Πατέρα στο σπίτι Ατομική εργασία για τη Λογοτεχνία Α Λυκείου Τα φύλα στη Λογοτεχνία

1. ‘Αγαπητή’ Γιαννούλα
Έχω να θυμάμαι πολλές στιγμές από τα εννιά έτη του γάμου μας. Δεν ήταν όλες
καλές δεν ήταν όλες κακές, αλλά ότι και να ήταν πάντα περνούσε. Στις δυσκολίες
ιδιαίτερα με τα παιδιά, ήθελες να μένεις μόνη σου και να λύνεις τα θέματα που
υπήρχαν. Τουλάχιστον έτσι καταλάβαινα, για να έχεις να λες ότι ο άντρας σου ο
τεμπέλης αλκοολικός σε παρατάει και δεν βοηθάει σε τίποτα. Ας τα πάρουμε όμως
από την αρχή γιατί μου φαίνεται πως δεν με ξέρεις καλά, αλλά ούτε θέλησες να με
μάθεις ποτέ. Από την στιγμή που σε αντίκρισα πρώτη φορά στο χωριό, σε
ερωτεύτηκα με όλη την δύναμη της ψυχής μου, τα μάτια σου έλαμπαν απίστευτα
πολύ, ίσως ήταν και τα πιο όμορφα μάτια που είχα δει μέχρι τότε. Το βλέμμα σου
ήταν διστακτικό και απαξιωτικό, δεν σε κατηγορώ όμως, φοβόσουν, ναι φοβόσουν να
ερωτευτείς και να αφεθείς σε κάποιον, λόγω της μικρής σου ηλικίας και της απειρίας
σου. Σε αγάπησα, ήμουν εκεί για σένα με τον δικό μου τρόπο, θέλησα μαζί σου να
κάνω μια νέα αρχή, να περάσω στιγμές και να αποκτήσω παιδιά. Στην αρχή ήμασταν
αγαπημένοι, μετά ξέρεις την συνέχεια ή μάλλον μετά την γέννηση του τρίτου μας
παιδιού ξεκίνησαν τσακωμοί, έγινες αρκετά απόμακρη μπορώ να πω έβρισκες
συνέχεια αφορμή για να μου υποβάλλεις υποδείξεις. Αυτό που έκανες με κατέστρεφε
μέρα με την μέρα έτσι λοιπόν για να ξεσπάσω το έριξα στο ποτό… μόνο εκεί έφευγε
το μυαλό μου ξεχνούσα τα πάντα όλα μας τα προβλήματα. Στην συνέχεια έγινα
εχθρικός απέναντί σου, αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ΚΑΛΑ ΣΟΥ
ΕΚΑΝΑ. Σου άξιζε τελικά… και μην αναρωτηθείς γιατί λέω πως σου άξιζε .. ξέρεις
πολύ καλά το γιατί. Εσύ ήθελες μόνο να περνάει το δικό σου και δεν με σκεφτόσουν,
με είχες πετάξει στο περιθώριο γιατί είχες άλλα σχέδια που προφανώς δεν βάδιζαν
στο ίδιο δρόμο με τα δικά μου.. Ήθελα να ήξερα γιατί δεν αναρωτήθηκες ποτέ, γιατί
ο άντρας σου είναι αλκοολικός. Θα σου πω εγώ γιατί! ΓΙΑΤΙ είσαι μια ξεροκέφαλη
εγωίστρια .. για αυτό! Για να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να φύγω διότι ΤΙΠΟΤΑ
δεν μας ένωνε πλέον..Ακόμα και τα παιδιά μας..Μμ λάθος μου..τα παιδιά ΣΟΥ..τα
ένιωθα ξένα.. Δεν νομίζω όμως να σε ένοιαξε και τόσο που έφυγα, διότι εσύ είχες τον
κουμπάρο να σε χρυσώνει, να σε βοηθάει και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Κράτησες
αυτόν, ΕΠΕΛΕΞΕΣ αυτόν. Το βλέμμα σου μέρα με την μέρα όλο και
συγκεντρωνόταν σε αυτόν, για αυτό και με έχασες. Όσο λοιπόν εσύ κοιτούσες στα
μάτια τον κουμπάρο εγώ κοιτούσα αλλού.. Δεν θα στο κρύψω τα βράδια που εσύ με
έδιωχνες εγώ έβρισκα παρηγοριά στην αγκαλιά της φιλενάδας σου Μαριώς..ναι
όντως καλά διαβάζεις Γιαννούλα μου..Αυτά είχα να σου πω λοιπόν δεν θα
σπαταλήσω άλλο χρόνο για μια γυναίκα που δεν σπατάλησε ούτε λίγο χρόνο για
μένα… και πολλά σου εξήγησα στο γράμμα αυτό δεν θα σου γράψω από πού στο
στέλνω γιατί δεν θέλω καμία επαφή μαζί σου.
Μανώλης Φλοεράκης