Μερικά λόγια για τους δυο μεγάλους πολιτικούς

2. Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας
στις 19 Μαΐου 1824 και απεβίωσε στις 31 Μαΐου 1905 στην
Αθήνα. Ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός,
πληρεξούσιος, βουλευτής, υπουργός σε αρκετές κυβερνήσεις και
πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Όσο ζούσε, και στα χρόνια αμέσως μετά το θάνατό του, ο
Δηλιγιάννης ήταν εξαιρετικά δημοφιλής σε μεγάλο τμήμα του
ελληνικού λαού. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα όμως, η
υστεροφημία του υπέφερε, καθώς βρέθηκε στο στόχαστρο τόσο
των φιλελεύθερων, όσο και των μαρξιστών ιστορικών, που
προτιμούσαν να αξιολογούν θετικά τον μεγάλο του
αντίπαλο Χαρίλαο Τρικούπη. Οι φιλελεύθεροι έβλεπαν τον
Δηλιγιάννη ως λαϊκιστή και δημαγωγό που εμπόδιζε την
απελευθέρωση της οικονομίας και της κοινωνίας, ενώ οι
μαρξιστές ως εκφραστή των οπισθοδρομικών και
«προ-καπιταλιστικών» κοινωνικών στρωμάτων.

4. O Χαρίλαος Τρικούπης γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις
11 Ιουλίου 1832 και απεβίωσε στη Γαλλία
στις 30 Μαρτίου 1896.
Ήταν Έλληνας διπλωμάτης, πολιτικός και
Πρωθυπουργός. Ο Τρικούπης κυριάρχησε στην
πολιτική σκηνή της Ελλάδας επί 19 χρόνια, από το 1875
έως το 1894, παίρνοντας τη θέση του πρωθυπουργού
επτά συνολικά φορές και κυβέρνησε τη χώρα για
σχεδόν 10 χρόνια από τα 20 αυτής της περιόδου. Στην
τελευταία του κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει
στις οικονομικές υποχρεώσεις που είχε δημιουργήσει
έναντι των ξένων δανειστών με συνέπεια να επέλθει η
πτώχευση της Ελλάδας με την ιστορική φράση
του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

6. Οι στόχοι του Χ. Τρικούπη συνοψίζονταν στη δημιουργία ενός κράτους
σύγχρονου και οικονομικά αναπτυγμένου. Κύριες πλευρές της πολιτικής
του ήταν η κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής (σιδηροδρομικό δίκτυο,
οδοποιία, διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου κ.ά.) που θα στήριζαν την
οικονομική ανάπτυξη, η ανασυγκρότηση των ενόπλων δυνάμεων, η
εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης μέσω της θέσπισης αντικειμενικών
κριτηρίων πρόσληψης και η επιδίωξη ειρηνικής συμβίωσης με την
Οθωμανική αυτοκρατορία. Για να πετύχει τα παραπάνω, ο Τρικούπης
επέβαλε βαρύτατη φορολογία και σύναψε μεγάλα δάνεια με τράπεζες του
εξωτερικού. Επίσης, προσέφερε στους Έλληνες κεφαλαιούχους του
εξωτερικού προνομιακούς όρους για επενδύσεις. Ο Θ. Δηλιγιάννης
υποστήριζε ότι θα έπρεπε η φορολόγηση να είναι η μικρότερη δυνατή,
υπογράμμιζε τις συνέπειες των τρικουπικών μέτρων για τα μεσαία και
κατώτερα κοινωνικά στρώματα και κατηγορούσε τον Τρικούπη ότι
έδειχνε εύννοια προς τους οικονομικά ισχυρούς. Θεωρώντας, επίσης,
θεμιτή την εναλλαγή των οπαδών της εκάστοτε κυβέρνησης στις
κρατικές θέσεις, κατάργησε, όταν έγινε πρωθυπουργός, τον τρικουπικό
νόμο περί «προσόντων των δημοσίων υπαλλήλων».

7.  https://el.wikipedia.org/wiki
 http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php
/DSGYM-C105/65/519,1903/
Η εργασία έγινε από την μαθήτρια:
Δήμητρα Σίτσα