ΙΣΤΟΡΙΑ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

2. ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ
 Οι γονείς του Βολανάκη κατάγονταν από την Βολάνη, ένα
μικρό χωριό της περιοχής του Ρεθύμνου. Σπούδασε
στην Ακαδημία του Μονάχου κοντά στον Καρλ φον
Πιλότυ το 1860.

3. Μερικά από τα έργα του

4. ΒΡΥΖΑΚΗΣ
 Γεννημένος στη Θήβα το 1814, επτά χρόνια πριν από την κήρυξη της
Επανάστασης του 1821, ο Θεόδωρος Βρυζάκης έζησε τα σκληρά χρόνια
του απελευθερωτικού αγώνα μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού
κράτους. Σε ηλικία 18 ετών, το 1832, με την ενθάρρυνση
ενός Γερμανού φιλόλογου, μετανάστευσε στο Μόναχο της Βαυαρίας,
όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του.
 Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική, απεικονίζοντας
σχεδόν αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821.
Το 1844 έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας για τα
επόμενα έντεκα χρόνια, μέχρι το 1855, την υποτροφία της ελληνικής
παροικίας της πόλης. Δάσκαλοι και φίλοι του υπήρξαν ορισμένοι
εξαίρετοι καλλιτέχνες φιλελληνικών θεμάτων της εποχής
του ρομαντισμού: ο Carl Wilhelm von Heideck, ο Πέτερ φον Ες, ο
Heinrich von Mayer, και άλλοι.

5. Μερικά από τα εργά του

6. ΓΥΖΗΣ
 Ο Νικόλαος Γύζης ήταν ένα από τα έξι παιδιά του ξυλουργού Ονούφριου Γύζη και
της Μαργαρίτας Γύζη, το γένος Ψάλτη, που ζούσαν στο Σκλαβοχώρι της Τήνου.
Το 1850, η οικογένειά του μετοίκησε στην Αθήνα και ο μικρός Νικόλαος άρχισε να
παρακολουθεί μαθήματα στην Σχολείο των Τεχνών, αρχικά ως ακροατής και, από
το 1854 έως το 1864, ως κανονικός σπουδαστής.
 Τον Ιούνιο του 1865 ο Γύζης έφθασε στο Μόναχο, όπου συνάντησε τον συνάδελφο
και φίλο του Νικηφόρο Λύτρα.. Πρώτοι του δάσκαλοί του στο Μόναχο ήταν
ο Χέρμαν Άνσυτς και ο Αλεξάντερ Βάγκνερ.Τον Ιούνιο του 1868 έγινε δεκτός στο
εργαστήριο του Καρλ φον Πιλότυ . Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο το
1871 και τον Απρίλιο του 1872 επέστρεψε στην Αθήνα, για να μετατρέψει το
πατρικό του σπίτι επί της οδού Θεμιστοκλέους σε ατελιέ.

7.  Το 1880, ανακηρύχθηκε σε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας
Καλών Τεχνών του Μονάχου και το 1888 εκλέχθηκε τακτικός
καθηγητής στο ίδιο ίδρυμα.. Προσβεβλημένος από λευχαιμία,
πέθανε στο Μόναχο στις αρχές του 1901. Λέγεται ότι τα
τελευταία του λόγια ήταν: «Λοιπόν ας ελπίζωμεν και ας
ζητούμεν να είμεθα εύθυμοι!». Η σορός του ενταφιάστηκε
στο Βόρειο Νεκροταφείο του Μονάχου.

8. Μερικά από τα εργά του

9. ΛΥΤΡΑΣ Ο Νικηφόρος Λύτρας ήταν γιος ενός λαϊκού μαρμαρογλύπτη, ο οποίος
περιπλανήθηκε σ' όλες τις μεγάλες πόλεις των Βαλκανίων αναζητώντας την τύχη του
και τελικά κατέληξε στην Τήνο. Ο πατέρας μετέδωσε στο γιο του τη μεγάλη αγάπη
του προς την καλλιτεχνία και ο Νικηφόρος Λύτρας από μικρή ηλικία είχε εκπλήξει με
το πλούσιο ταλέντο του όσους έτυχε να τον γνωρίσουν.
 Το 1850, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, πήγε στην Αθήνα μαζί με τον πατέρα του και
γράφτηκε στο Σχολείο των Τεχνών Στο Σχολείο των Τεχνών, σπούδασε ζωγραφική με
δασκάλους τον Γερμανό διευθυντή της Σχολής, Λουδοβίκο Θείρσιο τους αδερφούς
Μαργαρίτη και τον Ιταλό Ραφφαέλο Τσέκκολι. Το 1860, με υποτροφία του
βασιλιά Όθωνα, πήγε στο Μόναχο για να σπουδάσει στη Βασιλική Ακαδημία των
Καλών Τεχνών και έτσι βρέθηκε στην καρδιά της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής ζωής.
Την εποχή εκείνη, στην πρωτεύουσα της Βαυαρίαςζωντάνευε ξανά ο αθηναϊκός 5ος
αιώνας π.Χ. Η τέχνη, που είχε πηγή τον αρχαίο κλασικισμό, βρισκόταν στην ακμή
της. Μέσα σ' αυτή τη Σχολή και με δάσκαλό του τον Καρλ φον Πιλότυ ο οποίος ήταν
βασικός εκπρόσωπος της ιστορικής ρεαλιστικής ζωγραφικής στη Γερμανία ο
Νικηφόρος Λύτρας ανέπτυξε στερεές ρίζες για την κατοπινή του εξέλιξη.

10. Το 1862, με την έξωση του βασιλιά Όθωνα, το
ελληνικό κράτος διέκοψε την υποτροφία που
του χορηγούσε, αλλά ο εύπορος βαρώνος Σιμών
Σίνας πρέσβη της Ελλάδας στη Βιέννη ανέλαβε
τα έξοδα των σπουδών του. Το καλοκαίρι
του 1865, λίγο πριν αναχωρήσει για την Ελλάδα,
συνάντησε τον φίλο του Νικόλαο Γύζη που μόλις
είχε φθάσει στο Μόναχο για να σπουδάσει και
αυτός κοντά στον Πιλότυ.
Πέθανε σε ηλικία 72 ετών το καλοκαίρι του 1904,
μετά από σύντομη ασθένεια που εικάζεται ότι
οφειλόταν σε δηλητηρίαση από τις χημικές
ουσίες των χρωμάτων. Λίγους μήνες αργότερα,
την έδρα του στο Σχολείο Καλών Τεχνών ,
ανέλαβε ο παλαιός μαθητής του Γεώργιος
Ιακωβίδης.

11. Μερικά από τα έργα του

12. Γλύπτες και Αρχιτέκνονες

13. ΧΑΛΕΠΑΣ
 Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν γόνος οικογένειας φημισμένων τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ο
πατέρας του, Ιωάννης, και ο θείος του είχαν μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση
μαρμαρογλυπτικής με παραρτήματα στο Βουκουρέστι, την Σμύρνη και τον Πειραιά. Ο
Γιαννούλης, ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέλφια του, είχε έφεση στην
μαρμαρογλυπτική και βοηθούσε τον πατέρα του στα έργα που ετοίμαζε ο τελευταίος για
διάφορες εκκλησίες. Οι γονείς του τον προόριζαν για έμπορο, αλλά ο ίδιος τελικά
αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική.
 Από το 1869 έως το 1872, μαθήτευσε στο Σχολείον των Τεχνών με δάσκαλο τον Λεωνίδ
Δρόση. Το 1873 έφυγε για το Μόναχο με υποτροφία του Πανελλήνιου Ιδρύματος
Ευαγγελιστρίας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην εκεί Ακαδημία Καλών
Τεχνών με δάσκαλο τον Μαξ φον Βίντμαν (Max von Windmann). Κατά την διάρκεια της
παραμονής του στο Μόναχο, εξέθεσε τα έργα του Το παραμύθι της
Πεντάμορφης και Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα, για τα οποία και βραβεύθηκε.
Παρουσίασε επίσης τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, μαζί με το ανάγλυφο
της Φιλοστοργίας, στην Έκθεση των Αθηνών το έτος 1875.
 Ένα από τα πιο ονομαστά γλυπτά του Γιαννούλη Χαλεπά, η Κοιμωμένη, στον τάφο της
Σοφίας Αφεντάκη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών
 Το 1876 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου άνοιξε δικό του εργαστήριο. Το 1877 ολοκλήρωσε
στο μάρμαρο τον Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα, και τον ίδιο χρόνο άρχισε να δουλεύει
το πιο διάσημο γλυπτό του, την Κοιμωμένη για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄
Νεκροταφείο Αθηνών. Την Κοιμωμένη του από το πήλινο πρόπλασμα την μετέφεραν
αργότερα με το γλύφανό τους στο μάρμαρο οι μαρμαρογλύπτες Χαμηλός και Αλεξάκης.

14. Ένα από τα πιο γνωστά του έργα

15. ΤΣΙΛΕΡ
 Γεννήθηκε στη συνοικία Ζερκόβιτς στο σημ. Όμπερλόσσνιτς –
Ράντεμποϊλτης Σαξονίας, στις 22 Ιουνίου 1837, και ήταν γιος του
Κριστιάν Τσίλλερ εργολάβου και κτηματία, και της Γιοχάνα Σοφί
Φίχτερ. Ένας από τους αδελφούς του, ο Παύλος , εγκαταστάθηκε στην
Ελλάδα ασχολούμενος με οικοδομικές επιχειρήσεις.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βασιλική Σχολή Οικοδόμησης
στη Δρέσδη την περίοδο 1855 - 1858 και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε
στη Βιέννη, όπου προσελήφθη ως σχεδιαστής στο γραφείο
του Θεόφιλου Χάνσεν. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1923. Ήταν
παντρεμένος με την πιανίστρια Σοφία Δούδου και είχαν αποκτήσει
πέντε παιδιά. Η οικία του διατηρείται ακόμα και σήμερα στην οδό
Μαυρομιχάλη (μεταξύ Ακαδημίας και Σόλωνος), ενώ διατηρούσε και
εξοχική κατοικία στην οδό Πεσμαζόγλου 12 στην Κηφισιά μέσα σε
έκταση σαράντα στρεμμάτων. Στην Εθνική Πινακοθήκη φυλάσσεται
το αρχείο Τσίλλερ, το οποίο αγοράστηκε το 1961 από τον Μαρίνο
Καλλιγά και διαθέτει περί τα 400 σχέδια καθώς διάφορα άλλα
τεκμήρια από τη ζωή του.

16. Τα έργα του

17. Από τις μαθήτριες:
Σαββίδου Άννα-Μαρία
Χατζοπούλου Σταυρούλα
Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας!