domingo 4 advento c

1. Quen son eu para que me visite a nai do meu Señor?
En canto chegou o teu saúdo aos meus oídos, a criatura
brincou de alegría no meu ventre.
Ditosa ti que criches! Lc 1, 39-45

2. “Deus fíxose vida no seu ventre,
porque antes se fixera verdade na súa mente” (Santo Agostiño)
A DONCELA DA ESPERANZAA DONCELA DA ESPERANZA

3. O evanxeo de hoxe evoca o
encontro de María coa súa
parente Sabela, tamén
xestante dun neno
que será o precursor
do Mesías.
Os ventres
das dúas mulleres parecen
transparentes.
O neno que xesta Sabela
aparece axoenllado
ante o neno que
xesta María.
Retablo catedral vella de Salamanca

4. Sabela dirixe a María tres eloxios:
““Bendita ti entre as mulleresBendita ti entre as mulleres
e bendito o froito do teu ventre”.e bendito o froito do teu ventre”.
A dita da nai provén esta vezA dita da nai provén esta vez
da grandeza do fillo, que é fonte de salvaciónda grandeza do fillo, que é fonte de salvación
para os que cren nel.para os que cren nel.

5. ““Quen son eu para que me visiteQuen son eu para que me visite
a nai do meu Señor?”a nai do meu Señor?”
A conciencia da presenzaA conciencia da presenza
do Señor lévanos ado Señor lévanos a
descubrir a nosadescubrir a nosa
indignidade.indignidade.
En María, como novaEn María, como nova
Arca da Alianza,Arca da Alianza,
revélase a Sabela arevélase a Sabela a
presenza santa de Deus.presenza santa de Deus.

6. ““Ditosa ti que criches,Ditosa ti que criches,
porque o que che dixo o Señor se cumprirá”.porque o que che dixo o Señor se cumprirá”.
Se o evanxeo se cerraSe o evanxeo se cerra
cunha benaventuranzacunha benaventuranza
aos que han de creraos que han de crer
sen ter vistosen ter visto
(Xn 20, 29),(Xn 20, 29),
ábrese con esta outra dirixidaábrese con esta outra dirixida
á Nai do que nos fará ver.á Nai do que nos fará ver.

7. ““TI QUE CRICHESTI QUE CRICHES””
Todas as benaventuranzas, aínda dirixidas
 aos pobres,
 aos mansos,
 aos compasivos ou
 aos pacificadores,
proclaman a dita da fe e da felicidade dos que se
atreveron a confiar no Señor.

8. “O QUE CHE DIXO O SEÑOR, CUMPRIRASE”
A palabra de Deus foi definitiva na vida de María.A palabra de Deus foi definitiva na vida de María.
Ela tíñaa aceptado plenamente.Ela tíñaa aceptado plenamente.
““Fágase en min segundo a túa palabra”.Fágase en min segundo a túa palabra”.

9. Deus e noso Pai, ti elixiches a María
como destinataria da túa palabra de vida
e nai do teu Fillo Xesús.
Que pola graza do Espírito, que lle revelou a túa
vontade, nós sexamos fieis ao don da fe. Amén

10. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero