POEMAS EN GALEGO

2. ABURRIMENTO NO CONFINAMENTO
Esta tempada de aburrimento
esta sendo un tormento,
fina a comida estoume poñendo
e varios quilos estou collendo.
Esta tempada de corentena
botas de menos o teu sitio de faena,
para min ese era o colexio ou escola
ai quen me dera alí pasar as horas¡
Coronavirus antes eras unha broma,
e aburridos nos deixaches,vaia coña.
Pero agora que xa me acostumei
e de queixarme pararei.
Xogando sen amigos
pero coa familia,
a xogos clásicos e divertidos
a ver se o virus se exilia.
E malia que algúns o teñan
seguro que o pasan.
Porque sendo fortes e valentes
o virus se espanta.
Ana Mázás 6º EP

3. Cando saia da casa
Onte soñei que podía
por fin saír á rúa
imaxinei que tiña
o sol nas miñas mans.
Pasear por verdes prados
cheirar a flores que estalaban
con mil cores dourados
que sinto cada mañá.
Onte soñei que saía,
que o virus xa marchara
que todo o mundo sentía
que todo xa funcionaba.
Maldito coranovirus!
Chegou de súpeto cabalgando
deixando noite e tristeza
porén xa vai marchando.
Eva Sardiña 6º EP

4. O NOSO DÍA EN CONFINAMENTO
Érgome pola mañá
e o que fago é lavar as mas.
Comezo o día
con moita enerxía.
Despois de almorzar
comezo a traballar.
Collo o ordenador
e encendo o monitor.
Despois de comer
deporte terei que facer
Xogo coas miñas cadelas
que corren moito
e pouco a pouco van chegando as oito.
non hai nada que dicir, hai que saír a aplaudir.
Un día máis, un día menos
Así pasamos o confinamento as nenas e os nenos.
Inés Santalla 6º EP

5. Todo sairá ben
Á rúa chegou un virus,
chamado coronavirus.
Na casa todos estamos,
moitos días confinados.
Deron a alarma
para loitar sen armas.
Aburridos estamos,
pero tamén estudamos.
Teño sorte de estar
coa miña familia no sofá.
Todos xuntos xogamos
e co deporte sudamos.
O virus marchará
e o cole volverá.
Aos profes veremos
e cos amigos xogaremos.
Enzo Santiago López 6º EP

6. Coronavirus
Dende o lexano Oriente Por lo menos algo bó ten
nos invade un novo residente este COVID-19
que ao entrar pola boca uniu ás familias na casa
fíxonos usar un tapaboca. e limpou o globo terrestre.
As manifestacións clínicas Este virus non esqueceremos
desta infección deixanos momentos de aislamento
Cursan con febre e dor de gorxa pero xuntos loitaremos
Tos seca, dor articular e con todas as forzas venceremos
e por se fose pouco para rematar por iso cun aplauso
dificultade para respirar. ao virus axiña espantaremos.
Verónica Valentina S.B. 6º EP

7. CONFINADO NA CASA COA FAMILIA
Cando o xoves doce de marzo
miña nai foime buscar,
díxome que ao día seguinte
non tiña que madrugar.
Eu pregunteille o por que
e ela ben mo explicou
pero eu non llo crin
ata que ao Sr. Feijóo na tele vin.
Foi entón que me enfadei
e ata lle dixen que eu ía ir,
que aínda que non se puidese saír
eu ao colexio irei.
Pero non puiden ir, non,
e aquí ,na casa estou.
Xogo, leo, traballo, estudo
fago un pouco de todo… e non me
aburro.
Meus avós están contentos
e a miña nai tamén,
o meu irmán está na casa
e todos estamos ben.
Aquí dicimos que nós
somos uns privilexiados
pois podemos estar na casa
sen estar moi agobiados.
Outros traballan a reo
pra do virus defendernos
pelexando coma guerreiros
expostos a poñerse enfermos.
Os que non vamos traballar
na casa temos que estar,
esa é a forma de axudar
aos que van traballar.
MARTÍN SEOANE PURRIÑOS. 6º PRIMARIA
Eu quedo na casa¡

8. ESTRÁÑOTE PRIMAVERA
Primavera mentres ti creces
a nosa ausencia agradeces
eu observo escondida
mentres ti, eres todo cor e vida.
Non sei cando tornarei verte
eu aquí, vexo como florece e todo está verde…
escoitei o teu fermoso canto
estráñote tanto…
Aos paxariños escoito piar
dende o meu fogar.
Natureza, querida natureza
a túa incomparable pureza…
Añorando aqueles días,
nos que xeábamos de alegrías
nos qué corríamos co vento
agora tócanos estar en confinamento.
Valentina Ríos Ramírez 6º EP

9. Aquí e agora.
Aquí e agora nos enfrontamos,
a algo xamais imaxinado.
Aquí e agora, non sabemos que pensar….
Medo pasamos, pero tempo temos para bailar.
Aquí e agora, medo pasamos,
Que podemos facer?
Ao noso inimigo debemos coñecer.
Aquí e agora máis xuntos que nunca debemos estar,
Máis xuntos que nunca debemos aplaudir,
Máis xuntos que nunca debemos bailar.
A parte boa de todo isto é,
Máis tempo xuntos pasamos.
Todos podemos curar.
Pero todos podemos previr.
Celeste García Fontao 6º