Ο Χριστόφορος Κολόμβος αποτελεί έμπνευση για τους νέους. Η εργασία αναφέρεται γλαφυρά στην καταγωγή και στα ταξίδια του, με τον αντικειμενικότερο δυνατό τρόπο. Η ανορθόδοξη πορεία της ζωής του, τον οδήγησε στην υπέρτατη δόξα και την ταπεινωτική κατάληξη.

3. Ο Χριστόφορος Κολόμβος πιστεύεται
πως γεννήθηκε ανάμεσα στις 25
Αυγούστου και στις 31 Οκτωβρίου
1451. Αν και πολλές περιοχές
διεκδικούν την προέλευσή του, η πιο
αποδεκτή θέση ωστόσο, είναι ότι
γεννήθηκε στη Γένοβα.
Η οικογένεια του αποτελούνταν από
τον πατέρα του Δομίνικο Κολόμβο, τη
μητέρα του Σουζάνα Φονταρόσσα και
τα αδέρφια του Βαρθολομαίο,
Τζιοβάννι Πελεγκρίνο και Γιάκομο.

4. Ποιος ήταν ο Κολόμβος;
Ο Χριστόφορος Κολόμβος υπήρξε θαλασσοπόρος,χαρτογράφος,
ναύαρχος και αντιβασιλιάς, καθώς και διάσημος, επειδή
ανακάλυψε την Αμερική το 1492.

5. Οι ναυτικοί σύμβουλοι του στέμματος απέρριψαν όμως την παράτολμη
πρόταση του Κολόμβου και ο ίδιος εισέπραξε άλλο ένα εμφατικό «όχι». Η
ιδέα του όμως είχε σπείρει το γονίδιο της αμφιβολίας στα μυαλά του
βασιλικού ζεύγους, γι' αυτό και κράτησαν τον Κολόμβο δίπλα τους ως
ακόλουθο. Οι σκέψεις τους ήταν όμως επικεντρωμένες στον πόλεμο με
τους Μαυριτανούς, γεγονός που είχε εξαντλήσει οικονομικά την Ισπανία,
το ταξίδι του Κολόμβου έπρεπε λοιπόν να περιμένει.
Ο ίδιος δεν έχανε βέβαια τον καιρό του και μελετούσε ακούραστα χάρτες
και εναλλακτικές διαδρομές, ερχόμενος πάντα σε συγκρούσεις με τους
ναυτικούς συμβούλους του στέμματος. Η στιγμή που περίμενε ήρθε τον
Ιανουάριο του 1492, όταν τα ισπανικά στρατεύματα κατέλαβαν τελικά το
τελευταίο μουσουλμανικό οχυρό της Γρανάδας και η χώρα πήρε μια
μεγάλη ανάσα από τον αραβικό κίνδυνο, το βασιλικό ζεύγος συμφωνεί
τότε να χρηματοδοτήσει την αποστολή αυτοκτονίας του Κολόμβου!

7. Σάντα Μαρία
Τελικά θέλοντας να
μην χάσουν καμία
ευκαιρία σύναψαν
ένα συμβόλαιο με
τους όρους που
επιθυμούσε ο
Γενοβέζος
καπετάνιος, του
έδωσαν την εντολή
να προχωρήσει
σύμφωνα με τα
σχέδια του, του
έδωσαν ένα πλοίο
του βασιλικού
στόλου και του
εξασφάλισαν άλλα
δυο πλοία με
ιδιωτική
χρηματοδότηση...

9. “Το πρώτο ταξίδι…”
Με την βοήθεια σεβαστών καπετάνιων του Πάλος, ο Κολόμβος ναυτολόγησε από
τους έμπειρους αλλά φοβισμένους, μπροστά στην προοπτική της διάσχισης του
Ατλαντικού, ναυτικούς του λιμανιού του Πάλος και στις 3 Αυγούστου 1492
αναχώρησε με τον στολίσκο του από εκεί για τα Κανάρια Νησιά, κτήση της
Ισπανίας. Από τα Κανάρια, δίνοντας βάση σε έναν χάρτη του Τοσκανέλι, πίστευε
ότι θα μπορούσε πιο εύκολα να προσεγγίσει στην Ιαπωνία. Από κει και πέρα
ήξερε ότι η ηπειρωτική Ασία δεν θα ήταν μακριά.

10. Αφού πραγματοποίησε επισκευές στα πλοία του στα Κανάρια,
ξεκίνησε για την διάσχιση του άγνωστου ακόμα τότε Ωκεανού.
Χρειάστηκε μόλις 36 μέρες για αυτό και στις 12 Οκτωβρίου 1492
έφτασε σε ένα νησί του συμπλέγματος των Μπαχαμών
βορειοανατολικά της Καραϊβικής το οποίο ονόμασε Σαν
Σαλβαδόρ . Συναντώντας τους ντόπιους Ιθαγενείς, δεν
ξαφνιάστηκε αλλά πίστεψε ότι βρισκόταν στην περιφέρεια της
κυρίως Ασίας. Θεωρώντας μάλλον ότι είχε άθελα του
προσπεράσει την Ιαπωνία, πίστεψε ότι τώρα ήταν πιο κοντά στις
Ινδίες, καθώς οι άνθρωποι που αντίκρισε και με τους οποίους
πέτυχε μια φιλική συνεργασία ήταν σκουρόχρωμοι. Γνωρίζοντας
λατινικά ο ίδιος, όποτε αναφερόταν σε αυτούς τους ονόμαζε
Ινδιάνους.

12. Το ταξίδι κράτησε δύο μήνες και στις 4 Μαρτίου του
1493 μπήκε στο λιμάνι της Λισαβόνας, όπου και
έτυχε θριαμβευτικής υποδοχής. Οι βασιλείς και η
"κοινή γνώμη" της εποχής τον υποδέχθηκαν θερμά
ενώ σε όλη την Ευρώπη διαδόθηκε αστραπιαία η
φήμη πως οι Ισπανοί είχαν φτάσει μέσω του
Ατλαντικού στην Ασία.
Ο Κολόμβος εντάχθηκε στην αριστοκρατία της
Ισπανίας ως "δον", ορίστηκε ναύαρχος της διπλής
μοναρχίας και περιβλήθηκε γενικά με τιμές και
χρηματικά εισοδήματα. Μάλιστα ονομάστηκε και
Αντιβασιλέας των χωρών όπου θα εγκαθιστούσε
την ισπανική κυριαρχία ή στις οποίες θα
προωθούσε σαν ένα είδος ύπατου αρμοστή τα
συμφέροντα της νέας του πατρίδας.

14. “Το δεύτερο ταξίδι..”
Την ίδια χρονιά, 25 Σεπτεμβρίου του 1493, ξεκίνησε το δεύτερο
ταξίδι για το Νέο Κόσμο έχοντας δεκαεπτά πλοία και πάνω από
χίλιους άνδρες.
Τώρα πια υπήρχαν περισσότεροι ενθουσιώδεις ιδιώτες που
ήθελαν να διαθέσουν τα πλοία τους για νέες διατλαντικές
αποστολές και περισσότεροι ναυτικοί πρόθυμοι να συμμετάσχουν.
Εξάλλου ο ίδιος ο Κολόμβος, αν και δεν έφερε σοβαρές ποσότητες
χρυσού από το ταξίδι του 1492-1493, όσο έφερε δείγματα νέας,
άγνωστης χλωρίδας καθώς και κάποιους ιθαγενείς, υπερέβαλλε
ως προς την εικόνα των νησιών που ανακάλυψε.

15. Έπλευσε νοτιοδυτικότερα, ίσως, γιατί ήλπιζε να φτάσει αυτή τη φορά στην Ιαπωνία
αλλά τελικά ανακάλυψε τις Αντίλλες νήσους. Στην πορεία εντόπισε το σημερινό
Πουέρτο Ρίκο και ξαναβρέθηκε στην Ισπανιόλα. Διαπίστωσε ότι ο σταθμός που είχε
εγκαταστήσει, είχε καταστραφεί από συμπλοκή της φρουράς του με ιθαγενείς.
Η φρουρά είχε εξοντωθεί ολόκληρη. Δεν γύρεψε εκδίκηση, αλλά οι ντόπιοι άρχισαν
να συμβιβάζονται με τις επιθυμίες των τεχνολογικά και οπλικά ισχυρότερων
Ισπανών.
Επίση,ς ο Κολόμβος θέλοντας να αποφύγει τις συγκρούσεις, ώστε να προχωρήσει,
όπως είχε υποσχεθεί στους βασιλείς στον ειρηνικό προσηλυτισμό των Ινδιάνων
στον χριστιανισμό, συνέχισε την συνεργασία μαζί τους, δεν κατάργησε φυλάρχους
και φαινομενικά αντιμετώπιζε τους ηγέτες ως ίσους.

17. ...Αποφάσισε να εγκαταστήσει μια μόνιμη βάση στην Ισπανιόλα, που φαινόταν να
βρίσκεται έξω από την κυριαρχία ή την υποτέλεια κάποιου ισχυρού Ασιάτη
ηγεμόνα, πριν προχωρήσει στην αναζήτηση της ενδοχώρας.
Επέβλεψε τις πρώτες εργασίες ανέγερσης του πρώτου ευρωπαϊκού οικισμού
στην Αμερική, τον οποίο ονόμασε Ισαβέλλα. Ταυτόχρονα προχώρησε στην
εξερεύνηση του εσωτερικού της μεγάλης νήσου και στην αναζήτηση ορυχείων,
που ήλπιζε να του δώσουν το άφθονο χρυσάφι που είχε υποσχεθεί.
Το 1494 συνέχισε για λίγο τις θαλάσσιες έρευνες και ανακάλυψε την Τζαμάικα,
ενώ εξερεύνησε την νότια ακτή της Κούβας. Ωστόσο, αποφάσισε να επιστρέψει
στην Ισαβέλλα, πριν φτάσει στο δυτικότερο άκρο της Κούβας και διαπιστώσει ότι
είναι νησί.
Ανησυχούσε έντονα για τις εξελίξεις στην αποικία. Εξάλλου, τα προσωπικά του
συμφέροντα εξαρτιόνταν και από την εικόνα που θα παρουσίαζε ως διοικητής,
μια ευθύνη που ο ίδιος είχε ζητήσει να φέρει. Έμεινε πάνω από ένα χρόνο ακόμα
στην Ισπανιόλα. Καθώς αρκετό χρυσάφι δεν είχε βρεθεί ακόμα και ο
εκχριστιανισμός των ντόπιων δεν προχωρούσε αρκετά, ο ναύαρχος έπρεπε κάτι
να δείξει στους μονάρχες.

18. Οι διαφωνίες και οι ρήξεις του με τους τυχοδιώκτες εκπροσώπους της μικρής
αριστοκρατίας, που εγκαταστάθηκαν στην αποικία, ήταν συχνές. Είχε πέσει σε μερική
δυσμένεια, καθώς οι κυρίως Ινδίες αλλά και τα φυσικά ορυχεία της Ισπανιόλας δεν
είχαν βρεθεί ακόμα, ενώ το 1495 είχε στείλει στην Ισπανία δέσμιους 500 ιθαγενείς
αιχμάλωτους των πολέμων των συμμάχων του φυλάρχων, με την δικαιολογία ότι έτσι
θα γλίτωναν την εξόντωση από τους εχθρούς τους και θα προσηλυτίζονταν πιο
εύκολα, αν ζούσαν σαν υπηρέτες σε πλούσια σπίτια. Η ενέργεια αυτή δυσαρέστησε
την Ισαβέλλα και ακόμα περισσότερο, όταν οι ιθαγενείς αυτοί διατέθηκαν τελικά για
βαριές εργασίες και πέθαναν γρήγορα. Ο Κολόμβος μην λαμβάνοντας αρκετά εφόδια
και ανησυχώντας για την εικόνα του, επέστρεψε στην Ισπανία το 1496 αφήνοντας
πληρεξούσιο τον αδερφό του.
Πέτυχε να μεταστρέψει το εναντίον του κλίμα και ζητούσε επίμονα μια τρίτη αποστολή
για να ολοκληρώσει το έργο του. Οι βασιλείς πάλι, όπως ως το 1492 καθυστέρησαν
στην αρχή να τον ικανοποιήσουν. Πέρασε δυο χρόνια στην Ισπανία, ενώ όσο
μπορούσε ενημερωνόταν με επιστολές για τα όσα συνέβαιναν στην αποικία. Τώρα
συνέβαινε το αντίθετο. Η κατάσταση ξέφευγε από κάθε κεντρικό έλεγχο και ήταν στην
άλλη άκρη τώρα του Ατλαντικού, απαραίτητη η παρουσία του.

19. Το τρίτο ταξίδι..

20. Ξεκίνησε πάλι το καλοκαίρι του 1498 μετά από δυο άσκοπα χρόνια
στην Ευρώπη. Έπλευσε πάλι νοτιοδυτικότερα, αλλά έφτασε στην
Νότια Αμερική, στις ακτές της σημερινής Βενεζουέλας και τις εκβολές
του ποταμού, του Ορινόκου. Μετά ελάχιστη εξερεύνηση έπλευσε ξανά
στην Ισπανιόλα.
Εκεί, αφού έγινε πια φανερό ότι η Ισαβέλλα είχε κτιστεί σε κακή
τοποθεσία, εκτεθειμένη σε κυκλώνες και σε ανθυγιεινό περιβάλλον,
άρχισε στην νότια ακτή η ανέγερση μιας νέας πόλης, του Σάντο
Ντομίνικο. Στο μεταξύ, ο Πορτογάλος Βάσκο Ντα Γκάμα ολοκλήρωνε
τον πρώτο περίπλου της Αφρικής και έφτανε στις κυρίως Ινδίες,
αρχίζοντας τις απευθείας εμπορικές επαφές με τους ηγέτες της
δυτικής ακτής. Αυτό το γεγονός, ότι η Πορτογαλία τελικά έφτασε
πρώτη, δυσαρέστησε πάλι τους βασιλείς έναντι του Κολόμβου.

21. Τα επόμενα 2 χρόνια δεν εξερεύνησε τίποτα, αφού επιδόθηκε στην
διοίκηση, στην διευθέτηση διαφορών, στους πολέμους των ιθαγενών και
στην καταστολή εξεγέρσεων Ισπανών ιπποτών που στα γράμματα τους
προς την Αυλή τον χαρακτήριζαν τύραννο και επιχειρούσαν μόνοι τους
να τον ανατρέψουν. Στα τέλη του 1500 αντικαταστάθηκε και ανακλήθηκε
με τον αδερφό του για να δώσουν εξηγήσεις. Με την βοήθεια του
μεγάλου γιου του Ντιέγκο πέτυχε να απαλλαχθεί από τις κατηγορίες. Οι
μονάρχες όμως αρνούνταν να τον αποκαταστήσουν στην διοίκηση των
νησιών και έστειλαν τον Φραγκίσκο ντε Μομπαντίλια ως κυβερνήτη της
Ισπανιόλας. Ο Κολόμβος ζήτησε απλά τότε να συνεχίσει με την
εξερεύνηση, απαλλαγμένος υποχρεωτικά από τις πολιτικές ευθύνες και
να οδηγήσει την χώρα του εκεί που είχε από την αρχή υποσχεθεί. Οι
βασιλείς, παρότι είχαν αρχίσει να λειτουργούν επιτέλους τα ορυχεία
στην Ισπανιόλα, προφασίστηκαν πάλι διάφορες αδυναμίες.

23. Τελικά το 1502 εξασφάλισε την εντολή και την υποστήριξη για ένα ακόμα
ταξίδι. Για το σκοπό αυτό του διατέθηκαν 4 σαπιοκάραβα, κάτι που τελικά
αποδείχθηκε μοιραίο για την αποστολή. Αφού διέσχισε τον Ατλαντικό,
βρέθηκε στην Καραϊβική και εξερεύνησε για λίγο την Τζαμάικα.
Στην συνέχεια παρέπλευσε πάλι την νότια ακτή της Κούβας αλλά και ξανά
επέλεξε να μην προσπαθήσει να την ερευνήσει συστηματικά.
Πριν φτάσει στο δυτικό της άκρο έπλευσε νοτιοδυτικά και έφτασε στις ακτές
της Κεντρικής Αμερικής, στη σημερινή Ονδούρα.

24. Πιστεύοντας ότι ήταν μια μεγάλη χερσόνησος,
όπως αυτή της Ινδοκίνας, ακολούθησε την
ακτογραμμή νότια και εξερεύνησε συστηματικά
κάθε κόλπο και ορμίσκο σε αναζήτηση ενός
περάσματος προς τον Ινδικό Ωκεανό.
Τον Οκτώβριο του 1502 είχε φτάσει στον
σημερινό Παναμά. Η ακτή στρεφόταν ανατολικά
αλλά ο Κολόμβος συνέχισε την εξερεύνηση.
Τελικά διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε πέρασμα
αλλά ότι η άγνωστη ήπειρος που είχε βρει στα
νότια. το 1498, συνδεόταν με την "Ασία" και την
θεώρησε προέκταση αυτής.

25. ...Ξέροντας ότι λόγω της κατάστασης των πλοίων του και έτσι έχοντας αποτύχει
ουσιαστικά, προσπάθησε να εξευμενίσει τους μονάρχες αναζητώντας νέα πλούσια
ορυχεία χρυσού στον Παναμά.
Χωρίς να το ξέρει βρισκόταν σε ελάχιστη απόσταση από τον άγνωστο Ειρηνικό ωκεανό.
Έμεινε στον Παναμά μέχρι την άνοιξη του 1503, ωσότου μια επίθεση των ιθαγενών, η
απειθαρχία πολλών μελών του πληρώματος και η ανάγκη να γίνει συντήρηση στα πλοία
τον ανάγκασαν να αφήσει για πάντα αυτή την γη.
Έπλευσε βόρεια και ανακάλυψε τα νησιά Κέιμαν. Αφού εξερεύνησε για λίγο ψάχνοντας
μάλλον χρυσό, προχώρησε προς την Κούβα, ίσως για να αναζητήσει ένα πέρασμα προς
την Κίνα. Οι διαρροές όμως στα σκάφη του τον ανάγκασαν να στραφεί στην Ισπανιόλα,
το μόνο μέρος τότε στην περιοχή με λιμάνια. Αλλά στην πορεία τα πλοία δεν άντεξαν
άλλο και για να αποφύγει ένα πιθανώς πολύνεκρο ναυάγιο στο πέλαγος επέλεξε να
εξοκείλει στην Τζαμάικα.

26. Το νησί δεν είχε αποικιστεί ακόμα, τα ισπανικά πλοία ούτε καν το προσέγγιζαν. Τον
ίδιο καιρό, οι διάδοχοι του στην Ισπανιόλα είχαν προχωρήσει στην πλήρη υποταγή
των ντόπιων. Ο Κολόμβος έστειλε μερικούς άνδρες με μια βάρκα σε ένα επικίνδυνο
ταξίδι. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν ένα άθλο. Αφού ναυάγησαν στην δυτική ακτή της
Αϊτής, διέσχισαν με τα πόδια την άγνωστη και επικίνδυνη ενδοχώρα μέχρι το Σάντο
Ντομίνικο. Βοήθεια, τελικά, έφτασε στον Κολόμβο και στους άνδρες του με
καθυστέρηση ενός ολόκληρου χρόνου, το 1504, καθώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι
καθυστερούσαν απαράδεκτα.
Μέσα σε εκείνο τον χρόνο ο ναύαρχος αντιμετώπισε ανταρσίες από το μισό του
πλήρωμα και εχθρικές διαθέσεις των ιθαγενών της Τζαμάικα αλλά αντεπεξήλθε
χωρίς αιματοχυσία. Η άδοξη εξέλιξη του τελευταίου ταξιδιού δεν είχε τέλος, καθώς
είχε στερηθεί των εισοδημάτων του στην Ισπανιόλα και έπρεπε να παρακαλέσει
καπετάνιους για να δεχτούν να τον μεταφέρουν στην Ισπανία.
Αυτό έγινε στα τέλη της χρονιάς και ίσα που πρόλαβε την προστάτιδα του
βασίλισσα Ισαβέλα λίγο πριν αυτή πεθάνει. Ο Φερδινάνδος, που έμενε μόνος
κύριος της χώρας, αρνήθηκε να δει τον Κολόμβο παρά τις εκκλήσεις του τελευταίου
να του δώσει προφορική αναφορά και να απολογηθεί για την τελευταία αποστολή.

27. Αποβίβαση Κολόμβου στην Αμερική…

29. “Στα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολόμβος, σχεδόν παράλυτος από
αρθρίτιδα, αγωνίστηκε να ανακτήσει τους τίτλους του και τον Μάιο του 1505
κατάφερε να πάρει πίσω κάποια από τα πλούτη του, όχι όμως και τα αξιώματά του.
Ενώ εκείνος πέθανε, οι γιοί του παρέμειναν στην υπηρεσία του κράτους και
αποκατέστησαν μεγάλο μέρος από τα προνόμια του.”

30. «…Ο Ντιέγκο διετέλεσε και Κυβερνήτης των
Δυτικών Ινδιών, όπως θα γίνονταν πια
γνωστά τα νησιά της Καραϊβικής, όταν
διαπιστώθηκε οριστικά πως ο πατέρας του
είχε τελικά φτάσει σε μια νέα ήπειρο.
Αρχικά ενταφιάστηκε στην ισπανική πόλη
Βαγιαδολίδ. Το 1537 τα λείψανά του
μεταφέρθηκαν στην Ισπανιόλα, όπως και ο
ίδιος επιθυμούσε. Όταν όμως οι Γάλλοι
κατέλαβαν το νησί, το 1795, τα λείψανα του
Κολόμβου μεταφέρθηκαν στην Κούβα, όπου
παρέμειναν μέχρι τον Ισπανο-Αμερικανικό
πόλεμο το 1898, όταν και επέστρεψαν στη
Σεβίλλη.»