές Δυνάμεις και Μαγεία
Επιστήμες
Η Γέννηση του Ιησού
Ο Ιησούς όταν είχε καλή μέρα
Ο Ιησούς όταν είχε κακή μέρα
Ποιος είδε τον Θεό (και τον Ιησού)
Πιθανές υποκλοπές
Διάφορες αντιφάσεις
Ο Θεός και το Κακό
Μερικές εκ του προχείρου Ερωτήσεις
― ۩ Ολίγα απλά παραδείγματα τρομακτικών αντιφάσεων και λαθών
μέσα στις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη
Επεισόδιο
Επίλογος, διδακτική βιβλική παροιμία
― ۩ Μερικά κορυφαία σημεία που αποδεικνύουν ότι είσαι:
«Τυφλά Φανατικός Χριστιανός.»
― ۩ Περί νόμων του «Ελληνοχριστιανισμού»,
ανοιχτή επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο
― ۩ Ελάχιστο δείγμα μισαλλοδοξίας, ανθελληνισμού και βλακείας
μερικών εκ των πατέρων της εκκλησίας
― ۩ Περί τη μη ελληνικότητας των τριών Ιεραρχών
― ۩ Το «Άγιο Πνεύμα» δυσκολεύεται να εκλέξει αρχιεπίσκοπο
― ۩ Περί σκεπτικισμού
― ۩ Συμπέρασμα τελικόν
― ۩ Αντί επιλόγου, Θρησκευτική Πίστη (ποίημα)
― ۩ Παράρτημα 1o, Για να μην αποκαλυφθεί η ιστορική αλήθεια για
τον Ιησού η εκκλησία απαγόρευε ακόμη και το διάβασμα της Βίβλου,
με την ευγενική άδεια του συγγραφέα καθηγητή, Οδυσσέα Επικουρίδη
Όμως τι λένε οι Θεολόγοι για τα ίδια ζητήματα;
Ο Ιησούς Χριστός ως διδάσκαλος.
Οι παραβολές στη διδασκαλία του Ιησού
Λίγα λόγια για την ιστορία των μεταφράσεων από το βιβλίο:
«Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη» του Ιωάννου Καραβιδοπούλου
καθηγητή στην Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ., σελ 44. Παράρτημα
Σημείωση Δρος Ιωάννου, Νεοκλέους Φιλαδέλφου, Μάρκου Ρούσσου
― ۩ Παράρτημα 2ο, Έρευνες του Δρος Νικία Σταυρουλάκη στη
σχετικότητα και συνέπειες αυτών,
προεισαγωγική εργασία τού Δρος Ιωάννου, Νεοκλέους Φιλαδέλφου,
Μάρκου Ρούσσου, καθηγητού μαθηματικών.
Μερικές φυσικές και φιλοσοφικές συνέπειες
Βασική Βιβλιογραφία επί του Πεδίου του Κενού και των δυνάμεων Casimir
767
767
768
768
768
768
769
769
770
770
772
773
782
783
786
789
794
801
803
821
822
823
848
848
848
875
877
879
885
889

9. -9-
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος
Γεννήθηκε στο χωριό Κατάπολα της νήσου Αμοργού την 5η – 11ου – 1954 .
Έκτο παιδί εννεαμελούς, απόρου, αγροτικής οικογενείας. Το οικογενειακό, συγγενικό,
σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον της παιδικής ηλικίας του, παρ’ όλες τις αντιφάσεις του,
ήταν εξαιρετικά θρησκόληπτο. Μέσα σ’ αυτό ανετράφει σαν καλός και πιστός χριστιανός ο
οποίος ποτέ δεν απουσίαζε από τις χριστιανικές, λειτουργίες, εορτές, μερικές φορές τους
εσπερινούς, κλπ. Μάλιστα δε σε μια περίοδο της παιδικής του ηλικίας σκεπτόταν να γίνει
παπάς γιατί νόμιζε ότι έτσι σίγουρα θα κέρδιζε την βασιλεία των ουρανών.
Στο δημοτικό σχολείο και το τότε εξατάξιο γυμνάσιο ήταν λίαν καλός έως άριστος μαθητής σε όλα τα μαθήματα, αλλά με ιδιαίτερη κλίση και αφοσίωση στα φυσικομαθηματικά. Τον Σεπτέμβριο του 1972 εισήχθη στην Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών
μεταξύ των πρώτων. Τον Σεπτέμβριο του 1977 άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας Minnesota των Η.Π.Α., λαβών πλήρη υποτροφία εξ’ αυτού του Πανεπιστημίου. Από εκεί έλαβε διπλώματα Masters και διδακτορικού (Ph.D.) στα μαθηματικά.
Εδίδαξε μαθηματικά ως βοηθός και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας Minnesota και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Alabama. Από το 1990 μέχρι και σήμερα (2010) είναι τακτικός καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Hamline της Πολιτείας Minnesota.
Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα πέραν των μαθηματικών ενδιαφέροντά του ήταν
πάντοτε η ιστορία και η θεολογία. Αλλά όπως λέγει και ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Πρός
Κορινθίους Επιστολή του 13: 11 «ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην· ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.». Έτσι λοιπόν
από το 1992 αποφάσισε να μελετήσει ενδελεχώς και επισταμένως την Εβραιοχριστιανική
Βίβλο, την Χριστιανική θεολογία, κατήχηση, δογματική και ιστορία για να δώσει απαντήσεις στις πάμπολλες απορίες επί του Χριστιανισμού, τις οποίες διατηρούσε παιδιόθεν, και
να ελέγξει τις ανεπαρκείς, μη ικανοποιητικές και πολλές φορές σκόπιμες και ψεύτικες
απαντήσεις πολλών θεολόγων. Η απάντηση που βρήκε κατόπιν εκτεταμένης, αμερολήπτου
και αντικειμενικής μελέτης συνοψίζεται ως εξής:
«Ιστορικώς ο Χριστιανισμός ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που συνέβη μέχρις στιγμής στην ιστορία του ανθρώπου. Το χειρότερο κακό και η πιο φρικιαστική μάστιγα
που στηρίζεται σε ένα φρικώδες, ανόητο και άχρηστο βιβλίο, την Εβραιοχριστιανική Βίβλο. Εκτός από ολίγες γνωστές ηθικές εντολές, τις οποίες επανέλαβε, (για να
είμαστε πιο ακριβείς, αντέγραψε, χωρίς να αναφέρει την πηγή,) η θεολογία του
είναι, πλαστή, τεχνητή, αντιφατική, ανόητη και λανθασμένη. Άκρως επικίνδυνη
και καταστροφική τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο! Ο Ιησούς Χριστός των Ευαγγελίων και του Παύλου αποδεικνύεται πλήρως
διά των κριτηρίων της ιστορικής επιστήμης ότι είναι μια αλλοπρόσαλλη και αντιφατική μυθολογία!».

10. - 10 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
Αυτό το συμπέρασμα δεν το αποκρύπτει ποτέ ούτε και το επιχείρημα που το υποστηρίζει,
έτσι επειδή ο Χριστιανισμός έτυχε να υπάρχει εκεί όπου επικράτησε, και ούτε απολογείται
γι’ αυτό.
Έτσι, αποφάσισε να δημοσιεύει μελέτες επί χριστιανικών ιστορικών και θεολογικών
θεμάτων και ζητημάτων. Τα άρθρα του τα δημοσιεύει στην Ελληνική και την Αγγλική για να
αφυπνίσει το χριστιανικό ποίμνιο κατά δύναμη. Ακόμα, δίπλα στο βαπτιστικό Εβραιο-χριστιανικό όνομα Ιωάννης, το οποίο του εδόθη χωρίς να τον ρωτήσουν όταν ήταν δύο μηνών,
παραθέτει το Ελληνικό όνομα Νεοκλής Φιλάδελφος για να υπενθυμίζει σε όλους το φρικτό
ιστορικό γεγονός ότι ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό, παρά τα φούμαρα τής
χριστιανικής προπαγάνδας, και ακόμα ότι ύστερα από τόσες και τόσες υλικές και πνευματικές καταστροφές η Νέα Ελλάς χρειάζεται επί τέλους "Νέο Κλέος", "Φιλία" και "Αδελφότητα".

11. - 11 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Το ανά χείρας βιβλίο αφιερώνεται σε όλους τους ανθρώπους του
πλανήτη, τους έχοντες θάρρος, προθυμία και δύναμη διά έρευνα με
κρίση και λογική και με σκοπό την καλυτέρευση της ζωής και την
ανώτερη ανάπτυξη τού πνεύματος και τού πολιτισμού επί τής γης.
*** Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος ***
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Επειδή το βιβλίο αυτό δεν έλαβε την μέχρι τούδε απαιτουμένη φιλολογική
επεξεργασία από έναν καλό φιλόλογο, και την πραγματολογική επεξεργασία
από έναν ειδικό, ζητώ συγνώμη για τυχόν ορθογραφικά, τυπογραφικά, συντακτικά, κλπ., λάθη, σημαντικές παραλείψεις ή πραγματολογικά λαθάκια. Αυτά βεβαίως δεν αλλάζουν την ουσία του θέματος ή των επί μέρους χρησιμοποιηθέντων στοιχείων. Ελπίζω και εύχομαι οι αναγνώστες εκτός από το να διδαχθούν να είναι σε θέση να διορθώσουν ό,τι τυχόν λάθη υπάρχουν και να
προσθέσουν και αυτοί όσο πιο πολλά αποδεικτικά στοιχεία και επιχειρήματα
μπορούν. Τα ορθογραφικά ή τυπογραφικά λαθάκια διορθώνονται εύκολα με
ένα μολυβάκι.
Ακόμα, προσπαθήσαμε να κάνομε την έκδοση αυτή όσο πιο οικονομικά γινόταν. Αν αργότερα ευρεθούν επαρκή χρήματα θα κάνομε μια πιο πολυτελή έκδοση. Κάθε χορηγία και δωρεά είναι ευπρόσδεκτη και θα τιμηθεί με κάθε δυνατή αναγνώριση.

12. - 12 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Εκτός απ’ αυτούς που επιμελήθηκαν την έκδοση του βιβλίου αυτού, έχω καθήκον και υποχρέωση να ευχαριστήσω τους φίλους και συνεργάτες που με βοήθησαν τα μέγιστα όλα
αυτά τα χρόνια που εργαζόμουν επάνω σ’ αυτά τα θέματα. Χωρίς την πολύπλευρη βοήθειά των, η οποία συνίστατο σε παροχή γνώσεων, συγγραφική και ηθική υποστήριξη και
γενική ενθάρρυνση σ’ αυτή την προσπάθεια, το έργο αυτό θα είχε παραμείνει ατελές και
χωρισμένο σε διάφορα ξεχωριστά άρθρα μερικά των οποίων εκυκλοφόρησαν είτε σε περιοδικά (όπως: Ελληνικόν Πάνθεον, Ιχώρ, κ.ά.) είτε στο διαδίκτυο. Τους ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας.
Αυτοί είναι οι κάτωθι:
Κωνσταντίνος Αγγελίδης, Δωρ
Μαρία Αποστολοπούλου
Γεώργιος Δένδιας
Ελευθέριος Λυαίος Διαμαντάρας
Οδυσσέας Επικουρίδης
Μιχάλης Καλόπουλος
Μανόλης Κορρές, Δωρ
Βασίλειος Κούβαρος
Κωστής Κωβαίος, Δωρ
Διονύσιος Λάππας, Δωρ
Μιχαήλ Μαγουλάς
Άγις Μαρίνης, Δωρ
Παν. Μαρίνης
Ιωάννης Μασμανίδης
Μιχαήλ Μεντρινός
Γεώργιος Μαύρος
Σωτήριος Παράσχος, Δωρ
Αθανάσιος Σαμπάνης, Δωρ
Νικίας Σταυρουλάκης, Δωρ
Βασίλειος Τίτσης
Ιωάννης Φραγκούλης
Ronald Ezuck
Arthur Guetter, Dr
Christopher, Ching Wai Ho
Joyce, Siu Ping Ho
George Kliger Dr
Larry Leininger
William D. Toczyski
Ιδιαιτέρα υποχρέωση φέρω προς τον Παν. Μαρίνη, οι έρευνες και τα γραπτά του
οποίου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συγγραφή πολλών κειμένων. Σε μερικά σημεία έχω
χρησιμοποιήσει μερικά από τα στοιχεία που αυτός έχει ήδη δημοσιεύσει, κατόπιν χορηγήσεως τής ευγενούς και γενναιόδωρης αδείας του.
Οφείλω θερμές ευχαριστίες στον κ. Ιωάννη Φραγκούλη, ( www.hellasforever.gr ) ο
οποίος μέσα στο 2006 είδε και ανεγνώρισε την αξία της παρούσας ύλης και εντελώς ανιδιοτελώς προθυμοποιήθηκε να φτιάξει την ειδική ελληνική ιστοσελίδα:
http://roussos.hellasforever.gr
στην οποία αναρτούσε ανελλιπώς και αγογγύστως τις επανεκδόσεις των άρθρων και του
βιβλίου με αποτέλεσμα όλη αυτή η ύλη να καταστεί προσιτή και γνωστή στο ευρύ ελληνικό κοινό. Μετά ταύτα αυτός και μόνον εφρόντισε την έκδοση της παρούσας ύλης στον
κανονικό τόμο που κρατάτε, ενώ κανείς άλλος ούτε προθυμοποιήθηκε ούτε ηθέλησε να
την εκδώσει κατόπι παρακλήσεώς μας.
Θερμές ευχαριστίες οφείλω και στον προλογήσαντα Λρα Ελευθέριο Λ Διαμαντάρα.
Το βιβλίο αυτό έχει εμφανιστεί εν μέρει ή εν όλω κατά περιόδους, αλλά σε μορφή
προηγούμενων εκδόσεών του, και σε άλλες ιστοσελίδες τις οποίες ευχαριστώ.

13. - 13 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο άνθρωπος από τότε που απέκτησε την δύναμη τής συνειδήσεως και ακόμα περισσότερο την συνείδηση τού ότι έχει συνείδηση και ικανότητα δημιουργίας και αναπτύξεως πολιτισμού, απέκτησε ορισμένες «ατελεύτητες;» εμμονές και συνειδητοποίησε την
αδυναμία, φθαρτότητα και θνησιμότητά του. Αυτά δεν συνίστανται μόνο στην εξασφάλιση
των πρώτων αναγκών τροφής, στέγης, ρουχισμού, διατηρήσεως της υγείας και της διαιωνίσεως του είδους, αλλά και:
(1) Η αγωνία, η εξιχνίαση και η γνώση του αγνώστου και ειδικά του μέλλοντος· τί κρύ βει το άγνωστο και τί του επιφυλάσσει το μέλλον μαζί με την ανικανότητά του να
γνωρίσει και να καταλάβει, εντός του συντόμου χρονικού διαστήματος της ενεργής
ζωής του, τι ακριβώς συμβαίνει με όσα πράγματα από τον περίγυρό του τού κινούν
το ενδιαφέρον, προτού απέλθει ανικανοποίητος από την σύντομη ζωή του.
(2) Τί είναι ο θάνατος· είναι άραγε το τέρμα της υπάρξεώς του ή υπάρχει κάποια συνέχεια· αφού δεν μπορεί να έχει αθάνατη ζωή εδώ στη γη τότε μήπως μπορεί να αποκτήσει την πολυπόθητη αθανασία μετά τον θάνατο.
(3) Η αναζήτηση των απαντήσεων στις μεταφυσικές ερωτήσεις τύπου: ποιός είναι, τί
σκοπό έχει, από πού ήλθε και πού πάει, κλπ.
Όλα αυτά τα ερωτήματα και στοιχεία μαζί με τις διάφορες απαντήσεις που τους εδόθησαν
κατά τόπους και εποχές έπαιξαν και παίζουν έναν τεράστιο ρόλο στην ψυχολογία και στην
κουλτούρα όλων των ανθρώπων. Π.χ., ένας σκεπτικιστής στο ερώτημα τί σκοπό έχει η ζωή
του ανθρώπου απάντησε ως εξής: Δεν ξέρω αν και τι σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου, αλλά αφού υπάρχομε καλό είναι να ζήσομε αυτή την ζωή κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο!
Οι θρησκείες λοιπόν έρχονται να μας πούνε ότι έχουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα
μεταφυσικά ερωτήματα. Πολλές ακόμα λένε ότι έχουν απαντήσεις όχι μόνο στα μεταφυσικά, αλλά και στα φυσικά ερωτήματα και στο πως μπορούμε να καλύψομε τις φυσικές
ανάγκες μας. Ακόμα ισχυρίζονται ότι «δίνουν» πλήρεις λύσεις όχι μόνο σε όλα τα προβλήματα υγείας της φυσικής ζωής του ανθρώπου αλλά και στην εμμονή του για να αποκτήσει
την αθανασία. Η κάθε θρησκεία δίνει τις απαντήσεις της και τις επιβάλλει με τον δικό της
τρόπο. Εκτός από τις απαντήσεις, αυτός ο τρόπος, στις πιο πολλές περιπτώσεις, είναι τόσο
καθοριστικός για την εξέλιξη και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας στην οποία απευθύνεται,
ώστε να μην ημπορεί να αγνοηθεί.
Έτσι μεταξύ των θρησκειών εμφανίστηκαν και οι καταστροφικές θρησκείες. Αυτές
είναι οι θρησκείες εκείνες οι οποίες εκμεταλλευόμενες την επιθυμία και την αναζήτηση
του ανθρώπου για απαντήσεις προς τα ανωτέρω ερωτήματα και την τεράστια προσπάθειά
του προς επίλυση των αναγκών του μαζί με την παρεπόμενη ψυχολογία που όλα αυτά δημιουργούν, επιβάλλουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο τις δογματικές απαντήσεις τους,
καπελώνουν τον άνθρωπο και τον εξαθλιώνουν παντοιοτρόπως. Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το ίδιον συμφέρον, ό,τι κι’ αν είναι αυτό όσο διεστραμμένο και παράλογο. Διά
τούτο θέτουν ως δόγμα τους ότι: «όποιος δεν είναι μαζί τους τότε αυτομάτως είναι εναντίον τους». Αυτές οι θρησκείες είναι κυρίως οι κοσμοπολιτικές θρησκείες, εν αντιθέσει
προς τις παραδοσιακές, με κύρια παραδείγματα τον Χριστιανισμό και τον Μουσουλμανισμό, χωρίς βεβαίως να λησμονούμε τις θρησκείες των μεσοανατολικών ερήμων, εν τίνι μέτ-

14. - 14 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
ρω τον Ζωροαστρικό δυϊσμό, τα Γιαχβιστικά μορφώματα του Εβραιο-Ιουδαϊσμού από:
τους Ησαΐες (τέσσερις), τον Ιερεμία, τον νεαρό βασιλέα Ιωσία με το λευιτογιαχβικό ιερατείο του, τον Ωσηέ, τον ιερέα Έσδρα με τον γραμματέα Νεεμία, κ.ά.
Δεν θα καταπιαστούμε εδώ με το να παρουσιάσομε μια πλήρη σύγκριση μεταξύ
κοσμοπολιτικών και παραδοσιακών θρησκειών. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και επίπονο έργο που το έχουν πραγματευτεί και μάλλον εξαντλήσει πολλοί σπουδαίοι ιστορικοί
κοινωνιολόγοι (O. Spengler, A. J. Toynbee, κ.α.). Θα αρκεστούμε μόνο στο να πούμε τα
εξής: Κοσμοπολίτης είναι το άτομο που αυτοδιαφημίζεται ως πολίτης του κόσμου, χωρίς
πατρίδα, χωρίς κοινωνική σχέση ή ενδιαφέρον, χωρίς να αισθάνεται ότι ανήκει σε κάποια
ιδιαίτερη εθνική ομάδα, χωρίς κοινωνική συνοχή και πολιτισμό. Πολλάκις επαίρεται και
καυχάται δι’ όλα αυτά! Έτσι λοιπόν Κοσμοπολιτική είναι η θρησκεία η οποία συνελήφθη
και φτιάχτηκε ως νέα ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από ολίγα άτομα του κοσμοπολιτικού περιθωρίου τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένους ρόλους στην τεχνητή δημιουργία της
και η οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτη μεγαλουπόλεων, εν μέσω κοσμοπολιτικών ατόμων και ατόμων που βαρέθηκαν ή εμίσησαν την πολιτισμική τους
υπόσταση και εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία υποφέρουσα από πλέγμα κατωτερότητος και άκρατον ρατσισμό θέτει ως σκοπόν της την
απανταχού εξάπλωσή της, την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους ή αυτοκρατορίας εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχία της και την διά παντός μέσου επιβολή της
δικής της άκαμπτης, ανεξέλικτης και καταστροφικής υποκουλτούρας. Διά τούτο όχι μόνο
δεν διστάζει να καταστρέψει τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό μαζί με όλα τα καλά και χρήσιμα επιτεύγματά του αλλά και το επιδιώκει μετά μανίας. Αλλιώς, ως στατική και απόλυτα
δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση. Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον αναλώνεται με αυτό και διά τούτο συνεχώς προφητεύει.
Μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιεί προς επίτευξη των σκοπών της είναι το δόγμα, ο φόβος, το ψεύδος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ’ ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό, την αντίληψη ηθικής και
αισθητικής των ατόμων μιας ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας,
του εκεί περιβάλλοντος, της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, των εκεί
αναγκών και των συνθηκών εργασίας. Αυτή πέραν του ορατού και του απωτέρου μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρχει ο άχρονος μύθος ο οποίος
στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευόμενη γνώση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφηγήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω
χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυπώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει.
Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή καλλίτερα κοσμοθέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία
επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξωσυμπαντικός και αποκαλυπτικός θεός. Οι θεοί
της είναι ενδοσυμπαντικοί, δημιουργήματα του σύμπαντος, και εκπροσωπούν ή προσωποποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την ιδιότητα να
αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συνειδήσεως, της
γνώσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της και την
απόλυτη δογματικότητά της, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.

15. - 15 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος υπό την
επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους, ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι γεμάτη με διάφορα
διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυχημάτων, κλπ.
Κατά την εκτίμηση πολλών μεγάλων ερευνητών όπως και τη δική μας, το μεγαλύτερο δυστύχημα που έγινε ποτέ στην ιστορία ήταν η επικράτηση του Χριστιανισμού, επειδή έτσι το θέλησε ο διεφθαρμένος και εγκληματικός Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος
στις αρχές του τετάρτου αιώνα Κοινής Εποχής (Κ.Ε.). Οι συνέπειες αυτού του δυστυχήματος ήταν τρομακτικά καταστροφικές για κάθε έκφανση και δραστηριότητα βίου και πολιτισμού από τότε μέχρι σήμερα και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν ούτως ακόμη επί μακρόν.
Η οπισθοδρόμηση που επήλθε σε κάθε εκδήλωση ζωής και τομέα πολιτισμού ήταν πέραν
πάσης προβλέψεως. Η δυστυχία που προέκυψε ήταν τρομακτική. Η λέξη «μεσαίων», «μεσαίωνας» για την επακολουθήσασα υπερχιλιετή εποχή παρακμής, αγραμματοσύνης, δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού έχει μείνει ήδη από πολύ καιρό παροιμιώδης. Δεύτερο μεγάλο δυστύχημα ήταν η δημιουργία και εξάπλωση τού Μουσουλμανισμού, ο οποίος και πάλι
παρήχθη ως νέα Εβραιοχριστιανική αίρεση με νέο πρόγραμμα. Η ανθρωπότητα ύστερα
από πολλούς αιώνες αγώνων και αίματος φαίνεται να προσπαθεί να εξέλθει απ’ αυτή την
κατάσταση. Αλλά ακόμα φαίνεται να προσπαθεί, όχι όμως και ότι εξήλθε!
Η αναπηρία της ανθρωπότητος ήταν τόσο παραλυτική ώστε ακόμα και σήμερα παρά τις προόδους της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, και παρά τις τόσες διδαχές του παρελθόντος και της ιστορίας, και παρά τις τόσες μεγάλες προσπάθειες μεγάλων διαφωτιστών, ανθρωπιστών και ευεργετών, ακόμα δεν είναι σε θέση να θέσει ένα θετικό τέρμα σ’ αυτή την ιστορική ατυχία. Σ’ αυτό το πρόβλημα καθοριστικό ρόλο παίζουν
και τα υπάρχοντα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συστήματα τα οποία δεν επιθυμούν
ανθρώπους μορφωμένους με γνώση, σκέψη, κρίση, κλπ, αλλά υποτελείς υπηκόους ή
καλλίτερα εν τοις πράγμασι δούλους και ρομπότς. Στα υπάρχοντα συστήματα συμφέρει να
έχουν και να διατηρούν άτομα τα οποία κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι αφιλοσόφητα
και προβατοποιημένα και τα οποία αιωρούνται μέσα σε μια συνεχή ανασφάλεια μεταξύ
πάτου και κορυφής, αναλώνονται σε ένα συνεχές κυνήγι των προς το ζην, έχουν στόχους
διάφορες απατηλές, ή ανόητες ή καταστροφικές επιδιώξεις και οι ελπίδες των παραμένουν συνεχώς φρούδες.
**** ****
Στα κείμενα που έπονται ο συγγραφέας ερευνητής, Δωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος, αναπτύσσει πολλά απ’ αυτά τα θέματα θέλοντας να καταδείξει
αυτές ακριβώς τις θέσεις με όσο πιο πολλά θεολογικά, ιστορικά, βιβλικά, επιστημονικά,
κλπ, στοιχεία που μπορεί να συλλέξει και να παρουσιάσει. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζει εδώ πόρρω απέχουν από όλα όσα υπάρχουν στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Επίσης
προβάλλει όσο πιο πολλά λογικά και φιλοσοφικά επιχειρήματα μπορεί. Παρακαλεί τους
αναγνώστες όχι μόνο να μελετήσουν με ελεύθερη σκέψη και κρίση αλλά και να ελέγξουν
μόνοι τους την αλήθεια όλων όσων γράφει, αν τους ενδιαφέρουν αυτά τα ζητήματα. Καλόν είναι τα κείμενα να διαβαστούν με την σειρά που παρατίθενται. Επειδή όμως είναι αυτοτελή μπορούν να διαβαστούν με όποια σειρά επιθυμεί ο αναγνώστης και ανεξαρτήτως
του ενός από το άλλο. Αν απ’ αυτά μάθουν κάτι που δεν το ήξεραν ή δεν το είχαν υποψια-

16. - 16 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
στεί, τότε ως υπεύθυνα άτομα που έχουν σεβασμό προς την αλήθεια και την αξιοπρέπεια
ας λάβουν και την αρμόζουσα στάση.
Ένα πλήρες έργο το οποίο απογυμνώνει τον Χριστιανισμό σε κάθε σημαντική λεπτομέρεια απαιτεί χωρίς υπερβολή πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες μεγάλων τόμων.
Εξαρτάται από το πόσο θέλει να επεκταθεί κανείς. Πλην όμως για μια καλή απομυθοποίηση και απόρριψη αυτής της λαίλαπας αρκεί η μελέτη της Βίβλου, μερικών Πατέρων, της
αμερόληπτης Ιστορίας και μερικών καλών συγγραμμάτων από την βιβλιογραφία που παραθέτομε.
Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, η παιδεία που παρέχεται στο δημοτικό, γυμνάσιο,
λύκειο, σε πολλές περιπτώσεις και στο πανεπιστήμιο είναι κατάλληλα μεθοδευμένη, μεροληπτική, διαστρεβλωμένη, ειδικά επιλεγμένη και πολλάκις ψευδής που τελικό στόχο έχει
να καταντά τα νέα παιδιά θρησκόληπτους Χριστιανούς με ελλιπέστατη γνώση γι’ αυτή τη
θρησκεία και την ιστορίας της και μέσα σε μια πλήρως αντιφατική ζωή. Η εγκεφαλική αγκύλωση που προκαλεί στα νέα, ανώριμα και αμαθή παιδιά είναι τόσο ισχυρή ώστε, τις πιο
πολλές φορές, δεν είναι πλέον σε θέση να δεχτούν ή να καταλάβουν τίποτα πέραν της
χριστιανικής μυθολογίας και προπαγάνδας. Ακόμα και τις πιο εμφανείς παραβιάσεις της
απλής λογικής και του κοινού νου ή τις πιο καταστροφικές για τη ζωή επιταγές δεν είναι σε
θέση ούτε να ιδούν ούτε να διορθώσουν! Ακόμα και αν ποτέ ιδούν κάτι δεν θέλουν να το
παραδεχθούν και αλλάζουν την κουβέντα! Στο τέλος-τέλος λένε: εμείς τα πιστεύομε αυτά
επειδή έτσι μας αρέσει. Μα τους λες: καταργείτε την λογική, την επιστήμη, τα γεγονότα;
Και σου απαντούν: δεν θέλομε να συζητάμε μαζί σου! Κύριε τάδε: αφού φωνασκείς ότι
αυτά σου αρέσουν και τα πιστεύεις, τότε γιατί δεν κάνεις και την ζωή σου σύμφωνη με αυτά; Γιατί άλλα λες και άλλα πράττεις και δεν θέλεις να ‘δείς αυτή την ηχηρή αντίφαση; Γιατί δεν εξετάζεις τί τρέχει;
Η χριστιανική εκκλησία ήταν πάντοτε παρασιτική, παράλογη, υπερβολική και αντιδραστική. Μυθώδη πλούτη στα χέρια της, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον φαύλο Κωνσταντίνο που της έδωσε τα πάντα, ήταν αδρανή ή εχρησιμοποιούντο αντιπαραγωγικά, εκτός πολύ ολίγων εξαιρέσεων. Η θρησκεία που διεκήρυττε, αν την δούμε ολικά απ’ όλες τις
πλευρές της, ήταν καταστροφική. Πολλές επιταγές και εντολές που έδινε και επέβαλε ήταν
καταστροφικές τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο. Η παιδεία και η μόρφωση που προέκυψαν από τότε μέχρι σήμερα είναι τόσο αντιφατικές που
καταντούν πρόξενοι σχιζοφρενείας και πολλών νευρωσιακών και άλλων παθήσεων σε πολλά άτομα.
Ακόμα και σήμερα, οι εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, τα κατηχητικά σχολεία καθώς και τα μοναστήρια οργιάζουν ασταμάτητα καταβροχθίζοντας και
απόβλακώνοντας πολλούς νέους και νέες, στερώντας έτσι τον δημόσιο βίο από τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους. Οι νέοι και οι νέες στα δίχτυα αυτών των οργανώσεων καθίστανται
ουσιαστικά ζωντανοί νεκροί που έχουν ταχθεί στο να περιμένουν την ώρα που θα αποδημήσουν εις Κύριον και να κερδίσουν «την αιώνιον ζωήν». Μέχρι τότε ασχολούνται κυρίως
με προσευχές, νηστείες και χριστιανικά κηρύγματα, πέραν ορισμένων υποτυπωδών ασχολιών για τα προς το ζήν και ολίγες αγαθοεργίες οι οποίες δεν λύουν κανένα κοινωνικό πρόβλημα.!
Ενώ μέσα στους καθοδηγητές, κληρικούς, προπαγανδιστές, κλπ., των διαφόρων οργανωμένων θρησκειών υπάρχουν πολλοί σκόπιμοι απατεώνες, υστερόβουλοι, συμφεροντολόγοι, κακόβουλοι, κλπ., πρέπει να πούμε ότι κατά μέγα μέρος το χριστιανικό, μουσουλμανικό, κλπ., λαϊκό πλήθος, «ποίμνιον προβάτων», δεν αποτελείται από απατεώνες και

17. - 17 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
κακεντρεχείς ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί απλώς συνεχίζουν να πιστεύουν ανεξέταστα
αυτά που έχουν διδαχθεί, τους έχουν πει ή τους έχουν επιβάλλει ως αλήθεια από την βρεφική μέχρι την ώριμη ηλικία. Είναι και αυτοί θύματα απάτης, πλύσεως εγκεφάλου, ψυχολογικού ενίοτε και φυσικού πειθαναγκασμού, αγνοίας, ψυχολογίας της μάζας, αθλιότητας,
υπερβολικού μόχθου, κλπ. που δεν έχουν την θέληση, την προθυμία, την μόρφωση, την
ενέργεια, τον χρόνο, κλπ., για να μελετήσουν εις μήκος και πλάτος και να ελέγξουν τα βιβλία και την ιστορία της πίστεώς τους. Καταντούν τόσο απλοϊκοί που το σύνηθες επιχείρημά τους είναι ότι, αφού έτσι πιστεύουν οι πιο πολλοί έτσι πρέπει να είναι και η αλήθεια!
Επίσης είναι τόσο αδαείς που κάνουν το λάθος να ταυτίζουν την πίστη σε θεό με την πίστη
στον δικό τους θεό. Ο Θεϊσμός δεν είναι ούτε Χριστιανισμός, ούτε Μουσουλμανισμός, ούτε Ιουδαϊσμός, κλπ. Για τους περισσοτέρους, μια ολοκληρωμένη μετεκπαίδευση αρκεί για
να ιδούν πως όντως έχουν πράγματα.
Κάτω από την πίεση της βαριάς κοινωνικής ευθύνης της γνώσεως, της αλήθειας,
της λογικής και της αξιοπρέπειας αποφάσισα να μιλήσω ευθαρσώς προς την κοινωνία με
την ελπίδα να βάλω και εγώ μια μικρή πέτρα στο σταμάτημα αυτού του ξέφρενου παραλογισμού, ο οποίος όχι μόνο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αλλά και έχει λάβει ανησυχητική
άνοδο παγκοσμίως. Εις δε την Ελλάδα τα πράγματα πήραν πολύ άσχημη τροπή και πρέπει
όλοι να αντιδράσουν σ’ αυτό το αυτοκαταστροφικό ξεχαρβάλωμα. Ο Ελληνισμός κινδυνεύει από άμεση εξάλειψη.
******
Τα παρακάτω κείμενά μου εκυκλοφόρησαν ως άρθρα είτε σε διάφορα περιοδικά
είτε στο διαδίκτυο. Εγράφησαν κατόπιν ενδελεχούς μελέτης και σκληρής έρευνας κατά την
περίοδο των τελευταίων 14 ετών ανάλογα με τις απαιτήσεις διαφόρων περιστάσεων. Αυτές ήταν είτε να δοθούν κατάλληλες απαντήσεις σε ορισμένους επωνύμους ή ανωνύμους
προπαγανδιστικούς κύκλους, είτε για να γίνει διαφώτιση επί ορισμένων θεμάτων που δεν
ήταν καλώς γνωστά στο ευρύ κοινό. Ήταν επόμενο να υπάρχουν μερικές επαναλήψεις, ειδικά στα σημεία όπου δύο ή περισσότερα θέματα άπτονται ιδίων ζητημάτων και χρειάζονται πολλές ίδιες αναφορές ή παραπομπές. Ελπίζομε ότι οι επαναλήψεις αυτές θα συνεισφέρουν στην καλλίτερη εκμάθηση και εμπέδωση διαφόρων αληθειών, στοιχείων, επιχειρημάτων και γεγονότων που αφορούν αυτά τα σοβαρά ζητήματα, από τους αναγνώστες,
αντί να θεωρηθούν πλατιασμοί κουραστικοί ή παραπανίσιοι.
Ακόμα πρέπει να πούμε ότι τα θέματα αυτά είναι αχανή και πολυάριθμα ώστε όσο
και να γράψει κανείς, κάποιο θέμα και κάποιες λεπτομέρειες θα του ξεφύγουν. Μιλάμε
για μια ιστορία 4000 ετών (περιλαμβανομένης και αυτής των Εβραίων) και μια αχανή και
αλληλοσυγκρουόμενη βιβλιογραφία επί θεολογίας και δόγματος. Πολλά δε μέρη είναι θολά και δαιδαλώδη λόγω ασαφειών, αποκρυφισμού, δεισιδαιμονίας, ψευδεπιγραφίας,
ανοησίας, βλακείας, καταστροφικότητας και ελλείψεως επαρκών στοιχείων. Επ’ αυτών
αναδύονται προσωπικές εκτιμήσεις, ερμηνείες και επιστημονικές θεωρίες επί τη βάσει
των ήδη υπαρχόντων στοιχείων και των νέων στοιχείων που συνεχώς ευρίσκει η Ιστορία
και η Αρχαιολογία. Διά ταύτα αγαπητοί αναγνώστες έχετε κατά νουν ότι καθώς μελετάτε
και ερευνάτε αυτά τα ζητήματα από την απέραντη βιβλιογραφία που υπάρχει και ‘σεις οι
ίδιοι μπορείτε να βρείτε, να παρατηρήσετε και να προσθέσετε πολλά και διάφορα στοιχεία, πράγματα και εκτιμήσεις.

18. - 18 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
Εμείς δεν φιλοδοξήσαμε στον παρόντα τόμο να εξαντλήσομε όλα τα σημαντικά θέματα και ζητήματα του χριστιανικού φαινομένου, μόνο ορισμένα ολίγα. Ελπίζομε, αν ο
χρόνος και οι συνθήκες στο μέλλον μας επιτρέψουν, να μπορέσομε να εκθέσομε και μερικά άλλα πολύ σημαντικά. Ελπίζομε ακόμα ότι τα παρόντα θέματα θα δώσουν το έναυσμα
στους αναγνώστες να συνεχίσουν μια περαιτέρω δική τους αμερόληπτη έρευνα και να
συνάγουν δικά τους συμπεράσματα όσο πιο αντικειμενικώς δύνανται. Μετά ταύτα, ας
απόφασίσουν μόνοι τους για την στάση που εφεξής οφείλουν να διατηρήσουν έναντι αυτών των σοβαρών ζητημάτων.
Σας ευχόμαστε λοιπόν και εμείς καλή μελέτη και σωστή έρευνα, με ορθή κρίση,
λογική συνέπεια και με απόφαση, θάρρος και αμεροληψία..
Δωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος, 2013.

19. - 19 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΜΗΝΥΜΑ ΦΙΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ
Στην ανατολή το 21ου αιώνα, ο Ευρωπαϊκός ανθρωπισμός, σύγχρονος διάδοχος τού
Ελληνικού πνεύματος και φορέας της προμηθεϊκής φλόγας, βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπος με τον προαιώνιο εχθρό, τις δυνάμεις του σκοταδισμού, που αυτή την φορά με όπλο
το θρησκευτικό φανατισμό του ισλαμικού κόσμου, προσπαθεί να αιματοκυλίσει την
ανθρωπότητα. Αλλά ας μη γελιόμαστε! Οι δυνάμεις του σκοταδισμού δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ισλαμικής αίρεσης του Εβραιογνωστικοχριστιανισμού και βέβαια, δεν
είναι τώρα, ούτε ήταν ποτέ κάτι το υπερφυσικό. Είναι στυγνοί υπολογιστές που εκμεταλλεύονται την πανάρχαια αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, την πίστη, για να πετύχουν
τα δικά τους συμφέροντα. Τα τυφλωμένα και φανατισμένα στίφη αψηφούν τον θάνατο
και μάλιστα ο θάνατος στο όνομα της πίστης είναι το ύψιστο αγαθό σ’ αυτόν τον «μάταιο»
κόσμο. Έτσι δεν τον φοβούνται και δεν τον λογαριάζουν.
Η μόνη άμυνα απέναντι σε τέτοιο φονικό παραλογισμό είναι ο καθαρός νους, η λογική, που σαν κοφτερή λεπίδα ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, και ξεμπροστιάζει τους
εκμεταλλευτές της πίστης. Μπορεί εμείς οι σημερινοί «πολιτισμένοι» να περιπαίζομε την
αμάθεια του ισλαμικού κόσμου, αλλ’ ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είμαστε όλοι ένοχοι της προδοσίας του Ελληνικού πνεύματος. Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει
ότι, όταν ο ναι και όχι ιδεαλιστής Πλάτων είπε σε μαθητές του πως θα επιθυμούσε να μαζέψει όλα τα βιβλία του «υλιστή;» Δημοκρίτου και να τα κάψει, αυτοί του απάντησαν ότι
κάτι τέτοιο θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο, μιας και ο Δημόκριτος ήταν όχι μόνο πολυγραφότατος αλλά και τα γραπτά του ήταν τόσο δημοφιλή, ώστε τ’ αντίγραφα που υπήρχαν σ’
όλες τις βιβλιοθήκες του τότε κόσμου ήταν «αμέτρητα». (Loeb Classical Library, Diogenes
Laertius IX, 40.).
Κι όμως, την «ανθρωπίνως αδύνατη» επιθυμία αυτή του Πλάτωνα την εξεπλήρωσαν μερικούς αιώνες αργότερα οι «θεοφόροι πατέρες» της χριστιανικής εκκλησίας – πολλοί των οποίων ήταν Έλληνες το γένος, μα ανθέλληνες την ψυχήν –, οι «προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων», και «φωστήρες» της υφηλίου, υποκινημένοι από έναν από τους μεγαλύτερους εμπόρους των λαών, τον «μέγα» και «ισαπόστολο» Ρωμαίο αυτοκράτορα
Κωνσταντίνο! Αποτέλεσμα, η ατομική θεωρία και τα παράγωγά της (π.χ., χημεία, ατομική
φυσική, κλπ.) να χαθούν για δεκαπέντε αιώνες. Αυτό το συμβάν είναι ένα πολύ μικρό παράδειγμα από τα αμέτρητα παραδείγματα τής δύναμης των σκοταδιστών.
Ακόμα στο βιβλίο των Νόμων ο Πλάτων εντοπίζει την τότε αθεΐα και τον ήδη τοτε
μεγάλο αριθμό των αθεϊστών. Αυτοί ζητούσαν απόδειξη και γνώση για μεταφυσικές και
φευγαλέες πίστεις και διατύπωναν συμπεράσματα που αφορούσαν τον υλικό κόσμο. Ήδη
τότε υπήρχαν πολλοί και ονομαστοί αθεϊστές πολλοί των οποίων είχαν καταδικαστεί από
τους δεισιδαίμονες Αθηναίους. Ο Πλάτων θεωρεί την αθεΐα τρομερό πρόβλημα, βλακεία
και ανηθικότητα. Καταδικάζει του αμετανόητους αθεϊστές σε εξορία, στρατόπεδα συγκεντρώσεως, πλύση εγκεφάλου και τους αμετανόητους σε θάνατο. Έχομε δηλαδή μια οργανωμενη θρησκευτική μισαλλοδοξία, ιερά εξέταση, και εξόντωση. Πολύ αργότερα ο Λουκιανός
ο Σαμοσατεύς θα σατιρίσει τον Πλάτωνα λέγοντας ότι ο Πλάτων έπρεπε να φτιάξει την Πολιτεία του και να την διοικήσει σύμφωνα με τους Νόμους του! Στον δε Χριστιανισμό η ιερά
εξέτασις εμφανίζεται εν τοις πράγμασι με τον Κωνσταντίνο, ξεπέρασε κάθε όριο νοσηράς
φαντασίας στην πορεία της και σταμάτησε να υπάρχει τελείως αρκετά πρόσφατα.

20. - 20 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
Ο ευφυής, σπουδαίος, φυσικός και κοινωνικός φιλόσοφος Πλάτων ήταν δυστυχώς
και μεταφυσικός. Η δεισιδαιμονία του δεν τον άφησε ποτέ ήσυχο παρά τα επιχειρήματα
του Παρμενίδη περί ατελούς και κακού κόσμου. Ο σπουδαίος ερευνητής φιλλέλην αστρονόμος Carl Sagan τον κατατάσσει, μαζί με μερικούς άλλους όπως τον Πυθαγόρα, στους μυστικιστές. Αυτό ίσως εξηγεί και το ότι τα περισσότερα έργα του διέφυγαν από την ανεπανάληπτη και απερίγραπτη καταστροφική μανία των χριστιανών.
Στην προκειμένη πραγματεία, ο συγγραφέας πέραν του Εβραιογνωστικοχριστιανικού σκοταδισμού ξεμπροστιάζει και τον ντόπιο σκοταδισμό, που αν και πληγώθηκε από τις
δυνάμεις του νεοελληνικού διαφωτισμού, κατάφερε από τα μέσα του 19ου αιώνα, σιγά-σιγά να κυριαρχήσει στην Ελληνική κοινωνία με τη μορφή του λεγομένου «Ελληνοχριστιανισμού», ενός ψεύτικου κατασκευάσματος τόσον οξυμώρου όσο και ο όρος που το περιγράφει. (Μελετήσετε τα σχετικά κείμενα από τα βιβλία του Παν. Μαρίνη της βιβλιογραφίας
μας.). Όπως αποκαλύπτει η συστηματική αυτή μελέτη, από έναν επιστήμονα που εμβάθυνε όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στα – κανονικά και μη – ιερά κείμενα της ορθοδόξου και
μη χριστιανικής εκκλησίας, τα ψεύδη και τα εγκλήματα για τα οποία οι φορείς της χριστιανικής θρησκείας ευθύνονται τόσο στον τόπο μας όσο και σ’ ολόκληρη την οικουμένη δεν
υστερούν σε τίποτε από τα σύγχρονα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας για τα οποία ευθύνεται ο κατά 600 χρόνια νεώτερος ισλαμικός φανατισμός. Μάλλον τα υπερβαίνουν.
Ως καλός και υπεύθυνος διδάκτωρ καθηγητής, ο Γιάννης Ρούσσος, προσπαθεί ν’
αφυπνίσει στον σύγχρονο Έλληνα όπως και σε κάθε άνθρωπο την προμηθεϊκή φλόγα, να
βοηθήσει σε μια ανάσταση του πραγματικού, ανόθευτου Ελληνικού πνεύματος, του μόνου
πολιτισμού που σ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης περιπέτειας κατάφερε να φτάσει τόσο
κοντά στο ιδανικό του ελεύθερου ανθρώπου, του πολιτισμού, που γι’ αυτόν ακριβώς το
λόγο, δεν είχε, ούτε έχει καμιά απολύτως ανάγκη για «παντρειά» με τα χριστιανικά συνοθυλεύματα του Ιησού και του Παύλου, και των αγρίων δολοφόνων της Υπατίας.
Νυκτάλωψ

21. - 21 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΥ
Ο Ισλαμισμός-Μουσουλμανισμός ενεφανίσθη στην Αραβία τον 7ο αιώνα. Την εποχή εκείνη πέρα των Αραβικών φατριών και παραδόσεων της ερήμου υπήρχαν και πολλές
διασπαστικές Χριστιανικές και Εβραϊκές αιρέσεις. Όλες αυτές οι ομάδες διαμάχοντο σφοδρώς η μια την άλλη. Τότε ο δαιμόνιος Άραβας καμηλιέρης Μωάμεθ, ο οποίος ερχόταν σε
συχνή επαφή με την Αίγυπτο και τη Νότια Παλαιστίνη, συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής
μίας ενοποιητικής θρησκείας με βάση τον Εβραϊσμό, τον Χριστιανισμό και τις Αραβικές παραδόσεις.
Στην αρχή η θρησκεία αυτή δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα. Είχε στενότερη
σχέση με τον Εβραιοχριστιανισμό απ’ ότι έχει σήμερα. Μέσα σε 4 αιώνες όμως έλαβε σταδιακά την σημερινή μορφή και απέκτησε τα ιερά βιβλία και τους μύθους που γνωρίζομε
σήμερα. (Βλέπε την μελέτη του E. Dermenghem, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός, Μετάφραση από τα Γαλλικά, Δρ Λεωνίδας Παυλίδης, Σύγχρονη Σκέψη 21, Εκδόσεις Γκοβόστη.). Η τεραστία έκταση που έλαβε οφείλεται σε ιερούς πολέμους, τζιχάντ, και κόστισε τη ζωή εκατομμυρίων αθώων θυμάτων. Αν συνεχίσει την αύξησή της με τον σημερινό ρυθμό θα είναι
αριθμητικά η πρώτη θρησκεία στον κόσμο μέσα σε 50 χρόνια, όπως υπολογίζουν. Τώρα είναι πολύ κοντινή δεύτερη με πρώτη τον Χριστιανισμό, αν βάλλομε όλες τις χριστιανικές αιρέσεις μέσα στο ίδιο τσουβάλι.
Έτσι ο Μουσουλμανισμός φτιάχτηκε από Άραβες, και στην αρχή για Άραβες, που
πήραν δάνεια από τον Εβραϊσμό και τον Χριστιανισμό τα οποία συνεταίριασαν με δικές
τους παραδόσεις και ιδιοσυγκρασίες της ερήμου. Ως γνωστόν οι δύο πατρογονικές του
θρησκείες, Εβραϊσμός και Χριστιανισμός, της ερήμου και αυτές, φτιάχτηκαν εξ ολοκλήρου
από Εβραίους. Για λίγα χρόνια στην αρχή, ως ήταν φυσικό, περιορίστηκε στον Αραβικό κόσμο. Εντός ολίγου όμως, ως φτιαχτή, καταστροφική και κοσμοπολιτική θρησκεία, βγήκε
από την έρημο και τις πόλεις της Αραβίας και εξηπλώθη ανά τον κόσμο με τεράστιες σφαγές και καταστροφές.
Ο Θεός του, ο Αλλάχ, είναι ο Θεός των Εβραίων Γιαχβέχ και όχι η Αγία Τριάδα των
Χριστιανών του 4ου αιώνος. Ο Ιησούς Χριστός είναι απλώς ένας προφήτης του και ο Μωάμεθ ο τελευταίος και ύπατος των προφητών. Όπως πιστεύουν, μετά τον θάνατό του ανελήφθη στους ουρανούς από το βράχο που ευρίσκεται εντός του τεμένους του Ομάρ στην Ιερουσαλήμ (πρώην τόπος του Ναού του Σολομώντος)! Καθώς πιστεύεται, σ’ αυτόν υπαγόρευσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ το Κοράνιο σ’ ένα ερημικό μέρος λίγα χιλιόμετρα ανατολικά
της Μέκκας! Κάθε χρόνο καθ’ οδόν προς τα ‘κεί, τσαλαπατιόνται και σκοτώνονται ή πεθαίνουν από αφυδάτωση, κούραση, νυκτερινό ψύχος, κλπ. μπόλικοι άνθρωποι, νέοι, γέροι,
γυναίκες, παιδιά.
Oι Άραβες Μουσουλμάνοι θεωρούν ως προπάτορά τους τον μυθικό και ανύπαρκτο
προπάτορα των Εβραίων Αβραάμ. Δεν προέρχονται όμως από τον υιό της Σάρας Ισαάκ,
όπως οι Εβραίοι, αλλά από τον Ισμαήλ που είχε μητέρα την καημένη σκλάβα του Αβραάμ
Άγαρ, εξ ου και Αγαρηνοί. Στην πόλη Χεβρών της Παλαιστίνης υπάρχει ένα σπήλαιο το
οποίο και οι δύο εθνότητες θεωρούν ως τον τάφο του Αβραάμ. Εκεί λοιπόν βγάζουν συνεχώς τα μάτια τους Εβραίοι και Μουσουλμάνοι για τον τάφο ενός ατόμου που ποτέ δεν
υπήρξε! Αυτό θα πει «πίστις...»!
Στην αρχή ο Μωάμεθ (γύρω στο +622 - 623) κατάφερε να πείσει μόνο μια φούχτα
ανθρώπων στην Μεδίνα και Μέκκα. Εε... αυτό ήταν. Μετά αυτοί οι ολίγοι κατάφεραν με

22. - 22 Άρθρα & Μελέται επί του Χριστιανικού Φαινομένου
όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα να επικρατήσουν στην Αραβία και στη συνέχεια να εξαπλωθούν. Σήμερα δε είναι παρόντες σχεδόν σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Αυτό δε το γεγονός, ότι δηλαδή ο αμόρφωτος προφήτης τους και ολίγοι αμόρφωτοι οπαδοί του κατάφεραν αυτό το κατόρθωμα, το χρησιμοποιούν οι μουσουλμάνοι για να αποδείξουν την εκ θεού προέλευση και αλήθεια της θρησκείας των και ότι ήταν θέλημα του θεού τους, Αλλάχ, η
εξάπλωσή της. Ακόμα δε σκοπό και καθήκον έχουν την καθολική επικράτησή τους. Τέτοια
ανάλογα επιχειρήματα έχομε και με τους χριστιανούς. Καυχώνται για την αγραμματοσύνη
των αλιέων και την «εξ αγίου πνεύματος», βάλε Κωνσταντίνου, «μετέπειτα καταπληκτική
επιτυχία των»... και πολλά τοιαύτα.
Η πλήρης μισαλλοδοξία του Μουσουλμανισμού, όπως και των πατρικών της θρησκειών του Εβραϊσμού και του Χριστιανισμού, βασίζεται σε πολλά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης. Αν και υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια χωρία επιγραμματικά μόνον αναφέρομε τα
παρακάτω τρία. Μέσα στα κείμενα που ακολουθούν αναφέρομε και πολλά άλλα. Μόνοι
σας μπορείτε να τα εντοπίσετε όλα με ένα καλό διάβασμα αυτού του άχρηστου και αισχρού βιβλίου.
1. Το παρακάτω χωρίο είναι το θανατηφόρο διάταγμα που δόθηκε στο Σινά, όπως το διαβάζομε στην Έξοδον 22: 20: «Εκείνος που θα προσφέρει θυσία σε άλλους θεούς θα
εξολοθρεύεται διά θανάτου. Μόνο στον Γιαχβέχ θα προσφέρετε θυσίες.».
2. Για το ίδιο θέμα διαβάστε και Δευτερονόμιον 17: 1-13.
3. Το άκρον άωτον δηλαδή της θεϊκής νομοθεσίας και ζηλότυπης μισαλλοδοξίας βρίσκεται σε αυτό εδώ το θεόπνευστο τυραννικό φιρμάνι που μεταξύ άλλων περιλαμβάνεται
στα κεφάλαια 13 και 17 του Δευτερονομίου. (Παρακαλούμε τον αναγνώστη να μελετήσει προσεκτικά αυτά τα δύο κεφάλαια για να αποκτήσει πλήρη γνώση του θέματος.
Εδώ θα του υποκινήσομε το ενδιαφέρον με το παρακάτω απόσπασμα, Δευτερονόμιον
13: 7-10). «Εάν ο αδελφός σου, ο γιος της μητέρας σου δηλαδή, ή η κόρη σου, ή η σύζυγος της καρδίας σου, ή ο φίλος σου που είναι τόσο δικός σου όσο και η ψυχή σου, σε
παρακινήσουν κρυφά λέγοντάς σου, «ας πάμε να λατρεύσομε άλλους θεούς», εσύ δεν
πρέπει να συμφωνήσεις μ’ αυτόν, μήτε να δώσεις προσοχή σ’ αυτόν· ούτε τα μάτια σου
θα τον λυπηθούν, ούτε πρέπει να τον σώσεις, ούτε να τον αποκρύψεις. Αλλά οπωσδήποτε πρέπει να τον σκοτώσεις· τα χέρια σου οφείλουν να είναι τα πρώτα που θα πέσουν επάνω του για να τον θανατώσουν και έπειτα τα χέρια όλου του κόσμου. Και τα
χέρια σας θα τον λιθοβολήσουν με λίθους, μέχρις ότου αποθάνει.».
Αυτές οι διατάξεις ισχύουν ακόμα και σήμερα στις ισλαμικές χώρες μαζί με διάφορες άλλες ιδίου τύπου. Διαβάσετε το Κοράνιο να τις βρείτε. Ο Ισλαμικός Νόμος της Σαρία δεν διαφέρει πολύ από τον Θεϊκό Μωσαϊκό Νόμο στον οποίον έχουν προσθέσει πολλές δικές
τους παλαιές παραδόσεις (π.χ., οι παρά μία τεσσαράκοντα μαστιγιές είναι κοινή διάταξη
και στις δύο νομοθεσίες, και πολλά άλλα.). Τα ίδια και χειρότερα ίσχυαν και στις χριστιανικές χώρες μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Μετά όμως οι Εβραιο-Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι έχουν την αναίδεια και το
θράσος να διαδίδουν ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και έχει το δικαίωμα της ελευθέρας
βουλήσεως και εκλογής. Αυτή η ελευθερία έρχεται σε πλήρη αντίφαση με πολλά χωρία όχι
μόνο του Κορανίου και της Μουσουλμανικής κατηχήσεως (κισμέτ) αλλά ασυγκρίτως πολύ
περισσότερα της Εβραιο-Χριστιανικής Βίβλου και κατηχήσεως (προκαθορισμός). Πολλά
απ’ αυτά τα εκθέτομε στα κείμενα που ακολουθούν.

23. - 23 -
Ιωάννης Μ. Ρούσσος
Αλλά και η βία και η μισαλλοδοξία της Καινής Διαθήκης συνεπλήρωσε το κακό. Διαβάστε προσεκτικά όλη την Καινή. Στα κείμενα που ακολουθούν αναφέρομε πολλά τέτοια
χωρία. Αλλά μόνοι σας μπορείτε να τα εντοπίσετε όλα με ένα καλό διάβασμα αυτού του
άχρηστου και αισχρού βιβλίου. Π.χ. διαβάστε:
Ματθαίος 3: 10, 12 (φωτιά), 7: 6 «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν
αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς.», 8: 22, 10: 21, 32-38, 12: 30, 13: 30, 40 (φωτιά),
15: 13, 18: 34-35 (βασανιστήρια), 21: 44, 22: 7, 25: 29-30, .Λουκάς 3: 9, 17, 11: 23 «ο
μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει.»)., 12: 47-53
(48 ξυλοδαρμός), 14: 23 («ανάγκασον εισελθείν», το «cogito intrare» του Ιερού Αυγουστίνου), 26, 17: 34, 19: 27 («πλήν τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς
με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου.»),
22: 36-38, 49-50, Ιωάννης 12: 48, 15: 6, («εάν μη τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το
κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά καί εις το πυρ βάλλουσι, καί καίεται.»),
κλπ.
Όπως και με τους Εβραίους το ίδιο ισχύει και με τους Μουσουλμάνους για τη μανία των κατά των καλών τεχνών της γλυπτικής και της ζωγραφικής, βασισμένοι στην δευτέρα εντολή του έτσι καλουμένου Εβραϊκού «δεκαλόγου» (ενώ πρόκειται για 1192 νομοθετικές διατάξεις, σύμφωνα με την απαρίθμηση του Εβραίου εβραιολόγου Markus Jost), Έξοδος 20: 4 – 6, κ.α.,
«ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανω άνω και
όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς· εγώ γαρ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής,
αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσί μεκαι ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.»
Ενώ οι αντιφατικοί Χριστιανοί από τον δεύτερο αιώνα Κ.Ε. αθετούν αυτή την εντολή πλήρως και με ζωγραφιστές εικόνες και με γλυπτά, στους Μουσουλμάνους παρατηρούμε τα
λεγόμενα αραβουργήματα, που είναι σχέδια επί επιφανειών φτιαγμένα με διάφορες εμπλεκόμενες καμπύλες που παρουσιάζουν διάφορες διατάξεις και συμμετρίες, αλλά που δεν
διδάσκουν τίποτα απολύτως. Καταντούν βαρετά και επικίνδυνα διά την ομαλή εξέλιξη του
εγκεφάλου και της νοήσεως.
Όσον αφορά τον θρησκευτικό καμικαζισμό των Μουσουλμάνων που την σημερινή
εποχή έχει λάβει διάσταση μάστιγας, πέραν των διεθνών πολιτικών αδικιών που συνεχώς
διαπράττονται κυρίως, αλλά όχι μόνον, από χριστιανικά ανεπτυγμένα και ισχυρά έθνη,
οφείλεται σε δύο θρησκευτικούς λόγους. Ο ένας είναι ότι σ’ αυτές τις χώρες οι πιστοί είναι
υπερβολικά καταπιεσμένοι και υποφέρουν φρικτά. Ειδικά οι γυναίκες που κοινωνικά και
θρησκευτικά θεωρούνται κατώτερα όντα «πληρώνουν τα επίχειρα της κακίας των...»! Έτσι
περιμένουν την άλλη ζωή για να απολαύσουν ό,τι έχασαν εδώ στη γη. Όσοι δε δώσουν την
ζωή τους για την αιτία αυτής της θρησκείας θα απολαύσουν τα πάντα που επιθυμούν εδώ
στη γη και στον μέγιστο βαθμό δίπλα στον Αλλάχ! Όλες οι διατάξεις για το τζιχάντ είναι
επισήμως γραμμένες εντός των ιερών βιβλίων τους μαζί με όλες τις μετέπειτα απολαβές