2. “Жыццё наканавала яму
кароткі век. І можа
таму, што ён ведаў пра
гэта, так спяшаўся
працаваць, каб паспець
сказаць людзям тое, што
вынасіў у сваім сэрцы.
Спяшаўся, каб не
спазніцца, не зважаючы
на тое, хопіць сіл ці не.
Не адкладаваў нічога на
потым, усё рабіў сёння,
бо заўтра магло быць
позна…”
Алесь Бачыла
10. Апошні
фотаздымак
М. А. Багдановіч.
“ Деревня, кефир, кваякол,
кодеин – ничего не помогло: 4
октебря её не стало.
Похоронена она на
Гродненском православном
кладбище перед церковью…”
З успамінаў
А. Я. Багдановіча
11. Марыя Ягораўна
Багдановіч –
родная сястра
А. Я. Багдановіча
«Заменить моим детям мать
взяла на себя обязанность
моя сестра Мария Георгиевна,
которая и несла эту святую
обязанность вплоть до моего
второго брака…»
З успамінаў
А. Я. Багдановіча
21. Дзіядор Дзябольскі -
гімназічны сябар
М. Багдановіча.
“М. Багдановіч у той час, калі
мы вучыліся ў старэйшых
класах гімназіі, быў мне, ды і
ўсёй нашай сям’і, вельмі блізкі.
Бываў ён у нас разы два-тры на
тыдзень, не радзей і заўсёды
прыносіў якія-небудзь кнігі.
Крыху сутулая фігура Максіма з
кніжкамі пад пахай,
запаміналася выразна…”
З успамінаў
Д. Дзябольскага
22. Рафаіл і Мікалай
Какуевы
“У апошнія гімназічныя гады
Максім пазнаёміўся з сям’ёй
свайго аднакласніка Рафаіла
Какуева і стаў часта там
бываць, пасябраваўшы не
столькі з братамі Рафаілам і
Мікалаем, як з дзвюма іх
сёстрамі – Ганнай і
Варварай…”
З успамінаў
Д. Дзябольскага
24. Ганна Какуева
Учора шчасце глянула нясмела
І развеяліся хмары змрочных
дум.
Сэрца чулае і млела і балела,
Радасць душу мне шчаміла,
быццам сум.
Усё жыццё, як лёгкая завея,
Кнігу разгарнуў – а не магу
чытаць.
Як зрабілася, што пакахаў цябе я
Хіба знаю я? Ды і нашто мне
знаць?
М. Багдановіч
26. “Зеленя” –
перакладны
зборнік вершаў
М.Багдановіча
Триолет XVIII века
Мне долгое забвенье Вами
Чернее ваших чёрных кос.
Пронзает душу остриями
Мне долгое забвенье Вами.
Я побледнел от томных слёз
И начал триолет словами:
Мне долгое забвенье Вами
Чернее ваших чёрных кос.
М. Багдановіч
36. Веранічка Залатарова
“У 1910 г. з’явілася ў нашай
сям’і маленькая чароўная
істота, наша першая
пляменніца – Вераніка. Для
Максіма яна адразу ж стала не
менш блізкай, чым для нас
усіх…”
З успамінаў
Д. Дзябольскага
37.
38.
39. Жывеш не вечна, чалавек, -
Перажыві ж у момант век!
Каб хвалявалася жыццё,
Каб больш разгону ў ім было,
Каб цераз край душы чуццё
Не раз, не два пайшло!
Жыві і цэльнасці шукай,
Аб шыраце духоўнай дбай.
І ў напружэнні паўнаты
Свайго шырокага жыцця
Без болю, ціха зойдзеш ты
У краіну забыцця.
М. Багдановіч