Atlet gimnas ini cedera pada bahagian gigi, bahu, lutut dan juga buku lali.

1. TUGASAN 1: Penulisan Esei
1.0 Pengenalan
Berdasarkan situasi kecederaan yang telah dinyatakan, mangsa terjatuh dalam
keadaan terlangkup dan terseret beberapa sentimeter di kawasan lantai gimnasium.
Apabila saya bergerak kepada mangsa saya mendapati bahawa mangsa sudah
berada dalam keadaan duduk dan mengerang kesakitan. Saya perlulah
mengenalpasti jenis kecederaan yang telah dialami oleh mangsa dengan melakukan
teknik DRCAB, RICE, DOTS dan TOTAPS. Apabila saya menggunakan teknik
DRCAB iaitu, Danger, Response, Circulatory, Airways and Breathing, langkah
pertama yang perlu saya ambil ialah memastikan saya dan mangsa yang sedang
terduduk berada dalam keadaan yang selamat dengan memastikan tiada aktiviti
berbahaya di sekeliling saya seperti palang tunggal yang condong dan sebagainya.
Saya juga harus meminta orang di sekeliling saya untuk menelefon ambulans dan
kemudiannya datang kembali kepada saya. Seterusnya, saya harus memeriksa tahap
kesedaran mangsa yang sedang terlantar ketika itu dengan cara menepuk bahu
mangsa perlahan-lahan dan bertanya “Adakah anda berasa okey?” Mangsa
kemudiannya memberikan respons terhadap panggilan saya dan saya mendapati
bahawa hanya bahagian mulutnya sahaja berdarah kerana sebatang gigi depannya
tercabut dari soketnya dan itu merupakan perkara biasa sekiranya mangsa mengalami
hentakan yang kuat pada bahagian hadapan mukanya dan berdasarkan cara mangsa
jatuh setelah melakukan swing, mangsa terjatuh dalam keadaan terlangkup.
Berdasarkan pengetahuan saya, apabila berlaku kecederaan di mana-mana bahagian
kepala seperti gigi, ada 15% - 20% kemungkinan bahawa mangsa tersebut turut
mengalami kecederaan pada sarafnya kerana kepalanya mungkin telah digerakkan
pada satu arah secara tiba-tiba (Thygerson, 2005). Antara cara yang boleh saya
gunakan untuk memastikannya ialah meminta mangsa untuk menggenggam tangan
saya. Genggaman yang kuat menunjukkan tiada gangguan saraf. Selain itu, saya juga
boleh melakukan ujian Babinski terhadap mangsa berdasarkan gambar dalam Rajah
1. Saya mendapati bahawa ibu jari kaki mangsa membengkok turun ke bawah dan itu
merupakan refleks biasa. Jadi mangsa tidak mempunyai apa-apa kecederaan saraf.

2. Rajah 1: Ujian Babinski
2.0 Gigi yang tercabut dari soket
Rajah 2: Struktur Gigi Rajah 3: Memasukkan balik gigi yang telah tercabut
dalam soket kosong
Setelah melakukan ujian Babinski, saya beralih pula kepada kecederaan pada
gigi kapak mangsa yang tercabut dari soketnya. Soket giginya membentuk satu
lohong kosong dan itu menandakan bahawa giginya telah tercabut sepenuhnya dari
soket beserta dengan akar gigi. Setelah memakai sarung tangan getah yang diperoleh
dari peti kecemasan, saya bertanyakan di manakah perginya gigi yang sudah tercabut
kerana gigi yang tercabut itu masih mempunyai ligamen periodontal yang menjadi
sambungan antara gigi dan juga tulang alveolar seperti yang ditunjukkan dalam Rajah
2. Saya hendaklah meminta bantuan yang lain untuk mencari gigi tersebut dalam
masa 30 minit kerana gigi tersebut masih mempunyai peratus yang tinggi untuk
berjaya ditanamkan kembali pada soket gigi (Chowdhury, Md Nazmul, & Afroz, 2015).
Sekiranya tidak dijumpai dalam kadar yang segera, ligamen periodontal ini akan
kering dan sudah tidak boleh ditanam ke dalam soket gigi. Setelah meminta tolong
rakan yang lain, saya tidak boleh menyuruh mangsa untuk mencui mulutnya kerana

3. ini boleh merosakkan tisu pada soketnya yang kosong sebaliknya saya hanya perlu
meletakkan kapas yang sudah bergulung ke soket gigi yang tercabut tadi bagi
menghentikan pendarahan dan menenangkan mangsa supaya mangsa tidak panik.
Setelah gigi tersebut berjaya dijumpai, saya hendaklah memastikan bahawa gigi
tersebut sudah disiram dengan air masak atau air mineral untuk menghilangkan
kotoran yang melekat dan ditanamkan kembali ke dalam soket yang kosong dengan
keizinan mangsa dengan cara memegang gigi dan menghalakan akarnya ke dalam
gusi. Pastikan gigi yang dimasukkan tadi selari dengan gigi di sebelah supaya ianya
masuk dengan sempurna. Sekiranya mangsa tidak mahu melakukannya kerana takut
atau tidak yakin, saya perlu meminta mangsa untuk meletakkan gusi tersebut di antara
gusi dan pipi dan memastikan bahawa dia tidak tercekik gigi tadi. Hal ini demikian
kerana, mulut ialah tempat terbaik untuk gigi kerana ia akan melindungi akar gigi
dengan mengekalkan kelembapannya serta memberi perlindungan daripada bakteria
(Edmundson, 2006). Sekiranya mangsa tidak mahu, saya perlulah meminta rakan
yang lain untuk mencari segelas susu dan merendamkan gigi yang sudah tercabut
tadi. Rasionalnya saya berbuat demikian adalah kerana susu mempunyai larutan
kalsium dan magnesium. Saya tidak boleh menggunakan susu serbuk dan produk
tenusu seperti youghurt kerana ia akan merosakkan ligamen periodontal itu. Perkara
paling mustahak sekali ialah kita tidak boleh membawa gigi itu dalam keadaan kering
sementara mendapatkan rawatan lanjut bagi memastikan ligamen periodontal itu tidak
rosak (Thygerson, 2005). Pastikan juga bahawa mangsa tersebut menjumpai pakar
gigi untuk menerima rawatan lanjut setelah dibawa ke hospital.

4. 3.0 Bahu kanan yang terkehel
Rajah 4: Perbandingan Bahu yang normal Rajah 5: Bahu kanan mangsa yang
dan terkehel terkehel
Sementara menunggu rakan yang lain untuk mencari gigi mangsa, saya
hendaklah membuat imbasan segera pada seluruh anggota tubuh mangsa dengan
menggunakan teknik DOTS, iaitu Deformity, Open Wounds, Tenderness dan Swelling
untuk memastikan mangsa tidak mempunyai apa-apa kecederaan lain. Setelah saya
memeriksa bahagian kepala, telinga, mata dan bahu, saya mendapati bahawa bahu
kanan mangsa lain daripadabahu kiri mangsa seperti dalam Rajah 5. Saya tidak dapat
melihat apa-apa kesan lain seperti luka terbuka, ketegangan dan bengkak pada
kawasan sekitar bahu mangsa. Oleh yang demikian, saya mengesyaki bahawa bahu
mangsa terkehel kerana bentuknya yang berubah. Hai ini mungkin kerana impak
pusingan bahunya yang salah ketika dia melakukan swing sebelum dia terjatuh tadi
dan menyebabkan ototnya terkoyak dan tulang humerusnya tidak memasuki soket
glenoid seperti dalam Rajah 4. Kemudian, saya menggunakan teknik TOTAPS iaitu
Talk, Observe, Touch, Active, Passive dan Skillsuntuk memastikan lagi bahawa bahu
mangsa terkehel. Setelah bertanya kepada mangsa, saya mendapati bahawa mangsa
mengalami kebas pada bahagian bahu sakit yang melampau dan saya beralih kepada
cara kedua iaitu Observe. Bahu kanan mangsa berbentuk petak dan bukannya
membulat seperti bahu kirinya sebagaimana dalam Rajah 5 dan di sekitar bahu
mangsa tidak ada tanda lebam dan bengkak yang merupakan tanda patah. Perkara
ini membuatkan saya pasti bahawa mangsa mengalami kecederaan bahu terkehel.
Saya tidak mempunyai kemahiran untuk melakukan teknik traction iaitu satu kuasa
atau daya yang kuat dikenakan untuk memasukkan tulang yang terkeluar dari soket
dan ia juga merupakan cara yang tidak begitu digalakkan. Jadi, tindakan yang perlu
saya ambil untuk memberi rawatan segera ialah teknik RICE, iaitu Resting, Ice,

5. Compress dan Elevate. Oleh itu, saya hendaklah memastikan bahu kanannya tidak
banyak digerakkan untuk mengurangkan kesakitan dan mempercepat proses
penyembuhan. Saya juga harus meletakkan pek ais pada bahagian kepala
humerusnya selama 20 ke 30 minit dalam tempoh 2 hingga 3 jam bagi mengurangkan
bengkak. Seterusnya, bagi kaedah compress, saya tidak melakukannya kerana tiada
pendarahan berlaku di samping kita tidak sepatutnya memberikan tekanan pada bahu
mangsa. Bagi elevate, saya hendaklah menggunakan cara pembebatan bagi
memastikan tangan dan pergelangan tangan lebih tinggi daripada kawasan siku dan
mengelakkan banyak pergerakan pada bahu mangsa (Lee, Newman, Crawford,
Paterson, & Armstrong, 1992). Saya hendaklah melakukan anduhan seperti biasa
kerana bahu mangsa hanya terkehal jatuh dan bukannya terkehel ke belakang atau
sebagainya. Saya meminta mangsa melakukan isyarat thumbs up dan melakukan
balutan pada bahagian tangan cumanya ikatan buku sila itu dilakukan di bahagian
belakang dada dan bukannya di atas bahu seperti biasa untuk mengelakkan memberi
tekanan kepada bahu mangsa seperti dalam Rajah 6.

6. 4.0 Lecet dan terseret pada lutut
Prinsip DOTS saya diteruskan lagi ke bahagian badan yang lebih bawah dan
saya mendapati bahawa bahagian lutut kirinyanya ada kesan lecet, terseret dan
berdarah namun tidaklah sampai terkoyak. Hal ini mungkin kerana mangsa terjatuh
dengan cara terseret dari tempat tinggi jadi itu menyebabkan geseran berlaku antara
lutut dan juga lantai gimnasium. Darah yang mengalir tidak banyak namun masih
terdapat kemungkinan bahawa tisu kulit pada lutut mangsa rosak dan dicemari
dengan kuman. Jadi matlamat saya ketika merawat luka ini hanyalah untuk
mengurangkan risiko jangkitan kuman (Thomson, 1984). Maka, saya mengambil air
mineral dan mencuci lutut mangsa yang sudah terdedah dan tidak ditutupi pakaian
untuk mebersihkan kawasan luka daripada kotoran seperti pasir dan habuk kerana ia
boleh melambatkan proses penyembuhan jika dibiarkan di dalam luka. Saya
mendapati bahawa masih terdapat batu halus yang bersaiz kecil dalam luka mangsa
jadi, saya mengembil penyepit kecil di dalam peti kecemasan untuk membuang batu
halus tersebut. Setelah lutut mangsa bersih daripada bendasing, saya kemudiannya
menggunakan kapas kesat yang tidak melekat dan berbulu untuk mengelap luka lecet
tersebut sehingga kering. Saya tidak boleh mengelap dengan cara melintang atau
menyapu dari atas lutut ke bawah lutut sebaliknya lap dengan cara menepek
perlahan-lahan untuk mengelakkan kulit lutut mangsa yang sudah melecet daripada
terkoyak. Kemudian, saya perlulah menutup luka lecet tersebut dengan menggunakan
pembalut kasa yang steril dan terus membersihkan sekeliling kawasan yang melecet
dengan air dan gunakan kapas kesat bagi setiap kesatan di sekeliling luka, Setelah
memastikan kawasan lecet dan sekelilingnya sudah dibersihkan, saya hendaklah
menanggalkan pembalut kasa tersebut dan lekatkan plaster atau pembalut berpelekat
dengan cara memegang jalur pelindung yang terdapat pada bahagian bawah plaster
dengan bahagian berpad menghala ke arah luka. Lekangkan jalur untuk
mendedahkan pad tetapi jangan tanggalkannya terlebih dahulu sebaliknya tamplkan
pad itu shaja ke atas luka lecet. Kemudian, setelah pad diletakkan di atas lecet barulah
jalur pelindung tersebut ditarik dengan cermat dan tekan bahagian tepi plaster supaya
ia tidak melekap. Sepanjang proses ini saya hendaklah memastikan tangan saya tidak
tersentuh pad tersebut bagi mengelakkan kuman dari sarung tangan saya merebak
ke luka di lutut tersebut.

7. 5.0 Buku lali kanan terseliuh
Rajah 6: Ligamen terkoyak Rajah 7: Buku lali kanan terseliuh
Rajah 8: Jenis-jenis ligamen yang terdapat pada buku lali
Kemudian saya menyambung imbasan segera melalui teknik DOTS,ke
bahagian bawah kaki dan saya mendapati bahawa buku lali kaki kanannya bengkak
menandakan ada kecederaan di situ seperti dalam Rajah 8. Mungkin mangsa cuba
untuk menstabilkan diri apabila terjatuh dengan menegakkan kakinya tetapi dia
tersalah mendarat dan memberikan kesan kepada buku lalinya. Oleh sebab patah,
luka dalaman dan terseliuh menunjukkan simptom yang sama iaitu sakit dan bengkak
di kawasan yang tercedera serta lebam setelah beberapa lama, saya perlulah
mengambil langkah dengan membuat beberapa ujian terhadap mangsa tetapi
rawatan awal yang diberikan kepada mangsa yang patah kaki dan terseliuh adalah
sama iaitu teknik RICE. Menurut Thygerson (2005) terdapat beberapa cara untuk
memebezakan terseliuh dan patah. Antaranya, saya perlu menekan sedikit buku lali
mangsa dan sekiranya kesakitan dapat dirasai pada bahagian hujung atau bawah
metatarsal yang kelima atau bahagian hujung tulang malleolus pada buku lali, itu

8. menandakan bahawa kaki mangsa patah. Tetapi apabila saya berbuat demikian,
mangsa hanya merasa sakit di bahagian tulang malleolus. Tambahan pula, bengkak
pada kaki mangsa menunjukkan bengkak pada bahagian luaran dan bukannya lateral.
Jadi itu menjukkan bahawa kaki mangsa terseliuh dan bukannya patah. Oleh yang
demikian, mangsa akan dirawat menggunakan kaedah RICE untuk mengelakkan
kecederaan yang lebih teruk pada mana-mana ligamen yang terkoyak seperti ligamen
anterior talofibular dalam Rajah 8. Langkah yang pertama ialah Rest, jadi kaki kanan
mangsa perlulah direhatkan daripada sebarang pergerakan. Oleh sebab mangsa
sedang berada dalam kedudukan terduduk, dan bahunya terkehel, saya mengekalkan
kedudukan mangsa dalam keadaan duduk dan bukannya berbaring serta minta
seorang daripada rakan yang lain untuk berdiri di belakang mangsa untuk
membolehkan mangsa bersandar sedikit. Seterusnya angkat buku lali kaki kanan
mangsa yang tercedera dan letakkan di atas lutut saya yang sedang melutut bagi
mengurangkan peredaran darah. Lalu, bagi prosedur Ice, saya tuamkan kawasan
buku lali tersebut dengan tuaman sejuk dan bungkusan ais bagi mengurangkan
bengkak, lebam dan sakit (Consumer Education Committee of the American College
of Foot and Ankle Surgeons, 2005). Tuaman dilakukan secara perlahan dan rata ke
atas buku lali dengan lapisan yang tebal seperti tuala dan sapu tangan yang diperoleh
daripada sekeliling saya. Seterusnya, selepas 20 hingga 30 minit, saya perlulah
mengalihkan bungkusan ais tersebut kerana sekiranya bungkusan ais diletakkan
terlalu lama, ia boleh merosakkan saraf dan menyebabkan frostbite. Bagi teknik
Compress pula, saya hendaklah meletakkan kain yang sudah digulung dan
dibentukkan seperti huruf 'U' untuk mengapit buku lali tersebut supaya bengkaknya
tidak bertambah (Thygerson, 2005). Kemudian, saya menggunakan elastic bandange
untuk menyokong kain berbentuk U tersebut pada tempatnya dan balut di sekitar kaki
dengan kemas dari hujung betis hingga ke bahagian metatarcels. Bagi peringkat
Elevate, saya menyokong buku lalinya yang tercedera dengan mengangkat buku
lalinya lebih tinggi daripada jantung (Mohammed Abou, 2016). Tapi disebabkan
mangsa sedang dalam posisi duduk, alaskan sahaja kakinya dengan ojek yang tinggi
seperti kerusi atau buku yang ditindih kerana sekiranya saya meminta mangsa untuk
berbaring, kecederaan pada bahunya mungkin akan bertambah buruk.

9. 6.0 Penutup
Setelah melakukan pemerhatian yang lebih rapi sekali lagi, saya mendapati
bahawa mangsa hanya mengalami kecederaan seperti yang telah saya nyatakan
sahaja iaitu gigi tercabut, bahu terkehel, lutut melecet dan buku lali terseliuh sahaja.
Setelah memastikan semua kecederaan mangsa telah saya rawat dan mangsa
berada dalam keadaan yang terkawal, saya hendaklah sentiasa memeriksa
peredaran darah di kawasan yang tidak dibebatkan iaitu ibu jari tangan dan ibu jari
kaki bagi memastikan peredaran darah mangsa berjalan dengan lancer. Antara
caranya ialah saya boleh memicit ibu jari mangsa sehingga pucat kemudian lepaskan
tekanan. Jika warna ibu jarinya tidak bertukar atau lambat bertukar, mungkin
pembebatan dan balutan saya di sekitar bahu dan bulu lali terlampau ketat dan
balutan perlu dilonggarkan bagi mengelakkan salur darah seperti arteri, vena dan
kapilari daripada terjerut. Setelah itu, saya perlu memastikan bahawa saya sentiasa
menenangkan mangsa dengan mengatakan bahawa ambulans sudah dalam
perjalanan dan sebantar lagi mangsa sudah boleh mendapatkan rawatan yang lebih
lanjut seperti x-ray dan sebagainya. Saya juga tidak boleh membenarkan mangsa
untuk minum dan makan kerana perasaan haus dan lapar itu mungkin merupakan
kesan daripada kecderaannya dan sekiranya mangsa meminta juga, saya hanya perlu
membasahkan bibir mangsa sahaja. Selebihnya, saya hanya perlu menemani
mangsa sehinggalah ambulans tiba.

10. RUJUKAN
Books, J. (2003). Fit for Life; First Aid. Isle of Anglesey: S Webb & Son (Distributors)
Ltd. .
Chowdhury, S. S., Md Nazmul, H., & Afroz, R. (2015). Replantation of Knocked out
Teeth after Traumatic Avulsion. British Journal of Medicine & Medical
Reasearch, 544-548.
Consumer Education Committee of the American College of Foot and Ankle
Surgeons. (2005). Ankle Sprain. American College of Foot and Ankle
Surgeons.
Edmundson, A. (2006). Broken or Knocked Out Teeth Treatment. eMedicine Health.
Emergency Nurse Practicioner Team, P. T. (2015). Ankle Sprain Advice; Instructions
for Patients. Oxford University Hospitals NHS Trust.
Lee, T., Newman, L., Crawford, R., Paterson, G., & Armstrong, V. J. (1992). Manual
Pertolongan Cemas. Petaling Jaya: Golden Books Centre Sdn Bhd.
Mohammed Abou, E. (2016). Common Sports Injuries. nternational Journal of
Physical Education, Sports and Health 3(5), 142-148.
Thomson, R. (1984). First Aid. London: Orbis Publishing Limited.
Thygerson, A. (2005). First Aid, CPR, and AED. Mississauga: Jones and Bartlett
Publishers Canada.