Celem artykułu jest dokonanie analizy strategii wyborczych dwóch
kandydatów na urząd prezydenta Poznania, którzy rywalizowali w ponownym głosowaniu podczas wyborów samorządowych w 2014 roku. Autor próbuje odpowiedzieć
na pytania: czy Ryszard Grobelny mógł pomiędzy I i II turą odwrócić bieg wydarzeń
i zwyciężyć ostatecznie w wyborach i jakie błędy popełnił w ostatnim okresie kampanii, że tak wyraźnie przegrał z Jackiem Jaśkowiakiem? Udzielając odpowiedzi na te
pytania, sformułowano dwie hipotezy. Zgodnie z pierwszą, nie da się jednoznacznie
stwierdzić, czy Ryszard Grobelny miał szansę na zwycięstwo po tak niskim wyniku
w pierwszym głosowaniu, choć wiele wskazuje na to, że klucz do zwycięstwa znajdował się nie tyle w rękach Ryszarda Grobelnego, co w decyzjach innych kandydatów,
którzy nie weszli do II tury. Druga hipoteza prowadzi to stwierdzenia, że największym
błędem na finiszu kampanii był zwrot urzędującego prezydenta w kierunku elektoratu
PiS i Tadeusza Dziuby. Weryfikacja tych hipotez, w szczególności drugiej została
przeprowadzona na podstawie analizy badań exit poll, zrealizowanych w wieczór wyborczy podczas ponownego głosowania na urząd prezydenta Poznania przez Gemini
na zlecenie Wielkopolskiej Telewizji Kablowej.
Polityka zagraniczna nie stanowiła znaczącej części kampanii prezydenckiej. Została zdominowana przez Rosję oraz kwestię baz NATO w Europie Wschodniej. Chociaż Polacy należą
do największych zwolenników integracji europejskiej, to wskutek kryzysu migracyjnego rośnie
grupa osób niezadowolonych z ingerowania w obszary, które uznawane są za mieszczące się
w granicach polskiej suwerenności. Ponieważ osoby takie nie są przeciwnikami integracji jako
takiej, kandydaci uciekali się do mniej lub bardziej eurosceptycznych wypowiedzi. U niektórych z nich można było zauważyć aluzyjny eurosceptycyzm, który pozwalał im mówić o sobie
jako zwolennikach integracji i obecności Polski w UE, by po przecinku wskazać obszary, w których Polska nie zgodzi się na regulacje unijne, jednak często nie były to wypowiedzi wprost.
15 tysięcy komentarzy w pierwsze trzy dni po wyborach - Kompas Social Media zbadał zainteresowanie internautów sytuacją tuż po ogłoszeniu wyników głosowania. Internauci ujawniali swoje polityczne preferencje, agitowali, dyskutowali, kłócili się i obrażali. O co i o kogo dokładnie?
Im dłużej tym „bezpartyjniej”? Włodarze dużych miast w wyborach 2002–2018Przegląd Politologiczny
Przedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja prezydencka w 19. polskich
miastach w latach 2002–2018. Ich celem było sprawdzenie czy afiliacja partyjna częściej towarzyszyła prezydentom miast, którzy dokonywali reelekcji, czy też raczej sprzyjała alternacji władzy.
Pozycję partii politycznych badano na podstawie dwóch kryteriów: liczby reelekcji prezydentów
afiliowanych z partiami oraz liczby pretendentów partyjnych, którzy uzyskiwali drugi wynik po
zwycięzcach. W badanych miastach odnotowano 60 przypadków reelekcji – dominowali w nich
inkumbenci pozapartyjni. W 16. przypadkach alternacji władzy dominowali natomiast kandydaci
partii politycznych. Na 95 przypadków elekcji lat 2002–2018 w aż 74. z nich głównymi rywalami
zwycięzców byli kandydaci partii politycznych. Badanie wykazało zatem, że wielokadencyjności
prezydentów sprzyja pozapartyjność, a partie polityczne odgrywają większą rolę w alternacjach
władzy.
Analiza wynków ankiety doyczącej preferencji wyborczych fanów fantastyki na przykładzie wyborów prezydenckich i samorządowych z roku 2011 oraz najbliższych wyborów parlamentarnych z roku 2011.
Polityka zagraniczna nie stanowiła znaczącej części kampanii prezydenckiej. Została zdominowana przez Rosję oraz kwestię baz NATO w Europie Wschodniej. Chociaż Polacy należą
do największych zwolenników integracji europejskiej, to wskutek kryzysu migracyjnego rośnie
grupa osób niezadowolonych z ingerowania w obszary, które uznawane są za mieszczące się
w granicach polskiej suwerenności. Ponieważ osoby takie nie są przeciwnikami integracji jako
takiej, kandydaci uciekali się do mniej lub bardziej eurosceptycznych wypowiedzi. U niektórych z nich można było zauważyć aluzyjny eurosceptycyzm, który pozwalał im mówić o sobie
jako zwolennikach integracji i obecności Polski w UE, by po przecinku wskazać obszary, w których Polska nie zgodzi się na regulacje unijne, jednak często nie były to wypowiedzi wprost.
15 tysięcy komentarzy w pierwsze trzy dni po wyborach - Kompas Social Media zbadał zainteresowanie internautów sytuacją tuż po ogłoszeniu wyników głosowania. Internauci ujawniali swoje polityczne preferencje, agitowali, dyskutowali, kłócili się i obrażali. O co i o kogo dokładnie?
Im dłużej tym „bezpartyjniej”? Włodarze dużych miast w wyborach 2002–2018Przegląd Politologiczny
Przedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja prezydencka w 19. polskich
miastach w latach 2002–2018. Ich celem było sprawdzenie czy afiliacja partyjna częściej towarzyszyła prezydentom miast, którzy dokonywali reelekcji, czy też raczej sprzyjała alternacji władzy.
Pozycję partii politycznych badano na podstawie dwóch kryteriów: liczby reelekcji prezydentów
afiliowanych z partiami oraz liczby pretendentów partyjnych, którzy uzyskiwali drugi wynik po
zwycięzcach. W badanych miastach odnotowano 60 przypadków reelekcji – dominowali w nich
inkumbenci pozapartyjni. W 16. przypadkach alternacji władzy dominowali natomiast kandydaci
partii politycznych. Na 95 przypadków elekcji lat 2002–2018 w aż 74. z nich głównymi rywalami
zwycięzców byli kandydaci partii politycznych. Badanie wykazało zatem, że wielokadencyjności
prezydentów sprzyja pozapartyjność, a partie polityczne odgrywają większą rolę w alternacjach
władzy.
Analiza wynków ankiety doyczącej preferencji wyborczych fanów fantastyki na przykładzie wyborów prezydenckich i samorządowych z roku 2011 oraz najbliższych wyborów parlamentarnych z roku 2011.
W artykule podjęto próbę ukazania agendy dwóch dzienników ogólnopolskich „Gazety Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”, związanej z nagłośnieniem kampanii wyborczej poprzedzającej wybory do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku.
Przedmiotem badań empirycznych uczyniono zarówno obecność na łamach wspomnianej prasy problematyki dotyczącej poszczególnych ugrupowań politycznych,
jak i sposób jej prezentacji opinii publicznej. Jednym z rezultatów przeprowadzonej analizy jest pozytywnie zweryfikowana hipoteza wskazująca na wysoki stopień
współzależności rankingu tematów agendy medialnej i publicznej w badanym okresie
(współczynnik Pearsona wyniósł 0,93).
Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie opinii publicystów
prasy polskiej na temat wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w Polsce i w Niemczech w 2014 roku. W publikacji zwrócono uwagę na
metody prowadzenia kampanii przez polskie i niemieckie ugrupowania polityczne
oraz punkty ciężkości w programach wyborczych partii w obu krajach. Przedstawiono
również głównych zwycięzców i przegranych Eurowyborów z 2014 roku.
Czy program 500+ to tylko polityka, czy rzeczywista troska społeczna? Jaki jest bilans tego programu po pierwszym roku? W jesiennej „Więzi” – rzeczowe komentarze ekspertów od polityki społecznej.
W 1517 r. wystąpienie augustiańskiego mnicha zainicjowało Reformację. Po 500 latach analizujemy motywacje Marcina Lutra i przyglądamy się współczesnemu luteranizmowi.
O co właściwie chodzi w dzisiejszych polskich sporach wokół teatru: o kwestie ideowe, artystyczne czy personalne? Czy teatr ma być barykadą? Jak ma znaleźć równowagę, balansując między estetyką a polityką?
Wykorzystanie psychiatrii sadowej do obrony oszuta naukowego przed konsekwenc...habilitacjawpolsce
Historia wykorzystania elementów psychiatrii sądowej do upokorzenia i zdyskredytowania krytyka rektora PWSZ w Nowym Sączu, dr. hab. inż. Mariusza Cygnara.
W ostatnim roku Instytut Badań Rynkowych i Społecznych zrealizował kilkadziesiąt pomiarów preferencji partyjnych. Od listopada 2015 do października 2016 r. przeprowadzono łącznie niemal 50 tys. wywiadów telefonicznych z Polakami. Zagregowane dane pozwalają prześledzić fluktuację elektoratów oraz cechy społeczno-demograficzne zwolenników najważniejszych ugrupowań.
Mechanizm oszukiwania centralnego biura antykorupcyjnego w sprawach o awans n...habilitacjawpolsce
Na przykładzie rozprawy habilitacyjnej dr inż. Mariusza Cygnara, rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Sączu omówiono mechanizmy oszukiwania Centralnego Biura Antykorupcyjnego w postępowaniach wyjaśniających zarzuty o plagiat rozprawy naukowej. W Polsce plagiat, czyli przywłaszczenie cudzej własności intelektualnej jest przestępstwem. Niemniej jednak polscy nauczyciele akademiccy bardzo rzadko ponoszą konsekwencje karne i zawodowe tytułem popełnionego plagiatu.
This paper aims to examine the activity of the Mamy Głos Foundation [We
have a voice], an organization founded in 2015 by junior high school students from
a handful of towns in Poland. For this purpose, a review of available materials about
this organization will be carried out and information will be collected using in-depth
interviews with the founders of the organization. The main research question concerns
the motivation behind young people’s activity in the foundation, the methods used to
achieve the goals of the organization and its founders’ profiles. Their activity will be
presented in the context of political activism among young people, including gender
differentiation.
The United Kingdom joined the EEC/EU in 1973. Its membership has been
one of the thorniest issues in British politics over the last forty-five years. The United
Kingdom was one of the most Euroskeptic member states in the EU. The ‘added
value’ brought by London to the EU was the English language, which successively
supplanted French from the function of working language of the EU. English is not
only the official language of the EU (it is one of 24 official languages), but primarily
has a dominant position in the EU. It is used for communication between the EU and
the world, between European institutions and during informal meetings. The purpose
of this article is to analyze the position of English in the EU, to show its strengths, and
finally to answer the question of whether the present status of English in the EU will
remain after the UK leaves.
This article aims to identify the major cores of the 15-M Movement mindset
and explain how particular historical factors shaped it. The research problems are to identify the types of relations the movement established between the people and the ruling
elites in its political manifestos, and the sources of these discursively created relations.
The research field encompasses the content of political manifestos published between
the Spanish general election on March 9, 2008 and immediately after the demonstrations
held on May 15, 2011. To solve these problems, the research applies source analysis of
the political manifestos. These are: (1) The Manifesto of ¡Democracia Real YA!; (2) The
Manifesto of the Puerta del Sol Camp, and (3) The Manifesto “May 68 in Spain.” The
research uses the technique of relational qualitative content analysis to determine the
relations between the semantic fields of the major categories of populism, ‘the people’
and ‘the elites,’ as well as to identify the meanings formed by their co-occurrence. The
tool used is a content analysis instruction whose major assumption is to identify all the
attempts to create images of ‘the people,’ ‘the elites,’ and relations between them.
The article analyzes the structure, content, properties and effects of the
Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is
placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in
cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war
strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the
conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia,
uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable
to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only
the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the
organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the
UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in
Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance.
The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what
is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law
interpreted in relation to this conflict?
The article has three dimensions: methodological, theoretical, and empirical. A point of departure for the methodological remarks is a characterization of the
three main approaches in the vibrant interdisciplinary research field dealing with the
phenomenon of conspiracy theories. In this context, the content analysis method is
discussed as a promising approach to gain new data on conspiracy narratives. On the
theoretical level, the concept of conspiracy narratives is discussed in reference to the
popular understanding of the conspiracy theory. The main aim of the empirical part is
determining to what extent the media are saturated with different kinds of conspiracy
narratives. The analysis covers over 200 articles from two popular Polish news magazines (Sieci and the Polish edition of Newsweek) which occupy positions on opposite sides of the political divide in a society polarized, inter alia, by a conspiratorial
suspicion that in 2010 an airplane carrying President Lech Kaczyński on board was
deliberately crashed in Russia.
: The main goal of the studies described in this article may be defined as an
analysis of the promotional processes of regional and traditional products executed with
the use of symbols regulated by European law: Traditional Speciality Guaranteed (TSG),
Protected Designation of Origin (PDO) and Protected Geographical Indication (PGI).
The analysis presented here and the trends in promotional activities deducted from
it, primarily result from the specifics of the goods. The shape of the information system is also influenced by social and cultural factors decisive for the recognizability
and renown of the products, which have been confirmed by the results of the questionnaire conducted for the study. What is worth noting is the correlation between quality
and tradition, reflected, among other things, in declarations regarding the reasons for
the choice of these products: the sense of pride and the willingness to continue the
traditions were chosen by 45% of the survey participants. The Traditional Speciality
Guaranteed (TSG) has proven to be the most recognizable European symbol (38%).
This paper looks at the proposals of the European Commission for the
Multiannual Financial Framework 2021–2027, and explores how to achieve a better
future for Europe by ensuring compliance with the legally binding values and objectives of the EU: democracy, equality, the rule of law, economic, social and territorial
cohesion and solidarity between the member states.
It is argued that introducing progressivity, a reform of the EU’s finances involving
a paradigm shift in the financing of policies with redistributive effects and a reform of
the system of the EU’s ‘own resources,’ would ensure that solidarity becomes a matter
of the rule of law and not of governance through conditionalities and fines.
It is pointed out that, unless the EU undertakes an effective reform of its redistributive policies to ensure that progressivity and solidarity in the EU become a matter
of the rule of law, the Union will bear less and less resemblance to a democracy and
will increasingly look like an empire with an economically stronger and more rapidly
developing ‘core,’ and an economically weaker ‘periphery’ in the East and the South
lagging behind the ‘core.’
What is needed is collective action by the member states most immediately interested in a reform to make the system of EU’s ‘own resources’ less regressive and to
introduce progressivity in the financing of the policies of the EU. It would take significant skill for those countries to organize themselves as a group and to act together
in the course of the adoption of the legislative proposals for the next MFF in order to
make the EU more equitable.
Contemporary diplomacy has evolved into a network involving various
new actors, including international sports organizations. The article is dedicated to the
issue of the sports diplomacy of international bodies which are in charge of international sporting competitions, particularly the International Federation of Association
Football (FIFA), an organization that manages football on a global level.
The research presented in this article is a case study dedicated to the issue of the
influence of international sports organizations on the governments of sovereign states,
specifically FIFA. The objective of the research is to investigate whether international
sports organizations are able to make governments change their political decisions.
The hypothesis that has been investigated states that international sports governing
bodies are diplomatic actors capable of influencing states.
One of the first laws adopted by the new political leadership in Ukraine
in the aftermath of the Revolution of Dignity in 2014 was the new concept of local
governance reform and the organization of territorial authority in Ukraine. The aforementioned law, as well as official declarations by top politicians on the necessity of
empowering Ukrainian citizens to take part in the decision-making process and shape
their local communities, led to positive expectations regarding the transformation of
local governance in Ukraine. Therefore, this article addresses the issue of the legal
basis framing the functioning of civil society in Ukraine, focusing on major attempts
to conduct reform and on the main outcomes of implemented actions. Additionally,
emphasis is placed on the current state of cooperation between social and political
actors, and the trends in civil participation in the decision-making process regarding
decentralization and local governance reform in Ukraine.
This document discusses how illiberal democracy in Hungary from 2010-2014 negatively influenced the effectiveness of lobbying control in the country. It defines key terms like lobbying, interest groups, and liberal vs illiberal democracy. Illiberal democracies differ from liberal democracies in that they do not strictly follow the rule of law, lack independent oversight of the government, have more corrupt political elites, less free media, and do not fully protect civil rights and minorities. The document analyzes how Hungary met the criteria of an illiberal democracy during this period and repealed its lobbying law, diminishing transparency and accountability in the lobbying process.
W artykule podjęto próbę ukazania agendy dwóch dzienników ogólnopolskich „Gazety Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”, związanej z nagłośnieniem kampanii wyborczej poprzedzającej wybory do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku.
Przedmiotem badań empirycznych uczyniono zarówno obecność na łamach wspomnianej prasy problematyki dotyczącej poszczególnych ugrupowań politycznych,
jak i sposób jej prezentacji opinii publicznej. Jednym z rezultatów przeprowadzonej analizy jest pozytywnie zweryfikowana hipoteza wskazująca na wysoki stopień
współzależności rankingu tematów agendy medialnej i publicznej w badanym okresie
(współczynnik Pearsona wyniósł 0,93).
Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie opinii publicystów
prasy polskiej na temat wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w Polsce i w Niemczech w 2014 roku. W publikacji zwrócono uwagę na
metody prowadzenia kampanii przez polskie i niemieckie ugrupowania polityczne
oraz punkty ciężkości w programach wyborczych partii w obu krajach. Przedstawiono
również głównych zwycięzców i przegranych Eurowyborów z 2014 roku.
Czy program 500+ to tylko polityka, czy rzeczywista troska społeczna? Jaki jest bilans tego programu po pierwszym roku? W jesiennej „Więzi” – rzeczowe komentarze ekspertów od polityki społecznej.
W 1517 r. wystąpienie augustiańskiego mnicha zainicjowało Reformację. Po 500 latach analizujemy motywacje Marcina Lutra i przyglądamy się współczesnemu luteranizmowi.
O co właściwie chodzi w dzisiejszych polskich sporach wokół teatru: o kwestie ideowe, artystyczne czy personalne? Czy teatr ma być barykadą? Jak ma znaleźć równowagę, balansując między estetyką a polityką?
Wykorzystanie psychiatrii sadowej do obrony oszuta naukowego przed konsekwenc...habilitacjawpolsce
Historia wykorzystania elementów psychiatrii sądowej do upokorzenia i zdyskredytowania krytyka rektora PWSZ w Nowym Sączu, dr. hab. inż. Mariusza Cygnara.
W ostatnim roku Instytut Badań Rynkowych i Społecznych zrealizował kilkadziesiąt pomiarów preferencji partyjnych. Od listopada 2015 do października 2016 r. przeprowadzono łącznie niemal 50 tys. wywiadów telefonicznych z Polakami. Zagregowane dane pozwalają prześledzić fluktuację elektoratów oraz cechy społeczno-demograficzne zwolenników najważniejszych ugrupowań.
Mechanizm oszukiwania centralnego biura antykorupcyjnego w sprawach o awans n...habilitacjawpolsce
Na przykładzie rozprawy habilitacyjnej dr inż. Mariusza Cygnara, rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Sączu omówiono mechanizmy oszukiwania Centralnego Biura Antykorupcyjnego w postępowaniach wyjaśniających zarzuty o plagiat rozprawy naukowej. W Polsce plagiat, czyli przywłaszczenie cudzej własności intelektualnej jest przestępstwem. Niemniej jednak polscy nauczyciele akademiccy bardzo rzadko ponoszą konsekwencje karne i zawodowe tytułem popełnionego plagiatu.
This paper aims to examine the activity of the Mamy Głos Foundation [We
have a voice], an organization founded in 2015 by junior high school students from
a handful of towns in Poland. For this purpose, a review of available materials about
this organization will be carried out and information will be collected using in-depth
interviews with the founders of the organization. The main research question concerns
the motivation behind young people’s activity in the foundation, the methods used to
achieve the goals of the organization and its founders’ profiles. Their activity will be
presented in the context of political activism among young people, including gender
differentiation.
The United Kingdom joined the EEC/EU in 1973. Its membership has been
one of the thorniest issues in British politics over the last forty-five years. The United
Kingdom was one of the most Euroskeptic member states in the EU. The ‘added
value’ brought by London to the EU was the English language, which successively
supplanted French from the function of working language of the EU. English is not
only the official language of the EU (it is one of 24 official languages), but primarily
has a dominant position in the EU. It is used for communication between the EU and
the world, between European institutions and during informal meetings. The purpose
of this article is to analyze the position of English in the EU, to show its strengths, and
finally to answer the question of whether the present status of English in the EU will
remain after the UK leaves.
This article aims to identify the major cores of the 15-M Movement mindset
and explain how particular historical factors shaped it. The research problems are to identify the types of relations the movement established between the people and the ruling
elites in its political manifestos, and the sources of these discursively created relations.
The research field encompasses the content of political manifestos published between
the Spanish general election on March 9, 2008 and immediately after the demonstrations
held on May 15, 2011. To solve these problems, the research applies source analysis of
the political manifestos. These are: (1) The Manifesto of ¡Democracia Real YA!; (2) The
Manifesto of the Puerta del Sol Camp, and (3) The Manifesto “May 68 in Spain.” The
research uses the technique of relational qualitative content analysis to determine the
relations between the semantic fields of the major categories of populism, ‘the people’
and ‘the elites,’ as well as to identify the meanings formed by their co-occurrence. The
tool used is a content analysis instruction whose major assumption is to identify all the
attempts to create images of ‘the people,’ ‘the elites,’ and relations between them.
The article analyzes the structure, content, properties and effects of the
Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is
placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in
cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war
strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the
conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia,
uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable
to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only
the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the
organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the
UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in
Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance.
The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what
is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law
interpreted in relation to this conflict?
The article has three dimensions: methodological, theoretical, and empirical. A point of departure for the methodological remarks is a characterization of the
three main approaches in the vibrant interdisciplinary research field dealing with the
phenomenon of conspiracy theories. In this context, the content analysis method is
discussed as a promising approach to gain new data on conspiracy narratives. On the
theoretical level, the concept of conspiracy narratives is discussed in reference to the
popular understanding of the conspiracy theory. The main aim of the empirical part is
determining to what extent the media are saturated with different kinds of conspiracy
narratives. The analysis covers over 200 articles from two popular Polish news magazines (Sieci and the Polish edition of Newsweek) which occupy positions on opposite sides of the political divide in a society polarized, inter alia, by a conspiratorial
suspicion that in 2010 an airplane carrying President Lech Kaczyński on board was
deliberately crashed in Russia.
: The main goal of the studies described in this article may be defined as an
analysis of the promotional processes of regional and traditional products executed with
the use of symbols regulated by European law: Traditional Speciality Guaranteed (TSG),
Protected Designation of Origin (PDO) and Protected Geographical Indication (PGI).
The analysis presented here and the trends in promotional activities deducted from
it, primarily result from the specifics of the goods. The shape of the information system is also influenced by social and cultural factors decisive for the recognizability
and renown of the products, which have been confirmed by the results of the questionnaire conducted for the study. What is worth noting is the correlation between quality
and tradition, reflected, among other things, in declarations regarding the reasons for
the choice of these products: the sense of pride and the willingness to continue the
traditions were chosen by 45% of the survey participants. The Traditional Speciality
Guaranteed (TSG) has proven to be the most recognizable European symbol (38%).
This paper looks at the proposals of the European Commission for the
Multiannual Financial Framework 2021–2027, and explores how to achieve a better
future for Europe by ensuring compliance with the legally binding values and objectives of the EU: democracy, equality, the rule of law, economic, social and territorial
cohesion and solidarity between the member states.
It is argued that introducing progressivity, a reform of the EU’s finances involving
a paradigm shift in the financing of policies with redistributive effects and a reform of
the system of the EU’s ‘own resources,’ would ensure that solidarity becomes a matter
of the rule of law and not of governance through conditionalities and fines.
It is pointed out that, unless the EU undertakes an effective reform of its redistributive policies to ensure that progressivity and solidarity in the EU become a matter
of the rule of law, the Union will bear less and less resemblance to a democracy and
will increasingly look like an empire with an economically stronger and more rapidly
developing ‘core,’ and an economically weaker ‘periphery’ in the East and the South
lagging behind the ‘core.’
What is needed is collective action by the member states most immediately interested in a reform to make the system of EU’s ‘own resources’ less regressive and to
introduce progressivity in the financing of the policies of the EU. It would take significant skill for those countries to organize themselves as a group and to act together
in the course of the adoption of the legislative proposals for the next MFF in order to
make the EU more equitable.
Contemporary diplomacy has evolved into a network involving various
new actors, including international sports organizations. The article is dedicated to the
issue of the sports diplomacy of international bodies which are in charge of international sporting competitions, particularly the International Federation of Association
Football (FIFA), an organization that manages football on a global level.
The research presented in this article is a case study dedicated to the issue of the
influence of international sports organizations on the governments of sovereign states,
specifically FIFA. The objective of the research is to investigate whether international
sports organizations are able to make governments change their political decisions.
The hypothesis that has been investigated states that international sports governing
bodies are diplomatic actors capable of influencing states.
One of the first laws adopted by the new political leadership in Ukraine
in the aftermath of the Revolution of Dignity in 2014 was the new concept of local
governance reform and the organization of territorial authority in Ukraine. The aforementioned law, as well as official declarations by top politicians on the necessity of
empowering Ukrainian citizens to take part in the decision-making process and shape
their local communities, led to positive expectations regarding the transformation of
local governance in Ukraine. Therefore, this article addresses the issue of the legal
basis framing the functioning of civil society in Ukraine, focusing on major attempts
to conduct reform and on the main outcomes of implemented actions. Additionally,
emphasis is placed on the current state of cooperation between social and political
actors, and the trends in civil participation in the decision-making process regarding
decentralization and local governance reform in Ukraine.
This document discusses how illiberal democracy in Hungary from 2010-2014 negatively influenced the effectiveness of lobbying control in the country. It defines key terms like lobbying, interest groups, and liberal vs illiberal democracy. Illiberal democracies differ from liberal democracies in that they do not strictly follow the rule of law, lack independent oversight of the government, have more corrupt political elites, less free media, and do not fully protect civil rights and minorities. The document analyzes how Hungary met the criteria of an illiberal democracy during this period and repealed its lobbying law, diminishing transparency and accountability in the lobbying process.
The article is based on an analysis of national and European legal acts,
documents and source literature and its aim is to describe education and information
in consumer policy in Poland. The protection of consumer rights within the scope
of information and education is presented as a prime objective of the consumer policy strategy of the European Union and government programs of consumer policy
in Poland. Certain aspects of information and education policy of the government
are investigated, which are included in the Consumer Policy Strategy 2014–2018.
The competencies of consumer authorities in the institutional context are thoroughly
discussed in terms of education and information in Poland. Moreover, the consumer
identity of information and education policy between Poland and the European Union
is indicated.
Agrarianism was founded in Germany in the second half of the nineteenth
century, but it exercised the greatest influence in the predominantly agricultural countries of Central and Eastern Europe. Central European agrarianism was the ideology
of peasants and it proclaimed that land was the greatest wealth of the nation, agriculture was the most important branch of economy, and peasants were the morally
healthiest and thus the most valuable part of the society. Agrarianism was a personalist
ideology, which proclaimed a conception of man as a subject of social and economic
life. It criticized both extreme liberalism and totalitarian political ideology and advocated the concept of a ‘third way of development’ – between capitalism and communism. The main purpose of this paper is to analyze the formation and development
of Polish agrarianism, and the related process of transfer and reception of knowledge.
The analysis focuses on the concept of land, man and labor, formulated by the representatives of the mainstream of agrarianism. In the 1930s, the Polish agrarians voiced
demands for land reform and the development of smallholder agriculture which, in
their opinion, made an optimal use of the land, capital and labor, that is, the most
important resources available to interwar Poland.
Using a proprietary computer program, simulations of voting in the Council
after Great Britain’s withdrawal from the EU were carried out. In the case of some of
them, a methodological innovation consisting in departing from the assumption that
the emergence of each possible coalition is equally probable was used. The analysis
conducted indicates that after Brexit the ability of the Council members to form small
minimally blocking coalitions will change significantly. At the same time, the assessment of the ability of states to block decisions in the Council and made on the basis
of the Preventive Power Index, differs fundamentally from the results of the analysis
focusing on building small minimally blocking coalitions.
This research is funded by the National Science Centre, Poland, under project no.
UMO-2016/23/D/HS5/00408 (SONATA 12 grant) entitled “The Impact of Brexit and
Unconditional Introduction of the ‘Double Majority’ Voting System on DecisionMaking in the Council of the European Union.”
Teoretycy i praktycy storytellingu koncentrują się zazwyczaj na formalnych właściwościach przekazu, upatrując klucza do jego perswazyjnej skuteczności w realizacji strukturalnych cech opowiadania. Niniejszy artykuł kładzie natomiast
nacisk na poznawczy aspekt relacji komunikat-odbiorca, upatrując w nim ważnego
czynnika determinującego siłę perswazyjnego oddziaływania storytellingu. W pierwszej części tekst analizuje psychologiczne przesłanki skuteczności perswazyjnej narracyjnego komunikatu. Część kolejna stanowi teoretyczną propozycję w jaki sposób
zwiększyć skuteczność jego oddziaływania, uwzględniając budowę, właściwości
i funkcje schematów poznawczych oraz w oparciu o model poznawczych reakcji na
perswazję.
The author examines the nexus between international law and the concept
of human security that emerged in the 1990s. The article proceeds in three parts. Part
one outlines the concept of human security, its genesis and contents. Part two examines the nexus between human security and international law and briefly considers the
most representative aspects of international law, including international jurisprudence,
that, in the author’s opinion, reflect human security imperatives. Finally, conclusions
provide answers to the questions posed and indicate the increased value of the human
security concept. The questions read as follows: How can human security strengthen
international actions (actions based on international law)? Where in international law
is human security reflected? In other words, what aspects of international law reflect
a human security-centered approach? What is the role of international law in human
security? Taking all this into account, what is the added value of adopting the concept
of human security? This article is inevitably interdisciplinary, as it combines the perspectives of international law and international relations.
Najważniejszą barierą rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw
(MŚP) jest ograniczony dostęp do źródeł finansowania. W fazie startu wykorzystują
one zwykle środki własne, rodziny i przyjaciół. Następnie zaś sięgają one po kredyt bankowy, którego otrzymanie jest trudne ze względu na brak historii finansowej,
gwarancji i ekonomiczną ich słabość. Nieliczne mogą korzystać z grantów rządowych i wsparcia międzynarodowych organizacji (np. Unii Europejskiej). Pomocnymi mogą być alternatywne źródła finansowania takie jak venture capital, mezzanine,
crowdfunding, emisja obligacji oraz publiczna emisja akcji (Initial Public Offering:
IPO). Ten ostatnio wymieniony sposób finansowania może przynieść znaczne korzyści dla MŚP; umocnić ich pozycję rynkową i umożliwić ekonomiczną ekspansję, ale
związany jest z wieloma barierami. Do najważniejszych należą trudność spełnienia
kryteriów notowania na giełdzie lub specjalnych platformach, nawet jeśli są one łagodniejsze niż dla dużych firm, wysokie koszty, brak wiedzy o rynku kapitałowym
i niska płynność akcji MŚP. Dlatego niezbędne jest podjęcie przez rządy, organizacje
międzynarodowe i krajowe oraz interesariuszy działań zmierzających do likwidacji
lub ograniczenia tych barier.
Dyskusje i badania polskiego członkostwa w strefie euro są w obecnych, dynamicznie zmieniających się warunkach obarczone dużą dozą niepewności,
stąd ograniczać się mogą jedynie do kreślenia scenariuszy. Niniejsze opracowanie
skupia się na aspektach gospodarczych decyzji o: 1) definitywnej rezygnacji z wprowadzenia wspólnej waluty w Polsce, 2) szybkiej akcesji do strefy euro oraz 3) odsunięciu w czasie udziału Polski w tej strefie. Każdy z wariantów rodzi inne skutki polityczno-ekonomiczne i tym samym wyznacza inne ścieżki długookresowego rozwoju
polskiej gospodarki.
Artykuł prezentuje wyniki badań nad traumą społeczno-kulturową
w Europie Środkowo-Wschodniej. Do weryfikacji teorii traumy zostały wykorzystane reprezentatywne dane sondażowe z Białorusi, Bułgarii, Węgier, Rumunii, Polski,
Rosji i Ukrainy. Prowadzone analizy pokazały, że społeczeństwo postkomunistyczne
negatywnie oceniło zmiany systemu gospodarczego i politycznego. Źródłem traumy był spadek poziomu życia oraz wzrost przestępczości. Respondenci uważali, że
w wyniku transformacji stracili na zmianach i pod wpływem powstałej traumy pesymistycznie oceniali przyszłość. Rekcją na pojawiającą się traumę była nostalgia za
socjalizmem i bezpieczeństwem społecznym przezeń oferowanym. Czynnikami łagodzącymi szok w społeczeństwie postkomunistycznym było wykształcenie, młodszy
wiek i orientacja proeuropejska.
Zasadniczym celem artykułu jest przybliżenie prób reformy systemu
wyborczego do Rady Najwyższej Ukrainy podejmowanych w okresie przypadającym
po Euromajdanie. Analizie zostały poddane rozwiązania prawne zawarte w zarejestrowanych i poddanych pod głosowanie w parlamencie projektach ordynacji wyborczych. Przybliżono także stanowisko poszczególnych sił politycznych wobec potrzeby reformy systemu wyborczego, na co pozwoliła analiza programów wyborczych,
zapisów umowy koalicyjnej zawartej w RN VIII kadencji, jak również wyników
głosowania nad poszczególnymi projektami ustaw w parlamencie. Ponadto uwaga
została skupiona na wynikach badań opinii publicznej, pozwalających ukazać, który
z wariantów systemu wyborczego jest najbardziej pożądany przez ukraińskie społeczeństwo.
Mołdawia jest państwem, które z jednej strony podejmuje wysiłki
zmierzające ku demokratyzacji i europeizacji jej systemu politycznego i prawnego,
z drugiej – działania te są chaotyczne, brak im konsekwencji i są uwarunkowane
bieżącą sytuacją polityczną. Jednym z obszarów podlegających takim politycznym
przesileniom jest samorząd terytorialny. Cele artykułu są dwojakie: po pierwsze, periodyzacja i charakterystyka kolejnych etapów kształtowania się modelu samorządu
lokalnego w Mołdawii, po drugie – charakterystyka aktualnie obowiązujących rozwiązań i wskazanie podstawowych problemów istotnie wpływających na jego funkcjonowanie.
More from Środkowoeuropejskie Studia Polityczne (20)
Ustrój samorządu lokalnego w Republice Mołdawii. Ewolucja i stan obecny
Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka w ponownym głosowaniu w świetle badań exit poll
1. DOI 10.14746/ssp.2016.3.7
Szymon Ossowski
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego
i Jacka Jaśkowiaka w ponownym głosowaniu
w świetle badań exit poll
Ryszard Grobelny na czas kampanii zgolił wąsy.
Nie ma kontrkandydata, który by mu zagroził.
Od listopada będzie rządził miastem już piątą kadencję.
Wojciech Cieśla, („Newsweek”, 29.10.2014)
Streszczenie: Celem artykułu jest dokonanie analizy strategii wyborczych dwóch
kandydatów na urząd prezydenta Poznania, którzy rywalizowali w ponownym głoso-
waniu podczas wyborów samorządowych w 2014 roku. Autor próbuje odpowiedzieć
na pytania: czy Ryszard Grobelny mógł pomiędzy I i II turą odwrócić bieg wydarzeń
i zwyciężyć ostatecznie w wyborach i jakie błędy popełnił w ostatnim okresie kampa-
nii, że tak wyraźnie przegrał z Jackiem Jaśkowiakiem? Udzielając odpowiedzi na te
pytania, sformułowano dwie hipotezy. Zgodnie z pierwszą, nie da się jednoznacznie
stwierdzić, czy Ryszard Grobelny miał szansę na zwycięstwo po tak niskim wyniku
w pierwszym głosowaniu, choć wiele wskazuje na to, że klucz do zwycięstwa znajdo-
wał się nie tyle w rękach Ryszarda Grobelnego, co w decyzjach innych kandydatów,
którzy nie weszli do II tury. Druga hipoteza prowadzi to stwierdzenia, że największym
błędem na finiszu kampanii był zwrot urzędującego prezydenta w kierunku elektoratu
PiS i Tadeusza Dziuby. Weryfikacja tych hipotez, w szczególności drugiej została
przeprowadzona na podstawie analizy badań exit poll, zrealizowanych w wieczór wy-
borczy podczas ponownego głosowania na urząd prezydenta Poznania przez Gemini
na zlecenie Wielkopolskiej Telewizji Kablowej.
Słowa kluczowe: wybory samorządowe, marketing polityczny, sondaże, Poznań
Tak o sytuacji w Poznaniu przed wyborami samorządowymi w 2014
roku pisali nie tylko dziennikarze mediów ogólnopolskich. Tak my-
ślała też większość poznańskich polityków, lokalnych i regionalnych
dziennikarzy, komentatorów, naukowców, w końcu mieszkańców Poz
nania, co potwierdzały sondaże. Niecałe dwa tygodnie przed wyborami
2. 164 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
sondaże dawały Ryszardowi Grobelnemu około 43% głosów, a Jackowi
Jaśkowiakowi niecałe 15%, pod dużym znakiem zapytania stawiając na-
wet jego szanse wejścia do II tury, o zwycięstwie nawet nie wspominając
(gloswielkopolski.pl). Zapewne tak myślał również sam prezydent Ry-
szard Grobelny, a prawdopodobnie także sam Jacek Jaśkowiak.
I choć tendencja była dla prezydenta niekorzystna, gdyż kolejne son-
daże stopniowo zmniejszały deklarowane przez poznaniaków poparcie
dla niego, to jednak otrzymanie przez urzędującego prezydenta w I turze
jedynie 28,58% głosów okazało się dużym zaskoczeniem dla wszystkich.
Przewaga nad Jackiem Jaśkowiakiem, który uzyskał ostatecznie 21,46%
była w stosunku do prognoz bardzo niewielka i jak niektórzy wówczas
sądzili, nie dawała już wtedy szans na zwycięstwo w II turze (samo-
rzad2014.pkw.gov.pl). Porażka Ryszarda Grobelnego miała wiele przy-
czyn. Najważniejsze z nich zostały już wcześniej w innym tekście przez
Autora przeanalizowane (Ossowski, 2015). Z kolei w różnych prasowych
publikacjach najczęściej wymieniano liczne problemy z niedokończo-
nymi miejskimi inwestycjami oraz nadmiar galerii handlowych i brak
prowadzenia skutecznych konsultacji z mieszkańcami (Lipoński, 2014).
Zapomina się jednak często o jednej z głównych przyczyn – wyborze
błędnej strategii wyborczej.
Dlatego też celem niniejszego tekstu jest zwrócenie uwagi na realizo-
waną przez ówczesnego prezydenta Poznania strategię wyborczą, nacisk
kładąc na działania podejmowane przez niego po pierwszym głosowa-
niu. Należy sobie bowiem postawić dwa pytania badawcze. Po pierwsze,
czy Ryszard Grobelny mógł pomiędzy I i II turą odwrócić bieg wyda-
rzeń i zwyciężyć ostatecznie w wyborach? Po drugie, jakie błędy popeł-
nił w ostatnim okresie kampanii, że tak wyraźnie przegrał stosunkiem
69,09% do 40,91% z Jackiem Jaśkowiakiem (samorzad2014.pkw.gov.
pl)? Odpowiadając na powyższe pytania, można sformułować dwie hi-
potezy. Zgodnie z pierwszą hipotezą, nie da się jednoznacznie stwierdzić,
czy Ryszard Grobelny miał szansę na zwycięstwo po tak niskim wyniku
w pierwszym głosowaniu, choć wiele wskazuje na to, że klucz do zwycię-
stwa znajdował się nie tyle w rękach Grobelnego, co w decyzjach innych
kandydatów, którzy nie weszli do II tury. Druga hipoteza prowadzi do
stwierdzenia, że największym błędem na finiszu kampanii był zwrot urzę-
dującego prezydenta w kierunku elektoratu PiS i Tadeusza Dziuby.
Agnieszka Stępińska zwraca uwagę, że definiowanie strategii wybor-
czej jest konsekwencją przyjęcia rynkowej orientacji polityki oraz po-
strzegania działań politycznych przez pryzmat orientacji marketingowej.
3. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 165
Dlatego też strategię wyborczą definiuje jako „wybór środków i metod
służących osiągnięciu celów politycznych, jakie wiąże z wyborami pod-
miot działający na rynku politycznym” (Stępińska, 2004, s. 54). Badacz-
ka podkreśla, że na strategię wyborczą składają się poszczególne strate-
gie cząstkowe, do których zalicza strategię personalną (dobór kandydata),
finansową (alokacja środków), komunikacyjną (wybór kanałów promocji
i prezentacji kandydata), program wyborczy oraz strategię relacji z kon-
kurencją (Stępińska, 2004, s. 54–65). Z kolei Mariusz Kolczyński w swo-
ich rozważaniach zwraca uwagę, że „polityczna strategia komunikacyjna
zmierza do uzyskania społecznego poparcia (lub rezonansu) dla określonej
oferty politycznej poprzez systematyczne oddziaływania (bezpośrednie
lub za pośrednictwem środków masowego komunikowania) kształtujące
opinię publiczną (ogólnokrajową, regionalną, lokalną lub środowiskową)”
(Kolczyński, 2008, s. 36). Podkreśla też, że istotniejsze z punktu widze-
nia niniejszych rozważań jest pojęcie „strategii kampanijnej”, czyli „zbiór
decyzji, podjętych na podstawie lub z wykorzystaniem informacji zgro-
madzonych w procesie systematycznych badań rynkowych, odnoszących
się do wyznaczenia głównych celów kampanii politycznej oraz określenia
metod i środków niezbędnych do realizacji tych celów w trakcie trwania
kampanii w danym otoczeniu rynkowym” (Kolczyński, 2008, s. 227).
Dlatego też warto podjąć się próby znalezienia odpowiedzi na pytanie
co wpłynęło na poznańską opinię publiczną, że wbrew przewidywaniom
to Jacek Jaśkowiak został prezydentem Poznania w 2014 roku. Po pierw-
szym głosowaniu obaj kandydaci podjęli pewne działania, które miały
wymiar strategiczny w rozumieniu prowadzonej strategii kampanijnej.
Jedne zakończyły się zwycięstwem, drugie klęską. Warto zastanowić
się dlaczego tak się stało. Żeby zweryfikować pierwszą hipotezę, war-
to zwrócić uwagę, że jednym z kluczowych momentów kampanii zaraz
po I turze było z pewnością zachowanie poznańskiej lewicy i ruchów
miejskich (zresztą identyfikowanych z lewicą społeczną, przez co ła-
twiej było obu środowiskom o porozumienie). Trójka ważnych kandy-
datów oficjalnie poparła Jacka Jaśkowiaka, dając mu „kredyt zaufania”,
a poparcie uzależniając od podpisania deklaracji programowej. Byli to
kandydat SLD Lewica Razem, radny miejski Tomasz Lewandowski oraz
dwóch kandydatów reprezentujących ruchy miejskie: Anna Wachowska-
Kucharska i Maciej Wudarski. Potwierdziła się w praktyce stara zasada,
że nic nie łączy ludzi bardziej, niż wspólny wróg. Trzej główni rywale,
poza kandydatem PiS, z I tury jednoznacznie poparli w II turze Jacka Jaś-
kowiaka, kandydata PO wywodzącego się z ruchów miejskich. Pomogło
4. 166 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
z pewnością, iż Jacek Jaśkowiak nie zaliczał się do konserwatywnej czę-
ści PO i nie pełnił żadnej ważnej funkcji w samej partii. W konsekwencji
słabość z I tury Jacka Jaśkowiaka (brak silnej pozycji w PO i niezbyt duża
rozpoznawalność) okazała się zaletą w II turze. Kandydatowi lewicy oraz
dwóm kandydatom ruchów miejskich dużo łatwiej było poprzeć kandy-
data niezbyt silnie związanego z rządzącą w mieście partią, w dodatku
mającego faktyczną przeszłość w ruchach miejskich. Dlatego też Jacek
Jaśkowiak za bardzo nie musiał ich nawet do swojej osoby przekonywać.
Można powiedzieć, że niechęć wszystkich pozostałych pretendentów do
Ryszarda Grobelnego była tak znacząca, że kandydat PO dość łatwo uzy-
skał poparcie trzech najważniejszych konkurentów z I tury. Gdy do tego
dodać, że kandydat PiS bardzo ostrożnie wypowiadał się na temat popar-
cia Ryszarda Grobelnego, można podsumować, że już sam strategiczny
sojusz przeciwko ówczesnemu prezydentowi Poznania stawiał Ryszarda
Grobelnego w niezwykle trudnym położeniu. Warto zwrócić uwagę, że
choć poparcie polityka nie przekłada się automatycznie na decyzję jego
elektoratu, to należy jednak pamiętać, że w I turze prezydent otrzymał
45 397 głosów, a Jacek Jaśkowiak i jego nowi sojusznicy w sumie aż
73 907 głosów. Potencjalny sojusznik prezydenta Tadeusz Dziuba z PiS
uzyskał w I turze 31 032 tys. głosów (www.samorzad2014.pkw.gov.pl).
Jednakże głównym celem tej analizy jest weryfikacja drugiej hipotezy
i znalezienie tym samym najważniejszych błędów, jakie popełnił sztab
Ryszarda Grobelnego w ostatnich dwóch tygodniach kampanii. Wbrew
pozorom jest to zadanie prostsze, niż weryfikacja pierwszej hipotezy.
Wynika to z faktu, że przeprowadzenie tej procedury badawczej ułatwia-
ją dane z badań exit poll, zrealizowanych w wieczór wyborczy podczas
ponownego głosowania na urząd prezydenta Poznania przez Gemini (po-
znan.wyborcza.pl) na zlecenie Wielkopolskiej Telewizji Kablowej, które
pozwalają na wyciągnięcie pewniejszych wniosków na temat błędów po-
pełnionych przez Ryszarda Grobelnego po I turze (www.wtk.pl)1
.
Jacek Jaśkowiak, jak zostało wcześniej zaznaczone, uzyskał oficjalne
poparcie ze strony trzech kandydatów z lewej strony poznańskiej sceny
politycznej (SLD i ruchy miejskie). Dlatego też Ryszard Grobelny zwró-
cił się o poparcie do kandydata PiS, co było widoczne w kampanii. Jed-
nakże ze strony Tadeusza Dziuby poparcie było deklarowane w sposób
1
Wielkopolska Telewizja Kablowa to największa telewizja komercyjna w Wiel-
kopolsce – lider na rynku mediów lokalnych i regionalnych. Według badań TNS aż
87% ankietowanych posiadających dostęp do Telewizji WTK deklaruje, że informa-
cje o Poznaniu czerpie z WTK, dystansując pozostałe telewizje i inne media.
5. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 167
dość ogólny i niejednoznaczny. W każdym razie po I turze stworzył się
dość dychotomiczny podział w Poznaniu, który można by sprowadzić
w pewnym uproszczeniu do stwierdzenia, że centrolewica aktywnie popar-
ła Jacka Jaśkowiaka, natomiast poznańska prawica dość biernie opowiadała
się za Ryszardem Grobelnym. Decyzja o sojuszu Jacka Jaśkowiaka z lide-
rami SLD i ruchów miejskich była do przewidzenia. Za to wybór Ryszarda
Grobelnego był dużo trudniejszy. Na pozór łatwiejsze wydawało się zabie-
ganie o inny elektorat, niż Jacka Jaśkowiaka. Z tej perspektywy decyzja
o zwróceniu się o poparcie w stronę PiS wydawać się mogła słuszna. Była
przede wszystkim względnie łatwa do uzasadnienia i obrony oraz klarowna
i utrwalająca podział na dwa bloki przed ponownym głosowaniem. Jed-
nak historia 16 lat pełnienia funkcji prezydenta Poznania przez Ryszarda
Grobelnego, jak również jego wcześniejsza działalność wskazywała, że
równie blisko mu było do konserwatywnego skrzydła PO. Przed laty to
z tym środowiskiem był związany Ryszard Grobelny, także jako kandydat.
Niebezpieczeństwo takiego wyboru wiązało się z faktem, że w takiej sytu-
acji musiał rywalizować o ten sam elektorat co Jacek Jaśkowiak, a wybor-
cy PiS zostaliby niezagospodarowani. Z drugiej strony należy założyć, że
twardy elektorat Ryszarda Grobelnego z I tury i tak by na niego zagłosował
ponownie, a przez taką decyzję mógł on pozyskać jakąś część centrowe-
go elektoratu. Przy założeniu, że wyborcy PiS w takiej sytuacji zostaliby
w domu, taka strategia mogła przynieść sukces.
Ryszard Grobelny wybrał jednak rozwiązanie na pozór łatwiejsze, przy-
najmniej z perspektywy czasu. Zadziałała tu zapewne, świadomie czy nie,
zasada USP, zgodnie z którą kandydat jak każdy produkt musi się odróżniać
od swojego konkurenta. USP, czyli unique selling proposition (w tłumacze-
niu unikalna oferta sprzedaży), odnosi się najlepiej do wypowiedzi, których
autorem jest Rosser Reeves, pracujący po II wojnie światowej w agencji
reklamowej Ted Bates, zgodnie z którymi reklamy muszą zawierać stwier-
dzenia niepowtarzalności sprzedawanego produktu, a więc musiały uwy-
puklać te cechy które mały wyróżniać je spośród konkurujących produk-
tów (Słownik marketingu, s. 70). O tym, że strategia oparta jak się wydaje
w dużej mierze na założeniach USP w tym przypadku okazała się błędna
i ostatecznie zaprzepaściła szanse prezydenta na piątą kadencję, pokazuje
bardzo dobrze analiza badań exit poll z II tury. Jest to materiał tym bardziej
godny analizy, gdyż badania exit poll realizowane w dniu wyborów, któ-
rych celem jest przygotowanie prognozy wyników przed ich oficjalnym
ogłoszeniem, są jak pokazuje i teoria, i polska praktyka bardzo precyzyj-
ne. Ich różnica z oficjalnymi wynikami oscyluje zazwyczaj około 1 punktu
6. 168 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
procentowego. Warto przypomnieć, że przed rozpoczęciem badania exit
poll losowana jest określona liczba lokali wyborczych, a w dniu wyborów
co n-ta osoba wychodząca z lokalu proszona jest przez czekających ankie-
terów o wypełnienie krótkiej, anonimowej ankiety, w której zaznacza partię
lub kandydata, na którą oddała przed chwilą swój głos. Ankiety są zbiera-
ne w specjalnych „urnach”, a następnie przesyłane są do agencji badaw-
czej realizującej badanie, która na ich podstawie przygotowuje ostateczną
prognozę wyników głosowania (Polskie Badania Wyborcze). Dlatego też
analiza takich badań powinna dobrze oddać skutki przyjęcia określonej
strategii w ostatniej fazie kampanii wyborczej przez dwóch kandydatów
na urząd prezydenta Poznania. Biorąc pod uwagę warunki, jakie wówczas
zaistniały, w szczególności ze strony Ryszarda Grobelnego, można zwe-
ryfikować w ten sposób drugą hipotezę badawczą. Jakie były więc skutki
ostatnich strategicznych decyzji sztabów wyborczych, przede wszystkim
dla Ryszarda Grobelnego i jaki elektorat zagłosował na dwóch kandydatów
w II turze? Odpowiedź na pytania umożliwia analiza i wnioski z danych
exit poll z dnia ponownego głosowania.
Tabela 1 ilustruje strukturę wyborców Ryszarda Grobelnego i prze-
pływy, jakie nastąpiły wśród jego elektoratu pomiędzy I i II turą. Tabela
pokazuje na kogo w pierwszym głosowaniu swoje głosy oddali wyborcy
prezydenta w ponownym głosowaniu. Większość, nieco ponad 60% wy-
borców stanowili, co dość oczywiste, jego wyborcy z I tury. Pewien skutek
miało jednak zwrócenie się do wyborców Tadeusza Dziuby, gdyż stano-
wili oni jak widać ponad 20% wyborców. Wyborcy pozostałych kandyda-
tów stanowili niewielką część, łącznie około 15%. Można więc przyjąć,
że znaczna część wyborców Tadeusza Dziuby zagłosowała na Ryszarda
Grobelnego i stanowili oni widoczny odsetek wyborców w II turze.
Tabela 1
Struktura przepływu głosów z i tury.
Procentowy rozkład poparcia dla kandydata na prezydenta
– rozkład wg głosów oddawanych w I turze na kandydatów na prezydenta
% godz. 21.00
GROBELNY Ryszard 100,00%
DZIUBA Tadeusz Antoni 22,88%
GROBELNY Bogdan Edward 1,46%
GROBELNY Ryszard 61,64%
JAŚKOWIAK Jacek 3,84%
KOPACZ Zygmunt Bolesław 2,12%
7. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 169
LEWANDOWSKI Tomasz Jacek 5,56%
WACHOWSKA-KUCHARSKAAnna Małgorzata 1,98%
WUDARSKI Maciej Jakub 0,53%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
Jednakże różnice w poparciu i w konsekwencji we wpływie decy-
zji sztabów na wyniki widać dopiero, gdy dokona się analiz elektoratu
Jacka Jaśkowiaka, a następnie porównania obu grup wyborców. Tabela
2 pokazuje, że w drugiej turze wyborcy kandydata PO z pierwszej tury
liczyli tylko nieco ponad połowę, co potwierdza, że to temu politykowi
udało się pozyskać większą liczbę nowych wyborców w okresie ostat-
nich dwóch tygodni kampanii. Warto podkreślić, że wyborcy głosujący
w pierwszym głosowaniu na trzech kandydatów, którzy oficjalnie po-
parli Jacka Jaśkowiaka po I turze stanowili 26% jego wyborców w po-
nownym głosowaniu. Jednakże najciekawsze jest to, że ponad 10%
wyborców pretendenta stanowiły osoby, które w I turze głosowały na
urzędującego prezydenta. To zdaje się potwierdzać, że część jego wy-
borców na próbę sojuszu z PiS i Tadeuszem Dziubą zareagowała zmianą
swoich wyborczych preferencji na korzyść głównego konkurenta. Sztab
prezydenta zapomniał, że mieszkańcy Poznania w każdych kolejnych
wyborach pokazywali, że są centrowi i nieco lewicowi, ale na pewno
nie w znacznej części prawicowi. Poparcie dla PiS, czy wcześniej in-
nych podmiotów politycznych, jak AWS, nigdy nie było w stolicy Wiel-
kopolski wysokie, a większe niż w skali kraju poparcie miała tu Unia
Demokratyczna (Wolności), a potem PO. A więc elektorat światopo-
glądowo bliższy Jackowi Jaśkowiakowi. Dlatego też zwrot w obranym
przez sztab prezydenta kierunku wiązał się z dużym ryzykiem, przez co
skutek nie powinien dziwić.
Tabela 2
Struktura przepływu głosów z I tury.
Procentowy rozkład poparcia dla kandydata na prezydenta
– rozkład wg głosów oddawanych w I turze na kandydatów na prezydenta
% godz. 21.00
JAŚKOWIAK Jacek 100,00%
DZIUBA Tadeusz Antoni 4,69%
GROBELNY Bogdan Edward 0,56%
GROBELNY Ryszard 10,41%
8. 170 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
JAŚKOWIAK Jacek 56,00%
KOPACZ Zygmunt Bolesław 2,06%
LEWANDOWSKI Tomasz Jacek 15,67%
WACHOWSKA-KUCHARSKAAnna Małgorzata 6,47%
WUDARSKI Maciej Jakub 4,13%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
Kolejne tabele 3 i 4 pokazują przepływy wyborców, uwzględniając
jednak nie poparcie dla kandydatów na prezydenta, ale partii politycz-
nych w wyborach do rady miasta. Należy w tym miejscu przypomnieć,
że w wyborach do rady miasta PO zwyciężyła, dość wyraźnie uzyskując
48 547 głosów (co nie wystarczyło jednak na uzyskanie większości w ra-
dzie miasta), na drugim miejscu PiS z 33 760, na trzecim SLD Lewica
Razem 19 102. Czwarte miejsce uzyskał komitet Ryszarda Grobelnego
otrzymując 17 174 głosów, na piątym z poparciem 11 513 komitet Koali-
cji Prawo do Miasta (wprowadziła jednego radnego), a na ósmym miej-
scu uplasował się kolejny komitet wywodzący się ze środowiska ruchów
miejskich – komitet Anny Wachowskiej-Kucharskiej otrzymując 4416
głosów (Nowa Prawicka Janusza Korwin-Mikke 7471, a PSL 5487 gło-
sów) (samorzad2014.pkw.gov.pl).
W przypadku rozkładu poparcia dla Ryszarda Grobelnego w II turze
największą część jego wyborców stanowili byli wyborcy PiS, choć nie-
wiele mniej ludzi głosowało w I turze też na Platformę Obywatelską.
To, że na prezydenta głosowały osoby, które wcześniej oddały głos
także na ludzi startujących z jego komitetu wyborczego do rady mia-
sta jest zrozumiałe. Fakt, że część wyborców PiS oddała swój głos też
nie dziwi. Ale warto zauważyć, że mimo jednoznacznego komunikatu,
że Jacek Jaśkowiak jest kandydatem PO, a Ryszard Grobelny apeluje
o głosy wyborców PiS, i tak 25% jego wyborców z II tury stanowiły
osoby, które w I turze zagłosowały na PO. To pokazuje, że strategia
walki o ten sam elektorat co pretendent, choć z pozoru trudniejsza,
mogła przynieść dobry efekt. Skoro pomimo wszystkich działań, tak
wielu zwolenników PO i tak wybrało, można powiedzieć na przekór
wszystkiemu, nie kandydata swojej partii, na której ludzi głosowali
w wyborach do rady miasta Poznania, lecz urzędującego prezydenta,
to ważnym choć niestety otwartym pozostanie pytanie, ile takich wy-
borców by oddało głos na prezydenta Grobelnego, gdyby ten otwarcie
i z przekonaniem o ich głosy zabiegał, a nie zniechęcał ich publicznie
prosząc o poparcie PiS.
9. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 171
Tabela 3
Struktura przepływu głosów z I tury.
Procentowy rozkład poparcia dla kandydata na prezydenta
– rozkład wg głosów oddawanych w I turze na Komitety Wyborców
zgłaszające kandydatów do Rady Miasta
% godz. 21.00
GROBELNY Ryszard 100,00%
Lista nr 1 – Komitet Wyborczy PSL 2,03%
Lista nr 3 – KW Prawo i Sprawiedliwość 32,07%
Lista nr 4 – KW Platforma Obywatelska RP 25,03%
Lista nr 6 – KW SLD Lewica Razem 7,85%
Lista nr 7 – KW Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke 2,84%
Lista nr 15 – KWW P. O. Wolność 0,41%
Lista nr 16 – KWW Koalicja Prawo do Miasta 1,08%
Lista nr 17 – KWW Lista Bogdana Grobelnego 1,49%
Lista nr 18 – KWW Ryszarda Grobelnego Teraz Wielkopolska 26,39%
Lista nr 19 – KWW Anny Wachowskiej-Kucharskiej 0,81%
Z kolei wśród wyborców Jacka Jaśkowiaka zdecydowanie dominowali
ludzie głosujący wcześniej na PO, choć prawie ponad 8% stanowili rów-
nież wyborcy PiS. W końcu partia i jej kandydat przez miesiące, a może
i lata Ryszarda Grobelnego krytykowali, a relacje pomiędzy prezydentem
Poznania i wojewodą wielkopolskim, gdy był nim Tadeusz Dziuba były
zwyczajnie złe. Nagła, nawet niewielka zmiana stanowiska mogła być
przez część elektoratu uznana za niewiarygodną i oddali oni swój głos na
kandydata PO, ale nie pierwszoplanowego jej polityka, tylko człowieka
krótko i niezbyt głęboko związanego z partią, w dodatku mającego boga-
tą przeszłość w ruchach miejskich (cztery lata wcześniej kandydował na
prezydenta Poznania z ramienia stowarzyszenia My-Poznaniacy).
Tabela 4
Struktura przepływu głosów z I tury.
Procentowy rozkład poparcia dla kandydata na prezydenta
– rozkład wg głosów oddawanych w I turze na Komitety Wyborców
zgłaszające kandydatów do Rady Miasta
% godz. 21.00
JAŚKOWIAK Jacek 100,00%
Lista nr 1 – Komitet Wyborczy PSL 2,81%
Lista nr 3 – KW Prawo i Sprawiedliwość 8,52%
10. 172 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
Lista nr 4 – KW Platforma Obywatelska RP 59,54%
Lista nr 6 – KW SLD Lewica Razem 12,39%
Lista nr 7 – KW Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke 3,29%
Lista nr 15 – KWW P. O. Wolność 0,68%
Lista nr 16 – KWW Koalicja Prawo do Miasta 5,32%
Lista nr 17 – KWW Lista Bogdana Grobelnego 0,19%
Lista nr 18 – KWW Ryszarda Grobelnego Teraz Wielkopolska 3,68%
Lista nr 19 – KWW Anny Wachowskiej-Kucharskiej 3,58%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
Kolejna tabela 5 ilustruje jak zachowywali się w ponownym głoso-
waniu wyborcy poszczególnych kandydatów z I tury. Przede wszystkim
można stwierdzić, że wyborcy trójki kandydatów, którzy oficjalnie po-
parli Jacka Jaśkowiaka (dając mu „kredyt zaufania”) postąpili zgodnie
z sugestią swoich liderów (choć oczywiście nie da się wskazać, czy była
to konsekwencja ich własnych wyborów czy właśnie sugestii polityka)
i zagłosowali na kandydata PO. Zagłosowało na niego prawie 80% wy-
borców Tomasza Lewandowskiego i odpowiednia ponad 80 i 90% Anny
Wachowskiej-Kucharskiej i Macieja Wudarskiego. Swojego zdania nie
zmienili też wyborcy Jacka Jaśkowiaka z I tury, gdyż ponad 95% z nich
zostało przy swoim pierwotnym kandydacie. A tego nie można powie-
dzieć o wyborcach Ryszarda Grobelnego, gdyż w II turze aż 20% z nich
zagłosowało na Jacka Jaśkowiaka. Pytanie co było przyczyną tego, że
1/5 twardego elektoratu prezydenta, gdyż tak można nazwać tych z pierw-
szego głosowania, skoro wybrali jego spośród ośmiu kandydatów, nagle
zmienili zdanie i poparli w II turze jego głównego konkurenta? Wydaje
się, że to efekt wspomnianego już zwrotu w kierunku PiS, którego część
wyborców nie zaakceptowała. Efektem tego było poparcie udzielone Ry-
szardowi Grobelnemu przez prawie 80% wyborców Tadeusza Dziuby.
Tabela 5
Rozkład poparcia udzielonego każdemu kandydatowi na prezydenta
w I turze wyborów na poparcie udzielone kandydatom w II turze
godzina 21.00
% Grobelny Ryszard Jaśkowiak Jacek
DZIUBA Tadeusz Antoni 77,58% 22,42%
GROBELNY Bogdan Edward 64,71% 35,29%
GROBELNY Ryszard 80,76% 19,24%
JAŚKOWIAK Jacek 4,63% 95,37%
KOPACZ Zygmunt Bolesław 42,11% 57,89%
11. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 173
LEWANDOWSKI Tomasz Jacek 20,10% 79,90%
WACHOWSKA-KUCHARSKA
Anna Małgorzata
17,86% 82,14%
WUDARSKI Maciej Jakub 8,33% 91,67%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
Ten proces znalazł swoje odzwierciedlenie również w przedstawio-
nym w tabeli 6 rozkładzie poparcia osób głosujących na komitety wybor-
cze do rady miasta Poznania. Wśród tych wyborców Ryszard Grobelny
stracił ponad 15% głosujących na kandydatów z jego listy, a zagłosowało
na niego ponad 70% osób, które wybrały kandydatów PiS do rady. Nie-
co inaczej sytuacja wyglądała z Jackiem Jaśkowiakiem, którego niemal
gremialnie poparli wyborcy głosujący do rady miasta na kandydatów wy-
wodzących się z ruchów miejskich, natomiast poparcie wśród wyborców
SLD i PO było nieco mniejsze. Co wydaje się być kolejnym dowodem
potwierdzającym hipotezę, że sztab prezydenta powinien jednak w II tu-
rze powalczyć znacznie bardziej o elektorat PO i SLD (zwłaszcza PO),
gdyż był on liczbowo zdecydowanie największy. Co ciekawe, pretendenta
na urząd poparło też prawie 2/3 wyborców PSL i Nowej Prawicy, a więc
procent podobny jak w przypadku wyborców SLD.
Tabela 6
Rozkład poparcia udzielonego każdemu komitetowi wyborczemu
zgłaszającemu kandydatów do Rady Miasta Poznania w I turze wyborów
na poparcie udzielone kandydatom w II turze
godzina 21.00
% Grobelny Ryszard Jaśkowiak Jacek
Lista nr 1 – Komitet Wyborczy PSL 34,09% 65,91%
Lista nr 3 – KW Prawo i Sprawiedliwość 72,92% 27,08%
Lista nr 4 – KW Platforma Obywatelska RP 23,13% 76,88%
Lista nr 6 – KW SLD Lewica Razem 31,18% 68,82%
Lista nr 7 – KW Nowa Prawica – Janusza Kor-
win-Mikke
38,18% 61,82%
Lista nr 15 – KWW P. O. Wolność 30,00% 70,00%
Lista nr 16 – KWW Koalicja Prawo do Miasta 12,70% 87,30%
Lista nr 17 – KWW Lista Bogdana Grobelnego 84,62% 15,38%
Lista nr 18 – KWW Ryszarda Grobelnego Te-
raz Wielkopolska
83,69% 16,31%
Lista nr 19 – KWW Anny Wachowskiej-Ku-
charskiej
13,95% 86,05%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
12. 174 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
Ostatnia, 7 tabela pokazuje bardzo ważne spojrzenie na analizowaną
tu problematykę, z jeszcze innej niż poprzednio perspektywy. Otóż poka-
zuje, kto poszedł głosować w II turze. Tabela ta jest ważnym uzupełnie-
niem wcześniejszych danych i analiz. Pokazuje też jedną całkiem nową
rzecz – że w ponownym głosowaniu wzięło udział aż 14% wyborców,
którzy nie głosowali w pierwszym głosowaniu. Co nimi kierowało? Być
może przekonanie o możliwości zmiany. Dopiero wynik I tury pokazał
w rzeczywistości, że Ryszard Grobelny może przegrać te wybory. Warto
zwrócić uwagę, że w Poznaniu nie potwierdziła się zasada, że w ponow-
nym głosowaniu w wyborach samorządowych, kiedy już tylko wybiera
się wójta (burmistrza, prezydenta) jest zazwyczaj wyraźnie niższa fre-
kwencja. W I turze wyniosła ona w Poznaniu w tych wyborach 38,76%,
a w ponownym głosowaniu niewiele mniej, bo 35,54%. Gdy połączyć
z tym fakt, że było tak wielu nowych wyborców oraz, że znaczna część
wyborców PiS nie poszła w ogóle zagłosować w II turze, wnioski zaczy-
nają się nasuwać dość jasne. Zwrócenie się Ryszarda Grobelnego w kie-
runku PiS nie było skuteczne, gdyż choć większość z tych wyborców
poparła Ryszarda Grobelnego, to jednakże znaczna ich część w ogóle
do ponownego głosowania nie poszła. Poszli natomiast nowi wyborcy,
którzy uwierzyli w realność zmiany władzy, głosując jak należy przy-
puszczać za zmianą. Nie można też wykluczyć, że jakaś część wyborców
z obawy przed sojuszem Ryszard Grobelny–PiS, w końcu z centowego
od lat Poznania, uznała, że należy zapobiec takiej koalicji głosując na
pretendenta, zwłaszcza, że szanse jego dość nagle gwałtownie wzrosły.
Gdy do tego dodamy, że w większości poszli do urn wyborcy PO, SLD
i ruchów miejskich, tak znaczna przewaga Jacka Jaśkowiaka wydaje się
zrozumiała.
Tabela 7
Struktura wyborców biorących udział w I i II turze wyborów
(według poparcia dla KW i KWW)
do 21.00
% I tura II tura
Lista nr 1 – Komitet Wyborczy PSL 2,59% 2,12%
Lista nr 3 – KW Prawo i Sprawiedliwość 22,33% 15,69%
Lista nr 4 – KW Platforma Obywatelska RP 35,79% 38,63%
Lista nr 6 – KW SLD Lewica Razem 13,31% 8,98%
Lista nr 7 – KW Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke 6,08% 2,66%
Lista nr 15 – KWW P. O. Wolność 0,20% 0,48%
Lista nr 16 – KWW Koalicja Prawo do Miasta 5,88% 3,04%
13. ŚSP 3 ’16 Strategie wyborcze Ryszarda Grobelnego i Jacka Jaśkowiaka... 175
Lista nr 17 – KWW Lista Bogdana Grobelnego 0,90% 0,63%
Lista nr 18 – KWW Ryszarda Grobelnego Teraz Wielkopolska 11,12% 11,25%
Lista nr 19 – KWW Anny Wachowskiej-Kucharskiej 1,79% 2,08%
Nowi wyborcy (którzy nie głosowali w I turze) 14,44%
Źródło: Badania exit poll przeprowadzone w dniu wyborów na zlecenie WTK.
Podsumowując powyższe rozważania, odnosząc się do pytań i hipotez
postawionych na wstępie, należy stwierdzić, że choć trudno ustalić czy
Ryszard Grobelny miał szansę na ostateczne zwycięstwo po tak niskim
wyniku w pierwszym głosowaniu, to jednak dane wskazują na to, że wal-
ka o ten sam co konkurent elektorat (osoby popierające lub bliskie PO)
nie była pozbawiona sensu i mogła dać lepszy wynik, gdyż w takiej sytu-
acji część wyborców nie odwróciła by się od prezydenta. Potwierdziła się
również druga hipoteza, że pomimo dobrej kampanii (Ossowski, 2015),
zwycięstwo Jacka Jaśkowiaka nie byłoby możliwe bez poparcia udzie-
lonego mu przez trzech najważniejszych (poza Tadeuszem Dziubą) jego
konkurentów z I tury. A ponieważ nic tak nie łączy ludzi, jak wspólny
wróg, tym samym Ryszard Grobelny, apelując o poparcie elektoratu PiS,
zjednoczył głównych swoich przeciwników wokół kandydata PO, Jac-
ka Jaśkowiaka. W efekcie pretendent pokonał niemal pewnego reelekcji,
urzędującego od 16 lat prezydenta Poznania.
Bibliografia
Badania exit poll, zrealizowane w ramach ponownego głosowania na urząd prezydenta
Poznania przez Gemini na zlecenie Wielkopolskiej Telewizji Kablowej (WTK).
Cieśla W. (2014), Mentalne wąsy, czyli jak Poznań przyprawił sobie gębę zaścian-
kowego miasta, http://polska.newsweek.pl/poznan-golgota-picnic-osly-zoo-
newsweek-pl,artykuly,350075,1,2.html.
Kolczyński M. (2008), Strategie komunikowania politycznego, Katowice.
Lipoński S. (2014), Przestrogi dla Jaśkowiaka. Dziewięć powodów, przez które
Grobelny przegrał wybory, „Gazeta Wyborcza”, 12.10.2014, http://poznan.
wyborcza.pl/poznan/56,36001,17102347,Przestrogi_dla_Jaskowiaka__Dzie-
wiec_powodow__przez.html.
Ossowski S. (2015), Błędy i wypaczenia, czyli o przyczynach porażki Ryszarda Gro-
belnego w poznańskich wyborach samorządowych w 2014 roku, „Przegląd
Politologiczny”, nr 2.
Polskie Badania Wyborcze. Wyborczy Serwis Organizacji Firm? Badania Opinii
i Rynku oraz Polskiego Towarzystwa Badaczy Opinii i Rynku, http://www.
badaniawyborcze.pl/index.php/wyniki-badan/badania-papi.
14. 176 Szymon Ossowski ŚSP 3 ’16
Słownik Marketingu (2009), Marketing Communication Academy, Warszawa.
Stępińska A. (2004), Marketingowe strategie wyborcze. Wybory prezydenckie w Pol-
sce 1990–2000, Poznań.
www.gloswielkopolski.pl/artykul/3636412,wybory-samorzadowe-2014-sondaz-pre
zydencki-dla-glosu-w-poznaniu-bedzie-druga-tura,id,t.html.
www.samorzad2014.pkw.gov.pl/359_Rady_gmin/0/3064.
www.samorzad2014.pkw.gov.pl/360_Wybory_Burmistrza_-_I_tura/0/3064.
www.samorzad2014.pkw.gov.pl/361_Wybory_Burmistrza_-_II_tura/0/3064.
www.wtk.pl/tv-audience_survey.
Wybory 2014. Jacek Jaśkowiak nowym prezydentem Poznania! Grobelny odchodzi,
http://poznan.wyborcza.pl/poznan/14,36026,17053434,Wybory_2014__Ja-
cek_Jaskowiak_nowym_prezydentem_Poznania_.html.
Electoral strategies of Ryszard Grobelny and Jacek Jaśkowiak
in the second ballot in the light of exit polls
Summary
This paper aims to analyze election strategies of two candidates for the office of
President of Poznań, who competed in the second round of local elections in 2014.
The author tries to answer the following questions: (1) between the first and second
round, could Ryszard Grobelny have turned the tide of events and ultimately won the
election? and (2) what mistakes did he commit in the last period of the campaign to
have so clearly lost to Jacek Jaśkowiak? While answering these questions, we formu-
lated two hypotheses. The first one is that it is impossible to clearly determine whether
Ryszard Grobelny had a chance to win after such a low score in the first ballot, al-
though there are indications that the key to victory was not so much the complaints of
Ryszard Grobelny, but the decisions of other candidates, who did not qualify for the
second round. The second hypothesis leads to the conclusion that the biggest mistake
at the end of the campaign was the then incumbent President’s turn in the direction
of the PiS party electorate and Tadeusz Dziuba. Verification of these hypotheses, in
particular the second one, was based on the analysis of exit polls, carried out on the
evening of the day of the second round of elections for the president of Poznan by the
Gemini agency, commissioned by Wielkopolska Cable Television.
Key words: local elections, political marketing, polls, Poznań