Η Σκέψη στους ελληνιστικούς χρόνους αποτελεί επανάληψη και ανανέωση της κλασικής ελληνικής σκέψης. Με τους Σκεπτικούς ο Λόγος αυτοεξετάζεται κριτικά, οι Στωϊκοί και οι Επικούρειοι αποζητούν να θεμελιώσουν την Σκέψη στην αυτοσυνείδηση. Ο Πλωτίνος με επιρροές από τη χριστιανική θεολογία εγκαθιδρύει το νεοπλατωνισμό.
(Επικούρειοι • Στωικοί • Σκεπτικοί • Πλωτίνος)
Η Σκέψη στους ελληνιστικούς χρόνους αποτελεί επανάληψη και ανανέωση της κλασικής ελληνικής σκέψης. Με τους Σκεπτικούς ο Λόγος αυτοεξετάζεται κριτικά, οι Στωϊκοί και οι Επικούρειοι αποζητούν να θεμελιώσουν την Σκέψη στην αυτοσυνείδηση. Ο Πλωτίνος με επιρροές από τη χριστιανική θεολογία εγκαθιδρύει το νεοπλατωνισμό.
(Επικούρειοι • Στωικοί • Σκεπτικοί • Πλωτίνος)
Απαντήσεις των ερμηνευτικών ερωτήσεων και λεξιλογικών ασκήσεων στην αντίστοιχη διδαγμένη ενότητα του "Φιλοσοφικού Λόγου" της Γ'Λυκείου Θεωρητικής Κατεύθυνσης (πρόκειται για το πιστό υλικό του ηλεκτρονικού βοηθήματος του Υπουργείου Παιδείας, απλώς συγκεντρωμένο σε ένα αρχείο)
Απαντήσεις των ερμηνευτικών ερωτήσεων και λεξιλογικών ασκήσεων στην αντίστοιχη διδαγμένη ενότητα του "Φιλοσοφικού Λόγου" της Γ'Λυκείου Θεωρητικής Κατεύθυνσης (πρόκειται για το πιστό υλικό του ηλεκτρονικού βοηθήματος του Υπουργείου Παιδείας, απλώς συγκεντρωμένο σε ένα αρχείο)
Στη σκέψη του Ιουδαϊκού και αργότερα Χριστιανικού κόσμου, η Ολότητα του Σύμπαντος Κόσμου αναδύεται από το Μηδέν, εξαιτίας της Δημιουργικής παρέμβασης του κατ’ εξοχήν Όντος, του άπειρου Θεού που τον διατηρεί στην ύπαρξη με μια πράξη θέλησης. Η αρχαιοελληνική σκέψη που στοχάζεται τον Αιώνιο Κόσμο της Φύσης και την ένθεη Φύση του Λόγου μεταμορφώνεται σε Δημιουργία του Αιώνιου Θεϊκού Πνεύματος που προορίζεται τελεολογικά, διαμέσου του σχεδίου της Θείας Πρόνοιας Του, να γνωρίσει την Αποκάλυψη σ’ ένα επέκεινα του Φυσικού Κόσμου, ο οποίος χαρακτηρίζεται εφήμερος.
(Η Χριστιανική Θεολογία στο Μεσαίωνα • Η Υποταγή του Λόγου στην Πίστη • Αυγουστίνος • Οι τάσεις αυτονόμησης του Λόγου • Ακινάτης • Ο Μυστικισμός και η Αποφατική Θεολογία • Ο Θεός ως “Άκτιστο” Φως • Οι πολύπλοκες σχέσεις οικονομίας, πολιτικής και δικαίου)
Η ιστορία και η φιλοσοφία της επιστήμης χαρακτηρίζονται τόσο από λόγο όσο και από αντίλογο: στη θέση ότι υπάρχουν διυποκειμενικά και διαχρονικά κριτήρια/αξίες που διέπουν την επιστημονική δραστηριότητα, αντιπαρατίθεται η αντίθετη θέση, η οποία υποστηρίζει, τη συγχρονική, τοπική και υποκειμενική έκφανση αυτών των κριτηρίων. Στην ορθολογικότητα της επιστημονικής σκέψης που δικαιώνει τη συνεχή διεύρυνση της εξηγηματικής ισχύος της επιστήμης, την επιστημονική εξέλιξη δηλαδή, αντιπαρατίθεται το μη ορθολογικό και ενδεχομενικό στοιχείο που υποστηρίζει την ασυνέχεια της επιστημονικής εξέλιξης.
(Θετικισμός • Popper • Lakatos • Laudan • Kuhn • Feyerabend • Ενόραση ή ορθολογισμός)
Γλώσσα Α' Λυκείου: προσέγγιση θέματος "ενδυμασία, μόδα" μέσα από εικόνες. Είμαστε ό,τι φοράμε; Τα ράσα κάνουν τον παπά; Οι ταυτότητες που αποκαλύπτουν τα ρούχα.
2. «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω»,
δηλ. «φυσώ», «πνέω») = «ψυχρή πνοή»
3. Η ελληνική λέξη «ψυχή» ακολούθησε δύο βασικές πορείες. Η πρώτη σχετίζεται
με τη χρήση της στον καθημερινό λόγο, όπου δηλώνει την «πνοή», τη «φυσική
ζωή», το «θάρρος» ή το «ήθος», και η δεύτερη αφορά τις ειδικές χρήσεις της
στις θρησκευτικές δοξασίες και τις διάφορες φιλοσοφικές σχολές ως μια
αόρατη.
5. ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
1. Στον Φαίδρο παρουσιάζεται η θεωρία ότι ο
άνθρωπος έχει τρεις ψυχές: μία στο κεφάλι
(έδρα της νόησης), μία στο στήθος (έδρα των
συναισθημάτων) και μία στην κοιλιά (έδρα των
σωματικών επιθυμιών).
2. Στην Πολιτεία, όμως, η προσέγγιση αλλάζει με
σκοπό να ξεπεραστούν τα κενά των
προηγούμενων θεωριών. Εκεί λοιπόν
αναφέρεται ότι ο άνθρωπος έχει μία μόνο ψυχή
αλλά τριμερή: τον νουν (νόηση), τον θυμόν
(συναίσθημα) και το επιθυμητικόν (επιθυμία).
3. Στον Τίμαιο, επιπρόσθετα, παρουσιάζεται η
θεωρία της τριμερούς ψυχής να εφαρμόζεται
και στην ψυχή του κόσμου, και αυτή η τριάδα
των ιδιοτήτων είναι που εξασφαλίζει την κίνηση
στα ουράνια σώματα.
1. το «θρεπτικόν», που σχετίζεται με τη
θρέψη του σώματος·
2. το «ορεκτικόν», δηλαδή την τάση για
καθετί καλό·
3. το «αισθητικόν», την ικανότητα της
πρόσληψης των πληροφοριών μέσω
των αισθήσεων·
4. το «κινητικόν», που εξασφαλίζει τις
κινήσεις του σώματος
5. το «διανοητικόν»
6. Τι μας άρεσε:
Η μεταμόρφωση της πεταλούδας
έχει εμπνεύσει πολλούς να τη
χρησιμοποιήσουν ως σύμβολο για
την έξοδο της ψυχής από το
σώμα. Μία από τις σημασίες της
αρχαιοελληνικής λέξης ψυχή ήταν
η «πεταλούδα».