2. Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα υπήρξε η μεγάλη ηρωίδα του ’21. Ήταν από τις
λίγες γυναίκες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Απελευθερωτικό
Αγώνα. Ήταν κόρη του Υδραίου πλοίαρχου Σταυριαννού Πινότση και της
Σκεύως (Παρασκευής) Κοκκίνη. Γεννήθηκε πάνω στο βρώμικο πάτωμα των
φυλακών της Κωνσταντινούπολης, στις 11 Μαϊου 1771.
Ο πατέρας της, συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση της Πελοποννήσου, το
1769-1770, κατά την περίοδο των Ορλοφικών. Μετά το άδοξο τέλος της
επανάστασης, ο πλοίαρχος Πινότσης κρύφτηκε, για να αποφύγει τη
σύλληψη. Αφού πέρασε ο καιρός, και οι Τούρκοι έπαψαν να τον
αναζητούν, αλλά δεν πείραξαν και την οικογένεια του, άρχισε ξανά τις
εμπορικές του δραστηριότητες και τα ταξίδια.
Σε ένα από αυτά, την άνοιξη του 1771 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί, οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον έριξαν στις φυλακές. Τον βασάνισαν
επανειλημμένα, για να ομολογήσει την συμμετοχή του στην ανταρσία και
από τα φρικτά βασανιστήρια, έπεσε βαριά άρρωστος. Η γυναίκα του Σκεύω,
ετοιμόγεννη, αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη να ελευθερώσει
τον άντρα της, αφού πρώτα πούλησε μέρος της περιουσίας της. Κατόρθωσε
να εξασφαλίσει την άδεια να τον επισκέπτεται και να μένει κοντά του. Μέσα
στη φυλακή, ένιωσε τους πρώτους πόνους του τοκετού, από την συγκίνηση
και την κούραση. Γέννησε την ηρωίδα, έχοντας για «μαμές», τον
συγκρατούμενο του συζύγου της, τον μανιάτη καπετάνιο Παναγιώτη
Μούρτζινο, και τον Τούρκο δεσμοφύλακα....
3. Η νεογέννητη, βαπτίστηκε μέσα στη φυλακή από τον Μούρτζινο, που της
έδωσε το όνομα την μητέρας του, Λασκαρίνα. Μια άλλη εκδοχή της
γέννησης της μικρής Λασκαρίνας, ήταν ότι η Σκεύω, συνόδευσε τον σύζυγο
της στο ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη και η Λασκαρίνα γεννήθηκε εκεί
πριν από τη σύλληψη του από τους Τούρκους και το θάνατο του.
Μετά το τέλος του γενναίου Σταυριανού Πινότση,
μητέρα και κόρη επέστρεψαν στην Ύδρα, όπου
τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Στο σπίτι
τους, είχαν κάνει κατάληψη οι αδερφές του
Σταυριανού. Οι θείες της Μπουμπουλίνας το
διεκδικούσαν, δηλώνοντας ότι ανήκε σε όλη την
οικογένεια. Οι κουνιάδοι της Σκεύως ζητούσαν
μεγάλα χρηματικά ποσά από τη χήρα, με την
δικαιολογία ότι τα χρωστούσε ο αδικοχαμένος
άντρας της. Ο παππούς Κοκκίνης, αν και είχε
αδυναμία στην κόρη του Σκέυω, πιέστηκε από το
οικογενειακό περιβάλλον να μην την βοηθήσει. Την
εποχή εκείνη, δύσκολα μια χήρα μπορούσε να βρει
το δίκιο της. Πικραμένη, αποφάσισε να φύγει από
την Ύδρα και να εγκατασταθεί στις γειτονικές
Σπέτσες. Πριν φύγει όμως, έδωσε όρκο να μην
ξαναπατήσει το πόδι της εκεί.
4. Στις Σπέτσες, έμεινε με την μικρή Λασκαρίνα σε ένα χαμόσπιτο στο φρούριο,
κοντά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας και για να τα βγάλει πέρα,
κεντούσε. Το 1786, η Σκεύω παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο και
πρόκριτο του νησιού, Δημήτριο Λαζάρου Ορλώφ. Από τον δεύτερο γάμο της,
απέκτησε 8 ακόμα παιδιά. Έξι γιους και δυο κόρες. Όλοι οι γιοι της
διακρίθηκαν για τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Οι κόρες της, Μάρω και
Ελένη καλοπαντρεύτηκαν.
Η μικρή Λασκαρίνα, συμβίωνε αρμονικά με τα ετεροθαλή αδέρφια της, που
την είχαν ανακηρύξει αρχηγό τους. Η Λασκαρίνα, παντρεύτηκε δυο φορές –
όπως και η μητέρα της- με σημαντικούς καπεταναίους των Σπετσών, που
τους έχασε σε ναυμαχίες στο Αιγαίο. Οι άντρες της όμως, της άφησαν
μεγάλη χρηματική περιουσία, πλοία αλλά και μετοχές σε άλλα μικρότερα
σπετσιώτικα. Περιουσία, που διέθεσε ολοκληρωτικά για τις ανάγκες του
Αγώνα.
Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις
Σπέτσες το 1950. Πηγή φωτογραφίας:
Μουσείο Μπουμπουλίνας.
5. Το 1788, παντρεύτηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 17 ετών, τον Σπετσιώτη
πλοίαρχο Δημήτρη Γιάννουζα. Η τελετή, έγινε στην ίδια εκκλησία όπου
παντρεύτηκε η μητέρα της τον Ορλώφ. Με τον Γιάννουζα, απέκτησε 3
παιδιά. Τον Γιάννο, τον Γιώργο και τη Μαρία. Τα παλικάρια της συμμετείχαν
στον Αγώνα του 1821, σε επιχειρήσεις του Άργους ενώ η Μαρία παντρεύτηκε
τον γερουσιαστή Νικόλαο Μέξη. Ο γάμος της κόρης της έγινε όταν η
Καπετάνισσα ήταν παντρεμένη με τον δεύτερο σύζυγο της. Ο Μέξης λέγεται
πως πήρε αμύθητη προίκα για την εποχή, που έφτανε τα 37.500 τάλιρα.
Το 1797, η Μπουμπουλίνα έμεινε χήρα για πρώτη φορά, αφού ο Γιάννουζας
πνίγηκε νότια της Ισπανίας, πάνω σε συμπλοκή με Αλγερινούς πειρατές,
του Καραλή πασά της Τρίπολης. Τα χρόνια περνούσαν και η Καπετάνισσα
προσπαθούσε να ξεπεράσει το πένθος της. Το οικογενειακό της περιβάλλον
την πίεζε να ξαναπαντρευτεί επειδή όπως έλεγαν, τα παιδιά της
χρειάζονταν πατέρα και μάλιστα πλούσιο.
Το τηλεσκόπιο της Λασκαρίνας Μπου-
μπουλίνας, όπως εκτίθεται στην Συλλογή
Ιστορικών Κειμηλίων του μουσείου
Μπενάκη.
6. Τέσσερα χρόνια μετά η Λασκαρίνα, παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη
πλοίαρχο, Δημήτρη Μπούμπουλη. Ο Μπούμπουλης, ήταν φίλος του
Γιάννουζα και ήθελε από παλιά την Λασκαρίνα. Ο ίδιος, μετά τον γάμο του
Γιάννουζα παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη και δυο γιους. Η γυναίκα του
όμως πέθανε νέα. Ο καπετάνιος έψαχνε μάνα για τα παιδιά του και έτσι η
μοίρα του ενώθηκε με της δεύτερης συζύγου του. Η Λασκαρίνα Γιάννουζα,
παντρεύτηκε το 1801 σε ηλικία 30 χρόνων τον Μπούμπουλη. Οι Σπετσιώτες
γρήγορα ξέχασαν το «Λασκαρίνα» και υιοθέτησαν το «Μπουμπουλίνα», με
το οποίο έμεινε στην ιστορία. Μαζί του απέκτησε άλλα τρία παιδιά. Τον
Νικόλαο, την Σκεύω και την Ελένη.
Ο Δημήτρης Μπούμπουλης, σκοτώθηκε στις 10 Μαϊου
1811, σε ναυμαχία. Στη διαθήκη του, άφησε μεγάλη
περιουσία στην σύζυγο του. Τα μετρητά, έφταναν τα
300 χιλιάδες τάλιρα, το σπίτι όπου έμενε η οικογένεια
στο κέντρο των Σπετσών. Στο πλοίο, όταν σκοτώθηκε ο
Μπούμπουλης, υπήρχε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό,
που το πλήρωμα παρέδωσε στην Καπετάνισσα. Εκείνη,
για να τιμήσει τη μνήμη του άντρα της, το μοίρασε
στους ναύτες. Σε ηλικία 40 ετών, η Μπουμπουλίνα
έμεινε για δεύτερη φορά χήρα με 9 παιδιά. Έπρεπε να
παλέψει για την ζωή της. Ανέβηκε στο καράβι, πήρε
μαζί της για «υπαρχηγό» το γιο της Γιάννο Γιάννουζα,
και όργωσε τις θάλασσες.
7. Έχοντας επιχειρηματικό μυαλό, και με τη σωστή διαχείριση κατάφερε να
αυξήσει την περιουσία της. Έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία
και αργότερα ναυπήγησε και τρία δικά της. Το ένα από αυτά, ήταν το
περίφημο «Αγαμέμνων», το πρώτο και μεγαλύτερο πλοίο, κατά τη διάρκεια
της Επανάστασης του 1821.
Το πλοίο «Αγαμέμνων»
8. Το 1816 η Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλησε να κατασχέσει την περιουσία
της με τη δικαιολογία ότι τα πλοία του δεύτερου άντρα της, συμμετείχαν με
τον ρωσικό στόλο στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, μετά απὀ καταγγελίες
συγγενών της, που εποφθαλμιούσαν την περιουσία της. Τότε η
Μπουμπουλίνα πήγε στην Κωνσταντινούπολη με το πλοίο της Κανάκης, όπου
συνάντησε τον Ρώσο Φιλέλληνα πρεσβευτή Στρογκόνωφ, από τον οποίο
ζήτησε να την προστατέψει επικαλούμενη τις υπηρεσίες του συζύγου της
στον ρωσικό στόλο και το γεγονός ότι τα πλοία της είχαν τότε ρωσική
σημαία, βάση της Συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή μεταξύ Ρωσίας και
Τουρκίας, το 1774. Τότε εκείνος για να την σώσει από την επικείμενη
σύλληψή της από τους Τούρκους, την έστειλε στην Κριμαία της νότιας
Ρωσίας, στη Μαύρη Θάλασσα, σε ένα κτήμα που της δόθηκε από τον Τσάρο
Αλέξανδρο Α'. Πριν όμως πάει εκεί, κατάφερε να συναντήσει τη μητέρα του
Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄, την Βαλιντέ Σουλτάνα.
9. Η Σουλτάνα εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα της Μπουμπουλίνας και
έπεισε τον γιο της να υπογράψει φιρμάνι, με το οποίο δεν θα άγγιζε την
περιουσία της και δεν θα την συνελάμβανε. Η Μπουμπουλίνα αφού έμεινε
στην Κριμαία για περίπου τρεις μήνες περιμένοντας να ηρεμήσει η
κατάσταση, έφυγε για στις Σπέτσες όταν κατάλαβε ότι ο κίνδυνος είχε πλέον
απομακρυνθεί.
10. Η Μπουμπουλίνα, έχοντας γίνει ήδη μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην
Κωνσταντινούπολη, που προετοίμαζε την ελληνική επανάσταση, και όντας η
μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή, στον κατώτερο βαθμό μύησης αφού οι
γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές, καθώς γυρνούσε στις Σπέτσες, αγόραζε
μυστικά όπλα και πολεμοφόδια από τα ξένα λιμάνια, τα οποία μετά έκρυψε
στο σπίτι της, ενώ ξεκίνησε την κατασκευή του πλοίου Αγαμέμνων, της
ναυαρχίδας της, η οποία ολοκληρώθηκε το 1820. Για τη ναυπήγηση του
Αγαμέμνονα καταγγέλθηκε στην Υψηλή Πύλη ότι ναυπήγησε κρυφά
πολεμικό πλοίο, αλλά η Μπουμπουλίνα κατάφερε να ολοκληρώσει την
κατασκευή του δωροδοκώντας τον απεσταλμένο Τούρκο επιθεωρητή στις
Σπέτσες και πετυχαίνοντας την εξορία αυτών που την κατήγγειλαν. Το 1819
η Μπουμπουλίνα επισκέφθηκε και πάλι την Κωνσταντινούπολη.
Αντίγραφο του πλοίου
¨Αγαμέμνων¨ που βρίσκεται
στο Μουσείο πρώην σπίτι
της Μπουμπουλίνας στις
Σπέτσες.
11. Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της
εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία
μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει
τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα
πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να
ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά
οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της
επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.
Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Έλληνες στις 30 Νοεμβρίου
1822, το νεοσύστατο κράτος της έδωσε κλήρο στην πόλη ως ανταμοιβή για
την προσφορά της στο έθνος και η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί. Στα
τέλη του 1824, η Ελλάδα υποφέρει από τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, όπου η
Κυβέρνηση Κουντουριώτη (η κυβέρνηση των Πλοιάρχων των νησιών)
υπερισχύει του συνασπισμού των Προεστών και των Στρατιωτικών της
Πελοποννήσου, με αποτέλεσμα ο Πάνος Κολοκοτρώνης, που διατελούσε
φρούραρχος Ναυπλίου, να δολοφονηθεί και ο Κολοκοτρώνης να συλληφθεί
και να φυλακιστεί μαζί με άλλους οπλαρχηγούς σε ένα μοναστήρι της
Ύδρας, τον Προφήτη Ηλία. Η Μπουμπουλίνα αντέδρασε και ζήτησε την
αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη, λόγω του σεβασμού που έτρεφε προς
αυτόν. Τότε η ίδια κρίνεται επικίνδυνη από την Κυβέρνηση και
συλλαμβάνεται δύο φορές από το Υπουργείο Αστυνομίας με εντολή να
φυλακιστεί. Τελικά η Μπουμπουλίνα εξορίστηκε στις Σπέτσες χάνοντας τον
κλήρο γης που το Κράτος της είχε παραχωρήσει στο Ναύπλιο.
12. Το 1825 και ενώ η Μπουμπουλίνα ζούσε στις Σπέτσες, πικραμένη από τους
πολιτικούς και την εξέλιξη του Αγώνα και έχοντας ξοδέψει όλη την
περιουσία της στον πόλεμο, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά σε μεγάλο κίνδυνο. Στις
12 Φεβρουαρίου ο Αιγύπτιος ναύαρχος Ιμπραήμ Πασάς με έναν
τουρκοαιγυπτιακό στόλο, αποβιβάζεται στο λιμάνι της Πύλου στην
Πελοπόννησο με 4.400 άντρες, σε μια τελευταία προσπάθεια να σταματήσει
την επανάσταση.
Η Μπουμπουλίνα, παραμερίζοντας την δυσαρέσκειά της για τους πολιτικούς
και καθοδηγούμενη μόνο από την φιλοπατρία της, άρχισε να προετοιμάζεται
για νέες μάχες όταν έρχεται όμως τότε το άδοξο τέλος της, στις 22 Μαΐου
1825. Ο μικρότερος γιος της από τον πρώτο της γάμο, ερωτεύεται την κόρη
της πολύ πλούσιας οικογένειας των Κουτσαίων στις Σπέτσες. Οι Κουτσαίοι
ήταν πάρα πολύ πλούσια οικογένεια και πρόκριτοι των Σπετσών, οι οποίοι
όμως δεν ήθελαν τον γάμο μεταξύ των δύο οικογενειών διότι η
Μπουμπουλίνα είχε ξοδέψει πια την τεράστια περιουσία της και είχε
παραπέσει οικονομικά. Οι δύο νέοι όμως αγαπιούνται, κλέβονται και
πηγαίνουν στο σπίτι του πρώτου άντρα της Μπουμπουλίνας, του Δημητρίου
Γιάννουζα.
13. Η Μπουμπουλίνα μαθαίνει το γεγονός και πάει και αυτή στο σπίτι να δει τι
γίνεται, λίγο αργότερα καταφθάνουν και οι Κουτσαίοι πολύ εξαγριωμένοι με
την απαγωγή, την οποία θεώρησαν μεγάλη προσβολή σύμφωνα με τα έθιμα
της εποχής. Κατά την διάρκεια μιας πάρα πολύ μεγάλης λογομαχίας μεταξύ
Μπουμπουλίνας και Κουτσαίων, o Ιωάννης Κούτσης πυροβολεί την
Μπουμπουλίνα το βόλι την πετυχαίνει στο μέτωπο και την αφήνει αμέσως
νεκρή. Έτσι η Μπουμπουλίνα, που αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την
απελευθέρωση του έθνους της, σκοτώθηκε άδοξα σε μια συμπλοκή. Οι
Ρώσοι μετά τον θάνατό της, της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου», έναν
τίτλο με παγκόσμια μοναδικότητα για γυναικεία μορφή.
Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις
Σπέτσες μετατράπηκε το 1991 από τον
ιδιοκτήτη και απόγονο της ηρωίδος,
Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη, σε
μουσείο, το οποίο υποδέχεται πλήθος
επισκεπτών. Σε αυτό μπορεί κανείς να
δει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα
αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της
Μπουμπουλίνας, προσωπικά της
αντικείμενα, έπιπλα, διακρίσεις που τις
είχαν απονείμει κυρίως ξένες
κυβερνήσεις και πολλά άλλα.
14. Επί γενεές απόγονοι της Μπουμπουλίνας υπηρέτησαν πιστά την πατρίδα
μέσα από τις τάξεις του Πολεμικού ναυτικού. Έντεκα κατευθείαν απόγονοί
της υπήρξαν ανώτεροι αξιωματικοί. Δύο από αυτούς αποστρατεύθηκαν με το
βαθμό του υποναυάρχου και άλλοι δύο με το βαθμό του ναυάρχου. Τρεις
από αυτούς ασχολήθηκαν αργότερα με την πολιτική και υπηρέτησαν ως
βουλευτές και υπουργοί. Υπήρξε εποχή στις αρχές του 1900, που
υπηρετούσαν 7 Μπουμπουλαίοι αξιωματικοί στο Πολεμικό Ναυτικό.
15. Σας ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε
την εργασία μας
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!