The teacher and the participant students in the play "Ποια Ελένη;" state their feelings and impressions.

1. Συνέντευξη κ. Μάγδας Σιάσιου
(υπεύθυνη καθηγήτρια της θεατρικής παράστασης «Ποια Ελένη;» του
ΓΕΛ Νικήσιανης, 13 & 14-4-2018)
ΕΡ.1: Πώς ξεκίνησε η ιδέα;
Η ιδέα των σχολικών θεατρικών παραστάσεων ξεκίνησε πριν από
επτά χρόνια, όταν μου ανατέθηκε, ως φιλολόγου του σχολείου μας, να
αναλάβω την γιορτή της 25η
Μαρτίου. Θέλοντας να παρουσιάσω κάτι
διαφορετικό καιοπωσδήποτε πιο ενδιαφέρον για τους μαθητές από τις
συνηθισμένες γιορτές, αποφάσισα να κάνω μια θεατρική παράσταση,
προκειμένου να καταδείξω, με σατιρικό τρόπο, τη διαφορά στο ήθος
και τη συμπεριφορά του τότε με τον σύγχρονο Έλληνα. Τα κείμενα
ανέλαβε να γράψει ο τότε μαθητής μου, Βαγγέλης Κισσάς. Η
παράσταση παρουσιάστηκε στη σχολική γιορτή και, επειδή μας άρεσε
το αποτέλεσμα, αποφασίσαμε να την παρουσιάσουμε και στο ευρύ
κοινό του Δήμου μας.
Έτσι, με τα χρόνια οι θεατρικές παραστάσεις έγιναν «θεσμός», τόσο
για τους μαθητές, όσο και για τους κατοίκους της περιοχής και η
ανταπόκριση είναι πραγματικά πολύ ικανοποιητική και ενθαρρυντική.

2. ΕΡ.2: Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα;Τι μηνύματα περνάειστο
κοινό;
Θεωρώντας ότι το γέλιο είναι κάτι που λείπει από τις ζωές μας –
κυρίως τα τελευταία χρόνια – κοινή επιδίωξη όλων των θεατρικών
παραστάσεών μας είναι να κάνουμε το κοινό να γελάσει από την
καρδιά του. ‘Ετσι, τα έργα πουείτε επιλέγουμε και διασκευάζουμε, είτε
γράφουμε μόνοι μας ως στόχο να περάσουν κάποια μηνύματα μέσα
από κωμικές καταστάσεις.
Στο συγκεκριμένο έργο προσπαθήσαμε να δείξουμε τη διαφορά
ανάμεσα στην ομορφιά και το ήθος, ανάμεσα στην εξωτερική και
εσωτερικήομορφιά, αλλά καινα θίξουμε το θέμα της «προδοσίας» στις
ανθρώπινες σχέσεις.
ΕΡ.3: Ποια πιστεύετε ότι είναι τα οφέλη που αποκομίζουν οι
συμμετέχοντες μαθητές;
Τα οφέλη που αποκομίζουν οι συμμετέχοντες μαθητές είναι πολλά.
Καταρχάς, μαθαίνουν να συνεργάζονται, να αφοσιώνονται σε κάποιον
σκοπό και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες – είτε για τη διασκευή του
έργου είτε για την προώθησή του. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο
είναι το γεγονός ότι οι μαθητές μαθαίνουν να «εκτίθενται» στο κοινό,
να δέχονται την κριτική, αλλά και να προσφέρουν στο κοινωνικό
σύνολο.
ΕΡ.4: Πότε και πού κάνετε πρόβες;
Οι πρόβες, οιοποίες διαρκούν συνήθως περίπουδύο μήνες, γίνονται
εκτός σχολικού ωραρίου, στον ελεύθερο χρόνο των μαθητών. Η
αίθουσα που χρησιμοποιούμε είναιη ίδια της παράστασης, καθώς είναι
απαραίτητο να μάθουν οι μαθητές να κινούνται στον συγκεκριμένο
χώρο.
ΕΡ.5: Πού προμηθευτήκατε τα κοστούμια;
Τα κοστούμια της παράστασης είτε είναι ρούχα που βρίσκουν οι
μαθητές από τον περίγυρό τους είτε τα ράβουν οι γονείς τους.

3. ΕΡ.6: Τι προβλήματα αντιμετωπίσατε;
Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε κάθε χρόνο είναι ο
συντονισμός της θεατρικής ομάδας, καθώς αυτή είναι πολυπληθής (15
– 17 μαθητές) και οι συμμετέχοντες έχουν πολλές άλλες και
διαφορετικές μεταξύ τους δραστηριότητες.
ΕΡ.7: Θα υπάρξει και συνέχεια;
Η θετική ανταπόκριση που λαμβάνουμε κάθε χρόνο από το κοινό,
αλλά και το ενδιαφέρον που δείχνουν τα παιδιά προμηνύουν τη
συνέχεια αυτής της προσπάθειας. Άλλωστε, θεωρούμε ότι τα οφέλη
είναι περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τις
ατελείωτες ώρες που εργαζόμαστε για να έχουμε ένα καλό
αποτέλεσμα. Άλλωστε, οι προθέσεις μας είναι πάντοτε οι καλύτερες…
Προσωπικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους μαθητές μου που
δείχνουν ενδιαφέρονγια τις παραστάσεις μας, είτε τελικά συμμετέχουν
σε αυτές είτε όχι. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτόν και εμείς, ως
εκπαιδευτικοί επιτελούμε και έναν άλλον ρόλο, πέρα της
τυποποιημένης μάθησης. Και αυτό το εκλαμβάνω όταν μαθητές που
έχουν αποφοιτήσει ζητούν να «επιστρέψουν» στο σχολείο τους και να
προσφέρουν σε αυτό. Το γεγονός αυτό και μόνο δείχνει ότι κάτι έγινε…
κάτι ίσως άλλαξε… τα παιδιά αυτά έχουν όμορφες στιγμές να
θυμούνται από το σχολείο τους και τους καθηγητές τους. Κι αυτό, για
μένα είναι το μεγαλύτερο κέρδος.

4. Irene and Dimitris, students of B2 class, offer the translation of the
interview into the English language because art is international and
travels all around the world.
Q1: How didthe ideacome up with?
The idea of a theatrical performance at school began 7 years ago,
when I was assigned, as a philology teacher of our school, to organize
the 25th
of March celebration. I wanted to present something different
and definitely more interesting for the students. I decided to organize a
theatrical performance in order to present in a sarcastic way the
difference between ethos and behaviour among the Greeks living in
ancient times and today. The scenario was made up by one of my former
students, Vaggelis Kissas. The performance was presented during the
school celebration and because of everyone’s applause, we decided to
present it to the local people.
So, as the years have gone by, the organization of a play at the end of
each school year became a well -established event not only for the
students, but also for the residents of the region, whose response is so
much satisfying and encouraging.
Q2: Why did you choose this specific topic? What kindof messages
does it convey tothe public?
Considering that laughter is something missing from our lives-
especially during the last years, the common purpose of our
performances is to make people laugh a lot. So, the play, which we
either choose and adapt or we make up ourselves, aims at conveying
some messages through these comedies.
This year we tried to show the difference between beauty and ethos,
between external and internal beauty, but also to elaborate on the
subject of “betrayal” in human relations.
Q3: Whichare the benefits that the participant students gain?
There are many benefits for the participant students. First of all, they
learn to cooperate, to devote themselves to a specific goal and

5. undertake initiatives- either for the preparation of the play or for the
promotion of it. Furthermore, another advantage is the fact that
students learn to be “exposed” to the public, to receive and deal with
criticism and, also, to contribute to society.
Q4: Where and when did you rehearse?
The rehearsals, which usually last for two months, take place during
the students' free time. We rehearse on the same stage we perform,
since it's necessary for the students to learn how to move around at that
specific stage.
Q5: Where did you get the costumes from?
The play's costumes were either brought by the students or sewed by
their parents.
Q6: What problems did you face?
The main problem we face every year is coordinating the participants
of the team, since it's comprised of many students (15-17), who have
also other activities, all different to each other's.
Q7: Are you thinking of continuing your effort?
The positive reaction we got from the audience as well as the interest
the kids show foreshadowstheplay's continuation. Anyway, the positive
things we gain outweigh all the problems and the countless hours we
work for a nice result. Our intentions are always the best.
Personally, I'd like to thank all of my students who show interest for
our plays, either they take part or not. I consider that in this way we, as
teachers have yet another role, other than plain teaching. And I realize
that when some graduates ''return'' to their school to offer something.
This fact alone shows that something happened... That something may
have changed... These students have beautiful memories from their
school and teachers. In my opinion, this is the best profit!