2. Οι Φοίνικες ή Σιδώνιοι ήταν αρχαίος σημιτικός λαός που έζησε στη
βόρεια Χαναάν
Κατά τον Ηρόδοτο και τον Στράβωνα προήλθαν από
την Ερυθρά θάλασσα και εγκαταστάθηκαν στη
λεγόμενη Φοινίκη γύρω στο 2000 π.Χ., ωστόσο ως
διακριτή πολιτισμική οντότητα άρχισαν να ξεχωρίζουν
από τους υπόλοιπους λαούς της Χαναάν γύρω στο
1200 π.Χ.. Από τότε και έως το 700 π.Χ. περίπου
χρονολογείται η μέγιστη ακμή τους, κατά την οποία
εξαπλώθηκαν σε όλη τη Μεσόγειο και πέρα από
αυτήν, ιδρύοντας αποικίες, αναπτύσσοντας το
εμπόριο και φέρνοντας σε επαφή τους πολιτισμούς
όλης της Μεσογείου
του σημερινού Λιβάνου -τμήμα της αρχαίας χώρας ανήκει σήμερα
και στο Ισραήλ και στη Συρία.
3. Η φοινικική τέχνη επηρεάστηκε σημαντικά από την αιγυπτιακή
και τη βαβυλωνιακή, αλλά επειδή ο λαός ήταν κατ εξοχήν
εμπορικός, είχε μεγάλη παραγωγή (κυριολεκτικά βιομηχανική ως
προς την ποσότητα) ειδών που είχαν ευρεία ζήτηση την εποχή
εκείνη. Αυτό δεν επέδρασε πολύ θετικά στην ανάπτυξη της
τέχνης. Επίσης τα βαρύγδουπα, μεγαλοπρεπή αλλά δίχως
λεπτοδουλειά πρότυπα των γειτονικών τους λαών δεν βοήθησαν
ούτε τους Φοίνικες να δημιουργήσουν κάτι ξεχωριστό στην
τέχνη. Στις φοινικικές πόλεις έχουν βρεθεί και έργα που
μαρτυρούν σαφώς περισσότερη λεπτομέρειες και επεξεργασία
από άλλων λαών. Επίσης έχουν βρεθεί και έργα ξεχωριστά και
γενικά θεωρείται ότι επιμελούνταν με ιδιαίτερη τέχνη τις
σαρκοφάγους τους. Η γλυπτική τους άκμασε ιδιαίτερα κατά τους
ελληνιστικούς χρόνους, όπως και οι άλλες τέχνες, έχει βρεθεί δε
ένας Ερμής στη Σιδώνα που θεωρείται εξαιρετικό δείγμα της
λεπτής τέχνης που άρχισε να αναπτύσσεται τότε στην περιοχή.
4. Στη θρησκεία τους φαίνεται πως μιμήθηκαν τους Χαλδαίους και τους
Αιγυπτίους δημιουργώντας ένα είδος κοινού συνόλου αυτών των
δύο. Κάθε φοινικική πόλη λάτρευε και ένα ζευγάρι θεών, τον Βάαλ
που χαρακτήριζαν και βασιλιά (Μελέκ ή Μολόχ στις χριστιανικές
γραφές) και την θεά και κυρία Βααλάτ που τιτλοφορούσαν και
βασίλισσα (Μιλκάτ). Αυτό το θείο ζευγάρι δεν έφερε κύριο όνομα
(όπως Ζευς ή Ήρα για τους Έλληνες) και η ονομασία τους ήταν
προσηγορική, σήμαινε ιδιότητα. Κάθε πόλη έδινε στο ζευγάρι ένα
δικό της επίθετο με την ιδιότητα με την οποία λατρευόταν.
