The Epistle to Titus is one of the three pastoral epistles in the New Testament, historically attributed to Paul the Apostle. It is addressed to Saint Titus and describes the requirements and duties of presbyters/bishops.

1. Titus
PENNOD 1
1 Paul, gwas Duw, ac apostol lesu Grist, yn ol ffydd
etholedigion Duw, ac yn cydnabod y gwirionedd sydd yn ol
duwioldeb ;
2 Mewn gobaith bywyd trag'wyddol, yr hwn ni ddichon Duw,
Na all gelwydd, addaw cyn dechreu'r byd ;
3 Eithr efe mewn amserau priodol a amlygodd ei air trwy
bregethiad, yr hwn a draddodwyd i mi yn ol gorchymyn Duw
ein Hiachawdwr ;
4 At Titus, fy mab fy hun yn ôl y ffydd gyffredin: Gras,
trugaredd, a thangnefedd, oddi wrth Dduw Dad a'r Arglwydd
Iesu Grist ein Hiachawdwr.
5 Am hyn gadewais di yn Creta, i osod mewn trefn y pethau
sydd eisiau, ac ordeinio henuriaid ym mhob dinas, fel y
gorchmynnais i ti:
6 Os bydd neb yn ddi-fai, gŵr un wraig, a chanddo blant
ffyddlon heb eu cyhuddo o derfysg nac o afreolus.
7 Canys rhaid i esgob fod yn ddi-fai, fel goruchwyliwr Duw;
heb fod yn hunan-ewyllus, heb fod yn ddig yn fuan, heb ei roi
i win, dim ymosodwr, heb ei roi i lucre budr;
8 Ond carwr lletygarwch, carwr gwŷr da, sobr, cyfiawn,
sanctaidd, tymherus ;
9 Gan ddal yn gadarn y gair ffyddlon fel y mae wedi ei
ddysgu, fel y gallo trwy athrawiaeth gadarn i annog ac i
argyhoeddi y rhai sy'n ennill.
10 Canys llawer o ymddiddanwyr a dichellwyr afreolus ac
ofer, yn enwedig rhai'r enwaediad:
11 Y mae'n rhaid atal ei genau, sy'n gwyrdroi tai cyfain, gan
ddysgu'r pethau ni ddylent, er mwyn aflan.
12 Un ohonynt eu hunain, sef eu proffwyd eu hunain, a
ddywedodd, Y Cretiaid sydd bob amser yn gelwyddog, yn
fwystfilod drwg, yn bol araf.
13 Y tyst hwn sydd wir. Am hynny cerydda hwynt yn llym,
fel y byddont gadarn yn y ffydd;
14 Heb roi sylw i chwedlau Iddewig, a gorchmynion dynion,
sy'n troi oddi wrth y gwirionedd.
15 I'r rhai pur y mae pob peth yn bur: ond i'r rhai halogedig a'r
anghrediniol nid oes dim pur; ond y mae hyd yn oed eu
meddwl a'u cydwybod wedi eu halogi.
16 Y maent yn proffesu eu bod yn adnabod Duw ; eithr mewn
gweithredoedd y maent yn ei wadu ef, gan fod yn ffiaidd, ac
yn anufudd, ac at bob gweithred dda yn gerydd.
PENNOD 2
1 Ond llefara y pethau a ddaethant yn athrawiaeth gadarn:
2 Bod yr henoed yn sobr, yn fedd, yn dymherus, yn gadarn
mewn ffydd, mewn elusengarwch, mewn amynedd.
3 Yr hen wragedd yr un modd, eu bod yn ymddwyn fel y mae
yn sancteiddrwydd, nid yn gyhuddwyr celwyddog, heb eu
rhoddi i win lawer, yn athrawon pethau da;
4 Fel y dysgont y merched ieuainc i fod yn sobr, i garu eu
gwŷr, i garu eu plant,
5 Yn bwyllog, yn ddihalog, yn geidwaid gartref, yn dda, yn
ufudd i'w gwŷr eu hunain, rhag i air Duw gael ei gablu.
6 Yr un modd y mae gwŷr ieuainc yn cymell i fod yn sobr eu
meddwl.
7 Ym mhob peth dangos i ti dy hun batrwm o weithredoedd
da: mewn athrawiaeth yn dangos anllygredigaeth, difrifoldeb,
didwylledd,
8 Llefaru cadarn, ni ellir ei gondemnio; fel y byddo cywilydd
ar yr hwn sydd o'r gwrthwyneb, heb fod ganddo ddim drwg
i'w ddywedyd am danoch.
9 Anogwch weision i fod yn ufudd i'w meistriaid eu hunain, a
rhyngu bodd iddynt ym mhob peth; heb ateb eto;
10 Nid puro, ond dangos pob ffyddlondeb da; fel yr addurnont
athrawiaeth Duw ein Hiachawdwr ym mhob peth.
11 Canys gras Duw, yr hwn sydd yn dwyn iachawdwriaeth, a
ymddangosodd i bob dyn,
12 Dysg i ni, gan wadu annuwioldeb a chwantau bydol, fyw
yn sobr, yn gyfiawn, ac yn dduwiol, yn y byd presennol hwn;
13 Edrych am y gobaith gwynfydedig hwnnw, ac
ymddangosiad gogoneddus y Duw mawr a'n Hiachawdwr Iesu
Grist;
14 Yr hwn a'i rhoddes ei hun trosom ni, fel y gwaredai efe ni
oddi wrth bob anwiredd, ac y puro iddo ei hun bobl hynod,
selog dros weithredoedd da.
15 Y pethau hyn a lefara, ac a gymhell, ac a gerydda â phob
awdurdod. Na ddirmyged neb di.
PENNOD 3
1 Cofia hwynt i fod yn ddarostyngedig i dywysogaethau a
galluoedd, i ufuddhau i ynadon, i fod yn barod i bob
gweithred dda,
2 Na ddywedo ddrygioni am neb, na bod yn wyr, ond yn
addfwyn, gan ddangos pob addfwynder i bawb.
3 Canys yr oeddym ninnau hefyd weithiau yn ffôl, yn anufudd,
yn dwyllodrus, yn gwasanaethu amryw chwantau a phleserau,
yn byw mewn malais a chenfigen, yn atgas, ac yn casáu ein
gilydd.
4 Ond wedi hynny yr ymddangosodd caredigrwydd a chariad
Duw ein Hiachawdwr tuag at ddyn,
5 Nid trwy weithredoedd cyfiawnder y rhai a wnaethom, eithr
yn ôl ei drugaredd ef a'n hachubodd, trwy olchiad yr adfywiad,
ac adnewyddiad yr Yspryd Glân;
6 A dywalltodd efe arnom yn helaeth trwy Iesu Grist ein
Hiachawdwr;
7 Fel wedi ein cyfiawnhau trwy ei ras ef, y'n gwneir ni yn
etifeddion yn ol gobaith y bywyd tragywyddol.
8 Y mae hwn yn ymadrodd ffyddlon, a'r pethau hyn a
ewyllysiaf i ti eu cadarnhau yn wastadol, er mwyn i'r rhai a
gredasant yn Nuw fod yn ofalus i gynnal gweithredoedd da. Y
pethau hyn sydd dda a buddiol i ddynion.
9 Eithr gochel gwestiynau ffôl, ac achau, a chynnen, ac
ymrysonau ynghylch y gyfraith; canys anfuddiol ac ofer ydynt.
10 Gwr sydd heretic ar ôl y rhybudd cyntaf a'r ail, yn gwrthod;
11 Gan wybod fod yr hwn sydd gyfryw, wedi ei wyrdroi, ac
yn pechu, wedi ei gondemnio o hono ei hun.
12 Pan anfonwyf Artemas atat, neu Tychicus, bydd ddyfal i
ddyfod ataf fi i Nicopolis: canys yno y penderfynais aeafu.
13 Dygwch Senas y cyfreithiwr ac Apolos ar eu taith yn
ddyfal, fel na byddo dim arnynt.
14 A bydded i'n rhai ni hefyd ddysgu cynnal gweithredoedd
da at ddefnyddiau angenrheidiol, rhag bod yn ddiffrwyth.
15 Y mae pawb sydd gyda mi yn dy gyfarch. Cyfarchwch y
rhai sy'n ein caru ni yn y ffydd. Gras fyddo gyda chwi oll.
Amen. (Yr hwn a ysgrifenwyd at Titus, a ordeiniwyd yn
esgob cyntaf eglwys y Cretiaid, o Nicopolis, Macedonia.)