4. 2008: «Και εγένετο MOOC…»
Τίτλος
Connectivism and Connective
Knowledge
Συμμετοχή > 2000
George Siemens
(Mackness, Mak & Williams, 2010)
Stephen Downes
5. Είδη MOOCs (cMOOC)
Δημιουργία
συνδέσεων μεταξύ
εννοιών και ιδεών
Αλληλεπίδραση
μεταξύ κόμβων
μέσω τεχνολογικών
δικτύων
ΜΑΘΗΣΗ
Παραδείγματα
http://www.cdlprojects.com/cmc11blog/
http://math.cdlprojects.com/
(Joksimovic et al., 2015; Skrypnyk et al., 2015)
10. to MOOC?
Ανοικτή
πρόσβαση
του
πληθυσμού
στη γνώση
(Ferguson &
Sharples, 2014)
Εκδημοκρατισμός
της γνώσης
(Schmid et al,
2015)
Δημιουργία
κοινοτήτων
μάθησης
(Sharif & Magrill,
2015)
Ικανοποίηση
από την
πρόσβαση σε
μαθήματα
μεγάλων
πανεπιστημίων
(Karsenti, 2013)
11. OR not to MOOC
(Liyanagunawardena,
Parslow & Williams,
2014; Rodriguez, 2013)
Υψηλά
ποσοστά
εγκατάλειψης
Χρήστης
καταναλωτής
και όχι
δημιουργός
(Bulfin, Pangrazio &
Selwyn, 2014)
Ποιότητα
και
Πιστοποίηση
(Hew & Cheung, 2014;
Alexandron et al., 2017;
Luaces et al., 2017)
Διαχείριση
προσωπικών
δεδομένων
(Jones & Regner
2016)
14. Βιβλιογραφία
• Yousef, A. M. F., Chatti, M. A., Schroeder, U., & Harald Jakobs, M. W. (2014). A
Review of the State-of-the-Art. In Proceedings of CSEDU2014, 6th International
Conference on Computer Supported Education (pp. 9-20).
• OECD (2007), Giving Knowledge for Free: the Emergence of Open Educational
Resources, Paris: OECD.
• Yuan, L., MacNeill, S., & Kraan, W. G. (2008). Open Educational Resources-
Opportunities and challenges for higher education.
• Mackness, J., Mak, S., & Williams, R. (2010). The ideals and reality of participating
in a MOOC. In L. Dirckinck-Holmfeld, V. Hodgson, C. Jones, M. de Laat, D.
McConnell, & T. Ryberg. (Eds.), Proceedings ofthe Seventh International
Conference on Networked Learning (pp. 266-275).
• Siemens, G. (2005). Connectivism: Learning as network-creation. ASTD Learning
News, 10(1).
• Rodriguez, O. (2013). The concept of openness behind c and x-MOOCs (Massive
Open Online Courses). Open Praxis, 5(1), 67-73.
15. • Yuan, L., & Powell, S. (2013). MOOCs and open education: Implications for higher education.
Glasgow: JISC CETIS.
• Kesim, M., & Altınpulluk, H. (2015). A theoretical analysis of MOOCs types from a perspective
of learning theories. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 186, 15-19.
• Porter, S. (2015). The economics of MOOCs: a sustainable future?. The Bottom Line, 28(1/2),
52-62. Ferguson, R., & Sharples, M. (2014, September). Innovative pedagogy at massive scale:
teaching and learning in MOOCs. In European Conference on Technology Enhanced Learning
(pp. 98-111). Springer International Publishing.
• Ferguson, R., & Sharples, M. (2014, September). Innovative pedagogy at massive scale:
teaching and learning in MOOCs. In European Conference on Technology Enhanced Learning
(pp. 98-111). Springer International Publishing.
• Schmid, L., Manturuk, K., Simpkins, I., Goldwasser, M., & Whitfield, K. E. (2015). Fulfilling the
promise: do MOOCs reach the educationally underserved?. Educational Media International,
52(2), 116-128.
• Dunaway, M. K. (2011). Connectivism: Learning theory and pedagogical practice for
networked information landscapes. Reference services review, 39(4), 675-685.
16. • Joksimović, S., Kovanović, V., Jovanović, J., Zouaq, A., Gašević, D., & Hatala, M. (2015, March).
What do cMOOC participants talk about in social media?: a topic analysis of discourse in a
cMOOC. In Proceedings of the Fifth International Conference on Learning Analytics And
Knowledge (pp. 156-165). ACM.
• Skrypnyk, O., Joksimović, S., Kovanović, V., Gašević, D., & Dawson, S. (2015). Roles of course
facilitators, learners, and technology in the flow of information of a cMOOC. The
International Review of Research in Open and Distributed Learning, 16(3).
• Sharif, A., & Magrill, B. (2015). Discussion forums in MOOCs. International Journal of
Learning, Teaching and Educational Research, 12(1).
• Liyanagunawardena, T. R., Parslow, P., & Williams, S. (2014). Dropout: MOOC participants’
perspective. In EMOOCs 2014, the Second MOOC European Stakeholders Summit, 10-12
February 2014, Lausanne, Switzerland. Ανακτήθηκε 2/4/207 από http://centaur.reading.ac.uk
• Bulfin, S., Pangrazio, L., & Selwyn, N. (2014). Making ‘MOOCs’: The construction of a new
digital higher education within news media discourse. The International Review of Research
in Open and Distributed Learning, 15(5).
• Alexandron, G., Ruipérez-Valiente, J. A., Chen, Z., Muñoz-Merino, P. J., & Pritchard, D. E.
(2017). Copying@ scale: Using harvesting accounts for collecting correct answers in a mooc.
Computers & Education, 108, 96-114.
17. • Luaces, O., Díez, J., Alonso-Betanzos, A., Troncoso, A., & Bahamonde, A. (2017).
Content-based methods in peer assessment of open-response questions to grade
students as authors and as graders. Knowledge-Based Systems, 117, 79-87.
• Jones, M. L., & Regner, L. (2016). Users or students? Privacy in university MOOCS.
Science and engineering ethics, 22(5), 1473-1496.
• Karsenti, T. (2013). What the research says. International Journal of Technologies in
Higher Education, 10(2), 23-37.
• Hew, K. F., & Cheung, W. S. (2014). Students’ and instructors’ use of massive open
online courses (MOOCs): Motivations and challenges. Educational Research
Review, 12, 45-58
Editor's Notes
Massive (Μαζικά): Η λέξη αναφέρεται στον δυνητικά μεγάλο αριθμό των συμμετεχόντων. Υπήρξαν MOOCs που ο αριθμός αυτός ξεπέρασε τις 150.000, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι ο κανόνας. Επίσης, αναφέρεται και στη δυνατότητα του μαθήματος να υποστηρίξει μεγάλο πλήθος εκπαιδευομένων. Πρόκληση αποτελεί η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ μεγάλου πλήθους συμμετεχόντων, ποιότητας του μαθήματος και ατομικών αναγκών των εκπαιδευομένων.
Open: Περιέχει τις 4 διαστάσεις (4Rs - Reuse, Revise, Remix, and Redistribute). Η μαθησιακή εμπειρία παρέχεται σε μεγάλο πλήθος συμμετεχόντων από όλον τον κόσμο ανεξάρτητα από την τοποθεσία, την ηλικία, το εισόδημα, την ιδεολογία και το επίπεδο εκπαίδευσής τους χωρίς αρχικές προϋποθέσεις εγγραφής ή διδάκτρων για την πρόσβαση σε εκπαίδευση υψηλού επιπέδου. Αναφέρεται επίσης στην παροχή Ανοικτού Εκπαιδευτικού Περιεχομένου (OER) π.χ. σημειώσεις μαθημάτων, βιντεο-διαλέξεων και παρουσιάσεων.
Online: Ο όρος αναφέρεται στην πρόσβαση στα μαθήματα μέσω διαδικτύου με σύγχρονο ή ασύγχρονο τρόπο.
Courses: Αναφέρεται στο πρόγραμμα σπουδών και περιλαμβάνει Ανοικτό Εκπαιδευτικό Περιεχόμενο (OER), μαθησιακούς στόχους, εργαλεία δικτύωσης, αξιολογήσεις και εργαλεία ανάλυσης της μαθησιακής διαδικασίας (Yousef et al., 2014). https://goo.gl/0kttwC
-----------------------------------------------------------------------
O όρος Open Educational Resources ακούστηκε πρώτη φορά το 2000 σε διάσκεψη της UNESCO (Yuan, MacNeill & Kraan, 2008). http://ubir.bolton.ac.uk/290/1/iec_reports-1.pdf
-----------------------------------------------------------------------
Ανοικτό Εκπαιδευτικό Περιεχόμενο (Open Educational Resources) είναι «ψηφιακό υλικό που προσφέρεται ανοικτά και ελεύθερα σε εκπαιδευτές, σπουδαστές και αυτοδίδακτους, για χρήση και επαναχρησιμοποίηση στη διδασκαλία, τη μάθηση και την έρευνα» (OECD, 2007, σ. 10).
Με βάση τον ορισμό αυτό οι «πηγές» δεν περιορίζονται μόνο στο περιεχόμενο αλλά περιλαμβάνουν τρία πεδία:
Μαθησιακό περιεχόμενο, όπως πλήρη μαθήματα, διδακτικό υλικό και μαθησιακοί στόχοι.
Εργαλεία: Λογισμικό για την ανάπτυξη, χρήση, επαναχρησιμοποίηση και διανομή του μαθησιακού περιεχομένου που περιλαμβάνει την αναζήτηση και οργάνωση του περιεχομένου, συστήματα διαχείρισης περιεχομένου, εργαλεία ανάπτυξης περιεχομένου και διαδικτυακές κοινότητες μάθησης
Μέσα υλοποίησης: Άδειες χρήσης που προωθούν την «ανοικτή» δημοσίευση του υλικού και αρχές σχεδιασμού καλών πρακτικών (OECD, 2007). https://www.oecd.org/edu/ceri/38654317.pdf
Το μάθημα “Connectivism and Connective Knowledge” ήταν ένα μάθημα σχετικά με τις εξελισσόμενες πρακτικές και την Connectivism theory που εισήγαγε ο George Siemens ως μια νέα θεωρία για την ψηφιακή εποχή. Υπεύθυνοι για το μάθημα ήταν οι Stephen Downes και George Siemens μέσω του Πανεπιστημίου του Manitoba του Καναδά. Οι συμμετέχοντες ξεπέρασαν τους 2000 και 24 από αυτούς δήλωσαν πρόθεση για παροχή πιστοποιητικού. Το μάθημα εξέταζε τον τρόπο που μαθαίνουν οι άνθρωποι σε μεγάλης κλίμακας ανοιχτά δίκτυα, που προσφέρουν εκτεταμένη διαφοροποίηση, συνδεσιμότητα και ευκαιρίες για διαμοιρασμό της γνώσης (Mackness, Mak & Williams, 2010).
https://goo.gl/mfxwwm
Σύμφωνα με τον Siemens (2005): https://goo.gl/jeR6l
Βασικές αρχές του connectivism:
Μάθηση και γνώση εδράζονται στην διαφορετικότητα των απόψεων.
Η μάθηση είναι μια διαδικασία διασύνδεσης εξειδικευμένων κόμβων η πηγών πληροφόρησης.
Η μάθηση είναι δυνατό να μην απορρέει από ανθρώπους.
Η ικανότητα του πώς μπορεί κάποιος να μάθει περισσότερα είναι πιο σημαντική από αυτό που γνωρίζει εκείνη τη στιγμή.
Η καλλιέργεια και η διατήρηση συνδέσεων είναι απαραίτητη για τη διευκόλυνση της διαρκούς μάθησης.
Η διάκριση συνδέσεων μεταξύ πεδίων, ιδεών και εννοιών είναι βασική ικανότητα.
Η επικαιροποίηση (ακριβής, ενημερωμένη γνώση) είναι ο σκοπός όλων των μαθησιακών δραστηριοτήτων της θεωρίας (connectivism theory).
H λήψη αποφάσεων αποτελεί διαδικασία μάθησης. Η επιλογή του τι μαθαίνει κανείς και το νόημα της εισερχόμενης πληροφορίας ερμηνεύεται υπό τη πρίσμα μιας μεταβαλλόμενης πραγματικότητας. Κάτι που αποτελεί σήμερα μια σωστή απάντηση μπορεί αύριο να είναι λανθασμένη εξαιτίας αλλαγών στο πλαίσιο πληροφοριών που επηρεάζουν την απόφαση.
---------------------------------------------------------------
Στα cMOOC οι μαθητές είναι συν-δημιουργοί του περιεχομένου και δεν υπάρχει τυπική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της μάθησης. Ο ρόλος του δασκάλου εστιάζεται κυρίως στον αρχικό σχεδιασμό και τη διευκόλυνση της διαδικασίας. Επίσης, δεν βασίζονται σε μια κεντρική πλατφόρμα αλλά χρησιμοποιούν διάφορα κοινωνικά μέσα για τον διαμοιρασμό της πληροφορίας και των πηγών μεταξύ των χρηστών. Μερικά παραδείγματα τέτοιων εργαλείων είναι: blogs, Twitter, Facebook, Google+, RSS feed (Joksimovic et al., 2015). https://goo.gl/asMjHc
---------------------------------------------------------------
Καθοριστικής σημασίας στα cMOOC είναι η κοινωνική οικοδόμηση της γνώσης, η αλληλεπίδραση των κόμβων και οι συζητήσεις που ξεκινούν από τους εκπαιδευoμένους. Οι δάσκαλοι σχεδιάζουν τις δραστηριότητες του μαθήματος γύρω από τη δημιουργία τεχνουργημάτων από τους μαθητές με στόχο οι τελευταίοι να εμπλακούν ενεργά και να διεξάγουν συζητήσεις μέσω διαφορετικών τεχνολογιών. Οι μαθητές διαμορφώνουν τα προσωπικά τους περιβάλλοντα μάθησης με τη χρήση τεχνολογιών της επιλογής τους (Skrypnyk et al., 2015). https://goo.gl/KUIpjj
Η ανάπτυξη των MOOC βασίζεται στην ιδέα της ανοικτής εκπαίδευσης υπό την έννοια ότι η γνώση πρέπει να διαμοιράζεται ελεύθερα πέρα από γεωγραφικούς, πολιτικούς και οικονομικούς περιορισμούς. Η ιδέα αυτή γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη από το 2000 και μετά. Προς αυτή την κατεύθυνση το ΜΙΤ το 2002 ξεκίνησε το OpenCourseWare (https://ocw.mit.edu). Το 2006 ακολούθησε το Open University του Ηνωμένου Βασιλείου με το OpenLearn (http://www.open.edu/openlearn/) (Yuan & Powel, 2013). https://goo.gl/DMEq7w
Τα xMOOC αποτελούν επέκταση παιδαγωγικών μοντέλων που λαμβάνουν χώρα στα πανεπιστήμια. Κυριαρχούν οι “drill & grill” μέθοδοι δηλαδή η παροχή μαθησιακού υλικού μέσω βιντεο-παρουσιάσεων, συντόμων κουίζ και τεστ (Yuan & Powel, 2013). https://goo.gl/DMEq7w
------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι παιδαγωγικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στα xMOOC βασίζονται στον συμπεριφορισμό. Ενέχουν μετάδοση πληροφοριών, computer marked assignments και αξιολόγηση από άλλους σπουδαστές. Τα xMOOC μπορούν να χαρακτηριστούν ως Learning Management Systems με υψηλού επιπέδου περιεχόμενο (Rodriguez, 2013). https://goo.gl/r4v15m
Άλλες μη κερδοσκοπικές πλατφόρμες είναι οι: FutureLearn (https://www.futurelearn.com) και P2PU (https://www.p2pu.org/)
Στις κερδοσκοπικές συγκαταλέγεται και η UDEMY (https://www.udemy.com)
-----------------------------------------------------------
Οι καθηγητές Sebastian Thrun και Nancy Koller στο Πανεπιστήμιο Stanford, το ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά ξεχωριστά ο ένας απ’ τον άλλον είχαν ξεκινήσει να ερευνούν μια πολύ διαφορετική προσέγγιση στην διαδικτυακή εκπαίδευση. Ο Thrun ήταν υπεύθυνος του μαθήματος «Introduction to Artificial Intelligence» και ορμώμενος από την τεράστια συμμετοχή, αναζήτησε και βρήκε επενδυτικά κεφάλαια με βάση τα οποία ίδρυσε την πλατφόρμα Udacity. Αντίστοιχα η Koller την ίδια χρονιά ίδρυσε την Coursera (Porter, 2015). https://goo.gl/irvEmA
------------------------------------------------------------
Η οικονομική βιωσιμότητα αποτελεί πρόκληση για το μέλλον των MOOC. Οι τρεις μεγαλύτερες πλατφόρμες Coursera, Edx και Udacity άντλησαν επιχειρηματικά κεφάλαια από τον χώρο του εμπορίου ή χρηματοδοτήθηκαν ως start-up επιχειρήσεις. Για παράδειγμα η Coursera χρηματοδοτήθηκε με 85 εκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του 2013. Το επιχειρηματικό μοντέλο των MOOC βασίζεται στην υπόθεση ότι η ποιότητα του προϊόντος που χτίζεται θα είναι τέτοια που στο τέλος θα αποφέρει τα αναμενόμενα έσοδα («build and they will come») (Porter, 2015). https://goo.gl/irvEmA
Οι πλατφόρμες προσφέρουν ειδικεύσεις σε διάφορα πεδία με την επιτυχή ολοκλήρωση μιας σειράς προαπαιτούμενων μαθημάτων. Η Udacity για παράδειγμα προσφέρει τα Νanodegrees (https://www.udacity.com/nanodegree) που είναι προσανατολισμένα σε τομείς αιχμής και σε συνεργασία όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα με μια σειρά από μεγάλες εταιρίες. Η edX από την πλευρά της παρέχει προγράμματα όπως το MicroMasters (https://www.edx.org/micromasters) με κόστος 1396 $. Τα μαθήματα του προγράμματος προσφέρονται από κορυφαία πανεπιστήμια και στην edX υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα αναγνωρίζεται από μεγάλες εταιρίες. Επιπροσθέτως, με την επιτυχή ολοκλήρωσή του ο σπουδαστής μπορεί να επιταχύνει την απόκτηση Μεταπτυχιακού Διπλώματος Σπουδών χρονικά αλλά και να καταβάλλει λιγότερα δίδακτρα.
Ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη των MOOC είναι η δυνατότητα ανοικτής πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση, από ανθρώπους που θα ήταν αποκλεισμένοι από τα παραδοσιακά πανεπιστήμια υπό άλλες συνθήκες (Ferguson & Sharples, 2014). https://goo.gl/19jtal
-------------------------------------------------------------
Σε αντίθεση με όσους υποστηρίζουν ότι τα MOOC δεν κινούνται προς τον εκδημοκρατισμό της γνώσης, οι εκπαιδευόμενοι αποκτούν πρόσβαση σε υλικό και αποκτούν μαθησιακές εμπειρίες που αλλιώς δεν θα είχαν (Schmid et al., 2015). https://goo.gl/GDcF44
-------------------------------------------------------------
Οι διαδικτυακές κοινότητες μάθησης είναι πολύ σημαντικές για τη μάθηση γιατί παρέχουν ένα ασφαλές μαθησιακό περιβάλλον. Η συμμετοχή σε μια τέτοια κοινότητα μπορεί να κινητοποιήσει τους μαθητές όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε κάποιο μάθημα (Sharif & Magrill 2015). https://goo.gl/h2fRzf
Μόνο 20000 από τους 160000 κατάφεραν να ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρώτο ΜOOC (Rodriguez, 2013). https://goo.gl/r4v15m
-------------------------------------------------
Τα ποσοστά επιτυχούς ολοκλήρωσης ενός ΜΟΟC κυμαίνονται στο περίπου 10% (Liyanagunawardena, Parslow & Williams, 2014). https://goo.gl/zmWmQs
-------------------------------------------------
Οι Bulfin, Pangrazio και Selwyn (2014) χαρακτηρίζουν τους χρήστες MOOCs ως «ομογενείς μάζες παθητικών καταναλωτών»
https://goo.gl/gtbQQ0
-------------------------------------------------
Οι Hew και Cheung (2014) υπογραμμίζουν τρία θέματα σε σχέση με την ποιότητα των MOOC:
H αυτοματοποιημένη βαθμολόγηση μέσω λογισμικού δεν είναι πάντα αξιόπιστη.
Η αξιολόγηση από άλλους σπουδαστές μπορεί να μην είναι έγκυρη δεδομένου ότι είναι πολύ πιθανό αυτοί να μην έχουν την απαιτούμενη γνώση και εμπειρία.
Πρακτικές εξαπάτησης από την πλευρά ορισμένων σπουδαστών.
https://goo.gl/AUFNYZ
--------------------------------------------------
Η επιδίωξη της πιστοποίησης επιτυχούς ολοκλήρψσης των μαθημάτων έχει οδηγήσει κάποιους χρήστες να χρησιμοποιούν ανορθόδοξες μεθόδους. Μία από αυτές είναι η CAMEO (Copying Answers using Multiple Existence Online) με βάση την οποία κάποιος δημιουργεί πολλαπλούς λογαριασμούς στην πλατφόρμα με σκοπό να αλιεύσει τις σωστές απαντήσεις. Στη συνέχεια οι σωστές απαντήσεις υποβάλλονται μέσω του βασικού λογαριασμού του χρήστη με σκοπό την πιστοποίηση στο μάθημα (Alexandron et al., 2017). https://goo.gl/8n7lCZ
--------------------------------------------------
Η αξιολόγηση στα MOOC είναι θέμα έντονου προβληματισμού δεδομένου ότι οι διδάσκοντες δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να παρακολουθήσουν τον μεγάλο αριθμό των σπουδαστών (Luaces et al., 2017). https://goo.gl/DtwfQ4
--------------------------------------------------
Η διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών δεν πρέπει να παραγνωρίζεται. Οι πολιτικές που έχουν οι πλατφόρμες ποικίλουν. Για παράδειγμα η Coursera μοιράζεται προσωπικά δεδομένα με εταιρικούς της συνεργάτες ενώ μερικά MOOC επιτρέπουν cookies από εταιρίες που είναι γνωστές για τις πρακτικές διαμοιρασμού και πώλησης προσωπικών δεδομένων (Jones & Regner 2016). https://goo.gl/Fp7Akf