2. Θεωρητικό Υπόβαθρο.
Ένα θεμελιώδες στοιχείο που συγκροτεί την
διαπολιτισμική εκπαίδευση είναι ο σεβασμός στην
διαφορετικότητα του άλλου (Γκοτοβός, 2002).
Η διαπολιτισμική παιδαγωγική και εκπαίδευση
προσφέρεται σε μειονοτικές ομάδες που έχουν
πολιτισμικές διαφορές από ένα εθνοτικό σύνολο, άλλα η
εκπαίδευση που παρέχεται σε αυτές ομάδες έχει
γνώμονα τον σεβασμό και την διατήρηση της ιδιαίτερης
πολιτισμικής τους ταυτότητας (Νικολάου, 2011).
3. Στόχοι της διαπολιτισμικής παιδαγωγικής.
Έμφαση στην εκπαίδευση των παιδιών με γνώμονα τον
σεβασμό & την εκτίμηση των εθνικών, θρησκευτικών και
πολιτισμικών διαφορών .
Η καλλιέργεια του αισθήματος της ευθύνης στο σύνολο
των μαθητών σε περιόδους που η ανάπτυξη των παιδιών
είναι κρίσιμη και η δέσμευση ότι τα παιδιά θα μοχθούνε
για τις ιδέες της δημοκρατίας, της ισότητας και της
δικαιοσύνης .
(Elliott et all., 2008).
4. Η διαπολιτισμική Παιδαγωγική στην πράξη.
Ως προς την εφαρμογή της διαπολιτισμικής παιδαγωγικής,
πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αλλαγή του πολιτισμικού
πλαισίου σηματοδοτεί νέες ανάγκες που συσχετίζονται με
το καινούργιο πλαίσιο στο οποίο το άτομο καλείται να
κοινωνικοποιηθεί και να συνεχίσει την ζωή του.
(Γκοτοβός, 2002).
5. Η διαπολιτισμική Παιδαγωγική στην πράξη.
Είναι υψίστης σημασίας:
• Η γλώσσα και ο πολιτισμός των Χωρών προέλευσης των
παιδιών να αντιμετωπίζεται με σεβασμό σε όλες τις
βαθμίδες της εκπαίδευσης και να εκλαμβάνεται ως
πολιτιστικό αγαθό και πηγή γνώσης από τους
εκπαιδευτικούς (Portera, 2008).
• Το αναλυτικό πρόγραμμα να εξαλείψει τα στοιχεία που
υποβιβάζουν τους διαφορετικούς πολιτισμούς που
χαρακτηρίζουν τις μειονότητες και ενισχύσει την
συμπερίληψη μαθημάτων που συσχετίζονται με το
πολιτισμικό και πολιτιστικό υπόβαθρο των μειονοτήτων
(Μάμας, 2014).
6. Τα στοιχεία που δυσχεραίνουν το έργο της
διαπολιτισμικής παιδαγωγικής.
Η έμφαση στην εθνική διαπαιδαγώγηση προσδίδει ένα
εθνοκεντρικό χαρακτήρα στον σχολικό μηχανισμό παρά τις
πολιτισμικές διαφορές που διέπουν τα διαφορετικά κράτη.
Ο θεσμός του σχολείου συμβάλλει στην διαμόρφωση κοινών
ταυτοτήτων σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο μέσω της
πολιτισμικής ομοιογενοποίησης , μέσω κυρίως των
μαθημάτων της ιστορίας και της γλώσσας ως αποτέλεσμα να
ενισχύει τα φαινόμενα του ρατσισμού και του εθνικισμού
(Φραγκουδάκη & Δραγώνα,1997).
7. Πρακτικές διδασκαλίας για την ομαλή ένταξη των
αλλοδαπών μαθητών στην τάξη.
Πρακτικές διδασκαλίας για την ομαλή
ένταξη των αλλοδαπών μαθητών στην
τάξη.
Ποσοστό.
Εξατομικευμένη διδασκαλία. 29,3 %
Ομαδοσυνεργατική διδασκαλία. 16,5 %
Ενισχυτική διδασκαλία. 17 %
Αλληλοδιδακτική μέθοδος. 12,7 %
Μέθοδος Project. 8,9 %
Διαθεματική προσέγγιση. 7,6 %
Αξιοποίηση της εκπαιδευτικής
τεχνολογίας.
5,9%
Εξ αποστάσεως μάθηση (e-learning). 0%
Kαμμία. 2,1 %
Σύνολο. 100 %
8. Συμπεράσματα.
Η διαπολιτισμική παιδαγωγική έγκειται σε ένα ευρύτερο
κοινωνικό περιβάλλον του ατόμου ξεφεύγοντας από τα
στενά όρια του σχολείου, για αυτό και απαιτεί την
αναδιοργάνωση ολόκληρου του εκπαιδευτικού
συστήματος, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες των μαθημάτων
ανεξαρτήτως πολιτισμικού πλαισίου
(Μάμας, 2014).