Από τον Ωριγένη και τον Ιωάννη Κασσιανό στην Αντίχριστη Ρώμη και τους Ιησουΐτες From Origen and John Cassian to the Anti-Christian Rome and the Jesuits Αιγύπτιοι Μεμφιτιστές, Ιρανοί Μιθραϊστές & Ιησουΐτες: από τον Ιησού στον του Κόσμου Άρχοντα & από τον Ωριγένη στον Ιωάννη Κασσιανό - Ωριγενισμός, Αναχωρητισμός, Μανιχεϊσμός, Ρώμη & Νέα Ρώμη ---------------- Egyptian Memphists, Iranian Mithraists & Jesuits: from Jesus to the prince of this world & from Origen to John Cassian - Origenism, Monasticism, Manichaeism, Rome & New Rome

1. Από τον Ωριγένη και τον ΙωάννηΚασσιανό
στην Αντίχριστη Ρώμη και τους Ιησουΐτες
Αιγύπτιοι Μεμφιτιστές, Ιρανοί Μιθραϊστές & Ιησουΐτες:
από τον Ιησού στον του Κόσμου Άρχοντα & από τον
Ωριγένη στον Ιωάννη Κασσιανό - Ωριγενισμός,
Αναχωρητισμός, Μανιχεϊσμός, Ρώμη & Νέα Ρώμη
Φίλος αναγνώστης από την Κέρκυρα, διαβάζοντας ένα ιστορικό-γεωπολιτικό-
πολιτικό άρθρο μου (σχετικά με αναφορές του Ρώσσου υπουργού Εξωτερικών
Σεργκέι Λαβρώφ στην έκρηξη του Α' ΠΠ), επεσήμανε αναφορές μου στις ιστορικές
καταβολές των Ιησουϊτών. Καθώς η εκ μέρους μου αναγωγή αυτής της ψευδο-/αντι-
χριστιανικής μυστικής εταιρείας σε προγενέστερα τάγματα και σε σημαντικούς
Χριστιανούς θεολόγους του 2ου-6ου αι. του φάνηκε περιέργη, μου εζήτησε να
διευκρινίσω την επίμαχη αναφορά, κάτι που με έκανε να αναμοχλεύσω την Ιστορία
των Πρώιμων Χριστιανισμών και να αναπαραστήσω την διαφορά ανάμεσα στον
δυτικό ρωμαϊκό χριστιανισμό και την ανατολική ρωμαϊκή Χριστιανωσύνη όσο πιο
ανάγλυφα και διεξοδικά μπορούσα.
Το περί ου ο λόγος άρθρο μου είναι το εξής:
Lavrov, Archduke Franz Ferdinand, Czar Nicholas II, Putin, Pope Francis I, the
Three Secrets of Fátima, and the Permanent Error of Russia
Σύνδεσμος προς αυτό παρατίθεται στη συνέχεια. Επειδή το μακροσκελέστατο κείμενο
περιλαμβάνει όχι λιγώτερες από δεκαέξι ενότητες και απαίτησε πάνω από 25000
λέξεις, παραθέτω πρώτα ένα πίνακα περιεχομένων.
Περιεχόμενα
Πρόλογος
I. Οι Ιησουΐτες: Ιστορικοί Δακτύλιοι της Αλυσίδας τους
II. Θρησκεία, Πίστη, και Καλό-Κακό
III. Περιεχόμενο ή Ουσία: Μόνο Κριτήριο Αξιολόγησης
IV. Patrologia Graeca: ο Σωστός Τρόπος Πρόσβασης σε Πατερικά Κείμενα
V. Αν αγνοείς τον Jacques Paul Migne, είσαι 'Χριστιανός' ενός άλλου Σύμπαντος!!!
VI. Patrologia Graeca: Μισητή στους Ιησουΐτες
VII. Patrologia Graeca: Άγνωστη στους Ψευτο-Χριστιανούς της Ψευτο-Ελλάδας
VIII. Ψυχικό Σύμπαν, Αλήθεια,Πίστη, Ιερατεία, Θρησκεία και Πονηρά
Πνευματικότητα
IX. Θεόσταλτα Άτομα, Προφήτες, Πνευματικότητα, Ηθική, Θρησκεία και Ιερατεία
X. Θρησκεία και Θεολογία
XI. Ιερατεία, Πνευματικότητα, Θρησκεία, και Εξουσία
XII. Ιερατεία, Πνευματικότητα, Θρησκεία, Θεολογία, Θεωρίες, Ιδέες και Αφηγήματα
XIII. Ιερατεία, Γνωστικοί, Ιουδαϊσμός, Σιωνισμός (Ιουδαϊκός Εσωτερισμός) και
Αραμαίοι
XIV. Ιερατεία, Πρώιμοι 'Χριστιανοί', Ιησούς, και ο του Κόσμου Άρχων - Δράκων

2. XV. Ιερατεία, Πατέρες της Εκκλησίας, Αναχωρητισμός, Ωριγενισμός, Μανιχεϊσμός,
Ρωμαϊκός Χριστιανισμός, και Χριστιανωσύνη
XVI. Από τον Ωριγένη στον Ιωάννη Κασσιανό
---- ΕΡΩΤΗΣΗ ΦΙΛΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΙΗΣΟΥΪΤΩΝ ----
Γειά σας κ. Καθηγητά,
Πάνε κανά δυό βδομάδες από την τελευταία μας επικοινωνία και υποκύπτω στον
πειρασμό να σας στείλω άλλη μία ερώτηση!
Να ευχαριστήσω και για την εκπομπή που μου στείλατε με τον μοναχό Σάββα.
Το σημερινό θέμα προέρχεται από το εξής κείμενό σας:
https://megalommatiscomments.wordpress.com/2021/04/29/lavrov-archduke-
franz-ferdinand-czar-nicholas-ii-putin-pope-francis-i-the-three-secrets-of-fatima-and-
the-permanent-error-of-russia/
όπου αναλύοντας την διαδοχή της πολυθεϊστικής θεολογίας του Πτάχ μέσω
διαφόρων χριστιανικών οργανώσεων στους σημερινούς Ιησουϊτες, γράφετε ότι οι
διδασκαλίες του αγ.Κασσιανού του Ρωμαίου προς τον Άγιο Βενέδικτο εκφράζουν
κακή-αρνητική (evil) και κακοήθη (malignant) πνευματικότητα.
Ποιά στοιχεία της διδασκαλίας του είναι αυτά που την καθιστούν έτσι;
Είναι αυτή η γνώμη σας γενικά για τη πνευματικότητα των ερημιτών πατέρων;
Και τί σχέση μπορεί να έχει ο αββάς Κασσιανός (ένας άγιος ασκητής κείμενα του
οποίου περιλαμβάνονται στη Φιλοκαλία που είναι η πεμπτουσία του ορθόδοξου
μυστικισμού) με τους Ιησουϊτες μαφιόζους;
Φιλικά,
Α
---------------------- Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ---------------------------
Η απαντητική επιστολή μου ξεκινάει με αναφορές στα ταξείδια και τις μετακινήσεις
στην διάρκεια των οποίων έγραψα την απάντησή αυτή.
------------------- ΚΑΘΑΥΤΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗ -------------------------------
I. Οι Ιησουΐτες: Ιστορικοί Δακτύλιοι της Αλυσίδας τους
Το τι μου γραφεις είναι μία σαφής ένδειξη πολύ κακής μεθοδολογίας στην απόκτηση
γνώσης. Οπότε, θα προηγηθεί η κριτική και μετά θα παρατεθεί μία μικρή εξήγηση.

3. Το τι μου αναφέρεις ως σημεία αναφοράς της ερώτησής σου δεν είναι και τόσο
ακριβή! Ένα μάλιστα δεν υπάρχει. Απόδειξη ότι και με διαβάζεις συστηματικά και
θυμάσαι την ουσία. Αλλά στο περί Λαβρώφ άρθρο μου δεν μπορείς να βρεις ούτε μία
φορά το όνομα του βασικού θεού της αρχαίας αιγυπτιακής πολυθεϊστικής μεμφιτικής
θρησκείας, δηλαδή του Πταχ (Φθα)!
Αυτό το έχεις βρει σε άλλα άρθρα μου, και είναι πράγματι αλήθεια ότι το έχω
αναφέρει συγκεκριμένα σε 2-3 περιπτώσεις (αναφερόμενος στους ιστορικούς
δακτύλιους της ιησουϊτικής αλυσίδας). Εμφανώς, το θυμάσαι καλά. Αλλά Πταχ και
Λαβρώφ δεν συνευρίσκονται τουλάχιστον σε δικό μου άρθρο. Δεν θέλω να του κάνω
τόσο κακό του κακομοίρη του Σεργκέι! Δεν είναι κακός....
Οι δυο επίμαχες παράγραφοι του άρθρου εκείνου είναι (τις μεταφέρω εδώ για να
μιλάμε με συγκεκριμένες αναφορές):
A vicious enemy of Russia is the Jesuit pope of the decayed, demented and
deviated Catholic Church. The Anti-Christian pope wants to kill Putin. Actually,
Jesuits do not represent Christianity at all; they only impersonate the Christian
clerics. For more than 10 centuries,they were the Eastern Roman Empire's most
venomous enemies. For today's Russian elite -either religious, academic,
administrative,military or presidential- it is would be disastrously wrong to
consider the evil Societas Jesu as a 'modern' organization set up in 1534 and
approved in 1540. They constitute the secession of a Benedictine group of monks
and the formation of an ultra-radical and extremist Anti-Christian Order very close
to the evil Origenist worldview (Origen lived in the 2nd – 3rd c. CE) that John
Cassian's texts (4th – 5th c. CE) instilled on Benedict of Nursia (5th – 6th c.CE);
they are a very old Egyptian polytheistic school of evil and malignant spirituality,
which created its way into Christianity.
How much Pope Francis 1st wants to kill Putin is easy for the ruling class of
today's Russia to grasp. Today's Rome is not Rome; it is a counterfeit pseudo-
Rome at the very antipodes of the capitalof Constantine the Great. This is nothing
new; Justinian I (527-565) realized the extentof the problem and understood the
abysmally Anti-Christian depth of the camouflaged Origenist heresy, which made
of the old capital of the fallen Western Roman Empire its home; then, the great
emperor of the only true Reconquista managed to impose the propertrue Roman-
Constantinopolitan solution to the Memphitic Egyptianizing polytheism of the
Benedictines.
Κακώς κάνεις λόγο για "διαδοχή της πολυθεϊστικής θεολογίας του Πτάχ". Πρόκειται
για τα στάδια διαμόρφωσης θρησκειών, κοσμοαντιλήψεων, τάσεων και χαρακτήρων
εκ μέρους ενός ιερατείου, το οποίο στην πρόσφατη μόνο φάση του επονομάζεται
Societas Jesu. Οπότε, αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει την περιγραφή όπως εσύ με την
λέξη 'διαδοχή', τότε είναι: 'διαδοχή των σταδίων της ατζέντας των Ιησουϊτών'. Γι'
αυτό παραπάνω έκανα λόγο για 'ιστορικούς δακτύλιους της ιησουϊτικής αλυσίδας'.
Όπως το λες ("διαδοχή της πολυθεϊστικής θεολογίας του Πτάχ") σημαίνει ότι η
Χριστιανωσύνη (ή ο χριστιανισμός) είναι συνέχεια της θεολογίας του Πτάχ. Αυτό
είναι λάθος. Στοιχεία της θεολογίας του Πτάχ διατηρούνται στην Χριστιανωσύνη:
αυτά που είναι απαραίτητα για το ιερατείο το οποίο σήμερα ονομάζεται Societas
Jesu. Το γιατί θα το βρεις παρακάτω.

4. Κάνεις μεγάλο λάθος αν, για να καταλάβεις τι είναι ένα τέτοιο ιερατείο, ανάγεσαι
στο χριστιανικό κωνσταντινουπολιτικό ιερατείο ή τον ορθόδοξο κλήρο. Τελείως
άλλες δομές, στόχοι, πίστεις, μέθοδοι, επιλογές. Το αναλύω παρακάτω αλλά θα κάνω
μία μικρή διάκριση εδώ: για την Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη, ο 'Ιησούς Χριστός'
ήταν ένας αυτοσκοπός (επίστευαν, και πιστεύουν σήμερα οι πραγματικοί ορθόδοξοι
ιερείς, ότι ο 'Ιησούς Χριστός' είναι ο Θεός), ενώ για την Ρώμη (Ψευδο-Ρώμη) ο 'Ιησούς
Χριστός' ήταν ένα μέσον.
Για να καταστήσω σαφείς τους δακτύλιους της αλυσίδας, τους παρουσιάζω σε
ξεχωριστές γραμμές:'
They constitute the secession of a Benedictine group of monks and the formation of
an ultra-radical andextremist Anti-Christian Order very close to
2- the evil Origenist worldview (Origen lived in the 2nd – 3rd c. CE)
3- that John Cassian’s texts (4th – 5th c. CE)
4- instilled on Benedict of Nursia (5th – 6th c. CE);
they are a very old Egyptian polytheistic school of evil and malignant spirituality,
which created its way into Christianity.
Από τα συμφραζόμενα εννοείται ότι στους προαναφερμένους δακτύλιους
προστίθενται οι εξής:
1- Μεμφιτική αιγυπτιακή θρησκεία (Πταχ)
και
5- Βενεδικτίνοι
6- Ιησουΐτες.
Σου φαίνεται παράξενο ότι "ότι οι διδασκαλίες του αγ. Κασσιανού του Ρωμαίου προς
τον αγ. Βενέδικτο εκφράζουν κακή-αρνητική (evil) και κακοήθη (malignant)
πνευματικότητα".
Μόνο που εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο!
Ωστόσο, το ότι δεν αποδίδεις την evil and malignant spirituality εκεί που εγώ την
απέδωσα (a very old Egyptian polytheistic school) αλλά στον Ιωάννη Κασσιανό είναι
το έλασσον.
II. Θρησκεία, Πίστη, και Καλό-Κακό
Φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνεις τι είναι θρησκευτικά-θεωρητικά-θεολογικά
συστήματα, τι είναι ιδέες-θεωρίες-αντιλήψεις, κοσμοαντιλήψεις, και τι είναι καλό και
κακό, ή τι είναι malignant και benevolent, δύο λέξεις που στα ελληνικά θα απέδιδα
ως 'πονηρός' και 'αγαθός' (με αρχαία ελληνικά νοήματα/'κακοήθης' στα νέα
ελληνικά είναι ένας πολύ ελαφρύς και ανώδυνος όρος).
Αυτό οδηγεί σε άλλο, χειρότερό σου λάθος, σε επίπεδο πίστης, ψυχικής αντίληψης,
και θρησκευτικής δοξασίας. Δείχνεις (και μακάρινα με διαψεύσεις) ότι βλέπεις τα
πάντα σε ένα φόντο 'μαύρο-άσπρο', 'καλό-κακό', 'θεϊκό-σατανικό', τα οποία είναι
όλα χωρισμένα τόσο απόλυτα σαν να αποτελούν ... διαφορετικά σύμπαντα. Αν αυτό

5. είναι το τι πιστεύεις, τότε ο χριστιανισμός σου είναι λίγο-πολύ μανιχεϊσμός. Κάτι
τέτοιο δεν θα συνέβαινε μόνο σε σένα, αλλά συνέβη και συμβαίνει σε πολλούς. Εγώ
παντού και πάντοτε έχω τονίσει ότι υπάρχει τεράστια δόση μανιχεϊσμού κρυμμένη
μέσα στον χριστιανισμό, ιδιαίτερα τον νεώτερο και τον δυτικό.
Όμως, το 'ουδέν κακόν αμιγές καλού' είναι σωστό. Αυτή η πρόταση δεν είναι
αρχαιοελληνική επινόηση (σημειώνεται αρχικά στον Πρόκλο) αλλά αρχαία ελληνική
εκμάθηση τύπων και καταστάσεων βαβυλωνιακών και αιγυπτιακών κοσμογονιών,
κοσμολογιών και εσχατολογιών. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του είναι όλοι τους
θεϊκά δημιουργήματα του ψυχικού σύμπαντος. Αν θα μετανοούσε ο Σατανάς, θα
γινόταν πάλι αποδεκτός.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι πολλές γνωστικιστικές και νεωτερες
ελευθεροτεκτονικές θέσεις ότι η ηθική διάκριση καλού και κακού δεν υπάρχει. Σαφώς
και υπάρχει. Αλλά είναι ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτη και δυσδιάκριτη, και πολλές φορές
κάποιος μέσα από το κακό φθάνει στο καλό, όπως επίσης το καλό μπορεί μερικές
φορές να οδηγήσει στο κακό. Τι λοιπόν απαιτείται; Και οξυδέρκεια και
διορατικότητα και εγρήγορση!
Αλλά και όλα αυτά πάλι έχουν μικρή σημασία διότι τα μεθοδολογικά σου λάθη είναι
πολύ πιο καταστροφικά, δηλαδή και αν αντιληφθείς κάτι σωστά μία φορά, αυτά τα
λάθη θα σε οδηγήσουν σε άλλες παρανοήσεις στο μέλλον.
III. Περιεχόμενο ή Ουσία: Μόνο Κριτήριο Αξιολόγησης
Ας αρχίσω λοιπόν από το βασικό μεθοδολογικό σου λάθος!
Για να ορίσεις, προσδιορίσεις, χαρακτηρίσεις και τελικά αξιολογήσεις τον Ιωάννη
Κασσιανό, ένα άνθρωπο που έζησε στα τέλη του 4ου και στον 5ο χριστιανικό αιώνα,
εσύ ανάγεσαι στην Φιλοκαλία, δηλαδή ένα εράνισμα του τέλους του 18ου αιώνα!
Έλεος! Αυτό είναι που λένε στα ιταλικά: tutta colpa!
Ποτέ τα ύστερα και τα κατώτερα δεν καταδεικνύουν την αξία των προτέρων και των
σημαντικώτερων!Αυτό είναι το πρώτο σου μεθοδολογικό λάθος.
Το έργο στο οποίο αναφέρεσαι, το οποίο και σημαντική αξία είχε σε κοινωνικό
επίπεδο και πολύ καθυστερημένα εκδόθηκε, δεν αποτελεί 'δικαίωση' των όσων
κειμένων συμπεριλήφθηκαν. Και σε καμμιά άλλη περίπτωση οπουδήποτε και
οποτεδήποτε, στο Ισλάμ, στον Βουδισμό, στον Ινδουϊσμό, μία μεταγενέστερη
συλλογή παλαιοτέρων κειμένων (και δη τόσο παλαιοτέρων κειμένων) δεν αποτελεί
'καθιέρωση' και 'απόδειξη' της αξίας των προτέρων. Ή, αν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι
λάθος.
Δεν υπάρχει εξωγενής 'απόδειξη' της αξίας ενός όντος, κειμένου, κλπ.
Η μόνη αξία ενός στοιχείου, όντος, δημιουργήματος, ή κειμένου είναι αυτή, την
οποία το περιεχόμενό του μόνον ντε φάκτο - και εκμηδενιστικώς πάσης διαφωνίας -
του δίνει.
Ολόκληρη η Φιλοκαλία (που τόσο βοήθησε πολλούς ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς)
δεν έχει την αξία ενός κειμένου του Μεγάλου Βασιλείου, όπως η Εξαήμερος.

6. Έχεις μάλλον (και μακάρι να με διαψεύσεις) ένα τεράστιο πρόβλημα ισοπεδωτικής
αντιμετώπισης των πάντων. Μην ανησυχείς! Δεν αποτελείς μεμονωμένη περίπτωση!
Είναι γενικό το κακό σε όλο τον κόσμο, και αυτό συμβαίνει διότι υπήρξαν πολύ
σκοτεινά και διεστραμμένα κέντρα εξουσίας, τα οποία επίμονα επεδίωξαν κάτι
τέτοιο να συμβεί στους ανθρώπους του 19ου-20ου αιώνα.
Παρά την αξία του, ο Άγιος Παΐσιος δεν αντιστοιχεί ούτε στο 1% της αξίας του
Κοσμά του Αιτωλού. Και αν τον ρωτούσες, αυτό θα σου έλεγε.
Και παρά την αξία του, ο Κοσμάς ο Αιτωλός δεν αντιστοιχεί ούτε στο 1% της αξίας
του Ιωάννου Χρυσοστόμου. Και αν τον ρωτούσες, αυτό θα σου έλεγε.
Και έτσι προχωρείς σωστά προς τα πίσω και στην Χριστιανωσύνη και σε όλους τους
πολιτισμούς, από τους Πατέρες προς τους Αποστόλους και εκείθεν στον Ιησού.
Είναι πάρα πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις, στις οποίες ένας μεταγενέστερος έχει
μεγαλύτερη αξία από άλλους προγενέστερους. Βεβαίως και υπάρχει κάτι τέτοιο.
Αλλά είναι σπάνιο. Οπότε, στις περισσότερες περιπτώσεις, πήγαινε με τον κανόνα!
IV. Patrologia Graeca: ο Σωστός Τρόπος Πρόσβασης σε
Πατερικά Κείμενα
Ένα δεύτερο μεθοδολογικό λάθος είναι να εξισώνεις τον Ιωάννη Κασσιανό με τα
αποσπάσματα από το έργο του, τα οποία συμπεριλήφθηκαν στην Φιλοκαλία. Έλεος
και πάλι!
Ένα τρίτο μεθοδολογικό λάθος είναι να θέλεις να μελετήσεις Ιωάννη Κασσιανό μέσω
της Φιλοκαλίας. Επαναλαμβάνω: καλή και χρήσιμη η Φιλοκαλία αλλά είναι ένα
μηδενικό μπροστά στην Patrologia Graeca και στην Patrologia Latina.Δεν είναι θέμα
Ιωάννη Κασσιανού, είναι θέμα όλων των Πατέρων της Εκκλησίας. Είναι θέμα κατά
πόσον εσύ δίνεις βαρύτητα στην δική σου έρευνα, την οποία κάνεις για να μάθεις τα
κείμενα τα οποία έστησαν την θρησκεία σου. Γι' αυτό και αναφέρω την Ελληνική
Πατρολογία.
Γιατί αλλοιώς, αν θα ήταν να μιλήσω μόνον για την πρόσβασή σου στον Ιωάννη
Κασσιανό, τότε θα ανέφερα μόνο την Λατινική Πατρολογία, επειδή ο εν λόγω
Ωριγενιστής έγραψε στα λατινικά και έγραψε μόνον σε μια κάποια προχωρημένη
ηλικία.
Αν τώρα εσύ λες ότι είσαι Χριστιανός και δεν ξέρεις την Patrologia Graeca και την
Patrologia Latina (καθώς και την Patrologia Orientalis), θέλεις ξύλο με βρεγμένη
σανίδα. Εδώ μπορείς να πάρεις μια ιδέα:
https://en.wikipedia.org/wiki/Patrologia_Graeca
https://en.wikipedia.org/wiki/Patrologia_Latina
(οι τόμοι 49-50 περιλαμβάνουν τα άπαντα του Ιωάννη Κασσιανού)
https://en.wikipedia.org/wiki/Patrologia_Orientalis
Από τέτοιες εκδόσεις διαβάζουν τον Ιωάννη Κασσιανό:
https://www.documentacatholicaomnia.eu/04z/z_0360-
0435__Cassianus_Ioannes__Collationum_XXIV_Collectio_In_Tres_Partes_Divisa__M
LT.pdf.html

7. V. Αν αγνοείς τον Jacques Paul Migne, είσαι
'Χριστιανός' ενός άλλου Σύμπαντος!!!
Αν τώρα εσύ επιμένεις ότι είσαι Χριστιανός και δεν ξέρεις τον ηρωϊκό Jacques Paul
Migne, ο οποίος ήταν αυτός που εξέδωσε την Patrologia Graeca και την Patrologia
Latina (πρόσεξε για πόσες εκατοντάδες τόμων συζητάμε!), τότε πρέπει κάποιος να
σου πετάξει ολόκληρο το Ποντικονήσι στο κεφάλι!
Αυτή είναι η θλιβερή αμάθεια και η άγνοια των σημερινών ψευδο-πιστών. Βέβαια,
δεν μου κάνει αίσθηση και δεν μου προκαλεί εντύπωση. Αντίστοιχες καταστάσεις
υπάρχουν και στο Ισλάμ (εκεί τις πρωτο-εντόπισα/αντιλήφθηκα),όπου δυστυχώς το
99% των ιμάμηδων, σεΐχηδων, καδήδων, μουφτήδων και αγιατολλάχ δεν έχουν
επισταμένως ή ουδόλως διαβάσει τον Ταμπαρί, δηλαδή τον μεγαλύτερο ιστορικό των
τριών πρώτων αιώνων του Ισλάμ.
Όσο δε για τον Migne, θα έπρεπε να τον μνημονεύουν κάθε Κυριακή σε όλες τις
ορθόδοξες εκκλησίες, διότι αν και υπήρχαν τυπογραφεία ήδη από αιώνες, κανένας
δεν είχε θελήσει να τυπώσει σε σύγχρονα βιβλία, συστηματικά και ολοκληρωτικά,
όλα τα κείμενα των Πατέρων της Χριστιανικής Εκκλησίαςμ τα οποία βρίσκονταν
μόνον σε χειρόγραφα μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Αν αυτό δεν είναι συνωμοσία για σένα (να βγαίνει σε βιβλίο τυπωμένο το κάθε
βδελυρό νοητικό περίττωμα του Ρουσώ και του Μαρξ και να μην υπάρχουν τα
Άπαντα του Μεγάλου Βασιλείου και τόσων άλλων Πατέρων της Χριστιανικής
Εκκλησίας), τότε τι είναι συμωμοσία;
VI. Patrologia Graeca: Μισητή στους Ιησουΐτες
Μπορεί να σου προξενήσει έκπληξη το γεγονός ότι το έργο του Migne δεν ήταν
μισητό μόνον από ψευτομασώνους και σιωνιστές αλλά και από ιησουΐτες, αλλά αυτό
μόνον δείχνει ότι απλά δεν γνωρίζεις σε ποιον κόσμο ζεις.
Μα και μυαλό μέσου τσαγκάρη να έχει κάποιος, μπορείς εύκολα να αντιληφθεί ότι
ένα τέτοιο μνημειώδες και θεμελιώδες έργο είναι ντε φάκτο υπόθεση ενός υψηλού και
πανίσχυρου θεσμού, ενός κράτους, ενός πατριαρχείου ή ενός πάπα (και συνεπώς του
Βατικανού). Επίσης, όλοι ξέρουν ότι η τυπογραφία δεν ξεκίνησε το 1800 αλλά πολύ
νωρίτερα, αιώνες πιο πριν. Οπότε, αλήθεια, που ήταν όλα τα ψευτο-χριστιανικά
βασίλεια της Δυτικής Ευρώπης; Που ήταν η δήθεν ορθόδοξη Ρωσσία της πρόστυχης
συφιλιάρας πόρνης Αικατερίνης της Βρωμερής που σκότωσε τον άντρα της; Που
ήταν το δήθεν ορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως; Γιατί, αν κάποιος
υποθέσει ότι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως θεσμός το πατριαρχείο είχε
δυσκολίες να τυπώνει βιβλία, αυτό σίγουρα και θα μπορούσε να το επιτύχει στην
Οδησσό ή στην Τεργέστη.
Ναι, δεν είναι κακή η Φιλοκαλία. Σαφώς. Αλλά και δεν είναι καν αρκετή. Έτσι,
βλέπει κάποιος πράγματα, καταστάσεις, άτομα και περιστάσεις σωστά. Ψτχρά,
παγερά και πέρα από κάθε υποκειμενική διάθεση. Χωρίς να θαυμάζει τίποτα και
κανένα πέραν του Μεγαλοδύναμου. 'Οπαδός' σημαίνει 'κρετίνος'.

8. Και ναι! Δεν ήταν κακός ο Αυγουστίνος Καντιώτης που ούτε στο δακτυλάκι του δεν
φτάνει ούτε ένας σημερινός ιερέας. Αλλά και δεν ήταν καν αρκετός. Γιατί; Γιατί δεν
μετέφρασε σε νέα ελληνικά και δεν παρουσίασε σε ομιλίες του μετά το τέλος της κάθε
Θείας Λειτουργίας τμηματικά τους οκτώ Κατά Ιουδαίων λόγους του Ιωάννου
Χρυσοστόμου.
Αυτή η πραγματικότητα δείχνει πολύ καλά την σιχαμερή όψη του σημερινού
κόσμου, τον οποίο μόνον οι ανόητοι κι οι αμόρφωτοι (ή οι άθλιοι και πληρωμένοι
πράκτορες των ιησουϊτών) αποδίδουν στους σιωνιστές και στους ψευτο-μασώνους.
Ναι, βέβαια! Και αυτοί έβαλαν το λιθαράκι τους. Η νεώτερη μετά-1453/1492
κατρακύλα του σημερινού κόσμου οφείλεται κατά 15% στους σιωνιστές και κατά 30%
στους μασώνους. Αλλά οφείλεται σε ποσοστά άνω του 50% στους ιησουΐτες. Αυτό
όμως αυτόματα-ακαριαία παραπέμπει στους Βενεδικτίνους, στους σατανο-πάπες των
ψευδο-σταυροφοριών, στα δαιμονικά όντα της ψευδο-Ρώμης τα οποία εξώθησαν τα
πράγματα μέχρι τα σχίσματα (1054 και 869), και -προχωρώντας προς τα πίσω- σε
όλες τις συνεχείς τριβές, τις οποίες προξενούσε η αντικωνσταντινουπολιτική πλευρά
της Ρώμης κατά των από την Νέα Ρώμη διορισμένων παπών της Ρώμης. Αυτή η
πλευρά υπήρχε στην Ρώμη και πριν από τον Ιουστινιανό: αυτοί επεδίωκαν από τότε
να στήσουν τον σατανισμό της Αναγέννησης και να οδηγήσουν τα πράγματα στην
σημερινή πτώση. Αυτοί θέλησαν να στηριχθούν στους βδελυρούς Φράγκους και
αυτοί συντήρησαν την μιαρή μεροβίγγεια θεωρία μέχρισήμερα. Και στα χρόνια τους
μεσουρανούσε στο Ιράν το πανεπιστήμιο Τζοντ-ε Σαπούρ (Gundishapur) στο οποίο,
όπως και στις αναφορές του Ρούντολφ Στάινερ σ' αυτό και στην επιστήμη του, ήδη
αναφερθήκαμε σε πρότερη αλληλογραφία μας. Χχμμμ! Ο κόσμος είναι, φαίνεται,
πολύ μικρός.
Αυτοί οι ψευδο-χριστιανοί πάπες της Ρώμης είχαν απαγορεύσει στους πιστούς να
διαβάζουν την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη. Γιατί;Διότι θα τους καταλάβαιναν
και θα τους αφάνιζαν. Για να διαβάσουν οι λαϊκοί την Βίβλο, θα έπρεπε πρώτα να
αποκοπεί ένα τμήμα υπό τον Λούθηρο, ο οποίος όμως αρνιόταν ολοσχερώς τους
Πατέρες της Εκκλησίας, θα έπρεπε επίσης να επικρατήσει, αποχωρισμένος από την
θρησκεία ως τάχα 'επιστήμη' (κάτι το ανεπίτρεπτο), ο μιθραϊκός ηλιοκεντρισμός τους
(υπό τους άθλιους αγύρτες Κοπέρνικο και Γαλιλαίο και κατά τις αηδιαστικά και
άθλια σκηνοθετημένες παραστάσεις που οργανώθηκαν γύρω από αυτά τα όργανά
τους), και θα έπρεπε να επικρατήσει ένας τόσο συμπαγής υλισμός, ώστε και να
διαβάζουν οι πιστοί τα ιερα τους βιβλία και να μην τα διαβάζουν ήταν έν και
ταυτόν.
Με άλλα λόγια ήταν θέμα timing. Αν και αντίπαλοι των ιησουϊτών, οι σιωνιστές και
οι ψευτο-μασώνοι, είτε σε συνεργασία μεταξύ τους (συχνά), είτε σε αντιπαλότητα
(όπως σήμερα), αποδείχθηκαν τόσο ηλίθιοι όσο εκείνοι οι οποίοι, χωρίς να το
αντιλαμβάνονται, τυφλοί παίζουν το υπερκείμενο παιχνίδι των αντιπάλων τους.
Αυτή η κατάσταση απορριφθηκε από τους πραγματικούς ελευθερο-τέκτονες, οι
οποίοι είναι σήμερα απειροελάχιστοι, και εκτός των στοών των ψευτο-μασώνων, και
από την ιστορική μυστική αντι-χριστιανική οργάνωση των Γερμανών, η οποία είναι
ακόμη πιο δύσκολο να εντοπισθεί σήμερα στις πέντε ηπείρους, αν και ασαφλώς
υπαρκτή.
VII. Patrologia Graeca: Άγνωστη στους Ψευτο-
Χριστιανούς της Ψευτο-Ελλάδας

9. Συνεπώς, ασφαλώς και δεν θα ήθελαν οι Ιησουΐτες την Εξαήμερο του Μεγάλου
Βασιλείου τυπωμένη και στα χέρια του κάθε Χριστιανού. Και γι' αυτό του έκαψαν το
τυπογραφείο, του Migne (περισσότερο πιθανό είναι να έβαλαν τους μασώνους, οι
οποίοι ήταν τότε ισχυρώτεροι στην Γαλλία, να κάνουν την βρωμοδουλειά). Όμως,
όπως και αν έχει το πράγμα, οργανωμένη και σύσσωμη η τότε εμφανώς ιησουϊτική
και αντιμασωνική Καθολική ψευτο-Εκκλησία έμπρακτα κατεδίκασε τον Migne και
τον παρεμπόδισε από την περαιτέρω συνέχιση του έργου του, κάτι που μπορείς να
δεις περιληπτικά εδώ:
https://en.wikipedia.org/wiki/Jacques_Paul_Migne#Biography
Το ρωσσικό λήμμα είναι και μεγαλύτερο και πιο αντικειμενικό: παρουσιάζουν τον
τρομερό διωγμό του Migne σε ιδιαίτερη ενότητα:
https://ru.wikipedia.org/wiki/Минь,_Жак_Поль#Последние_годы_жизни
(πασλιέντνιε γκόντι ζίζνι: τα τελευταία χρόνια της ζωής / ενν. του Migne)
Οι σύνδεσμοι με τα λήμματα είναι εδώ:
https://en.wikipedia.org/wiki/Jacques_Paul_Migne
https://ru.wikipedia.org/wiki/Минь,_Жак_Поль
Και αυτό είναι το αίσχος της σημερινής ρατσιστικής,αντι-τουρκικής,σατανο-
Ελλάδας των αντιχρίστων ψευτο-μητροπολιτών: δεν υπάρχει λήμμα στην ελληνική
Wikipedia ούτε καν για την Patrologia Graeca!
Αλλά υπάρχει λήμμα στην ελληνική Wikipedia για το άθλιο απόβρασμα Ελύτης – το
άθλιο τσογλάνι με το ψευτο-Νόμπελ! Όχι μόνο είχε ένα αισχρό ψυχολογικό κόμπλεξ
κατωτερότητας με το πραγματικό επώνυμό του (Αλεπουδέλης) ο ψευτο-ποιητής
αυτός, αλλά και έδειξε τι κάθαρμα ήταν, παρατώντας εντελώς την γυναίκα του και
κερατώνοντάς της όταν εκείνη έπαθε σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτόν τον απόπατο
της Κόλασης τιμούν σήμερα οι αντίχριστοι που σας κυβερνούν. Όπως και τον ψευτο-
μασωνικό σατανικό βόθρο Καζαντζάκης!
Θελετε σκότωμα.
Πρέπει να σας καταλάβουν οι Τούρκοι και να σας σκοτώσουν όλους.
Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Να που μπορείτε να βρει κανείς σήμερα κάτι στα ελληνικά περί της Patrologia
Graeca: https://greekdownloads.wordpress.com/
Και εδώ τυπωμένη:
https://www.politeianet.gr/books/migne-p-j-kentron-paterikon-ekdoseon-elliniki-
patrologia-ebdomikostos-ebdomos-tomos-sklirodeti-ekdosi-301127
Δηλαδή σε ιδιωτική πρωτοβουλία! Το αντίχριστο κράτος σας πρέπει να καεί και όλο
το λεκανοπέδιο πρέπει να γίνει ερείπια σε στάχτη. Πως το έλεγε ο φίλος μου προ
ετών? Πακιστανίλα!!!
Η πακιστανίλα λοιπόν πρέπει να σφάξει τους μισούς από τους παρανοϊκούς ψευτο-
έλληνες και τους άλλους μισούς να τους αποκαλέσει "γκιαούρηδες" για επτά γενεές,
μήπως και σώσετε και βάλετε μυαλό. Δεν σας στάθηκε δυνατόν να γίνετε άνθρωποι.
Γελοία ανδρείκελα....
Ηλίθιοι! Θυμάστε την 29η Μαΐου 1453!

10. Και ξεχνάτε ότι τότε όλοι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ομολογούσαν ότι εκείνη η άλωση
τους ταίριαζε ως τιμωρία. Και αντί να μετανοήσετε, συνεχίζετε να μισείτε ομοεθνείς
αλλά αλλόγλωσσους (Τούρκους), αλλοεθνείς (Μακεδόνες, Αλβανούς, Βλάχους) και
αλλόθρησκους (μουσουλμάνους) συνανθρώπους σας, τολμάτε να νομίζετε ότι είστε
ανώτεροί τους ενώ είστε πολλαπλώς κατώτεροί τους, και επαίρεσθε για τα παρανοϊκά
ψέμματα τα οποία αποδίδετε σε αρχαίους μη προγόνους σας ως τάχα εφευρέσεις και
επινοήσεις τους! Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Τι αστείο! Η Φιλοκαλία! Αυτή μας μάρανε!
Πόσες μητροπόλεις έχει η Ελλάδα μαζί με την Κρήτη; Νομίζω περίπου 90.Και η
Κύπρος περίπου 10. Με διορθώνεις, αν κάνω λάθος!
Ξέρεις πόσοι τόμοι είναι η Ελληνική Πατρολογία; Κάπου 160.
Αναλογούν λίγο λιγώτεροι από 2 τόμους ανά μητρόπολη.
Δεν έχουν λοιπόν αυτές οι μητροπόλεις θεολόγους ικανούς και να μεταφράσουν σε
νέα ελληνικά και να σχολιάσουν τα κείμενα αυτά διά μακρών; Ο κάθε τόμος της
Πατρολογίας μπορεί να δώσει ένα τόμο μετάφρασης και 2-3 τόμους σχολίων.
Αντί να μετράτε τους εμβολιασμένους, μπορείτε να μετράτε τους ανελλιπώς
λειτουργούμενους και να τους μοιράσετε τα βιβλία που θα τυπώσετε.
Στο τέλος κάθε λειτουργίας, ο κάθε μητροπολίτης θα πρέπει να διαβάζει μεταφράσεις
και σχόλια πάνω στα Κείμενα των Πατερων της Εκκλησίας για μία ώρα.
Αλλοιώς, κλείστε το, το μαγαζί!
VIII. Ψυχικό Σύμπαν, Αλήθεια, Πίστη, Ιερατεία,
Θρησκεία και Πονηρά Πνευματικότητα
Αφού επεκτάθηκα αρκετά στα μεθοδολογικά σου λάθη, θα αναφερθώ σε κρίσιμα
λάθη ουσίας που υπάρχουν στην ερώτησή σου. Έτσι θα καταλάβεις ότι μία λάθος
διατυπωμένη ερώτηση σπάνια έχει πραγματική απάντηση,
Στην αρχή σου έδειξα ότι έχεις αρκετά λαθεμένα διαβάσει την διατύπωση των
προτάσεών μου. Αναφέρω και πάλι εδώ το επίμαχο σημείο:
They constitute the secession of a Benedictine group of monks and the formation
of an ultra-radical and extremist Anti-Christian Ordervery close to the evil
Origenist worldview (Origen lived in the 2nd – 3rd c.CE) that John Cassian's texts
(4th – 5th c. CE) instilled on Benedict of Nursia (5th – 6th c. CE); they are a very old
Egyptian polytheistic school of evil and malignant spirituality, which created its
way into Christianity.
Αν παρεννόησες το κείμενο αυτό στα επί μέρους σημεία του, ώστε να γράψεις και να
ερωτήσεις τα εξής (: "ότι οι διδασκαλίες του αγ.Κασσιανού του Ρωμαίου προς τον
αγ.Βενέδικτο εκφράζουν κακή-αρνητική (evil) και κακοήθη (malignant)
πνευματικότητα" / "Ποιά στοιχεία της διδασκαλίας του είναι αυτά που την
καθιστούν έτσι;"), αυτό οφείλεται στο ότι έχεις πολύ ασαφή αντίληψη για μια σειρά
θεμάτων. Το προανέφερα κάπως γενικά. Να το σημείο:
"Φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνεις τι είναι θρησκευτικά-θεωρητικά-θεολογικά
συστήματα, τι είναι ιδέες-θεωρίες-αντιλήψεις, κοσμοαντιλήψεις, και τι είναι καλό και
κακό, ή τι είναι malignant και benevolent, δύο λέξεις που στα ελληνικά θα απέδιδα
ως 'πονηρός' και 'αγαθός' (με αρχαία ελληνικά νοήματα/'κακοήθης' στα νέα
ελληνικά είναι ένας πολύ ελαφρύς και ανώδυνος όρος)".

11. Εδώ θα τα απαριθμήσω με σειρά, γιατί -βλέποντας τα πάντα σε φόντο μαύρου-
άσπρου- χάνεις την ουσία, και έπειτα προσπαθείς να την βρεις εκεί που δεν υπάρχει.
Για ένα ιερατείο, το οποίο επιχειρεί να αποκόψει τους πιστούς του από την
πραγματική πίστη (δηλαδή την άμεση ανθρώπινη διά της ψυχής επικοινωνία με τον
Θεό) και να εμφανιστεί ως 'μεσάζων' ('μεσίτης' στα αρχαία ελληνικά) μεταξύ Θεού
και ανθρώπων, δηλαδή για μία 'πανάρχαια αιγυπτιακή πολυθεϊστική σχολή κακής
και πονηράς πνευματικότητας' (a very old Egyptian polytheistic school of evil and
malignant spirituality), .....
..... η μεμφιτική θρησκεία του Πταχ δεν ήταν/είναι ένας αυτοσκοπός.
Είναι ένα μέσον: ένα μέσον απόκτησης πνευματικής και ψυχικής ισχύος. Αυτή
βεβαίως θα υλοποιηθεί αργότερα σε επίπεδο εξουσίας, οικονομίας και κοινωνικής
τάξης, αλλά αυτά είναι δευτερευοντα.
Το ίδιο ισχύει για τον Μιθραϊσμό, την Χριστιανωσύνη,και όλες ανεξαιρέτως τις
θρησκείες, στις οποίες το εν λόγω ιερατείο επιχειρεί να παρέμβει.
Η κακή και πονηρά πνευματικότητα δεν είναι ένα απόλυτο κακό ή ένα απόλυτο
ψέμμα διότι ούτε κακό απολύτο υπάρχει, ούτε ψέμμα απόλυτο υπάρχει.
Η Αλήθεια είναι απόλυτη και το ψέμμα σχετικό.
Ο Θεός είναι απόλυτος και άναρχος, αλλά ο Σατανάς είναι σχετικός και
πεπερασμένος.
Οπότε, μην ψάχνεις άδικα να ταυτίσεις μία πολυθεϊστική ειδωλολατρία με το
απόλυτο κακό, ακριβώς επειδή απόλυτο κακό δεν υπάρχει. Μέσα σε ένα σύστημα
πολυθεϊστικό και ειδωλολατρικό της 4ης και της 3ης προχριστιανικής χιλιετίας θα
βρεις πολλές αλήθειες. Όπως και θα βρεις και πολλά ψέμματα. Αλλά οι όποιες
αλήθειες δεν 'δικαιολογούν' την ύπαρξη αυτής της πολυθεϊστικής ειδωλολατρίας,
διότι αυτή δεν στήθηκε καν ως αυτοσκοπός αλλά ως μέσον. Αυτό ακριβώς είναι η
επιτομίς του 'πονηρού'.
Οπότε, στο οποιοδήποτε πολυθεϊστικό θρησκευτικό σύστημα, το όποιο σπέρμα
αλήθειας είναι καλό και το όποιο στοιχείο ψεύδους είναι κακό. Όμως, το εν λόγω
ιερατείο, το οποίο κινεί ως μέσον το εν λόγω σύστημα, θέλει πάντοτε να μπορεί να
μεταμορφώνει, μετουσιώνει, αλλάζει και μορφοποιείτο αφήγημά του στον
κατάλληλο καιρό. Γιατί; Γιατί το αφήγημα είναι το περιεχομενικά κατώτερο επίπεδο
του κάθε θρησκευτικού συστήματος. Είναι όμως αυτό το οποίο ελκύει τους
περισσότερους πιστούς. Και το σημαντικό και καθοριστικό (για το ιερατείο στο
αφήγημά το οποίο επισυνάπτει σε μία θρησκεία) είναι ο χαρακτήρας (οι χαρακτήρες)
που το αφήγημα προβάλλει πάνω σε αυτούς που το δέχονται. Αυτοί οι χαρακτήρες
διαμορφώνουν τους πιστούς κατά την θέληση του 'πονηρού' ιερατείου.
Και εδώ βρίσκεται η παγίδα των πονηρών: ένα σπέρμα αλήθειας συμπεριληφθέν
(εντός ενός θρησκευτικού συστήματος) σε ένα αφήγημα, το οποίο διαμορφώνει
αρνητικούς χαρακτήρες, λειτουργεί περιστασιακά ως κάτι το 'κακό' και 'αρνητικό'.
Ακριβώς γι' αυτό και αποκαλώ το εν λόγω ιερατείο (ή 'σχολή') 'πονηρό'. Το
επιτηδείως μεταλλασσόμενο (αναπροσαρμοζόμενο στις ανάγκες του ιερατείου)
αφήγημα είναι, αν το δεις διαχρονικά, μία απάτη. Απατηλή πνευματικότητα είναι
πονηρά πνευματκότητα. Ο Ιησούς κατήγγειλε ακριβώς αυτή την γενεά ως 'πονηρά'.

12. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι ο Ιησούς γνώριζε ότι οι εκπρόσωποι αυτής της γενεάς
είχαν αλλοιώσει σε κάποια σημεία κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης.
IX. Θεόσταλτα Άτομα, Προφήτες, Πνευματικότητα,
Ηθική, Θρησκεία και Ιερατεία
Μία θρησκεία δεν κηρύσσεται ποτέ από κανένα Κορυφαίο Πιστό και Θεόσταλτο
Άτομο. Ούτε ο Μωάμεθ, ούτε ο Ιησούς, ούτε ο Μωϋσής, ούτε ο Αβραάμ, ούτε ο
Ζωροάστρης, ούτε ο Βούδας, ούτε ο Κομφούκιος κυριολεκτικά 'εκήρυξαν' την
θρησκεία, την οποία ο σημερινός σατανικός κόσμος συστηματικά τους αποδίδει για
να συγκαλύπτει την .... 'πονηριά' (πονηρότητά) του. Αυτά τα άτομα, ως τέλειοι
γνώστες και κάτοχοι των ψυχικών επιστημών, επιχείρησαν πάντοτε να δείξουν σε
όσους τους αποδέχθηκαν ποια ήταν και πως μπορούσε να επιτευχθεί η επικοινωνία
του υλικού τμήματος ενός ατόμου με το ψυχικό (την ψυχή), ποιος ακριβώς τρόπος
ζωής απαιτείται για κάτι τέτοιο, και ποιες είναι οι εκ της Δημιουργίας έμφυτες στον
κάθε άνθρωπο ηθικές αρχές, μακράν των οποίων ο άνθρωπος χάνει τον δρόμο προς
την ψυχή του και τον Θεό.
Και ενώ α) η περιγραφή της Δημιουργίας του Κόσμου (Κοσμογονία), β) η ανάλυση
της φύσης του κόσμου (Κοσμολογία) και γ) η κοινοποίηση των εσομένων και της
ολοκλήρωσης της Δημιουργίας (Εσχατολογία) μπορείόντως να αποτελούν μέρη των
διδασκαλιών ενός Κορυφαίου Πιστού και Θεόσταλτου Ατόμου, ποτέ ένα τέτοιο
άτομο δεν συνιστά την σωτηρία των ανθρώπων (παρόντων ενώπιόν του ή όλων των
άλλων) από την αποδοχή αυτών των περιγραφών τις οποίες κάνει.
Το Θέλημα του Πατρός είναι ακριβώς οι ηθικές αρχές και η σωστή γνώση της φύσης
του ψυχικού και του υλικού κόσμου. Αλλά ο άνθρωπος, ο οποίος επικοινωνεί με την
ψυχή του, δεν έχει καμμιά ανάγκη να διαβάσει ούτε καν τις Δέκα Εντολές, επειδή η
διά της ψυχής γνώση, αντίληψη και κατανόηση όλων αυτών των θεμάτων είναι
έμφυτη και ακαριαία σε όλους.
Αλλά πέραν του Θελήματος του Πατρός (δηλαδή της Ηθικής) κανένα Θεόσταλτο
Άτομο δεν αφηγήθηκε διάφορες ιστορίες που να αποβούν σκελετός του κεντρικού
θρησκευτικού αφηγήματος μιας θρησκείας. Το παρελθόν δεν σώζει. Σώζειη
εναρμόνιση και η ταύτιση με το Θέλημα του Πατρός, οπότε γι΄αυτό ο άνθρωπος
πρέπει να έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με την ψυχή του.
Ο Αβραάμ δεν αφηγήθηκε καμμιά θρησκεία. Το τι είχε παλαιότερα επισυμβεί ως
Ιστορία, π.χ. ο Κατακλυσμός, του ήταν γνωστό και ενδεχομένως το περιέγραφε στους
τριγύρω του, αλλά ο ίδιος δεν είχε διαφωνήσει στην περιγραφή του Κατακλυσμού με
τον Νιμρούντ (έτσι ώστε να αναγκασθεί να φύγει από την Ούρ). Απλά, ο Αβραάμ
είχε απορρίψει την παρά φύσιν πίστη σε είδωλα και σε πολλούς διαφορετικούς θεούς
τους οποίους το εκεί πολυθεϊστικό ιερατείο είχε διαμορφώσει έτσι διασπώντας την
παλαιότερη πίστη των ανθρώπων στον Ένα και Μόνο Θεό και αυτονομώντας τα
χαρακτηριστικά του ως πρόσωπα διαφορετικών θεών. Αυτή η πρακτική ουσιαστικά
παρεμποδίζει την αμεσότητα της Πίστης, δηλαδή της επικοινωνίας του κάθε ατόμου
με την ψυχή του και διά της ψυχής του με τον Θεό. Η πραγματική πίστη και συνεπώς
η ηθική έστειλαν τον Βαβυλώνιο Αβραάμ ανεπιστρεπτί μακριά από τον τόπο όπου
είχε γεννηθεί.

13. Παρομοίως, ο Μωϋσής δεν αφηγήθηκε καμμιά θρησκεία. Το παρελθόν των Αβραάμ,
Ισαάκ και Ιακώβ αποτελούσε για όσους ακολούθησαν τον Μωϋσή στην έρημο απλά
το φυλετικό τους παρελθόν. Το ήξεραν όπως όλοι οι άνθρωποι που ανήκουν σε φυλές
διατηρούν την ανάμνηση των πεπραγμένων των προγόνων τους. Δεν ήταν όμως
αυτό τμήμα της 'θρησκείας' τους. Και δεν είχαν ακριβώς καμμία θρησκεία.Είχαν
πίστη, έλαβαν τις Δέκα Εντολές, και αν θελήσουμε ποτέ να δεχθούμε μεταγενέστερες
πηγές που αποδίδουν το Δευτερονόμιο στον Μωϋσή, τότε βέβαια και αποδεχόμαστε
ως 'θρησκεία' μία σειρά προτροπών και απαγορεύσεων, οι οποίες βασικά σχετίζονται
με φυλετικές παραδόσεις γνωστές στην οποιαδήποτε φυλή ως καθοριστικές βασικά
για τον υλικό τρόπο ζωής. Αλλά το περιεχόμενο αυτών των 'εντολών' δεν συνιστά
'θρησκεία'. Μπορεί να τις δεχθεί ακόμη και κάποιος ο οποίος λατρεύει και ένα χρυσό
άγαλμα μοσχαριού, κάτι το οποίο είναι βδέλυγμα.
Ο Ιησούς και οι καταγραμμένες στα Ευαγγέλια ομιλίες του αποτελούν ένα
συνδυασμό ψυχικών ασκήσεων και ισχύος, ηθικών προτύπων, και εσχατολογικών
αναφορών/συζητήσεων. Υπάρχουν ελάχιστες αναφορές του Ιησού στο Αρχαίο
Ισραήλ και Ιούδα. Όποιος διαβάζει τα λόγια του Ιησού στα Ευαγγέλια μπορεί σαφώς
να σχηματίσει μία άποψη ότι ο Ραββί συνέπασχε με την τραγική μοίρα του Προφήτη
Ζαχαρία, αλλά δεν μπορεί να δεχθεί ότι για κείνον τα Βασιλειών, Παραλειπομένων
και Μακκαβαίων θα ήταν ακριβώς ... "ιερά βιβλία".
Η Αποκάλυψη του Κορανίου είναι μία ψυχική και ηθική διδαχή και μία επικύρωση
απόψεων και αναφορών στο παρελθόν. Αλλά αυτό έγινε, όταν πλέον πολλές και
διαφορετικές ομάδες πιστών συγκρούονταν χωρίς νόημα για λεπτομέρειες του
παρελθόντος. Σε σχέση με τα Ευαγγέλια και τις Πράξεις, το Κοράνιο έχει πολύ
περισσότερες μυστικιστικές αναφορές αλλά συγκρινόμενο με την Αποκάλυψη έχει
πολύ λιγώτερες. Τέλος, για κάποιον γνώστη της Ιστορίας της Αρχαίας Ελλάδας, ο
Μωάμεθ θυμίζει ... Αριστοτέλη,διότι αν εξαιρέσεις το εσχατολογικό μέρος των
Χαντίθ (των ομιλιών του), ουσιαστικά δίδασκε στους περί αυτόν το .... "ευ ζην".
Η πραγματικότητα είναι ότι 'θρησκείες' παρασκευάζονται από ιερατεία και σπάνια
υπήρξαν εξαιρέσεις σε αυτό: η παγκοσμίως σημαντικώτερη ήταν ο Μάνης. Αυτός
εγνώριζε ότι συνειδητά δημιουργούσε ένα θρησκευτικό-λειτουργικό-λατρευτικό
σύστημα, το οποίο θα διαμόρφωνε ολότελα διαφορετικούς χαρακτήρες ανάμεσα
στους πιστούς. Αλλά ο Μάνης και ο μανιχεϊσμός είναι ουσιαστικά η εξαίρεση που
επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Αντίθετα, επιστροφή σε μία πιο αυθεντική πνευματικότητα, δηλαδή μία εμφανής
τάση διόρθωσης μιας θρησκείας, μπορείνα αποτελεί την επινόηση, την προσπάθεια
και το επίτευγμα ενός μεμονωμένου ατόμου (: Καρτίρ, Μαζντάκ, κλπ).
X. Θρησκεία και Θεολογία
Αντίθετα από το κάλεσμα στην Ηθική και την Ψυχική Εξάσκηση,το οποίο
εκπέμπουν Κορυφαίοι Πιστοί και Θεόσταλτα Άτομα (στους οποίους επίσης
κατατάσσω και τους Προφήτες των Αρχαίων Εβραίων και πολλούς άλλους), και
αντίθετα από την σύσταση θρησκειών, την οποία επιτελούν κυρίως οργανωμένα
ιερατεία, οι θεολόγοι επεξηγούν τις θρησκείες. Γι' αυτό και είναι αναλυτικοί και
πολυγραφώτατοι. Τα κείμενα των όποιων θεολόγων είναι πολύ πιο μακροσκελή απο
τα ιερά κείμενα της θρησκείας τους.

14. Αντίθετα από την θρησκεία, η θεολογία είναι μία εκλογίκευση της πίστης και μία
επεξήγηση των θρησκευτικών επιταγών. Μερικές φορές τα όρια θρησκείας και
θεολογίας γίνονται δυσδιάκριτα, και το ίδιο άτομο ενδεχομένως λειτουργεί και ως
ιερέας ή αρχιερέας και ως θεολόγος. Ο συμφυρμός μπορεί να γίνει και σε επίπεδο
συγγραφής κειμένων από το ίδιο άτομο: όταν ο Ιωάννης Χρυσόστομος, επίσκοπος
Κωνσταντινουπόλεως, συγγράφει την Θεία Λειτουργία είναι ένα κορυφαίο ιερατικό
άτομο. Όταν όμως συγγράφει Κατά Ιουδαίων, τότε εμφανώς είναι θεολόγος.
Αντίστοιχες καταστάσεις υπήρχαν και σε όλες τις μεγάλες προχριστιανικές
θρησκείες. Και εκεί πρωτομαθαίνουμε τι ακριβώς μπορείστις έσχατες λεπτομέρειές
του να είναι αυτό το οποίο ονόμασα ως 'πονηρόν' έργον των ιερατείων στην αρχή,
δηλαδή το πως υλοποιείται αυτή η μεταμόρφωση, μετουσίωση, αλλαγή και
μορφοποίηση αφηγημάτων και προβαλλομένων (επί των πιστών) χαρακτήρων (όπως
ανέφερα στην ενότητα 8).
Αν πάμε στην Σουμέρ, την Βαβυλώνα και την Ασσυρία και μαζέψουμε όλες τις
διαφορετικές παραλλαγές ενός έπους, πχ. του Γκιλγκαμές, θα διαπιστώσουμε πολλές
διαφοροποιήσεις και τροποποιήσεις.Γιατί; Διότι ενώ το πολυθεϊστικό ιερατείο της
Βαβυλώνας προσπαθούσε να προβάλει μέσω του έπους αυτού, εκτός του καθαυτό
περιεχομένου του, μια σειρά προτύπων και χαρακτήρων (ή, αν προτιμάς, τάσεων,
νοοτροπιών, συμπεριφορών και καλουπιών), το μονοθεϊστικό ιερατείο της Ασσυρίας
επιχειρούσε είτε να αλλοιώσει το υπαρκτό περιεχόμενο, είτε να παραλείψει επεισόδια
αναφερόμενα στην πολυθεϊστική version και να προσθέσει άλλα, κάπως παρεμφερή,
(τα οποία πρόβαλλαν αντίθετα χαρακτηριστικά και διαφορετικές αρχές/principles),
έτσι ρυμουλκώντας τον Γκιλγκαμές σε εντελώς άλλο έδαφος και δίνοντάς του χροιές
οι οποίες ταίριαζαν στο μονοθεϊστικό ιερατείο, στα πρότυπα τα οποία ήθελε να
προβάλει, και στους τελικούς στόχους του (στον τομέα της διαμόρφωσης/διάπλασης
του ανθρώπου και της κοινωνίας).
Μέχρι και πολύ διαφορετικές καταγραφές του ίδιου του ονόματος του Γκιλγκαμές
έχουν υπάρξει, έτσι δίνοντας άλλο νόημα στον ίδιο τον ήρωα του έπους αυτού, ο
οποίος δεν είναι άλλος από τον βιβλικό/κορανικό Νιμρούντ (Νεβρώδη), στον οποίο
αντιπαρατέθηκε ο Αβραάμ και αναγκάσθηκε να φύγει από την Ουρ διότι η εξουσία
του Νιμρούντ/Γκιλγκαμές είχε εδραιωθεί. Και φυσικά,παρόμοια συμπεριφερόταν
και πολυθεϊστικό ιερατείο σε έπη, μύθους, ύμνους, λειτουργίες και άλλα ιερατικά
κείμενα συντεθέντα και διαδοθέντα από το μονοθεϊστικό ιερατείο.
Όλα τα πρόσωπα επών, όλες οι διαστάσεις του Θείου σε ιερά κείμενα, ύμνους,
μύθους, κλπ, όλες οι Κοσμογονίες και Κοσμολογίες αλλοιώθηκαν, συρόμενες από τη
μία ή την άλλη δύναμη (ιερατείο) προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, ενώ συχνά-
πυκνά κάποιο θέμα, έπος, μύθος με πολύ έντονα αντίπαλα χαρακτηριστικά αφέθηκε
άθικτο αλλά αποκλείσθηκε ολότελα από τις λειτουργίες και τα μυστήρια του
ιερατείου το οποίο τον απέρριπτε.
Δηλαδή δεν υπάρχουν απλά, αναίτια και αδικαιολόγητα, όπως σύγχρονοι ψευτο-
επιστήμονες διδάσκουν σε πανεπιστήμια πολύ συχνά, μία παράδοση 'εδώ' και μία
άλλη 'εκεί', μία παραλλαγή 'εδώ' και μία άλλη 'εκεί'. Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις
σημαίνουν κάτι: παρέμβαση κάποιου άλλου ιερατείου με σκοπό την ρυμούλκηση
ενός θέματος, μύθου, αφήγησης, κοκ στα μέτρα του. Αυτά όλα έφθασαν και στην
Ιωνία, την Αιολία, την Αττική, κοκ. Το πως τελικά ονομάσθηκε η πόλη, Αθήνα και
όχι Ποσειδωνία, δείχνει την σύγκρουση δύο διαφορετικών ιερατείων (το ένα

15. προβάλλοντας το παρασκεύασμά του, την Αθηνά, και το άλλο τον δικό του, τον
Ποσειδώνα).
Στην Αίγυπτο όπου η σύγκρουση ήταν ακόμη πιο ριζοσπαστικών μορφών και
αντιπαραθέσεων (και αυτό φαίνεται ακόμη και στην χριστιανική Αποκάλυψη),
επικράτησαν ήδη την 3η προχριστιανική χιλιετία τρεις εντελώς διαφορετικές
θρησκείες, δύο μονοθεϊστικής (ηλιουπολιτικό δόγμα-Εννεάδα και ερμουπολιτικό
δόγμα-Ογδοάδα) και μία πολυθεϊστικής φύσης (μεμφιτικό περί τον Πταχ δόγμα).
Σημειωτέον, είναι οικτρό λάθος να νομίσει κάποιος ότι μία θρησκεία με ένα κεντρικό
θεό είναι υποχρεωτικά μονοθεϊστική. Αυτό έχει έτσι επειδή αν αυτός ο 'υπέρτερος'
θεός έχει πολυθεϊστικά χαρακτηριστικά, τότε η θρησκεία είναι ψευδο-μονοθεϊστική.
Οι θρησκείες των Ασσυροβαβυλωνίων και των Αιγυπτίων ήταν πολλές και
στηρίζονταν πάνω σε μία κινούμενη άμμο της διαπάλης κατά την απόδοση βασικών
χαρακτηριστικών στον κάθε θεό (ή όψη του Θεού κατά τους μονοθεϊστές). Ο
Νεργκάλ στην πολυθεϊστική βαβυλωνιακή Κούτχα ήταν ένα πρότυπο του
αρχαιοελληνικού Πλούτωνα, αλλά στην Ασσυρία και την Νινευή είχε εντελώς άλλο
χαρακτήρα ως ταυτόσημος του Σαμάς και Ήλιος της Δικαιοσύνης (ήταν εμφανώς και
μόνον μία όψη του Ενός Θεού).
Αυτές οι διαμάχες (έντονα παραχαραγμένες και αποσιωπημένες από αποικιοκράτες
ασσυριολόγους, αιγυπτιολόγους, ιστορικούς θρησκειών, και άλλους) έφθασαν μέχρι
τα χρόνια των πρώιμων Χριστιανών και αργότερα μέχρι τον 4ο και 5ο αιώνα, όταν
οι αρχαίες θρησκείες με διαφορετικό τρόπο κατά τόπο υποχώρησαν/εξέλιπαν. Αλλά
τα ιερατεία αυτά δεν εξέλιπαν καθόλου. Παρεισέφρυσαν σε όλες τις άλλες θρησκείες
της Ύστερης Αρχαιότητας και συνέχισαν να τις σέρνουν προς την μία και την άλλη
κατεύθυνση. Παράδειγμα: εμφανώς πολυθεϊστικής / 'ιησουϊτικής' καταγωγής ο
ρωμαϊκός Μίθρας κατακτήθηκε από τους μονοθεϊστές / 'ελευθεροτέκτονες' των τότε
χρόνων (εντός εισαγωγικών επειδή αναφέρομαι σε προγονικές μορφές αμφοτέρων).
Χαρακτηριστικά, σε Μιθραίατης Αλεξάνδρειας, οι Χριστιανοίπου τα κατέστρεψαν
βρήκαν νεκροκεφαλές και τις έδειχναν στους περιέργους που είχαν μαξευτεί απ' έξω!
Τα δύο αντίπαλα και πανάρχαια ιερατεία παρεισέφρυσαν τότε επίσης ακόμη και σε
γνωστικιστικά συστήματα, ή επιπλέον προσπάθησαν να μετατρέψουν αρχαίες
θρησκείες σε γνωστικιστικά συστήματα.
Όταν πολλοί αφελείς σήμερα νομίζουν και γράφουν/λένε ότι ελευθεροτέκτονες και
ψευτομασώνοι είναι πραγματικά ένα παρακλάδι σιωνισμού, εγώ γελάω. Ουσιαστικά,
κατάγονται από πολύ αντίπαλα στρατόπεδα. Οι σημερινοί δήθεν ορθόδοξοι Ιουδαίοι
(Ασκενάζι) σιωνιστές (τάση Νετανιάχου) είναι σαφέστατα η διάδοχη μορφή των
Φαρισαίων των χρόνων του Ιησού. Αντίθετα, οι σημερινοί ρεφορμιστές σιωνιστές
(Ροθτσάιλντς, κλπ) αντιστοιχούν στους Σαδδουκαίους και τον Φίλωνα Αλεξανδρείας.
Πολλοί ορθόδοξοι ψευτο-Ιουδαίοι το λένε ανοιχτά: ο 'Γνωστικισμός' (χρησιμοποιούν
την λέξη αυτή για να μην πουν 'μασωνία΄) είναι ο χειρότερος εχθρός του Σιωνισμού.
XI. Ιερατεία, Πνευματικότητα, Θρησκεία, και Εξουσία
Καθώς η δύναμη των εκ των ένδον διαβρωμένων παλαιών μονοθεϊστών (πρόγονοι
των ελευθεροτεκτόνων και των ψευτομασώνων) μειωνόταν και αυτοί είχαν ολότελα
εξαρτηθεί από ιεραρχίες δαιμόνων ώστε να επιτελούν με επιτυχία την απαραίτητη
θεουργία σε αρχαίους ναούς και σε κέντρα Γνωστικών (κάτι που περιλάμβανε

16. τεράστια δόση ανηθικότητας, μοιχείας και πορνείας, οργίων και άλλων ανωμαλιών
που τυγχάνουν τρομερής εκμετάλλευσης από διαφορετικούς δαίμονες), οι παλαιοί
πολυθεϊστές (πρόγονοι των Ιησουϊτών) επινόησαν το σχέδιο της προβολής πολλών
χαρακτηριστικών του Μίθρα και του Πταχ στο πλαίσιο της πρώιμης πίστης των
Χριστιανών. Αυτή η δολοπλοκία δημιούργησε τον επίσημο ρωμαϊκό χριστιανισμό
της αντι-Κωνσταντινουπολιτικής Ρώμης.
Αυτή η διαδικασία δεν χαρακτηρίζει ολόκληρη την Χριστιανωσύνη και είναι
σημαντικό να επεκταθώ εδώ. Σε σένα και σε πλείστους είναι δύσκολο να καταλάβετε
αυτό, επειδή δεν μπορείτε εύκολα να εννοήσετε τον όρο 'ιερατείο', εκτός και υπεράνω
των δημοσίως γνωστών θρησκειθών, έτσι δηλαδή όπως εγώ τον χρησιμοποιώ. Το
προανέφερα σ' αυτή την σωστή του έννοια, αλλά δεν ξέρω σε ποιο βαθμό το
πρόσεξες, το αντιλήφθηκες και το συγκράτησες.
Ήδη στην ενότητα I αναφέρθηκα συγκεκριμένα σε "στάδια διαμόρφωσης θρησκειών,
κοσμοαντιλήψεων, τάσεων και χαρακτήρων εκ μέρους ενός ιερατείου". Ένα τέτοιο
ιερατείο, δεν είναι κάτι σαν τους απλούς ιερείς που μπορείς να βλέπεις σε μία
εκκλησία. Δεν είναι κάτι σαν το εμφανές ιερατείο, το οποίο έβλεπαν μπροστά τους οι
Αρχαίοι Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες και άλλοι πιστοί εκείνων των θρησκειών.
Αυτά τα ιερατεία, όπως και οι ιερείς τους οποίους βλέπεις και ακούς στις εκκλησίες,
αυτά τα ιερατεία, τα απλά, καθημερινά και συμβατικά ιερατεία υπόκεινται στις
θρησκείες τις οποίες υπηρετούν.
Ένα ιερατείο, όπως αυτά τα οποία αναφέρω, δεν λατρεύει θεούς: τους παρασκευάζει.
Εννοείται, εις βάρος της πρόσβασης του απλού ανθρώπου στο ψυχικό σύμπαν και
εναντίον κάθε απόπειρας συνένωσης ενός ανθρώπου με τον ενδότερο εαυτό του,
δηλαδή την ψυχή του. Εξ υπαρχής πρέπει να τονίσω ότι αυτά τα υπέρτερα ιερατεία
(τα οποία αποτελούν τους προγόνους των συγχρόνων ιησουϊτών, ελευθεροτεκτόνων-
ψευτομασώνων, και σιωνιστών) δεν διακρίνονταν ιστορικά από τα άλλα, τα απλά
και συμβατικά. Απετελούντο από μερικούς, επιλεγμένους και ιδιαίτερα μυημένους
αρχιερείς, γραφείς αλλά και αρχιτέκτονες, στρατιωτικούς, ευγενείς και μέλη
βασιλικών οικογενειών: ήταν δηλαδή 'ιερατεία' μέσα στα ιερατεία, ή αν προτιμάς,
υπέρτερα ιερατεία.
Αμφότερα τα υπέρτερα ιερατεία κατάγονται από το προκατακλυσμιαίο ενιαίο
ιερατείο, το οποίο ακριβώς στα τελευταία προκατακλυσμιαία έτη διασπάσθηκε
εξαιτίας της τάσης μερικών (μυητικών προγόνων του μετακατακλυσμιαίου
πολυθεϊστικού ιερατείου) ιερέων να θέλουν να παρεμβληθούν μεταξύ Θεού και
ανθρώπων ως κλειδοκράτορες κάθε πνευματικότητας, έτσι βυθίζοντας τους
προκατακλυσμιαίους ανθρώπους σε ανείπωτο μέχρι τότε υλισμό.
Αυτοί οι μυητικοί πρόγονοι των ιησουϊτών συγκεντρώθηκαν τότε, την 4η
προχριστιανική χιλιετία, γύρω από ένα 'αρχιερέα' ο οποίος θεουργούσε σε ένα ναό.
Οι αντίπαλοί τους (μυητικοί πρόγονοι των ελευθεροτεκτόνων-ψευτο-μασώνων)
συνασπίσθηκαν γύρω από ένα 'βασιλιά', ο οποίος επίσης θεουργούσε όντας
κυρίαρχος σε ένα ανάκτορο. Αυτό σε αρχαιολογικό επίπεδο είναι ιδιαίτερα ορατό
στις σουμεριακές πόλεις της Μεσοποταμίας της 4ης προχριστιανικής χιλιετίας.Η
αντιπαλότητα 'βασιλιά'-'ιερέα' συνεχίσθηκε επί χιλιετίες και μέχρι τις μέρες μας,
φυσικά όχι τυχαία.

17. Στον μετακατακλυσμιαίο κόσμο, οι αντίπαλοι του πολυθεϊστικού ιερατείου, το οποίο
κυριάρχησε απόλυτα στην αρχή, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτ' άλλο από το να
διατηρήσουν την αυθεντική πνευματικότητα και ψυχική ισχύ μεταξύ τους έτσι
αναπαραγόμενοι και αυτοί μυητικά, όπως οι αντίπαλοί τους. Ήδη τότε άρχισαν να
εμφανίζονται ολοένα περισσότερα εσχατολογικά-σωτηριολογικά (μεσσιανικά) έπη
και αποκαλύψεις.
Όμως οι διαφορετικές τάσεις των δύο ιερατείων κατ' ουσίαν δεν ήταν παρά εντελώς
διαφορετική, εκ διαμέτρου αντίθετη, ψυχική ισχύς και πνευματικότητα – κάτι που
σημαίνει ανάστροφη ροή ηλεκτρομαγνητικών ρευστών στα σώματα των μελών του
ενός και του άλλου υπέρτερου ιερατείου. Ουσιαστικά, όλες οι μυήσεις μελών των δύο
ιερατείων (στο αντίστοιχο πάντοτε επίπεδο) σήμαιναν αντίθετο βηματισμό (πρώτα το
δεξί ή πρώτα το αριστερό πόδι), αντίθετη σειρά δοκιμασιών, και φυσικά αντίθετες
επικλήσεις προς αντίπαλες ψυχικές ιεραρχείες. Αν σήμερα ξέρεις ότι η ιεραρχία των
μεν σημαίνει εξέλιξη από τον 1ο βαθμό μέχρι τον 33ο και ότι ανάστροφα η ιεραρχία
των δε (πολυθεϊστών / ιησουϊτών) συνεπάγεται άνοδο από τον 33ο έως τον 1ο βαθμό,
θα πρέπει και να υποθέσεις ότι σε όλη τους την μακραίωνη ιστορία αυτά τα δύο
ιερατεία λειτούργησαν ως αρνητικό είδωλο το ένα του άλλου. Αυτό συνέβη μέχρι την
αρχή (1η προχριστιανική χιλιετία) της αργής, σταδιακής κατάπτωσης και διάβρωσης
του μονοθεϊστικού ιερατείου από μία κατηγορία δαιμονικών ψυχικών ιεραρχιών και
έτσι μείωση των ελευθεροτεκτόνων και αύξηση των ψευτο-μασώνων μέσα στο
ιεραρχείο αυτό. Αλλά αυτό είχε από παλιά προφητευθεί: στα κείμενα και στους
αρχιτεκτονικούς συμβολισμούς του ναού της Ίσιδας στο νησί των Φιλών, 5 χμ νότια
του Ασουάν, βρίσκουμε επαρκείς αναφορές στο θέμα.
Αρχικά οι κορυφαίοι των δύο ιερατείων διατηρούσαν σχεδόν όλη την ψυχική
δύναμη και την πνευματικότητα των προκατακλυσμιαίων χρόνων. Έτσι, για
παράδειγμα, εάν ένας κορυφσίος μύστης του πολυθεϊστικού ιερατείου με σημαντική
θέση στον ναό του Άμμωνα στο Καρνάκ (ο αμμωνικός κρατικός πολυθεϊσμός ήταν
ένα μεταγενέστερο παρασκεύασμα του μεμφιτικού ιερατείου περίπου στα μισά της
2ης προχριστιανικής χιλιετίας) θεωρούσε ως κίνδυνο για την πνευματική-ψυχική
κυριαρχία του την επέλαση του Αχαιμενίδη σάχη του Ιράν Καμβύση το 525 πτεμ και
την εκ μέρους του τελευταίου κατάληψη και καταστροφή των Ναπάτων στο βόρειο
Σουδάν (τότε ονομασμένο Κας στα αιγυπτιακά και τα ντόπια κουσιτικά, Κους στα
αρχαία εβραϊκά και Αιθιοπία στα αρχαία ελληνικά), μπορούσε πολύ εύκολα να
κάνει το εξής:
... να αλλάξει μορφή, να μετατοπισθεί αόρατος και ακαριαία στις Πασαργάδες ή σε
άλλες περιοχές του Ιράν, να εντοπίσει εκεί μιθραϊστές πολυθεϊστές (οι οποίοι ως
εχθροί του επίσημου αχαιμενιδικού ζωροαστρισμού θα ήταν φυσικοί σύμμαχοί του
και θα είχαν αγανακτήσει για το τι καταστροφές ο μισητός τους σάχης είχε καταφέρει
στο αδελφικό τους ιερατείο της Αιγύπτου και του Σουδάν), να τους αποκαλυφθεί
μυστικά στην πραγματική του μορφή, να μιλήσει μαζί τους (εκείνος στα αιγυπτιακά
και εκείνοι στα αχαιμενιδικά ιρανικά) και να αλληλοκατανοηθούν, και να τους
ζητήσει να ξεκινήσουν μία εξέγερση εναντίον του Καμβύση - κάτι το οποίο όντως και
έγινε και μάλιστα σταμάτησε την παρουσία των ιρανικών στρατευμάτων στα
Νάπατα του Σουδάν, και τον υποχρέωσε να επιστρέψει στο Ιράν για να καταστείλει
την στάση του Γαυματά. Έτσι, και κατά τις εκεί μάχες, η κατάληξη ήταν ο θάνατος
του Καμβύση και η άνοδος του (επίσης μονοθεϊστή ζωροαστριστή) Δαρείου Α' του
Μέγα στον θρόνο. Αυτός όμως χρειάστηκε ένα ολόκληρο χρόνο για να καταστείλει

18. την στάση και να επιβάλει και πάλι την μονοθεϊστική ζωροαστρική, και συνεπώς
αντι-μιθραϊστική, τάξη).
Ο εν λόγω μύστης του πολυθεϊστικού ιερατείου θέση από τον ναό του Άμμωνα στο
Καρνάκ μπορεί να επέστρεψε πίσω στην Αίγυπτο ίσως σε μισή μόνον ώρα (30 λεπτά).
Οι ομόβαθμοί του στον ναό του Άμμωνα σε ένα χώρο ιδιαιτέρων ιερουργιών, όπου
κανένας άλλος ιερέας δεν είχε πρόσβαση, θα τον είδαν να ξεπροβάλει μπροστά τους
παραμερίζοντας τον αέρα και αποκρύπτοντας από τα μάτια τους το τμήμα του
τοίχου που βρισκόταν πλέον πίσω του. Όταν ξέσπασε η εξέγερση του Γαυματά, η
οποία εξανάγκασε τον Καμβύση να επιστρέψει στο Ιράν, οι απλοί ιερείς του ίδιου
ναού και όλοι οι άλλοι Αιγύπτιοι, καθώς και οι Ιρανοί στρατιώτες και διοικητές
έμαθαν τα καθέκαστα από τους αγγελιαφόρους που έφθασαν από το Ιράν.
Και αντίστοιχα, κάποιος από τους μονοθεϊστές ιερείς της Ηλιούπολης (Ιουνού) ή της
Ερμούπολης (Χεμενάου) ή επίσης από τους ζωροαστριστές της αχαιμενιδικής αυλής
μπορεί να ερεύνησε σε ψυχικό επίπεδο τα αίτια της εξέγερσης του Γαυματά και να
έμαθε τα καθέκαστα (ή ακόμη και να τα είδε – υστερογενώς εννοώ στην περίπτωση
αυτή). Σχετικά με την περίπτωση κατά την οποία δεν είδαν οι αντίπαλοι ιερείς τα
καθέκαστα, όταν αυτά ακριβώς συνέβαιναν, δυστυχώς τότε έγιναν όλα όσα έγιναν.
Όπως βλέπεις, ακόμη και η κορυφαία ψυχική ισχύς δεν αποτρέπει πάντοτε τα λάθη.
Γι' αυτό και μετά την ασυγκρίτως ανώτερη και κορυφαία ικανότητα, με την οποία ο
Θεός επροίκισε τον άνθρωπο, δηλαδή την φαντασία, πολύ υψηλά στον κατάλογο
προνομίων και αρετών ενός πραγματικού ανθρώπου βρίσκονται η προνοητικότητα
και η προληπτικότητα. Άλλωστε τι άλλο είναι αυτές οι λαμπρές αρετές εκτός από την
θαυμάσια, αυθόρμητη, παρορμητική και υπερτάχιστη λειτουργία της φαντασίας ενός
συγκεκριμένου ατόμου, το οποίο έτσι αποδεικνύεται υπέρτερο από το αντίπαλό του
ως προς την φαντασία;
Αλλά, εξ αντιθέτου, πολλές φορές κάποιοι παραμένοντας αόρατοι και ανεντόπιστοι
παρακολουθούν τους αντιπάλους τους κατά την λήψη αποφάσεων και έτσι ξέρουν
πολύ καλά τι συμβαίνει όπου συμβαίνει και όταν συμβαίνει. Με αυτό τον τρόπο,
πολλές φορές αποτράπηκαν τα απευκταία. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα για να
αντιληφθείς πως ακριβώς εξελίχθηκε και διαδραματίσθηκε η Ιστορία του Ανθρώπου,
όταν τα κορυφαία ιερατεία είχαν ακόμη αξιοσημείωτη ψυχική ισχύ.
Από το παραπάνω όμως θα συναγάγεις επίσης ότι, αν κάποιος από ματαιοδοξία
θελήσει να καταγράψει όσα ξέρει, τότε μπορεί να του χρειαστούν 1000 ζωές και όχι
μία. Αλλά κάτι που σχεδόν όλοι πάντοτε ξεχνάνε στις μάταιες και άχρηστες ζωές τους
είναι ότι η Δημιουργία του υλικού σύμπαντος έχει έμφυτη και την 'οικονομία' την
οποία της προσέδωσε ο Πάνσοφος και γι' αυτό λέμε ότι οι υλικές δραστηριότητες
είναι "ματαιότης ματαιοτήτων". Τι να πρωτογράψεις; Όλα τα βιβλία, οι επιγραφές
και τα χειρόγραφα θα γίνουν στάχτη. Τίποτα ως ανθρώπινο υλικό παρασκεύασμα
δεν θα επιβιώσει στον μετά το Πλήρωμα του Χρόνου ιδεατό κόσμο. Το λιγώτερο που
μπορεί λοιπόν να πει κανείς για την γραφή στο σύνολό της είναι ότι ήταν ένα χάσιμο
χρόνου και μία καλή τσουλήθρα προς την απιστία και την ανομία.
Τώρα πρέπει να σου τοποθετήσω τα δύο αυτά ιερατεία στην περίοδο διαμόρφωσης
της Χριστιανωσύνης, έτσι να ολοκληρώσω, και να καταλάβεις ακριβώς τι ρωτάς και
κατά πόσον αυτό έχει σχέση με τα όσα τότε έγιναν.

19. XII. Ιερατεία, Πνευματικότητα, Θρησκεία, Θεολογία,
Θεωρίες, Ιδέες και Αφηγήματα
Όταν η αντιπαλότητά τους πέρασε από το στάδιο των αρχαίων ναών της
Μεσοποταμίσς, της Αιγύπτου, της Χαναάν, της Ανατολίας και του Ιράν στον κόσμο
της Ύστερης Αρχαιότητας, των θεολογικών συστημάτων των Γνωστικών, των
πρώιμων χριστιανισμών, του μανιχεϊσμού, του επίσημου ρωμαϊκού χριστιανισμού,
των πολλών λεγομένων αιρέσεων, της Χριστιανωσύνης της Ανατολικής Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, του Ισλάμ, των πολλών μουσουλμανικών μυστικιστικών και
θεολογικών συστημάτων και αιρέσεων, οι συγκρούσεις των ξεπεσμένων και ηθικώς
εκτροχιασμένων μονοθεϊστών με τους πολυθεϊστές πήραν εντελώς άλλη διάσταση
επειδή δεν συνέβαιναν ξεχωριστά στα πλαίσια μίας μόνον χώρας, ενός μόνον έθνους,
και ενός μόνον πολιτισμού, αλλά σε τεράστιες εκτάσεις εκτεινόμενες ανάμεσα στην
Κίνα και στον Ατλαντικό.
Στην προαναφερμένη διαφοροποίηση προστέθηκε και μία άλλη:αντί η θεουργία, η
πνευματικότητα, η επιστήμη, η κοσμογονία, η κοσμολογία, η εσχατολογία, η
λατρεία, η θεολογία, και η ηθική να αποτελέσουν τους τομείς διδασκαλίας ορισμένων
ιερέων προφανώς τότε γνωστών στους πιστούς τους, οι οποίοι συγκεντρώνονταν έξω
από τον ναό, αλλά αγνώστων σε μεταγενέστερους (και μέχρι σήμερα), όλα αυτά
έγιναν αντικείμενο παρουσίασης εκ μέρους μυστών, αρχηγών ομάδων, εσωτερικών
οργανώσεων, μυητικών εταιρειών, και μυστικιστικών ταγμάτων. Αυτών των μυστών
τα ονόματα έμειναν γνωστά είτε αναφερόμενα στα ίδια τα χειρόγραφά τους, είτε
μνημονευόμενα από μαθητές τους στα δικά τους χειρόγραφα, είτε καταγραμμένα σε
μεταγενέστερους συγγραφείς. Η διαδικασία αυτή κατεξευτέλισε την κάθε απόπειρα
θεουργίας, μετάδοσης της σοφίας και της γνώσης, περιγραφής των κανόνων ηθικής,
και συγκεκριμενοποίσης των όψεων του Θείου ενώπιον των πιστών.
Το θέμα αυτό είναι από μόνο του τεράστιο, διότι έτσι οι πραγματικοί πιστοί
μετατράπηκαν σταδιακά σε τυφλούς οπαδούς και από ανεξάρτητα άτομα σε άθλιο
κοπάδι. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μία ακόμη πτώση της Ανθρωπότητας για τον
εξής λόγο: αν το ενδιαφέρον δεν είναι η ίδια η κοσμολογική αναφορά και αυτή
καθεαυτή η παρουσίαση της Κοσμογονίας σε ένα έπος, αλλά το πρόσωπο ενός μύστη
(αυτού ο οποίος διαλαμβάνει τα θέματα αυτά, αυτονομούμενος από ένα ολότελα
συνυφασμένο με τον ηγεμόνα ναϊκό και ιερατικό σύστημα), τότε οι όποιες 'θέσεις', οι
τυχόν 'γνώμες' και οι υποτιθέμενες 'ιδέες' του κάθε μύστη (οι οποίες διαλαμβάνονται
στα κείμενά του ή εκείνα τα οποία αποδίδονται σ' αυτόν) υποβιβάζουν την ουσία της
κάθε διδασκαλίας σε απλή προσωπικό επίτευγμα και επινόηση – κάτι το εντελώς
λάθος. Όταν ένας ιεροφάντης, μύστης, και αρχιερέας ξεπέφτει στο επίπεδο ενός
'προσώπου' ή αρχηγού μιας θύραθεν ομάδας, η πνευματικότητα μειώνεται πολύ
περισσότερο.
Σήμερα, ξεπεσμένος στο κατώτατο σημείο πτώσης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να
αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει 'γνώση' που να 'ανήκει' σε κάποιο άτομο και δεν υπάρχει
'σοφία' την οποία να 'αποκαλύπτει' κάποιος σοφός. Στην πραγματικότητα, κανένας
δεν μπορεί 'αποκτήσει' την γνώση ή να 'κατακτήσει' την σοφία. Αυτή η Απόλυτη
Αλήθεια εμφανώς αντιστρατεύεται την σύγχρονη παράνοια του ορθολογισμού, του
υλισμού, και του εξελικτισμού. Γι' αυτό και αυτή η Αλήθεια δεν μπορεί να γίνει
αντιληπτή, πόσο μάλλον αποδεκτή, από τους σημερινούς, άχρηστους και ανίκανους
ανθρώπους, οι οποίοι εξαιτίας ακριβώς αυτής της κατάστασης σύρονται στον όλεθρο
και την δικαιωματική εξαφάνισή τους. Αλλά αυτή η Απόλυτη Αλήθεια ήταν γνωστή