Μαθητές της Α΄ Γυμνασίου του 7ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν τις απόψεις και τα αποτελέσματα των "ερευνών" πάνω στα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ στα πλαίσια του μαθήματος Σχολική και Κοινωνική Ζωή

1. Εργασία μαθητών της Α΄ Γυμνασίου του 7ου
Γυμνασίου Θεσσαλονίκης στα πλαίσια του
μαθήματος «Σχολική και Κοινωνική Ζωή»
Σχολική Χρονιά 2014 – 2015

3. ΜΠΟΥΝΤΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

4. ΜΥΣΤΙΚΗ ΜΑΡΙΑ
http://www.help-net.gr

5. ΚΩΣΤΑΚΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΑhttp://www.help-net.gr

6. ΔΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

7. ΚΑΡΑΚΑΤΣΙΝΟΥ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑhttp://www.help-net.gr

8. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΕΛΔΕΜΙΡΗ
http://www.help-net.gr/

9. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΕΛΔΕΜΙΡΗhttp://www.help-net.gr/

10. http://el.wikipedia.org

11. ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΥ ΕΛΙΝΑ
ΑΓΑΠΗ

12. ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΥ ΕΛΙΝΑ
ΑΔΙΚΙΑ

13. http://el.wikipedia.org
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

14. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

15. http://www.help-net.gr
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

16. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

17. «Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε
συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την
ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν
που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά.
Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις
ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν
να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι.
Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος,
χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται
καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η
πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό
της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την
προσωπικότητά του.»
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
http://www.help-net.gr

18. «Ο φόβος δεν είναι πάντοτε κάτι κακό, όπως ίσως
μάθαμε να πιστεύουμε. Η ορθή χρήση του φόβου
είναι να ενεργεί ως μια προειδοποίηση, ως ένα
"καμπανάκι", όταν βρισκόμαστε σε κάποια
επικίνδυνη κατάσταση, ώστε να λάβουμε τα μέτρα
μας και να προφυλαχθούμε. Η ορθή χρήση του
φόβου μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρηθούμε
σε ετοιμότητα έναντι των προκλήσεων της ζωής,
προφυλάσσοντας μας από την αμέλεια και την
αδιαφορία, και διατηρώντας ενεργή τη σύνδεση με
τη συνείδηση μας.»
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
http://www.help-net.gr/

19. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

20. ΕΚΔΙΚΗΣΗ: Όταν σε “τυφλώνει” η αδικία, η απόρριψη, ο
πόνος...
Το μυαλό σου αρχίζει και λειτουργεί επικίνδυνα. Σε ωθεί
να κάνεις πράγματα άσχημα. Φαντασιώνεσαι
καταστάσεις περίεργες και σε πνίγει το μίσος... Διψάς
για εκδίκηση! Θέλεις να πονέσει όσο σε πόνεσε...
“Η εκδίκηση είναι ένας μηχανισμός για την ανακούφιση
του πληγωμένου μας εγωισμού. Προσπαθούμε να
πάρουμε το αίμα μας πίσω και να κάνουμε τον άλλον να
νιώσει όπως ακριβώς νιώσαμε εμείς. Από τη μία μεριά να
ανεβάσουμε την αυτοεκτίμησή μας κι από την άλλη να
αποκατασταθεί μέσα μας το αίσθημα δικαίου” εξηγεί
η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
http://www.tlife.gr/Article/relationships-ekdikisi-revenge/0-48-7688.html
ΝΙΤΣΑ ΘΑΝΑΣΗΣ

21. http://el.wikipedia.org
ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

22. «Καμιά φορά, νομίζουμε ότι έχουμε κατανοήσει κάποιον άνθρωπο, ενώ το μόνο που
έχουμε κάνει είναι να τον τοποθετήσουμε σε κάποιο προκατασκευασμένο καλούπι. Η
αληθινή κατανόηση είναι αυτή που έρχεται σε επαφή με τη μοναδικότητα του άλλου
ανθρώπου, που νιώθει τον πόνο του ενώ παράλληλα αντιλαμβάνεται τις σκέψεις του.
Η κατανόηση είναι σα να πηγαίνεις ένα περίπατο με τον άλλο – όπου εκείνος οδηγεί –
και βλέπεις ότι βλέπει, μυρίζεσαι ότι μυρίζεται, ακούς ότι ακούει. Για να γίνεις
άνθρωπος που κατανοεί, πρέπει πρώτα να μάθεις να ξεχνάς “το δικό σου” – το δικό
σου πρόβλημα, τη δική σου άποψη κ.ο.κ. – όταν συναντάς τον άλλο, και να
αποκτήσεις τη διάθεση ότι δε γνωρίζεις τίποτε πριν ακούσεις τι έχει να πει ο άλλος.
Αυτό σημαίνει να υπερβείς την τάση που έχουμε λόγω της ανατροφής μας, να
προσπαθούμε να “μαντεύουμε” και να βάζουμε σε κάποια κατηγορία τον άλλο πριν
καν μας μιλήσει. Όταν τα κατορθώσεις αυτά, θα έχεις ανακαλύψει ότι οι άλλοι
άνθρωποι έχουν ένα εσωτερικό κόσμο πολύ πιο πλούσιο και πολύ πιο όμορφο από
ότι τολμούσες ποτέ να φανταστείς. Η κατανόηση που τους προσφέρεις είναι γι' αυτούς
ένα πολύτιμο δώρο, μιας και τους επιτρέπει να δουν και αυτοί με τη σειρά τους
ελεύθερα τον εαυτό τους, έξω από προκαταλήψεις και καλούπια. Αν είσαι στην
αντίθετη θέση, αν δηλαδή εσύ είσαι αυτός που αναζητά την κατανόηση από τους
άλλους, έχουμε να σου πούμε τα εξής: Για να αναζητάς την κατανόηση κάποιος λόγος
πρέπει να υπάρχει, και άρα καλό είναι να επιμείνεις μέχρι να βρεις κάποιον άνθρωπο
που θα σου χαρίσει αυτό το δώρο. Από την άλλη όμως, δεν είναι καλό να αφήσεις
αυτή την αναζήτησή σου να στραφεί σε έναν φαύλο κύκλο και η υποτίμηση να
συνεχίζεται …..» Αν όμως αποκριθώ ήρεμα, σοβαρά και με ευγένεια, ώστε να
του εξηγήσω, τι ακριβώς είναι αυτό που παρεξήγησε, τότε είναι πιθανότερο
να αναθεωρήσει την άποψη του για εμένα. Αν όχι εκείνη την ώρα
τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.
http://www.help-net.gr ΜΠΟΛΑΝΟ ΑΝΤΩΝΗΣ

23. «Ο θυμός είναι ένα
έντονο συναίσθημα πάθους, προκαλούμενο
συνήθως από
κάποια ταραχή, προσβολή ή άρνηση. Ως
αποτέλεσμα μπορεί να είναι
η αντεκδίκηση (που μπορεί να καταλήξει σε
κάτι μοιραίο) ή η σιωπή. Γενικά
οι συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν είναι
ψυχικές (όπως οι ενοχές) ή σωματικές (όπως
ένα καρδιακό επεισόδιο).»
http://el.wikipedia.org
ΜΠΟΛΑΝΟ ΑΝΤΩΝΗΣ

24. ΠΕΤΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ

25. «Το αίσθημα της ανασφάλειας συνήθως έχει καταβολές
στην παιδική ηλικία, όταν ίσως το περιβάλλον δεν ήταν
σταθερό, ή γινόταν υπερβολική χρήση του εκφοβισμού, ή
ο ένας από τους δύο γονείς ήταν απόμακρος ή απουσίαζε
πολύ από το σπίτι. Η ανασφάλεια μας κάνει να
συμπεριφερόμαστε “παράξενα” σε διάφορες κοινωνικές
περιστάσεις, είτε με το να θυμώνουμε ανεξήγητα, είτε με το
να αποσυρόμαστε και να κλεινόμαστε “στο καβούκι μας”,
είτε με το να προσκολλόμαστε υπερβολικά σε άλλους
ανθρώπους. Αυτό που θεραπεύει την ανασφάλεια είναι
μια σταθερή σχέση, μια σταθερή φιλία, όπου υπάρχει
αμοιβαίος σεβασμός και αλληλοκατανόηση. Μια τέτοια
σχέση αναιρεί τις παλαιότερες εμπειρίες και μας δίνει νέα
εφόδια ώστε να αντιμετωπίζουμε τις διάφορες κοινωνικές
περιστάσεις με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.»
http://www.help-net.gr ΚΑΜΠΑΝΗΣ ΧΑΡΗΣ

26. ΚΑΜΠΑΝΗΣ ΧΑΡΗΣ

27. «Μερικές φορές, όταν προκύψει μία
παρατεταμένη δυσκολία, μία μακρά
περίοδος άγχους, ή μια μεγάλη απογοήτευση,
είναι δυνατό να πέσουμε σιγά – σιγά στην
κατάσταση της κατάθλιψης. Όταν βρισκόμαστε
σε κατάθλιψη οι διανοητικές μας λειτουργίες
αδρανούν, ώστε να σκεφτόμαστε με
βραδύτητα και να δυσκολευόμαστε στη
συγκέντρωση, ενώ ταυτόχρονα χάνουμε την
όρεξή μας τόσο για τροφή, όσο και για
δραστηριότητες που παλαιότερα μας
ευχαριστούσαν.»
ΓΩΓΩ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
http://www.help-net.gr

28. «Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά
βάθος πιστεύω κάτι άλλο, όταν φανερώνω ένα
πρόσωπο αλλά κατά βάθος είμαι κάποιος άλλος. Η
υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της
γνησιότητας και της ειλικρίνειας.
Ένας άνθρωπος πέφτει στην κατάσταση της
υποκρισίας όταν προσπαθεί να διατηρήσει μια
εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού του προς τους
άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε και
εσωτερικά να είναι αυτός ο καλός άνθρωπος που
θέλει να φαίνεται ότι είναι.»
ΓΩΓΩ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
http://www.help-net.gr

29. ΘΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

30. ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ

31. ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ

32. Άλλοι βλέπουν τη σοβαρότητα ως κάτι καλό, ως ένα δικό τους στόχο, ενώ άλλοι τη βλέπουν ως κάτι
κουραστικό, ως κάτι που δε θα ήθελαν να έχουν. Κατά κάποιο τρόπο έχουν δίκιο και οι δύο:
Υπάρχει μια καλή, υγιής σοβαρότητα, αλλά υπάρχει επίσης και μια σοβαρότητα παρεξηγημένη,
άρρωστη, περιττή.
Η καλή σοβαρότητα είναι όταν είμαστε σε θέση να κυριαρχούμε στον εαυτό μας, εκεί που
χρειάζεται, ώστε να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής. Υπό
αυτή την έννοια, ο σοβαρός άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να παραμερίσει – αν χρειαστεί – τις
επιθυμίες του ώστε να αγαπήσει, να εργαστεί, να δημιουργήσει. Αποκτούμε αυτή τη σοβαρότητα
όταν μαθαίνουμε να αξιολογούμε και να ιεραρχούμε αυτά που μας προσφέρονται κάθε ημέρα: Δεν
έχουν όλα την ίδια αξία, ούτε μπορούν όλα να γίνουν ταυτόχρονα. Αν αφήσουμε τον “εγωισμό” να
μας κυριεύσει, τότε δε θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε. Δεν είναι δυνατό, την ίδια στιγμή, και να
τρέχουμε πίσω από τις επιθυμίες μας και να αγαπάμε με πνεύμα θυσίας. Το να έχουμε επίγνωση
αυτού του είδους, ώστε να μπορούμε να κάνουμε επιλογές μεταξύ του καλύτερου και του
χειρότερου, συνιστά τη γνήσια σοβαρότητα.
Η παρεξηγημένη σοβαρότητα είναι όταν είμαστε άνθρωποι που δεν ξέρουν να γελούν, ή άνθρωποι
που γίνονται αυστηροί με τους άλλους – δήθεν εν ονόματι της σοβαρότητας – για μηδαμινές αιτίες.
Παρεξηγημένη σοβαρότητα, επίσης, είναι όταν είμαστε μεν επιμελείς και συνεπείς όσον αφορά τους
ατομικούς μας στόχους, τις σπουδές μας, την καριέρα μας, είμαστε όμως ψυχροί και αδιάφοροι στις
σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.
Αν πάσχουμε από “παρεξηγημένη σοβαρότητα”, τότε χρειάζεται πάνω απ’ όλα να “χαλαρώσουμε”
λίγο: Ας αφήσουμε για λίγο ελεύθερο τον εαυτό μας ώστε να γελάσει, ώστε να συναναστραφεί με
άνεση τους άλλους, και έπειτα θα είμαστε σε θέση να κινηθούμε πιο αρμονικά και πιο
ολοκληρωμένα στη ζωή μας.
http://www.help-net.gr/index.htm ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΟΖΙΝΗΣ

33. Οι βασικές εκφράσεις του προσώπου «είναι μόνο τέσσερις»
ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΟΖΙΝΗΣ