ομαδα γ

1. Ρητά για τη σημασία του λακων ικού λόγου…
 Βραχεί λόγω και πολλά πρόσκειται σοφά (Τα λίγα έχουν πάντοτε πολύ
περιεχόμενο) Σοφοκλής
 Η συντομία είναι η ψυχή του πνευματώδους λόγου Σαίξπηρ
 Δεν θα προκαλέσει θαυμασμό εκείνος που θα πει πολλά, αλλά εκείνος που θα
πει λίγα και περισσότερο χρήσιμα Ισοκράτης
 Επιτέλει συντόμως (Να τελειώνεις σύντομα) Πίν δαρος
 Η δύναμη της αγόρευσης αποτελείται από την ικανότητα να εκφράζεις πολλά με
λίγα λόγια Πλούταρχος
 Η συντομία είναι αξιέπαινο συστατικό της ευγλωττίας Κικέρων
 Η συντομία είναι μεγάλος έπαινος στη ρητορική Κικέρων
 Μεγάλη δόση αλήθειας μπορεί να μπει σε μικρό χώρο
 Να δείχνεις με λίγα λόγια ότι σκέφθηκες πολύ Άγνωστος
 Οι άριστοι άνδρες είναι αυτοί που λένε λίγες λέξεις Σαίξπηρ
 Όποιος μπορεί και γράφει αφορισμούς, αυτός δεν θα έπρεπε να κατακερματίζεται
γράφοντας δοκίμια Kraus Karl
 Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι Ελληνική Παροιμία
 Τα μεγάλα πράγματα εκφράζονται με λίγες λέξεις Ευριπίδης
 Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν (Το να λες λίγα είναι φιλοσοφία) Πλάτων
Παράγραφος: «Ο όρος ΛΑΚΩΝΙΚΟΤΗΤΑ»
Λακωνικότητα είναι η ικανότητα του ατόμου να εκφράζει με σύντομο τρόπο
νοήματα πλήρη, διαυγή και εύστοχα. Μάλιστα τέτοιου είδους άνδρες θεωρούνταν ήδη
από πολύ παλιά «άριστοι». Διότι όχι μόνο επιδείκνυαν πνευματώδη χαρακτήρα αλλά και
μεγάλη σοφία. Έχαιραν γενικής εκτίμησης επειδή ο λόγος τους ενίσχυε την πειθώ,
δίνοντας έμφαση στην επιχειρηματολογία και τη ενημέρωση. Η λακωνικότητα συνδέθηκε
με την γενική καλλιέργεια της κρίσης του ανθρώπου και διεύρυνση του γνωστικού του
ορίζοντα. Αυτό σαν γενική πεποίθηση, δηλ. το γεγονός πως ο σύντομος λόγος είναι
δείγμα σοφίας, πέρασε στα γνωμικά του τόπου μας και χρησιμοποιούνται ευρέως

2. Παράγραφος: «Ο λόγος στην αρχαία Σπάρτη και στην αρχαία
Αθήνα»
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ της θέσης του λόγου στην αρχαία Αθήνα
και στην αρχαία Σπάρτη. Αρχικά οι Σπαρτιάτες από μικροί μάθαιναν να αρκούνται
στα λίγα και σωστά λόγια. Από εκεί άλλωστε προέρχεται ο όρος λακωνισμός.
Αντίθετα στην Αθήνα του 5ου π.Χ. οι Αθηναίοι πολίτες μεγάλωναν στους κόλπους
του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο ευνοούσε την ισηγορία, την παρρησία και
την καλλιέργεια του λόγου. Ήταν σε αντίθεση με τους Σπαρτιάτες πολύλογοι και
φιλόλογοι. Ακόμα και στην σοφή και βαθιά φιλοσοφημένη σκέψη του νομοθέτη
Λυκούργου αντανακλούν βραχυλογικά Σπαρτιατικά φρονήματα. Για παράδειγμα
όταν οι συμπολίτες του τον ρώτησαν: «Πώς θα μπορούσαμε να αποκρούσουμε μιαν
εχθρική έφοδο;» είπε: «Αν μένετε φτωχοί κι αν δεν επιθυμείτε ο ένας να είναι
ανώτερος από τον άλλο». Συμπερασματικά, οι διαφορές στο θέμα του λόγου μεταξύ
των δύο πόλεων-κρατών είναι περισσότερο ουσιαστικές στην έκταση παρά στην
ποιότητα.