Η ζωή και το έργο του

1. Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης
● Απο την μαθητρια
Κουγιουμτζη
Κατερινα Γ4
● 2019
εργασια
'Νεοελληνικη
λογοτεχνια '

2. Αυτοβιογραφικό
● Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ
Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867 ἐστάλην
εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν.
Τὴν Γ΄ ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου
καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπῆγα εἰς
τὸ Ἅγιον Ὄρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους
μῆνας. Τῷ 1873 ἦλθα εἰς Ἀθήνας καὶ ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ
Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν,
ὅπου ἤκουα κατ' ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ'
ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας. Μικρὸς
ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἶτα ἔγραφα στίχους, καὶ ἐδοκίμαζα νὰ
συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω
μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη Ἡ Μετανάστις ἔργον μου
εἰς τὸ περιοδικὸν Σωτῆρα. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη Οἱ ἔμποροι
τῶν Ἐθνῶν εἰς τὸ Μὴ χάνεσαι. Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ
ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καὶ
ἐφημερίδας.

3. Ο Βίος του(1)
● Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και γονείς
του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Αγγελική
Εμμανουήλ, το γένος Μωραΐτη. Είχε τέσσερις αδελφές και δύο
αδερφούς. Εξοικειώθηκε νωρίς με τα εκκλησιαστικά πράγματα,
τη θρησκευτικότητα, τα εξωκλήσια και την ήσυχη ζωή του
νησιώτικου περίγυρου. Όλα αυτά διαμόρφωσαν μια
χριστιανική ιδιοσυγκρασία, που διατήρησε έως το τέλος της
ζωής του.Η πορεία των γυμνασιακών του σπουδών
πραγματοποιήθηκε επίσης μετ' εμποδίων, συνοδευόμενη από
διαρκείς διακοπές εξαιτίας κυρίως της οικονομικής ανέχειας
της οικογένειάς του: τα έτη 1867-69 ο Παπαδιαμάντης
τελείωσε την πρώτη και δευτέρα γυμνασίου στην Χαλκίδα, το
1869 εγγράφτηκε στην τρίτη τάξη του γυμνασίου στον Πειραιά,
αλλά τον Φεβρουάριο του 1870 διέκοψε τις σπουδές του και
γύρισε στη Σκιάθο. Το 1872 επισκέφτηκε το Άγιο Όρος μαζί
με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες
ως δόκιμος μοναχός

4. Ο Βίος του(2)
● επέστρεψε στην Αθήνα το 1873, όπου γράφτηκε στην τέταρτη τάξη
του Βαρβάκειου γυμνασίου, και έναν χρόνο αργότερα γράφτηκε
στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ήταν
συμφοιτητής με τον Γεώργιο Βιζυηνό, ενώ ένας από του καθηγητές
του ήταν ο Στέφανος Κουμανούδης. Δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές
του, πράγμα που στοίχισε στον πατέρα του, ο οποίος τον περίμενε
να γυρίσει καθηγητής στο νησί και να βοηθήσει τις τέσσερις
αδελφές του. Οι τρεις από αυτές παρέμειναν ανύπαντρες και του
παραστάθηκαν με αφοσίωση σε όλες τις δύσκολες στιγμές του -
όπως όταν, επί παραδείγματι, απογοητευμένος από τη ζωή της
Αθήνας, αναζητούσε καταφύγιο στη Σκιάθο. Ωστόσο, επειδή οι
οικονομικές του ανάγκες ήταν πολλές, σύντομα αναγκαζόταν να
επιστρέψει στην Αθήνα.Το 1877 ο Παπαδιαμάντης στρατεύτηκε για
σύντομο διάστημα, διότι πήρε αναστολή ως σπουδαστής, και
κλήθηκε ξανά στον στρατό το 1880-1881

5. Η συγγραφική του πορεία
● Από τη στιγμή που γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο άρχισε να
δημοσιογραφεί και να κάνει μεταφράσεις από τα Γαλλικά και
Αγγλικά, γλώσσες που είχε μάθει σε βάθος και που λίγοι τις
γνώριζαν τόσο καλά στην εποχή του Η ζωή του όμως δεν
άλλαξε. Αν και η αμοιβή του από την εργασία του στην
"Ακρόπολη" ήταν υπέρογκη (έπαιρνε 200 και 250 δραχμές το
μήνα), ενώ κέρδιζε αρκετά και από τις -περιζήτητες-
συνεργασίες του με άλλες εφημερίδες και περιοδικά, η
οικονομική του κατάσταση στάθηκε για πάντα η αδύνατη
πλευρά του. Ήταν σπάταλος και ανοργάνωτος όσον αφορά τη
διαχείριση των χρημάτων του.Όταν έπαιρνε το μισθό του,
πλήρωνε τα χρέη του στην ταβέρνα του Κεχριμάνη στου Ψυρρή
(όπου έτρωγε είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια), έδινε το νοίκι,
έστελνε στη Σκιάθο, μοίραζε στους φτωχούς, σπαταλούσε
χωρίς σκέψη για την αυριανή μέρα. Κι έτσι έμενε πάντα
φτωχός και στενοχωρημένος, χωρίς να μπορεί να αγοράσει
ακόμη και τα στοιχειώδη, ακόμα και ρούχα.

6. Τα τελευταία χρόνια
● Η ζωή του Παπαδιαμάντη μέρα με τη μέρα γινόταν
δυσκολότερη. Η φτώχεια, το ποτό και η ασυλλόγιστη
απλοχεριά του έγιναν αιτία να φτάσει σε απελπιστική
κατάσταση, ενώ παράλληλα χειροτέρευε και η υγεία του.
Κάποιοι φίλοι του διοργάνωσαν μια γιορτή στο Φιλολογικό
Σύλλογο "Παρνασσός" το 1908 για τα λογοτεχνικά
εικοσιπεντάχρονά του και κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα
χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον βοηθήσουν να βγει από το
οικονομικό αδιέξοδο. Πράγματι, ο Παπαδιαμάντης κατόρθωσε
να πληρώσει τα χρέη του και να αγοράσει για πρώτη φορά
καινούρια ρούχα κι ετοιμάστηκε να επιστρέψει στη Σκιάθο.Ο
Παπαδιαμάντης απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1911, ύστερα από
επιδείνωση της υγείας του. Η κηδεία του τελέστηκε μέσα στο
πένθος όλων των απλών ανθρώπων του νησιού. Με την είδηση
του θανάτου του, το πένθος έγινε πανελλήνιο. Έγιναν επίσημα
μνημόσυνα στην Αθήνα, στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια και
αλλού.

7. Εργογραφία
Μυθιστορήματα
● Οι Έμποροι των Εθνών (1883)
● Η Μετανάστις (1880)
● Η Γυφτοπούλα (1884)
Νουβέλες
● Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893)
● Η Φόνισσα (1903)
● Τα ρόδινα ακρογιάλια (1908)
● Χρήστος Μηλιόνης (1885)
Διηγήματα
Τ' Αγνάντεμα (1899)
Όνειρο στο κύμα (1900)
Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη (1896)
Και ακομα πολλα (παρα πολλα)
Ποιήματα
Το τραγούδι της Κατίνας (1892)
Η κοιμισμένη βασιλοπούλα (1891)
Και ακομα 12 ποιηματα

8. Διαφορες φωτογραφιες σκετικα με τον
ποιητη
Τ'λαβαρον
Η Γυφτοπούλα
Τα Χριστούγεννα του τεμπ
Η Φόνισσα