Recommended
More Related Content
Similar to โครงการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นโรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด
Similar to โครงการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นโรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด (20)
โครงการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นโรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด
- 1. โครงการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นโรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด ชื่อโครงการ สืบสานวัฒนธรรมการฝานดอกโน ประเภทโครงการ โครงการใหม่ ผู้รับผิดชอบโครงการ นางแสงจันทร์ ภาคมฤค ตาแหน่ง ครูชานาญการพิเศษ กลุ่มสาระ การงานอาชีพและเทคโนโลยี สถานศึกษา โรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด ระยะเวลา พฤศจิกายน ๒๕๕๐ - มีนาคม ๒๕๕๑ หลักการและเหตุผล วัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นสิ่งสาคัญที่ควรรักษาและมีการพัฒนาฟื้นฟูอย่างจริงจัง มาตรา ๗ แห่งพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช ๒๕๔๒ ได้มีข้อความตอนหนึ่งไว้ว่า ในกระบวนการเรียนรู้ต้องปลูกฝังจิตสานึกที่ถูกต้องเกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่นภูมิปัญญาไทย จังหวัดร้อยเอ็ดเป็นจังหวัดที่อยู่ภาคอีสานตอนกลางมี ประเพณีเทศน์มหาชาติ(บุญผะเหวด) เป็นประเพณีที่สาคัญในจังหวัดร้อยเอ็ด เพราะถือกันว่าเป็นประเพณีบุญที่ยิ่งใหญ่จนเรียกว่าเป็นบุญมหาชาติ ในบุญผะเหวดนั้นล้วนประกอบไปด้วยความงามของภูมิปัญญาต่าง ๆ รวมกันหนึ่ง ในภูมิปัญญาที่อยู่ในงานบุญที่สาคัญคือ การฝานดอกโน(การแกะสลักดอกโน) ซึ่งนับเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นที่สืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน ดอกโน เป็นดอกไม้ที่สลัก(ฝาน)จากไม้โสนหรือไม้มอน เป็นดอกไม้ที่ใช้เป็นเครื่องบูชาในงาน ประเพณีเทศน์มหาชาติ(บุญผะเหวด)
- 2. ซึ่งเป็นดอกไม้ที่ชาวอีสานถือว่าถ้าจัดบุญผะเหวดจะขาดไม่ได้และจะใช้ในงานเดียวเท่านั้น ดอกโนจึงเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของงานบุญผะเหวดของชาวจังหวัดร้อยเอ็ด หากแต่การฝานดอกโนนั้นในปัจจุบันจากัดวงแคบอยู่เพียงคนเฒ่าแก่เท่านั้น หาได้มีการฝึกหัดเพื่อทาการสืบทอดอย่างจริงจัง ซึ่งนับวันผู้ที่มีความสามารถในการฝานดอกโนนั้นก็ลดน้อยลง ด้วยมูลเหตุข้างต้นข้าพเจ้าจึงมีความสนใจที่จะสร้างหลักสูตรท้องถิ่นเพื่อเป็นการอนุรักษ์การฝานดอกโนโด ยจะนาเอาการฝานดอกโนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการจัดการเรียนรู้กลุ่มการงานอาชีพและเทคโนโลยี จะมีการจัดการเรียนรู้ให้นักเรียนรู้จัก เข้าใจและตระหนักถึงความสาคัญของดอกโนและมีการฝึกปฏิบัติการฝานดอกโนจากภูมิปัญญาชาวบ้านที่ เชิญมาเป็นวิทยากรท้องถิ่น นอกจากนี้ยังจะมีการพัฒนาดอกโนที่เดิมใช้เป็นเครื่องบูชามาเป็นเข็มกลัดติดเสื้อเพื่อจาหน่าย ให้ผู้ที่สนใจซื้อเพื่อกลัดไปร่วมงานบุญผะเหวด วัตถุประสงค์ของโครงการ ๑. เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันทางวัฒนธรรมท้องถิ่นแก่นักเรียน ๒. เพื่อสืบสานการฝานดอกโน ๓. พัฒนาชิ้นงานภูมิปัญญาท้องถิ่นให้ใช้งานได้มากกว่าเดิม ๔. สร้างประสบการณ์การผลิต จาหน่ายผลิตภัณฑ์ ๕. เพื่อพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่อง สืบสานวัฒนธรรมการฝานดอกโน บูรณากลุ่มสาระการเรียนรู้ ๑. กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ คือ การวัดความยาวของไม้ที่จะฝานดอกโน การคาดคะเน การจาหน่าย ๒. กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย คือ การใช้ภาษาถ่ายทอดสู่ผู้เรียน ศึกษาคาว่าดอกโน
- 3. การเขียน บันทึกการฝึกปฏิบัติ ๓. กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม คือ การศึกษาเรื่องประเพณีบุญผะเหวด หน้าที่ของพุทธศาสนิกชน ๔. กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ คือ การทาสีดอกโน การออกแบบการฝานดอกโน ๕. กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี คือ การประดิษฐ์หัตถกรรมท้องถิ่นการฝานดอกโน ขอบเขตของโครงการ โครงการสืบสานวัฒนธรรมการฝานดอกโน จะทากิจกรรมการจัดการเรียนรู้ให้แก่นักเรียนช่วงชั้นที่ ๒ ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔/๖ โรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด อาเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด เป้าหมาย ๑. เป้าหมายเชิงปริมาณ นักเรียนในช่วงชั้นที่ ๒ ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔/๖ จานวน ๔๕ คน โรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด ๒. เป้าหมายเชิงคุณภาพ นักเรียนสามารถฝานดอกโนแล้วนาไปประดิษฐ์เป็นเข็มกลัดและทาการจาหน่าย ได้ วิธีดาเนินงาน ๑. สาระสาคัญของกิจกรรม ๑.๑ เห็นความสาคัญของดอกโน ๑.๒ สามารถฝานดอกโนได้ ๑.๓ สามารถนาดอกโนที่ฝานมาประดิษฐ์เป็นเข็มกลัดได้
- 4. ๒. กิจกรรม/ระยะเวลา มกราคมกุมภาพันธ์ ๑.วางแผนจัดทาโครงการ ๒.เสนอโครงการ ๓วางแผนงาน ๔.ดาเนินการตามโครงการ ๕.ประเมินผลการดาเนินงาน * หมายเหตุ ในการดาเนินงานนั้นจะทาการจัดกิจกรรมเรียนรู้จานวน ๔ ชั่วโมง งบประมาณ ๑. กระดาษถ่ายเอกสาร ๓ รีม ๒. เทปกาว ๓ ม้วน ผู้รับผิดชอบ นางแสงจันทร์ ภาคมฤค ตาแหน่ง ครูชานาญการ พิเศษ โรงเรียนเมืองร้อยเอ็ด การติดตาม และประเมินผล
- 5. ตัวบ่งชี้ความสาเร็จ วิธีการวัด และประเมิน เครื่องมือที่ใช้ ๑. นักเรียนสามรถฝานดอกโนได้ ๒. นักเรียนสามารถนาเอาดอกโนมาประดิษฐ์เป็นเข็มกลัดได้ ๓. นักเรียนมีเจตคติที่ดีต่อ การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นของตน ๑. การสังเกต ๒. การสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง ๓. ประเมินผลงาน ๔. แบบทดสอบ ๑. แบบทดสอบ ๒. แบบสังเกต ๓. แบบประเมินล ผลที่คาดว่าจะได้รับ ๑. นักเรียนตระหนักและเห็นความสาคัญของดอกโน ๒. นักเรียนมีความสามารถฝานดอกโนได้อย่างน้อยร้อยละ ๘๐ ๓. นักเรียนมีความสามารถนาดอกโนมาประดิษฐ์เป็นเข็มกลัดได้อย่างน้อยร้อยละ ๘๐ ๔. นักเรียนมีเจตคติที่ดีต่อวัฒนธรรมท้องถิ่นของตนเอง ๕. นักเรียนสามารถจาหน่ายผลงานของตนเองได้