3.
Η
φύση
αποτελεί
το
μεγαλύτερο
φαρμακείο.
Η
χλωρίδα
κρύβει
τα
μυστικά
της
πιο
λαμπρής
ομορφιάς
και
υγείας,
προτείνοντας
για
κάθε
πρόβλημα
την
άριστη
δυνατή
λύση.
Στο
πέρασμα
των
χρόνων
ο
άνθρωπος
άρχισε
να
ξεχνά
τις
θεραπείες
της
φύσης
και
προτίμησε
να
στρέψει
το
ενδιαφέρον
του
στα
κατασκευάσματα
των
χημικών
εργαστηρίων.
Η
φύση
όμως
παίρνει
τη
ρεβάνς
καθώς
ανακαλύπτουμε
ξανά
λίγο
-‐
λίγο
της
ευεργετικές
ιδιότητες
των
φυτών.
Το
μυστικό
της
υγείας
και
της
ομορφιάς
βρίσκεται
καλά
κρυμμένο
στα
βότανα,
τα
αυτοφυή
δηλαδή
φυτά
και
ιδίως
αυτά
που
φυτρώνουν
στους
καλλιεργημένους
αγρούς
και
χρησιμοποιούνται
σαν
φάρμακα
για
τις
διάφορες
παθήσεις.
Στην
ελληνική
φύση
ευδοκιμούν
πλήθος
βοτάντων
που,
άλλα
με
την
υπέροχη
γεύση
και
άλλα
με
το
άρωμά
τους,
μα
χαρίζουν
ωφέλεια
και
μας
φτιάχουν
τη
διάθεση.
Όπως
τα
ήξεραν
οι
παλιοί…
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
4. ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ
• Αειθαλής
θάμνος,
που
φτάνει
σε
ύψος
1,5-‐2
μέτρα
περίπου.
Αυτοφύεται
σε
θαμνότοπους
και
χέρσα
ασβεστώδη
μέρη
σε
όλη
την
Ελλάδα.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
καταβολάδες
και
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
1-‐1,20
επί
1,40-‐1,60
μ.
Η
περίοδος
ανθοφορίας
του
είναι
Ιούνιο-‐Αύγουστο.
Τα
άνθη
του,
που
έχουν
χρώμα
κιτρινόασπρο
και
μυρίζουν
πολύ
έντονα,
συλλέγονται
όταν
αρχίσουν
να
ανοίγουν,
ενώ
τα
φύλλα
σε
όλη
τη
διάρκεια
της
βλάστησης.
Είναι
φυτό
καλλωπιστικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
5. ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ
• Tο
αγιόκλημα,
,
είναι
εδώδιμο
και
ιαματικό.
Έχει
μεγάλη
περιεκτικότητα
σε
ασβέστιο,
μαγνήσιο,
και
κάλιο.
Τα
φύλλα
του
μπορούν
να
ζεματιστούν
και
να
φαγωθούν
σα
λαχανικό.
Τα
μπουμπούκια
και
τα
λουλούδια
του
μπορούν
να
γίνουν
σιρόπι
ή
να
χρησιμοποιηθούν
στις
πουτίγκες.
Ολόκληρο
το
φυτό
έχει
χρησιμοποιηθεί
σαν
εναλλακτική
ιατρική
για
χιλιάδες
χρόνια
στην
Ασία.
Είναι
αντιβακτηριακό,
αντιφλεγμονώδες,
αντισπασμωδικό,
καθαριστικό,
διουρητικό,
αντιπυρετικό,
και
χρησιμοποιείται
επίσης
για
τη
μείωση
της
πίεσης
του
αίματος.
Οι
μίσχοι
χρησιμοποιούνται
εσωτερικά
για
τη
θεραπεία
οξείας
μορφής
ρευματοειδής
αρθρίτιδας,
παρωτίτιδας
και
ηπατίτιδας.
Οι
μίσχοι
συλλέγονται
το
φθινόπωρο
και
το
χειμώνας,
και
αποξηραίνονται
για
μετέπειτα
ιαματική
χρήση.
Εξωτερικά,
τα
λουλούδια
χρησιμοποιούνται
για
πλύσεις
σε
φλεγμονές
τους
δέρματος,
μολυσματικές
αναφυλαξίες
και
πληγές.
Τα
λουλούδια
μαζεύονται
νωρίς
το
πρωί,
πριν
ανοίξουν
και
ξηραίνονται
για
να
χρησιμοποιηθούν
αργότερα
σα
βότανο.
• Στα
παιδιά
αρέσει
πολύ
να
μαζεύουν
τα
λεπτά
άσπρα
και
κίτρινα
λουλούδια,
γοητευμένα
από
το
έντονο
γλυκό
άρωμά
τους,
και
αφού
αφαιρέσουν
το
επάνω
μέρος
του
άνθους,
να
ρουφούν
το
γλυκό
νέκταρ
και
να
απολαμβάνουν
αυτή
τη
χρυσή
σταγόνα.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
6. ΑΓΡΙΑΔΑ
• Πολυετές
ζιζάνιο,
ύψους
50
εκ.
Δεν
έχει
άνθη.
Φυτρώνει
σε
όλη
την
Ελλάδα
μέσα
στα
χωράφια
και
τα
περιβόλια.
Ολόκληρο
το
φυτό
μαζεύεται
το
καλοκαίρι.
Είναι
φαρμακευτικό
φυτό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
7. Αγριάδα|Ζιζάνιο|Cynodon
dactylon
Κυνόδους
ο
δάκτυλος
• Είναι
από
τα
πιο
χρήσιμα
φαρμακευτικά
φυτά
και
συμπεριλαμβάνεται
σε
πολλούς
συνδυασμούς
για
τη
θεραπεία
του
προστάτη.
Φυσικό
αντιβιοτικό
και
από
τα
πιο
φημισμένα
διουρητικά.
Είναι
μαλακτικό
χωρίς
παρενέργειες,
καθαρίζει
τον
οργανισμό
από
τις
τοξίνες
και
μειώνει
τη
χοληστερίνη
του
αίματος.
Βοηθά
ενάντια
στους
κολικούς
του
συκωτιού,
στις
πέτρες
στη
χολή,
στη
χρυσή
και
την
κυτταρίτιδα.
Δρα
ως
αντισηπτικό
και
αντιφλεγμονώδες
σε
ουρικές
λοιμώξεις,
όπως
κυστίτιδα,
ουριθρίτιδα,
προστατίτιδα
(σε
άριστο
συνδυασμό
με
Αχιλλαία),
στον
ρευματισμό
και
τα
αρθριτικά
τις
ασθένειες
του
δέρματος
και
την
ηπατίτιδα.
Είναι
ωφέλιμο
για
νεφρόλιθους
και
ψαμμίαση
(άμμο
στα
νεφρά).
• Κάνει
καλό
για
κυστίτιδες,
ίκτερο,
ηπατίτιδα,
αρθριτικά,
πέτρες
των
νεφρών.
Καθαρίζει
το
αίμα.
•
Χρήση:
Βράζουμε
30
γρ.
ριζώματα
σε
1
λίτρο
νερό.
Αφού
το
αφήνουμε
να
κρυώσει
το
σουρώνουμε
και
πίνουμε
από
ένα
ποτήρι
πρωί
–
μεσημέρι
–
βράδυ
με
άδειο
στομάχι.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
8. ΑΝΙΘΟΣ
• Ο
Άνιθος
είναι
φυτό
μονοετές,
αρωματικό
και
αυτοφυές
στις
παραμεσόγειες
χώρες
και
στην
Ασία.
Οι
αρχαίοι
Έλληνες
έφτιαχναν
άρωμα
από
τα
λουλούδια
του,
το
«άνιθο
μύρο»,
και
με
τους
σπόρους
του
αρωμάτιζαν
το
κρασί,
τον
«ανήθινον
οίνον».
Με
τα
ανθισμένα
κλαδιά
του
στεφάνωναν
τους
νικητές
και
με
το
αιθέριο
έλαιο
των
καρπών
του
άλειφαν
το
σώμα
τους
οι
αθλητές,
επειδή
το
θεωρούσαν
χαλαρωτικό
και
τονωτικό
των
μυών.
Επίσης,
κάλυπταν
το
κεφάλι
των
παιδιών
με
άνιθο,
για
να
τα
βοηθήσουν
να
κοιμηθούν.
Ο
Διοσκουρίδης
το
χρησιμοποιούσε
ως
ηρεμιστικό.
Στο
μεσαίωνα
οι
«μάγοι»
το
χρησιμοποιούσαν
στα
ξόρκια.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
9. ΑΝΙΘΟΣ
• Θεραπευτικές
Ιδιότητες
::
Ο
άνιθος
έχει
μακρόχρονη
ιστορία
στη
θεραπευτική.
Το
αφέψημα
των
σπόρων
του
έχει
ορεκτικές,
χωνευτικές
και
διουρητικές
ιδιότητες
και
διευκολύνει
την
παραγωγή
γάλακτος
σε
μητέρες
που
θηλάζουν.
Ανακουφίζει
από
στομαχικές
διαταραχές,
ιδιαιτέρως
των
μικρών
παιδιών,
κολικούς
και
εμετό
και
ωφελεί
παιδιά
που
έχουν
προσβληθεί
από
ιλαρά
και
ανεμοβλογιά.
Οι
έγκυες,
δεν
πρέπει
να
πίνουν
αφεψήματα
άνιθου
γιατί
μπορεί
να
τους
προκαλέσουν
αποβολή.
Το
μάσημα
των
σπόρων
του
καταπολεμά
την
κακοσμία
του
στόματος.
Το
ανιθέλαιο
χρησιμοποιείται
στη
φαρμακευτική
ως
αντιβηχικό,
σπασμολυτικό
και
γαλακταγωγό.
• Στην
Κουζίνα
::
•
Ο
άνιθος
χρησιμοποιείται
σε
σαλάτες,
πίτες,
τουρσιά
και
σε
σάλτσες
ψαριών,
καθώς
και
στη
μαγειρίτσα
και
σε
διάφορες
σούπες,
στις
αγκινάρες,
στα
γεμιστά,
σε
λευκά
κρέατα
και,
ιδιαιτέρως,
σε
φαγητά
με
αυγολέμονο.
Το
άρωμα
του
άνιθου
μοιάζει
με
αυτό
του
γλυκάνισου.
Εκτός
του
ότι
αρωματίζει
τα
φαγητά,
βοηθάει
και
στην
πέψη
τους.
Το
αιθέριο
έλαιό
του
χρησιμοποιείται
στη
ζαχαροπλαστική
και
στην
αρτοποιία,
καθώς
και
στην
παρασκευή
ποτών.
Αν
θέλουμε
να
το
αποξηράνουμε,
πρέπει
να
το
κάνουμε
πριν
ανθίσει
το
φυτό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
10. ΑΛΟΗ
• Η
αλόη
βέρα,
ή
αλλιώς
Aloe
barbadensis,
είναι
ένα
φυτό
με
σχετικά
εύκολη
καλλιέργεια,
που
δεν
απαιτεί
μεγάλη
φροντίδα,
και
ταιριάζει
σε
πολλά
χώματα.
Είναι
ημί-‐τροπικό
φυτόκαι
θα
αντέξει
σε
εξωτερικό
χώρο
μόνο
εάν
εξασφαλίσετε
ότι
δε
θα
παγώσει
το
χειμώνα.
Το
γεγονός
ότι
αποτελείται
από
95%
νερό
την
κάνει
ευάλωτη
στο
ψύχος.
Σε
ένα
θερμό
κλίμα
σαν
της
χώρας
μας,
θα
ήταν
καλό
να
φυτευτεί
σε
μέρος
που
το
βλέπει
ο
ήλιος.
Την
αλόη
βέρα
συνήθως
δεν
τη
βρίσκουμε
σε
σπόρους
αλλά
κόβουμε
και
φυτεύουμε
μικρά
νέα
φυτά
που
μεγαλώνουν
στη
ρίζα
του
φυτού-‐
μητέρα.
Ανθίζει
μία
φορά
το
χρόνο
με
κίτρινα
λουλούδια
και
τα
φύλλα
του
είναι
μυτερά
με
μήκος
που
φτάνει
μέχρι
και
τα
60
εκατοστά.
Το
κόψιμο
των
φύλλων
δεν
προκαλεί
βλάβη
στο
φυτό
και
είναι
ένα
φυτό
που
θα
μας
κρατήσει
συντροφιά
για
πολλά
χρόνια
αν
το
φροντίσουμε
σωστά.
Η
αλόη
χρειάζεται
πολύ
ήλιο
και
ελάχιστο
πότισμα
(4
με
6
φορές
το
χρόνο),
γι'
αυτό
καλό
είναι
να
φυτευτεί
σε
μέρος
ξερό
και
αμμώδες,
που
το
βλέπει
ο
ήλιος
τις
περισσότερες
ώρες
της
ημέρας,
ενώ
θα
πρέπει
να
είναι
προστατευμένη
από
την
παγωνιά,
γιατί
δεδομένου
ότι
το
φυτό
αποτελείται
κατά
95%
από
νερό,
η
παγωνιά
το
καταστρέφει.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
11. ΑΛΟΗ
• Οι
θεραπευτικές
ιδιότητες
της
αλόης
βέρας
είναι
γνωστές
από
την
αρχαιότητα
και
έχουν
καταγραφεί
από
την
βιβλική
εποχή.
Η
Αλόη
βέρα,
θεωρείται
το
«βότανο
της
αθανασίας»
και
όχι
άδικα,
αν
λάβουμε
υπόψιν
τα
σημαντικά
συστατικά
που
περιέχουν
τα
φύλλα
της
και
τις
θεραπευτικές
της
ιδιότητες.
Συγκεκριμένα
η
αλόη
περιέχει
περισσότερα
από
150
συστατικά
όπως
λιγνίτη,
σαπωνίνες,
βιταμίνες,
ασβέστιο,
μεταλλικά
στοιχεία
(σίδηρο,
χαλκό,
ψευδάργυρο)
αμινοξέα,
ένζυμα,
στερόλες,
λεκτίνες,
πολυσακχαρίτες
και
βιταμίνες
Α,C
και
Ε
Δεν
είναι
τυχαίο
λοιπόν
που
οι
θεραπευτικές
της
ιδιότητες
ήταν
γνωστές
ήδη
από
την
αρχαιότητα,
ενώ
ο
Χριστόφορος
Κολόμβος
την
κατατάσσει
στα
τέσσερα
απαραίτητα
φυτά
για
την
καλή
υγεία
του
ανθρώπου
(σιτάρι,
άμπελος,
ελιά,
αλόη
βέρα).
Χρησιμοποιείται
για
τη
θεραπεία
αρκετών
παθήσεων,
ως
αλοιφή
για
εγκαύματα,
κοψίματα
και
εξανθήματα
αλλά
και
ως
συστατικό
σε
διάφορα
παρασκευάσματα
ομορφιάς.
Ο
χυμός
της
αλόης
είναι
ένα
παχύρευστο
τζελ,
το
οποίο
έχει
θρεπτικές
ιδιότητες
και
τρέφει
το
δέρμα.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
12. ΑΧΙΛΛΕΑ
ή
αγριαψιθιά
• Πολυετής
πόα,
που
φτάνει
σε
ύψος
20-‐80
εκ.
Τα
άνθη
του
είναι
άσπρα.
Αυτοφύεται
σε
βοσκότοπους,
σε
δάση
και
κατά
μήκος
των
δρόμων,
σε
πολλά
μέρη
της
χώρας
μας.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
ή
ορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά
μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
40-‐50
επί
60-‐80
εκ.
Ανθίζει
από
τον
Ιούνιο
μέχρι
τον
Οκτώβριο.
Το
υπέργειο
τμήμα
του
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό
και
φαρμακευτικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
13. ΑΧΙΛΛΕΑ
ή
αγριαψιθιά-‐
Achillea
millefolium
• Τονωτικό
για
τους
κουρασμένους,
ανοίγει
την
άνοιξη.
Για
διαταραχές
στην
εμμηνόπαυση
&
σπασμούς
της
μήτρας,
κρυολογήματα,
καθαρίζει
το
αίμα,
βοηθάει
στην
ακμή,
το
άσθμα,
κολίτιδα,
αρθριτικά,
πόνους
περιόδου
και
ρευματισμούς.
Ανακουφίζει
τις
ανωμαλίες
στην
κυκλοφορία
του
αίματος,
γι’
αυτό
χρησιμοποιείται
σε
κιρσούς
και
φλεβίτιδες.
Κάνει
καλό
στο
λιπαρό
δέρμα
και
το
καθαρίζει
σε
βάθος,
θεραπεύει
πολλές
δερματοπάθειες,
ακμή,
έρπη,
φλεγμονές
δέρματος,
καλόγηρους,
αλλεργίες,
φαγούρα,
λειχήνες.
Επειδή
καθαρίζει
το
αίμα,
χρησιμοποιείται
εσωτερικά
σαν
έγχυμα
σε
δερματοπάθειες.
Θεραπεύει
ραγάδες
της
θηλής
του
μαστού,
ραγάδες
των
χεριών.
Θεραπεύει
τις
αιμορροΐδες
και
τις
ανακουφίζει.
Εμποδίζει
την
τριχόπτωση
αν
κάνουμε
συχνές
εντριβές
με
αφέψημα
Αχιλλέας.
Έχει
παυσίπονες
ιδιότητες,
τα
φρέσκα
φύλλα
της
Αχιλλέας
αν
τα
μασήσουμε
σταματάνε
τον
πονόδοντο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
14. • Χρήση:
• Πόνοι
περιόδου,
δυσπεψία
και
άλλες
στομαχικές
ανωμαλίες|Κάνουμε
έγχυμα
1
μέρος
Αχιλλέας,
10
μέρη
βρασμένου
νερού
και
αφήνουμε
το
μίγμα
για
20
λεπτά.
Το
πίνουμε
ζεστό
2-‐
3
φορές
την
ημέρα.
Δυσπεψία|Φτιάχνουμε
βάμμα
Αχιλλέας
και
παίρνουμε
20
σταγόνες,
3
φορές
την
ημέρα,
το
πρωί
6
σταγόνες,
το
μεσημέρι
και
το
βράδυ
από
7
σταγόνες
διαλυμένες
πάντα
μέσα
στο
τσάι
μας.
Λοιμώξεις
του
πεπτικού|Αναμιγνύουμε
ίσα
μέρη
από
Αχιλλέα,
μέντα
(Menta
piperita)
και
Καλογιάννη
(Nepeta
cataria).
Φτιάχνουμε
ένα
αφέψημα
με
2
κουταλάκια
του
γλυκού
από
το
μίγμα
σε
1
φλιτζάνι
νερό.
Πίνουμε
2
φορές
την
ημέρα.
Ρύθμιση
εμμήνων|Για
κοπέλες
που
έχουν
άτακτο
ρυθμό
εμμήνων
να
πίνουν
έγχυμα
από
μίγμα
Αχιλλέα,
χαμομήλι
και
μελισσόχορτο,
σύμφωνα
με
τη
φαρμακολογία
Κωστή.
Κρυολόγημα|Αναμιγνύουμε
ίσα
μέρη
Αχιλλέας,
μέντας
και
κουφοξυλιάς.
Φτιάχνουμε
έγχυμα
βάζοντας
ένα
κουταλάκι
από
το
μίγμα
σε
ζεστό
νερό
για
10
με
20
λεπτά.
Πίνετε
3
φορές
την
ημέρα,
πρωί,
μεσημέρι
και
βράδυ
από
1
φλιτζάνι.
Υψηλός
πυρετός|Φτιάχνουμε
έγχυμα
με
1
κουταλάκι
Αχιλλέα,
1
κουταλάκι
ευπατόριο
(Eupatorium
perfoliatum),1
πρέζα
τσίλι
(Capsicum
frutescens),1
φλιτζάνι
νερό.
Βράζουμε
το
μίγμα
για
5
λεπτά
και
το
πίνουμε
ζεστό.
Μπορούμε
να
πιούμε
έως
4
φλιτζάνια
την
ημέρα.
Ουροποιητικό
Σύστημα|
Πίνουμε
30
στ.
βάμμα
αχιλλέας
μέσα
στο
τσάι
μας,
3
φορές
την
ημέρα.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
15. ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ
• Πολυετής
πόα,
που
φτάνει
σε
ύψος
1-‐1,30
μ.
Τα
άνθη
του
είναι
ρόδινα
ή
άσπρα.
Αυτοφύεται
σε
αραιά
δάση
ή
υγρές
περιοχές
της
Θεσσαλίας
και
της
Βόρειας
Ελλάδας.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
δροσερές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
50-‐60
επί
70-‐80
εκ.
Ανθίζει
το
Μάιο
και
τον
Ιούνιο.
Οι
ρίζες
του
συλλέγονται
το
φθινόπωρο
του
ίδιου
χρόνου,
αν
τα
φυτά
προέρχονται
από
παραφυάδες
και
τον
επόμενο
χρόνο,
αν
ο
πολλαπλασιασμός
έγινε
με
σπόρο.
Είναι
φυτό
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
16. ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ-‐Valeriana
officinalis
• Είναι
ηρεμιστικό,υπνωτικό
και
αγχολυτικό
φυτό.
Διώχνει
αϋπνίες,
νεύρα,
άγχος,
ημικρανίες,
νευρασθένεια,
πονοκέφαλο,
καούρες
του
στομαχιού.
Αναλυτικά:
Καταπολεμά
την
αϋπνία
και
βελτιώνει
την
ποιότητα
του
ύπνου.
Έχει
αγχολυτικές
και
ηρεμιστικές
ιδιότητες
και
κατευνάζει
την
υπερένταση,
τις
νευρώσεις,
το
νευρικό
άσθμα,
την
επιληψία
και
την
ταχυκαρδία.
Θεωρείται
χρήσιμη
σε
περιπτώσεις
αρθρίτιδας,
υπέρτασης,
κολικών,
ρευματικών
πόνων,
ημικρανίας,
πονόδοντου
και
δυσμηνόρροιας.
Προσοχή!
Οι
μεγάλες
δόσεις
βαλεριάνας
προκαλούν
κακοδιαθεσία.
Αντεδείκνυται
σε
γυναίκες
κατά
τη
διάρκεια
της
εγκυμοσύνης
και
του
θηλασμού
καθώς
και
σε
άτομα
που
πάσχουν
από
ήπια
κατάθλιψη.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
17. ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
• Μονοετές
φυτό,
ύψους
20-‐80
εκ.
και
άνθη
άσπρα
ή
ασπροκόκκινα.
Δεν
αυτοφύεται
αλλά
μόνο
καλλιεργείται.
Ευδοκιμεί
σε
περιοχές
με
εύκρατο
κλίμα,
ήπιο
και
βραχύ
χειμώνα
και
δροσερό
καλοκαίρι
και
σε
χωράφια
μέσης
σύστασης-‐
πλούσια,
ποτιστικά
και
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
νωρίς
την
άνοιξη.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
τον
Απρίλιο-‐Μάιο
σε
αποστάσεις
30-‐40
επί
40-‐50
εκ.
Ο
σπόρος
σπέρνεται
και
απευθείας
στο
χωράφι
την
ίδια
εποχή.
Ανθίζει
Ιούνιο
με
Αύγουστο.
Το
υπέργειο
τμήμα
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση,
2-‐3
φορές
το
χρόνο.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό,
μελισσοτροφικό
και
εδώδιμο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
18. Βασιλικός|Ocimum
basilicum
• Στην
Ελλάδα
είναι
από
τα
πιο
κοινά
οικιακά
φυτά.
Χρησιμοποιείται
στη
λαϊκή
φαρμακευτική
ως
βότανο
καθώς
πιστεύεται
πως
είναι
καλό
διουρητικό,
καταπραΰνει
το
στομαχόπονο
και
το
πονοκέφαλο
ενώ
στην
αρχαιότητα
τον
χρησιμοποιούσαν
σαν
επίθεμα
μετά
από
δάγκωμα
εντόμου,
σκορπιού
ή
και
φιδιού.
• Διώχνει
τους
νευρικούς
πονοκεφάλους.
Για
το
φαγητό,
ανοίγει
την
όρεξη.
Βοηθά
στην
αδύνατη
μνήμη,
μελαγχολία,
άγχος,
ζαλάδες,
εντερικές
διαταραχές
και
τυμπανισμό
της
κοιλιάς.
Είναι
χωνευτικό
και
καταπολεμά
Πονόκοιλο,
Ζαλάδα,
Ναυτία
και
Κρυολόγημα
• Στην
κουζινα
χρησιμοποιείται
σε
σάλτσες
και
σε
σαλάτες.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
19. Η
ονομασία
“βασιλικός”
του
αποδόθηκε
καθώς,
σύμφωνα
με
θρύλο,
φύτρωσε
στο
σημείο
όπου
ο
Μέγας
Κωνσταντίνος
και
η
μητέρα
του
Αγία
Ελένη
ανακάλυψαν
τον
Τίμιο
Σταυρό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
20. ΓΙΑΣΕΜΙ
• Αειθαλής
θάμνος
με
άσπρα
άνθη.
Ευδοκιμεί
σε
θερμές
νησιώτικες
ή
παραθαλάσσιες
περιοχές
και
σε
χωράφια
μέσης
σύστασης,
ποτιστικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
κυρίως
με
μοσχεύματα.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
1-‐1,5
επί
1,5-‐2
μ.
Επίσης,
πολλαπλασιάζεται
με
καταβολάδες
όταν
οι
βλαστοί
έχουν
μεγάλο
μήκος.
Ανθίζει
από
τον
Ιούνιο
μέχρι
τον
Οκτώβριο.
Τα
άνθη
συλλέγονται
σε
όλη
τη
διάρκεια
της
άνθησης
τις
πρωινές
ώρες.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
καλλωπιστικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
21. ΓΙΑΣΕΜΙ-‐Jasminum
• Από
το
γιασεμί
εξάγεται
ένα
αιθέριο
έλαιο
γνωστό
με
την
ονομασία
γιασμινέλαιο.
Για
την
εξαγωγή
αυτού
του
ελαίου
χρησιμοποιούνται
2
μέθοδοι,
η
απόσταξη
και
η
εκχύλιση.
• Το
αιθέριο
έλαιο
αυτό
χρησιμοποιείται
στην
αρωματοποιία.
Περιέχει
λινολικό
οξύ,
γερανιόλη,
βενζυλικό
οξύ,
ευγενόλη,
τερπινεόλη
και
λιναλοόλη.
Είναι
απαραίτητο
συστατικό
σχεδόν
όλων
των
αρωμάτων.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
22. ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ
• Πολυετής
πόα,
με
άνθη
κυανά
ή
ιόχρωμα.
Αυτοφύεται
κυρίως
σε
μέρη
με
υγρασία.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
μέσης
σύστασης,
ξηρικά
ή
ποτιστικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
με
τμήματα
ριζών.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
60-‐80
επί
1-‐1,20
εκ.
Ανθίζει
τον
Ιούνιο
και
τον
Ιούλιο.
Οι
ρίζες
του
συλλέγονται
μετά
τον
τρίτο
ή
τέταρτο
χρόνο
από
τη
φύτευση,
με
βαθιά
οργώματα
ή
εργάτες,
το
φθινόπωρο
μέχρι
την
άνοιξη.
Είναι
φυτό
φαρμακευτικό
και
στην
αυτοφυή
μορφή
του
δυσεξόντοτο
ζιζάνιο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
23. ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ-‐Glycyrrhiza
glabra
L.
• Η
γλυκόριζα
αναφέρεται
από
το
Θεόφραστο
τον
3ο
αιώνα
π.Χ.
ως
φάρμακαο
για
το
άσθμα.
Το
όνομα
προέρχεται
από
τα
ελληνικά
και
σημαίνει
γλυκιά
ρίζα,
φυσικά
λόγω
της
γεύσης.
Προέρχεται
από
τη
νότια
Ευρώπη,
Αίγυπτο
και
μέρη
της
Ασίας.
Καλλιεργείται
πλέον
παντού
στην
Ευρώπη
εκυός
της
Σκανδιναβίας
καθώς
και
σε
Αμερική,
Αυστραλία,
Κίνα.
Λέγεται
οτι
ο
Ναπολέων
μασούσε
κομμάτια
γλυκόριζας.
Η
γλυκόριζα
είναι
θάμνος
ύψους
50-‐100
εκ.,
με
ρίζες
που
φτάνουν
τα
1-‐2
μέτρα,
κυλινδρικές,
διακλαδισμένες
και
σαρκώδεις.
Αυτές
είναι
που
χρησιμοποιούνται
για
θεραπευτικούς
σκοπούς.
Οι
βλαστοί
του
φυτού
είναι
όρθιοι,
ραβδωτοί,
ισχυροί
και
χνουδωτοί,
τα
φύλλα
είναι
πτεροειδή,
τα
άνθη
του
φυτού
έχουν
συνήθως
χρώμα
κυανό
και
εμφανίζονται
στις
αρχές
του
καλοκαιριού.
Τη
γλυκόριζα
την
συναντούμε
σε
μεγάλες
αποικίες
σε
χαμηλό
υψόμετρο
και
σε
εδάφη
χέρσα
και
ακαλλιέργητα.
Βότανο
γνωστό
εδώ
και
χιλιάδες
χρόνια.
Στην
κινέζικη
ιατρική
την
χρησιμοποιούν
εδώ
και
3000
χρόνια.
Η
γλυκόριζα
είναι
μαλακτικό,
εμετικό
και
με
ήπια
χαλαρωτική
δράση.
Τμήμα
που
χρησιμοποιείται:
Ολόκληρη
η
ρίζα,
σε
κομματάκια
ή
σε
σκόνη.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
24. ΔΑΦΝΗ
• Μικρό
αειθαλές
δέντρο,
ύψους
3-‐5
μ.
και
άνθη
άσπρα
ή
κιτρινοπράσινα.
Καλλιεργείται
σε
πάρκα
και
κήπους.
Ευδοκιμεί
σε
δροσερές
παραθαλάσσιες
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά,
πλούσια,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
κυρίως
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
την
άνοιξη
ή
το
φθινόπωρο
σε
αποστάσεις
2-‐2,5
επί
3-‐4
μ.
Ανθίζει
Απρίλιο-‐Μάιο.
Τα
δαφνόφυλλα
συλλέγονται
Αύγουστο-‐Σεπτέμβριο.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
25. ΔΑΦΝΗ-‐Laurus
nobilis
• Στη
δάφνη
αποδίδονται
φαρμακευτικές
ιδιότητες
από
τα
προϊστορικά
χρόνια.
Ο
Ιπποκράτης
τη
χορηγούσε
ως
αναλγητικό
μετά
τον
τοκετό
και
σε
διάφορα
γυναικολογικά
προβλήματα.
Με
δαφνέλαιο
θεράπευε
τη
στειρότητα.
Ο
Διοσκουρίδης
συνιστούσε
το
αφέψημα
της
σε
παθήσεις
της
κύστης
και
της
μήτρας,
τους
λιωμένους
καρπούς
της
στο
άσθμά
και
στη
φυματίωση
και
το
χυμό
τους
σε
περιπτώσεις
βαρηκοΐας
και
κόπωσης.
Στη
λαϊκή
θεραπευτική
θεωρείται
ως
αντιρρευματικό,
εναντίον
της
παραμορφωτικής
αρθρίτιδας
και
ως
βοηθητικό
της
πέψης.
Με
μηχανική
συμπίεση
των
καρπών
παίρνουμε
το
δαφνέλαιο
και
από
την
απόσταξη
των
φύλλων
αιθέριο
έλαιο.
Από
το
’γιο
Όρος
εξάγεται
άριστης
ποιότητας
δαφνέλαιων
με
βρασμό
των
καρπών.
Το
εκχύλισμα
της
δάφνης
καταπολεμά
τα
φουσκώματα,
ανοίγει
την
όρεξη
και
τονώνει
τα
τεμπέλικα
στομάχια.
Αντισηπτική,
είναι
πολύτιμη
για
το
συνάχι
και
τη
βρογχίτιδα.
Το
δαφνέλαιο
είναι
κατάλληλο
για
τους
ρευματισμούς.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
26. ΔΑΦΝΗ-‐Laurus
nobilis
• H
Δάφνη
είναι
πασίγνωστο
δέντρο
από
την
αρχαιότητα
.
Αν
και
έχει
ευρέως
καθιερωθεί
λόγω
της
χρήσης
της
ως
καρύκευμα,
εντούτοις
έχει
και
θεραπευτικές
ιδιότητες,
οι
οποίες
όμως
δεν
είναι
πολύ
γνωστές.
Έχει
τονωτικές
ιδιότητες
και
βοηθά
στη
δυσπεψία.
Με
τους
καρπούς
της
γίνονται
φαρμακευτικά
παρασκευάσματα,
μαζί
με
άλλα
φυτά
(βάλσαμα)
και
χρησιμοποιούνται
για
την
καταπολέμηση
των
ρευματισμών.
Η
δάφνη
ανοίγει
την
όρεξη.
• Για
τα
φαγητά.
Η
σκόνη
ξερών
δαφνόφυλλων
σταματάει
την
αιμορραγία
της
μύτης.
Δυναμώνει
τα
μαλλιά
και
τα
βάφει
μαύρα,
σταματά
την
τριχόπτωση.
Ανακουφίζει
τους
πόνους
από
ρευματισμούς
και
αρθριτικά.
• Δαφνέλαιο
• Το
δαφνέλαιο
μπορούμε
να
το
παρασκευάσουμε
με
τους
καρπούς
της
δάφνης
και
φύλλα.
Τα
χτυπαμε
στο
γουδί
και
προσθέτουμε
αναλογία
βοτάνου
–
ελαιόλαδου
1:4.
Το
βάζουμε
στον
ήλιο
για
2
μήνες.
Το
δαφνέλαιο
σταματάει
την
τριχόπτωση,
και
μαυρίζει
το
μαλλί.
Δεν
κάνει
καλό
μόνο
στο
μαλλί
αλλα
και
στους
πιασμένους
μύες
και
ειδικά
στην
τενοτίντιδα,
στην
αρθρίτιδα
και
τους
ρευματισμούς,
διάστρεμμα
και
θλάσεις.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
27. ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟ
• Μικρός
αειθαλής
θάμνος,
που
φτάνει
σε
ύψος
0,5-‐1,20
μ.
και
έχει
άνθη
ασπρογάλαζα.
Αυτοφύεται
σε
μερικά
μέρη
της
Ελλάδας
και
καλλιεργείται
σε
διάφορες
περιοχές
ως
καλλωπιστικό.
Ευδοκιμεί
σε
δροσερές
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐
πλούσια,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
μοσχεύματα
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
0,80-‐1
επί
1-‐1,20.
Η
περίοδος
ανθοφορίας
του
καλύπτει
σχεδόν
ολόκληρο
το
χρόνο.
Το
υπέργειο
τμήμα
του
συλλέγεται
την
άνοιξη
μέχρι
το
φθινόπωρο.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό,
αρτυματικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
28. ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟ-‐(Rosmarinus
Officinalis)
• Το
δεντρολίβανο
το
εκτιμούσαν
ιδιαίτερα
στην
αρχαιότητα
για
τις
θεραπευτικές
του
ιδιότητες.
Στην
αρχαία
Ελλάδα
το
θεωρούσαν
δώρο
της
θεάς
Αφροδίτης
στους
ανθρώπους
και
το
χρησιμοποιούσαν
στις
θυσίες
ζώων-‐
το
έκαιγαν
στους
βωμούς.
Διακοσμούσαν
με
αυτό
τα
αγάλματα
των
θεών
και
οι
μαθητές
όταν
μελετούσαν
το
χρησιμοποιούσαν
σα
στεφάνι,
χάρη
στην
ιδιότητά
του
να
τονώνει
τη
μνήμη.
• Αργότερα,
κατά
το
μεσαίωνα,
χρησιμοποιήθηκε
και
σε
καλλυντικά
σκευάσματα.
Στην
ιστορία
αναφέρεται
ένα
ελιξίριο
το
οποίο
κατασκευαζόταν
κατόπιν
απόσταξης
δεντρολίβανου,
κέδρου
και
τερεβινθίνης
που
μεταμόρφωσε
μία
παράλυτη
70χρονη
πριγκίπισσα
σε
μια
ελκυστική
νεαρή
κοπέλα
τη
οποία
ζήτησε
σε
γάμο
ο
βασιλιάς
τής
Πολωνίας
το
1370.
Το
ελιξίριο
αυτό
ονομάστηκε
“Το
νερό
τής
βασίλισσας
τής
Ουγγαρίας”.
•
Στη
μαγειρική
χρησιμοποιούνται
τα
αποξηραμένα
φύλλα
και
άνθη
του.
Νοστιμίζουν
το
αρνί,
το
ψάρι,
το
βοδινό,
το
κουνέλι,
το
κοτόπουλο,
τις
τηγανητές
ή
ψητές
πατάτες,
τα
λαχανικά,
το
ρύζι
και
διάφορα
αλλαντικά.
Στην
οινοποιία
αρωματίζει
μερικά
βερμούτ
και
άλλα
αρωματικά
κρασιά.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
30. ΔΙΚΤΑΜΟΣ
• Μικρό
αειθαλές
φρύγανο.
Τα
άνθη
του
είναι
ανοιχτά
ρόδινα.
Αυτοφύεται
μόνο
στα
βουνά
της
Κρήτης.
Ευδοκιμεί
σε
δροσερές
ημιορεινές
και
πεδινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐μέτριας
γονιμότητας
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο,
με
μοσχεύματα
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
30-‐40
επί
50-‐60
εκ.
Ανθίζει
τους
μήνες
Μάιο-‐Ιούνιο.
Το
υπέργειο
τμήμα
του
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
31. ΔΙΚΤΑΜΟΣ-‐(Origanum
dictamnus)
• Το
δίκταμο
έχει
αντισηπτική
δράση,
τονωτική
και
αντισπασμωδική.
Χρησιμοποιείται
για
την
επούλωση
των
τραυμάτων,
ως
καταπραϋντικό
του
πεπτικού
συστήματος,
καθώς
και
κατά
της
γρίπης
και
του
κρυολογήματος.
Δρα
σπασμολυτικά
και
συμβάλει
στην
πρόληψη
και
στην
αντιμετώπιση
των
κυκλοφορικών
και
καρδιολογικών
προβλημάτων,
ανακουφίζει
από
πονοκεφάλους
και
πονόδοντους
και
αποστήματα.
• Καταπραΰνει
τους
πόνους
του
στομαχιού
και
των
εντέρων.
Σε
πονοκεφάλους,
πονόδοντους
και
σκορβούτο.
Είναι
διουρητικό,
βοηθάει
τις
γυναίκες
να
γεννούν
πιο
εύκολα
και
γρήγορα.
•
Χρήση:
Χρησιμοποιείται
ως
φάρμακο
με
τη
μορφή
συνήθως
του
αφεψήματος,
αντικαθιστώντας
το
τσάι
με
αναλογία
1
γρ
δίκταμο
με
100
γρ
νερό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
32. ΔΥΟΣΜΟΣ
• Φυτό
με
βλαστούς
και
φύλλα
πράσινα.
Τα
φύλλα
είναι
ωοειδή.
Τα
άνθη
του
είναι
μικρά
ρόδινα
ή
μωβ
ανοιχτό.
Βγαίνουν
πολλά
μαζί
σε
στάχεις
στις
κορυφές
των
βλαστών.
Είδος
πασίγνωστο
στην
Ελλάδα
όπου
καλλιεργείται
στις
αυλές
και
στους
κήπους
και
χρησιμοποιείται
στο
φαγητό.
Όταν
το
πιάσουμε
βγάζει
ωραίο
ευχάριστο
άρωμα.
Υπάρχει
παντού
σαν
καλλιεργούμενο
και
μαζεύεται
όλο
το
χρόνο.
Μπορούμε
να
τον
έχουμε
πάντα
φρέσκο
σε
μια
γλάστρα
ή
να
τον
ξεράνουμε
και
να
τον
φυλάξουμε
σε
ένα
βάζο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
33. ΔΥΟΣΜΟΣ-‐(Mentha
Viridis)
• Στην
αρχαιότητα
τον
χρησιμοποιούσαν
στην
κατασκευή
μύρου
αλλά
και
για
φαρμακευτικούς
σκοπούς.
Ο
Διοσκουρίδης,
ο
Ιπποκράτης
και
ο
Πλίνιος
το
ανέφεραν
συχνά
ως
φυτό
με
μεγάλη
φαρμακευτική
αξία
και
ωραιότατο
άρωμα.
Οι
αρχαίοι
Έλληνες
έτριβαν
το
τραπέζι
τους
με
δυόσμο,
πριν
καθίσουν
να
φάνε.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
34. ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ
• Αειθαλές
δέντρο,
ύψους
πάνω
από
10
μ.
και
άνθη
ασπροπράσινα.
Ευδοκιμεί
σε
περιοχές
με
ζεστό
κλίμα
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐
πλούσια,
ξηρικά
ή
ποτιστικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
κυρίως
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
λιγότερο
με
μοσχεύματα.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
4-‐6
μ.
Ανθίζει
από
τον
Ιούνιο
μέχρι
τον
Αύγουστο.
Οι
κορυφές
των
βλαστών
και
τα
φύλλα
συλλέγονται
από
τον
Απρίλιο
μέχρι
τον
Αύγουστο.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
35. ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ-‐(Eucalyptus
Globulus
Labill)
• Είναι
χρήσιμο
για
τους
διαβητικούς
γιατί
έχει
υπογλυκαιμική
δράση.
Κατεβάζει
τον
πυρετό.
Καταπραΰνει
το
βήχα,
άσθμα,
γρίπη,
βρογχίτιδες,
τις
νευραλγίες
και
τον
πονόλαιμο.
Κατάλληλο
για
εισπνοές
σε
ιγμορίτιδα
και
βρογχικά.
Όταν
βράζουμε
ευκάλυπτο,
οι
ατμοί
ιονίζουν
την
ατμόσφαιρα
του
δωματίου
και
την
κάνουν
υποφερτή
από
το
νέφος.
• Ο
φλοιός
του
ευκαλύπτου
έχει
χρήσεις
στη
βυρσοδεψία,
ενώ
το
ξύλο
του,
επειδή
έχει
την
ιδιότητα
να
είναι
σκληρό
και
στερεό,
έχει
χρήσεις
στη
ναυπηγική
σε
βαριές
και
ελαφριές
κατασκευές,
στην
κατασκευή
αποβάθρων,
στη
γεφυροποιία,
σε
τηλεγραφικούς
στύλους
και
σε
οικοδομές.
Στην
Αυστραλία
χρησιμοποιείται
σαν
καύσιμο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
36. ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ-‐(Eucalyptus
Globulus
Labill)
• Επίσης
χρησιμοποιείται
πολύ
σε
αναδασώσεις
γιατί
αναπτύσσεται
πολύ
γρήγορα
ενώ
παράλληλα
δεν
είναι
ευαίσθητος
στις
διάφορες
ασθένειες.
• Στην
Ελλάδα
βρίσκουμε
το
είδος
ευκάλυπτος
γκλόμπουλους
που
φτάνει
σε
ύφος
τα
80
μέτρα.
Ο
ευκάλυπτος
εισήχθη
στην
Ελλάδα
από
τον
βοτανολόγο
και
λόγιο
Θεόδωρο
Ορφανίδη
το
1862.
• Έχει
ξερό
φλοιό
που
μαδάει
βγάζοντας
μακριές
ταινίες
αφήνοντας
τον
κορμό
λείο
και
το
χρώμα
του
σταχτίλευκο.
• Καλλιεργείται
κυρίως
στη
νότια
Ελλάδα
και
στη
Χαλκιδική
και
βρίσκεται
σε
δάση
και
κήπους.
• Μερικοί
τον
φυτεύουν
στον
κήπο
του
σπιτιού
τους
αφού
εκτός
της
σκιάς
και
της
δροσιάς
που
παρέχει
έχει
τη
δυνατότητα
να
απομακρύνει
και
τα
κουνούπια.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
37. ΘΥΜΑΡΙ-‐Thymus
vulgaris
Τα
φύλλα
του
θυμαριού,
όταν
ξεραθούν,
αποκτούν
καφεπράσινο
χρώμα
και
αναδύουν
το
άρωμα
τους
όταν
θρυμματιστούν.
Η
γεύση
τους
είναι
πολύ
δυνατή,
ελαφρώς
καυστική
και
πλούσια.
Μαζί
με
τους
αποξηραμένους
ανθούς
χρησιμοποιούνται
σαν
μπαχαρικό
για
τον
αρωματισμό
διαφόρων
φαγητών,
σε
ψάρια,
κρέατα,
σε
διάφορες
σάλτσες,
σούπες
κ.λ.π.
Είναι
ένα
από
τα
βασικά
συστατικά
του
λικέρ
βενεδικτίνη.
Το
θυμάρι
είναι
ιδιαίτερα
αγαπητό
στις
μέλισσες
και
το
θυμαρίσιο
μέλι
είναι
εξαιρετικής
ποιότητας.
Περιέχει
αιθέριο
έλαιο
σε
ποσοστό
1-‐2%
και
κύριο
συστατικό
του
είναι
η
θυμόλη
ή,
αλλιώς,
καμφορά
του
θυμαριού,
έχει
δε
χρήσεις
στην
αρωματοποιία
και
στην
οδοντιατρική.
Υπάρχουν
και
καλλωπιστικές
ποικιλίες
που
καλλιεργούνται
σε
διάφορους
κήπους.
Στην
Ελλάδα
υπάρχουν
23
αυτοφυή
είδη.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
38. ΘΥΜΑΡΙ
• Πολυετής
πόα,
που
φτάνει
σε
ύψος
15-‐25
εκ.
κι
έχει
άνθη
μικρά
ροδόχρωμα.
Αυτοφύεται
σε
λιβάδια
και
χέρσα
εδάφη
της
Βόρειας
Ελλάδας.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
δροσερές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
και
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
40-‐50
επί
60-‐70
εκ.
Ανθίζει
το
Μάιο
και
τον
Ιούνιο.
Το
υπέργειο
τμήμα
του
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
39. ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ
• Φυτό
μονοετές
ή
διετές,
ύψους
20-‐60
εκ.
και
άνθη
κίτρινα
ή
πορτοκαλόχρωμα.
Δεν
αυτοφύεται
αλλά
καλλιεργείται
ως
καλλωπιστικό
στους
κήπους
σε
όλη
την
Ελλάδα.
Ευδοκιμεί
σε
περιοχές
με
ήπιο
κλίμα
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
30-‐40
επί
50-‐60
εκ.
Ανθίζει
από
το
Μάιο
μέχρι
τον
Οκτώβριο.
Τα
άνθη
συλλέγονται
λίγο
πριν
από
το
άνοιγμά
τους.
Είναι
φυτό
φαρμακευτικό
και
καλλωπιστικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
40. ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ
• Η
καλεντούλα
δρα
ως
αντιφλεγμονώδες,
αντισηπτικό,
στυπτικό,
επουλωτικό,
αντιμυκητιακό,
εμμηναγωγό.
Είναι
ένα
από
τα
καλύτερα
βότανα
για
την
θεραπεία
δερματικών
προβλημάτων
που
οφείλονται
σε
μόλυνση
ή
φυσική
βλάβη.
Χρησιμοποιείται
επίσης
σε
κάθε
εξωτερική
αιμορραγία,
τραύμα,
μωλωπισμό
ή
διάστρεμμα.
Είναι
ευεργετική
για
τα
τραύματα
που
επουλώνονται
αργά
και
για
δερματικά
και
κιρσώδη
έλκη.
Είναι
ιδανική
ως
πρώτη
βοήθεια
σε
ελαφρά
εγκαύματα.
Χρησιμοποιείται
για
την
θεραπεία
γαστρικών
και
δωδεκαδακτυλικών
ελκών.
Σαν
εμμηναγωγό
βοηθά
σε
περιπτώσεις
καθυστέρησης
και
επώδυνης
εμμηνορροής.
Σαν
χολαγωγό
βοηθά
σε
προβλήματα
της
χοληδόχου
κύστης
και
σε
ασαφή
πεπτικά
προβλήματα
που
χαρακτηρίζουμε
ως
δυσπεψία.
Χρήση:
Την
παρασκευάζουμε
ως
έγχυμα
(ρίχνουμε
σε
ένα
φλιτζάνι
βραστό
νερό
1-‐2
κουταλάκια
του
τσαγιού
και
το
αφήνουμε
για
10-‐15
λεπτά).
Για
τοπική
θεραπεία
μπορεί
να
χρησιμοποιηθεί
ως
κατάπλασμα
ή
κομπρέσα.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
41. ΚΕΝΤΡΑΝΘΟΣ
ο
ερυθρός,
βαλεριάνα
• Φυτό
πολυετές,
που
φτάνει
σε
ύψος
30-‐80
εκ.
κι
έχει
άνθη
κόκκινα
ή
άσπρα.
Αυτοφύεται
σε
βραχώδη
μέρη
και
σε
ερείπια
κτισμάτων
σε
πολλές
περιοχές
της
Ελλάδας.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
δροσερές
περιοχές
και
σε
χωράφια
φτωχά,
ξηρικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
40-‐50
επί
50-‐60
εκ.
Ανθίζει
στο
διάστημα
από
Απρίλιο
μέχρι
Σεπτέμβριο.
Το
υπέργειο
τμήμα
του
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
καλλωπιστικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
42. ΚΕΝΤΡΑΝΘΟΣ
ο
ερυθρός,
βαλεριάνα
• Τα
φύλλα
και
οι
ρίζες
τρώγονται.
Τα
φύλλα
είτε
φρέσκα
σε
σαλάτες
ή
ελαφρώς
βρασμένα,
οι
ρίζες
βρασμένες
σε
σούπες.
• Επιπλέον
είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
καλλωπιστικό
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
43. ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΣ
• Μονοετές
φυτό,
ύψους
40-‐70
εκ.
και
άνθη
άσπρα
ή
ροδόχρωμα.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
μέτριας
γονιμότητας,
ξηρικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
απευθείας
στο
χωράφι
κυρίως
το
φθινόπωρο,
αλλά
και
την
άνοιξη
στα
«πεταχτά»
ή
σε
γραμμές
που
απέχουν
40-‐50
εκ.
Ανθίζει
Ιούνιο
με
Ιούλιο.
Οι
καρποί
συλλέγονται
όταν
παίρνουν
ανοιχτό
καστανό
χρώμα.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
αρτυματικό
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
44. ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΣ
•
Αναλγητικό,,
αντισπασμωδικό,
αποτοξινωτικό,
αντισηπτικό,
λιποδιαλυτικό,
αναζωογονητικό,
βοηθάει
για
την
καταπολέμηση
του
στρες
και
της
ημικρανίας,
των
αρθριτικών
και
μυϊκών
πόνων
και
του
κρυολογήματος.
Χρησιμοποιείται
κυρίως
σε
διεργασίες
που
αφορούν
την
αγάπη
και
τον
έρωτα.
Επίσης,
έχει
προστατευτικές
ιδιότητες
και
λέγεται
ότι
εξασφαλίζει
αθανασία
της
ψυχής.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
45. ΚΡΟΚΟΣ
ή
σαφράν
• Είναι
πολυετές
φυτό,
που
φτάνει
σε
ύψος
15-‐20
εκ.
κι
έχει
άνθη
ιώδη.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
αμμουδερά,
λίγο
ασβεστούχα,
ξηρικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
με
βολβούς
που
φυτεύονται
Μάιο-‐Ιούνιο
σε
αποστάσεις
10-‐15
επί
20-‐25
εκ.
Ανθίζει
τους
μήνες
Οκτώβριο-‐
Νοέμβριο.
Τα
άνθη
του
συλλέγονται
σε
πλήρη
άνθηση,
τις
πρωινές
ώρες.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό,
βαφικό
και
αρτυματικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
46. ΚΡΟΚΟΣ
ή
σαφράν
•
ο
κρόκος
θεωρείται
ένα
άριστο
φάρμακο
για
τις
ασθένειες
του
στομάχου,
αντισπασμωδικό,
βοηθητικό
της
πέψης
και
φάρμακο
που
αυξάνει
την
όρεξη.
Επίσης,
ανακουφίζει
επίσης
από
κολικούς
των
νεφρών,
μειώνει
τους
στομαχικούς
και
γαστρικούς
πόνους
και
ανακουφίζει
από
την
ένταση.
Είναι
επίσης
γνωστό
από
την
αρχαιότητα
ότι
στον
κρόκο
απέδιδαν
αφροδισιακές
ιδιότητες.
Πολλοί
συγγραφείς,
αλλά
και
η
ελληνική
μυθολογία
συνδέουν
τον
κρόκο
με
τη
γονιμότητα.
Ο
κρόκος
γενικά
είναι
ένα
άριστο
τονωτικό.
•
Χρήση:
Ρίχνετε
3-‐4
στήμονες
κρόκου
σε
1
φλιτζάνι
βρασμένο
νερό
και
τους
αφήνετε
για
6-‐8’.
Σουρώνετε
και
πίνετε
το
ρόφημα.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
47. ΛΕΒΑΝΤΑ
• Υπάρχει
η
γνήσια
λεβάντα
και
η
λεβάντα
στοιχάς.
Από
τη
διασταύρωση
αυτών
των
δύο
προέρχεται
η
λεβάντα
υβρίδιο,
που
είναι
αυτή
που
έχουμε
φυτέψει
κι
εμείς.
Η
λεβάντα
υβρίδιο
είναι
μικρός
αειθαλής
θάμνος,
που
φτάνει
σε
ύψος
30-‐80
εκ.
κι
έχει
άνθη
σκούρα
κυανά.
Ευδοκιμεί
σε
ημιορεινές
περιοχές
με
υψόμετρο
400-‐700
μ.
και
σε
χωράφια
ασβεστούχα,
μάλλον
φτωχά,
ξηρικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
μοσχεύματα
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
1-‐1,20
επί
1,50-‐1,80
μ.
Ανθίζει
τον
Ιούλιο.
Οι
ανθοφόροι
βλαστοί
συλλέγονται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό,
μελισσοτροφικό
και
καλλωπιστικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
48. ΛΕΒΑΝΤΑ-‐Lavandula
• Το
αιθέριο
έλαιο
της
λεβάντας
χρησιμοποιείται
στην
αρωματοποιία,
τη
σαπωνοποιία
και
στη
φαρμακευτική
ως
τονωτικό
και
αντικαταρροϊκό.
Κύριο
συστατικό
του
είναι
η
χημική
ένωση
οξικό
λιναλύλιο.
Εκτός
αυτού,
περιέχει
αλκοόλες.
• Έχει
επίσης
αντισηπτικές
ιδιότητες
και
χρησιμοποιείται
στην
επούλωση
τραυμάτων.
Σε
μεγάλες
δόσεις
η
λεβάντα
δρα
ως
υπνωτικό
και
ναρκωτικό.
Οι
ιαματικές
της
ιδιότητες
ήταν
γνωστές
από
την
αρχαιότητα
και
αναφέρονται
στο
Διοσκουρίδη,
τον
Πλίνιο
και
το
Γαληνό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
49. ΛΕΒΑΝΤΙΝΗ
• Αειθαλής
θάμνος,
που
φτάνει
σε
ύψος
20-‐50
εκ.
κι
έχει
άνθη
κίτρινα.
Δεν
αυτοφύεται
στη
χώρα
μας
αλλά
καλλιεργείται
για
περιχειλώματα
(μπορντούρες)
σε
όλη
την
Ελλάδα.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
μέτριας
γονιμότητας-‐πλούσια,
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
και
κυρίως
με
μοσχεύματα
και
με
παραφυάδες.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
50-‐60
επί
60-‐70
εκ.
Ανθίζει
τους
μήνες
Μάιο-‐Ιούλιο.
Το
υπέργειο
τμήμα
συλλέγεται
σε
πλήρη
άνθηση.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
καλλωπιστικό
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
50. ΛΕΒΑΝΤΙΝΗ-‐Santolina
chamaecyparissus
• Εκτός
από
τη
χρήση
της
ως
καλλωπιστικό,
η
λεβαντινη
έχει
και
φαρμακευτικές
χρήσεις,
μολονότι
χρησιμοποιείται
σπανιότερα
σε
σχέση
μ’άλλα
φαρμακευτικά
φυτά.
Το
έγχυμα
ή
αφέψημα
των
φύλλων
και
των
ανθέων
έχει
χρησιμοποιηθεί
ως
αντισπασμωδικό,
τονωτικό,
ανθελμυνθικό
κι
εμμηναγωγό.
Η
σκόνη
του
ξερού
φυτού
έχει
χρησιμοποιηθεί
σ’επιθέματα
πάνω
σε
πληγές
και
τσιμπήματα
εντόμων
για
την
ταχύτερη
επούλωσή
τους.
Τέλος
δεματάκια
ξερών
κλαδιών
αυτού
του
φυτού
ανάμεσα
σε
ρούχα
διώχνουν
αποτελεσματικά
το
σκόρο.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
51. ΛΟΥΪΖΑ
• Φυλλοβόλος
θάμνος
με
μικρά
άσπρα
άνθη.
Χρειάζεται
χώμα
καλό,
διαπερατό
και
δροσερό.
Πολλαπλασιάζεται
με
μοσχεύματα
που
παίρνονται
το
φθινόπωρο,
τα
οποία
είναι
καλύτερο
να
στρωματώνονται
σε
άμμο
για
να
ριζώσουν
και
μετά
να
φυτευτούν
στον
οριστικό
τόπο.
Ανθίζει
το
καλοκαίρι
μέχρι
τις
αρχές
του
φθινοπώρου.
Τα
φύλλα,
ο
βλαστός
και
τα
άνθη
μαζεύονται
το
καλοκαίρι.
Είναι
φυτό
φαρμακευτικό
και
αρωματικό.
• Το
όνομα
«Λουίζα»
το
πήρε
προς
τιμή
της
Μαρίας-‐Λουίζας
Τερέσα
ντε
Πάρμα,
συζύγου
του
βασιλιά
Κάρλος
του
4ου
της
Ισπανίας,
επειδή,
σύμφωνα
με
αναφορές,
το
έπινε
συχνά.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
52. ΛΟΥΪΖΑ
• Η
κυριότερη
δράση
της
λουίζας
είναι,
ως
έγχυμα
ή
αφέψημα,
ενάντια
στην
παχυσαρκία,
επειδή
βοηθάει
στην
αύξηση
του
ρυθμού
του
μεταβολισμού,
στην
αποτοξίνωση
και
στη
διούρηση.
Επίσης,
βοηθάει
στην
καταπολέμηση
της
κυτταρίτιδας,
στη
σύσφιξη
του
δέρματος
(με
εξωτερικές
πλύσεις)
και
έχει
ήπια
κατευναστική
δράση.
Το
αφέψημά
της
είναι
πολύ
ευεργετικό
για
το
πεπτικό
σύστημα.
• Μπορούμε
να
εκμεταλλευτούμε
την
καταπραϋντική
και
αντισηπτική
δράση
του
φυτού,
αν
κρεμάσουμε
ένα
σακουλάκι
με
φύλλα
του,
στο
νερό
του
μπάνιου.
• Στην
Κουζίνα
::
• Η
λουίζα
χρησιμοποιείται
σε
σαλάτες,
σούπες,
κρέατα,
ψάρια,
γλυκά
και
ποτά.
• Έχει
έντονο
άρωμα
λεμονιού
και
νόστιμη
γεύση
και
είναι
ιδανική
για
γλυκές
κρέμες
και
σάλτσες
λευκών
κρεάτων.
• Με
τα
νωπά
φύλλα
της
μπορούμε
ν’
αρωματίσουμε
ροφήματα,
λάδι,
ξύδι,
ποτά,
ζελέ,
παγωτά
και
κέικ.
• Το
έγχυμά
της
γίνεται
πολύ
ευχάριστο,
αν
του
προσθέσουμε
μέλι
ή
γάλα..
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
53. ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ-‐(Melissa
Officinalis)
• Είναι
πόα,
με
μικρά
λευκά
άνθη
και
οδοντωτά
ανοιχτοπράσινα
ή
κιτρινωπά
φύλλα.
Ανθίζει
τους
καλοκαιρινούς
μήνες.
Το
φυτό
έχει
τη
μυρωδιά
του
λεμονιού
εξαιτίας
ενός
αιθέριου
ελαίου
που
περιέχει.
Το
όνομά
του
το
οφείλει
στο
οτι
προσελκύει
τις
μέλισσες.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
54. ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ
• Του
αποδίδονται
αρκετές
θεραπευτικές
ιδιότητες
μεταξύ
των
οποίων
και
αυτή
κατά
της
γήρανσης
και
της
σεξουαλικής
ανικανότητας.
Αναφέρεται
κάποιος
άγγλος
φυσιοδίφης
που
έζησε
116
χρόνια
και
το
απέδιδε
στο
ότι
κάθε
πρωί
έπινε
αφέψημα
από
μελισσόχορτο
και
μέλι.
• Γνωστό
στην
αρχαία
Ελλάδα
αλλά
και
σε
χώρες
της
Λατινικής
Αμερικής.
Στη
Χιλή
είναι
αρκετά
διαδεδομένο
ως
ρόφημα
γιατί
θεωρείται
ότι
“βοηθάει”
στο
αδυνάτισμα.
Οπως
και
τον
κορίανδρο
τον
χρησιμοποιούσαν
οι
μοναχοί
της
Καρμέλ
για
την
παρασκευή
κρασιού.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
55. ΜΕΝΤΑ-‐mentha
• H
μέντα
είναι
ποώδες
αρωματικό
φυτό
της
οικογένειας
των
χειλανθών
των
εύκρατων
περιοχών.
Έχει
άνθη
ευωδιαστά,
λευκά
ή
ιώδη,
που
σχηματίζουν
ταξιανθία
στάχυος.
Είναι
φυτό
φαρμακευτικό,
ενώ
χρησιμοποιείται
στη
μαγειρική
ως
καρύκευμα,
καθώς
και
ως
αφέψημα
ή
αιθέριο
έλαιο.
Το
αιθέριο
έλαιο
είναι
κατάλληλο
για
κατώτερης
ποιότητας
προϊόντα
αρωματοποιίας
και
σαπωνοποιίας.
Η
ελληνική
χλωρίδα
περιλαμβάνει
διάφορα
είδη
μέντας,
όπως:
μέντα
η
χνουδωτή,
μέντα
η
μελανωπή,
μέντα
η
στρογγυλόφυλη,
(αγριόδυοσμος),
μέντα
η
μικρόφυλλη,
μέντα
η
ρεβερχόνεια,
μέντα
η
πολιά,
μέντα
η
πράσινη
(δυόσμος)
και
μέντα
η
πουλέγιος.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
56. ΜΕΝΤΑ
• Ενδείκνυεται
για
στομαχικές
παθήσεις,
χωνευτικές
δυσλειτουργίες
και
ελαττώνει
το
αίσθημα
της
ναυτίας.
Υποβοηθά
την
εφίδρωση
σε
περιπτώσεις
πυρετού
και
γρίπης.
Η
χορήγηση
μέντας
σε
αρκετά
ηψηλές
δόσεις
λειτουργεί
ως
αναλγητικό
και
ηρεμιστικό.
Είναι
επίσης
δροσιστική
και
έτσι
αποτελεί
ιδανική
λύση
για
τα
δερματικά
προβλήματα,
τον
πυρετό,
τον
πονοκέφαλο
και
την
ημικρανία
έχει
αντιβακτηριακές
ικανότητες
και
βοηθά
στην
καταπολέμηση
των
λοιμώξεων,
ιδίως
της
λαρυγγίτιδας.
• Μαγειρική.
Η
μέντα
χρησιμοποιείται
τόσο
στα
γλυκά
όσο
και
στα
φαγητά.
Προσδίδει
μια
μέτρια
γεύση.
Ταιριάζει
στα
φρούτα
αλλά
και
στα
λαχανικά.
Πολύ
συχνά
χρησιμοποιείται
ως
ρόφημα,
τσάι
με
γεύση
μέντας.
• Στην
Αρχαία
Ελλάδα
ο
Ιπποκράτης
και
ο
Γαληνός
χρησιμοποιούσαν
την
μέντα
κατά
της
δυσπεψίας,
κατά
των
νευρικών
διαταραχών,
κατά
των
ιλίγγων,
της
αϋπνίας,
της
γαστρίτιδας,
του
βήχα,
του
κρυολογήματος,
του
πονόλαιμου
και
ως
αντισπασμωδικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
57. ΜΕΝΤΑ
• Το
όνομα
μέντα
προέρχεται
από
το
λατινικό
mentha,
το
οποίο
με
τη
σειρά
του
προέρχεται
από
το
αρχαιοελληνικό
μίνθη.
Συναντάται
και
με
την
ονομασία
ηδύοσμος.
Χρησιμοποιείται
από
την
αρχαιότητα
ως
σήμερα
σαν
αρωματικό
στη
μαγειρική,
την
οινοποιία
και
στη
φαρμακοποιία.
Οι
αρχαίοι
Έλληνες
έτριβαν
το
τραπέζι
με
δυόσμο
πριν
από
το
γεύμα.
Επίσης,
αρωμάτιζαν
το
νερό
τού
μπάνιου.
Από
τον
6ο
αιώνα
πρωτοσυναντώνται
κρέμες
καθαρισμού
δοντιών
με
δυόσμο.
Τα
ποντίκια
φαίνεται
να
αποφεύγουν
τη
μυρωδιά
του,
γι’
αυτό
και
χρησιμοποιείται
για
την
απομάκρυνσή
τους.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
58. ΜΑΪΝΤΑΝΟΣ
• Διετής
πόα,
ύψους
40-‐80
εκ.
και
άνθη
πρασινοκίτρινα.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
πλούσια,
ποτιστικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
ή
απευθείας
στο
χωράφι.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
30-‐40
επί
50-‐60
εκ.
Ανθίζει
από
τον
Ιούνιο
μέχρι
το
Σεπτέμβριο.
Το
υπέργειο
τμήμα
συλλέγεται
όλο
το
χρόνο,
ενώ
οι
ρίζες
το
φθινόπωρο
και
οι
καρποί
όταν
ωριμάσουν
καλά.
Είναι
φυτό
εδώδιμο,
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
59. ΜΑΪΝΤΑΝΟΣ
• Διετής
πόα,
ύψους
40-‐80
εκ.
και
άνθη
πρασινοκίτρινα.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
και
σε
χωράφια
πλούσια,
ποτιστικά,
στραγγερά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
σε
σπορείο
ή
απευθείας
στο
χωράφι.
Η
μεταφύτευση
γίνεται
το
φθινόπωρο
ή
την
άνοιξη
σε
αποστάσεις
30-‐40
επί
50-‐60
εκ.
Ανθίζει
από
τον
Ιούνιο
μέχρι
το
Σεπτέμβριο.
Το
υπέργειο
τμήμα
συλλέγεται
όλο
το
χρόνο,
ενώ
οι
ρίζες
το
φθινόπωρο
και
οι
καρποί
όταν
ωριμάσουν
καλά.
Είναι
φυτό
εδώδιμο,
αρωματικό,
φαρμακευτικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
60. ΜΑΡΑΘΟΣ
• Μονοετές,
διετές
ή
πολυετές
φυτό,
ύψους
1-‐1,5
μ.
και
άνθη
μικρά
κίτρινα.
Ευδοκιμεί
σε
πεδινές
και
ημιορεινές
περιοχές
με
ήπιο
κλίμα
και
σε
χωράφια
φτωχά-‐πλούσια,
ξηρικά
ή
ποτιστικά.
Πολλαπλασιάζεται
με
σπόρο
που
σπέρνεται
το
Φεβρουάριο
ή
Μάρτιο
απευθείας
στο
χωράφι
σε
γραμμές
που
απέχουν
40-‐60
εκ.
Ανθίζει
Ιούνιο
με
Ιούλιο.
Οι
καρποί
συλλέγονται
όταν
ωριμάσουν
και
πάρουν
χρώμα
γκριζοπράσινο.
Είναι
φυτό
αρωματικό,
φαρμακευτικό,
αρτυματικό
και
μελισσοτροφικό.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
61. ΜΑΡΑΘΟΣ-‐(Foeniculum
vulgaris)
• Το
μάραθο
θεωρείται
τονωτικό,
ορεκτικό,
χωνευτικό,
τονωτικό
της
πέψης.
Βοηθάει
στην
πέψη
των
λιπαρών
ουσιών
οπότε
βοηθάει
στο
αδυνάτισμα.
Είναι
επίσης
διουρητικό,
ανθελμινθικό,
αναλγητικό,
θεραπευτικό
για
την
άμμο
και
τις
πέτρες
στα
νεφρά,
προλαβαίνει
και
ανακουφίζει
από
το
μετεωρισμό.
Είναι
αποχρεμπτικό,
προφυλάσσει
από
τη
γρίπη,
καταπραΰνει
το
βήχα,
τον
κοκίτη,
το
άσθμα
και
γενικά
τους
ερεθισμούς
του
αναπνευστικού
συστήματος
.
Θεωρείται
επίσης
εμμηναγωγό,
γαλακταγωγό,
αφροδισιακό,
σπασμολυτικό
σε
πόνους
κοιλιάς,
σε
νευρικούς
εμετούς
με
προβλήματα
χολής.
4ο
ΔΣ
ΤΥΡΝΑΒΟΥ
2012
-‐13
