Celem artykułu była charakterystyka udziału mieszkańców Elbląga
w sprawach miasta. Dokonano analizy zasad budżetu obywatelskiego, scharakteryzowano zasady inicjatywy uchwałodawczej oraz konsultacji społecznych. Duże znaczenie dla mieszkańców Elbląga miało referendum z 2013 roku w sprawie odwołania
prezydenta miasta i rady. Ze względu na obszerność tego wątku nie uwzględniono
w tekście. Wspomniano także o inicjatywie lokalnej, do której zostały wprowadzone procedury, ale jeszcze nie było konkretnych działań. Analiza treści obejmowała
uchwały Rady Miejskiej Elbląga, zarządzenia prezydenta miasta, strategię rozwoju
miasta, raporty, materiały Biura Rady Miejskiej w Elblągu. Autor przeprowadził także
wywiady z przedstawicielami organizacji pozarządowych oraz samorządu terytorialnego. W końcowej części sformułowano wnioski. Najważniejszym było stwierdzenie,
że w Elblągu występują wszystkie istotne elementy partycypacji społecznej, ale należało w dalszym ciągu wzmacniać mechanizmy, stosować różnorodne formy komunikacji i informacji oraz zachęcać obywateli do coraz większej aktywności lokalnej.
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
http://bonafides.pl/
Projekt Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie. Projekt realizowany jest przez Stowarzyszenie Bona Fides w partnerstwie ze Spółdzielnią Kooperatywa Pozarządowa z Warszawy. Współfinansowany jest przez Fundację Batorego z Funduszy EOG w ramach Programu Obywatele dla Demokracji.
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Celem artykułu jest krótka prezentacja sylwetek wszystkich zarejestrowanych kandydatów w wyborach prezydenckich z 2015 roku oraz ich najważniejszych postulatów w sferze gospodarczej, a także szersza analiza programów wyborczych w tym zakresie zaprezentowanych przez dwóch kandydatów, którzy uzyskali
największe poparcie i spotkali się w drugiej turze wyborów, czyli Andrzeja Dudy
i Bronisława Komorowskiego. Analizie poddane zostaną programy w części odnoszącej się do sfery gospodarczej, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii poświęconych
zatrudnieniu i przedsiębiorczości
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Więcej na http://bonafides.pl
http://bonafides.pl/
Projekt Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie. Projekt realizowany jest przez Stowarzyszenie Bona Fides w partnerstwie ze Spółdzielnią Kooperatywa Pozarządowa z Warszawy. Współfinansowany jest przez Fundację Batorego z Funduszy EOG w ramach Programu Obywatele dla Demokracji.
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Celem artykułu jest krótka prezentacja sylwetek wszystkich zarejestrowanych kandydatów w wyborach prezydenckich z 2015 roku oraz ich najważniejszych postulatów w sferze gospodarczej, a także szersza analiza programów wyborczych w tym zakresie zaprezentowanych przez dwóch kandydatów, którzy uzyskali
największe poparcie i spotkali się w drugiej turze wyborów, czyli Andrzeja Dudy
i Bronisława Komorowskiego. Analizie poddane zostaną programy w części odnoszącej się do sfery gospodarczej, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii poświęconych
zatrudnieniu i przedsiębiorczości
Monitoring przeprowadzony w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji.
Więcej na http://bonafides.pl/
Raport sporządzono w ramach projektu Skontroluj jak działa budżet obywatelski w twojej gminie finansowanego ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla demokracji
Możliwości współpracy pomiędzy mieszkańcami a samorządem - między teorią a pr...Pracownia Obywatelska
Prezentacja dr Małgorzaty Jantos Wiceprzewodniczącej Rady Miasta Krakowa na temat możliwości współpracy pomiędzy mieszkańcami a samorządem. Prezentacja została przygotowana na spotkanie City camp otwarte miasto: partycypacja konieczny eksperyment organizowane przez Fundację Plan C, Stowarzyszenie Pracownia Obywatelska i Stolik Miejskość i kultura miejska Obywateli Kultury Kraków.
Są to propozycje zasad budżetu obywatelskiego na 2015 rok w Białymstoku wypracowane podczas partycypacyjnych warsztatów w ramach "Laboratorium obywatelskiego" - projektu realizowanego przez Fundację SocLab przy w wsparciu finasnowym FIO.
„Społeczeństwo Obywatelskie, kapitał społeczny”
propozycje dotyczące zmian uregulowań prawnych w zakresie zbiórek publicznych oraz sposobów rozliczania realizacji zadań publicznych.
2 sierpnia 2012 roku
Prezentacja Urszuli Nizołek-Janiak (Rada Miejska w Łodzi) na konferencji "Partycypacja obywatelska - decyzje bliższe ludziom", 22.10.2013 Białystok, organizator Fundacja "SocLab" w ramach projektu "Laboratorium Obywatelskie".
Nowa Polna raport z konsultacji społecznych 2015PNU2014
Raport przedstawia wyniki konsultacji przeprowadzonych w związku z przebudową ul. Polnej w Toruniu na odcinku Szosa Chełmińska - Szosa Okrężna. Konsultacje odbyły się w ramach projektu Przepis na ulicę.
This paper aims to examine the activity of the Mamy Głos Foundation [We
have a voice], an organization founded in 2015 by junior high school students from
a handful of towns in Poland. For this purpose, a review of available materials about
this organization will be carried out and information will be collected using in-depth
interviews with the founders of the organization. The main research question concerns
the motivation behind young people’s activity in the foundation, the methods used to
achieve the goals of the organization and its founders’ profiles. Their activity will be
presented in the context of political activism among young people, including gender
differentiation.
The United Kingdom joined the EEC/EU in 1973. Its membership has been
one of the thorniest issues in British politics over the last forty-five years. The United
Kingdom was one of the most Euroskeptic member states in the EU. The ‘added
value’ brought by London to the EU was the English language, which successively
supplanted French from the function of working language of the EU. English is not
only the official language of the EU (it is one of 24 official languages), but primarily
has a dominant position in the EU. It is used for communication between the EU and
the world, between European institutions and during informal meetings. The purpose
of this article is to analyze the position of English in the EU, to show its strengths, and
finally to answer the question of whether the present status of English in the EU will
remain after the UK leaves.
This article aims to identify the major cores of the 15-M Movement mindset
and explain how particular historical factors shaped it. The research problems are to identify the types of relations the movement established between the people and the ruling
elites in its political manifestos, and the sources of these discursively created relations.
The research field encompasses the content of political manifestos published between
the Spanish general election on March 9, 2008 and immediately after the demonstrations
held on May 15, 2011. To solve these problems, the research applies source analysis of
the political manifestos. These are: (1) The Manifesto of ¡Democracia Real YA!; (2) The
Manifesto of the Puerta del Sol Camp, and (3) The Manifesto “May 68 in Spain.” The
research uses the technique of relational qualitative content analysis to determine the
relations between the semantic fields of the major categories of populism, ‘the people’
and ‘the elites,’ as well as to identify the meanings formed by their co-occurrence. The
tool used is a content analysis instruction whose major assumption is to identify all the
attempts to create images of ‘the people,’ ‘the elites,’ and relations between them.
The article analyzes the structure, content, properties and effects of the
Russian-Ukrainian ‘hybrid war’ in its non-military dimension. Particular emphasis is
placed on the aspect of the information and propaganda war, as well as activities in
cyberspace. The Russian-Ukrainian conflict is described in the context of the new war
strategy of General Valery Gerasimov. Contemporary practice of hybrid actions in the
conflict in Ukraine has revealed that, for the first time, a stronger opponent, Russia,
uses the full spectrum of hybrid interaction on an opponent who is weak and unable
to defend the integrity of its territory. The military conflict of 2014 showed not only
the weakness of the Ukrainian state, but also, more importantly, the inefficiency of the
organizations responsible for ensuring international security: NATO, OSCE and the
UN. In the longer term, it should be noted that the escalation of hybrid activities in
Ukraine clearly threatens the states on the Eastern flank of the North Atlantic Alliance.
The analysis conducted refers to the problem defined in the form of questions: what
is the essence of hybrid operations? What is the nature of non-military hybrid operations? What was the course of these activities in Ukraine? How was international law
interpreted in relation to this conflict?
The article has three dimensions: methodological, theoretical, and empirical. A point of departure for the methodological remarks is a characterization of the
three main approaches in the vibrant interdisciplinary research field dealing with the
phenomenon of conspiracy theories. In this context, the content analysis method is
discussed as a promising approach to gain new data on conspiracy narratives. On the
theoretical level, the concept of conspiracy narratives is discussed in reference to the
popular understanding of the conspiracy theory. The main aim of the empirical part is
determining to what extent the media are saturated with different kinds of conspiracy
narratives. The analysis covers over 200 articles from two popular Polish news magazines (Sieci and the Polish edition of Newsweek) which occupy positions on opposite sides of the political divide in a society polarized, inter alia, by a conspiratorial
suspicion that in 2010 an airplane carrying President Lech Kaczyński on board was
deliberately crashed in Russia.
: The main goal of the studies described in this article may be defined as an
analysis of the promotional processes of regional and traditional products executed with
the use of symbols regulated by European law: Traditional Speciality Guaranteed (TSG),
Protected Designation of Origin (PDO) and Protected Geographical Indication (PGI).
The analysis presented here and the trends in promotional activities deducted from
it, primarily result from the specifics of the goods. The shape of the information system is also influenced by social and cultural factors decisive for the recognizability
and renown of the products, which have been confirmed by the results of the questionnaire conducted for the study. What is worth noting is the correlation between quality
and tradition, reflected, among other things, in declarations regarding the reasons for
the choice of these products: the sense of pride and the willingness to continue the
traditions were chosen by 45% of the survey participants. The Traditional Speciality
Guaranteed (TSG) has proven to be the most recognizable European symbol (38%).
This paper looks at the proposals of the European Commission for the
Multiannual Financial Framework 2021–2027, and explores how to achieve a better
future for Europe by ensuring compliance with the legally binding values and objectives of the EU: democracy, equality, the rule of law, economic, social and territorial
cohesion and solidarity between the member states.
It is argued that introducing progressivity, a reform of the EU’s finances involving
a paradigm shift in the financing of policies with redistributive effects and a reform of
the system of the EU’s ‘own resources,’ would ensure that solidarity becomes a matter
of the rule of law and not of governance through conditionalities and fines.
It is pointed out that, unless the EU undertakes an effective reform of its redistributive policies to ensure that progressivity and solidarity in the EU become a matter
of the rule of law, the Union will bear less and less resemblance to a democracy and
will increasingly look like an empire with an economically stronger and more rapidly
developing ‘core,’ and an economically weaker ‘periphery’ in the East and the South
lagging behind the ‘core.’
What is needed is collective action by the member states most immediately interested in a reform to make the system of EU’s ‘own resources’ less regressive and to
introduce progressivity in the financing of the policies of the EU. It would take significant skill for those countries to organize themselves as a group and to act together
in the course of the adoption of the legislative proposals for the next MFF in order to
make the EU more equitable.
Contemporary diplomacy has evolved into a network involving various
new actors, including international sports organizations. The article is dedicated to the
issue of the sports diplomacy of international bodies which are in charge of international sporting competitions, particularly the International Federation of Association
Football (FIFA), an organization that manages football on a global level.
The research presented in this article is a case study dedicated to the issue of the
influence of international sports organizations on the governments of sovereign states,
specifically FIFA. The objective of the research is to investigate whether international
sports organizations are able to make governments change their political decisions.
The hypothesis that has been investigated states that international sports governing
bodies are diplomatic actors capable of influencing states.
One of the first laws adopted by the new political leadership in Ukraine
in the aftermath of the Revolution of Dignity in 2014 was the new concept of local
governance reform and the organization of territorial authority in Ukraine. The aforementioned law, as well as official declarations by top politicians on the necessity of
empowering Ukrainian citizens to take part in the decision-making process and shape
their local communities, led to positive expectations regarding the transformation of
local governance in Ukraine. Therefore, this article addresses the issue of the legal
basis framing the functioning of civil society in Ukraine, focusing on major attempts
to conduct reform and on the main outcomes of implemented actions. Additionally,
emphasis is placed on the current state of cooperation between social and political
actors, and the trends in civil participation in the decision-making process regarding
decentralization and local governance reform in Ukraine.
This document discusses how illiberal democracy in Hungary from 2010-2014 negatively influenced the effectiveness of lobbying control in the country. It defines key terms like lobbying, interest groups, and liberal vs illiberal democracy. Illiberal democracies differ from liberal democracies in that they do not strictly follow the rule of law, lack independent oversight of the government, have more corrupt political elites, less free media, and do not fully protect civil rights and minorities. The document analyzes how Hungary met the criteria of an illiberal democracy during this period and repealed its lobbying law, diminishing transparency and accountability in the lobbying process.
The article is based on an analysis of national and European legal acts,
documents and source literature and its aim is to describe education and information
in consumer policy in Poland. The protection of consumer rights within the scope
of information and education is presented as a prime objective of the consumer policy strategy of the European Union and government programs of consumer policy
in Poland. Certain aspects of information and education policy of the government
are investigated, which are included in the Consumer Policy Strategy 2014–2018.
The competencies of consumer authorities in the institutional context are thoroughly
discussed in terms of education and information in Poland. Moreover, the consumer
identity of information and education policy between Poland and the European Union
is indicated.
Agrarianism was founded in Germany in the second half of the nineteenth
century, but it exercised the greatest influence in the predominantly agricultural countries of Central and Eastern Europe. Central European agrarianism was the ideology
of peasants and it proclaimed that land was the greatest wealth of the nation, agriculture was the most important branch of economy, and peasants were the morally
healthiest and thus the most valuable part of the society. Agrarianism was a personalist
ideology, which proclaimed a conception of man as a subject of social and economic
life. It criticized both extreme liberalism and totalitarian political ideology and advocated the concept of a ‘third way of development’ – between capitalism and communism. The main purpose of this paper is to analyze the formation and development
of Polish agrarianism, and the related process of transfer and reception of knowledge.
The analysis focuses on the concept of land, man and labor, formulated by the representatives of the mainstream of agrarianism. In the 1930s, the Polish agrarians voiced
demands for land reform and the development of smallholder agriculture which, in
their opinion, made an optimal use of the land, capital and labor, that is, the most
important resources available to interwar Poland.
Using a proprietary computer program, simulations of voting in the Council
after Great Britain’s withdrawal from the EU were carried out. In the case of some of
them, a methodological innovation consisting in departing from the assumption that
the emergence of each possible coalition is equally probable was used. The analysis
conducted indicates that after Brexit the ability of the Council members to form small
minimally blocking coalitions will change significantly. At the same time, the assessment of the ability of states to block decisions in the Council and made on the basis
of the Preventive Power Index, differs fundamentally from the results of the analysis
focusing on building small minimally blocking coalitions.
This research is funded by the National Science Centre, Poland, under project no.
UMO-2016/23/D/HS5/00408 (SONATA 12 grant) entitled “The Impact of Brexit and
Unconditional Introduction of the ‘Double Majority’ Voting System on DecisionMaking in the Council of the European Union.”
Teoretycy i praktycy storytellingu koncentrują się zazwyczaj na formalnych właściwościach przekazu, upatrując klucza do jego perswazyjnej skuteczności w realizacji strukturalnych cech opowiadania. Niniejszy artykuł kładzie natomiast
nacisk na poznawczy aspekt relacji komunikat-odbiorca, upatrując w nim ważnego
czynnika determinującego siłę perswazyjnego oddziaływania storytellingu. W pierwszej części tekst analizuje psychologiczne przesłanki skuteczności perswazyjnej narracyjnego komunikatu. Część kolejna stanowi teoretyczną propozycję w jaki sposób
zwiększyć skuteczność jego oddziaływania, uwzględniając budowę, właściwości
i funkcje schematów poznawczych oraz w oparciu o model poznawczych reakcji na
perswazję.
The author examines the nexus between international law and the concept
of human security that emerged in the 1990s. The article proceeds in three parts. Part
one outlines the concept of human security, its genesis and contents. Part two examines the nexus between human security and international law and briefly considers the
most representative aspects of international law, including international jurisprudence,
that, in the author’s opinion, reflect human security imperatives. Finally, conclusions
provide answers to the questions posed and indicate the increased value of the human
security concept. The questions read as follows: How can human security strengthen
international actions (actions based on international law)? Where in international law
is human security reflected? In other words, what aspects of international law reflect
a human security-centered approach? What is the role of international law in human
security? Taking all this into account, what is the added value of adopting the concept
of human security? This article is inevitably interdisciplinary, as it combines the perspectives of international law and international relations.
Najważniejszą barierą rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw
(MŚP) jest ograniczony dostęp do źródeł finansowania. W fazie startu wykorzystują
one zwykle środki własne, rodziny i przyjaciół. Następnie zaś sięgają one po kredyt bankowy, którego otrzymanie jest trudne ze względu na brak historii finansowej,
gwarancji i ekonomiczną ich słabość. Nieliczne mogą korzystać z grantów rządowych i wsparcia międzynarodowych organizacji (np. Unii Europejskiej). Pomocnymi mogą być alternatywne źródła finansowania takie jak venture capital, mezzanine,
crowdfunding, emisja obligacji oraz publiczna emisja akcji (Initial Public Offering:
IPO). Ten ostatnio wymieniony sposób finansowania może przynieść znaczne korzyści dla MŚP; umocnić ich pozycję rynkową i umożliwić ekonomiczną ekspansję, ale
związany jest z wieloma barierami. Do najważniejszych należą trudność spełnienia
kryteriów notowania na giełdzie lub specjalnych platformach, nawet jeśli są one łagodniejsze niż dla dużych firm, wysokie koszty, brak wiedzy o rynku kapitałowym
i niska płynność akcji MŚP. Dlatego niezbędne jest podjęcie przez rządy, organizacje
międzynarodowe i krajowe oraz interesariuszy działań zmierzających do likwidacji
lub ograniczenia tych barier.
Dyskusje i badania polskiego członkostwa w strefie euro są w obecnych, dynamicznie zmieniających się warunkach obarczone dużą dozą niepewności,
stąd ograniczać się mogą jedynie do kreślenia scenariuszy. Niniejsze opracowanie
skupia się na aspektach gospodarczych decyzji o: 1) definitywnej rezygnacji z wprowadzenia wspólnej waluty w Polsce, 2) szybkiej akcesji do strefy euro oraz 3) odsunięciu w czasie udziału Polski w tej strefie. Każdy z wariantów rodzi inne skutki polityczno-ekonomiczne i tym samym wyznacza inne ścieżki długookresowego rozwoju
polskiej gospodarki.
Artykuł prezentuje wyniki badań nad traumą społeczno-kulturową
w Europie Środkowo-Wschodniej. Do weryfikacji teorii traumy zostały wykorzystane reprezentatywne dane sondażowe z Białorusi, Bułgarii, Węgier, Rumunii, Polski,
Rosji i Ukrainy. Prowadzone analizy pokazały, że społeczeństwo postkomunistyczne
negatywnie oceniło zmiany systemu gospodarczego i politycznego. Źródłem traumy był spadek poziomu życia oraz wzrost przestępczości. Respondenci uważali, że
w wyniku transformacji stracili na zmianach i pod wpływem powstałej traumy pesymistycznie oceniali przyszłość. Rekcją na pojawiającą się traumę była nostalgia za
socjalizmem i bezpieczeństwem społecznym przezeń oferowanym. Czynnikami łagodzącymi szok w społeczeństwie postkomunistycznym było wykształcenie, młodszy
wiek i orientacja proeuropejska.
Zasadniczym celem artykułu jest przybliżenie prób reformy systemu
wyborczego do Rady Najwyższej Ukrainy podejmowanych w okresie przypadającym
po Euromajdanie. Analizie zostały poddane rozwiązania prawne zawarte w zarejestrowanych i poddanych pod głosowanie w parlamencie projektach ordynacji wyborczych. Przybliżono także stanowisko poszczególnych sił politycznych wobec potrzeby reformy systemu wyborczego, na co pozwoliła analiza programów wyborczych,
zapisów umowy koalicyjnej zawartej w RN VIII kadencji, jak również wyników
głosowania nad poszczególnymi projektami ustaw w parlamencie. Ponadto uwaga
została skupiona na wynikach badań opinii publicznej, pozwalających ukazać, który
z wariantów systemu wyborczego jest najbardziej pożądany przez ukraińskie społeczeństwo.
Mołdawia jest państwem, które z jednej strony podejmuje wysiłki
zmierzające ku demokratyzacji i europeizacji jej systemu politycznego i prawnego,
z drugiej – działania te są chaotyczne, brak im konsekwencji i są uwarunkowane
bieżącą sytuacją polityczną. Jednym z obszarów podlegających takim politycznym
przesileniom jest samorząd terytorialny. Cele artykułu są dwojakie: po pierwsze, periodyzacja i charakterystyka kolejnych etapów kształtowania się modelu samorządu
lokalnego w Mołdawii, po drugie – charakterystyka aktualnie obowiązujących rozwiązań i wskazanie podstawowych problemów istotnie wpływających na jego funkcjonowanie.
More from Środkowoeuropejskie Studia Polityczne (20)
Ustrój samorządu lokalnego w Republice Mołdawii. Ewolucja i stan obecny
Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym – przykład Elbląga
1. DOI 10.14746/ssp.2016.4.3
Krzysztof Sidorkiewicz
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym
– przykład Elbląga
Streszczenie: Celem artykułu była charakterystyka udziału mieszkańców Elbląga
w sprawach miasta. Dokonano analizy zasad budżetu obywatelskiego, scharaktery-
zowano zasady inicjatywy uchwałodawczej oraz konsultacji społecznych. Duże zna-
czenie dla mieszkańców Elbląga miało referendum z 2013 roku w sprawie odwołania
prezydenta miasta i rady. Ze względu na obszerność tego wątku nie uwzględniono
w tekście. Wspomniano także o inicjatywie lokalnej, do której zostały wprowadzo-
ne procedury, ale jeszcze nie było konkretnych działań. Analiza treści obejmowała
uchwały Rady Miejskiej Elbląga, zarządzenia prezydenta miasta, strategię rozwoju
miasta, raporty, materiały Biura Rady Miejskiej w Elblągu.Autor przeprowadził także
wywiady z przedstawicielami organizacji pozarządowych oraz samorządu terytorial-
nego. W końcowej części sformułowano wnioski. Najważniejszym było stwierdzenie,
że w Elblągu występują wszystkie istotne elementy partycypacji społecznej, ale nale-
żało w dalszym ciągu wzmacniać mechanizmy, stosować różnorodne formy komuni-
kacji i informacji oraz zachęcać obywateli do coraz większej aktywności lokalnej.
Słowa kluczowe: partycypacja społeczna, konsultacje społeczne, budżet obywatel-
ski, inicjatywa uchwałodawcza
Wstęp
Problematyka partycypacji społecznej jest zjawiskiem, które coraz
częściej analizują autorzy zajmujący się zagadnieniem samorządu
terytorialnego. Najbardziej widoczne trendy wzrostu udziału społeczno-
ści lokalnej w sprawowaniu władzy widoczne były na szczeblu gminy
(Rytel-Warzocha, Uziębło, 2013, s. 1). We współczesnej Polsce proces
tworzenia samorządu terytorialnego rozpoczął się w 1990 roku. Syste-
matycznie wprowadzano mechanizmy, które wzmacniały udział spo-
łeczności lokalnej w sprawowaniu władzy i związane były z demokracją
bezpośrednią (Węglarz, 2013, s. 51–171). Przykład inicjatywy uchwa-
łodawczej pokazywał jak była duża różnorodność regulacji na poziomie
lokalnym (Makowski, 2012, s. 288–304). Konsultacje społeczne, które
2. 44 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
mają regulacje ustawowe i są w różnych obszarach obowiązkowe, mają
często charakter fasadowy (Milewicz, Podemski, 2012, s. 161–181). In-
stytucja konsultacji społecznych miała swoje regulacje statutowe jedno-
stek samorządu terytorialnego (Uziębło, 2008a, s. 216). Coraz częściej
wykorzystywano także instrument budżetu obywatelskiego.
Bardzo duże znaczenie w rozwoju demokracji bezpośredniej odgrywa
także referendum lokalne, którego regulacje znajdują się w ustawie o re-
ferendum lokalnym z 15 września 2000 roku. Przepisy w tej sprawie także
ulegały ewolucji (Uziębło, 2008b, s. 15–113). Biorąc pod uwagę liczbę
referendów to była ona bardzo wysoka. W latach 1992–2010 odbyło się
w Polsce około 600 referendów o charakterze lokalnym. 85% dotyczyło
odwołania organu władzy lokalnej (Piasecki, 2010, s. 155). Ogranicze-
niem była jednak frekwencja, co powodowało, że zdecydowana więk-
szość referendów lokalnych była nieważna. W okresie 2010–2011 odbyło
się 78 referendów gminnych w sprawie odwołania organu przed upływem
kadencji, odwołano 2 rady, 2 wójtów i 4 burmistrzów oraz 1 prezydenta.
Inne referenda uznano za nieważne ze względu na zbyt niską frekwencję
(Wybory i referenda, 2013, s. 3).
Celem artykułu była analiza uczestnictwa mieszkańców Elbląga
w sprawach miasta. Scharakteryzowano działania w ramach budżetu oby-
watelskiego, który funkcjonował w Elblągu od 2012 roku. Doświadcze-
nia kilku lat pozwalały na sformułowanie pierwszych wniosków. Drugim
przedstawionym aspektem była inicjatywa uchwałodawcza. Przez wiele
lat trwała dyskusja obywatelska o tym sposobie partycypacji społecznej.
Elbląg wprowadził mechanizmy inicjatywy, które zaczęły obowiązywać
od 1 stycznia 2015 roku. Przeanalizowano najważniejsze zasady ini-
cjatywy uchwałodawczej. Scharakteryzowano także proces konsultacji
społecznych. W Elblągu przyjęto także zasady inicjatywy lokalnej, które
miały wzmocnić partycypację społeczną. 30 września 2014 roku Rada
Miejska Elbląga przyjęła uchwałę w sprawie trybu i szczegółowych kry-
teriów oceny wniosków o realizację zadania publicznego w ramach inicja-
tywy lokalnej. Uchwała obowiązywała od 1 stycznia 2015 roku (Uchwała
Nr XXXI/905/2014). Do chwili ukończenia tekstu nie zgłoszono żadnej
propozycji związanej z procesem inicjatywy lokalnej. Ciekawym aspek-
tem aktywności obywatelskiej mieszkańców Elbląga było referendum
w sprawie odwołania władz miejskich (prezydenta i rady) w 2013 roku.
Temat był bardzo rozległy, dlatego autor nie uwzględnił tego wątku w ar-
tykule. Wydarzenie jednak było bardzo ważne dla mieszkańców miasta
i ich poczucia wpływu na władzę.
3. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 45
Głównym przedmiotem analizy były dokumenty, a wśród nich:
uchwały Rady Miejskiej Elbląga, zarządzenia prezydenta miasta, strate-
gia rozwoju miasta. Wykorzystano także dostępne raporty z wynikami
badań partycypacji społecznej, które w ostatnich latach przeprowadzano
w mieście. Odwołano się także do materiałów z Biura Rady Miejskiej
w Elblągu. Ponadto pozyskano relacje od pracowników organizacji po-
zarządowych oraz elbląskiego samorządu terytorialnego. Analiza powyż-
szych materiałów pozwoliła na wyciągnięcie wniosków.
Budżet obywatelski
W 2012 roku po raz pierwszy zostały uruchomione procedury doty-
czące budżetu obywatelskiego w Elblągu. 30 lipca tego roku ogłoszono
zarządzenie Prezydenta Miasta Elbląga w sprawie powołania Zespołu
ds. opracowania zasad funkcjonowania i wdrażania tzw. budżetu oby-
watelskiego w mieście Elbląg. Celem było „budowanie warunków dla
rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w Mieście Elbląg” (Zarządzenie
Nr 349/2012). W skład zespołu weszło pięć osób, które reprezentowały
różne departamenty, organizacje i nadzoru, komunikacji społecznej, spraw
obywatelskich, innowacji i informatyki oraz skarbnik miasta. Przewod-
niczący i wiceprzewodniczący zespołu mieli możliwość zaproszenia do
współpracy osoby spoza składu wskazanego w zarządzeniu. Ponadto wy-
znaczono szczegółowy harmonogram realizacji budżetu obywatelskiego.
Procedura rozpoczęła się 3 sierpnia 2012 roku kampanią informacyjno-
promocyjną. Projekt został zakończony 7 listopada tego roku przygoto-
waniem zmian do projektu budżetu, który uwzględniał propozycje miesz-
kańców (Zarządzenie Nr 349/2012). Zwraca uwagę dosyć późny termin
ogłoszenia zarządzenia. Spowodowało to konieczność szybkich działań
związanych z informacją w tej sprawie, ale także wszelkich kwestii tech-
nicznych. W następnych latach procedury rozpoczęto wiosną. W głoso-
waniu oddano 5164 głosy, z tego ważnych było 4095 głosów. W formie
papierowej oddano 1361 głosów, a w formie elektronicznej 3083 głosy.
Łączna kwota na inwestycje wyniosła 2 050 500 złotych. Całość podzie-
lono na pięć okręgów wyborczych. W czytelnej formie zaprezentowano
wyniki na stronie internetowej miasta (Budżet Obywatelski. Podsumowa-
nie). Informacje w tej sprawie ukazały się także w elbląskich mediach.
W pierwszej edycji złożono 777 wniosków, po weryfikacji 123 poddano
pod głosowanie. Zadecydowano o wyborze 12 propozycji (Referat Orga-
4. 46 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
nizacji i Kadr). Od początku wdrażania budżetu obywatelskiego istnieje
specjalna strona internetowa poświęcona temu wydarzeniu – http://www.
budzetobywatelski.elblag.eu/.
8 kwietnia 2013 roku ukazało się zarządzenie Prezydenta Miasta Elblą-
ga w sprawie powołania Zespołu ds. opracowania zasad funkcjonowania
i wdrażania tzw. budżetu obywatelskiego w mieście Elbląg na rok 2014
(Zarządzenie Nr 160/2013). Obsługą administracyjno-organizacyjną zaj-
mował się Departament Organizacji i Nadzoru. W uzasadnieniu napisano,
że celem było „uspołecznienie procesu tworzenia budżetu miasta, zwięk-
szenie bezpośredniego udziału w tym procesie możliwie największej
liczby mieszkańców”. Kampanię promocyjno-informacyjną rozpoczęto
10 kwietnia 2013 roku, a zakończono wszelkie działania 25 października
tego roku. Po czym miały zostać wprowadzone propozycje mieszkańców
do budżetu miasta (Zarządzenie Nr 160/2013). Zaprezentowano zasady
funkcjonowania budżetu obywatelskiego, omówiono formę zgłaszania
propozycji zadań, etap analizy wniosków oraz wybór propozycji budże-
towych. Hasłem budżetu obywatelskiego było – Twój pomysł – wspólne
działanie (Zasady funkcjonowania). W 2014 roku oddano w sumie 20 211
głosów. Był to znaczący wzrost w porównaniu z rokiem poprzednim. An-
kiety papierowe zebrano w liczbie 2346 głosów, a ankiety elektroniczne
17 856 głosów (Budżet Obywatelski 2014). W sumie złożono 246 wnio-
sków, 105 zadań było poddanych pod głosowanie, z tego wybrano 9 pro-
pozycji do realizacji (Referat Organizacji i Kadr). Na stronie interneto-
wej Urzędu Miejskiego znajdowała się informacja o podziale na okręgi
wyborcze, co miało być ułatwieniem dla oddających głosy na konkretne
propozycje zadań (Uchwała Nr XVII/461/2012).
W styczniu i lutym 2014 roku przeprowadzono ankietę na temat bu-
dżetu obywatelskiego. W badaniu wzięło udział 95 respondentów. 97%
badanych wiedziało o budżecie obywatelskim, a 82% deklarowało, że
uczestniczyło w głosowaniu budżetu obywatelskiego na 2014 rok. Do sła-
bych stron budżetu obywatelskiego zaliczono m.in.: niski budżet – 17%;
brak puli środków na projekty o charakterze ogólno-miejskim – 16%;
za duże okręgi głosowania – 11%. Wśród uwag szczegółowych zauwa-
żono, że małe dzielnice nie miały szans na wygranie projektu w konku-
rencji z dużymi dzielnicami i znaczącymi skupiskami ludności. Spośród
korzyści budżetu obywatelskiego wskazywano m.in. większą aktywność
społeczną mieszkańców – 38%; większe poczucie odpowiedzialności za
okolicę – 31%. Najważniejsze zmiany jakie proponowano to: zwiększe-
nie ogólnej puli środków – 23%; wyznaczenie większej ilości mniejszych
5. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 47
okręgów głosowania – 19%; wyznaczenie/wyodrębnienie dodatkowej puli
na projekty ogólnomiejskie – 17% (Podsumowanie wyników ankiety).
20 lutego 2014 roku do kwestii budżetu obywatelskiego odniosła się
Rada Miejska Elbląga. W uchwale czytamy m.in. „Dążąc do wspierania
i upowszechniania idei samorządowej, a także mając na celu budowanie
warunków dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego oraz pobudzania
aktywności obywatelskiej przyjmuje się za zasadne podjęcie działań
zmierzających do przygotowania tzw. budżetu obywatelskiego w mie-
ście Elblągu na rok 2015” (Uchwała Nr XVII/461/2012). 6 marca 2014
roku rozpoczęto procedury przygotowawcze budżetu obywatelskiego na
2015 rok stosownym zarządzeniem prezydenta miasta. W uzasadnieniu
zarządzenia napisano m.in. „widząc potrzebę dalszego budowania wa-
runków dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego postanawia się kon-
tynuować proces aktywnego włączania mieszkańców w prace dotyczące
przygotowania projektu uchwały budżetowej na 2015 rok” (Zarządzenie
Nr 89/2014). Zarządzenie z 15 kwietnia 2014 roku precyzowało zasady
tworzenia budżetu obywatelskiego na 2015 rok oraz określało harmono-
gram jego realizacji (Zarządzenie Nr 162/2014). Ostatecznie złożono 471
wniosków, z tego 255 rozpatrzono. W głosowaniu oddano 19 124 głosy.
W głosowaniu wzięło udział 9649 obywateli. Po raz pierwszy w oparciu
o numery PESEL osób policzono liczbę głosujących. Głosowano nad 143
propozycjami, które przygotowano po weryfikacji (Budżet Obywatelski
2015). W wypadku tego budżetu kwota została podwyższona do 2,5 mi-
liona złotych (Referat Organizacji i Kadr).
19 lutego 2015 roku Rada Miejska Elbląga w swojej uchwale wsparła
podjęcie prac nad kolejnym budżetem obywatelskim na 2016 rok. Do
przygotowania zasad budżetu obywatelskiego zobowiązano prezydenta
miasta (Uchwała NR V/30/2015). 16 kwietnia 2015 roku prezydent po-
wołał zespół, który miał przygotować funkcjonowanie i wdrożenie tzw.
budżetu obywatelskiego (Zarządzenie Nr 136/2015). 5 maja tego roku
ukazało się zarządzenie dotyczące zasad funkcjonowania budżetu oby-
watelskiego oraz harmonogram działań. Dokument był konsultowany
z przedstawicielami klubów radnych oraz przedstawicielami organizacji
pozarządowych. Na tzw. budżet obywatelski przeznaczono 2,5 mln zło-
tych, po 400 tys. na 5 okręgów wyborczych oraz 500 tys. na inicjatywy
ogólnomiejskie. 35 tys. złotych przeznaczono na działania informacyjno-
promocyjne. Wnioski z propozycjami były zbierane do 3 lipca 2015 roku.
Planowano zakończenie procedur do 30 października 2015 roku (Zarzą-
dzenie Nr 160/2015). Nowym elementem było wyodrębnienie tzw. ma-
6. 48 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
łych projektów w każdym okręgu wyborczym do kwoty 50 tys. złotych,
przy czym projekt nie mógł przekroczyć wysokości 25 tysięcy złotych.
Inwestycje musiały być także ogólnodostępne dla wszystkich mieszkań-
ców, w poprzednich edycjach zdarzały się przypadki, że zrealizowane
projekty były w częściach zamkniętych. Apelowano także, aby wnioski
miały charakter całościowy i nie generowały kolejnych kosztów, poda-
wano przykłady placów zabaw i konieczności budowania ogrodzeń, mo-
nitoringu czy oświetlenia, z odrębnych środków. Do czasu zakończenia
tekstu zrealizowano 12 projektów, kolejnych 9 było zaplanowanych na
2015 rok (Rusza czwarta edycja).
Elbląg należał do miast, które wprowadziły zasady budżetu obywa-
telskiego. Doświadczenia z lat 2012–2015 pozwalały na korekty przy
przygotowaniu kolejnych edycji budżetu. Najważniejszą zmianą było
wprowadzenie inicjatywy ogólnomiejskiej, poza propozycjami z okrę-
gów wyborczych. Budżet obywatelski zyskał uznanie elblążan, co było
widoczne w trakcie głosowania nad propozycjami. Zwiększała się skala
zaangażowania. W 2014 roku po raz pierwszy policzono liczbę osób po-
przez rozróżnienie numerów PESEL. Na około 100 tysięcy osób posia-
dających prawa wyborcze głosy oddało 9649. Należało się zastanowić,
co poprawić, aby więcej osób brało udział w głosowaniu. Choć należy
przyznać, że jak na początek realizacji tej inicjatywy wynik był bardzo
dobry.
Inicjatywa uchwałodawcza
30 września 2014 roku Rada Miejska Elbląga przyjęła uchwałę, któ-
ra dawała możliwość mieszkańcom zaproponowania projektu uchwały.
Zmiany wprowadzono do statutu miasta. Procedury w tej sprawie zostały
opisane w Statucie Miasta Elbląg w rozdziale trzecim pod tytułem – Ini-
cjatywa uchwałodawcza. Projekt uchwały mogło zaproponować, co naj-
mniej 3 radnych, Przewodniczący Rady, Klub Radnych, Komisje Rady
oraz Prezydent Miasta. Dodano zapis o możliwości zgłoszenia uchwa-
ły przez co najmniej 750 mieszkańców, którzy posiadali czynne prawo
wyborcze w wyborach do Rady Miejskiej Elbląga. Projekty zgłoszone
w procedurze obywatelskiej mogły dotyczyć wyłącznie zadań gminy i po-
wiatu, musiały być zgodne z prawem. Procedurę rozpoczynała rejestracja
przez przewodniczącego Grupy Inicjatywnej, którą tworzyło co najmniej
15 mieszkańców. „Grupę...” reprezentował pełnomocnik, jednocześnie jej
7. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 49
członek. Obejmowało to wszelkie prace nad projektem w trakcie posie-
dzeń komisji oraz sesji. „Grupa...” mogła dokonać zmiany pełnomocnika.
Wniosek propozycji uchwały podpisywał pełnomocnik. Przewodniczą-
cy Rady sprawdzał aspekty formalno-prawne inicjatywy w ciągu 21 dni,
zasięgał opinii prezydenta w sprawie rejestracji. Braki formalne powin-
ny być uzupełnione w ciągu 7 dni, gdyż nieuzupełniony wniosek pod-
legał odrzuceniu. Rejestracja była dokonywana w „Rejestrze Inicjatyw
Uchwałodawczych” w Biurze Rady Miejskiej. Od tej chwili „Grupa…”
mogła zbierać podpisy pod projektem w ciągu 2 miesięcy. Jeśli podpisy
nie zostaną zebrane procedura zostaje zawieszona. Jeśli podpisy zostaną
zebrane i pozytywnie zweryfikowane „Grupa…” może zwrócić się do
prezydenta z prośbą o udzielenie pomocy przy budowie projektu według
zasad legislacji. Na polecenie prezydenta właściwe urzędy udzielają po-
mocy przy projekcie w ciągu 21 dni od weryfikacji list. Rada rozpatruje
projekt uchwały zgłoszony w takim trybie w terminie nie dłuższym niż
3 miesiące. Do czasu rozpoczęcia procedury „Grupa…” może wycofać
projekt uchwały. Pełnomocnik zostaje powiadomiony o terminie sesji,
w czasie której powinien być rozpatrywany projekt inicjatywy uchwa-
łodawczej. Jeśli zostały zgłoszone poprawki do uchwały „Grupa…” ma
prawo odnieść się do poprawek, może także zaproponować przyjęcie pro-
jektu bez poprawek. W czasie sesji przewodniczący Rady ma obowiązek
udzielenia głosu pełnomocnikowi (Uchwała Nr XXXI/906/2014).
17 marca 2015 roku zawiązała się grupa inicjatywna, która zapropono-
wała obniżkę pensji prezydenta miasta oraz wysokości diet radnych. Na-
stąpiło wówczas zarejestrowanie grupy. Zaproponowano obniżenie pensji
prezydenta z 12 tys. 30 zł do 7 tys. 920 zł (Biuro Rady Miejskiej w Elblą-
gu, Projekt), a diety radnych o połowę (Biuro Rady Miejskiej w Elblągu,
Uzasadnienie do Projektu uchwały w sprawie ustalenia wynagrodzenia).
W uzasadnieniu pierwszego wniosku wskazywano na oszczędności, któ-
re można było przeznaczyć na dodatkowe zajęcia szkolne. Pozytywna
decyzja w tej sprawie miała być także sygnałem dla przedstawicieli sfery
budżetowej oraz dyrektorów spółek komunalnych dla obniżki zarobków
(Biuro Rady Miejskiej w Elblągu, Uzasadnienie do Projektu uchwały
w sprawie ustalenia wynagrodzenia). W wypadku diet radnych inicjatorzy
wskazywali na rozczarowanie mieszkańców Elbląga działaniami władz
miejskich, w tym radnych, a zmniejszenie diet było związane z trudną
sytuacją finansową miasta. Podkreślano także solidarność społeczną rad-
nych z mieszkańcami miasta Elbląga (Biuro Rady Miejskiej w Elblągu,
Uzasadnienie do projektu uchwały w sprawie przyznania). 11 maja tego
8. 50 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
roku podpisy zostały dostarczone do Biura Rady Miejskiej (Czy będą ob-
niżone). Według informacji z Biura Rady Miejskiej w Elblągu zebrano
918 podpisów (Biuro Rady Miejskiej w Elblągu).
Okazało się, że dosyć populistyczny projekt nie zebrał znaczącej
liczby podpisów. Mogło to oznaczać, że bariera liczby podpisów była
zbyt duża, co sprawiało, że organizatorzy mieli kłopot, aby dopełnić tej
formalności. W 2014 roku w Elblągu zbierano podpisy pod inicjatywą
dotyczącą referendum w sprawie przynależności miasta w województwie
pomorskim. Okazało się wówczas, że nie udało się zebrać odpowiedniej
liczby podpisów. Z kolei w 2013 roku zebrano właściwą liczbę podopi-
sów w sprawie odwołania władz miejskich.
Konsultacje społeczne w Elblągu
Konsultacje społeczne w Elblągu odbywały się zwykle zgodnie z re-
gulacjami ustawowymi i ustalonymi zasadami. Forma konsultacji była
wielokrotnie krytykowana przez organizacje pozarządowe działające
w mieście. W 2012 roku przeprowadzono w Elblągu ewaluację procesu
konsultacji między organizacjami pozarządowymi a podmiotami, które
były wymienione w ustawie o działalności pożytku publicznego i wo-
lontariacie z 2011 roku. Ewaluacja była prowadzona przez ekspertów
Elbląskiego Stowarzyszenia Inicjatyw Pozarządowych (ESWiP). Podsta-
wą prawną był Regulamin prowadzenia konsultacji z elbląskimi organi-
zacjami pozarządowymi przyjęty przez Radę Miejską Elbląga. Elbląska
Rada Działalności Pożytku Publicznego (ERDPP) dokonywała ewaluacji
procesu konsultacji. Ewaluacji poddano projekty uchwał Rady Miejskiej
w Elblągu, nie uwzględniono zarządzeń prezydenta. W badaniu wyko-
rzystano różne metody badawcze: desk reserch (badanie dokumentów
zastanych), ankieta wśród organizacji pozarządowych, ankieta wśród
Departamentów i równorzędnych struktur Urzędu Miejskiego w Elblą-
gu, zogniskowany wywiad grupowy (Ewaluacja procesu konsultacji…,
s. 3–6).
W przygotowanych wnioskach zaznaczono, że wszystkie przepro-
wadzone konsultacje w 2011 roku były niezgodnie z regulaminem.
W związku z tym było bardzo mało zgłaszanych uwag. Podstawową for-
mą konsultacji było umieszczanie projektu konsultacji na internetowej
stronie BIP, a następnie zbieranie opinii i uwag, które miały postać in-
ternetową i papierową. Informacja o konsultacjach była przesyłana do
9. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 51
pełnomocnika ds. organizacji pozarządowych. Za najlepszą formę kon-
sultacji uznano bezpośrednie spotkania pracowników samorządowych
z przedstawicielami sektora pozarządowego. Miały one charakter niefor-
malny i formalny, obejmowały grupy, zespoły, komisje. Przeprowadzane
konsultacje nie przyniosły żadnych zmian prawnych projektów. Bardzo
nisko oceniano aktywność organizacji pozarządowych oraz efektywność
i skuteczność przeprowadzanych konsultacji. Bieżący kontakt pracow-
ników samorządowych z przedstawicielami organizacji pozarządowych
pozwalał na zbieranie opinii w konkretnych tematach, ale były to raczej
kontakty nieformalne. Wskazano także na niski poziom wiedzy na temat
aspektów prawnych konsultacji po stronie administracji samorządowej,
ale także organizacji pozarządowych. Jednocześnie pracownicy samo-
rządowi sceptycznie odnosili się do konsultacji społecznych (Ewaluacja
procesu konsultacji…, s. 19–22).
Przygotowany raport i wnioski z niego płynące wykorzystano w pro-
jekcie „Elbląg konsultuje”, który realizowano od 1 lipca 2013 roku do
końca czerwca 2015 roku. Głównym celem projektu było uporządkowa-
nie zasad konsultacji społecznych z mieszkańcami. W Elblągu istniał re-
gulamin konsultacji z organizacjami pozarządowymi, ale brak było regu-
laminu konsultacji z mieszkańcami. Najważniejsze było wprowadzenie
narzędzi dla konsultacji społecznych oraz planu konsultacji. Przygotowa-
no platformę konsultacji społecznych z Internecie na specjalnej stronie
http://konsultacje.elblag.eu/. W ramach projektu wykonano różne dzia-
łania, które służyły głównemu celowi. Wśród nich była Akademia kon-
sultacji społecznych, w czasie której przeszkolono urzędników, w tym
dyrektorów departamentów (6 szkoleń). Przeprowadzono także procesy
konsultacji społecznych zaproponowane przez samorząd oraz organiza-
cje pozarządowe. Tematyka spotkań była następująca: Elbląski program
na rzecz osób starszych; Wieloletni program spotkań z organizacjami
pozarządowymi; Estetyka miasta; Sposób tworzenia programów kultury;
Rewitalizacja; Zasady partnerstwa; Tworzenie dokumentów strategicz-
nych; Konsultacje o konsultacjach.
Wysunięto następujące wnioski z przeprowadzonego projektu:
konieczność otwarcia na różne tematy konsultacji,––
rozmowy powinny być przeprowadzane na początkowym etapie,––
bardzo ważne było samo nawiązanie dialogu, gdyż protesty genero-––
wały większe koszty,
konsultacje powinny być z jednej strony funkcjonalne, a z drugiej––
wdrażane, aby można było mówić o rzeczywistych konsultacjach,
10. 52 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
w konsultowanych dokumentach powinno być wyraźne zaznaczenie––
proponowanych zmian (Elbląskie Stowarzyszenie Wspierania Inicja-
tyw Pozarządowych).
Innym przykładem był projekt „Modelowy samorząd”, który był reali-
zowany przez miasto Elbląg, Gminę Elbląg i Gminę Tolkmicko od 1 paź-
dziernika 2013 r. do końca czerwca 2015 r. Głównym celem projektu
było ustalenie zasad współpracy pomiędzy organizacjami pozarządowy-
mi a samorządem terytorialnym (Elbląskie Stowarzyszenie Wspierania
Inicjatyw Pozarządowych).
Przykładem dobrych konsultacji były prace nad Strategią Rozwoju El-
bląga 2020+ w okresie 2012–2014. Prezydent miasta powołał zespół ds.
opracowania Strategii… w październiku 2012 roku. W jego skład weszło
80 osób, które reprezentowały różne instytucje i organizacje tj. instytucje
samorządu (departamenty), spółki komunalne, przedstawicieli uczelni,
studentów, szpitala, mieszkańców, organizacji pozarządowych, organi-
zacji sportowych, radnych, przedstawicieli okolicznych gmin (burmi-
strzowie, starostowie), szkół średnich, policji, przedstawicieli firm, mło-
dzieży (młodzieżowa rada miejska), przedstawicieli kultury. Zespół miał
przygotowany regulamin. Spotkania zespołu odbywały się co miesiąc,
informacje o spotkaniu były przekazywane droga mailową tydzień przed
obradami. Zawsze przygotowywano protokół z najważniejszymi usta-
leniami. Zajęcia miały różną formę, od zebrań całego zespołu, poprzez
pracę w grupach tematycznych oraz warsztaty. Każdy miał możliwość
zgłaszania uwag drogą internetową, a przyjęte uwagi były zaznaczane ko-
lorem czerwonym. Nad całością przygotowań czuwał konsultant dr hab.
Wojciech Dziemianowicz oraz prof. Jacek Szlachta, Anna Dąbrowska
i dr Paulina Nowicka. W styczniu 2014 roku przygotowany dokument
był konsultowany w departamentach, odbyła się także dyskusja z radny-
mi miejskimi. Następnie przeprowadzono konsultacje społeczne z miesz-
kańcami, w tym dwa spotkania otwarte. Dokument uzyskał pozytywne
opinie ze strony wojewódzkiej dyrekcji ochrony środowiska i wojewódz-
kiego inspektora sanitarnego. Ostatecznie 30 września 2014 roku Rada
Miejska Elbląga przyjęła Strategią Rozwoju Elbląga 2020+ (Strategia…,
s. 44–46). Proces budowania strategii był wręcz wzorcowy. Autor uczest-
niczył w pracach zespołu. Dokument był tworzony na bieżąco, w sposób
ciągły i rzeczywiście był to proces. Kolejne spotkania przynosiły nowe
wnioski, które były uwzględniane.
Na początku 2014 roku przeprowadzono w Elblągu kolejne badania,
które dotyczyły partycypacji obywatelskiej, w tym procesu konsultacji.
11. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 53
W ramach badania przeprowadzono 151 wywiadów. Wskazano na liczne
bariery w procesie konsultacji, do których należały liczne braki: mała
wiedza na temat konsultacji; niskie poczucie wpływu na sprawy miasta;
sens konsultacji; wiarygodność Urzędu Miejskiego; słaba informacja
o konsultacjach; roszczeniowość. Z badania wysunięto wnioski, które od-
nosiły się do wzrostu partycypacji lokalnej w konsultacjach społecznych
w Elblągu, a także innych spraw lokalnych: wzmocnienie przekonania
o wpływie na decyzje; zmiana wizerunku władz miejskich i instytucji
konsultacji; wzrost poziomu wiedzy o konsultacjach i zasadach konsul-
tacji społecznych; właściwy dobór form konsultacji (Badanie perspek-
tyw…, s. 4–5, 26–48).
Wnioski
W Elblągu występują najważniejsze formy partycypacji społecznej.
Niektóre procedury zostały niedawno stworzone i trudno jest jednoznacz-
nie ocenić skutek przedsięwzięcia. Przykładem jest inicjatywa lokalna,
która może być alternatywą dla budżetu obywatelskiego. W tym wypad-
ku ważne będzie zaangażowanie obywateli w przygotowanie danej inwe-
stycji, przede wszystkim wkład pracy.
Wprowadzony w 2012 roku budżet obywatelski uzyskał akceptację
społeczną, znaczna liczba mieszkańców brała udział w kolejnych edy-
cjach głosowań nad propozycjami. Budżet obywatelski był postrzegany
jako coś konkretnego, coś na co obywatel ma wpływ. To było największą
wartością przedsięwzięcia. Po trzech edycjach wysunięto pierwsze wnio-
ski, wprowadzono pewne zmiany. Przykładem było dodanie propozycji
ogólnomiejskiej, co było postulowane po pierwszej edycji, zwiększono
także pulę środków. Na pewno do rozważenia pozostawała kwestia okrę-
gów głosowania. Były one zbyt duże, co sprawiało, że duża grupa miesz-
kańców nie identyfikowała się z wysuwanymi propozycjami. Najlepszym
rozwiązaniem byłby podział na dzielnice, jako bliższe obywatelowi.
Od wielu lat przeprowadzane były konsultacje, które jednak miały
często charakter fasadowy, czy wręcz fikcyjny. W ostatnim okresie wy-
pracowano narzędzia konsultacji, dzięki wspólnie realizowanym pro-
jektom przez samorząd terytorialny i organizacje pozarządowe. Dobre
konsultacje wymagają większej pracy od urzędników, ale prawidłowo
przeprowadzone mogą przynieść wymierne efekty. Przykładem były
prace nad Strategią rozwoju Elbląga 2020+. Dokument był przygoto-
12. 54 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
wywany od podstaw przez duży zespół osób, a następnie poddany kon-
sultacjom.
Poza omówionymi w tekście istniały także inne instytucje, które pełni-
ły bardzo ważną rolę w procesie konsultacji. Były to Ciała Dialogu Oby-
watelskiego, gdzie dyskusje toczyły się w ramach dwóch stron, strony
samorządowej i strony społecznej. W Elblągu były to: Rada Działalności
Pożytku Publicznego, Rada Seniorów, Rada Kultury, Rada Sportu i Rada
na Rzecz Osób Niepełnosprawnych. Efekty działalności tych organów
były różne.
Demokracja bezpośrednia zaistniała w Elblągu z pełną mocą w 2013
roku, kiedy to doszło do referendum w sprawie odwołania władz miej-
skich. Referendum doprowadziło do odwołania prezydenta miasta i rad-
nych. Było to jedno z nielicznych referendów w skali kraju, które spełniło
wymóg frekwencyjny.
Bibliografia
Badanie perspektyw wzrostu partycypacji obywatelskiej. Potrzeby i postawy miesz-
kańców Elbląga. Raport z badań, Elbląg 2014, http://www.eswip.pl/media/
raport_KONSULTACJE_ELBLAG_final_popr.pdf, 7.07.2015.
Biuro Rady Miejskiej w Elblągu, Informacje Kierownika Biura Rady Miejskiej w El-
blągu Pani Moniki Borzdyńskiej.
Biuro Rady Miejskiej w Elblągu, Projekt uchwały w sprawie ustalenia wynagrodze-
nia Prezydenta Miasta Elbląg.
Biuro Rady Miejskiej w Elblągu, Uzasadnienie do Projektu uchwały w sprawie usta-
lenia wynagrodzenia Prezydenta Miasta Elbląg.
Biuro Rady Miejskiej w Elblągu, Uzasadnienie do projektu uchwały w sprawie przy-
znania radnym Rady Miejskiej w Elblągu diet.
Budżet Obywatelski. Podsumowanie wyników głosowania, Elbląg, 27 listopada 2012
roku, http://www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/budzet-
obywatelski-2012.pdf, 15.05.2015.
Budżet Obywatelski 2014, http://www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/fi-
les/budzet-obywatelski-2014-wyniki.pdf, 15.05.2015.
Budżet Obywatelski 2015, http://www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/kfm//
BUDZET%20OBYWATELSKI%202015.pdf, 16.05.2015.
Czy będą obniżone pensje radnych i prezydenta Elbląga? Jest poparcie dla obywa-
telskiego projektu, http://info.elblag.pl/28,41235,Czy-beda-obnizone-pensje-
radnych-i-prezydenta-Elblaga-Jest-poparcie-dla-obywatelskiego-projektu.
html, 13.05.2015.
Ewaluacja procesu konsultacji gminy miasta Elbląg z elbląskimi organizacjami po-
zarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3 ustawy O dzia-
13. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 55
łalności pożytku publicznego i wolontariacie w roku 2011. Raport ewaluacyj-
ny przygotowany przez ekspertów Elbląskiego Stowarzyszenia Wspierania
Inicjatyw Pozarządowych na zlecenie Elbląskiej Rady Działalności Pożytku
Publicznego, Elbląg, sierpień 2012, http://www.eswip.pl/media/file/Pliki%20
do%20aktualno%C5%9Bci/Elblag-Konsultuje/Raport_ewaluacyjny_konsul-
tacje_ESWIP.pdf, 5.07.2015.
Makowski G. (2012), Obywatelska inicjatywa uchwałodawcza – prawo i praktyka, w:
Dyktat czy uczestnictwo? Diagnoza partycypacji publicznej w Polsce, t. I, red.
A. Olech, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.
Milewicz M., Podemski K. (2012), Konsultacje czy manipulacja?, w: Partycypacja.
Przewodnik Krytyki Politycznej, red. J. Erbel, P. Sadura, Wydawnictwo Kry-
tyki Politycznej, Warszawa.
Piasecki A. K. (2010), Referenda lokalne – wymiar normatywny i empiryczny, w:
Wybory i referenda lokalne. Aspekty prawne i politologiczne, red. M. Stec,
K. Małys-Sulińska, Oficyna Wolters Kluwer business, Warszawa 2010.
Podsumowanie wyników ankiety ws. Budżetu Obywatelskiego Miasta Elbląg, http://
www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Ankieta-Budzet-
obywatelski-w-Elblagu.pdf, 15.05.2015.
Referat Organizacji i Kadr w Departamencie Organizacyjnym Urzędu Miejskiego
w Elblągu, Informacje Kierownika Referatu Marty Doroz, która pełniła funkcję
przewodniczącej zespołu ds. budżetu obywatelskiego w okresie 2012–2014.
Elbląskie Stowarzyszenie Wspierania Inicjatyw Pozarządowych (ESWiP), Relacja
pani Beaty Wachniewskiej-Mazurek, pracownika ESWiP.
Rusza czwarta edycja Budżetu Obywatelskiego. Do 3 lipca można składać wnioski,
http://info.elblag.pl/37,41324,Rusza-czwarta-edycja-Budzetu-Obywatelskie-
go-Do-3-lipca-mozna-skladac-wnioski.html, 15.05.2015.
Rytel-Warzocha A., Uziębło P. (2013), Aktualne tendencje związane ze wzmocnieniem
partycypacji mieszkańców w sprawowaniu władzy na poziomie lokalnym, w:
Materiały konferencyjne, Toruń.
Strategia Rozwoju Elbląga 2020+, http://www.elblag.eu/images/stories/9_strategia/
pdf/Strategia.pdf, 17.05.2015.
Uchwała Nr XXXI/905/2014 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 30 września 2014 r.
w sprawie trybu i szczegółowych kryteriów oceny wniosków o realizację za-
dania publicznego w ramach inicjatywy lokalnej, http://um-elblag.samorzady.
pl/art/id/34573, 15.05.2015.
Uchwała Nr XVII/461/2012 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 18 września 2012 r.
w sprawie podziału miasta Elbląga na okręgi wyborcze dla wyboru Rady
Miejskiej w Elblągu, http://www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/
files/Uchwala-XVII-461-2012-PUB-1.pdf, 15.05.2015.
Uchwała Nr XXVIII/793/2014 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 20 lutego 2014 r.
w sprawie „Budżetu obywatelskiego” miasta Elbląg na rok 2015, http://www.
budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Uchwala-793-XXVIII.pdf,
16.05.2015.
14. 56 Krzysztof Sidorkiewicz ŚSP 4 ’16
Uchwała Nr V/30/2015 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 19 lutego 2015 r. w sprawie
„Budżetu obywatelskiego” miasta Elbląg na rok 2016, http://www.budzeto-
bywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Uchwala-Rady-Miejskiej-w-spra-
wie-Budzetu-Obywatelskiego-na-rok-2016.pdf, 17.05.2015.
Uchwała Nr XXXI/906/2014 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 30 września 2014 r.
w sprawie przyjęcia Statutu Miasta Elbląg, Załącznik Nr 1 do Uchwały
Nr XXXI/906/2014 Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 30 września 2014 r. Statut
Miasta Elbląg, http://um-elblag.samorzady.pl/art/id/35122, 13.04.2015.
Uziębło P. (2008a), Udział mieszkańców w wykonywaniu władzy publicznej na szcze-
blu samorządowym, w: Standardy wykonywania władzy publicznej, red.
K. Miaskowska-Daszkiewicz, R. M. Pal, Oficyna Wydawnicza Fundacji Uni-
wersyteckiej, Lublin–Stalowa Wola.
Uziębło P. (2008b), Ustawa o referendum lokalnym. Komentarz, Oficyna Wolters Klu-
wer business, Warszawa.
Węglarz B. (2013), Ewolucja lokalnej demokracji bezpośredniej w Polsce po 1989
roku, Księgarnia Akademicka, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edu-
kacji Narodowej w Krakowie, Kraków.
Wybory i referenda lokalne w trakcie kadencji organów jednostek samorządu terytorial-
nego (lata 2011–2012) (2013), Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa.
Zasady funkcjonowania budżetu obywatelskiego w Elblągu w 2014 roku, http://www.
budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/zasady-budzetu-obywatel-
skiego.pdf, 15.05.2015.
Zarządzenie Nr 349/2012 Prezydenta Miasta Elbląg w sprawie powołania Zespołu ds.
opracowania zasad funkcjonowania i wdrażania tzw. budżetu obywatelskiego
w mieście Elbląg, http://um-elblag.samorzady.pl/art/id/24445, 14.05.2015.
Zarządzenie Nr 160/2013 Prezydenta Miasta Elbląg z dnia 8 kwietnia 2013 r. w spra-
wie powołania Zespołu ds. opracowania zasad funkcjonowania i wdrażania
tzw. budżetu obywatelskiego w mieście Elbląg na rok 2014, http://www.bu-
dzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Zarzadzenie-Nr-160-z-2013-r.
pdf, 13.05.2015.
Zarządzenie Nr 89/2014 Prezydenta Miasta Elbląg z dnia 6 marca 2014 r. w sprawie
powołania Zespołu ds. opracowania zasad funkcjonowania i wdrażania tzw.
budżetu obywatelskiego w mieście Elbląg na rok 2015, http://www.budze-
tobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Zarzadzenie-Nr-89-z-2014-r.pdf,
16.05.2015.
Zarządzenie Nr 162/2014 Prezydenta Miasta Elbląg z dnia 15 kwietnia 2014 r.
w sprawie wprowadzenia zasad funkcjonowania i wdrażania tzw. budżetu
obywatelskiego w mieście Elbląg na rok 2015 oraz harmonogramu działań,
http://www.budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Zarzadzenie-Nr-
162-z-2014-r.pdf, 16.05.2015.
Zarządzenie Nr 160/2015 Prezydenta Miasta Elbląg z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie
wprowadzenia zasad funkcjonowania i wdrażania tzw. budżetu obywatelskie-
go w mieście Elbląg na rok 2015 oraz harmonogramu działań, http://www.
15. ŚSP 4 ’16 Partycypacja mieszkańców na poziomie lokalnym... 57
budzetobywatelski.elblag.eu/uploads/static/files/Zarzadzenie-Prezydenta-
w-sprawie-zasad-funkcjonowania-i-harmonogram-BO-na-rok-2016.pdf,
17.05.2015.
The residents’ participation on the local level – on the example of Elbląg
Summary
The aim of the article was to describe the participation of the Elbląg residents in
the town matters. An analysis of the rules of the participatory budgeting, resolution-
passing initiative and public consultations was conducted. The referendum concern-
ing the dismissal of the mayor and the Town Council of Elbląg held in 2013 was an
important matter for the residents of Elbląg. On account of a wide range of the topic,
it wasn’t discussed in this text. A local initiative with some procedures introduced but
with no real action taken was also mentioned. The content analysis was based on the
resolutions of the Town Council in Elbląg, the mayor’s directives, the strategies of the
town development, reports and materials of the Town Council Office. The author also
conducted several interviews with the representatives of non-governmental organiza-
tions and the local authorities. Some conclusions were drawn in the final part of the
text. The most important was the statement that all the most important elements of the
public participation are present in the town, but the need of strengthening the mecha-
nisms, applying various forms of communication and information, and encouraging
the residents to become more active is still very strong in Elbląg.
Key words: public participation, public consultations, participatory budgeting, reso-
lution-passing initiative